Την απάντηση δίνει η ίδια η ιστορία τέτοιων επαγγελματικών Ταμείων (ονομάζονται και εταιρικά), τα οποία στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης έχασαν μέχρι και το 40% των αποθεματικών τους. Ακραίο παράδειγμα - αλλά όχι μοναδικό - η γνωστή περίπτωση της «Enron» στις ΗΠΑ. Μάλιστα, πρόσφατα, σε δημοσίευμά του, το «Bloomberg» αναφέρει ότι σε «τεστ αντοχής» που έγινε σε αυτά τα συνταξιοδοτικά ταμεία που υπάρχουν στις 17 χώρες της Ευρωζώνης, διαπιστώθηκε ότι το έλλειμμά τους ανέρχεται στο ποσό των 428 δισ. ευρώ (!). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της γερμανικής «Lufthansa», το έλλειμμα του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 6,6 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή και ολόκληρη η κεφαλαιοποίηση της εν λόγω εταιρείας. Ιδού, λοιπόν, σε τι «λύσεις» σπρώχνουν διάφοροι επιτήδειοι τους εργαζόμενους και τι πραγματικά έχουν να περιμένουν από τα περιβόητα επαγγελματικά Ταμεία που διαφημίζουν.
Ενα από τα επιχειρήματα των καπιταλιστών και των εκπροσώπων τους είναι ο ισχυρισμός ότι αν και οι επιχειρήσεις αναζητούν εργαζόμενους, δεν βρίσκουν, αφού οι άνεργοι δεν διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα. Προχτές, η Ελληνική Στατιστική Αρχή έδωσε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα στοιχεία που καταγράφουν τον αριθμό των Κενών Θέσεων Εργασίας στο σύνολο της οικονομίας, εκτός από τον πρωτογενή τομέα (αγροτική οικονομία). Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, τα στοιχεία, το τελευταίο τρίμηνο του 2015 οι κενές θέσεις εργασίας που δεν καλύπτονται ανέρχονται μόλις στις ...3.119! Δηλαδή, σε μία αγορά με καταγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, με όνομα και επώνυμο, πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους και στατιστικά με 1,3 εκατομμύρια ανέργους στο σύνολο της οικονομίας, η προσφορά εργασίας που υπάρχει γι' αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων είναι 3.119 θέσεις εργασίας. Ναι, καλά διαβάσατε! Στην πράξη, δηλαδή, δεν υπάρχει προσφορά εργασίας, αφού σε κάθε θέση αντιστοιχούν πάνω από 400 άνεργοι. Εννοείται ότι αυτός ο μεγάλος ανταγωνισμός για μια δουλειά που αντικειμενικά έχει προκύψει στην αγορά εργασίας, είναι ένα - στην κυριολεξία - υπερ-όπλο της εργοδοσίας να πιέζει και αυτούς που έχουν δουλειά, να τους εκβιάζει με τον κίνδυνο της απώλειας της δουλειάς τους, για να τους αφαιρεί εργασιακά δικαιώματα, να επιβάλλει τα συμφέροντά της. Σε κάθε περίπτωση, η καπιταλιστική κρίση και η κατάσταση που έχει δημιουργήσει στην αγορά εργασίας, έχουν για θύματα όχι μόνο αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους, αλλά και αυτούς που ακόμα συνεχίζουν να τη διατηρούν.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι πολύνεκρες επιθέσεις στις Βρυξέλλες έδωσαν αστραπιαία ένα «σήμα» σε όλα τα αστικά επιτελεία, σε όλες τις χώρες του πλανήτη, για να αναζωπυρώσουν τη συζήτηση για όλα τα πεδία όπου σήμερα εκδηλώνονται σφοδρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, εντός και εκτός πολλών εθνικών συνόρων.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάλυση που το γνωστό αμερικανικό «Ινστιτούτο Στράτφορντ» πρόλαβε να αναρτήσει στην ιστοσελίδα του, λίγες μόνο ώρες μετά το μακελειό.
Με τίτλο «γιατί η επίθεση στις Βρυξέλλες δεν είναι η επίθεση στο Παρίσι», εξηγεί ότι τα γεγονότα της περασμένης Τρίτης θα έχουν πολύ ευρύτερες επιδράσεις από αυτές του περασμένου Νοέμβρη, με αντίκτυπο σε όλα τα ανοιχτά «μέτωπα»: Από τον πόλεμο στη Συρία και το Προσφυγικό, μέχρι το «Brexit» και την ενίσχυση ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, από διαφωνίες για το βαθμό ελέγχου των συνόρων μέχρι το βαθμό «εμπλοκής» της ΕΕ στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ανάλυση μοιάζει να εκφράζει έναν αμερικανικό... προβληματισμό για το πώς η ΕΕ θα αντιδράσει, να εντοπίζει μια «ανεπάρκεια» της Ενωσης. «Για την ΕΕ, η λύση δεν είναι τόσο καθαρή... Παραπέρα, η ΕΕ δεν έχει στρατό (σ.σ. με αντίστοιχη «συνοχή») και για αυτό δεν μπορεί να αντιδράσει όπως έκανε η Γαλλία... Οι επιθέσεις θα συνεχιστούν γιατί τα παράπονα παραμένουν...», αναφέρεται, μεταξύ άλλων.
