ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ηταν εμπρησμός;

Γρηγοριάδης Κώστας

Τις «απίστευτες μεθοδεύσεις για να ιδιωτικοποιηθεί και να τσιμεντοποιηθεί» το κτήμα Συγγρού κατάγγελλε την περασμένη Κυριακή ο «Ριζοσπάστης», αποκαλύπτοντας τους αντίστοιχους σχεδιασμούς και πρακτικές του Δήμου Αμαρουσίου και της κυβέρνησης. Κι ενώ, μόλις την περασμένη βδομάδα, το Πρωτοδικείο είχε «μπλοκάρει» σχέδιο του δήμου για την κατασκευή θεματικού πάρκου, με την αιτιολογία ότι η έκταση είναι δασική, προχτές το πρωί στο πευκόφυτο μέρος του κτήματος εκδηλώθηκε πυρκαγιά. Δικαιολογημένα - νομίζουμε - το μυαλό των κατοίκων της γύρω περιοχής και των «Φίλων του Δάσους Συγγρού» πηγαίνει στο ...πονηρό, ενώ και η Πυροσβεστική Υπηρεσία εξετάζει το ενδεχόμενο του οργανωμένου σχεδίου εμπρηστών, για το σύνολο των προχτεσινών πυρκαγιών στην Αττική, καθώς εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και σε μικρή απόσταση η μία από την άλλη. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, τα όσα κατάγγελλε το ρεπορτάζ του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», σχετικά με την αδιαφορία της δημοτικής αρχής, την εγκατάλειψη του κτήματος, την παντελή έλλειψη μέτρων καθαρισμού και προστασία του από πυρκαγιές, δικαιώθηκαν απόλυτα.

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο... .

Οι μεν (της ΝΔ) «ξέθαψαν» μια παλιότερη τοποθέτηση του Κ. Σημίτη, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση δεν προτίθεται να προχωρήσει σε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Και οι δε (του ΠΑΣΟΚ) «ξέθαψαν» με τη σειρά τους, μια παλιότερη δήλωση του Κ. Καραμανλή, σύμφωνα με την οποία η ΝΔ επιθυμεί την αλλαγή του εκλογικού νόμου και, μάλιστα, σε μια κατεύθυνση ουσιαστικά ίδια με αυτήν της σημερινής κυβερνητικής πρότασης.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο Κ. Σημίτης υποστηρίζει σήμερα αυτά που υποστήριζε παλιότερα ο Κ. Καραμανλής και ο τελευταίος λέει αυτά, που έλεγε παλιότερα ο πρώτος. Το γεγονός δεν είναι πρωτοφανές, αλλά αποτελεί μια ακόμη χαρακτηριστική απόδειξη του δικομματισμού και του αντιλαϊκού χαρακτήρα του. Οπως θα 'λεγε κι ο λαός μας, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το κατεστημένο και το σύστημα...

Κουρτ Στούντεν

«Ναι καλά, τώρα τους πιστέψαμε. Ναι καλά, ο Ντέιβιντ Κέλι αυτοκτόνησε. Ναι καλά, έκοψε τις φλέβες του με τα χέρια του. Από την πίεση και την ντροπή - λέει - επειδή αποκάλυψε ότι το οπλοστάσιο του Σαντάμ αποτελείται μόνον από λιανοντούφεκα. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια. Ο αμοραλισμός και η συνεργασία με το διάβολο χρονολογούνται από τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλλι και βάλε. Να, μόλις ξαναθυμήθηκα ένα περιστατικό από τη Μάχη της Κρήτης. Ο Κουρτ Στούντεν, ο χιτλερικός αξιωματικός που έκαψε χωριά και που έστησε στον τοίχο εκατοντάδες αμάχους, ούτε κάθισε στο σκαμνί ούτε φυλακίστηκε ούτε... αυτοκτόνησε. Αμέσως μετά τον πόλεμο βρέθηκε στη θέση του στρατιωτικού συμβούλου του Αϊζενχάουερ και του συνδέσμου Αμερικής - Γερμανίας του Αντενάουερ. Τέτοιοι σύμβουλοι, τέτοιοι ηγέτες, τέτοιες κυβερνήσεις, τέτοια καθεστώτα, τέτοια συστήματα. Η δυτική δημοκρατία μοιάζει με πάρτι VIP της μαφίας. Τουαλέτες, σμόκιν, σαμπάνιες και πούρα να κυκλοφορούν μέσα και απ' έξω να μας προστατεύουν οι δολοφόνοι!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Δε θα φύγουν με τη θέλησή τους...

