Ενοχλημένοι από το δημοσίευμα του «Ρ», στις 19 Σεπτέμβρη, εμφανίζονται οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας στο σωματείο της ΙΜΑΣ (Χημική Βιομηχανία) στο Βόλο. Ισχυρίζονται ότι τη μέρα της πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο (18/9) το σωματείο δεν αποφάσισε «να πάει τους εργαζόμενους εκδρομή», όπως είχε γράψει ο «Ρ», αλλά βρίσκονταν ήδη σε εκδρομή, με προηγούμενη απόφαση της εταιρείας. Φαίνεται ότι και μ' αυτόν τον τρόπο, η πλειοψηφία αναζητά εξιλέωση από τη φιλεργοδοτική στάση που κατά κανόνα κρατάει απέναντι στις εργατικές κινητοποιήσεις.
Αποκαλυπτική για τα παραπάνω είναι η καταγγελία της «Εργατικής Ταξικής Αλληλεγγύης» (ΕΤΑ) στο σωματείο του εργοστασίου, που δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο στις 28 Μάρτη 2008, με αφορμή τη στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στην πανελλαδική πανεργατική απεργία της 19ης Μάρτη 2008. Οπως καταγγέλλει η παράταξη των ταξικών δυνάμεων, ο πρόεδρος του σωματείου (ΔΑΚΕ) πρωτοστάτησε στην απεργοσπασία, μεταφέροντας μάλιστα με ιδιωτικά αυτοκίνητα εργαζόμενους στο εργοστάσιο, προκειμένου αυτός και ο εργοδηγός της επιχείρησης να αποφύγουν την περιφρούρηση από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Το ίδιο βράδυ, επικαλέστηκε ότι είναι στις λίστες του προσωπικού ασφαλείας και πήγε κανονικά στη δουλειά του!
Μετά απ' όλα τα παραπάνω, η ΕΤΑ κατέφυγε μέχρι και στο τοπικό Εργατικό Κέντρο, απαιτώντας την καθαίρεση του εν λόγω συνδικαλιστή. Αυτά για την πλήρη αποκατάσταση της αλήθειας ως προς το ρόλο του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού σε έναν ακόμα κλάδο, που τώρα βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβερνητικής επίθεσης με αιχμή την κατάργηση των ΒΑΕ.
Παλιά κόλπα
Επιμονή διακρίνει τη διοίκηση της ΔΕΗ και ειδικά τον επικεφαλής της Τ. Αθανασόπουλο, στην προώθηση νέας εταιρικής αντίληψης στα στελέχη και τους εργαζόμενους της επιχείρησης, πιστεύοντας ότι είναι απαραίτητη για τις αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της.
Μιλώντας πρόσφατα σε στελέχη της επιχείρησης, αναφέρθηκε διεξοδικά στις νέες αξίες που απαιτεί από αυτά, φρόντισε ωστόσο να επιμείνει σε ορισμένες. Για παράδειγμα, τόνισε ότι τα στελέχη της επιχείρησης δεν πρέπει να δίνουν πληροφορίες και στοιχεία χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένα. Τόνισε ότι χρειάζεται ευελιξία στην επιχείρηση και έδωσε έμφαση στα πλεονεκτήματα της «οριζόντιας» μετακίνησης των στελεχών. Είπε ότι είναι ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων η βελτίωση των γνώσεών τους! Μίλησε, τέλος, για «δυνάμεις οι οποίες με αθέμιτο τρόπο προσπαθούν να επιβάλουν λύσεις και να δημιουργήσουν προβλήματα για τη ΔΕΗ και το Κοινωνικό Σύνολο». Δεν παρέλειψε, βεβαίως, να προτρέψει τους πάντες να αντιμετωπίζουν την επιχείρηση ως δική τους.
Είναι προφανές ότι ο Τ. Αθανασόπουλος χρησιμοποιεί δοκιμασμένα και θεωρούμενα ως σύγχρονα εργαλεία διοίκησης. Ωστόσο, οι ιδέες παραμένουν παλιές κι αραχνιασμένες. Οπως, για παράδειγμα, να δουλεύεις σαν να είναι δική σου η επιχείρηση. Αλλά να «τσεπώνει» τα υπερκέρδη και τον κόπο σου ο μέτοχος και, μάλιστα, ο μεγαλομέτοχος. Να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να «δοξάζεις» την εταιρεία. Αλλά αυτή, στο όνομα του «περικόπτω τις σπατάλες», να περικόπτει το μεροκάματό σου. Και να σε αντιμετωπίζει, αποκλειστικά, ως «λειτουργικό κόστος»...
