-- Για τις μεγάλες απεργιακές μάχες ετοιμάζονται κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς

-- Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ: Συνέχεια στο ρεπορτάζ από ομιλίες συνδικαλιστών

Την καθημερινή κλιμάκωση των αγώνων των εργαζομένων, τις απεργιακές κινητοποιήσεις Ομοσπονδιών και Σωματείων, την πανελλαδική συγκέντρωση που ετοιμάζουν οι συνταξιούχοι και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς χαιρετίζει το ΠΑΜΕ.«Δεν υπάρχει χώρος δουλειάς που να μη βράζει από οργή και αγανάκτηση. Δεν υπάρχει χώρος δουλειάς όπου οι εργαζόμενοι να μην αγωνιούν για την ακρίβεια, την ανασφάλεια, τη φοροληστεία, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», διαπιστώνει σε ανακοίνωσή του.

«Η περίοδος της πανδημίας απέδειξε ποιοι είναι αυτοί που παράγουν, ποιοι με τη δουλειά τους και τον ιδρώτα τους τραβούν την κοινωνία προς τα μπρος και ποιοι, μια μικρή μειοψηφία εκμεταλλευτών, επιχειρηματικών ομίλων μάς ξεζουμίζει για να συνεχίσει να ζει στον πλούτο και τη χλιδή. Ταυτόχρονα αποδείχθηκε ότι με οργάνωση, αγώνα και αλληλεγγύη οι εργαζόμενοι μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Να βάλουν εμπόδια στους αντεργατικούς σχεδιασμούς, να βγουν στην αντεπίθεση και να νικήσουν εργοδότες, πολυεθνικές και κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Κινητοποιήσεις, απεργίες, διαδηλώσεις για αυξήσεις στους μισθούς ξεσπάνε σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο», σημειώνει το ΠΑΜΕ.

Στο έδαφος αυτό, στέλνει στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους μήνυμα ξεσηκωμού: «"e-food", COSCO, Οικοδόμοι ήταν η αρχή, απάντηση τώρα πανεργατική!».

«Τώρα είναι η ώρα της μαζικής, πανεργατικής δράσης των εργαζομένων. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ έδωσε νέα πνοή, ανέδειξε τις νέες τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν για κλιμάκωση του αγώνα. Τώρα κάθε σωματείο να βρεθεί στους χώρους δουλειάς. Μαζικά να ξεσηκώσουμε κύμα αγωνιστικών δράσεων για αυξήσεις στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος μόνος. Ολοι να έρθουμε σε επαφή με τα σωματεία μας. Να γίνουμε μέλη, να πάρουμε μέρος στον αγώνα, να γνωρίσουμε την τεράστια δύναμη της οργανωμένης, συλλογικής δράσης. Η πολιτική τους μας οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εμείς έχουμε το δίκιο. Τώρα πανεργατικός ξεσηκωμός», καταλήγει το ΠΑΜΕ.

Σήμερα η απεργία στο Φάρμακο

Σήμερα, απεργία έχουν προκηρύξει η Ομοσπονδία και τα Συνδικάτα στο Φάρμακο, ενώ αύριο τη σκυτάλη παίρνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Αττικής και οι εργαζόμενοι στην «e-food». Την επόμενη βδομάδα σειρά έχει η απεργία στα Τρόφιμα - Ποτά, που έχουν προκηρύξει η Ομοσπονδία και τα σωματεία της δύναμής της. Στο μεταξύ, σε μια σειρά από χώρους δουλειάς, οι εργαζόμενοι προχωρούν σε συνελεύσεις, συζητούν και αποφασίζουν την οργάνωση κινητοποιήσεων για να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς.

Σε 24ωρη απεργία προχωρούν σήμερα οι εργαζόμενοι στο Φάρμακο, με απόφαση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων. Στο πλαίσιο της απεργίας, συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 3 μ.μ. έξω από τα γραφεία του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) στο Χαλάνδρι (Αγρινίου 3). Το κλαδικό Συνδικάτο της Αττικής για τη συμμετοχή στη συγκέντρωση δρομολογεί πούλμαν που θα αναχωρήσουν στις 1.45 μ.μ. από την πλατεία Καραϊσκάκη.

Η Ομοσπονδία και τα Συνδικάτα της διεκδικούν την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, 950 ευρώ κατώτατο μισθό, 8ωρη - 5ήμερη εργασία από Δευτέρα έως Παρασκευή. Επίσης, την επαναφορά τριετιών με επιδόματα από 5% έως 9%. Επιδόματα πτυχίου ΑΕΙ/ΤΕΙ, γνώσης ξένης γλώσσας, χρήσης Η/Υ - φορητού υπολογιστή και βοηθού φαρμακείου. Επίδομα ανθυγιεινής εργασίας 5%. Εφάπαξ επίδομα θέρμανσης 1.000 ευρώ και 700 ευρώ για κάθε παιδί έως 6 ετών.

Από τη συνέλευση στην «Colgate»

Στον Τουρισμό, σε απεργία προχωρούν οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία της Αττικής αύριο, Παρασκευή, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων, διεκδικώντας τοπική κλαδική και επιχειρησιακές ΣΣΕ. Η απεργιακή προσυγκέντρωση θα γίνει στις 9.30 π.μ. μπροστά στο ξενοδοχείο «Τιτάνια», στην οδό Πανεπιστημίου.

