Οι προσυγκεντρώσεις των νεολαίων μετατρέπονται σε κόκκινα ποτάμια που πλημμυρίζουν τον τεράστιο χώρο μπροστά στην κεντρική εξέδρα. Οι ήδη χιλιάδες συγκεντρωμένοι υποδέχονται τους νέους της ΚΝΕ με ασταμάτητα χειροκροτήματα. Μοναδικά και αμέτρητα τα στιγμιότυπα που εκτυλίσσονται και την τελευταία μέρα του Φεστιβάλ, λίγο πριν από την κεντρική ομιλία.

Βράδυ Σαββάτου και το Πάρκο Τρίτση είναι γεμάτο ζωή, γεμάτο παλμό, καθώς πλησιάζει η ώρα της μεγάλης πολιτικής συγκέντρωσης, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να έχουν κατακλύσει τους χώρους του Φεστιβάλ, να συμμετέχουν με διάφορους τρόπους σε αυτήν τη γιορτή. Αλλοι βρίσκονται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ, άλλοι έρχονται από μικρά παιδιά, με κοινό χαρακτηριστικό το σεβασμό με τον οποίο μιλούν για τη διοργάνωση, το χαρακτήρα και το περιεχόμενό του. Από τις εντυπώσεις του κόσμου προκύπτει ο πολυδιάστατος χαρακτήρας του Φεστιβάλ, που αποτελεί ένα μεγάλο πολιτικό και καλλιτεχνικό γεγονός, με πολλές παράλληλες δραστηριότητες που αγγίζουν όλα τα ενδιαφέροντα.

«Είναι η τέταρτη φορά» - συνεχίζει - «που έρχομαι με φίλους μου ΚΝίτες και νομίζω ότι κάθε χρόνο βλέπω και περισσότερο κόσμο. Οι τεράστιες κατασκευές, οι εκθέσεις, τα κείμενα, όλος ο χώρος είναι εντυπωσιακός και δείχνει τι μπορείς να καταφέρεις με την ατομική και συλλογική προσπάθεια. Μέχρι τώρα δεν έχω πάρει απόφαση να κάνω το βήμα και να οργανωθώ, αλλά νομίζω ότι είναι πια θέμα χρόνου για μένα. Η επιστήμη που μαθαίνω λέει για τις δυνάμεις που δρουν στη φύση. Η οργάνωση, η συλλογική δράση είναι η δύναμη που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία».

Λίγο παραπέρα, ο Δημήτρης, 27 χρόνων, δόκιμος μηχανικός στα καράβια. Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο Φεστιβάλ. «Δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτήν την εμπειρία. Η ΚΝΕ μέσα από τον πολιτισμό καταφέρνει να περάσει την πολιτική της πρόταση. Είναι αδύνατον να μην αγγίξουν όποιον έρχεται εδώ αυτά που βλέπει, ακούει ή διαβάζει. Ασχετος να είναι κάποιος, δεν μπορεί να μην ενθουσιαστεί και να μη μεταφέρει αυτήν την εμπειρία στη σχολή ή στο χώρο δουλειάς του».

Ο κύριος Σταύρος, καθισμένος με την παρέα του σε ένα παγκάκι, μας λέει τις εντυπώσεις του για το Φεστιβάλ. Κάτοικος της περιοχής, είναι τακτικός επισκέπτης, ξεχωρίζει τραγουδιστές που προτιμά και δηλώνει παράλληλα και «φίλος του Πάρκου». Οπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής, γνωρίζει τη θέση και δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ για την υπεράσπιση στο πλευρό του λαού του Πάρκου Τρίτση ως χώρου αναψυχής, άθλησης, ως ανάσας για τους κατοίκους της Δυτικής Αθήνας αλλά και ευρύτερα, μία στάση που συναντά αποδοχή. Δεν παραλείπει να μας επισημάνει πως τον ενδιαφέρουν οι απόψεις του ΚΚΕ και επικροτεί τη συνέπειά του.

Στον κεντρικό διάδρομο ανάμεσα στα περίπτερα συναντάμε δύο νέες κοπέλες, την Μαρία και την Αλκηστη. Τις ρωτάμε τι ξεχωρίζουν από το Φεστιβάλ και η Αλκηστη μάς μιλά αμέσως για τη Διεθνούπολη, αναφέρεται στη σημασία που έχει η επαφή με άλλες χώρες, με την Μαρία να συμπληρώνει πως φαίνονται όσα ενώνουν τους νέους και είναι σημαντικό αντιπροσωπείες από άλλες χώρες να βρίσκονται εδώ. Εχοντας παρευρεθεί νωρίτερα στην παράσταση των τμημάτων του Στεκιού Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, μας μιλούν με ενθουσιασμό για το πόσο σημαντικό είναι να δίνεται η ευκαιρία σε κόσμο να παρακολουθήσει τέτοια μαθήματα, ενώ επισημαίνουν και την καλή οργάνωση του Φεστιβάλ.

MANOLIS PAKIAS

Χιλιάδες νέοι και νέες, χιλιάδες κόσμου συνέρρεαν από όλες τις γωνιές του Πάρκου στην Κεντρική Σκηνή, που γέμισε ασφυκτικά. Τα τραγούδια δυναμώνουν και οι σημαίες ανεμίζουν στο ρυθμό τους: «Οταν σφίγγουν το χέρι», «Ηρωες», «Τα οχυρά της Νάουσας». Και ο κόσμος συνεχίζει να 'ρχεται, να πυκνώνει, τόσο που η συγκέντρωση άπλωσε όχι μόνο στην Κεντρική Σκηνή, αλλά και στο χώρο του Πολιτισμού, στο Βιβλιοπωλείο, μέχρι και στην Κεντρική Εκθεση.

Στο βήμα ανεβαίνει ο Ν. Αμπατιέλος. Ο κόσμος τον υποδέχεται με το σύνθημα «Αγώνας, γνώση, τόλμη κι αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική» και «Η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ επίθεση και πάλη».

Λίγο μετά, όταν στο βήμα ανέβηκε ο Δ. Κουτσούμπας, η συγκέντρωση δονήθηκε από συνθήματα. «ΚΚΕ, το κόμμα σου λαέ». «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Στη μεγάλη συγκέντρωση έδωσαν το «παρών» άνθρωποι των τεχνών και του πολιτισμού. Μεταξύ τους οι ηθοποιοί και σκηνοθέτες Κώστας Καζάκος και Γιώργος Κιμούλης, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σεμίνα Διγενή, ο στιχουργός και συγγραφέας Οδυσσέας Ιωάννου, η ηθοποιός Τιτίκα Σαριγκούλη.

Επιπλέον, ο δήμαρχος Πάτρας Κώστας Πελετίδης. Οι πρέσβεις της Κούβας, της Παλαιστίνης και της Βενεζουέλας, ο σύμβουλος της πρεσβείας του Βιετνάμ.

Ξεχώρισε ακόμα η παρουσία της Μαργαρίτας Καλουμένου, κόρης του Νίκου Καλούμενου, κομμουνιστή που εκτελέστηκε μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη.

Βρισκόμαστε ξανά εδώ!

Στη μεγάλη συνάντηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τη νεολαία, στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Εχοντας σταθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας το 45ο Φεστιβάλ ολοκληρώνει το ταξίδι του απόψε.

