Παρασκευή 24 Ιούνη 2022
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σε ΝΑΤΟική...

«Συνεχόμενες διαφωνίες στο Αιγαίο». Ετσι ονομάζει τις αξιώσεις της τουρκικής κυβέρνησης στο Αιγαίο ο Ελληνοαμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, ο πολυδιαφημισμένος πρώην διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων Ευρώπης. Σε άρθρο του στο «Bloomberg» επισημαίνει ακόμα ότι θα πρέπει να εισακουστούν οι «ανησυχίες» της Τουρκίας και ότι «κλειδί θα αποτελέσει η διπλωματία εκτός ραντάρ, αφού η λάμψη της δημοσιότητας (...) δεν θα προωθήσει εποικοδομητικά τη συζήτηση». Υποστηρίζει δηλαδή τα παζάρια πίσω από τις κλειστές πόρτες, όπως αυτά που διεξάγονται σε «πλατφόρμα ΝΑΤΟ», με ...«συμμαχικό πνεύμα» ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική κυβέρνηση. Δεν παραλείπει μάλιστα να θυμίσει ότι η Ελλάδα έθετε βέτο επί χρόνια στην ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, για να δικαιολογήσει το σημερινό βέτο της τουρκικής κυβέρνησης στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας.

... μετάφραση

Ακόμα πιο «παραστατικά» είναι όσα σημειώνει για τους λόγους που «κανείς δεν θέλει μια κατάσταση όπου η Τουρκία θα απομονωθεί πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά». Σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως επιχειρησιακός διοικητής του ΝΑΤΟ, οι Τούρκοι ήταν ισχυροί υποστηρικτές των αποστολών μας. Συμμετείχαν με ικανότητες σε κάθε επιχείρηση και παρείχαν σημαντικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν (όπου είχαν την ευθύνη της ασφάλειας της πρωτεύουσας Καμπούλ για πάνω από μια δεκαετία), στα Βαλκάνια, στη Λιβύη, στην αντιμετώπιση της πειρατείας. Η Τουρκία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της συμμαχίας και φιλοξενεί τη διοίκηση χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ (μια ζωτική υποδομή τριών αστέρων) στη Σμύρνη». Σε ελεύθερη μετάφραση: Τα ΝΑΤΟικά σχέδια σε όλη την περιοχή και η «συνοχή» απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα απαιτούν το αγκίστρωμα της Τουρκίας στην ευρωατλαντική συμμαχία, με την αναγνώριση αναβαθμισμένων ρόλων, με τη διευθέτηση και των περιορισμών που θέτουν σήμερα στην αστική τάξη της γείτονα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο. Ο λαός χρειάζεται να επαγρυπνεί: Η πάλη για την υπεράσπισή τους είναι «νύχι - κρέας» με την πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που υπηρετούν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι.

