Το Σάββατο 1 Ιούλη, στις 8.30 μ.μ., θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η ΚΟ Αττικής στο πλαίσιο του Διημέρου έχει εκδώσει ανακοίνωση - κάλεσμα για κοινή πάλη Ελλήνων, μεταναστών και προσφύγων εργατών στα Ελληνικά, τα Αλβανικά, τα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Μπαγκλαντεσιανά και τα Αραβικά.

Παράλληλα, σε εξέλιξη είναι εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, συσκέψεις, περιοδείες και εκδηλώσεις με μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες.

Στην ανακοίνωση της ΚΟ Αττικής αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Ολοι εμείς που με τη δουλειά μας παράγουμε τον πλούτο, δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον, κανέναν κοινό στόχο με τους εκμεταλλευτές μας και τις κυβερνήσεις τους, ούτε στην ειρήνη ούτε στον πόλεμο. Δεν πρέπει, λοιπόν, να δεχτούμε να κάνουμε καμιά θυσία για ξένα συμφέροντα, να πολεμάμε κάτω από ξένη σημαία. Αντίθετα, σε κάθε περίπτωση, έχουμε κοινό συμφέρον να τους αντιπαλέψουμε, δυναμώνοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ μας, όποια κι αν είναι η καταγωγή, το χρώμα, η θρησκεία μας.

Εχουμε όλοι μας αρκετή πείρα για να καταλάβουμε ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται σε καμιά χώρα, με καμιά κυβέρνηση, με καμιά ιμπεριαλιστική συμμαχία. Αντίθετα, όσο προχωρά γίνεται πιο επιθετικός, πιο βάρβαρος, δημιουργεί μεγαλύτερα αδιέξοδα. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών μεγαλώνουν για το μοίρασμα του πλούτου και στη βάση αυτή θα δυσκολεύουν περισσότερο τη ζωή των λαών σε όλες τις χώρες, θα ενισχύουν τον εθνικισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, το θρησκευτικό φανατισμό, τις εδαφικές διαφορές, θα φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Επομένως, σήμερα γίνεται πιο αναγκαία και επίκαιρη από ποτέ η ενιαία πάλη των εργατών σε κάθε χώρα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπου οι εργάτες θα πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και θα τις δουλεύουν σχεδιασμένα για την εξυπηρέτηση των δικών τους αναγκών».

Με αυτό το μήνυμα και με τη συμμετοχή πολλών μεταναστών - εργαζομένων σε επιχειρήσεις της περιοχής και στη βιομηχανική ζώνη του Κορωπίου, εργατών γης από τα θερμοκήπια και τα μεγάλα κτήματα της Ανατολικής Αττικής και των οικογενειών τους - πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή, 18 του Ιούνη, στο Κορωπί η εκδήλωση της ΤΟ Μεσογείων - Λαυρεωτικής Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα «Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι και οργανωμένοι ενάντια στο σύστημα που γεννά πόλεμο - φτώχεια - προσφυγιά».

Είχαν προηγηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, σε στέκια και σπίτια μεταναστών εργατών, ώστε το κάλεσμα της ΤΟ και η ανακοίνωση - μεταφρασμένη και στα φαρσί - να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Προσπερνώντας δυσκολίες, από το πρόβλημα της γλώσσας έως το «άγρυπνο βλέμμα» της εργοδοσίας, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ μίλησαν με εκατοντάδες μετανάστες, για τα μεγάλα προβλήματα και τις άθλιες συνθήκες δουλειάς και ζωής που αντιμετωπίζουν, για τα κοινά προβλήματα Ελλήνων και μεταναστών εργατών και την κοινή τους ρίζα, για την ανάγκη Ελληνες και μετανάστες εργάτες να οργανωθούν και να διεκδικήσουν από κοινού τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Πολλοί έχουν πείρα, γνωρίζονται καλά με τους κομμουνιστές από τη δουλειά, από τα σωματεία όπου συμμετέχουν, τις απεργιακές και άλλες μάχες των προηγούμενων χρόνων. Αλλοι ήρθαν για πρώτη φορά σε εκδήλωση του ΚΚΕ, διασχίζοντας μάλιστα πολλά χιλιόμετρα. Τα όσα ακούστηκαν στα πηγαδάκια στο περιθώριο της εκδήλωσης είναι ενδεικτικά της κατάστασης: Σε μια μόνο περιοχή της Αττικής, πάνω από 1.000 δουλεύουν ως εργάτες γης, ήλιο με ήλιο και με άθλια μεροκάματα και συνθήκες ζωής, «αλλά φοβούνται μην τους διώξει η αστυνομία, μην τους διώξουν από τη δουλειά». «Παντού φοβάται ο εργάτης αν είναι μόνος του. Αν είναι οργανωμένος δεν φοβάται», απαντά ένας άλλος. «Ενας έσπασε το πόδι του στη δουλειά πάνω. Τα αφεντικά δεν τον πήγαν στο νοσοκομείο, αλλά σ' ένα δικό τους γιατρό», διηγείται κάποιος άλλος, «που του είπε να φύγει, ότι δεν έχει τίποτα. Εμεινε έτσι ένα χρόνο, χωρίς λεφτά, χωρίς φαΐ, γύρισε πίσω». Αλλοι διηγούνται για το πώς έφυγαν από τις χώρες τους για να γλυτώσουν εκείνοι και οι οικογένειές τους από τον πόλεμο, από ένοπλες συμμορίες, ή από τη φτώχεια, όπως ο «Βενιαμίν» της παρέας, που έφυγε 15 χρόνων από την πατρίδα του.