Είναι καθαρό πως τις επιπτώσεις του νέου μακελειού τις παρακολουθούν (αλλά και τις... περιμένουν) μια σειρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Τα όσα έγιναν μοιάζουν «βολικά» και για την όξυνση μιας σειράς ανταγωνισμών, αφετηρίας νέων γύρων επιθέσεων σε βάρος των λαών.
1905 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας Ιούλιος Βερν.
1927 Τμήματα του Κινεζικού Εθνικού Επαναστατικού Στρατού (συμμετέχουν αστοί εθνικιστές και κομμουνιστές) μπαίνουν στην πόλη Νανκίν. Οι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν στρατιωτικά. Το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από την Κίνα» ακούγεται σε πολλές χώρες. Το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, που προσέδωσαν οι κομμουνιστές στη μάχη του Νανκίν, διέλυσε τη συνεργασία αστών εθνικιστών και κομμουνιστών. Οι εθνικιστές έθεσαν σε άγριο διωγμό τους κομμουνιστές.
1934 Πεθαίνει ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος (Θεόφιλος Χατζημιχαήλ).
1935 Εκτελούνται οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, ως πρωταίτιοι της βενιζελικής απόπειρας πραξικοπήματος της 1ης Μάρτη. Ερήμην σε θάνατο καταδικάστηκαν οι Ελευθέριος Βενιζέλος και Νικόλαος Πλαστήρας.
1943 Υστερα από πολυήμερες μάχες, ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τα Γρεβενά.
1944 Αποδρούν από το γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης «Στάλαγκ Λουφτ 3» στην κατεχόμενη Πολωνία 76 κρατούμενοι. Μόλις τρεις κατάφεραν να φτάσουν στην ουδέτερη Ελβετία. Οι υπόλοιποι 73 συλλαμβάνονται. Απ' αυτούς οι 50 παραδίδονται στην Γκεστάπο και εκτελούνται χωρίς δίκη, ανάμεσά τους και ο Ελληνας ανθυποσμηναγός Σωτήρης Σκάντζικας. Το περιστατικό έγινε ταινία με τίτλο «Η μεγάλη απόδραση».
1946 Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 31/3, από τις οποίες το ΕΑΜ καλεί σε αποχή, πάνω από 100.000 λαού στη Θεσσαλονίκη συμμετέχουν σε συγκέντρωση με σύνθημα: «Αποχή - Δημοκρατία - Ανεξαρτησία». Ανάλογες μαζικές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε Πειραιά, Βόλο, Πάτρα, Αγρίνιο, Τρίκαλα, Λάρισα, Λαμία, Τύρναβο, Ελασσόνα, Αγιά, Καρδίτσα, Αμαλιάδα, Καλαμπάκα, Ξάνθη, Πρέβεζα, Ορεστιάδα, Κέρκυρα, Λευκάδα, Σύρο, Χίο, Μυτιλήνη.
1960 Σε Εκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Παντελής Καραγκίτσης (Σίμος) καταγράφει τις αντιδράσεις των φυλακισμένων και εξόριστων γύρω από τις αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύμφωνα με την Εκθεση, οι σημαντικότερες από αυτές σημειώθηκαν στον Αϊ-Στράτη και περιστράφηκαν κυρίως γύρω από τις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, καθώς και τα εξής ζητήματα:
α) Την κριτική, καθαίρεση και διαγραφή του Νίκου Ζαχαριάδη. Συγκεκριμένα εκφράστηκαν απόψεις, γνώμες και ενστάσεις, όπως «τα φόρτωσαν όλα στον Νίκο», «ο Ζαχαριάδης αποτελεί κεφάλαιο για το Κόμμα μας», «δεν μπορούμε να βγάλουμε τενεκέ τον Ζαχαριάδη, γιατί τότε αυτοί θα πρέπει να 'ναι ο πάτος του τενεκέ» κ.ο.κ.
β) Την κριτική που έγινε για την αποχή από τις εκλογές του 1946 και την έναρξη του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ («μα δεν καταδικάζουμε - έτσι - και τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ;»).
γ) Την εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων και τον προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα (βλ. «Δοκίμιο Ιστορίας ΚΚΕ», Β' τόμος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 365).
1972 Μέλη της ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ τοποθετούν μαγνητόφωνο με αντιδικτατορικά συνθήματα και σκορπίζουν προκηρύξεις στους κινηματογράφους της Αθήνας.
1999 Αρχίζει η επιδρομή του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας που κράτησε 78 μέρες.