«Δεν αγωνιστήκαμε - είπε - για να επαναπροσληφθούμε με τους όρους που δουλεύαμε επί Σαμαρά και Βενιζέλου, με 4ωρη απασχόληση. Αλλά για να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με όλους, 8ωρο, πλήρη εργασία.

Ούτε αγωνιστήκαμε, συμπλήρωσε, για να ξαναγυρίσουμε σε προσωποπαγείς θέσεις που όταν φύγουμε από τη δουλειά θα καταργηθούν και τη δουλειά που κάνουμε θα την πάρουν οι ιδιώτες εργολάβοι, οι οποίοι θα απασχολούν εργαζόμενες με συνθήκες γαλέρας».

Και αφού αναρωτήθηκε «αν αυτό είναι το αριστερό μας πιστεύω» πρόσθεσε «εμείς θέλουμε όταν φύγουμε από τη δουλειά η θέση να υπάρχει και να την πάρουν τα "παιδιά" μας και όχι οι εργολάβοι».

Σύσκεψη πραγματοποίησε χτες η ΑΔΕΔΥ με εκπροσώπους των διαθέσιμων υπαλλήλων και των απολυμένων για το σχέδιο νόμου που παρουσίασε η συγκυβέρνηση, το οποίο, μεταξύ άλλων, δεν προβλέπει την επαναπρόσληψη διαφόρων κατηγοριών (τμήμα των καθαριστριών, εργασιακή εφεδρεία, συμβασιούχους κ.ά.), ενώ διατηρεί την «κινητικότητα» που αποτελεί εργαλείο χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων.

Συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, πήρε το λόγο για να πει ότι «ή δέχεστε το νομοσχέδιο ή θα έρθει ο Μητσοτάκης» και θα τους απολύσει όλους. Ο στόχος του προφανής. Να κάνει τους απολυμένους και τους διαθέσιμους να διαλέξουν το λιγότερο κακό.

Είναι και αυτό μια σαφής ένδειξη ότι οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ (συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) δεν έχουν δυσκολευτεί καθόλου να προσαρμοστούν στο ρόλο του κυβερνητικού συνδικαλιστή, τον οποίο άλλωστε χρόνια φλέρταραν, αφού συνδιαλέγονταν σταθερά με τις δυνάμεις που τον διαδραμάτιζαν προηγουμένως.

Θυμηθήκαμε, με αφορμή τα 2 δισ. του Γιούνκερ, που δεν αφορούν βέβαια κάτι καινούργιο, τι ακριβώς είχε σχολιάσει το Νοέμβρη του 2014 ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, για τις ανακοινώσεις του προέδρου της Κομισιόν Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ σχετικά με την Απασχόληση, την Ανάπτυξη και το Επενδυτικό Πακέτο.

Είχε πει: «Κύριε Γιούνκερ, δυστυχώς το περίφημο πακέτο των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ που μας υποσχεθήκατε στις 15 Ιουλίου, είναι άδειο... είναι σταγόνα στον ωκεανό. Τι μας παρουσιάσατε; 16 δισ. από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, και 5 δισ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ούτε ένα ευρώ φρέσκο χρήμα! (...) Το περίφημο πακέτο σας είναι business as usual, σε μια λογική γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας».

Αυτά, τότε... Σήμερα, περίπου το ίδιο πακέτο είναι, κατά τους αναλυτές - υποστηρικτές της κυβέρνησης, «πακέτο σωτηρίας», που δίνει μια ανάσα στη λεγόμενη «ανθρωπιστική κρίση».

Συνέχεια στην έριδα δήμων και Περιφέρειας Αττικής σχετικά με το ποιος θα έχει το βασικό ρόλο στη διαχείριση προγραμμάτων που αντιμετωπίζουν σε ένα βαθμό την ακραία φτώχεια έδωσε κυβερνητική τροπολογία, που δίνει τη δυνατότητα στις περιφέρειες «να καταρτίζουν και να υλοποιούν δράσεις και προγράμματα κοινωνικής πολιτικής για την ανακούφιση ευπαθών κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού». Από εκπροσώπους της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), η τροπολογία αυτή ερμηνεύεται περίπου ως πριμοδότηση της προσκείμενης στο κυβερνητικό κόμμα περιφερειακής αρχής Αττικής στη διαχείριση του προγράμματος «Επισιτιστική και Βασική Υλική συνδρομή» και των περίπου 330 εκατομμυρίων ευρώ που το συνοδεύουν για την παροχή τροφίμων, ρούχων, σχολικών και ειδών προσωπικής υγιεινής σε ανθρώπους που στερούνται τα στοιχειώδη αυτά αγαθά. Είχε προηγηθεί, με εκατέρωθεν ανακοινώσεις, κόντρα των δύο πλευρών για το ποιος θα διαχειριστεί το πρόγραμμα, πάνω στη βασική όμως ομοφωνία της αντιμετώπισης της φτώχειας με τέτοια προγράμματα. Ομοφωνία που συνοδεύεται από την αποδοχή των δυνάμεων στην ηγεσία της ΚΕΔΕ και της περιφερειακής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ της πολιτικής των περικοπών στους δήμους, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και υποκατάστασης της όποιας κοινωνικής πρόνοιας από τέτοια προγράμματα, που απευθύνονται μόνο σε ακραίες μορφές φτώχειας.

Πολλή συζήτηση έγινε με αφορμή τις αποκαλύψεις για τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γ. Κατρούγκαλο, που φέρεται να αναλάμβανε διάφορες δικαστικές υποθέσεις, μεταξύ των οποίων και δημοσίων υπαλλήλων που είχαν αντιδικία με το Δημόσιο. Η δικηγορική εταιρεία του κ. Κατρούγκαλου αμειβόταν - όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις - με ποσοστό επί του ποσού που διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι. Στις εξηγήσεις που έδωσε ο κ. Κατρούγκαλος είπε, μεταξύ άλλων, ότι έκανε «αντιμνημονιακό αγώνα» μέσω αυτών των υποθέσεων. Πρέπει, λοιπόν, να σημειώσουμε ότι όταν είσαι πολιτικό στέλεχος κόμματος και εμφανίζεσαι να κάνεις και «αντιμνημονιακό αγώνα» αυτό δεν συνάδει με το να το κάνεις με ποσοστά επί των δικών! Ενα ακόμα συμπέρασμα, πάντως, που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι από όλο αυτό είναι πως η προσφυγή στα διάφορα δικηγορικά γραφεία - που σε ορισμένες περιπτώσεις «πουλάνε» και υποσχέσεις για λύσεις - δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη του οργανωμένου συλλογικού αγώνα.