Αντίστοιχες ιστορίες είναι δεκάδες, επιβεβαιώνοντας και τα όσα σημείωσε και ο ομιλητής στην εκδήλωση, Πέτρος Μαρκομιχάλης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που εισαγωγικά τόνισε:

«Μέσα στο σημερινό σάπιο σύστημα, οι Ελληνες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, της ζωής τους γενικότερα, για να γεμίζουν με πλούτη και κέρδη μια χούφτα εκμεταλλευτές. Μέσα σε αυτό το ίδιο σύστημα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους από τις βόμβες και τη φτώχεια, αφήνοντας πίσω την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους. Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει και ξαναλέει ότι εχθρός μας είναι ο καπιταλισμός, η αστική τάξη. Από αυτούς και γι' αυτούς ισοπεδώθηκαν η Συρία και μια σειρά άλλων χωρών, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες. Γι' αυτούς και τα κέρδη τους λιώνουν οι εργάτες μπροστά στις μηχανές, στα θερμοκήπια και τα χωράφια, στις σκαλωσιές, στα διυλιστήρια, στις μεταλλουργίες, στους υπολογιστές, στις μεταφορές, στη μεταποίηση και στις υπηρεσίες, παντού. Πάνω σε αυτήν την ταξική αλήθεια σφυρηλατούμε την ενότητα της εργατικής τάξης, δουλεύοντας καθημερινά, ακούραστα για να δυναμώσουν η οργάνωση και η λαϊκή πάλη».

Ο ομιλητής σημείωσε, ακόμα, την ανάγκη «να αντισταθούμε ενωμένοι, πρόσφυγες, μετανάστες και Ελληνες εργάτες, να μην τους αφήσουμε να πετύχουν το σκοπό τους, να στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλο. Να μην αφήσουμε να σπείρουν το ρατσιστικό, εθνικιστικό, θρησκευτικό δηλητήριο, να μην περάσει η ξενοφοβία», ενώ ειδική αναφορά έκανε και στην ανάγκη «να αντιπαλέψουμε τη ναζιστική δολοφονική δράση της ΧΑ, που δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους μετανάστες, αλλά γενικά ενάντια στους εργάτες. Γι' αυτό προμηθεύει τους εργοδότες με φτηνούς εργάτες, Ελληνες και μετανάστες. Η ΧΑ δεν συγκροτήθηκε για να χτυπάει μόνο τους μετανάστες, αλλά συνολικά όποιον εργάτη παλεύει για τα δικαιώματά του».

Κλείνοντας την ομιλία του, το στέλεχος του ΚΚΕ σημείωσε πως «στο ερώτημα για το πώς μπορεί να σταματήσει η προσφυγιά, απαντάμε καθαρά και λέμε πως αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που το προκαλούν, που είναι ο καπιταλισμός και ο πόλεμος, που πάνε μαζί». Γι' αυτό «η πάλη μας πρέπει να στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλισμού, στο σοσιαλισμό, όπου εκεί όλοι οι εργαζόμενοι άσχετα από εθνικότητα και χρώμα θα έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά, δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, θα έχουν ελεύθερο χρόνο ξεκούρασης, θα ψυχαγωγούνται και θα μορφώνονται, θα ζουν ειρηνικά, όπως γινόταν στη Σοβιετική Ενωση και σε άλλες χώρες που υπήρξε ο σοσιαλισμός».

Η εκδήλωση έκλεισε με εργατικά και λαϊκά τραγούδια από το συγκρότημα της ΤΟ.

• Εκδήλωση της ΤΟ Μεσογείων - Λαυρεωτικής με μετανάστες εργάτες, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του Πολιτικού - Πολιτιστικού Διημέρου για Ελληνες, μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες στο πάρκο «ΦΙΞ».
• ΚΟ Φαρμάκου Βιομηχανίας Αττικής: Ξεκινάει πλατιά εξόρμηση σε τόπους δουλειάς με ανακοίνωση για τις εξελίξεις στον κλάδο και τις θέσεις του Κόμματος
• ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής: Με θέμα «Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό;» η εκδήλωση στις 28 Ιούνη
• Εκδήλωση στον Βόλο για τα 50 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα

Η καπιταλιστική ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και στέρηση του δικαιώματος των διακοπών στο λαό

Στο πλαίσιο αυτό, η ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ συζητάει με τους εργαζόμενους για το ποιος πραγματικά κερδίζει από μια τέτοια ανάπτυξη και το πώς πρέπει να οργανωθεί ο αγώνας τους.