Πριν αρχίσει η ιμπεριαλιστική εισβολή στο Ιράκ, ο Μπους και ο Μπλερ έλεγαν - και οι, ανά τον κόσμο, «Πρετεντέρηδες» το αναπαρήγαγαν - ότι, μόλις διώξουν τον τύραννο Σαντάμ από την εξουσία, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί στρατιώτες θα γυρίσουν στις πατρίδες τους, αφήνοντας τους Ιρακινούς να κανονίσουν μόνοι τους «τα του οίκου τους». Ο Σαντάμ έφυγε - βεβαίως κι αυτός, όπως ο Μπιν Λάντεν, «ζει και βασιλεύει», εν αντιθέσει με χιλιάδες Ιρακινούς στρατιώτες και, προπάντων, αμάχους που σκοτώθηκαν στις μέρες του πολέμου - αλλά οι εισβολείς δεν αποχωρούν, παραμένουν κι εμπεδώνουν μια σκληρή, ασφυκτική κι αιματηρή κατοχή. Και δεν πρόκειται να φύγουν με τη θέλησή τους - δεν αποχωρούν οι κατακτητές χωρίς να «τελειώσουν τη δουλιά», εξασφαλίζοντας το παρόν και το μέλλον τους στην περιοχή - αλλά μόνο κάτω από την πίεση της αντίστασης του ιρακινού λαού και της διεθνούς αλληλεγγύης, που, μέρα με τη μέρα, διογκώνονται και, ήδη, τους προβληματίζουν σοβαρά...

Με σταθερό χέρι

Μετράει πολλούς χρόνους το αίτημα για καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Αίτημα των κομμουνιστών αλλά και άλλων αριστερών προοδευτικών ανθρώπων και δυνάμεων, που αναγνώριζαν και αναγνωρίζουν στην απλή αναλογική το σύστημα που δύναται να εκφράσει γνήσια τη λαϊκή βούληση, να αποτυπώσει ανόθευτη τη λαϊκή ετυμηγορία. Αίτημα που κατά καιρούς «υιοθετήθηκε» και έγινε παντιέρα στα χέρια πολλών και διαφόρων, μηδέ εξαιρουμένου του ΠΑΣΟΚ, αφού αυτό πρόσταζαν συγκυριακά οι μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Αίτημα που παραμένει ζητούμενο, στόχος διεκδίκησης για το λαϊκό κίνημα και μάλιστα εξαιρετικά επίκαιρος μετά την εκδήλωση της πρόθεσης από την πλευρά της κυβέρνησης να αντικαταστήσει ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα με ένα άλλο εξίσου καλπονοθευτικό.

Οι κυβερνητικές προτάσεις είναι λίγο - πολύ γνωστές στο πλατύ κοινό, όπως γνωστοί είναι και οι στόχοι που υποκρύπτονται πίσω απ' αυτές. Στόχοι που μακράν απέχουν από τα όσα δημόσια ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη, που ιδρώνουν να πείσουν τον κοσμάκη πως στο θέμα του εκλογικού συστήματος αρκεί να φορέσει ο Μανωλιός τα ρούχα του απ' την ανάποδη, για να γιατρευτούν οι πυορροούσες πληγές του σάπιου μέχρι μυελού των οστών συστήματος που πολιτικά υπηρετούν.

