Η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου της «ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ» είχε πάρει απόφαση κατά της απεργίας που οργάνωσε η ταξική κλαδική Ομοσπονδία την περασμένη Τετάρτη (20 Ιούλη). Ηταν μάλιστα το μοναδικό σωματείο στην Αττική που πήρε μια τέτοια απόφαση. Και σαν να μην έφτανε αυτό χτες εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επιτίθεται στην Ομοσπονδία γιατί τόλμησε να περιφρουρήσει την απεργία και στα δυο εργοστάσια της «ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ»!

Σημειωτέον ότι η συμμετοχή στην απεργία των εργαζομένων στο εργοστάσιο της «ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ» στο Σχηματάρι ήταν καθολική, ενώ σε καλά επίπεδα κυμάνθηκε και στην επιχείρηση στην Κάτω Κηφισιά. Αντί, λοιπόν, αυτή η πλειοψηφία αν όχι να κρυφτεί, τουλάχιστον να επανεξετάσει τη στάση της, επιχειρεί να βγει και από πάνω καταγγέλλοντας την Ομοσπονδία για πρωτοφανείς ενέργειες, βάλλοντας επί της ουσίας ενάντια στους ίδιους τους εργαζόμενους, που παρά τα εμπόδια συμμετείχαν στην απεργία.

Από αυτή τη στάση φαίνεται ότι η πλειοψηφία του σωματείου μάλλον ενδιαφέρεται περισσότερο για τα κέρδη της εργοδοσίας, παρά για τα συμφέροντα των εργαζομένων συναδέλφων της στην επιχείρηση, αλλά και συνολικά στον κλάδο.

Οι ανακοινώσεις του υπουργείου, αλλά και τα σχετικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, που φρόντισε να προωθήσει ώστε να μη διαφύγει της προσοχής μας η μεγάλη... εμβέλεια της παρέμβασης Χρυσοχοΐδη στο γερμανικό... οικονομικό οχυρό. Τι προπαγανδίζει; Οτι ορδές Γερμανών επενδυτών συγκροτούνται προκειμένου να «σώσουν» την Ελλάδα, κοινές ομάδες εργασίας ετοιμάζονται, συσκέψεις και διαπραγματεύσεις για την Ενέργεια από Ανανεώσιμες Πηγές και άλλες επενδυτικές ευκαιρίες προωθούνται.

Γιατί ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται... Κι είπαν οι Γερμανοί επιχειρηματίες, «ε, αφού έχουν την ανάγκη μας οι Ελληνες, να μη βοηθήσουμε;». Αλλά το ξέρουμε καλά όλοι εμείς. Ο «φίλος» την ανάγκη σου - υπαρκτή ή τεχνητή, δεν έχει σημασία - θα εκμεταλλευθεί για να σε «εξυπηρετήσει». Δηλαδή οι φίλοι των καπιταλιστών θα έρθουν ως καπιταλιστές επίσης, εκμεταλλευόμενοι τις δημιουργούμενες εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες Κίνας, αλλά και την ιδιωτικοποίηση - αποκρατικοποίηση σημαντικών τομέων της οικονομίας για να κερδοσκοπήσουν και όχι για να καλύψουν λαϊκές ανάγκες.

Ας σταματήσουν λοιπόν, οι μεγαλοστομίες για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων σε μια περίοδο που αυτά τα ξένα κεφάλαια, οι ντόπιοι υποψήφιοι συνεργάτες τους και οι πρόθυμοι πολιτικοί φίλοι τους, δρομολογούν πολιτικές ασύδοτης κερδοσκοπικής δράσης. Παραπάει η κοροϊδία απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, που κάθε μέρα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να καλύψουν τις ανάγκες τους, απλές, καθημερινές και σημαντικές ανάγκες...

