Κυριακή 24 Ιούνη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για τη διευθυνόμενη οικονομία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στη συνέντευξη της προηγούμενης Τετάρτης, ο «Ρ» ζήτησε από τον υπουργό Οικονομίας να σχολιάσει τις μεγάλες ανατιμήσεις που παρατηρούνται στα βιομηχανικά εμπορεύματα, κάτι που προκύπτει και από τα στοιχεία της - εποπτευόμενης από το υπουργείο Οικονομίας - Στατιστικής Υπηρεσίας. Και ο κ. Αλογοσκούφης δικαιολόγησε τις ανατιμήσεις των βιομηχάνων, ισχυριζόμενος, ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι δαπάνες στη βιομηχανία, λόγω της ανόδου των τιμών των καυσίμων. Δικαίωμά του να απολογείται για λογαριασμό των βιομηχάνων. Πρόσθεσε όμως ότι «δε λειτουργούμε σε μια διευθυνόμενη οικονομία, για να τους ζητώ εγώ κάθε μέρα να μου λένε τι πουλάνε».

Να πρόκειται ίσως για μια έμμεση ομολογία, ότι το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» έχει καταστεί συνώνυμο της αισχροκέρδειας και της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, από την πλευρά των εμποροβιομηχάνων; Οσο για τη διευθυνόμενη οικονομία, το δικαίωμα του εργαζόμενου λαού να απαιτήσει τη γενική οργάνωση της εργασίας, σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες και τα λαϊκά συμφέροντα, αποτελεί αίτημα πάντα επίκαιρο. Ειδικά σήμερα που οι χρυσοκάνθαροι της «ελεύθερης αγοράς» σε ληστεύουν μέρα μεσημέρι και το πολιτικό τους προσωπικό κρατάει τσίλιες στη γωνία...

Οι αγρότες έχουν μνήμη...

«Πορεία στους αγρότες» ονομάζει το ΠΑΣΟΚ την καμπάνια που ξεκινά το επόμενο διάστημα στην ελληνική ύπαιθρο, με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου των Ελλήνων μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γ. Παπανδρέου, αφού το κόμμα του κατά τις περιόδους που διακυβέρνησε τη χώρα, σχεδόν διέλυσε τον μικρομεσαίο κλήρο, έρχεται τώρα να διεκδικήσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του αγροτικού πληθυσμού. Ετσι, ξεκινά τη γνωστή πια παροχολογία, εκμεταλλευόμενος αφ' ενός τη σκληρή αντιαγροτική πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ - συνέχεια αυτής του ΠΑΣΟΚ - και αφ' ετέρου τον προπαγανδιστικό μηχανισμό που ελέγχει το κόμμα του, ο οποίος με το «πες - πες», προσπαθεί να αμβλύνει τις πολύ πρόσφατες μνήμες των αγροτών. Αυτοί όμως και ιδιαίτερα οι μικροί και φτωχοί παραγωγοί, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η ερχόμενη τετραετία θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και για τον τομέα της γεωργίας, αφού αναμένονται και νέα αντιδραστικά μέτρα, με τα οποία θα ενταθούν περισσότερο οι ρυθμοί συγκέντρωσης της παραγωγής και μετατροπής τους σε νεο-κολίγους. Η πορεία ξεκληρίσματός τους που έχει χαράξει ο δικομματισμός, πρέπει να ανακοπεί και θα ανακοπεί μόνο αν το ΚΚΕ βγει πιο ισχυρό στις ερχόμενες εκλογές.

Ο εργασιακός «παράδεισος» της ΕΕ...

Τα παρακάτω στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και οδηγούν σε πολλά συμπεράσματα:

1) Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της «Ντόιτσε Βέλε» περισσότεροι από 30.000 Ελληνες μετανάστες ζουν και εργάζονται στη Γερμανία χωρίς χαρτιά και με μισθούς πείνας, ενώ, τα τελευταία δέκα χρόνια στη Γερμανία - τη δυνατότερη οικονομία της ΕΕ - μισθοί και εισοδήματα είτε είναι καθηλωμένα, είτε μειώνονται.

2) Το 2006, 300.000 εργαζόμενοι - Γερμανοί και ξένοι - με πλήρη απασχόληση είχαν τόσο χαμηλό εισόδημα που χρειάστηκε η συμπλήρωσή του με επίδομα ανεργίας, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν.

3) Το 90% των ξένων εργατών έχει «εκτοπιστεί» από την ηλεκτροτεχνική, τη μεταλλοβιομηχανία και την αυτοκινητοβιομηχανία. Η Opel, π.χ. απασχολούσε, πριν από δέκα χρόνια, πάνω από 2.000 Ελληνες, σήμερα εργάζονται εκεί μόνον 150.

4) Πολλοί καινούριοι μετανάστες εργάζονται λαθραία και αμείβονται με μισθούς πείνας. Π.χ. εργαζόμενοι στον καθαρισμό του αεροδρομίου της Φραγκφούρτης και στον καθαρισμό των αεροπλάνων αμείβονται με 7 ή 7,50 ευρώ την ώρα, δηλαδή 5 ευρώ «στο χέρι» χωρίς να πληρώνουν ταμείο ασθενείας ή συνταξιοδότησης.