Μαύρες τιμές στο βαμβάκι
Τιμές που θα οδηγήσουν στην εγκατάλειψη της βαμβακοκαλλιέργειας δίνουν οι εκκοκκιστές με το ξεκίνημα της νέας εκκοκκιστικής περιόδου.
Παρότι φέτος καλλιεργήθηκαν ακόμα λιγότερα στρέμματα, υπολογίζεται 2.950.000 από 3.400.000 πέρυσι, η τιμή ξεκινάει πολύ πιο χαμηλά. Πέρυσι ήταν 40 - 42 λεπτά το κιλό και τώρα οι εκκοκκιστές ανοίγουν με τιμή γύρω στα 31 λεπτά. Το ζήτημα είναι ότι στα αγροτικά προϊόντα οι τιμές αντί να ανέβουν πέφτουν και υπό τέτοιες συνθήκες δεν μπορούν οι μικρομεσαίοι αγρότες να μείνουν στα χωράφια και να καλλιεργήσουν. Η αγροτιά, εξαιτίας της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και των ανελέητων νόμων της ελεύθερης αγοράς οδηγείται σε αδιέξοδο και μια σειρά αγροτικών καλλιεργειών στη συρρίκνωση και την εξαφάνιση. Με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ η βαμβακοκαλλιέργεια συρρικνώνεται και θα συρρικνωθεί κι άλλο και το «κόλπο» να μειωθεί το πλαφόν των καλλιεργούμενων στρεμμάτων στα 2.500.000 για να αυξηθεί έτσι η συνδεδεμένη επιδότηση, δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στους μικρομεσαίους βαμβακοπαραγωγούς. Αυτό που θα γίνει στην πράξη είναι να ρίξουν κι άλλο τις τιμές οι εκκοκκιστές, επικαλούμενοι εκτός των άλλων ότι έχει ανέβει η στρεμματική επιδότηση...
Καιροσκοπισμός και υποκρισία
Ο καιροσκοπισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «βγάζει μάτι». Μέχρι πρότινος, μετρώντας το μπόι του με τη μεζούρα των δημοσκοπήσεων, όξυνε την αντιδικομματική του ρητορεία. «Κάθοδο στον Αδη» χαρακτήριζε ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος τυχόν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. «Ευλογία» την ακυβερνησία ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας. Δηλώσεις που ξεχείλιζαν υποκρισία. Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψε ποτέ να αντικρίζει στο ΠΑΣΟΚ έναν δυνάμει σύμμαχό του. Δεν έπαψε ποτέ να ευελπιστεί σε μια ευρύτερη σύμπραξη μαζί του και δεν έκοψε ποτέ τους δεσμούς που οικοδόμησε με το ΠΑΣΟΚ σε κρίσιμα πεδία, όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο το «τροπάρι» που ψέλνει άλλαξε. Ξαφνικά απ' το δημόσιο λόγο των στελεχών του απαλείφτηκαν οι πολλές αναφορές στο ΠΑΣΟΚ. Προκρίθηκε η ρητορεία περί «αντικυβερνητικού» ή «αντιδεξιού» μετώπου. Λες και το πρόβλημα είναι η «δεξιά» και όχι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που καθ' άπασαν την ευρωενωσιακή επικράτεια εφαρμόζουν «δεξιές», «κεντροαριστερές», «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερνήσεις γιατί αυτό ζητά το μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι, έφτασε ο Αλ. Τσίπρας να εκθειάζει τις προτάσεις που διατύπωσε ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητά τους για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και να διαπιστώνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά στον πολιτικό χάρτη του τόπου χάρη στην ώθηση που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ! Ακολούθησε ο Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος κατέθεσε μια δέσμη έξι προτάσεων καλώντας το ΠΑΣΟΚ, που κατά δήλωσή του ανήκει στις «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», σε κοινή δράση πάνω σ' αυτές, διευκρινίζοντας ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, «για να διερευνήσουμε, μέσα από την κοινή αντιπολιτευτική δράση, τα περιθώρια περαιτέρω συγκλίσεων»! Ολα για την ενίσχυση του «αντιδεξιού» μετώπου. Για να σέρνεται ο λαός όσο το δυνατόν πιο μακριά απ' την πραγματική διέξοδο που βρίσκεται στο αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο. Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ «απέρριψε» απαξιωτικά τις «προτάσεις Αλαβάνου» και έριξε πολύ κλάμα η χτεσινή «Αυγή» με ανάλογους τίτλους στα ρεπορτάζ.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φιλοτεχνεί για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ ένα πορτρέτο του, που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ είναι φύσει και θέσει κόμμα εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου. Για λογαριασμό του διεκδικεί την εξουσία. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά για λογαριασμό του κεφαλαίου δουλεύει αβαντάροντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον έναν πόλο του δικομματισμού, με κάθε πρότασή του που αποπνέει «άρωμα» διαχείρισης. Γιατί κάθε του πρόταση είναι διατυπωμένη με δοσμένη την πειθαρχία και συμμόρφωσή τους με την ΕΕ και τις στρατηγικές της επιλογές, με τη στρατηγική ενίσχυσης της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, του οποίου την εξουσία ούτε στα λόγια δε θίγουν. Γιατί είναι καιροσκοπισμός να ψηφίζεις το Μάαστριχτ και να διαμαρτύρεσαι μετά για την εφαρμογή της π.χ. στην «Ολυμπιακή».
