Παρασκευή 24 Δεκέμβρη 2010 - Κυριακή 26 Δεκέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Φυσικοί αυτουργοί στην εγκληματική πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ακόμα μια «πράξη» στο θέατρο που εδώ και χρόνια παίζουν ανέβασαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με τις ομιλίες τους κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού. Για πολλοστή φορά περίσσεψαν οι ανούσιες αιχμές και φραστικοί λεονταρισμοί εκ του ασφαλούς και οι βαρετές και ανέξοδες κορόνες. Ολοι βέβαια στο «διά ταύτα» έσπευδαν να δηλώσουν ότι «είναι αυτονόητη» η υπερψήφιση του προϋπολογισμού και η στήριξη των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που συνεπάγεται, γκρεμίζοντας και καταστρέφοντας τη ζωή της λαϊκής - εργατικής οικογένειας. Πιστεύουν προφανώς οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι με τις δήθεν διαφωνίες τους θα αυτοπροστατευτούν και θα διασωθούν από τη λαϊκή οργή, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλέσουν μεγαλύτερη αηδία και απέχθεια με τη γελοία στάση τους. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι οι βουλευτές που έχουν στηρίξει και υπερψηφίσει τα πλέον άγρια αντιλαϊκά μέτρα που έχουν περάσει από τη Βουλή και αυτό είναι που μετράνε. Τα φτηνά επικοινωνιακά κόλπα με τα οποία οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν να τους ρίξουν στάχτη στα μάτια προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη τους και γυρίζουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους. Ο λαός έχει βγάλει την ετυμηγορία του και τους έχει τελεσίδικα καταδικάσει ως φυσικούς αυτουργούς της εγκληματικής πολιτικής που εφαρμόζουν κυβέρνηση και τρόικα με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Ευρω-ομόλογο της εξαπάτησης

Μόνο αφελείς θα έτρωγαν το παραμύθι των κυβερνώντων και των συμμάχων τους ότι τάχα το ευρω-ομόλογο θα αποτελέσει σανίδα σωτηρίας για το λαό. Η αλήθεια είναι ότι το ευρω-ομολόγο, αν και όποτε υιοθετηθεί, θα είναι ένας πανίσχυρος μοχλός πίεσης για να «εναρμονιστεί» η οικονομία στη στρατηγική των ευρωμονοπωλίων, δηλαδή να γίνει πιο ανταγωνιστική, πράγμα που απλά σημαίνει να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη και να κατεδαφιστεί το λεγόμενο κράτος πρόνοιας. Με άλλα λόγια το ευρω-ομόλογο, αν και όποτε θεσπιστεί, δεν θα είναι ένα «δώρο» των ισχυρών εταίρων προς τα οικονομικά αδύναμα κράτη μέλη, αλλά ένα εργαλείο για τη βίαιη προσαρμογή των οικονομιών των κρατών μελών σε μια ενιαία κατεύθυνση, που προστατεύει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και την κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων. Είναι ξεκάθαρο ότι το ευρω-ομολόγο θα συνοδεύει το «νέο πλαίσιο ενισχυμένης οικονομικής διακυβέρνησης», που προωθούν οι κυβερνήσεις της ΕΕ και θα πηγαίνει χέρι χέρι με το μόνιμο μηχανισμό σταθερότητας που υιοθέτησαν στη σύνοδο κορυφής. Το ευρω-ομόλογο, δηλαδή, είναι εργαλείο για τη λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και όχι μηχανισμός διάσωσης των αδύναμων κρατών μελών, όπως τον διαφημίζουν κυβέρνηση - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ, αλλά και ο ΣΥΝ. Η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ και τη λαϊκή εξουσία.