Αυτό το θέμα θα έχει και η εκδήλωση που διοργανώνει την Τετάρτη 28 Ιούνη, στις 6 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Αθήνας (Ακαδημίας 50), με ομιλητή τον Νίκο Καραθανασόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωση που διακινείται με εξορμήσεις, περιοδείες, συσκέψεις μέσα κι έξω από χώρους δουλειάς ενόψει της εκδήλωσης, η ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμού σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Η εμπειρία μας ως εργαζόμενοι στον κλάδο δείχνει ότι τα κέρδη του εργοδότη χτίζονται πάνω στη δική μας εκμετάλλευση, είναι η αιτία της μη ικανοποίησης των αναγκών μας.

Οτι η "ανάπτυξη" του ελληνικού τουρισμού τα τελευταία χρόνια σήμανε για τους εργαζόμενους μείωση των μισθών κατά 15% έως 40%, μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας, περισσότερες εναλλαγές πόστων και απλήρωτες υπερωρίες.

Οτι όταν τάζουν και υπερηφανεύονται για νέες προσλήψεις μέσα από τις νέες επενδύσεις, αυτές αφορούν κυρίως ευέλικτες θέσεις εργασίας. Κατά πλειοψηφία στους χώρους εργασίας συναντάς εργαζομένους ενοικιαζόμενους από δουλεμπορικά (γραφεία ενοικίασης προσωπικού), με συμβάσεις μιας μέρας, "εξτρατζήδες" χωρίς σταθερό πρόγραμμα, με προγράμματα voucher, ενώ άλλοι τόσοι κάτω από το πρόσχημα της "πρακτικής άσκησης", της "μαθητείας" και της "απόκτησης εργασιακής εμπειρίας", εργάζονται χωρίς μισθό.

Οτι αυτές οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και η εποχιακή εργασία όχι μόνο δεν συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας, αλλά την ανακυκλώνουν. Συμβάλλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης μέσα στους χώρους δουλειάς, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο, αναπαράγουν και ενισχύουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, ρίχνοντάς μας κάθε μέρα στο κυνήγι για το μεροκάματο από εργοδότη σε εργοδότη. (...)

Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με το δικαίωμα του λαού και των εργαζομένων στις διακοπές, στην ποιοτική και φτηνή εστίαση. Τη στιγμή που τεράστια φιλέτα γης ιδιωτικοποιούνται, που αμύθητος πλούτος ξοδεύεται για την κατασκευή υπερπολυτελών τουριστικών εγκαταστάσεων, οι εργαζόμενοι και ο λαός απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη δυνατότητα να απολαύσουν φτηνές και ασφαλείς διακοπές για αυτούς και τις οικογένειές τους. Την ίδια ώρα που παράγεται τεράστιος πλούτος και σχεδιάζονται επενδύσεις στον Επισιτισμό, χιλιάδες λαϊκές οικογένειες και παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό και αδυναμία να καλύψουν βασικές διατροφικές ανάγκες τους, διογκώνονται οι λαϊκές ανάγκες για σίτιση και ψυχαγωγία.

Προϋπόθεση είναι να τεθεί στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών (δρόμοι, σιδηροδρομικά δίκτυα, ναυσιπλοΐα, αεροδρόμια), χώρων (γη, δάση, ορεινοί όγκοι, αιγιαλοί) και κτιρίων μέσα από την κοινωνικοποίησή τους. Με κεντρικό σχεδιασμό θα δημιουργηθεί ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καταλύματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού.

Μέσα από την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επισιτιστικών μονάδων, των αλυσίδων catering και εστίασης, δίνεται η δυνατότητα να τροφοδοτούνται, οργανωμένα και σχεδιασμένα, ολόκληρες παραγωγικές μονάδες, σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες, κέντρα αναψυχής. Αυτό θα μπορεί να γίνει ακόμα και για τις καθημερινές διατροφικές ανάγκες μιας οικογένειας, απαλλάσσοντας από τη σπατάλη χρόνου για μαγείρεμα ή αγορά τροφίμων. Σε αυτήν την κοινωνία, η ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, της επιστήμης και της τεχνολογίας θα γίνεται με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και όχι με γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η πρόταση για μια διαφορετική κοινωνία, που θα ικανοποιεί τις ανάγκες μας, απαιτεί από σήμερα κιόλας σύγκρουση με τις επιδιώξεις και τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου. Απαιτεί την ισχυροποίηση, το δυνάμωμα της παρουσίας, της παρέμβασης, της φωνής του ΚΚΕ σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, που είναι όρος για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, των αγώνων που απαιτούνται σήμερα ώστε να ανακτήσουμε τις απώλειες που είχε η τάξη μας όλα τα προηγούμενα χρόνια, να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

Μόνο έτσι οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού, οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο, οι αυτοαπασχολούμενοι θα μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα. Να απολαύσουν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν».