Μικροπωλητές, ναρκέμποροι και... διαδηλωτές, είναι τα τρία «κακά» του κέντρου της Αθήνας, σύμφωνα με τον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, που δε διστάζει να εξισώσει ουσιαστικά τη διακίνηση ναρκωτικών, την προσπάθεια επιβίωσης κάποιων «φτωχοδιάβολων» που πουλάνε στο δρόμο για να βγάλουν ψίχουλα ως μεροκάματο, εξυπηρετώντας μεγάλες επιχειρήσεις που εισάγουν νόμιμα τα εμπορεύματά τους αλλά τα πουλούν μ' αυτό τον τρόπο, αλλά κυρίως την πάλη των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική που καταδικάζει στην αθλιότητα τόσο τους ίδιους, όσο και τη συντριπτική πλειοψηφία των εμπόρων. Οσο για τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά, καρφί δεν τους καίγεται για την τύχη τους, διαφορετικά θα ζητούσαν να δημιουργηθούν κέντρα πρόληψης και απεξάρτησης. Αλλά πού τέτοια ευαισθησία οι καπιταλιστές έμποροι...

Προσεγγίζοντας αντιδραστικά, προκλητικά και από τη σκοπιά των συμφερόντων των μεγαλεμπόρων τα ζητήματα του κέντρου της Αθήνας, εγκαλεί τον πρωθυπουργό επειδή δε λήφθηκαν μέτρα για το κέντρο της πόλης λίγους μήνες μετά τις εξαγγελίες του, ζητά απόδοση ευθυνών για την κωλυσιεργία, άμεση λήψη μέτρων για να γίνει το κέντρο «ασφαλής περιορισμός» και, έμμεσα, ενισχύσεις για τα καταστήματα του κέντρου! Ουσιαστικά ζητά καταστολή και μάλιστα άγρια.

Το θράσος περισσεύει στους δύσκολους καιρούς, με τις πιο «μαύρες» αντιλήψεις να σηκώνουν κεφάλι για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα μιας μικρής κάστας, χωρίς να διστάζουν να τσαλαπατήσουν την αγωνία και τον αγώνα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, νέων, συνταξιούχων, άνεργων που παλεύουν για το ψωμί που τους στερούν.

Η απάντηση δε θα έρθει με λέξεις, αλλά με πράξεις. Το λόγο και τη δύναμη την έχουν τώρα οι δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι, στη δική τους προσπάθεια επιβίωσης. Σε συμμαχία με τους εργαζόμενους ενάντια στα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες εμπόρους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, ο Γενικός Δείκτης Τιμών Κόστους Κατασκευής Νέων Κτιρίων Κατοικιών αυξήθηκε τον Ιούνη κατά 2,5%, σε σχέση με τον Ιούνη του 2010, μήνα κατά τον οποίο είχε καταγραφεί αύξηση 3,4% σε σχέση με τον Ιούνη του 2009!

Οι μεγαλύτερες αυξήσεις τον Ιούνη καταγράφηκαν στους σωλήνες χαλκού 17,9%, στους αγωγούς χαλκού 11,8%, στον σιδηροπλισμό 7,7%, στους πλαστικούς σωλήνες 5,2%, στα τούβλα 2,6%, στις τσιμεντόπλακες 2,4%, στους νεροχύτες 1,9%, στους διακόπτες 1,7%, στα ενισχυτικά κονιαμάτων και έτοιμου σκυροδέματος 1,6% κ.ά.

Προφανώς τα μονοπώλια των τομέων παραγωγής για την οικοδομή εξακολουθούν να δρουν ανενόχλητα και στο χώρο των οικοδομικών υλικών, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη τους. Τα μονοπώλια, βλέπετε, δεν τα αγγίζουν ούτε τα «μνημόνια» ούτε τα «μεσοπρόθεσμα», καθώς αυτά, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του περιορισμού των δημοσιονομικών ελλειμμάτων που δημιούργησε η πλουτοκρατία, περικόπτουν μόνο τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνουν τη φορολογία των εργαζομένων και ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία. Γι' αυτό άλλωστε με πολλή ικανοποίηση χαιρέτισε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα ο ΣΕΒ, μέλη του οποίου είναι και οι βιομήχανοι δομικών υλικών. Βεβαίως προσδοκούν να αντισταθμίσουν τη χασούρα από τη μειωμένη δραστηριότητα με την αύξηση των τιμών. Αλλά το κύριο είναι πως με τους μισθούς πείνας και την ολοένα δραστική συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος η δυνατότητα να εξασφαλίσει στέγη μια λαϊκή οικογένεια, ένα νέο ζευγάρι εργαζομένων είναι ανύπαρκτη. Ακόμη και οι τιμές να μην αυξάνονταν. Να γιατί η εξελισσόμενη καπιταλιστική πραγματικότητα αποκαλύπτει συνεχώς πως μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και για στέγη, αλλά και για έργα υποδομής, αντιπλημμυρικά, αποχετευτικά, διακοπών και ανάπαυσης κλπ.