Με μεγάλη χαρά καλωσορίζουμε τις αντιπροσωπείες των 36 Κομμουνιστικών Νεολαιών και αντιιμπεριαλιστικών Οργανώσεων Νεολαίας από όλον τον κόσμο που παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις μας.

Σύντροφοι, η παρουσία σας εδώ δείχνει ότι το σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!», σύνθημα που δεσπόζει στην καρδιά του Φεστιβάλ μας, φέτος, και με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά του.

Σας καλωσορίζουμε, λοιπόν, εδώ στο Πάρκο Τρίτση στον χώρο που μας φιλοξενεί για 10η συνεχόμενη χρονιά.

Στις γειτονιές που αγκάλιασαν τις εκδηλώσεις μας και αγκαλιάστηκαν οι ανησυχίες τους, οι αγωνίες τους, τα προβλήματά τους και οι διεκδικήσεις τους από τις εκδηλώσεις μας.

Εδώ που οι λαϊκές οικογένειες της περιοχής βρίσκουν ευκαιρία να πάρουν μία ανάσα μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα.

Ολοι αυτοί που ευθύνονται για το ότι αντί το Πάρκο να αναβαθμίζεται χρόνο με το χρόνο, να προστίθενται υποδομές για άθληση και ψυχαγωγία, να αναβαθμίζεται ως πνεύμονας πρασίνου, καταδικάζεται στην υποβάθμιση.

Γνωστή τακτική, χιλιοπαιγμένη.

Υποβαθμίζουν, απαξιώνουν υποδομές και χώρους για να παρουσιαστούν ως «σωτήρες» και «ευεργέτες» τα επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν να βάλουν στο χέρι τέτοια «φιλέτα». Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι για έναν χώρο 1.200 στρεμμάτων οι μόνιμοι εργαζόμενοι είναι 3!

Η πραγματοποίηση του Φεστιβάλ εδώ είναι από μόνη της, αλλά όχι η μόνη, συμβολή της ΚΝΕ στον αγώνα για Πάρκο ανοιχτό στο λαό και κλειστό στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Στον αγώνα για:

• Σταθερή, επαρκή και αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση για όλες τις ανάγκες του Πάρκου.
• Εκτακτη χρηματοδότηση για επείγουσες ανάγκες, όπως η αποκατάσταση της υδροδότησης των λιμνών και των υδάτινων διαδρόμων.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για τις ανάγκες λειτουργίας, συντήρησης και φύλαξης του Πάρκου.
• Ολοκληρωμένο σχέδιο πυροπροστασίας.

Μόνο χαρά μάς γεμίζουν όσα ακούμε αυτές τις 15 μέρες που είμαστε στο Πάρκο για την προετοιμασία του Φεστιβάλ.

«Το Πάρκο», μας είπαν αρκετοί, «πρέπει να είναι κάθε μέρα όπως είναι αυτές τις 3 μέρες που κάνετε το Φεστιβάλ σας».

Καθαρό, να σφύζει από ζωή και δραστηριότητα, να φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες νέους και νέες, νέα ζευγάρια, συνολικά το λαό της περιοχής.

Ξέρουμε ότι το Φεστιβάλ μας είναι ο καθρέφτης της ΚΝΕ.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά το Φεστιβάλ μας είναι μία εικόνα από το όμορφο μέλλον που θέλουμε να χτίσουμε, από την κοινωνία για την οποία παλεύουμε.

Εχει ζωή, συλλογικότητα, κοινή δράση, δημιουργία, δουλειά σχεδιασμένη, ενταγμένη σε έναν κοινό στόχο, ευθύνη και διάθεση για να γίνει ό,τι καλύτερο.

Δεν έχει χορηγούς και εταιρείες, προσφέρει απλόχερα όσα κρύβει ή διαστρεβλώνει σήμερα το ίδιο το σύστημα, είτε από την Εκπαίδευση είτε από τα ΜΜΕ.

Είναι αυτό που μας είπε μία εργαζόμενη της περιοχής: «Καλά, αφήνετε τόσα πράγματα για να είστε εδώ τόσες ώρες - μέρες και να στήσετε το Φεστιβάλ σας; Μπράβο σας».

Αυτό που περιγράφεται σε αυτά τα λόγια είναι μέρος του μυστικού της επιτυχίας και αντοχής του 45 πλέον χρόνια.

Η αυταπάρνηση, το πείσμα, το σχέδιο, η ελευθερία να αφιερώνεις το χρόνο σου για κάτι που ξέρεις ότι έχει να δώσει πολλά όχι μόνο σε εσένα, όχι μόνο στην ΚΝΕ αλλά σε κάθε επισκέπτη του Φεστιβάλ!

Χάρη στη δουλειά των μελών και των φίλων της ΚΝΕ, του ΚΚΕ, είμαστε σήμερα εδώ, σε αυτήν την όμορφη κόκκινη πολιτεία, δηλώνοντας με αισιοδοξία και μαχητικότητα ότι «με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα, τον Σοσιαλισμό».

Μήνυμα διαχρονικό που, όμως, σε κάθε φάση, κάθε χρόνο έχει ιδιαίτερη σημασία, και εκτιμάμε ότι φέτος είναι πραγματικά μήνυμα επίκαιρο και αναγκαίο!

Μήνυμα διαχρονικό γιατί τα όνειρά μας δεν είναι θερινής νυκτός αλλά δίψα για να ζήσουμε όπως μας αξίζει.

Για να απολαμβάνει ο εργαζόμενος άνθρωπος τους κόπους του και τα αποτελέσματα της δουλειάς του αντί να τα τσεπώνουν μία χούφτα μέτοχοι - καπιταλιστές.

Γιατί ούτε θα παραιτηθούμε από τις σύγχρονες ανάγκες μας ούτε θα παραδοθούμε στους εκμεταλλευτές και στους στόχους τους, που μυρίζουν αίμα, μπαρούτι, εκμετάλλευση.

Οι ίδιες οι εκδηλώσεις και η μαζική συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας στις κεντρικές εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ, το κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ απαντάνε σε αυτό:

- Μέσα από τη μαζική συμμετοχή στη συζήτηση στο Εργατικό Στέκι του Φεστιβάλ στάλθηκε καθαρό μήνυμα στην κυβέρνηση της ΝΔ, στην εργοδοσία και τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ να μην τολμήσουν να βάλουν χέρι στα συνδικάτα, στους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις, μήνυμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία της 24ης Σεπτέμβρη, της αποφασιστικότητας των κομμουνιστών να πρωτοστατήσουν στη συλλογική αγωνιστική δράση.

- Μέσα από τη συγκέντρωση χιλιάδων υπογραφών μέσα στο Φεστιβάλ μας στέλνουμε ηχηρό μήνυμα ενάντια στις βάσεις του θανάτου και τα πυρηνικά, στην ανανέωση της επικίνδυνης συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ για τις στρατιωτικές βάσεις που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και προχωρά η ΝΔ, και που επίκειται επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Αθήνα στις αρχές του Οκτώβρη.

- Με τη μαζική καταδίκη του κατάπτυστου και εμετικού αντικομμουνιστικού ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου, την αγωνιώδη προσπάθεια να ξορκίσουν το μέλλον, να ταυτίσουν τον φασισμό με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, με την πιο προοδευτική θεωρία που γέννησε ποτέ η ανθρώπινη σκέψη, με την προσπάθεια να επικρατήσει απέναντι σε έναν αντίπαλο έμπειρο και αδίστακτο, που όμως δεν είναι ανίκητος!

