Τρίτη 23 Μάρτη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το... δίλημμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαφής ήταν η υπουργός Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, σε μια προχτεσινή παρέμβασή της στη Βουλή. Οχι μόνο αποδέχτηκε το προβαλλόμενο και καλλιεργούμενο έντονα και πάλι ψευτοδίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», με πρόσχημα την τρομοκρατία, αλλά και πήρε κατηγορηματικά θέση υπέρ της πρώτης. Τόνισε χαρακτηριστικά: «Η αλήθεια είναι ότι τα ατομικά δικαιώματα δεν μπορούν να υπηρετηθούν μόνο με την άρνησή μας να θεσμοθετήσουμε νόμους για να καταστείλουμε την τρομοκρατία, γιατί δήθεν θα παραβιαστούν - ή όντως θα παραβιαστούν - κάποια δικαιώματα του συνόλου των πολιτών. Προέχει η αντιμετώπιση του ζητήματος».

Κανείς, όμως, δεν αποτόλμησε να απαντήσει σε όσα σχετικά έθεσε προχτές η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Τόσο για τους τρομοκρατικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις αντιδημοκρατικές - δήθεν αντιτρομοκρατικές - πολιτικές και μέτρα σε διεθνικό και εθνικό επίπεδο, όσο και για τη διαβόητη, πάντα αόρατη και, ταυτόχρονα, πανταχού παρούσα, ανά τον πλανήτη, «Αλ Κάιντα». Και πολύ περισσότερο, για το ολοφάνερο γεγονός πως η επονομαζόμενη διεθνής τρομοκρατία - είτε την ονομάζουν «Αλ Κάιντα», είτε αλλιώς - αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επεμβάσεων και των πολέμων, των κάθε λογής κατασταλτικών και αστυνομοκρατικών μέτρων σε βάρος των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως και της συνεχούς, όλο και μεγαλύτερης θωράκισης της κυριαρχίας και εξουσίας των κεφαλαιοκρατών σε όλα τα επίπεδα.

Η σιωπή των συνενόχων

Ο ένας (Γ. Παπανδρέου) άφησε αιχμές, σχετικά με τη συμμετοχή του Κ. Καραμανλή στην τετραμερή διάσκεψη της Λουκέρνης, για το Κυπριακό. Ο άλλος (Κ. Καραμανλής) απάντησε, ότι «δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν να ακούγονται αυτοί οι υπαινιγμοί σ' αυτή την αίθουσα και κατά μείζονα λόγο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Και συμπλήρωσε με νόημα: «Νομίζω ότι είμαι σαφέστατος στο μήνυμα που σας δίνω». Αμέσως μετά ξαναπήρε τον λόγο ο Γ. Παπανδρέου, αλλά προτίμησε να μην ανταπαντήσει...

Κατά τ' άλλα, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, ασχολήθηκαν με την ουσία του Κυπριακού, παρά την κρισιμότατη φάση και τα τραγικά αδιέξοδα, μπροστά στα οποία αυτό βρίσκεται. Ούτε καν, όταν προκλήθηκαν από τη σχετική παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Προτίμησαν τη σιωπή των συνενόχων...

Ο... ρεαλισμός της συνέχειας

Στον «αέρα» βρίσκονται ουσιαστικά 30.000 εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς τον Ιούνη τελειώνουν τα χρηματοδοτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω των οποίων είχε γίνει η πρόσληψή τους και, βέβαια, δεν έχουν προβλεφτεί άλλες πηγές χρηματοδότησης. Η «καμπάνα» χτυπά για τους εργαζόμενους στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, στη Δημοτική Αστυνομία, τους σχολικούς τροχονόμους και φύλακες. Και δεν είναι μόνον αυτοί. Πέρα από τους προαναφερόμενους, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν ουσιαστικά και άλλες κατηγορίες εργαζομένων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα προγράμματα «Βοήθεια στο σπίτι» κλπ., έστω κι αν αυτό δεν είναι άμεσο, αφού η χρηματοδότηση των τομέων αυτών ολοκληρώνεται αργότερα.