Ο πρωθυπουργός παρουσίασε τις προτάσεις τυλιγμένες σε μπόλικο χρυσόχαρτο και μίλησε για δημοκρατία, διαφάνεια, εξυγίανση κ.ο.κ. Μια φράση του όμως αποκάλυψε πως το περιεχόμενο του «πακέτου» καθόλου δε συνάδει με το γυαλιστερό περιτύλιγμά του. Γνώμονας των αλλαγών - είπε ο κ. Σημίτης - είναι η εξασφάλιση κυβερνητικής σταθερότητας! Προεκτείνοντας τη σκέψη του πρωθυπουργού, η απλή αναλογική απορρίπτεται, γιατί για τον ίδιο και τα κόμματα της πλουτοκρατίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει σταθερές κυβερνήσεις. Ο πρωθυπουργός δε δίστασε να κινδυνολογήσει και να εκφοβίσει τον λαό, πατώντας μάλιστα σε ένα ψέμα. Γιατί πουθενά δεν προέκυψε ακυβερνησία λόγω του εκλογικού συστήματος. Γιατί η πολιτική κρίση, αν και όποτε αυτή εμφανιστεί, αποτελεί πρόβλημα πέρα και πάνω από την επίδραση του όποιου εκλογικού νόμου. Εκανε και κάτι ακόμα όμως ο πρωθυπουργός. Εμμέσως πλην σαφώς ομολόγησε πως η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, ήταν, είναι και θα παραμείνει αντιλαϊκή και ως τέτοια δεν μπορεί φυσικά να προσδοκά στήριξη από το λαό, έχει ανάγκη ενός ληστρικού εκλογικού συστήματος, για να συνεχίζει την πορεία της. Χρειάζεται τα δεκανίκια της χειραγώγησης, των εκφοβισμών και εκβιασμών, των ψεύτικων διλημμάτων, της καταστολής και του αυταρχισμού για να προχωρά.

Το εκλογικό σύστημα που ετοιμάζουν είναι, λοιπόν, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του δικομματισμού, σταθερότητα στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής εγγυάται. Αυτή η σταθερότητα για το λαό και τον τόπο ας λείπει καλύτερα. Δεν τη χρειάζονται. Χρειάζονται φιλολαϊκή πολιτική από μια σταθερή λαϊκή εξουσία. Χρειάζονται τη σταθερότητα που πηγάζει από την ικανοποίηση των δικαιωμάτων και των αναγκών τους που βάναυσα πλήττει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ. Για το λόγο αυτό μπορούν, πρέπει, με τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες για μια άλλη πολιτική σε όφελός τους αλλά και με σταθερό χέρι στην επικείμενη εκλογική μάχη να τους μαυρίσουν και τους δύο.

Βάσω ΝΙΕΡΗ

Τα ... εγκαινιασμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ΕΝΑΣ ΚΟΒΕΙ κορδέλες εγκαινίων σε νοσοκομείο των Γρεβενών και ο άλλος κάνει ...αιφνιδιαστική επίσκεψη σε ορφανοτροφείο της Νέας Σμύρνης. Διαφέρουν ίσως ως προς τις μεθόδους, αλλά αμφότεροι είναι υπέρ της δραστικής εμπορευματοποίησης της Υγείας και της ιδιωτικοποίησης (έμμεσης ή άμεσης) τέτοιων ιδρυμάτων.

Πάντως, προτού ο Κώστας Σημίτης μάς μιλήσει για το πέμπτο περιφερειακό νοσοκομείο που εγκαινιάζει τα τελευταία 3,5 χρόνια, καλό θα ήταν να μας εξηγήσει τι γίνεται με τα ...άλλα που εγκαινίασε παλιότερα. Αυτά που δεν έχουν προσωπικό, που δε λειτουργούν τμήματα και λοιπά. Ξέρει αυτός...

Για να μη μιλήσουμε για την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία της Αθήνας, όπου τα ράντζα είναι καθημερινότητα και οι αετονύχηδες του ιδιωτικού τομέα Υγείας εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να «τα πάρουν» από όποιον δυστυχή καταφύγει στις υπηρεσίες τους.