Δεν ανέχονται ούτε τα μνημεία που στέκουν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, ακόμα και μέσα στην καρδιά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, στο Βερολίνο, και θυμίζουν στους λαούς αυτήν την ιστορική αλήθεια.

Γιατί δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα ότι παρά τα πισωγυρίσματα της Ιστορίας, είναι εδώ, παραμένει εδώ η προοπτική νέων νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, εξοπλισμένων με την πείρα των προηγούμενων, προετοιμασμένων για να επικρατήσουν ολοκληρωτικά!

Οι δεκάδες Κομμουνιστικές Νεολαίες που συμμετέχουν στο 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» ξεκαθαρίζουν σε όλους τους τόνους ότι «ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη της Ιστορίας δεν θα περάσουν, ότι όσα ψηφίσματα και αποφάσεις και να πάρει η Ευρωπαϊκή Ενωση, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα!», ότι το μέλλον δεν μπορεί να απαγορευτεί, και αυτό το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός!

Το παρόν και το μέλλον κοιτά και ο αντίπαλος, γι' αυτό στοχεύει ιδιαίτερα τις συνειδήσεις της νέας γενιάς.

Ποντάρει στη χαμηλή πολιτική και κοινωνική πείρα της.

Ποντάρουν στο ότι οι νέοι δεν έχουν πείρα από αγώνες και κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, ότι ζούμε σε μεγάλη χρονική απόσταση από ηρωικές περιόδους του λαού, που διαπαιδαγώγησαν γενιές και γενιές νέων.

Στο ότι η νέα γενιά δεν έχει ζήσει από πρώτο χέρι τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα, την τιτάνια προσφορά του σοσιαλισμού, της Σοβιετικής Ενωσης, ότι γεννιέται και μεγαλώνει σε συνθήκες αντεπανάστασης.

Ποντάρουν ειδικά στο ότι το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας απέχει από τη συλλογική πάλη, τον ταξικό οργανωμένο αγώνα.

Είναι στο χέρι μας να τους αποδείξουμε ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΟΣ!

Με πιο μαζική και μαχητική νεανική δράση κόντρα σε όσους θέλουν να επικρατεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική για τη νεολαία και το λαό από τη σημερινή κατάσταση.

Η πείρα δείχνει τι φοβάται ο πραγματικός αντίπαλος της νεολαίας και των εργαζομένων. Φοβούνται τους αγώνες με προοπτική και γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, φοβούνται την άνοδο του βαθμού οργάνωσης της νεολαίας, στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης.

Οι αντίπαλοί μας ξέρουν πως οι δυνατότητες της εποχής μας δεν μπορούν να κρυφτούν.

Ξέρουν πως ο σημερινός άσχημος ταξικός συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι αιώνιος, θα αντιστραφεί, θα αλλάξει.

Γι' αυτό δρούμε καθημερινά τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Δύναμή μας είναι η επαναστατική κοσμοθεωρία, το σύγχρονο Πρόγραμμα και η καθημερινή δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Σταθερή πυξίδα μας η προοπτική της ανατροπής του άδικου και διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος και η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του Σοσιαλισμού.

Ενός κόσμου ελεύθερου, ανοιχτού, γεμάτου ελπίδα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Για άλλη μια χρονιά, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» ολοκληρώνει απόψε το ταξίδι του σε όλη την Ελλάδα!

Ηταν αρχές καλοκαιριού του 1975, όταν γεννήθηκε η ιδέα να διοργανωθεί κάτι σημαντικό.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, παρόλο που είναι πλέον 45 ετών, παραμένει πάντα φρέσκο, εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο, κερδίζει σε πολυμορφία, παίρνοντας υπόψη του τις σύγχρονες ανησυχίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, ούτε εύκολο. Αλλωστε, ο αντίπαλος, το αστικό κράτος ποτέ δεν μας χαρίστηκε. Οποτε μπορούσε έβαζε εμπόδια στην επικοινωνία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τη νεολαία, ακόμα και στην ίδια τη διοργάνωση του Φεστιβάλ.

Αντίθετα, άλλοι που προσπάθησαν - έχοντας μάλιστα όλα τα μέσα και τις διευκολύνσεις - αυτά τα 45 χρόνια να αντιγράψουν το Φεστιβάλ, εγκατέλειψαν γρήγορα την προσπάθεια. Κάποιοι το προσπαθούν ακόμα, χωρίς επιτυχία. Γιατί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι κάτι διαφορετικό. Εχει γερά θεμέλια. Πατάει γερά στην επαναστατική ιδεολογία του ΚΚΕ, στην ανατρεπτική μας πολιτική πρόταση. Στο μαχητικό κάλεσμα της ΚΝΕ για όσα δικαιούται η νέα γενιά και της κλέβουν.

Κάθε καινούργια γενιά νιώθει το Φεστιβάλ περισσότερο δικό της από την προηγούμενη. Μικρά παιδιά που έζησαν το πρώτο τους Φεστιβάλ ανεβασμένα στους ώμους των γονιών τους, είναι σήμερα οικοδεσπότες. Πολλοί άλλοι είναι φέτος μαζί μας για πρώτη φορά, πήραν αυτό το τριήμερο τα πρώτα τους αγωνιστικά, επαναστατικά ερεθίσματα.

Αυτά τα 45 χρόνια, στο σανίδι του Φεστιβάλ έχουν ανέβει και έχουν «ρίξει κόκκινο στη νύχτα» οι καλύτεροι εκπρόσωποι όλων των μορφών τέχνης της χώρας μας, όπως ένας πολύ καλός φίλος του Φεστιβάλ που «έφυγε» πρόσφατα από κοντά μας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.

Το Φεστιβάλ αποτελεί πόλο έλξης για τους νέους, γιατί όταν όλοι τους λένε ότι «δεν αλλάζουν τα πράγματα», αυτό προβάλλει άλλη άποψη: Με τους αγώνες, τα όνειρά μας, τη δύναμή μας μπορούμε «να χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα», τον Σοσιαλισμό!

Είναι μια πολύ καλή αφορμή για να ξανασκεφτούν τη συνολικότερη στάση τους και όσοι πιστεύουν ότι έχουν βεβαιωμένες απαντήσεις μέσα στο σύστημα. Γιατί από το χέρι της νέας γενιάς περνούν πολύ περισσότερα απ' όσα προσπαθούν οι υπερασπιστές του συστήματος να την πείσουν!

Κάθε νέος και νέα που αισθάνεται απέχθεια απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα έχει τη δική του θέση στη μάχη μαζί μας, με το βλέμμα καρφωμένο στην αλλαγή, στη νέα κοινωνία που έχουμε ανάγκη.

Γιατί είναι, τελικά, αλήθεια αυτό που έγραψε ο πρωτοπόρος ποιητής της Επανάστασης Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, ότι «εμείς, ο καθένας από μας, κρατάμε μέσα στη γροθιά μας τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος».

Από το λεγόμενο «επιτελικό κράτος», ένα κράτος δηλαδή στην υπηρεσία της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, μέχρι τον νέο «αναπτυξιακό» νόμο, που καταργεί τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, δίνει ένα ακόμα χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και χαρίζει νέα προκλητικά προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, η ΝΔ παραδίδει μαθήματα ταξικής πολιτικής.