Είναι ακάλυπτες επιταγές οι υποσχέσεις που μοιράζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πως θα διαχειριστεί «ανθρώπινα» το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αυτό δε γίνεται. Αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι το πριόνισμα της εξουσίας της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της υποστυλωμάτων και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Από ένα λαό αποφασισμένο να τραβήξει μπροστά, αποτινάσσοντας τα βαρίδια που δυνάμεις σαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τού δένουν στα πόδια του.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Εγγυήσεις για «αιώνια» κερδοφορία
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η κυβέρνηση όχι μόνο επικροτεί την ανάληψη από το κράτος - τον «μεγάλο ασθενή» κατά τον Κ. Καραμανλή - των ζημιών και των χρεών των μεγάλων τραπεζικών κολοσσών που έγινε από την κυβέρνηση Μπους στις ΗΠΑ, αλλά εμφανίζεται πανέτοιμη να κάνει και εδώ το ίδιο αν χρειαστεί! Το ομολόγησε έμμεσα πλην σαφώς ο Γ. Αλογοσκούφης, ο οποίος αφ' ενός δικαιολόγησε την παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης στο όνομα «να διασφαλιστεί η εμπιστοσύνη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα» και αφ' ετέρου εξέφρασε τη βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ίδια παρέμβαση αν χρειαστεί: «Στην Ελλάδα τα προβλήματα είναι πολύ περιορισμένα. Το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι σταθερό και θα εξακολουθήσει να είναι σταθερό», είπε, αφήνοντας να διαφανεί η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να στηρίξει τις τράπεζες και στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δώσει «γην και ύδωρ» στο τραπεζικό κεφάλαιο: Από τη γενναία απαλλαγή φόρων μέχρι την κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, που «μεταφράστηκαν» σε αύξηση της κερδοφορίας τους κατά 40-50% κάθε χρόνο... Εννοείται ότι την ίδια στιγμή ο προϋπολογισμός και η οικονομία «δεν αντέχουν» για ανθρώπινες συντάξεις και μισθούς, για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία...
Γρηγοριάδης Κώστας
Τέλος στην κακοστημένη παράσταση
Γρηγοριάδης Κώστας
Πολυπαιγμένο το σίριαλ εξουσίας που παίζεται το τελευταίο διάστημα, εκ παραλλήλου, σε δύο «σκηνές» με τους ίδιους γνωστούς πρωταγωνιστές - μονομάχους και τους κωμικούς κομπάρσους τους. Στη μία «σκηνή» η απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης «να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα». Τα ΜΜΕ «καταγράφουν» από κοντά τις εξελίξεις και η αγωνία στην «πλατεία» κορυφώνεται: θα τα καταφέρει ο Κ. Καραμανλής; Θα κλείσει τα εσωκομματικά μέτωπα, θα αποκαταστήσει την ενότητα της ΝΔ; Θα κάνει ανασχηματισμό, διαγραφές «ανταρτών» ή πρόωρες εκλογές; Οι αγωνιούντες για την τύχη της κυβέρνησης και του Κ. Καραμανλή διόλου δεν ανησυχούν για την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, για το λουκέτο και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», για τον «Καποδίστρια 2», κ.ο.κ. Στην άλλη «σκηνή», παίζεται ξανά το έργο συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, με τους πρωταγωνιστές να καυγαδίζουν για το ποιος είναι πιο μεγάλος και φερέγγυος για να ηγηθεί στον «αγώνα για να φύγει η Δεξιά»... Ελεος, έχει βαρεθεί πλέον ο ελληνικός λαός την κακοστημένη παράσταση, πολύ περισσότερο που γνωρίζει στο τέλος και ποιος πληρώνει τα σπασμένα. Είναι καιρός, λοιπόν, να τους γυρίσει την πλάτη οριστικά και να γίνει ο μεγάλος πρωταγωνιστής για να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Οι επιφυλάξεις...