Στα ξενοδοχεία η Συλλογική Σύμβαση που βρίσκεται σε ισχύ διατηρεί τους μισθούς καθηλωμένους σε πολύ χαμηλά επίπεδα και έχει κάνει «λάστιχο» το ωράριο και τα ρεπό. «Παρά την τεράστια κερδοφορία των επιχειρήσεων του κλάδου, οι μισθοί στα ξενοδοχεία είναι στα επίπεδα του 2007», υπογραμμίζει το Συνδικάτο και προσθέτει ότι στις σημερινές συνθήκες της εκρηκτικής ακρίβειας «οι μισθοί μας έχουν χάσει μεγάλο μέρος της αγοραστικής τους αξίας». «Δεν σκοπεύουμε να ζήσουμε σαν δούλοι για να δεκαπλασιάζουν τα κέρδη τους οι ξενοδόχοι και οι εστιάτορες. Επιλέγουμε τον δρόμο του αγώνα και της συλλογικής διεκδίκησης, παλεύοντας για δουλειά με δικαιώματα», είναι το κάλεσμα που απευθύνει.

Σε απεργία προχωρά, επίσης αύριο, το Σωματείο Εργαζομένων «e-food» Αττικής. Στο πλαίσιο της κινητοποίησης θα γίνει συγκέντρωση στις 3 μ.μ. στο Πεδίον του Αρεως και θα ακολουθήσει μοτοπορεία στο υπουργείο Εργασίας. Η απόφαση για απεργιακή κλιμάκωση πάρθηκε από εκατοντάδες εργαζόμενους κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης έξω από τα γραφεία της εταιρείας την περασμένη Παρασκευή. Σε συνάντηση που έγινε με αντιπροσωπεία του Σωματείου, η εργοδοσία δεν έδωσε καμία απάντηση στα αιτήματα των διανομέων όσον αφορά τις αλλαγές που επιβάλλει στο πρόγραμμα εργασίας των 4ωρων, με σκοπό να τους αναγκάσει να μετατρέψουν τις συμβάσεις τους σε «freelancers». Στο μεταξύ, συνεχίζει τις πιέσεις και τους εκβιασμούς για να μετατρέψει τους μισθωτούς σε «ελεύθερους επαγγελματίες», ενώ αρνείται τα αιτήματα των 4ωρων για μετατροπή των συμβάσεών τους σε πλήρους απασχόλησης.

Το Συνδικάτο Διανομέων - Ντελιβεράδων ν. Αχαΐας έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία για αύριο, Παρασκευή, καλεί σε συγκέντρωση στις 3 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο και μοτοπορεία. Το Σωματείο Εργαζομένων «e-food» ν. Χανίων έχει πάρει απόφαση για 24ωρη απεργία, αύριο, συγκέντρωση στις 12 μ., στην πλατεία Αγοράς και μοτοπορεία.

Η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, μαζί με συνδικάτα και επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου, έχει προκηρύξει απεργία για την Πέμπτη 30 Ιούνη. Στον συγκεκριμένο κλάδο οι εργαζόμενοι εδώ και 13 χρόνια δουλεύουν χωρίς κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, μιας και οι βιομήχανοι αρνούνται να την υπογράψουν. Οπως ενημερώνει η Ομοσπονδία, στις διαπραγματεύσεις που γίνονται, οι εργοδότες προσπαθούν να προκαλέσουν νέο αδιέξοδο, επικαλούμενοι τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες, την αύξηση στο κόστος της παραγωγής, των μεταφορών, της Ενέργειας. «Οι βιομήχανοι από χρόνο σε χρόνο αυξάνουν σε δυσθεώρητα ύψη την κερδοφορία τους, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που αγωνιούμε καθημερινά για ένα κομμάτι ψωμί, μη μας κόψουν το ρεύμα, μη μας ξεσπιτώσουν», τονίζει η Ομοσπονδία.

Τα σωματεία προχωρούν σε συνελεύσεις για να αποφασίσουν και να οργανώσουν τη συμμετοχή τους στην κλαδική απεργία. Τις επόμενες μέρες συνελεύσεις θα πραγματοποιήσουν: Το κλαδικό Συνδικάτο Αττικής την Κυριακή 26 Ιούνη, στις 10.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Το Σωματείο Εργαζομένων στις συνεργαζόμενες πτηνοτροφικές επιχειρήσεις «Κελαϊδίτης ΕΠΕ», «ΣΚΑΛΕΖΑ», «ΜΑΖΑΡΑΚΙ» την Κυριακή 26 Ιούνη, στις 11.30 π.μ., στο δημαρχείο της Νέας Αρτάκης.

Την κλιμάκωση της πάλης τους για ουσιαστικές αυξήσεις στις αποδοχές τους συζήτησαν χτες σε νέα Γενική Συνέλευση οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Colgate - Palmolive». Στην πιο μαζική συνέλευση των τελευταίων χρόνων που έγινε χτες, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε δίωρες στάσεις εργασίας τη Δευτέρα 27 Ιούνη, αν η εργοδοσία δεν καλέσει μέχρι την Παρασκευή συνάντηση με θέμα τα αιτήματά τους. Διεκδικούν: Αύξηση 7% για όλους, χωρίς σύνδεση με κριτήρια αξιολόγησης της εταιρείας. Να σταματήσουν οι αυταρχικές συμπεριφορές των στελεχών της επιχείρησης, που συνδέονται με την εντατικοποίηση της εργασίας και την προσπάθεια εκφοβισμού των εργαζομένων. Να συγκροτηθεί άμεσα Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι η διοίκηση της εταιρείας εμπόδισε την είσοδο αντιπροσωπείας από την Εργοστασιακή Επιτροπή της «Μινέρβα» για να εκφράσει την αλληλεγγύη της, ενώ το ίδιο επιχείρησε, χωρίς επιτυχία όμως, με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Μάρκο Μπεκρή.