Τα νέα σχέδια καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος τα οποία επεξεργάζεται, με τις εξαγγελίες για ωμή παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στα σωματεία, ομολογούν ότι η εχθρική για το λαό πολιτική πάει χέρι χέρι με την καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, για να επικρατεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης.

Η ΝΔ είναι ένα κόμμα γέννημα - θρέμμα του κεφαλαίου, αυτό που λέμε ένα κλασικό αστικό κόμμα. Κι αν σήμερα με τόση ευκολία προβάλλει αυτόν τον πιο αυταρχικό, αντιδραστικό τύπο διακυβέρνησης, μπορεί να το κάνει γιατί έχει προηγηθεί η τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ. Με λίγα λόγια, η ΝΔ περπατάει πάνω στα «κόκκινα χαλιά» που της έχει στρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιος, τελικά, ακύρωσε θετικά αντανακλαστικά που υπήρχαν στο λαό και επέτρεψε στη ΝΔ να εμφανίζεται σήμερα με τη σημαία της σιδερένιας πυγμής στην εφαρμογή της στρατηγικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο;

Δεν υπάρχει τομέας όπου ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει στρώσει το έδαφος στην κυβέρνηση της ΝΔ για να ξεδιπλώσει την αντιδραστική της πολιτική.

Τα γεγονότα είναι πολλά και πεισματάρικα:

Τα δωράκια του Μητσοτάκη στο κεφάλαιο έρχονται να προστεθούν στα αντίστοιχα του Τσίπρα, όπως είναι η μείωση της φορολογίας στα μερίσματα των μετοχών.

Η επίθεση της ΝΔ στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις Συλλογικές Συμβάσεις αποτελεί συνέχεια του απεργοκτόνου νόμου του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού με τους τρεις πυλώνες, που έχει προαναγγείλει η ΝΔ, έρχεται να συμπληρώσει τον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου.

Η επικίνδυνη στρατηγική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, που αναβαθμίζει η ΝΔ και προβλέπει να μπουν κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ οι νέες στρατιωτικές βάσεις, έχει ήδη εγκαινιαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο για το περιβάλλον, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε τα περιβαλλοντικά εγκλήματα σε Ελληνικό και Σκουριές αλλά και τη νέα χωματερή στη Φυλή, που θα πνίξει ολόκληρη τη Δυτική Αττική στο σκουπίδι.

Κι αν αυτή είναι η ανάπτυξή τους για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού στο εσωτερικό μέτωπο, στο εξωτερικό μέτωπο τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Ολοι με μια φωνή, κόμματα και επιτελεία του συστήματος, μιλούν για τον «αναβαθμισμένο ρόλο» της χώρας μας στην περιοχή, για την Ελλάδα που είναι δήθεν νησίδα σταθερότητας και ασφάλειας, για να κρύψουν ότι στην ουσία, ακόμα πιο βαθιά και πολυπλόκαμα, έχει μπλέξει η χώρα μας στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Μπορεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείχθηκε πρωταθλήτρια σε αυτό τον τομέα, αλλά και η σημερινή της ΝΔ δεν πάει πίσω.

Τι λένε με ένα στόμα - μια φωνή στο λαό; Πως αν η Ελλάδα είναι «το καλό παιδί» των ιμπεριαλιστών, αν κάνει συμμαχίες με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, αν γεμίζει τη χώρα με βάσεις, αν δαπανά 4 δισ. για ΝΑΤΟικές δαπάνες, αν παραδώσει τον ορυκτό πλούτο σε μεγάλους ενεργειακούς κολοσσούς, τότε ο λαός της θα ζει με ειρήνη και ασφάλεια, θα έχει την προστασία και τις πλάτες των ισχυρών συμμάχων.

Αλλωστε, πάντα η ένταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι όπλο στα χέρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για την άσκηση εκβιασμών στο εσωτερικό της κάθε χώρας, ώστε να προετοιμάζονται οι λαοί να δεχτούν αρνητικές για τα συμφέροντά τους «λύσεις».

Τέτοιες λύσεις είναι για παράδειγμα τα σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου, τέτοιες λύσεις είναι και τα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο, που επισπεύδονται με την καθοδήγηση των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, για να προχωρήσουν απρόσκοπτα και τα σχέδια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων.

Ο λαός μας είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτών των δυσκολιών και των κινδύνων, αντιμέτωπος με την τουρκική προκλητικότητα, με την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης, με τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, αλλά και με το δράμα των ξεριζωμένων από τους πολέμους στην περιοχή, που η ζωή και το μέλλον τους κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή, είτε στα ταξίδια θανάτου είτε στα κολαστήρια των νησιών είτε στα παζάρια των ισχυρών με την Τουρκία, όπως γίνεται ξανά αυτήν την περίοδο.

Εχουμε δίπλα μας τους χιλιάδες ανθρώπους που συμπορεύτηκαν μαζί μας στις εκλογικές μάχες, σε συνθήκες μοιρολατρίας, υποχώρησης και συμβιβασμού που φούντωσαν στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Σ' αυτές τις συνθήκες εκατοντάδες χιλιάδες στήριξαν το ΚΚΕ στις βουλευτικές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Αλλά και ευρύτερα τμήματα του λαού εκφράστηκαν θετικά για το Κόμμα μας, για τη σταθερότητα και τη συνέπειά του.

Εχουμε σημαντικά εφόδια τις θέσεις, την πολιτική του Κόμματός μας, την πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσουν τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ σε όλα τα μέτωπα. Και οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα που μας παρακολουθούν, ξέρουν πως το ΚΚΕ δεσμεύεται για συνεπή και καθημερινή πάλη, δεσμεύεται για αγώνες μέσα και έξω από τη Βουλή για να παρθούν μέτρα ανακούφισης, για να καθυστερήσουν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Μόνο που αυτό προϋποθέτει συμμετοχή στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία, στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, στην πάλη για να έρθει ο λαός στην εξουσία.

Οι κομμουνιστές, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, βγαίνουν μπροστά στη διεκδίκηση, στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους. Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά, αλλάζει συσχετισμούς σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Βαδίζοντας αυτόν το δρόμο διεκδικούμε να αυξηθούν οι μισθοί, να επανέλθουν οι κλαδικές ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να αυξηθούν οι συντάξεις, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να μπει φρένο στο νέο Ασφαλιστικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Να ανακουφιστούν εδώ και τώρα οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες από τη φοροληστεία.

Μπαίνουμε μπροστά για να υψωθεί τείχος προστασίας στις λαϊκές κατοικίες ενάντια στους πλειστηριασμούς, που θα φουντώσουν το επόμενο διάστημα. Μπαίνουμε μπροστά για να αυξηθούν οι εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης, ριζωμένες σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης. Να διευρύνεται η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέους αγωνιστές και αγωνίστριες.

Να αναπτύσσεται η Κοινωνική Συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων αγροτών και ΕΒΕ, επιστημόνων, καλλιτεχνών, ανθρώπων από τους χώρους της Εκπαίδευσης, της Υγείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, να αγκαλιάζει πιο πλατιά τις γυναίκες και τη νεολαία.

Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες της εργατικής τάξης. Γνωρίζουμε καλά πως σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό.

Γνωρίζουμε καλά ότι στη σημερινή κατάσταση τα πράγματα κυλούν αργά και βασανιστικά, απαιτείται κόπος και πάρα πολλή προσπάθεια για να ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά, πολύ περισσότερο για να αποσπαστεί με πάλη και κινητοποίηση η παραμικρή ανακούφιση.