Και, βέβαια, ο κ. Π. Κουκουλόπουλος, πρόεδρος του ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) και μέλος του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, δεν έλεγε προεκλογικά τίποτε για τα παραπάνω. Μόλις οι εκλογές τέλειωσαν και το κόμμα του βρέθηκε στη θέση της αντιπολίτευσης, «θυμήθηκε» το πρόβλημα. Και τι ζητάει; Μα τι άλλο, τη συνέχιση της μέχρι σήμερα, απαράδεκτης και αντεργατικής, πολιτικής. Είναι... ρεαλιστής ο άνθρωπος.

Εκδήλωση αμηχανίας

Δε λέμε, είναι κι αυτή μια μορφή αντιπολίτευσης. Ανούσια, επιφανειακή και επιδερμική, βέβαια, αλλά κάτι έπρεπε να πουν. Για τον Γ. Παπανδρέου και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μιλάμε, οι οποίοι - στη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης - ανήγαγαν σε κυρίαρχο ζήτημα, ότι ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είπαν με ποιο τρόπο θα κυβερνήσουν, με ποια συγκεκριμένη πολιτική και μέσα θα υλοποιήσουν τα όσα εξάγγειλαν. Κριτική, η οποία έδωσε και τον χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο των «Νέων», που σημείωνε: «Βολές Γιώργου για τα "θα" των προγραμματικών - Πώς, πότε, πόσο κύριε Καραμανλή;».

Αναρωτιόμαστε, εάν υπάρχει έστω και ένας από τους προαναφερόμενους - μαζί με το επιτελείο των «Νέων» - που έχει πράγματι ερωτήματα για την πολιτική που θα εφαρμόσει ο Κ. Καραμανλής. Μάλλον, ως εκδήλωση αμηχανίας μπροστά στο γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει και αρχίζει να εφαρμόζει την ίδια ακριβώς πολιτική με αυτή του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να εισπραχθεί η στάση τους...

Τα ... απομονωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΛΟΝ είναι διδακτικές οι τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, για τους θιασώτες της θεωρίας της «απομόνωσης» της Ελλάδας, εφόσον δεν ακολουθεί τους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ. Αραγε, οι ...ΗΠΑ δεν είναι τώρα «απομονωμένες», ως η μόνη χώρα που δεν καταδικάζει τη δολοφονία του Γιασίν;

Μέχρι και η Βρετανία υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να εκδώσει μια - αυτονόητη - επικριτική ανακοίνωση, ενώ οι εκπρόσωποι των Αμερικανών συνιστούν απλώς «ψυχραιμία», λέγοντας σχεδόν ότι ...δεν έγινε και τίποτε.

Και δεν είναι ότι ...το έκρυψαν οι Ισραηλινοί ή υποστηρίζουν ότι έγινε κατά λάθος (κατά την προσφιλή τακτική των συμμάχων τους, των Αμερικανών). Αντιθέτως, ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έδωσε συγχαρητήρια για την επιχείρηση.

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕΝ υπολείπονται σε θράσος εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην υπουργός Μεταφορών, Χρήστος Βερελής, κάνει τώρα λόγο για «συμφέροντα» που θέλουν τη χρεοκοπία των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» (της «Ολυμπιακής», δηλαδή), προκειμένου να παραδοθεί σε ξένα συμφέροντα.