Οι Οργανώσεις Χαλκίδας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διοργανώνουν Εργατικό Φεστιβάλ το Σάββατο 1 Ιούλη, στις 8 μ.μ., στο Πάρκο Δέλτα (Νεάπολη Χαλκίδας) με σύνθημα «Οταν ο πόλεμος γκρεμίζει ό,τι αφήνει όρθιο η ειρήνη τους... Ελληνες - μετανάστες - πρόσφυγες εργάτες ενωμένοι ενάντια στον καπιταλισμό. Η λύση στον αγώνα για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό!».

Θα μιλήσει ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για να ενημερώσουν πλατιά και να καλέσουν τους εργαζόμενους της Χαλκίδας να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα πραγματοποιούν από σήμερα περιοδείες και εξορμήσεις σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς. Πιο συγκεκριμένα:

Σήμερα Παρασκευή, στις 10 π.μ., στην πτηνοτροφική επιχείρηση ΣΥΝΚΟ, με τον Μάκη Μακρή, Γραμματέα της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ.

Τη Δευτέρα 26 Ιούνη, στις 11 π.μ., στο εργοστάσιο μετάλλου SABO, με τον Γιάννη Τζαβάρα, μέλος της ΕΠ Ανατ. Στερεάς - Εύβοιας, στις 12 μ., στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, με τον Γιώργο Αργύρη, μέλος της ΕΠ Ανατ. Στερεάς - Εύβοιας και στη 1.30 μ.μ., στη χαρτοποιία «ΑΙΓΙΣ», με τον Γ. Τζαβάρα.

• Εναρξη στις 8 μ.μ. με χορευτικά από την Ινδία και τραγούδια από το Πακιστάν
• Στις 9 μ.μ., ομιλία από τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Θα ακολουθήσει μουσικό αφιέρωμα στα τραγούδια της ξενιτιάς και λαϊκό γλέντι.
• Πρόγραμμα παιδότοπου: Στις 7.30 μ.μ. χειροτεχνίες, στις 8.30 μ.μ. «παιχνιδομπερδέματα», στις 9.15 μ.μ. εργαστήρι κούκλας και στις 10 μ.μ. ομαδική δημιουργία.
• Στο χώρο του Φεστιβάλ θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην ανακοίνωσή τους, οι ΚΟ Φαρμάκου αναφέρουν μεταξύ άλλων:

«Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς που αναρωτιέστε "πού θα πάει αυτή η κατάσταση", σε εσάς που πιστεύετε ότι "κάτι πρέπει να γίνει", σε εσάς που νιώθετε απογοήτευση, αγανάκτηση, θυμό, και σας λέμε: Αυτή η κατάσταση δεν είναι μονόδρομος. Μόνο ο λαός με την πάλη του μπορεί να αλλάξει την πορεία των εξελίξεων και να βάλει τη δική του σφραγίδα.

Σκέψου: Ποιος και γιατί παίρνει αυτά τα μέτρα; Τα μέτρα αυτά τα παίρνει η τάξη των καπιταλιστών απέναντι στους εργάτες. Δεν είναι θέμα ικανών ή ανίκανων πολιτικών ή ενός "άλλου μείγματος πολιτικής", άλλωστε έχουμε δοκιμάσει διάφορα. Δεν είναι στρέβλωση και παραβίαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αντίθετα, είναι η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν εξανθρωπίζεται, δεν γίνεται φιλολαϊκή.

Από παλιότερη συγκέντρωση σε φαρμακοβιομηχανία

Αυτό αποδεικνύεται απ' το ότι τα μέτρα παίρνονται ενιαία στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης, είτε με ευρώ είτε χωρίς, με μνημόνιο ή όχι, είτε με κεντροαριστερές ή με κεντροδεξιές κυβερνήσεις.