Ψηφιακή κοροϊδία

Αλλη μια παρουσίαση της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας, η οποία τίθεται σε μερική εφαρμογή από την 1η Ιούλη, έκανε χτες το αρμόδιο υπουργείο. Και όπως αναμενόταν, επανέλαβε τα εξόχως προκλητικά, πως πρόκειται δήθεν για «εμβληματική μεταρρύθμιση» που δίνει «ισχυρότερη εγγύηση για τον σεβασμό του ωραρίου εργασίας και των υπερωριών των εργαζομένων», ότι «δημιουργείται το πλαίσιο για διαφανείς και αποτελεσματικούς ελέγχους» στην αγορά εργασίας, ότι «κατοχυρώνονται τα έσοδα του ασφαλιστικού συστήματος από εισφορές...». Για ποιον «σεβασμό» των ωραρίων και των υπερωριών μιλάει όμως η κυβέρνηση, όταν με τον νόμο Χατζηδάκη καταργήθηκε επί της ουσίας το 8ωρο, επιβλήθηκε το 10ωρο χωρίς πρόσθετη αμοιβή, ενώ έγιναν περισσότερες και ακόμα πιο φθηνές οι υπερωρίες; Ποιους «αποτελεσματικούς ελέγχους» τσαμπουνάει, όταν ακόμα και αυτό το υποβαθμισμένο ΣΕΠΕ καταργείται ως υπηρεσία και μετατρέπεται σε «Ανεξάρτητη Αρχή», με τη γνωστή αποτελεσματικότητα στο ...ξέπλυμα των κυβερνητικών - κρατικών ευθυνών; Οσο για τον ΕΦΚΑ, πάει πολύ την ώρα που οι επιχειρήσεις έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές πάνω από 25 δισ. ευρώ στο πρώην ΙΚΑ να υποκρίνονται ότι νοιάζονται για τα έσοδά του, κι ενώ διαφημίζουν τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 ολόκληρες μονάδες. Η κυβέρνηση λοιπόν δεν πείθει κανέναν. Αντίθετα, επιβεβαιώνεται και με την ψηφιακή κάρτα ότι οι δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία για μείωση του εργάσιμου χρόνου, στον καπιταλισμό αξιοποιούνται για ασφυκτικότερο έλεγχο της δουλειάς και αποτελεσματικότερη εφαρμογή της αντεργατικής νομοθεσίας, για μεγαλύτερα κέρδη της εργοδοσίας, που είναι και η μόνη κερδισμένη.

Απογείωση κερδών

Τεράστιες ουρές αναμονής στον έλεγχο και στο check-in, «βουνά» από βαλίτσες που περιμένουν να φορτωθούν, ακυρώσεις πτήσεων και πολύωρη ταλαιπωρία είναι οι εικόνες που κυριαρχούν το τελευταίο διάστημα σε πολλά αεροδρόμια του κόσμου, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού. Αυτή η κατάσταση βέβαια δεν προέκυψε από το πουθενά. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στα χρόνια της πανδημίας, όλες αυτές οι εταιρείες επιδοτήθηκαν με «ζεστό» κρατικό χρήμα και την ίδια ώρα συμπίεζαν ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων τους, με απολύσεις, μη ανανέωση συμβάσεων, εντατικοποίηση για το εναπομείναν προσωπικό. Αλλά και πριν από την πανδημία, η τεράστια κερδοφορία τους δεν έφερε βελτίωση των συνθηκών δουλειάς για τους εργαζόμενους. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», για παράδειγμα, τα συνολικά καθαρά κέρδη των τριών εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης ανήλθαν στα 156 εκατομμύρια ευρώ την 5ετία 2016 - 2020 και την ίδια περίοδο οι εργαζόμενοι είδαν μειώσεις μισθών ή ελάχιστες αυξήσεις, που έχουν ήδη εξανεμιστεί. Η πλειοψηφία όσων συνέχισαν να εργάζονται στην πανδημία, εντάχθηκαν στο περιβόητο πρόγραμμα «Συν-Εργασία» και είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται έως και 20%. Φέτος, με την επιβατική κίνηση να αγγίζει αυτήν του 2019, η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, ενώ όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι αναζητούν εργασία στις αερομεταφορές. Οι απεργίες που ξεσπάνε στον κλάδο σε μια σειρά από χώρες, αναδεικνύουν τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, με κυριότερα τις ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, όρος αναγκαίος και για την ασφάλεια των πτήσεων, που υπονομεύει το κυνήγι του κέρδους.

Με αφορμή τις τιμές των διαρκείας της ΠΑΕ ΑΕΚ

Εργο σταθερά επαναλαμβανόμενο! Δεν αφορά μόνο την ΑΕΚ. Τα ίδια έχουν γίνει με όλες τις ομάδες στο παρελθόν. Ομάδες που στο άρμα των επιχειρηματιών βρίσκονται να χρωστάνε υπέρογκα ποσά, να γίνονται ρυθμίσεις δανεικές και αγύριστες. Οι ομάδες, λόγω χρεών μέχρι και σε υπαλλήλους μεροκαματιάρηδες, να ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες και το τελικό μάρμαρο να το πληρώνει αφενός ο λαός συνολικά, καθώς επωμίζεται χρέη που δεν του ανήκουν, αφετέρου ο κόσμος της κάθε ομάδας, που η αγνή και άδολη αγάπη του αξιοποιείται για να βάζει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, να κλείνει τα μάτια σε πράξεις και καταστάσεις που δεν του αρέσουν, να κάνει θυσίες.