Η πείρα από μεγάλους ταξικούς αγώνες μεταφέρθηκε στη Σύσκεψη (φωτ. από το μεγάλο συλλαλητήριο του περασμένου Φλεβάρη στην Αθήνα)

Οπου υπήρχαν κατακτήσεις ανέδειξαν τις θετικές συνέπειες που είχαν αυτές στη συνέχεια του αγώνα, στην οργάνωση των εργαζομένων. Φάνηκε η αποφασιστική συμβολή που έχει για έναν αγώνα η έκφραση αλληλεγγύης από άλλους κλάδους, αλλά και η θετική επίδραση που ασκούν άλλοι νικηφόροι αγώνες.

Ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, μίλησε για τον 30μηνο αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ που συνεχίζεται. Αρχικά, σημείωσε, «τα εμπόδια αποτελεσματικής άμυνας και αποφασιστικής αντεπίθεσης των εργαζομένων ήταν πολλά». Οι εργασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων ήταν εμπόδιο στην ενότητα. Η υπονόμευση από μηχανισμούς των κυβερνήσεων που συνδέονται και με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Η συνεννόηση μεταξύ συνδικαλιστών και σωματείων με διαφορετική πολιτική και συνδικαλιστική αφετηρία. Τα αστικά ΜΜΕ και η προπαγάνδα της κυβέρνησης που παρουσιάζουν τη ΛΑΡΚΟ ως «βαρέλι δίχως πάτο», τους εργαζόμενους «βολεμένους» και την πολιτική της ως «ρεαλιστικό μονόδρομο». Ακόμα, οι μηχανισμοί παραπληροφόρησης μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας, οι συνθήκες πανδημίας και απαγορεύσεων.

Η ανταπόκριση στο άνοιγμα σε άλλα επαγγέλματα της περιοχής που εξαρτώνται από τη λειτουργία και το εισόδημα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, σε συνδυασμό με τη μεγάλη πανελλαδική έκφραση αλληλεγγύης, μας έδειξε τους φυσικούς συμμάχους, ήταν και είναι τροφή αντοχής.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα μάθαμε να συζητάμε καλύτερα και πιο συλλογικά, ανοιχτά, επιδιώκοντας τη συμμετοχή στις διεργασίες λήψης αποφάσεων των ίδιων των εργαζομένων. Αυτό διαμόρφωνε περιεχόμενο, αιτήματα και μορφές αγώνα που γίνονταν κτήμα των ίδιων των εργαζομένων.

Η αποφασιστικότητα και η αυταπάρνηση των πρωτοπόρων συνδικαλιστικών δυνάμεων γέννησαν την ελπίδα, έφεραν τη συνεργασία και τον κοινό αγώνα με άλλους τίμιους συνδικαλιστές, έφεραν την ενότητα σε ταξική βάση».

Αυτό το συναίσθημα δεν αγοράζεται, δεν κληρονομείται, δεν πουλιέται. Δεν σε ψωνίζει.

Είναι κατάκτηση που σε μαθαίνει να βγαίνεις πάντα όρθιος, σε κάθε δυσκολία της ζωής. Που σε μαθαίνει να μην το βάζεις κάτω και να συνεχίζεις. Στον αγώνα κάνεις αδελφό τον συνάδελφο που σου σφίγγει το χέρι και ας μην ξέρεις το όνομά του και ας μην ξέρεις από πού είναι, γνωρίζεις όμως ότι νοιάζεται για σένα και νοιάζεσαι το ίδιο γι' αυτόν. Εναν τέτοιο αγώνα ζούμε στη ΛΑΡΚΟ και είναι τόσο όμορφο αυτό που ζούμε, που αν γύριζες τον χρόνο πίσω, πάλι τον ίδιο δρόμο θα διαλέγαμε».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη νέα φάση επίθεσης που δέχονται καθώς ψηφίστηκε ο νόμος για τις απολύσεις και τόνισε ότι «δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Μπορεί η ανοιχτή προσπάθεια συναίνεσης των εργαζομένων με όπλο τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό να τσακίστηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους σε αυτήν την φάση, όμως γνωρίζουμε καλά ότι η υπονόμευση θα συνεχιστεί και δεν χωράει εφησυχασμός.

Με εγγυητή των χειρισμών την πείρα και θεμέλιο την ταξική ενότητα με τα υγιή στοιχεία στο κίνημα από όπου και να προέρχονται πολιτικά και συνδικαλιστικά, σχεδιάζουμε τη στάση των εργαζομένων στη νέα φάση, επιδιώκοντας να γίνει κτήμα των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των συμμάχων μας».

Ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ-COSCO και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, αναφέρθηκε σε «ορισμένες στιγμές» του πολύχρονου αγώνα που δίνουν οι εργάτες στο λιμάνι του Πειραιά. Ο αγώνας τους ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια, με την εμφάνιση της COSCO στο λιμάνι. Ενώ η επένδυσή της «παρουσιάζεται ως ευκαιρία εξ ουρανού για τους ανέργους» οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες, χωρίς ωράρια, Συλλογική Σύμβαση και μέτρα προστασίας, και σημειώνονται συνέχεια εργατικά «ατυχήματα». Με τη στήριξη των συνδικάτων του ΠΑΜΕ ξεκινάνε και καταφέρνουν σε δύσκολες συνθήκες να ιδρύσουν την ΕΝΕΔΕΠ. Η εργοδοσία, αξιοποιώντας όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί «να μας τρομοκρατήσει. Οι απεργίες μας βγαίνουν συνέχεια παράνομες. Η αστυνομία μάς παίρνει τηλέφωνα. Οι εργολάβοι μάς απειλούν. Μπράβοι και ποινικοί εκφοβίζουν και απειλούν εργάτες. Αλλά και πάλι με τη στήριξη των ταξικών συνδικάτων και με καθημερινή παρουσία στον χώρο δυναμώνουμε μέρα με τη μέρα». Η εργοδοσία φτιάχνει ακόμα και «δικό της "σωματείο" με τα τσιράκια της και μέλη φασιστικών οργανώσεων (...) Η τρομοκρατία οξύνεται. Αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε».

Στην περίοδο της πανδημίας το Σωματείο φέρνει «υγειονομικούς στο λιμάνι, συζητάμε με τους εργαζόμενους, τους δίνουμε κουράγιο. Την Πρωτομαγιά του 2020 μετά τη μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για να σπάσει ο φόβος στην πράξη και να απειθαρχήσει ο κόσμος οργανωμένα απέναντι σε όλα αυτά που του ρημάζουν τη ζωή, γυρνάμε στο λιμάνι και βλέπουμε τα χαμόγελα των συναδέλφων να έχουν δυναμώσει».

Στο μεταξύ, «η πολύ μεγάλη νίκη των ντελιβεράδων της "e-food"» τους δίνει νέα ώθηση και κουράγιο. Ερχεται ο θάνατος «του συναδέλφου μας, Δημήτρη», που «θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν λαμβάνονταν τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας, που τόσα χρόνια ζητούσαμε». Το Σωματείο προχωρά σε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις που αποφασίζουν «συνεχόμενες απεργίες διεκδικώντας μέτρα προστασίας και Συλλογική Σύμβαση» και έχοντας τη στήριξη των άλλων εργαζομένων.

Μιλάνε μέσω ασυρμάτων με τους ναυτεργάτες των πλοίων που περιμένουν να ξεφορτώσουν και τους ενημερώνουν για τον αγώνα τους, για να εισπράξουν ως απάντηση σε διάφορες γλώσσες το μήνυμα «ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ, ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ!». Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται και η εργοδοσία αναγκάζεται να καθίσει στο τραπέζι. Στις 4 Νοέμβρη 2021 «ανακοινώνουμε την πρώτη μεγάλη νίκη απέναντι στην εργοδοσία που αναγκάζεται και δέχεται τα περισσότερα αιτήματά μας (...) Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μια νέα φάση στον αγώνα μας για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.

Η πολυεθνική καθυστερεί. Αξιοποιεί ξανά το σωματείο - ανδρείκελο που έχει φτιάξει και επιχειρεί να καλλιεργήσει τις λογικές "εργασιακής ειρήνης" και "κοινωνικού διάλογου". Αλλά έχουμε πείρα πλέον. Δεν είναι ένας κακός εργοδότης, μια κακή κυβέρνηση. Πλέον έχει γίνει καθαρό: Στο λιμάνι της COSCO συγκρούονται δυο τάξεις».

Νέα δύναμη στον αγώνα τους δίνει η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις.

Συμβαίνει ένα νέο εργατικό «ατύχημα» τον Απρίλη του 2022 με τον συνάδελφο να τραυματίζεται βαριά. Η παραγωγή σταματά «και πραγματοποιούμε Γενικές Συνελεύσεις. Οι εργαζόμενοι μαζικά βροντοφωνάζουν. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ. Επιτόπου, κόντρα στους νόμους που υπερασπίζονται τα μονοπώλια, αποφασίζουμε απεργία. Καλούμε σε μαζική στήριξη και οικονομική ενίσχυση των απεργών που έχει τεράστια ανταπόκριση μέσα σε λίγες ώρες.

Η κυβέρνηση, κατά την προσφιλή της τακτική, στέλνει εκατοντάδες αστυνομικούς και ειδικές δυνάμεις για να σπάσουν την απεργία. Στήνουν ολόκληρη επιχείρηση για να περάσουν δήθεν εργαζόμενοι που θέλουν να δουλέψουν. Ομως, εκτός από λίγα τσιράκια της εργοδοσίας, με απειλές και εκβιασμούς καταφέρνουν να βρουν μόλις άλλους 10 συναδέλφους, οι οποίοι μας παίρνουν τηλέφωνο και μας ζητάνε συγνώμη. Τους απλώνουμε το χέρι, πάμε τους συναντάμε στο Χαϊδάρι όπου η αστυνομία τούς έβαζε στα πούλμαν. Αποκαλύπτουμε και γελοιοποιούμε τους σχεδιασμούς της πολυεθνικής. Καλούμε την εργατική τάξη σε μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης την Πρωτομαγιά στις προβλήτες, όπου πραγματοποιείται μια γιγάντια συγκέντρωση εργαζομένων, νεολαίας (...) Ετσι, το πρωί της Πέμπτης 26 Μάη, η διοίκηση του Σωματείου παίρνει τους ασυρμάτους και ενημερώνει τους εργαζόμενους: "Υπογράφτηκε Σύμβαση, δέχτηκαν όλες τις παρεμβάσεις και τις παρατηρήσεις μας. Ο αγώνας δικαιώθηκε και συνεχίζουμε, μπράβο σε όλους"».