Θέλουν να κρυφτούν αλλά η χαρά δεν τους αφήνει! Κάπως έτσι μοιάζει η αντίδραση της ΝΔ - μέσω της δήλωσης του υπεύθυνου Τομεάρχη Παιδείας, Αρη Σπηλιωτόπουλου - για το σχέδιο του νόμου - πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή.

Σύμφωνα με τη δήλωση του αρμοδίου της ΝΔ, στο νομοσχέδιο «προβλέπονται διατάξεις δύσκολα υλοποιήσιμες ή ακόμη και ανεφάρμοστες», ενώ προσθέτει ότι «η υπουργός δείχνει την εμπάθειά της κατά των εκλεγμένων πρυτανικών αρχών των ΑΕΙ και από το γεγονός ότι τους θεωρεί ανίκανους να εφαρμόσουν τις διατάξεις για το λεγόμενο Συμβούλιο Ιδρύματος»... Δηλαδή, η κριτική της ΝΔ είναι από τη σκοπιά του πώς καλύτερα θα εφαρμοστούν και θα λειτουργήσουν οι αναδιαρθρώσεις και η αγωνία της είναι ότι με τις τελικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου θα... υπάρχει δυσκολία στην εφαρμογή!

Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βαδίζουν χέρι χέρι στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων που σαρώνουν την ανώτατη εκπαίδευση.

Τι ακριβώς εγγυήθηκαν οι ηγέτες της ΕΕ και κάποιοι χάρηκαν και ανακουφίστηκαν; Λύσεις για το κεφάλαιο. Μεγαλύτερη αξία έχει ίσως το τι δεν εγγυήθηκαν.

Δεν εγγυήθηκαν τη δυνατότητα μιας εργατικής οικογένειας, που ζει συνολικά με 800 ή 1.000 ευρώ το μήνα, ότι θα μπορέσει να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Σε λίγους μήνες το ίδιο θα ισχύσει και για τις οικογένειες με μεγαλύτερο εισόδημα.

Δεν εγγυήθηκαν ότι ο σουβλατζής σε μια γειτονιά της Ελλάδας θα μπορέσει να επιβιώσει από το Σεπτέμβρη, πουλώντας το σουβλάκι του με ΦΠΑ 23%, όταν περισσότερες εργατικές οικογένειες σε αυτή τη γειτονιά θα δυσκολεύονται να πληρώσουν τη ΔΕΗ.

Δεν εγγυήθηκαν ότι ο συνταξιούχος των 6-8 χιλιάδων ευρώ το χρόνο θα μπορέσει να έχει φαγητό και ρεύμα, όταν επιβάλλεται στην απόφαση της συνόδου των ηγετών η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αποφάσεων «δημοσιονομικής σταθερότητας».

Δεν εγγυήθηκαν ότι ο εργαζόμενος, που υφίσταται σήμερα μείωση μισθού, είτε επίσημα με τις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, είτε ανεπίσημα, θα δει το μεροκάματό του να αυξάνεται.

Δεν εγγυήθηκαν ότι οι νόμοι για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σε συνδυασμό με τη μείωση συντάξεων και την περικοπή των εφάπαξ, θα ακυρωθούν, προκειμένου οι σημερινοί εργαζόμενοι να έχουν ζωή και μετά τη δουλειά.

Δεν εγγυήθηκαν ότι ο άνεργος, νέος και μη, θα βρει σύντομα δουλειά που θα του εξασφαλίζει την κάλυψη έστω των πιο βασικών αναγκών του, αντί να του κατακλέβουν τον κόπο οι «αναξιοπαθούντες» εργοδότες του.

Δεν εγγυήθηκαν επιδόματα ανεργίας, τη βιοτεχνική παραγωγή, τον παιδικό σταθμό για το παιδί, το δωρεάν φάρμακο και τη σωστή περίθαλψη για όποιον τα έχει ανάγκη και πολλά ακόμη.

Γιατί, τελικά, δεν εγγυήθηκαν τίποτα στο λαό και για το λαό.