Το παράδειγμα του δικού μας κλάδου είναι χαρακτηριστικό. Το 2015 ο τζίρος των μεγαλύτερων ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών έφτασε τα 1,45 δισ., χωρίς σ' αυτά να υπολογίζονται τα κέρδη των φαρμακαποθηκών! Ενώ το 2016 έκλεισε με ανάπτυξη 3,9% για τη φαρμακοβιομηχανία και με εξαγωγές φαρμάκων σε 141 χώρες συνολικής αξίας 1,85 δισ. ευρώ! Μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου ανακοινώνουν επενδύσεις, μέσα και έξω από την Ελλάδα, σε εγκαταστάσεις και ανάπτυξη νέων φάρμακων συνολικού ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι, όμως, όχι μόνο δεν είδαμε καλυτέρευση της ζωής μας, αλλά αντίθετα πληρώνουμε το μάρμαρο για τα κέρδη και τους ανταγωνισμούς των καπιταλιστών με δύσκολα ωράρια, εντατικοποίηση της εργασίας, ανθυγιεινές συνθήκες, απολύσεις και νέες ατομικές συμβάσεις είτε με τον κατώτατο μισθό είτε με μισθούς λίγο πάνω από αυτόν, που σιγά - σιγά και αυτοί ροκανίζονται. Δίπλα σε κάθε παλαιότερο εργαζόμενο υπάρχει ένας νεότερος που εργάζεται και αμείβεται με διαφορετικούς όρους (π.χ. εργολαβικοί, ενοικιαζόμενοι, ελαστικές σχέσεις εργασίας). Η απαίτηση των φαρμακοβιομηχάνων σήμερα είναι αυτές οι σχέσεις να γίνουν καθεστώς. Αυτό ζητάνε να κατοχυρώνεται ως όρος για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης και γι' αυτό αρνούνται την υπογραφή της με τους όρους του 2009. Βιώνουμε τι σημαίνει επαγγελματοποίηση του ΤΕΑΥΦΕ με μειώσεις στη σύνταξη και στο εφάπαξ. Ταυτόχρονα, συνολικά ο λαός βλέπει τα δικαιώματά του να τσακίζονται το ένα μετά το άλλο στην Ασφάλιση, στην Παιδεία και αλλού. Η πρόσβαση στην Υγεία και τα Φάρμακα γίνεται όλο και πιο δύσκολη για όλο και περισσότερους, αφού αυτά αποτελούν πανάκριβο εμπόρευμα.

Κυβέρνηση, αστικά κόμματα και εργοδότες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λύση στα προβλήματά μας είναι η ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας τους. Ανάπτυξη, όμως, παντού στον καπιταλιστικό κόσμο σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ανάπτυξή τους έχει ταξικό πρόσημο, το πρόσημο των κερδών τους.

Στην τελευταία συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Βιομηχάνων, ο πρόεδρός του ήταν ξεκάθαρος όταν υπογράμμιζε την ανάγκη "για προσήλωση στη δημοσιονομική προσαρμογή" και την "αποφυγή άσκησης πολιτικής άσκοπων παροχών". Μαζί πρωθυπουργός και βιομήχανοι έβαλαν ως κοινό στόχο την ανάγκη για "κοινωνική ειρήνη", "σταθερότητα", την ανάγκη "εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης". Συνάδελφοι, όσο πιο ψηλά σηκώνουν τη σημαία των εθνικών στόχων, στην πραγματικότητα τόσο πιο χαμηλά μας καλούν να σκύψουμε το κεφάλι, να μας χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα.

Η δική τους ανάγκη για "σταθερότητα και ανάπτυξη" σημαίνει αστάθεια, αβεβαιότητα και χειροτέρευση στη δική μας ζωή.

Μας λένε ότι εργαζόμενοι και αφεντικά έχουμε τα ίδια συμφέροντα, ότι "είμαστε καλά εδώ, κοίτα αλλού τι γίνεται".

Στον κλάδο μας, όπως και αλλού, οι εργοδότες από τη μία προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν κλίμα φόβου και ανασφάλειας και από την άλλη καλλιεργούν τη λογική του "εδώ είμαστε καλά", "μια οικογένεια είμαστε, κοινά είναι τα προβλήματα...".

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι εργοδότες και εργαζόμενοι έχουμε τελείως αντίθετα συμφέροντα. Τα κέρδη του εργοδότη δεν συμβαδίζουν με την ικανοποίηση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, αφού χτίζονται πάνω στη δική μας εκμετάλλευση. Αλλωστε, όλα αυτά τα μέτρα που αγγίζουν κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, τα επιβάλλουν οι ίδιοι οι εργοδότες, μέσω των πολιτικών τους εκφραστών.

Κανένας δεν μας κάνει τη χάρη! Εμείς δουλεύουμε και ό,τι παράγεται βγαίνει από το δικό μας ιδρώτα. Γι' αυτό δεν πρέπει να μειώνουμε συνεχώς τις απαιτήσεις μας, να δεχόμαστε να γίνουμε σκλάβοι του 21ου αιώνα. Ο εργαζόμενος δεν έχει τα ίδια βάσανα με τους μεγαλοεργοδότες και τους μεγαλοδιευθυντές των μεγάλων επιχειρήσεων, συνολικά με την τάξη τους. Αυτοί έχουν εξασφαλίσει κέρδη για να ζήσουν και τα τρισέγγονά τους "ζωή χαρισάμενη".