Αυτή η πορεία, σημείωσε ο Μάρκος Μπεκρής, επιβεβαιώνει ότι μόνο οι αγώνες που στοχεύουν ταυτόχρονα τον πραγματικό αντίπαλο και αναδεικνύουν την προοπτική μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. «Αγώνες από συνδικάτα - πραγματικά κάστρα αγώνα, με ζωντανές Γενικές Συνελεύσεις, συνεχή επαφή με την πλειοψηφία των εργατών μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς για να διατηρείται η εστία αντίστασης ζεστή σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και όταν όλα μοιάζουν μαύρα και εναντίον μας.

Καθήκον μας είναι τα αιτήματα του Σωματείου να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των συναδέλφων μας αλλά και να ανεβάζουμε τον πήχη των απαιτήσεων με βάση την ίδια την πείρα του εργάτη, με κριτήριο το τι παράγει και τι τελικά καρπώνεται από τη δουλειά του αυτή. Τέτοια αιτήματα, μέσα σε τέτοια πλαίσια πάλης μπορούν να γίνουν κτήμα του εργάτη γιατί είναι διαμορφωμένα από τον ίδιο, καθορισμένα από την ίδια του τη ζωή, οπότε ο αγώνας που γίνεται δεν είναι ξένος αλλά δικός του. Αυτήν την ανάγκη εκπληρώσαμε και γι' αυτό δεν κατάφερε κανένας απεργοσπαστικός μηχανισμός, κανένα δικαστήριο και κυβέρνηση, καμιά δύναμη καταστολής να φέρει εργάτη απέναντι σε εργάτη. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι έχουμε δίκιο».

Ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων «e-food» Αττικής, αναφερόμενος στη μάχη που δίνεται στον κλάδο για την υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ είπε ότι «μαζί παλεύουμε όλα τα υπόλοιπα οξυμένα προβλήματα τα οποία απασχολούν. Είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει μια απεργιακή μάχη με αφορμή κάποιο μεγάλο πρόβλημα και να εξελιχθεί, ανάλογα με τη δυναμική αλλά και τον δικό μας αγώνα, π.χ. για Συλλογική Σύμβαση, σε νικηφόρο αγώνα. Κάτι που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικά ούτε να προκαθορίσουμε το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, το ξέσπασμα της μεγάλης απεργίας στην "e-food" έγινε με αφορμή τη μη ανανέωση των Συμβάσεων και τη μετατροπή σε "συνεργατικές" και ήταν κρίσιμο ότι μπήκε από εμάς το αίτημα για κατάργηση του δουλεμπορικού και για Συμβάσεις αορίστου χρόνου. Σε συνδυασμό και με τη μεγάλη αλληλεγγύη που εκφράστηκε το αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη νίκη και η δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων σε όλες τις μεγάλες πόλεις».

Ο Γιώργος Εμμανουηλίδης, από το Σωματείο Εργαζομένων «e-food» Χανίων, επισήμανε ότι ο νικηφόρος αγώνας άφησε ως παρακαταθήκη «τη δύναμη που μπορεί να έχει ένας συντονισμένος αγώνας» και το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν μελετημένα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες. Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν και η δημιουργία του επιχειρησιακού Σωματείου στα Χανιά και ως απάντηση στην προσπάθεια της εργοδοσίας να στήσει δικό της «σωματείο».

Ο Νίκος Τζανετής, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Μεταλλείων και Λατομείων (ΣΕΜΛΑ) Β. Ελλάδας, μίλησε για τον αγώνα που έδωσαν οι μεταλλωρύχοι και ακύρωσαν την προσπάθεια της εργοδοσίας στα μεταλλεία της Κασσάνδρας να διαλύσει το Σωματείο, αξιοποιώντας τον νόμο Χατζηδάκη για να τον απολύσει. «Η νίκη αυτή», είπε, «επιτεύχθηκε με τον αγώνα του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας μας, με την αλληλεγγύη εκατοντάδων εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, του ΠΑΜΕ και χιλιάδων εργαζομένων». Χωρίς τον αγώνα και την αλληλεγγύη η δικαστική απόφαση που ακύρωσε την απόλυση δεν θα ήταν δεδομένη «γιατί δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο της Δικαιοσύνης στο υπάρχον σύστημα». Και από τη νικηφόρα μάχη, συνέχισε, «επιβεβαιώνεται ότι οι αντεργατικοί νόμοι, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, ανατρέπονται στην πράξη. Οτι η ταξική πάλη δεν καταργείται με νόμους».