Υποκρισία και φτηνή δημαγωγία

Βρήκε τη λύση για το πρόβλημα της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση η Ντ. Μπακογιάννη... «Να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για να δοθούν στους οικονομικά ασθενέστερους και ειδικά στους χαμηλοσυνταξιούχους», είναι η θαυματουργός ιδέα που διαφημίζει περιφερόμενη στα, πάντα φιλικά μαζί της, ΜΜΕ. Πρόκειται βέβαια για το άκρον άωτον της υποκρισίας και του λαϊκισμού, που κατά τ' άλλα καταγγέλλει μετά βδελυγμίας η πρώην υπουργός. Γιατί εδώ και χρόνια τόσο η ίδια όσο και το κόμμα στο οποίο ανήκε μέχρι πριν από μερικούς μήνες απέρριπταν μαζί με το ΠΑΣΟΚ ξανά και ξανά την πρόταση του ΚΚΕ για δραστική μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις των βουλευτών. Τώρα που κλιμακώνεται ο πόλεμος που έχει κηρύξει το μαύρο μέτωπο της πλουτοκρατίας - επίλεκτο μέλος της οποίας αναμφίβολα είναι η πρώην υπουργός - επιχειρεί να πουλήσει φτηνή κοινωνική ευαισθησία... Προκειμένου μάλιστα να γίνει πιο πιστευτή, παρουσιάζει και συγκεκριμένους αριθμούς... να κοπούν 10 εκατομμύρια από τα έξοδα της Βουλής, 10 εκατομμύρια από τις υψηλόβαθμες συντάξεις των πολιτικών, 20 εκατομμύρια από την επιχορήγηση των κομμάτων και 100 εκατ. από την ΕΡΤ. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η Ντ. Μπακογιάννη έχει υπερψηφίσει ως υπουργός της ΝΔ και συνεχίζει με μεγαλύτερο πάθος ως αρχηγός του νέου αντιδραστικού μορφώματος, της ΔΗΣΥ, να αγωνίζεται για τα πακέτα στήριξης των τραπεζών και των μονοπωλίων, ύψους δεκάδων και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, για τις σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή τη γενικευμένη σφαγή των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, την κατάργηση του συνδικαλισμού κ.ο.κ.

Ο πάγος ανάμεσα στο ... σκότος και το φως

Πριν τις εκλογές για την τοπική διοίκηση και μεταξύ των δυο γύρων, οι διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» καλούσαν το ΚΚΕ να απεμπολήσει τη γραμμή του και να συνταχθεί στο μέτωπο των δυνάμεων εκείνων που παλεύουν για να φύγει δήθεν η «συντήρηση» από το Δήμο της Θεσσαλονίκης. Προς επίρρωση μάλιστα της σχετικής προπαγάνδας, στήθηκε και το ανάλογο σόου ανάμεσα στον υποψήφιο δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ Γ. Μπουτάρη και τον μητροπολίτη της πόλης Ανθιμο, οι οποίοι αντάλλαξαν δήθεν βαριές κουβέντες, αφού - όπως έλεγαν τα παπαγαλάκια - τους χωρίζει χάος. Μετά το περιστατικό αυτό, φούντωσε η προπαγάνδα για την υποτιθέμενη διαμάχη ανάμεσα στο «φως» και το «σκότος», δηλαδή ανάμεσα στον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τον οποίο τοποθετούσαν στο μέτωπο του Ανθιμου. Πέρασαν οι μέρες, ο «προοδευτικός» Μπουτάρης κέρδισε το δήμο και την Τετάρτη συναντήθηκε με τον Ανθιμο. Σύμφωνα με τον Τύπο, «η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε καλό κλίμα και οι δυο τους δεσμεύθηκαν ότι τέτοιου είδους συναντήσεις για θέματα κοινού ενδιαφέροντος θα γίνονται πιο συχνά. "Ελιωσε ο πάγος μεταξύ μας", ανέφερε ο μητροπολίτης Ανθιμος, για να προσθέσει και ο κ. Μπουτάρης πως "αυτά ανήκουν στο παρελθόν"». Δηλαδή, όλα μέλι - γάλα ανάμεσα στο ...σκότος και το φως! Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η κόντρα ήταν στημένη για να οξυνθούν τα ψευτοδιλήμματα στο λαό και να εγκλωβιστεί στο δίπολο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Και την επόμενη, όλοι μαζί, ΠΑΣΟΚοι, Νεοδημοκράτες, παπάδες, προοδευτικοί, συντηρητικοί και άλλοι παρατρεχάμενοι να εφαρμόσουν τον «Καλλικράτη» μέχρι κεραίας και να χυμήξουν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου στα δικαιώματα του λαού. Να τον κατασπαράξουν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.

Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας

Η «Σύγχρονη Εποχή», συνεχίζοντας την προσπάθεια έκδοσης έργων των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν, εκδίδει το έργο του Καρλ Μαρξ Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας σε νέα μετάφραση. Η έκδοση, πέρα από το κυρίως έργο, περιλαμβάνει ακόμα: «Την ιστορία συγγραφής του έργου» και σε παραρτήματα, την «Εισαγωγή» και δυο άρθρα του Φρ. Ενγκελς που αναφέρονται στο έργο. Το εξαιρετικό αυτό έργο αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη διαμόρφωση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας. Γράφτηκε από τον Καρλ Μαρξ στο διάστημα από τον Αύγουστο του 1858 μέχρι το Γενάρη του 1859. Στην κριτική του στο περιοδικό «Volk» ο Ενγκελς αναδεικνύει τη σημασία αυτού του βιβλίου για το «γερμανικό προλεταριακό κόμμα» και δίνει έμφαση στην εφαρμοζόμενη μέθοδο του «διαλεκτικού υλισμού». Ο ίδιος ο Μαρξ έγραφε στις 22/7/1859 στον Ενγκελς: «Σε περίπτωση που γράψεις κάτι (για το βιβλίο), μην ξεχάσεις α) ότι ο προυντονισμός έχει χτυπηθεί ως τη ρίζα, β) ότι ακριβώς στην πιο απλή μορφή, σε αυτήν του εμπορεύματος, αναλύεται ο ειδικά κοινωνικός, και σε καμία περίπτωση απόλυτος, χαρακτήρας της αστικής παραγωγής». Η συγγραφή του έργου αποτελεί το αποτέλεσμα μιας δεκαπεντάχρονης πολύπλευρης επιστημονικής ερευνητικής εργασίας, στη διάρκεια της οποίας ο Μαρξ μελέτησε έναν τεράστιο όγκο κοινωνικής και οικονομικής βιβλιογραφίας και επεξεργάστηκε τα θεμέλια της οικονομικής του διδασκαλίας.

Μανμόχαν Σινγκχ

«Στρατηγικές συμφωνίες» άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έκλεισε η Ινδία με όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μετά και την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Ρώσου Προέδρου, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, μέσα στη βδομάδα, κατοχυρώνοντας ομόφωνη στήριξη στην υποψηφιότητά της στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ως επίσης μόνιμο μέλος. Ο Ινδός πρωθυπουργός, Μανμόχαν Σινγκχ, φρόντισε να προωθήσει προς όφελος της ντόπιας πλουτοκρατίας που εκπροσωπεί ιδιαίτερα τις συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας, στις οποίες περιλαμβάνονται και ζητήματα «τρομοκρατίας» και αμυντικής συνεργασίας τόσο με τη Ρωσία, όσο και με την Κίνα, έχοντας ήδη υπογράψει νωρίτερα με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γαλλία.

Η Ινδία ως μία από τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη - ανάπτυξη, φυσικά, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και σπρώχνει στην εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα - με τις συμφωνίες αυτές με ιμπεριαλιστικές χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δίνει και μια διέξοδο, σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης με την τεράστια αγορά της. Αυτές οι συνεργασίες μαζί με τα μεγαλόπνοα σχέδια για πυρηνικά προγράμματα καταδεικνύουν ότι το «κουβάρι» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μπλέκεται ακόμα περισσότερο. Και αυτό μόνο σε βάρος του λαού της Ινδίας και των άλλων λαών μπορεί να αποβεί. Μόνη διέξοδος και για το λαό της Ινδίας είναι να δυναμώσει την πάλη του για να απαλλαγεί από την εξουσία των μονοπωλίων.


Α. Φ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