Δεν ταιριάζει στον εργάτη η λογική "ο θάνατός σου η ζωή μου", ενώ είναι επικίνδυνη η αυταπάτη ότι ο εργοδότης μπορεί να "γίνει φίλος", όταν σε κάθε κλάδο μαίνεται άγρια η κόντρα για τον έλεγχό του από τα μονοπώλια. Ποτέ η αντεργατική λαίλαπα δεν σταμάτησε έξω από τις πύλες των επιχειρήσεων που είχαν κέρδη ή σε αυτές που κυριάρχησε η λογική ότι "είμαστε όλοι μια οικογένεια και να στηρίξουμε την εταιρεία". Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα και στο δικό μας κλάδο ("Αλαπίς", "Προβέτ" κ.α.).

Μας λένε, επίσης, ότι για όσα βιώνουμε φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις, δεν φταίνε οι φαρμακοβιομήχανοι. Οτι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αφού εξαναγκάζονται από τις αποφάσεις της κυβέρνησης, εξάλλου και οι ίδιοι πλήττονται από αυτή την πολιτική. Αντίστοιχα, η σημερινή κυβέρνηση μας λέει ότι η πολιτική της έχει "κοινωνικό πρόσημο", τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα.

Μη σε ξεγελάνε οι κόντρες μεταξύ τους. Δεν αφορούν το καλό του εργάτη. Ενιαία επιτίθενται εναντίον μας και οι αντιθέσεις τους έχουν να κάνουν με τα δικά τους συμφέροντα. Για λογαριασμό των εργοδοτών η τωρινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κλείνουν τις αντιλαϊκές συμφωνίες.

Οι εργοδότες στον κλάδο, από τη μια μεριά, παίρνουν ενεργά μέρος σε όλες αυτές τις διεργασίες και τους σχεδιασμούς, προωθούν και εφαρμόζουν την αντεργατική νομοθεσία και, από την άλλη, μαζί με την κυβέρνηση πραγματοποιούν διεθνείς συναντήσεις και κλείνουν επιχειρηματικές συμφωνίες, όπως την προμήθεια φαρμάκων στο ΝΑΤΟ, αναζητώντας νέα πεδία κερδοφορίας. Αξιοποιούν τις επιμέρους διαφωνίες τους με την κυβέρνηση για να πιέζουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους φορτώνοντάς τους το κόστος των ανταγωνισμών τους, να τους εγκλωβίζουν, να τους μετατρέπουν σε "όχημα" προώθησης των επιχειρηματικών συμφερόντων τους.

Την επίθεση μπορεί να τη σταματήσει μόνο ο οργανωμένος λαός, με αποφασιστικότητα, με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στη λογική του "μικρότερου κακού", που όχι μόνο δεν βάζει φρένο στην κατηφόρα, αλλά αντίθετα μεταφράζεται σαν αποδοχή της κατάστασης και οδηγεί σε "μεγαλύτερο κακό". Είναι ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αλλάξουμε τους συσχετισμούς παντού. Να οργανώσουμε την εργατική - λαϊκή πάλη σήμερα, βαδίζοντας στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, που θα συμβάλλει στην ανασύνταξη του κινήματος, στην ενότητα της τάξης μας, στην προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Πάλη που θα βάζει στο στόχαστρο τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία, τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν.

Ταυτόχρονα, τη στιγμή που οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί για την κατάκτηση νέων αγορών δημιουργούν κινδύνους για πιο γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και η κατάσταση στο Αιγαίο οξύνεται με τη συμβολή και την παρουσία του ΝΑΤΟ, χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη με στόχο την έξοδο της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, το κλείσιμο των ξένων βάσεων στην Ελλάδα, καμία αλλαγή συνόρων, καμία συμμετοχή της χώρας σε αποστολές εκτός συνόρων, έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο!

Σε αυτόν το δρόμο το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να βάζει εμπόδια, να διεκδικεί βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Αυτήν τη δύναμη δεν την έχουν ακόμα δοκιμάσει οι εργαζόμενοι! Είναι δρόμος δύσκολος, αλλά ο μόνος που αξίζει κάθε θυσία, γιατί στο ξέφωτό του βρίσκεται η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, η οικοδόμηση της ανώτατου τύπου κοινωνίας, του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, χωρίς ανασφάλεια, με λιγότερο μόχθο και ώρες εργασίας σε ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες, για δωρεάν Παιδεία, διατροφή, μεταφορές, Ενέργεια. Υπάρχει η δυνατότητα για ένα ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου για όλους, που θα δίνει έμφαση σε προληπτικές εξετάσεις, προληπτικά συστήματα ελέγχου και ενημέρωση ώστε να αποφεύγεται η εκδήλωση ασθενειών. Είναι εφικτή, επίκαιρη και αναγκαία η λειτουργία ενός ενιαίου κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής και διανομής δωρεάν όλων των φαρμάκων από κρατικές μονάδες Υγείας και δίκτυο κρατικών φαρμακείων, σε συνδυασμό με ένα υποχρεωτικό, αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν καθολικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Για να γίνουν αυτά, πρέπει να φύγει το εμπόδιο των καπιταλιστών από τη μέση. Οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με εργατική εξουσία. Να αξιοποιηθούν με κεντρικό σχεδιασμό, ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, με αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με μονομερή διαγραφή του χρέους.