5) Η γερμανική νομοθεσία ορίζει ότι κάθε άτομο χρειάζεται το λιγότερο 12 τετρ. μέτρα διαμονής, να έχει έγκυρη σύμβαση εργασίας, άνω του ενός έτους, να είναι μέλος σε κάποιο Ταμείο Υγείας και το εισόδημά του να ξεπερνά το επίδομα κοινωνικής πρόνοιας. Ομως ακόμη και γνωστοί εργοδότες, όπως η «Λουφτχάνσα», τους δίνει συμβόλαια εργασίας 4 μηνών, ενώ η υπηρεσία χορήγησης παραμονής απαιτεί πάνω από ένα χρόνο.

6) Το 1995 οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν με καθεστώς συλλογικών συμβάσεων έφθαναν στη δυτική Γερμανία το 69% και στην ανατολική το 56%. Το 2005, τα ποσοστά αυτά συρρικνώθηκαν αντίστοιχα στο 59% και στο 42%.

... και τα συμπεράσματα από τις «μεταρρυθμίσεις»

1) Αποδεικνύεται πού οδηγούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που κατά περίπτωση αποκαλούνται «εκσυγχρονισμός» ή «μεταρρυθμίσεις», η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και η «αποψίλωση» δικαιωμάτων κατακτημένων με αίμα.

2) Αποδεικνύεται πως οι «ελευθερίες» της ΕΕ είναι εντός εισαγωγικών για την εργατική τάξη, ανεξαρτήτως εθνικότητας (ακόμη και εργατών από κράτη - μέλη της) και εκτός εισαγωγικών μόνο για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

3) Αποδεικνύεται ότι εξακολουθούμε να είμαστε χώρα - «πηγή» μετανάστευσης. Ειδικά οι ...«Ελληναράδες» δεν πρέπει να το ξεχνούν αυτό την επόμενη φορά που θα πέσουν πάνω σε Βουλγάρα καθαρίστρια.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»!

ΒΙΒΛΙΟ
Ο δρόμος ως το Θιάκι

«Δεν ξέρω... έχω μια τάση ν' αναζητάω μνήμες. Στο δρόμο της αναζήτησης, πάνε κάνα δυο χρόνια τώρα, μου σύστησαν την "Ελένη" και μ' έφεραν στο κατώφλι της, να αφουγκραστώ το βίωμά της. Εμπρός μου μια γυναίκα, όλο ζωή, που διάβαινε τα ογδόντα. Χήρα, πάνω από πενήντα χρόνια τώρα - το ήξερα. Συστήθηκα και, όπως έκατσα, το μάτι μου έπεσε σε μια φωτογραφία, στον τοίχο. Με είδε. "Ο άντρας μου!" με πρόλαβε. "Τελευταία ανταμώνουμε πότε πότε". "Μα τι λέει;" αναρωτιέμαι. "Στον ύπνο μου, στο όνειρό μου", διευκρίνισε κι άρχισε να ιστορεί - ποτάμι ο λόγος -απευθυνόμενη, πού και πού, και στο πρόσωπο της φωτογραφίας, λες και το είχε μπρος της ζωντανό». Ετσι ξεκινά ο συγγραφέας Γιάννης Πριόβολος το στην ουσία του χρονικό με γνωρίσματα έντεχνης μυθοπλασίας. Εργο γνήσιο ελληνικό που δίνει μεγαλείο στον πεζό λόγο. Ενα λόγο, κράμα καλλιεργημένης γλώσσας με τον πλούτο μιας τοπικής λαλιάς, δεμένο γερά με το αγωνιστικό, επικό περιεχόμενο. Ζευγάρι οι πρωταγωνιστές (Αντρέας -Ελένη) συναποτελούν τον ήρωα, ένα διπλό ήρωα, που στο πρώτο μέρος κινείται στο μεταίχμιο της νίκης και της ήττας, της πίστης και της διαρκούς κριτικής. Στο δεύτερο μέρος «μόνη» η Ελένη πρέπει να βαδίσει μόνη της. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Βίλμα Εσπίν

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Βίλμα Εσπίν Γκουλιός «έφυγε» τη Δευτέρα, αφήνοντας πίσω της μια ζωή γεμάτη από αγώνες. Υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, αποτέλεσε ηγετική μορφή του αντάρτικου ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, της Κουβανικής Επανάστασης, ιδρύτρια και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών της Κούβας και σύζυγος του Ραούλ Κάστρο, αδερφού του Φιντέλ.

Από τις πρώτες στιγμές της νίκης της Επανάστασης, η Βίλμα Εσπίν ξεκίνησε τον ασταμάτητο αγώνα της για τα δικαιώματα των Κουβανών γυναικών. Επαιξε σημαντικό ρόλο στη χειραφέτησή τους, σε μια χώρα, όπως και σε άλλες εκείνης της εποχής αλλά και του σήμερα, που η γυναίκα προοριζόταν για υποδεέστερους ρόλους. Βοήθησε στη μόρφωση και την προσφορά τους ισότιμα στην κοινωνία. Σήμερα οι γυναίκες στην Κούβα αποτελούν το 66% του τεχνικού εργατικού δυναμικού της χώρας, ενώ αποτελούν πλειοψηφία και στον επιστημονικό τομέα. Σημαντική ήταν και συνεισφορά της στην προώθηση και την οργάνωση τομέων που αφορούν στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Η Βίλμα Εσπίν αποτελεί παράδειγμα γυναίκας που αφοσιώθηκε στην πατρίδα της και στην Επανάσταση και συμβολίζει τις προσπάθειες και τον ηρωισμό των γυναικών της Κούβας. Γι' αυτό και σύσσωμος ο κουβανικός λαός την τίμησε όπως τιμάει τους ήρωές του.


Κ. Χ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