Πάντως, το προεκλογικού χαρακτήρα «στήσιμο» και των δυο προαναφερόμενων καταστάσεων μάς βάζει για τα καλά στο κλίμα των ημερών και ακόμη περισσότερο των ημερών που θα έρθουν.

Αλλωστε, το είπε χτες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρήστος Πρωτόπαππας: Εφεξής το έργο της κυβέρνησης «θα προβάλλεται» και υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται να διστάσουν μπροστά σε τίποτε για να προβάλλουν ό,τι θέλουν και όπως θέλουν.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ πατατο-χονδρέμπορα, του οποίου την παραπομπή για φορολογικές παραβάσεις μάς παρουσίασαν ως «πάταξη της ακρίβειας», ήρθαν, χτες, και τα πρόστιμα σε πρατηριούχους για την πώληση νοθευμένων καυσίμων.

Αν όμως δεν κάνουμε λάθος (και δεν κάνουμε, όπως δεν κάνει λάθος κανένας καταναλωτής που πληρώνει), όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τις τιμές που ανενόχλητες παίρνουν την ανηφόρα στην «ελεύθερη αγορά μας».

Για τις τουριστικές περιοχές δεν είναι ανάγκη να γίνεται καν συζήτηση. Και μόνον η στρεβλή ανάπτυξη των νησιών μας, όπου καλλιεργείται η νοοτροπία του «ό,τι πιάσουμε» τον Ιούλη και τον Αύγουστο (αφού άλλου είδους ανάπτυξη δεν προωθείται), είναι αρκετή...

Βρίσκει στο δρόμο της τον ταλαίπωρο μισθωτό που αναζητά διακοπές και ο συνδυασμός είναι σαφώς ...εκρηκτικός.

Η ακρίβεια

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, πως δεν υπάρχει ακρίβεια στα οπωροκηπευτικά και τις υπηρεσίες ιδιωτικής Υγείας και Παιδείας. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι το συμπέρασμα της προχτεσινής κυβερνητικής σύσκεψης ότι οι τομείς αυτοί είναι οι πηγές του «κακού» υπάρχει μεγάλη διαφορά. Οι σχετικές αποδείξεις είναι πάμπολλες και μπορούν οι αρμόδιοι να τις βρουν, εάν ζητήσουν τα αντίστοιχα στοιχεία από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ). Αν δεν το γνωρίζουν, κρατική υπηρεσία είναι κι αυτή...

Πέρα, πάντως, απ' τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για τις αυξήσεις τιμών σε διάφορους τομείς αγαθών και υπηρεσιών - τα τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά πρόσφατα - εμείς θέλουμε να σημειώσουμε έναν ακόμη σημαντικότατο παράγοντα: Τους απαράδεκτα χαμηλούς μισθούς, μεροκάματα και ακόμη περισσότερο συντάξεις, που απολαμβάνει - τρόπος του λέγειν...- η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Εάν θέλουν οι κυβερνώντες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ακρίβειας, μπορούν να το κάνουν με μια ουσιαστική αύξηση των μισθών και των συντάξεων. Για παράδειγμα, στο ύψος που προτείνει το ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα, να «παγώσουν» τις τιμές, ώστε να αφαιρέσουν από τους «έχοντες και κατέχοντες» τη δυνατότητα της μετακύλησης των αυξήσεων αυτών στις τιμές.

Θα μας αντιτείνουν, βέβαια, ότι τα μέτρα αυτά είναι ασυμβίβαστα με τους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς». Πράγματι, έχουν δίκιο. Τέτοια φιλολαϊκά μέτρα είναι ασυμβίβαστα με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, στοιχείο της οποίας είναι και η δήθεν ελεύθερη αγορά.