Σε καλούμε να συστρατευτείς, να ισχυροποιήσεις το ΚΚΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, εργοστάσιο».

Το πρόγραμμα περιοδειών περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις εξής:

-- Σήμερα Παρασκευή, στις 11.45 μ.μ., στην εταιρεία UNIPHARMA, με τη Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτή.

-- Την Τρίτη 27 Ιούνη, στις 12 μ., στην εταιρεία ELPEN, με τον Νίκο Μαυροκέφαλο, μέλος της ΚΕ.

-- Την Τετάρτη 28 Ιούνη, στις 11.30 μ.μ., στη ΣΥΝΦΑ, με την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

-- Την Πέμπτη 27 Ιούνη, στις 11.30 π.μ., στον ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ.

-- Την Παρασκευή 30 Ιούνη, στις 1.30 μ.μ., στην «Apivita», με τον Πέτρο Μαρκομιχάλη, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Αττικής.

Ο Κ. Αβραμόπουλος

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στα διδάγματα από την 7χρονη δικτατορία, τη δράση του ΚΚΕ στην παρανομία αλλά και στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα και διεθνώς, καθώς και στη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Νίκος Γκατζής, μέλος της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο οποίος, όντας και ο ίδιος εξόριστος ως νεολαίος του Κόμματος τότε, παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία όσον αφορά τις πρώτες μέρες του στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Βόλο και γενικότερα στη Θεσσαλία, αλλά και την πείρα από τη δράση των κομμουνιστών στην εξορία και τις φυλακές.

Με καλλιτεχνικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε η εκδήλωση

Την επόμενη Παρασκευή το βράδυ, Μεγάλη Παρασκευή, όλοι οι συλληφθέντες, με αρματαγωγό, μεταφέρθηκαν στα Γιούρα. Οταν άνοιξε η μπουκαπόρτα, στην εικόνα των φυλακών που αντίκρισαν αρκετοί, πρώην φυλακισμένοι εκεί, αισθάνθηκαν ρίγος στη θύμηση των απάνθρωπων βασανιστηρίων που έζησαν σε αυτές τις φυλακές τα πέτρινα χρόνια από το 1947 έως το 1964. Με την αποβίβαση, οι γυναίκες, οι ασθενείς και οι ηλικιωμένοι τοποθετήθηκαν στα κτίρια των φυλακών και οι άντρες στις σκηνές στον 1ο και τον 2ο όρμο.

Μείναμε στα Γιούρα για μεγάλο διάστημα, αλλά περισσότερο χρόνο μείναμε στο Λακκί της Λέρου, όπου μετέφεραν τον μεγαλύτερο όγκο των εξόριστων από τα Γιούρα, τον Οκτώβρη του 1968. Και στα δύο στρατόπεδα, πολύ γρήγορα οργανώσαμε τη ζωή μας, χάριν της πολύχρονης εμπειρίας διαβίωσης συντρόφων σε φυλακές και ξερονήσια τα προηγούμενα χρόνια. Να σημειώσω εδώ ότι στις φυλακές και εξορίες οι κρατούμενοι αποτελούνταν από άτομα διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων και θέσεων (κομμουνιστές, αναθεωρητές, ΕΔΑίτες, Μαοϊκοί, κεντρώοι, τροτσκιστές, ακόμα και φιλοβασιλικοί). Η οργάνωση τέτοιου ετερόκλητου σώματος, κυρίως η πολιτική του καθοδήγηση, δεν μπορούσε να γίνει με τους ίδιους όρους. Γι' αυτό παλιοί σύντροφοί μας προσπάθησαν και δημιούργησαν δύο τύπους οργανώσεων. Μία στρατοπεδική επιτροπή ευρείας αποδοχής και εμφανούς δράσης των μελών της, στην οποία μετείχαν και κομμουνιστές. Και ένα παράνομο γραφείο κομματικής καθοδήγησης. Πρώτη μέριμνα της επιτροπής ήταν η επιβίωση των εξόριστων. Οργανώθηκαν μαγειρεία, ιατρείο και αναρρωτήριο και αμέσως μετά η πολιτιστική και μορφωτική δραστηριότητα. Διαμορφώθηκαν προγράμματα με εγκύκλια μαθήματα, λογιστικής, γλώσσες, οικονομία, φιλοσοφία στρατηγικής και τακτικής, Ιστορία του λαϊκού κινήματος, κ.ά. και φυσικά η εξασφάλιση της ενημέρωσης μας με μηχανισμό ειδήσεων».

Σε ό,τι αφορά τη δράση του ΚΚΕ στη διάρκεια της δικτατορίας, μεταξύ άλλων σημείωσε ότι το Κόμμα μπήκε μπροστά στην οργάνωση της αντιδικτατορικής πάλης από την πρώτη στιγμή, με στόχο την ανατροπή της με όρους λαϊκής εξέγερσης, χωρίς να αποκλείει καμία μορφή πάλης, και την ένοπλη. Ηταν το μοναδικό κόμμα που δεν ανέθετε την ανατροπή της χούντας στον ευρωπαϊκό ή αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλιστικό παράγοντα.