Πάγια η τακτική της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετείται απέναντι σε σημαντικά ζητήματα με μισόλογα. Για να έχει τη δυνατότητα, εάν και εφόσον χρειαστεί, το «Ισως» να το μετατρέψει σε «Ναι» ή «Οχι». Ομως, και τα μισόλογα κάποιες φορές λένε πολλά. Χτες, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος συναντήθηκε με τη διοίκηση του Οργανισμού Λιμένος Ηρακλείου Κρήτης. Αμέσως μετά, δήλωσε πως υπήρξαν σημεία συμφωνίας, αλλά και «σημεία που έχουμε λίγο ή πολύ διαφορετική άποψη». Ποια είναι αυτά; Είπε: «Ενώ και εμείς θέλουμε την αναγέννηση του μετώπου του Ηρακλείου προς τη θάλασσα, πάντα έχουμε επιφυλάξεις σε σχέση με τις μορφές ιδιωτικοποίησης που περνάνε μέσα από συμβάσεις παραχώρησης και παίρνοντας υπόψη ότι το ύψος του κόστους των έργων αυτών δεν είναι απαγορευτικό για εθνικές και κοινωνικές χρηματοδοτήσεις».
Είναι άλλο πράγμα, όμως, το «έχουμε επιφυλάξεις» και άλλο πράγμα το «διαφωνούμε». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει απλώς ...επιφυλάξεις απέναντι σε μορφές ιδιωτικοποίησης. Επιφυλάξεις, που μπορεί και να αρθούν, αν το κόστος κάποιων έργων είναι «απαγορευτικό».
Ξένες γλώσσες στο ... σινεμά
Το ότι η ξενόγλωσση εκπαίδευση είναι ένα ακριβό εμπόρευμα, ατομική ευθύνη και υπόθεση των ιδιωτών, το γνωρίζουν καλά οι γονείς, οι οποίοι πληρώνουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους. Φαίνεται, όμως, ότι το υπουργείο Παιδείας - ίσως για να μην κατηγορηθεί ότι σπρώχνει στην παραπαιδεία - αποφεύγει και να το αναφέρει. Ετσι, στη διαφημιστική καταχώριση που δημοσιεύεται στις εφημερίδες για το κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, με σλόγκαν «ξένες γλώσσες μάθετε όπως θέλετε - Πιστοποίηση όμως από το κράτος», διαβάζει κανείς ότι οι ξένες γλώσσες μαθαίνονται στο σπίτι, στη δουλειά, στις διακοπές, στο σινεμά, στο σχολείο, στη σχολή, με αλληλογραφία. Κουβέντα για το φροντιστήριο, που σήμερα είναι ο κατ' εξοχήν χώρος εκμάθησης ξένων γλωσσών! Κι, ακόμα χειρότερα, με το σλόγκαν «μάθετε όπως θέλετε», αποποιείται η κυβέρνηση κάθε ευθύνη από την υποχρέωση του κράτους να μαθαίνει ξένες γλώσσες τα παιδιά του λαού, μέσα στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Με τέτοιου είδους ...παραλείψεις, αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι η πολιτική που ακολουθείται στην Παιδεία δίνει ώθηση συνειδητά στην επιχειρηματική δραστηριότητα, από την Προσχολική Αγωγή μέχρι την Ανώτατη Εκπαίδευση, ανοίγοντας διαρκώς νέα πεδία κερδοσκοπίας, προσπαθώντας να καταστήσει «αυτονόητο» για το λαό ότι η Παιδεία - ή, τουλάχιστον, τμήματά της - δεν είναι δικαίωμά του αλλά εμπόρευμα, που άμα έχει το αγοράζει...