Προεκλογικές ... παροχές

Γύρω στα 350 - 500 δισεκ. δραχμές θα κοστίσουν τα προεκλογικά μέτρα ενίσχυσης του «κοινωνικού» προφίλ της κυβέρνησης και τα οποία θα ανακοινώσει ο Κ. Σημίτης στην ομιλία του στη ΔΕΘ, γράφουν οι χτεσινές εφημερίδες. Ακόμη κι έτσι να είναι, το προαναφερόμενο ποσό είναι αρκετά μικρότερο απ' όσα κερδίζουν οι τράπεζες σε μισό μόνο χρόνο. Βλέπετε, οι μερικές χιλιάδες τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές και κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες είναι τα «θεμέλια της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης», ενώ τα δύο εκατομμύρια των επίσημα φτωχών (χώρια οι υπόλοιποι εργαζόμενοι) είναι μόνο για να ψηφίζουν...

Το μοναδικό μέτρο...

Γνωρίζετε, ποιο ήταν το μοναδικό πρακτικό μέτρο, το οποίο πήρε η τότε αμερικανική ηγεσία εναντίον της Τουρκίας, μετά την εισβολή της τελευταίας στην Κύπρο και την καταδίκη της από τον ΟΗΕ; Απαγόρευσε τη χρήση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής στην Κύπρο.

Οπως καταλαβαίνετε, βέβαια, και το μέτρο αυτό ήταν αποκλειστικά και μόνο λόγια του αέρα. Ούτε στιγμή δεν έχουν πάψει να εξοπλίζονται οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής με αμερικανικά όπλα στα 29 χρόνια, που έχουν περάσει από την εισβολή στην Κύπρο. Ακόμη και προχτές, η στρατιωτική παρέλαση των δυνάμεων κατοχής στα Κατεχόμενα έγινε με την ταυτόχρονη παρουσίαση υπερσύγχρονων αμερικανικών όπλων, ακόμη και μαχητικών αεροπλάνων.

Ενα ακόμη ... επίτευγμα

«Διαθέτουμε περισσότερες από τριάντα γυναίκες διατεθειμένες να τις κυνηγήσουν οι άντρες σαν σκυλιά». Η παραπάνω πρόταση αποτελεί το διαφημιστικό ατού της εταιρίας «Ψυχαγωγικές Δραστηριότητες για Πραγματικούς Αντρες» και, βέβαια, δεσπόζει στις αντίστοιχες αγγελίες. Η εταιρία έχει την έδρα της στο Λας Βέγκας και το προαναφερόμενο ...σπορ διεξάγεται σ' ένα ράντσο στην έρημο της Νεβάδα. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν με κάτι περισσότερο από 10.000 δολάρια (περίπου 4 εκατ. δρχ.), να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο, κυνηγώντας γυμνές γυναίκες-θηράματα, εφοδιασμένοι με καραμπίνες, που εκτοξεύουν σφαιρίδια με κόκκινη μπογιά και ταχύτητα 310 χιλιομέτρων την ώρα.

Το γεγονός μεταδόθηκε από το «Ρόιτερ» κι έκανε τον γύρο του κόσμου, αναδείχνοντας ένα ακόμη ...επίτευγμα του καπιταλιστικού «ελεύθερου κόσμου». Ακόμη και ο δήμαρχος του Λας Βέγκας, Οσκαρ Γκούντμαν, δήλωσε: «Από τη στιγμή που πληροφορήθηκα τα καθέκαστα, διέταξα επίσημη έρευνα. Το Λας Βέγκας είναι ένα μέρος όπου σχεδόν τα πάντα επιτρέπονται, αλλά αυτή η ιστορία, αν είναι αληθινή, ξεπερνάει κάθε όριο». Πάντως, ο εκπρόσωπος Τύπου της εταιρίας δήλωσε στο «Ρόιτερ», ότι το «κυνήγι του Μπάμπι» - όπως ονομάζεται η ...ψυχαγωγική δραστηριότητα - είναι καθ' όλα σύννομο...

Τα σχόλια περιττεύουν.