Το βλέπουμε και από τη δράση του ΚΚΕ, αλλά και της ΚΝΕ, πως η σημερινή νέα γενιά πρέπει να κινήσει βουνά για να δει ότι όντως κάτι υπάρχει έξω από τα όρια του σημερινού, διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος.

Οτι πρέπει να περάσει μέσα από συμπληγάδες. Καιροφυλακτούν η δαιμονοποίηση του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα και των κορυφαίων στιγμών της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς, ο συμβιβασμός με τη σημερινή άθλια κατάσταση, οι ντεμέκ - προσποιητές συγκρούσεις που δεν θίγουν ούτε στο ελάχιστο τα ιερά και τα όσια του εκμεταλλευτικού συστήματος, οι προκαταλήψεις απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, στην οργανωμένη πάλη, ακόμα και τη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, των συλλόγων φοιτητών και σπουδαστών, της μαθητικής κοινότητας.

Το ίδιο το σύστημα, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους γνωρίζουν καλά πως η πολιτική τους φέρνει όλο και πιο κοντά μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό και τη νεολαία.

Χειροτερεύει διαρκώς τη ζωή των πολλών. Δημιουργεί νέους λόγους για την κινητοποίηση και τη συμμετοχή στον οργανωμένο αγώνα. Γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους. Με ένταση της κρατικής καταστολής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Τέτοιας κοπής μέτρα είναι τα μέτρα για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, ο νόμος που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα - πλην του ΚΚΕ - για το γενικευμένο φακέλωμα του λαού.

Μαζί με όλα αυτά οι αξίες της άρχουσας τάξης παρουσιάζονται ως αυτονόητες και φυσιολογικές, το σύστημα προβάλλεται ως αιώνιο, ανίκητο, ακόμα και ως το καλύτερο σύστημα που μπορεί να ζήσει η ανθρωπότητα.

Ομως η σημερινή νέα γενιά, ιδιαίτερα οι πιο πρωτοπόροι αγωνιστές έχουν ένα πλεονέκτημα. Είναι η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, το Πρόγραμμά του και η καθημερινή παρέμβασή του, που πατάνε γερά πάνω στις δυνατότητες του σημερινού επιπέδου ανάπτυξης του ανθρώπου, της επιστημονικής και τεχνολογικής δυνατότητάς του, των παραγωγικών μέσων που διαθέτει.

Η επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ μπορεί να εκπαιδεύει, να διαπαιδαγωγεί και να προετοιμάζει δυνάμεις, να προφυλάσσει από αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Είναι η βάση για να οργανώνει, να εξηγεί το πώς και το γιατί σήμερα η μόνη διέξοδος υπέρ του λαού είναι η πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και η οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ έχει ενσωματώσει τα διδάγματα από τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις του παρελθόντος. Βασίζει στα συμπεράσματα της Ιστορίας της ταξικής πάλης τη βεβαιότητα ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Το ΚΚΕ, κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, στις μειωμένες απαιτήσεις, προβάλλει πως στην εποχή μας σύγχρονο είναι να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε να αντιστοιχηθούν οι σημερινές δυνατότητες της παραγωγής και της επιστήμης με ένα ανώτερο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων.

Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι το κόστος για τη μόρφωση των παιδιών των εργαζομένων συνεχώς θα αυξάνεται, αποκλείοντας όλο και περισσότερους από τη γνώση, από το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο, σε μια πραγματικά πολιτισμένη ζωή.

Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τη στιγμή που στην παραγωγή εντάσσονται διαρκώς καινοτομίες και επιστημονικά επιτεύγματα που μπορούν να περιορίζουν τον ανθρώπινο μόχθο, αυτό δεν συμβαίνει, γιατί όλα υποτάσσονται στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.

Αυτά τα αδιέξοδα δεν δημιουργούνται απλά από τα λάθη κάποιων πολιτικών, κάποιων στρυφνών ηγετών και κυβερνήσεων. Συνδέονται άμεσα με το πώς λειτουργεί το σημερινό σύστημα, με τους σιδερένιους νόμους που το διέπουν, όπως ο νόμος του κέρδους και ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το ποιος όμιλος θα επικρατήσει παίρνοντας μεγαλύτερα κέρδη και μερίδια από την αγορά.

Ξέρουμε πως όλα μοιάζουν να είναι εναντίον μας, παρότι η πορεία του καπιταλισμού παρέχει σήμερα πολύ περισσότερες αποδείξεις για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Η Ιστορία έδειξε πόσο αναγκαία ήταν η διόρθωση λαθών του παρελθόντος, όχι μόνο στη στρατηγική του Κόμματός μας αλλά και διεθνώς.

Ξέρουμε πως η επεξεργασία της στρατηγικής απαιτεί ενότητα θεωρίας και πράξης. Οτι το να γίνει υπόθεση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, οδηγός δράσης και ανάπτυξης αγώνων των ευρύτερων εργατικών - λαϊκών μαζών, δεν είναι εύκολη δουλειά.

Ομως, συντρόφισσες και σύντροφοι, το επισημαίνουμε ξανά:

Το ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε και τη Σκύλλα του αστισμού και τη Χάρυβδη του ρεφορμισμού, του οπορτουνισμού, ότι καταφέραμε να κρατήσουμε όρθιο το Κόμμα μας με συνεχή δράση, καθημερινή παρουσία στον αγώνα και στις πολιτικές εξελίξεις, δεν μας εφησυχάζει.

Σήμερα οι συνθήκες δράσης και οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες, πιο σύνθετες.

Η επεξεργασία του Προγράμματος και ιδιαίτερα η πολιτική μας στάση προκάλεσε συστηματική επίθεση κατά του Κόμματος, όχι μόνο από τον ταξικό αντίπαλο αλλά και από τον οπορτουνισμό.

Μια επίθεση ύπουλη και επεξεργασμένη, καθώς οι φορείς της δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ωμά, προκλητικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο '90 - '91, όταν πίστεψαν ότι η νίκη της αντεπανάστασης ήταν η χρυσή ευκαιρία να «ξεφορτωθεί» το κομμουνιστικό κίνημα τον μαρξισμό - λενινισμό ή να διατηρήσει κάποιες μαρξιστικές ιδέες, απαλλαγμένες όμως από τον επαναστατικό σοσιαλιστικό χαρακτήρα τους.

Κυρίως από το 2012 και μετά, ο οπορτουνισμός επέλεξε να μας αντιμετωπίσει με κύριο όπλο τη στενοχώρια και την ανησυχία για το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 και την απότομη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ τότε, που τον οδήγησε στην κυβερνητική εξουσία το 2015.

Με τη γραμμή μιας ψεύτικης ελπίδας, ότι κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να φρενάρει την αντιλαϊκή επίθεση, προσπάθησαν να παρασύρουν το ΚΚΕ στη γραμμή πολιτικής κυβερνητικής συνεργασίας, ανώδυνων μεταρρυθμίσεων για να δοθεί ανάσα, να τονωθεί το σάπιο σύστημα, της δήθεν ανακουφιστικής εξόδου από το ευρώ, με μια κυβέρνηση δήθεν «αριστερών» πολιτικών δυνάμεων.