Μάλιστα, κάνει λόγο για συμπόρευση της ΝΔ με την αρμόδια επίτροπο Μεταφορών της ΕΕ, προκειμένου να οδηγηθεί η εταιρία στους ιδιώτες.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, πως τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ προωθούσε την ...ενίσχυση και τη διατήρηση του εθνικού αερομεταφορέα στα χέρια του κράτους και των Ελλήνων φορολογουμένων που πληρώνουν; `Η, μήπως, υπήρξε καμιά αντιπαράθεση με την ΕΕ, όσον αφορά στο μέλλον της εταιρίας;

Να ξεχάσουμε, μήπως, τους κάθε λογής «ειδήμονες» του εξωτερικού, που τους παραδόθηκε το «μάνατζμεντ» της επιχείρησης κι αφού την υπερχρέωσαν διπλά και τρίδιπλα, στη συνέχεια, μας ...είπαν «ευχαριστώ» και έφυγαν;

Μάλλον, σ' αυτές τις περιπτώσεις, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι «προηγούμενοι» είναι ...να σιωπούν.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομολογημένο έγκλημα...

Ψυχρή ομολογημένη δολοφονία του Α. Γιασίν, πνευματικού ηγέτη της οργάνωσης «Χαμάς» των Παλαιστινίων. Ο Α. Σαρόν, με τον πιο επίσημο, κυνικό τρόπο, όχι μόνον ομολόγησε το έγκλημα, αλλά περηφανεύτηκε και από πάνω, δίνοντας συγχαρητήρια στους εκτελεστές, τις δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ.

Πρόκειται για άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων, που χρόνια τώρα έχει αναλάβει ο στρατός του Ισραήλ ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την εφαρμογή, σε τοπικό επίπεδο, της πολιτικής των ΗΠΑ. Πάλι εδώ τα φαινόμενα εξαπατούν και ενώ αναλυτές παραδέχονται πως ακριβώς πρόκειται για την πολιτική του Μπους, ταυτόχρονα, ξεχνούν την ιμπεριαλιστική φύση του συστήματος και μιλούν για εφαρμογή από τον ισραηλινό στρατό της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας. Δηλαδή, ότι ο Α. Σαρόν βρίσκει ευκαιρία την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και ασκεί τη δική του κρατική τρομοκρατία.

Ομως, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Αλλωστε, τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης είναι πολύ παλιότερα από τη δεδομένη καμπάνια των ΗΠΑ. Είναι γεγονός, πάντως, πως η κυβέρνηση του Α. Σαρόν χρησιμοποιεί σαν άλλοθι, για την κλιμάκωση των καθημερινών επιθέσεων και των δολοφονιών, την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ.

Ομως, και αυτή η « εκστρατεία», ένας από τους λόγους, που ξεκίνησε, ήταν και για να σιγουρέψουν οι ΗΠΑ τις θέσεις τους στη Μέση Ανατολή και, έτσι όπως φαίνεται, να τις επεκτείνουν στη λεγόμενη μείζονα Μέση Ανατολή. Πρόκειται για σχέδια ομολογημένα άμεσα και στο «Σχέδιο για το νέο αμερικανικό αιώνα», που ανέδειξε τη συμμορία Μπους στην κυβέρνηση. Την ανέδειξε ακριβώς γιατί εξυπηρετούσε τις ιμπεριαλιστικές ορέξεις για καινούριες σφαίρες επιρροής, που προϋποθέτει στρίμωγμα στους αντίπαλους - συμμάχους ιμπεριαλιστές.

Με άλλα λόγια, μπορεί κάποιος Ισραηλινός στρατιώτης να πατάει τη σκανδάλη, αλλά είναι η πολιτική των ΗΠΑ, που όχι μόνο του έχει δώσει το όπλο, αλλά του έχει υποδείξει και τους στόχους. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια πολιτική, που ο προσεκτικός παρατηρητής, θα δει να ανάβει φωτιές αυτήν την εποχή σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου οι ΗΠΑ σιγουρεύουν ή διεκδικούν κυριαρχία από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, για τη χτεσινή δολοφονία, ενώ υπήρξε καταδίκη από την ΕΕ, οι ΗΠΑ αρκέστηκαν να προτείνουν «αυτοσυγκράτηση». Ηταν, δηλαδή, σα να έλεγαν για άλλη μια φορά στους «συμμάχους» - ανταγωνιστές, που φανερά από την πλευρά τους ψάχνουν «πόρτα» για να ανακατευτούν και αυτοί στην περιοχή, «μακριά από τα χωράφια μας...».