Μιλώντας για τη δράση του Σωματείου, που μετρά σχεδόν δύο χρόνια ζωής, είπε ότι ιδρύθηκε «μέσα από τις ζωντανές συζητήσεις στις βάρδιες για τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ενωμένοι αποφασίσαμε ότι δεν αντέχουμε άλλο την αδικία, τις απολύσεις συναδέλφων μας, τη συνεχή πίεση για να τρέχουμε να αυξήσουμε την παραγωγή ρισκάροντας την ασφάλειά μας. Ολο αυτό το διάστημα αντιμετωπίσαμε θεούς και δαίμονες σε όλη τη δράση μας. Είχαν προηγηθεί της απόλυσης, ξανά προσπάθεια απόλυσης του προέδρου και του γραμματέα, τραμπουκισμοί, απειλές και πολλή προσπάθεια να ρίξουν λάσπη στα αιτήματα του Σωματείου και στους αγώνες μας». Αυτό έγινε γιατί το Σωματείο δεν υποτάχθηκε στα καλέσματα της εταιρείας «να βάλουμε πλάτη», αντιθέτως «κρατάμε σταθερό προσανατολισμό και πυξίδα τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Τη δική τους πείρα μετέφεραν συνδικαλιστές από την Καβάλα, μια πόλη που ειδικά τον τελευταίο χρόνο ζει πρωτόγνωρες εργατικές κινητοποιήσεις, μέσα από έναν επίσης πρωτόγνωρο συντονισμό δεκάδων σωματείων που βαδίζουν στον κοινό αγώνα. Θυμίζουμε ότι στην Καβάλα δίνονται αγώνες σε δύο εμβληματικούς χώρους δουλειάς, τα Λιπάσματα και τα Πετρέλαια, ενάντια σε ομαδικές απολύσεις, στην απαξίωση και την εργολαβοποίηση. Οι εργαζόμενοι εκεί έχουν απέναντί τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση που παρέχει στην εργοδοσία όλα τα εργαλεία για να τσακίσει τα εργατικά δικαιώματα. Με πυρήνα αυτούς τους δύο χώρους έχουν ξεκινήσει οι μεγάλες κινητοποιήσεις στην πόλη, με πολύμορφη στήριξη και αλληλεγγύη από δεκάδες σωματεία, ενώ ξεχώρισε η συμμετοχή των εργαζομένων αυτών στο μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα τον περασμένο Φλεβάρη.

«Στις απεργιακές κινητοποιήσεις κατά το παρελθόν συμμετείχαν 3 - 4 σωματεία, στην απεργία στις 6 Απρίλη έδωσαν το "παρών" 34 σωματεία, και έπεται συνέχεια», ήταν μία από τις χαρακτηριστικές αναφορές που έκανε στην ομιλία του ο Μανώλης Κοντοστέλιος, γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ νομού Καβάλας. Οπως είπε, «βρισκόμαστε εδώ γιατί μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι οι εκπρόσωποί σας σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε χώρο δουλειάς ήταν παρόντες, στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ηταν εκεί ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι βολεύονταν στην αδράνεια ή έλαμπαν διά της απουσίας τους, χρησιμοποιώντας το τετριμμένο επιχείρημα πως οι απεργίες έχασαν την αξία τους. Ηταν και είναι εκεί οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, στον δικό μας χώρο, των δημοτικών υπαλλήλων, πρόθυμοι να μας συνδράμουν με τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει η κομματική μας τοποθέτηση».

Ενας από τους 190 απολυμένους των Πετρελαίων Καβάλας είναι και ο Φώτης Βογιατζής, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση, ο οποίος μιλώντας στη Σύσκεψη ανέφερε: «Ερχόμαστε από την Καβάλα, την πόλη των ομαδικών απολύσεων. Υπηρετώ ένα σωματείο που δεν σταμάτησε να αγωνίζεται, που βάζει το "εμείς" πάνω από το "εγώ"». Μιλώντας για την επίθεση της εργοδοσίας, στην οποία είχε και συνεργό την κυβέρνηση, σημείωσε ότι στις 11 Γενάρη απέλυσε όλο το ΔΣ του Σωματείου «και συνέχισε να απειλεί τους εργαζόμενους πως αν δεν γυρίσουν στη δουλειά τους θα απολυθούν. Οι εργαζόμενοι, όμως, συσπειρώθηκαν ακόμα πιο πολύ και το αποτέλεσμα ήταν η εργοδοσία να απολύσει όλο το έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό. Και τι πέτυχε; Τη μαύρη μέρα των Πετρελαίων της Καβάλας, στις 9 Απρίλη, που έγινε έκρηξη της δεξαμενής, δικαιώνοντας όλα όσα έλεγε το Σωματείο». Κατέληξε ευχαριστώντας για τη συμπαράσταση που έχουν δεχθεί εμπράκτως από άλλα πρωτοβάθμια σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, από το ΠΑΜΕ και τόνισε: «Θέλω να στείλω ένα μήνυμα και μια υπόσχεση πως τον αγώνα αυτόν θα τον πάμε μέχρι τέλους για την αξιοπρέπειά μας, τα παιδιά μας, το εργατικό κίνημα».