Ο οπορτουνισμός χρέωσε στην προγραμματική γραμμή του Κόμματος και στο Καταστατικό του την έλλειψη τέτοιας μετακίνησης, συσπείρωσης δυνάμεων, σε μια περίοδο που το Κόμμα όντως είχε καταγράψει εκλογικές απώλειες, που οπωσδήποτε είχαν και έχουν πολιτικό - ιδεολογικό χαρακτήρα.

Πρόβαλε ότι μια τέτοια επιλογή είναι επιβεβλημένη λόγω του αρνητικού συσχετισμού, ότι θα γινόταν εφαλτήριο για την αλλαγή του, κατηγορώντας το ΚΚΕ για έλλειψη τακτικής.

Τότε, βέβαια, δεν είχαν αποκαλυφθεί πλήρως οι στενές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και το «βαθύ» αστικό κράτος μιας διεφθαρμένης και σάπιας καπιταλιστικής εξουσίας.

Στην Ελλάδα έχουμε αρνητική πείρα από την ολιγόχρονη συμμετοχή του Κόμματός μας σε διάφορες αστικές κυβερνήσεις, και το 1944 και το 1989. Η πείρα στην καπιταλιστική Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική, έχει δείξει ότι όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα αποφασίζει να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση διαχείρισης στο όνομα μιας «μεταβατικής» επιλογής, έχει ήδη δέσει τα χέρια του, ακόμα και όταν δεν δεσμεύεται με επίσημη συμφωνία ή έχει διακηρύξει τη διατήρηση της αυτοτέλειάς του.

Καμία εγγύηση δεν παρέχουν γραπτές ή όχι δεσμεύσεις. Οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς δεν εξαρτώνται από τις πολιτικές συμφωνίες. Ξέρουμε πως η πρόοδος της ταξικής πάλης, της κινητήριας δύναμης των θετικών εξελίξεων, δεν εξαρτάται ούτε από τρικ, ούτε από τακτικισμούς, ούτε από τον δήθεν ρεαλισμό της μοιρολατρίας, ούτε από το άγχος των εκλογικών ποσοστών ή την υποκατάσταση του κινήματος από δήθεν επαναστατικά «στιγμιότυπα» και «χάπενινγκς».

Εξαρτάται από την οργανωμένη, προσανατολισμένη παρέμβαση για την οργάνωση των πρωτοπόρων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Στόχος είναι η ανάπτυξη των γραμμών του Κόμματος από τους πιο πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες, η ηλικιακή του ανανέωση, η αύξηση των οργανωμένων γυναικών. Η ένταξη στο κόμμα των πιο διαλεχτών αγωνιστών από τα λαϊκά στρώματα, των αγροτών, αυτοαπασχολουμένων, μισθωτών επιστημόνων και καλλιτεχνών. Γι' αυτό απαιτείται συστηματική, ειδική δουλειά, ανεξάρτητα αν διατρέχουμε περίοδο αγώνων ή στασιμότητας.

Ούτε βέβαια η αύξηση των γραμμών του Κόμματος φέρνει αυτόματα πιο ισχυρούς αγώνες. Υπάρχει αλληλεπίδραση, αλλά αυτή προωθείται συστηματικά και επιτελικά, με συνδυασμένα καθήκοντα, κριτήρια και μέσα, και όχι αυθόρμητα και μηχανιστικά.

Μια πραγματική μεταβολή στο συσχετισμό μεταξύ των δύο αντίπαλων τάξεων δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί με μαζική συσπείρωση με το Κόμμα της εργατικής τάξης, σε σύγκρουση και εμφανή αποδυνάμωση, αδυναμία λειτουργίας των αστικών μηχανισμών, των αστικών θεσμών και των κυβερνήσεών τους.

Ο αρνητικός διεθνής συσχετισμός θα αρχίζει να δέχεται πλήγμα στο βαθμό που σε εθνικό επίπεδο αναπτύσσεται η ταξική πάλη, αποκτά αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, συγκρούεται κάθετα με την πολιτική διεξόδου από την κρίση και τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Είναι και δική μας ευθύνη να περιορίζουμε - όσο εξαρτάται από εμάς - τις εφεδρείες του καπιταλισμού, να του ψαλιδίζουμε τις ευκαιρίες, να καταφέρνουμε πλήγματα, να συγκεντρώνονται δυνάμεις για την αντεπίθεση και την ανατροπή. Οσο πιο υψηλή η πολιτική συνείδηση, τόσο ο αγώνας για τα άμεσα προβλήματα έχει ελπίδα.

Η πορεία της δύναμης του Κόμματος καθορίζεται από συνδυασμένα κριτήρια, ορισμένα από τα οποία παίζουν πιο καθοριστικό ρόλο σε σύγκριση με άλλα, σχετίζονται με την ανάγκη για ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, προώθηση της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής Κοινωνικής Συμμαχίας, την πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η εργατική τάξη φέρει την πρώτη ευθύνη για το επίπεδο κοινής κατεύθυνσης και δράσης με τους συμμάχους της. Το επίπεδο και η εμβέλεια της συμμαχίας θα κρίνονται σε κάθε φάση από την ικανότητα του εργατικού κινήματος να αντέχει στην πίεση που ασκούν τα μικροαστικά στρώματα, στις ταλαντεύσεις τους.

Κριτήριο είναι και η αντοχή σε συνθήκες εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας, βίας, καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Η σταθερή μαχητικότητα της καθημερινής πάλης, που καθορίζεται από τη στρατηγική του Κόμματος, μπορεί να είναι ένας καλός σπόρος που θα καρπίσει αργά ή γρήγορα.

Σήμερα μπορούμε να πούμε με σιγουριά: Δεν έχει ηττηθεί καθολικά η διάθεση για αντίσταση και αντεπίθεση. Αυτή η διάθεση υπάρχει, δεν τσακίστηκε, παρά τις συστηματικές προσπάθειες που έγιναν. Και δεν θα σβήσει, χάρη στο ΚΚΕ και στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν και συμπαρατάσσονται στο κίνημα.

Αν και ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός, επίσης παραμένει η δυναμική του ΚΚΕ, που συνδέεται και με τη μακρόχρονη πείρα του, με τα διδάγματα που έχει πάρει, αλλά και με την ικανότητα αντοχής στις παγίδες της ενσωμάτωσης και της μετάλλαξης.

Είναι κι αυτός ένας όρκος πίστης προς το λαό μας, προς τους λαούς όλου του κόσμου, την παγκόσμια εργατική τάξη, που σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, δίνει τις ίδιες μάχες, για να γίνει τελικά πραγματικότητα, οριστικά και αμετάκλητα αυτήν τη φορά στον αιώνα μας, η δυνατότητα της πραγματικά ανώτερης σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Το ΚΚΕ νιώθει ιδιαίτερη περηφάνια, γιατί την πρώτη μέρα που έπεφτε η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, είχε το θάρρος μέσω του «Ριζοσπάστη» να διαλαλήσει «Σύντροφοι, ψηλά τη σημαία! Η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών!».

Ούτε μια στιγμή δεν κλονίστηκε η πίστη μας πως η ανερχόμενη δύναμη στην εποχή μας, η εργατική τάξη, με το κίνημά της, εάν το αποφασίσει, μπορεί να ηγηθεί της υπόθεσης της κοινωνικής προόδου, του περάσματος από τον παλιό τρόπο παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, τον καπιταλιστικό, στον νέο, τον σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να καλυφθούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας. H κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα.