Στάθηκε, επίσης, στο ότι το κίνημα κατά της δικτατορίας, παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού, άρχισε να αναπτύσσεται με τη μεγάλη συμβολή των κομμουνιστών, των κομμουνιστριών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου «Ριζοσπάστη», του «Οδηγητή» και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων. Ευεργετικά αποτελέσματα στην αντιδικτατορική πάλη είχε, επίσης, η ηρωική στάση των κομμουνιστών στις φυλακές και τις εξορίες. Η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε από τις σοσιαλιστικές χώρες και το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αποτέλεσαν την ψυχή του αντιδικτατορικού αγώνα. Η δικτατορία βρήκε το ΚΚΕ εκτός νόμου από το 1948 και μάλιστα χωρίς Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα μετά την απόφαση της 8ηςΟλομέλειας της ΚΕ, το 1958, να διαλύσει τις ΚΟ, να εντάξει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες στην ΕΔΑ, στην οποία ουσιαστικά ανατέθηκε να υποκαταστήσει το ρόλο του Κόμματος, απόφαση που επικυρώθηκε στη συνέχεια από το 8ο Συνέδριο, το 1961.

Οι αποφάσεις αυτού του Συνεδρίου καθόρισαν στη συνέχεια και το χαρακτήρα του αντιδικτατορικού αγώνα. Στην εκτίμησή μας στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1949 - 1968 για το Πρόγραμμα, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε στο 8ο Συνέδριο, ανάμεσα στα άλλα σημειώνεται: «Δεν έβγαλε σωστά, αντικειμενικά συμπεράσματα από την πορεία του Κόμματος 1941 - 1961. Δεν έκανε αντικειμενική εκτίμηση του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Εξέφραζε τη στρατηγική των επαναστατικών σταδίων, με αποτέλεσμα την απόσπαση της άμεσης πολιτικής δράσης από το στόχο της συγκέντρωσης και προετοιμασίας δυνάμεων για το σοσιαλισμό...».

Το μέλος του ΠΓ της ΚΕ τόνισε επίσης: «Οι εξελίξεις στο Κόμμα εκείνη την περίοδο οδήγησαν στην ανάδειξη στελεχών στην ΚΕ και στο ΠΓ, όπως και στο διορισμένο κλιμάκιο της ΚΕ που δρούσε μέσα στην Ελλάδα, που επιδίωκαν την πλήρη μετάλλαξή του, την αυτοδιάλυση και την ανυπαρξία. Φραγμό στα σχέδια της οπορτουνιστικής ομάδας έβαλε η 12η ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ το Φλεβάρη του 1968. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας Ολομέλεια, καθώς εμπόδισε την αυτοδιάλυση του ΚΚΕ».

Αναφερόμενος σε ορισμένα συμπεράσματα - διδάγματα που βγαίνουν για το Κόμμα από την περίοδο της δικτατορίας, σημείωσε: «Η προετοιμασία δράσης του Κόμματος σε οποιεσδήποτε συνθήκες εξαρτάται από το Πρόγραμμα και τη συλλογική λειτουργία του, από την κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη, σε τομείς στρατηγικής σημασίας για την ταξική πάλη.

Σημαντικό συμπέρασμα, επίσης, είναι ότι το Κόμμα πρέπει να είναι προετοιμασμένο για οποιεσδήποτε εξελίξεις, που απαιτούν συνδυασμό νόμιμης και παράνομης ή ημιπαράνομης δουλειάς, να δρα με τη μεγαλύτερη δυνατή συλλογικότητα. Η πολύμορφη περιφρούρηση θα πρέπει να είναι δεμένη με την πρωτοπόρα δράση μέσα στις μάζες, ώστε με το κύρος που αποκτά ο αγωνιστής αυτές να μετατρέπονται σε παράγοντα περιφρούρησης.

Το Κόμμα σε οποιεσδήποτε συνθήκες δεν πρέπει να περιορίζει το Πρόγραμμά του, αλλά να ασκεί σταθερά αυτοτελή ιδεολογικοπολιτική δράση. Να αναπτύσσει την αυτοτελή θεωρητική δουλειά του, γιατί κάθε καθυστέρηση ή τα λάθη σε θεωρητικό επίπεδο οδηγούν σε λάθη στρατηγικής. Να μπορεί να αντέχει σε μη επαναστατικές συνθήκες όπου οι πιέσεις για να "βάλει νερό στο κρασί του", να απεμπολήσει διακηρυγμένους στόχους, να προσαρμοστεί στην αστική νομιμότητα είναι μεγάλες. Να μην υποστέλλει τη σημαία της πάλης κατά του οπορτουνισμού».