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, από το Σωματείο Εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας, συνόψισε τον αγώνα που συνεχίζεται εδώ και έξι χρόνια και σημείωσε ότι «είμαστε το πρώτο θύμα μαζικών απολύσεων του νόμου Χατζηδάκη», ενώ αναφέρθηκε στις εξόφθαλμα αντεργατικές πρακτικές της εργοδοσίας που εφαρμόζονται με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων. «Ο αγώνας που δίνουμε δεν είναι μόνο για μας, αλλά αφορά όλους τους εργαζόμενους», ξεκαθάρισε. «Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε ποτέ», είπε εμφανώς συγκινημένος και καταχειροκροτήθηκε.

Από το τελευταίο μεγάλο συλλαλητήριο των μεταναστών εργατών γης στη Μανωλάδα

Ιδιαίτερη ήταν η αναφορά που έκανε η Νατάσα Παναγιωτάρα, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, στον αγώνα των αλλοδαπών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα, ο οποίος μαζικοποιείται τους τελευταίους μήνες, ενώ πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια πρωτοφανής διαδήλωση στην περιοχή, με καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ και της Ομοσπονδίας Τροφίμων - Ποτών.

Οπως είπε η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, «παρά τον εκφοβισμό της εργοδοσίας οι μετανάστες εργάτες γης παλεύουν μαζί μας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Συναντήθηκα μαζί τους το 2008 στη Νέα Μανωλάδα, ως πρωτοεκλεγείσα πρόεδρος στο ΕΚ, και ήταν η αφορμή για να συναντηθώ με το ΠΑΜΕ. Από τότε δίνουμε μαζί αυτόν τον αγώνα, κάνοντας μικρά αλλά σταθερά βήματα σε αντίξοες συνθήκες.

Με τη συνεργασία των δύο Εργατικών Κέντρων (Αμαλιάδας και Πάτρας), των συναδέλφων από την Ομοσπονδία Τροφίμων και Ποτών και της Επιτροπής των μεταναστών εργατών γης, απαιτούμε και παλεύουμε για να έχουν τα αδέρφια μας ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, προσωρινό ΑΜΚΑ ώστε να μπορούν να εμβολιαστούν με ταχείς ρυθμούς».

Αναφερόμενη στις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει γι' αυτό το ζήτημα, στάθηκε ιδιαίτερα στην πορεία που έγινε στις 4 Ιούνη: «Ξεκίνησε με 1.000 περίπου συναδέλφους από τη Νέα Μανωλάδα και κατέληξε με 2.000 περίπου στη Βάρδα, αφού στη διαδρομή έμπαιναν οι συνάδελφοι που σχολούσαν από τα χωράφια. Μια πορεία 3 χιλιομέτρων, που όμως έκανε μεγάλο θόρυβο. Να είναι σίγουροι οι μεγαλοφραουλάδες πως η επόμενη που ετοιμάζεται θα τους κάνει να λουφάξουν (...) Κάθε επόμενη κίνησή μας από εδώ και πέρα θα είναι ένα μεγάλο χαστούκι σε αυτούς τους μεγαλοκαλλιεργητές, που αναγκάζουν περίπου 10.000 ανθρώπους να ζουν σε θερμοκήπια, δίπλα σε στάσιμα νερά».

Στη μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών εργατών στον κλάδο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών στάθηκε ο Γιάννης Σχοινάς, πρόεδρος του κλαδικού Συνδικάτου, σημειώνοντας ότι εργάζονται στον κλάδο χιλιάδες που προέρχονται κυρίως από χώρες της Ασίας, όπως Ινδία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές. Το Συνδικάτο τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πλατιά δουλειά, με Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες στους χώρους δουλειάς και στα μέρη όπου ζουν, και «έχουμε εντάξει τους συναδέλφους στη δύναμή του». Τον Ιούνη του 2020 με συγκεκριμένο σχεδιασμό στήθηκαν Επιτροπές μεταναστών εργατών γης και σε άλλες περιοχές. Ακόμα, έγιναν δεκάδες παρεμβάσεις στα υπουργεία Εργασίας, Υγείας και Μεταναστευτικής Πολιτικής για όλα τα ζητήματα που τους αφορούν. Μιλώντας για κινητοποιήσεις που έχουν γίνει από τους μετανάστες, στάθηκε σε αυτή που πραγματοποιήθηκε στον Μαραθώνα το καλοκαίρι του 2021, όπου ξεκίνησαν μόνοι τους απεργία και με τη βοήθεια του Συνδικάτου κέρδισαν αύξηση στο μεροκάματο. Αυτή η μάχη εκφράστηκε και στις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου το 2020, όταν ψήφισαν περίπου 1.000 εργάτες γης. Είναι μια πείρα που έχει αξιοποιηθεί και σε άλλες περιοχές εκτός Αττικής, σημείωσε.

Ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελλάδας, μιλώντας για την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και τα θετικά παραδείγματα από αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, είπε πως ένα από αυτά «είναι η ενότητα, η συνεργασία και ο συντονισμός πάλης που έχει επιτευχθεί ανάμεσα στις συνταξιουχικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ), συσπειρώνοντας σε αυτή το σύνολο των συνταξιούχων της χώρας». Η ΣΕΑ, είπε, ξεκίνησε με τρεις συνταξιουχικές οργανώσεις και σήμερα είναι δέκα «εκπροσωπώντας 300 συνταξιουχικά σωματεία σε όλη τη χώρα από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Η βάση της συνεργασίας στηρίζεται στις αρχές της ισοτιμίας, του σεβασμού και της αυτοτέλειας της κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης που συμμετέχει στη ΣΕΑ.