Η χώρα μας είναι μια πλούσια χώρα και μπορεί να μειώσει την εξάρτησή της από τα διεθνικά μονοπώλια σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αξιοποίηση του παραγωγικού μας πλούτου από τον πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της οικονομίας. Να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία.

Η εργατική εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα και δημιουργούν χρέη, στο πλαίσιο της μίας ή της άλλης καπιταλιστικής διαχείρισης, με κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για τα σχέδια του ΝΑΤΟ, με μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο είναι προϊόν των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων.

Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν με βάση τις ανάγκες τους δωρεάν, σύγχρονες, δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων. Τα πανεπιστήμια, σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς, θα προωθούν την έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο των οργάνων διοίκησης και διεύθυνσης, αλλά και στην ουσιαστική συμμετοχή στα όργανα εξουσίας.

Ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή θα ξεκινούν από τις παραγωγικές μονάδες, με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους, και θα επεκτείνονται σε κάθε κλάδο και περιοχή.

Στα ανώτερα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες και θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων, των φοιτητών, των συνταξιούχων. Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δεν θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί.

Η αποδέσμευση της χώρας από τις αλυσίδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Η σημαντική γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά Ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, διαμορφώνει ευνοϊκό πεδίο διαπραγματευτικής βάσης για τη λαϊκή εξουσία, ιδιαίτερα σε περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων, διασάλευσης των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Αυτή είναι η πρόταση που καταθέτουμε σήμερα μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό, πρόταση ρεαλιστική γιατί συμφέρει πρώτα απ' όλα την πλειοψηφία του λαού.

Καλούμε, λοιπόν, σε συμπόρευση τον κόσμο με ριζοσπαστική αγωνιστική διάθεση, που δεν πείθεται και αντιδρά στις εμμονές κατά του ΚΚΕ και που, παρά τις όποιες διαφωνίες του μαζί μας, εκτιμά τη δράση μας και την προσπάθειά μας μέσα σε δύσκολες και άνισες συνθήκες, την επιμονή μας στην υπεράσπιση της τιμής, της Ιστορίας 100 χρόνων και των ιδανικών του κινήματος.

Καλούμε ιδιαίτερα σε αυτόν το δρόμο τους νέους ανθρώπους. Κάθε νέος, κάθε νέα που αισθάνεται απέχθεια και τον εκμεταλλεύεται το σημερινό σύστημα, έχει επιλογή και τη δική του θέση στον αγώνα για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Παλεύουμε με αισιοδοξία, αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που γεννούν ο δυσμενής συσχετισμός και ο απόηχος της αντεπανάστασης, της ανατροπής του σοσιαλισμού.

Ξέρουμε ότι παρά το πογκρόμ αντικομμουνισμού και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, όπως το προχτεσινό κατάπτυστο αντικομουνιστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρά τους τόνους λάσπης που έχουν ρίξει πάνω στο όραμα του σοσιαλισμού, δεν τους βγαίνει.

Μεγαλώνει συνεχώς η δυσαρέσκεια απέναντι στο σημερινό σύστημα, ακόμα κι αν αυτή δεν εκφράζεται προς το παρόν με απόφαση συμμετοχής στον οργανωμένο αγώνα για μια νέα κοινωνία.

Ξέρουμε επίσης πως το καινούργιο δεν διαμορφώνεται, δεν ωριμάζει μια κι έξω, γι' αυτό και ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός ΜΠΟΡΕΙ να μπει ξανά μπροστά για την ανθρωπότητα, αναπτύσσοντας πλέρια και σταθερά τα χαρακτηριστικά του, τα πλεονεκτήματά του.

Αγωνιζόμαστε βαδίζοντας έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι - χέρι με την εργατική τάξη και τη νεολαία. Γιατί με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας, «θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα», το Σοσιαλισμό.

Ζήτω τα 45 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ! Κοιτάμε μπροστά, πάμε μπροστά! Με την εθελοντική απόφασή μας και την ακλόνητη θέλησή μας να κάνουμε τα όνειρα πραγματικότητα.

Συνεχίζουμε να πολεμάμε και να τραγουδάμε! Καλή δύναμη σε όλους και όλες!

Αγαπημένες μελωδίες και στίχοι στους οποίους ενώθηκαν χιλιάδες φωνές. «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα», τραγούδησαν. Σειρά πήραν ο «Κουρσάρος», η αναζήτηση «στη Λεωφόρο και στη Βικτώρια», το «Γιουσουρούμ» και πολλά ακόμα.

Με μεγάλη συγκίνηση ο Β. Παπακωνσταντίνου κάλεσε τους συγκεντρωμένους να τραγουδήσουν όλοι μαζί το «Φλασάκι», μια σύνθεση του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε στίχους του Σάκη Μπουλά.

Διάχυτη στις επιλογές των κομματιών η εμπιστοσύνη στη νέα γενιά, η ελπίδα και η αισιοδοξία που θεμελιώνονται στους αγώνες της: «Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν», γιατί «αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». «Τώρα θα γίνουμε εμείς, αυτό που περιμένουμε», γιατί «αυτός ο ατσάλινος καιρός δεν κάνει βήμα πίσω». «Πόρτο Ρίκο», γιατί «αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει».

Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας το μικρό αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο, ο οποίος «θα ήταν εδώ». Και ήταν «παρών» στις γροθιές που υψώθηκαν στο άκουσμα του «Ακορντεόν» και στις φωνές που τραγούδησαν «δε θα περάσει ο φασισμός».

Αφού ξεκίνησε το πρόγραμμά του με το τραγούδι «Ενας σκύλος στο Κολωνάκι», ο Φ. Δεληβοριάς ευχαρίστησε θερμά «τα παιδιά της ΚΝΕ για την πρόσκληση» και μας σύστησε τους συνεργάτες του.

Αναφέρθηκε στη φιλία του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και συγκίνησε τον κόσμο, σημειώνοντας ότι «από δω και πέρα το πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του».

Οση ώρα πέρναγε, η Σκηνή γέμιζε με τους επισκέπτες του Φεστιβάλ. Με ιστορίες για τα παλιά τραγούδια («Μπόσα Νόβα του Ησαΐα») και παρουσιάσεις νέων τραγουδιών όπως το «Μόνο Ψέματα» (που όπως σημείωσε λέει όλη την αλήθεια για τον ίδιο και θα είναι στο δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει Φλεβάρη - Μάρτη) αλλά και τα αγαπημένα «Χάλια», «Καθρέπτης», «Αυτή που περνάει», «Θέλω να σε ξεπεράσω» κ.ά., ο Φ. Δεληβοριάς κράτησε αμείωτη τη διάθεση του κόσμου.

Οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν τόσο δικά τους όσο και άλλα κομμάτια, ξεσηκώνοντας το κοινό που έμεινε στο χώρο της συναυλίας μέχρι αργά.

Στη συναυλία ακούστηκαν γνωστά επαναστατικά τραγούδια από πολλές χώρες, όπως τα «Ay Carmella» και «No passaran!» του Ισπανικού Εμφυλίου, τα ιταλικά αντάρτικα τραγούδια «Bella ciao» και «Bandiera rossa» καθώς και πολλά άλλα.

Ο Μ. Φάμελλος ερμηνεύοντας το γνωστό «Which side are you on?», το αφιέρωσε στην απεργία της Τρίτης 24 Σεπτέμβρη και στον αγώνα του ΠΑΜΕ ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Η συναυλία συνεχίστηκε μέχρι αργά, ενώ οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν πολλά αγαπημένα κομμάτια, ξεσηκώνοντας το κοινό.