Οι τιμές των διαρκείας της ΑΕΚ και κατ' επέκταση και των μεμονωμένων εισιτηρίων είναι πανάκριβες. Εδώ δεν υπάρχει «ναι μεν αλλά». Είναι πανάκριβες, τέλος! Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τιμολογιακή πολιτική οποιασδήποτε ΠΑΕ που θεωρεί την ομάδα τσιφλίκι της και τον κόσμο πελάτη.

Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τι γίνεται στον κόσμο της ΑΕΚ. Η αντίδρασή τους αυτές τις δύο μέρες τα λέει όλα. Ούτε φυσικά να μπούμε κάτω από το ψευδές και δύσοσμο επιχείρημα ότι αν οι τιμές είναι ακριβές ή όχι «θα το κρίνουν η αγορά και ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης». Είναι επιχείρημα που αξιοποιείται κατά βούληση όταν είναι να «ματώσει» ο εργαζόμενος λαός. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η νομοθέτηση του κατώτατου μισθού. Εκεί καμία ρύθμιση της αγοράς δεν επιβάλλει την αύξηση του κατώτατου μισθού. Το «αόρατο χέρι της αγοράς» στους μισθούς επιβάλλεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Η προσπάθεια που γίνεται ώστε να ταυτιστεί η ιστορία της ΑΕΚ με τα χούγια του εκάστοτε ιδιοκτήτη γίνεται ακόμα πιο προκλητική όταν πουλιέται ως διαφημιστικό ταμπλό στο προαύλιο του νέου γηπέδου η προσφυγιά και ο ξεριζωμός, αλλά την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ θα δυσκολεύονται να μπουν μέσα στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους.

Αυταπάτες δεν πρέπει να υπάρχουν για τον ρόλο των ΠΑΕ ή για τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Οπως δεν πρέπει να υπάρχει και αποδοχή αυτής της σαπίλας και των νόμων που τη διέπουν.

Η διασκέδαση, το ξέσκασμα για να παρακολουθήσουν οι φίλαθλοι ένα λαϊκό άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο, ισοδυναμεί πλέον με κλείσιμο ξαπλώστρας στην Ψαρού της Μυκόνου και με πολυήμερες διακοπές σε εξωτικά νησιά.

Την ίδια στιγμή που η ακρίβεια σαρώνει το λαϊκό εισόδημα και οδηγεί σε περικοπές και καθημερινές θυσίες, ένα από τα πρώτα που «κόβει» από τα παιδιά της μια λαϊκή οικογένεια λόγω του τσουνάμι των ανατιμήσεων είναι ο αθλητισμός.

Αφού μας αποκλείουν από τα τερέν των γηπέδων, τώρα πετάγεται μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων έξω και από την παρακολούθηση ενός αγώνα. Εκεί που πάει ένας φίλαθλος για να ξεσκάσει και το έχει ως διασκέδαση. Που η συνήθεια του γηπέδου είχε στοιχεία κοινωνικοποίησης. Το γήπεδο σταθερά όλα αυτά τα χρόνια μετατρέπεται σε διασκέδαση των λίγων, με σπρώξιμο στον τζόγο, στα μπαρ, στις συνδρομητικές πλατφόρμες. Η αντίδραση του κόσμου δείχνει υγεία, και αυτό αφορά όλες τις ομάδες και τους φιλάθλους που δεν ξέχασαν και δεν θα ξεχάσουν την καταγωγή και την ιστορία τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