O πλούτος και η φτώχεια

Προχτές, που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Οικονομίας τα επίσημα στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι στο δεύτερο τρίμηνο του 2003, συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2002, το ΑΕΠ (δηλαδή ο συνολικός πλούτος της χώρας) αυξήθηκε κατά 4,4%, ο πρωθυπουργός - σε σύσκεψη που είχε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον αρμόδιο επί των Οικονομικών υπουργό του και τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ - συζήτησαν για την πορεία της οικονομίας. Δηλαδή, τη μεθόδευση των υποσχέσεων για παροχές, που «θα» δώσουν στους οικονομικά αδύνατους και ανίσχυρους με την περιβόητη «Κοινωνική Χάρτα». Είναι ολοφάνερο ότι στην πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές - είτε γίνουν το 2004, είτε νωρίτερα - οι κυβερνώντες θα αξιοποιούν τα επίσημα στοιχεία, προκειμένου να πείσουν τους ανθρώπους του μόχθου (μισθωτούς, ανέργους, εργαζόμενους, αγρότες, ΕΒΕ κλπ.) και τους απόμαχους της δουλιάς (συνταξιούχους) ότι ήρθε η ώρα να αμειφθούν για τις μέχρι σήμερα θυσίες τους. Ηδη, επιχειρούν να μας πείσουν πως, με την αύξηση της πίτας του ΑΕΠ, η Ελλάδα γίνεται πλουσιότερη και έτσι βελτιώνεται το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και «συγκλίνει» με το υψηλότερο της Ευρωπαϊκής Ενωσης!

Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τα επίσημα στοιχεία, που καταγράφουν τα τελευταία χρόνια ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ γύρω και πάνω από 4%. Αυτό που αμφισβητούμε, είναι ο ισχυρισμός των κυβερνώντων - και των προπαγανδιστών της κυβερνητικής πολιτικής - ότι η αύξηση του εγχώριου πλούτου οδηγεί αυτόματα στην ευημερία ΟΛΩΝ των Ελλήνων και, άρα, σε μείωση των κατοίκων, που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Η αλήθεια είναι πως, παράλληλα με την αύξηση του πλούτου στην Ελλάδα, μεγαλώνουν και η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα, καθώς τη μερίδα του λέοντος από την αύξηση της πίτας του ΑΕΠ την καρπώνονται τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές.

Αυτήν την αλήθεια, ότι, δηλαδή, η αύξηση του πλούτου της Ελλάδας είναι μόνο για λίγους (τους πλούσιους), ενώ για τους πολλούς (τους εργαζόμενους) αυξάνεται ή διατηρείται η φτώχεια, επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι στην Ελλάδα: Πρώτον, η αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων παραμένει κάτω από το 70% του μέσου όρου της ΕΕ και το 20% ζει κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας. Δεύτερον, η ανεργία παραμένει γύρω και πάνω από το 10% και, πάντως, υψηλότερα από το μέσο όρο της ΕΕ, ενώ ο ρυθμός αύξησης του πληθωρισμού παραμένει διπλάσιος της ΕΕ, με την κυβέρνηση να αναζητά την αντιμετώπιση της ακρίβειας και του πληθωρισμού στην παραπέρα συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων. Τρίτον, η υπόσχεση για αύξηση της κατώτατης σύνταξης στις 152.000 δραχμές, που είχε δώσει στις προηγούμενες εκλογές ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παραμένει ανεκπλήρωτη, για να επαναληφθεί με τα πακέτα προεκλογικών παροχών της «Κοινωνικής Χάρτας»...

Τα παραπάνω (και πολλά άλλα στοιχεία), που δείχνουν ότι ό πλούτος στην Ελλάδα αυξάνεται μόνο για τους λίγους και πλούσιους, ενώ για τα πλατιά λαϊκά στρώματα αυξάνονται η φτώχεια και η υποβάθμιση του βιοτικού τους επίπεδου, κάνουν επιτακτική, όσο ποτέ, την ανάγκη ανάπτυξης του λαϊκού μετώπου πάλης, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ενα βήμα θα 'ναι και η αποδυνάμωση του δικομματισμού, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ και στις εκλογές.