Το κοινό καταχειροκρότησε όταν η Φ. Βελεσιώτου ερμήνευσε τις «Μέλισσες» και «Τα Διόδια», καθώς επίσης όταν οι δύο καλλιτέχνες τραγούδησαν την «Ελένη» και το «Πάντα Γελαστοί» του Θ. Μικρούτσικου, το «Με αεροπλάνα και βαπόρια», ακόμα και το «Γιουσουρούμ» του Ν. Ασιμου. Η Φ. Βελεσιώτου και ο Σ. Μπαλλάς αποχαιρέτησαν το κοινό ερμηνεύοντας το «Εχω έναν καφενέ» του Μ. Λοΐζου και αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα του κόσμου.

Στιγμές από εμφανίσεις του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε προηγούμενα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» εμφανίζονταν στο βίντεο που έπαιξε στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ, με τη γνώριμη και αγαπημένη φωνή και την προτροπή «ένα μόνοι σας τώρα» από την εμφάνισή του στο 39ο Φεστιβάλ να δίνουν την αίσθηση ότι ήταν εκεί, ρίχνοντας κόκκινο στη νύχτα...

Λίγο νωρίτερα είχαν ολοκληρώσει την εμφάνισή τους οι Γ. Νταλάρας και Μ. Πασχαλίδης, τραγουδώντας «Εκεί στο Νότο», διερωτώμενοι «ποια πόλη, ποια χώρα, ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα»...

Το πρόγραμμα περιελάμβανε πολυαγαπημένα παραδοσιακά τραγούδια, τα οποία απέδωσαν με τον μοναδικό της τρόπο η Γ. Βέη και η κομπανία της, που ξεσήκωσαν το πλήθος από το πρώτο κιόλας τραγούδι! Ενα μουσικό ταξίδι με σκοπούς από τη Μακεδονία έως την Ηπειρο και από εκεί μέχρι τα νησιά του Αιγαίου...

Η αδερφή του Μάνου Ελευθερίου, Λιλή, παρακολουθεί συγκινημένη τη συναυλία

«Ελεύθεροι κι ωραίοι» ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μίλτος Πασχαλίδης ανεβαίνουν στη σκηνή και το ταξίδι στους στίχους του Μ. Ελευθερίου ξεκινά... Από τον «Αγιο Φεβρουάριο» του Δήμου Μούτση μέχρι τις μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη, του Θάνου Μικρούτσικου, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Σταύρου Ξαρχάκου και πολλών άλλων.

Ο Μ. Πασχαλίδης, αφιερώνοντας στον Θάνο Μικρούτσικο τη «Δίκοπη Ζωή», τραγούδησε γι' αυτούς που «δεν ήταν ποιητές, το χώμα που πατούν να προσκυνούνε», ενώ μνημόνευσε και το «φωνητικό θηρίο», την Μαρία Δημητριάδη, ερμηνεύοντας το «Είσαι η Πρέβεζα, τα Γιάννενα και το Κιλκίς», και επιβιβάστηκε μαζί με το κοινό που ακολουθούσε στο «Τρένο για την Κατερίνη».

«Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες στο κοχύλι»... «και τους καημούς που σκέπασε καπνός» με τον Γ. Νταλάρα σε τραγούδια που αγαπήσαμε και ξεχωρίζουν. Κι αμέσως μετά η Ασπασία Στρατηγού ανεβαίνει στη σκηνή για να ερμηνεύσει την εμβληματική «Μαρκίζα» του Γιάννη Σπανού και άλλα τρυφερά και ερωτικά τραγούδια, καθώς ο Μ. Ελευθερίου ήταν εκτός των άλλων και ένας τροβαδούρος της αγάπης.

Σαν φόρο τιμής στον πρόωρα χαμένο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο Γ. Νταλάρας και ο Μ. Πασχαλίδης κλείνοντας τη συναυλία τραγούδησαν το «Εκεί στο Νότο».

«Αμα τα πάρω, θα πάρω φόρα...» τραγούδησαν μαζί με το κοινό, και ακολούθησαν άλλα γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος, αλλά και νέα κομμάτια από το «Electro Project», τρίτο και τελευταίο μέρος της μουσικής τριλογίας τους.

Ιδιαίτερα ξεχωριστή ήταν η στιγμή που ακούστηκε το τραγούδι «Πόσο σε θέλω», προς τιμήν του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Ο χώρος της Λαϊκής Σκηνής, γεμάτος από πολύ νωρίς, ήταν σαν να περίμενε το έναυσμα... Μέσα σε λίγα λεπτά όλοι έγιναν μια παρέα, χορεύοντας και τραγουδώντας.

Με την Σεμίνα Διγενή

Ακόμα, στην Κεντρική Σκηνή ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Μίλτο Πασχαλίδη, που συμμετείχαν στο αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, καθώς και με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που ακολούθησε στην Κεντρική Σκηνή.

Επίσης, συναντήθηκε με την Φωτεινή Βελεσιώτου και τον Σωτήρη Μπαλλά που έδωσαν συναυλία στη Λαϊκή Σκηνή. Στη συνέχεια, συναντήθηκε και χαιρέτησε τον Γιώργο Μάγγα, καθώς και την Γιώτα Βέη, στη Λαϊκή Σκηνή.

Με τον Σωτήρη Μπαλλά

Με την Γιώτα Βέη, τον Γιώργο Μάγγα και την Τζούλη Τζινιέρη

Με τον Κώστα Καζάκο

Με τους Γιώργο Νταλάρα και Μίλτο Πασχαλίδη

Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου

Με τον Οδυσσέα Ιωάννου

Με την Φωτεινή Βελεσιώτου

Μικροί και μεγάλοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις περιπέτειες του αγαπημένου ήρωα «Δον Κιχώτη», σε μια παράσταση που ήταν γεμάτη με στιγμές γέλιου και συγκίνησης. Στο τέλος, όλοι οι ήρωες του έργου ανακαλύπτουν τον ονειροπόλο που κρύβουν μέσα τους και το έργο κλείνει με το κάλεσμα: «Να είστε όλοι Δον Κιχώτες».

«Το μόνο που μπορεί να κάνει η αστυνομία για τα ναρκωτικά είναι να ελέγχει τις τιμές τους» είπε ο Χρ. Ζαραλίκος, με τον καταιγιστικό του λόγο να περνάει «πριονοκορδέλα» ολόκληρο το αστικό πολιτικό προσωπικό, την ανοχή του κράτους απέναντι στα περιστατικά ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ενώ έκλεισε την παράστασή του τραγουδώντας μαζί με το κοινό το «Ακορντεόν» των Λοΐζου - Νεγρεπόντη, που το αφιέρωσε στον Ζακ Κωστόπουλο, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του.

Με ξέφρενους hip hop ρυθμούς έπεσε η αυλαία της Μαθητικής Σκηνής την Παρασκευή. Ο Raibo από το 5ο Λύκειο Γλυφάδας και ο m@t από το 59ο Λύκειο Αθηνών ανέβηκαν γεμάτοι ενέργεια στη σκηνή, ξεσηκώνοντας με τις ρίμες τους τους παρευρισκόμενους. Την έκπληξη της βραδιάς έκανε το «Σφάλμα», όταν ανέβηκε στη σκηνή για να πει το τελευταίο τραγούδι μαζί τους.