Επίσης η συμμετοχή των συνταξιουχικών οργανώσεων στη ΣΕΑ δεν προϋποθέτει ιδεολογική ή πολιτική ή άλλη ταύτιση των συμμετεχόντων. Υπάρχει η συμφωνία ότι οι ανάγκες και η ζωή των συνταξιούχων δεν μπορούν να χωρέσουν στο πλαίσιο των αναγκών του κεφαλαίου, που οι κυβερνήσεις του οριοθετούν».

Ο Πολύβιος Τσίρκας, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αλληλεγγύης Συνταξιούχων ΔΕΗ (ΠΑΣΑΣ ΔΕΗ), επισήμανε ότι ο ίδιος ως συνταξιούχος μαζί με άλλους συναδέλφους πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του ΠΑΣΑΣ ΔΕΗ με τη συμβολή του ΠΑΜΕ και της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ, προκειμένου «να συσπειρώσουμε τις αγωνιστικές, ταξικές δυνάμεις και να εκφραζόμαστε συλλογικά και θεσμικά». Το εγχείρημα πέτυχε, παρόλο που στον χώρο υπάρχει μεγάλη διάσπαση με την ύπαρξη πολλών σωματείων και εργαζομένων και συνταξιούχων. Ξεκινήσανε, είπε, 100-200 μέλη και σήμερα έχουν φτάσει τα 6.000 και πλέον μέλη, «είμαστε το μεγαλύτερο σωματείο στον χώρο του συνταξιουχικού κινήματος της ΔΕΗ, στον χώρο της Ομοσπονδίας και ευρύτερα στον πανελλαδικό χώρο».

MotionTeam

Ο Θοδωρής Βαριδάκης, εργαζόμενος στη συντήρηση και την επισκευή τρένων στη Θεσσαλονίκη, ήταν ένας από τους εργαζόμενους του ΟΣΕ, που αντέδρασαν στη μεταφορά προσωπικού στην Αλεξανδρούπολη, όπου θα αναλάμβανε «ΝΑΤΟικά - πολεμικά καθήκοντα».

Οπως είπε, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία πολλοί εργαζόμενοι του χώρου, που ήταν ενάντια στον πόλεμο, που δεν διάλεγαν πλευρά στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, έθεταν το ερώτημα «τι μπορούμε να κάνουμε εμείς εδώ από τη Θεσσαλονίκη;».

Και συνεχίζοντας, εξήγησε ότι «η απάντηση ήρθε όταν η εταιρεία, στην οποία έχει πωληθεί ο ΟΣΕ, έδωσε εντολή στα τμήματά μας να μεταβούμε στην Αλεξανδρούπολη για να συνδράμουμε αμαξοστοιχίες με μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού, συμφερόντων ΝΑΤΟ. Η δική μας απάντηση ήταν ξεκάθαρη! Πλάτες σε φονιάδες και απέναντι σε λαούς δεν βάζουμε! Μαζέψαμε υπογραφές και ενημερώσαμε την εταιρεία ότι δεν δεχόμαστε την αποστολή». Η εργοδοσία ισχυρίστηκε ότι οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να πάνε, «πως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει τι δρομολόγια θα κάνουν τα τρένα που φτιάχνουμε και πως με την άρνησή μας πάμε κόντρα στη σύμβαση που υπογράψαμε, πως αρνούμαστε και καλά να τελειώσουμε την εργασία μας. Μας απείλησε με απολύσεις, αλλά ξέραμε ήδη ότι οι πλάτες μας είναι πια μεγαλύτερες από την αλληλεγγύη και τη στήριξη που δεχτήκαμε από μεγάλο κομμάτι εργαζομένων και του λαού, γιατί τελικά είχαμε επιλέξει τη σωστή πλευρά της Ιστορίας!». «Είμαστε υπερήφανοι γιατί αυτή η Επιτροπή των εργατών κράτησε κόντρα σε έναν δύσκολο μηχανισμό της εργοδοσίας και των ανθρώπων της», πρόσθεσε ο εργαζόμενος.

Ο Αγγελος Γαλανόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Εμπορικού Ναυτικού «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», μιλώντας για τον πόλεμο στην Ουκρανία σημείωσε ότι «καταδικάσαμε τη ρωσική εισβολή, χωρίς όμως να βάλουμε τελεία, γιατί οι πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας - Κίνας, με θύματα τους λαούς και στην προκειμένη περίπτωση τους ναυτεργάτες».

Πρόσθεσε ότι «επιβεβαιώθηκαν όλες οι ανησυχίες που έχουμε εκφράσει για την ασφάλεια των ναυτεργατών. Το θαλάσσιο εμπόριο σε εμπόλεμες περιοχές δεν έχει σταματήσει και τα εμπορικά πλοία γίνονται στόχος της πολεμικής αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται. Οι εφοπλιστές και η κυβέρνηση φέρουν ατόφια την ευθύνη για τις επικίνδυνες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί μας, που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που είναι δεμένη στο άρμα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Αλλεπάλληλες είναι οι παρεμβάσεις που έχουμε πραγματοποιήσει κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, προσπαθώντας να προετοιμάσουμε τους συναδέλφους μας για να κρατήσουν στάση απειθαρχίας στην εμπλοκή εμπορικού πλοίου στα σχέδια του ΝΑΤΟ».