Περί κρίσης
Οι παρεμβάσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα από κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες για να μη διευρυνθεί η κρίση, που εμφανίστηκε στο χρηματοπιστωτικό τομέα, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να προστατέψουν τα υπερκέρδη των τραπεζών και άλλων τμημάτων της οικονομικής ολιγαρχίας. Με κρατικοποιήσεις τραπεζικών ομίλων που καταρρέουν, με συνεχή ενίσχυση της ρευστότητας των αγορών και με συντονισμένα - ακόμα και διεθνώς - μέτρα, επιδιώκουν να συντηρήσουν την κρίση στα όρια που εκδηλώνεται σήμερα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν, σ' αυτή τη φάση, την εμφάνιση οικονομικής κρίσης με τα τυπικά χαρακτηριστικά της, κυρίως με τη ραγδαία πτώση της παραγωγικής δραστηριότητας, με ό,τι αλυσιδωτές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις μπορεί να έχει.
Οι θιασώτες του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά και οι απολογητές των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, προσπαθούν ο καθένας από την πλευρά του να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες για ό,τι συμβαίνει. Οι κυβερνώντες της ΝΔ, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, δικαιολογούν την αντιλαϊκή πολιτική των «μεταρρυθμίσεων» και αξιώνουν υποταγή των εργαζομένων, απειλώντας ότι μπορεί να έρθουν τα χειρότερα. Κάποιοι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ μιλούν για αρρυθμίες που προήλθαν από κακούς χειρισμούς, κακών διοικούντων, οι οποίοι κακώς υπέκυψαν στις Σειρήνες του υπερβολικού υπερκέρδους. Και κάποιοι άλλοι, από τον ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ, ανακάλυψαν πανωλεθρία του «νεοφιλελευθερισμού», αναφερόμενοι στον Μπους και τον Μπράουν, που προχώρησαν σε κρατικοποιήσεις χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Δε χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι παρεμβάσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα αποτελούν κλασικές ρυθμίσεις κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα, είναι η άμεση επέμβαση του κράτους των μονοπωλίων, που προσφέρει σανίδα σωτηρίας σε επιχειρηματικούς ομίλους που κινδυνεύουν, προσφέροντας ταυτόχρονα στους υπόλοιπους συνθήκες συνέχισης της κερδοφορίας τους. Λόγος γίνεται για παρέμβαση, η οποία, ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και τη φάση ανάπτυξης του συστήματος, παίρνει διάφορες μορφές. Σε προηγούμενους οικονομικούς κύκλους ο στόχος επιτυγχανόταν με τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών και χωρίς την άμεση συμβολή του δημοσίου στη διατήρηση της ρευστότητας των αγορών. Τώρα, στην περίπτωση των ΗΠΑ, γίνεται με κινήσεις διαφορετικής μορφής, οι οποίες, ωστόσο, διατηρούν στο ακέραιο την ουσία και το περιεχόμενό τους, το οποίο κατατείνει σε ένα: Στην, πρόσκαιρη, επιβράδυνση του οικονομικού κύκλου και στη μετάθεση των συνεπειών από το ξέσπασμα μιας κρίσης για αργότερα.
Η εναλλαγή των μορφών με τις οποίες το κράτος στηρίζει την πλουτοκρατία δεν είναι φαινόμενο που πρωτοεμφανίζεται στις μέρες μας, όπως, επίσης, στο παρελθόν έχουν τη ρίζα τους οι παρεμβάσεις του κράτους για την «καθυστέρηση» των οικονομικών κρίσεων. Παρεμβάσεις, ωστόσο, που, όπως επιβεβαιώνεται και ιστορικά, μπορεί να δίνουν κάποια «παράταση», τελικά όμως δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν την κρίση. Μια κρίση που, ανεξάρτητα από τις φλυαρίες που μπορεί να ακούγονται, αποβαίνει πάντα σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Από αυτή την άποψη είναι ιδιαίτερα επίκαιρο να συνειδητοποιηθεί ότι ο μόνος δρόμος που έχουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι νέες, οι αυτοαπασχολούμενοι στην πόλη, για να απαλλαγούν από τα δεινά που προκαλεί ο καπιταλισμός, είτε στη φάση της ανάπτυξης, είτε στη φάση της ύφεσης και της κρίσης, είναι ο δρόμος της αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης και πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των καπιταλιστών.
Με τα λόγια...
Απορία φίλου της στήλης: «Πάνω από τετρακόσιες εγγραφές νέων μελών δήλωσε πως έκανε το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη. Ομως, στο πρόσφατο φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΝ, την ώρα που μίλαγε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Α. Τσίπρας δεν υπήρχαν ούτε 400 νοματαίοι να τον ακούνε. Τι να υποθέσω;». Ε, τι να υποθέσεις φίλε μας, τα έχει πει όλα ο θυμόσοφος λαός μας: Με τα λόγια κτίζεις ανώγια και κατώγια.
Feeds