Το συμφέρον των λαών είναι ενάντια σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, απ' όπου και αν προέρχονται και οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν αφορούν. Αν προχωρούν, είναι ήττα για όλους τους λαούς του κόσμου, ενώ, αν έστω καθυστερούν, είναι νίκη. Η με αγώνες καθυστέρηση αλλάζει τους συσχετισμούς και προετοιμάζει την ανατροπή ολόκληρου του συστήματος. Γι' αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και δικός μας αγώνας...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Κάτι... «ξέχασε»

Γρηγοριάδης Κώστας

Αρκετά αναλυτικός και σαφής ήταν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Σπ. Σπηλιωτόπουλος - χρησιμοποιώντας, μάλιστα, στρατιωτική ορολογία, ως πρώην στρατιωτικός - σε ό,τι αφορά στη γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας, στην προχτεσινή ομιλία του στη Βουλή. Δεν είπε, βέβαια, τίποτε καινούριο. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και η θέση της αυτή έχει μεγάλη σημασία για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, Βόρειο Αφρική, κλπ.), των οδών επικοινωνίας και μεταφοράς «δυο κρίσιμων θαλάσσιων περιοχών, του Εύξεινου Πόντου και της Μεσογείου», κλπ. κλπ. «Ξέχασε», όμως, να σημειώσει, ότι ο έλεγχος και η αξιοποίηση αυτής της ιδιαίτερης και μεγάλης σημασίας γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας έχει εκχωρηθεί, εδώ και δεκαετίες, στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Και μη μας ανταπαντήσει κανείς, ότι αυτό γίνεται για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, γιατί θα γελάσει ο κάθε πικραμένος σ' αυτή τη χώρα. Τέλος πάντων, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας έχει σταματήσει από χρόνια να «γλείφει» αυτή την «καραμέλα». Αλλωστε, οι πάντες γνωρίζουν τις ολέθριες συνέπειες της προαναφερόμενης ΝΑΤΟκρατίας, τόσο για τη χώρα μας (π.χ. δικτατορία, ελληνοτουρκικά, κλπ.), όσο και για χώρες της άμεσης ή ευρύτερης γειτονιάς μας (π.χ. Κύπρος, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, κλπ.). Τα μόνα εγχώρια συμφέροντα, που εξυπηρετούνται απ' την πολιτική αυτή, είναι τα ταυτισμένα με αυτά του διεθνούς ιμπεριαλισμού συμφέροντα της ολιγαρχίας και του κατεστημένου.

Το ενδιαφέρον...

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος, όμως, ήταν σαφής και σ' ένα άλλο ζήτημα. Η ευρύτερη περιοχή της Υπερκαυκασίας, είπε, συγκεντρώνει σήμερα το διεθνές ενδιαφέρον, αφού σ' αυτήν υπάρχουν σοβαρότατα κοιτάσματα πετρελαίων και άλλων ορυκτών. Και αφού αναφέρθηκε στους ιστορικούς δεσμούς, που συνδέουν την Ελλάδα με τις περιοχές αυτές, έκανε σαφές ότι η χώρα μας δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη των όποιων εξελίξεων.

Να υποθέσουμε, επομένως, ότι τα επόμενα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα - πάντα, ως τμήμα των ΝΑΤΟικών... ειρηνευτικών δυνάμεων - θα πορευτούν στην κατεύθυνση της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν κλπ.;

ΥΓ: Ιστορικοί δεσμοί συνδέουν τη χώρα μας και με πολλές ακόμη περιοχές, για παράδειγμα, την Κάτω Ιταλία, τα δυτικά παράλια της Τουρκίας και το Γιβραλτάρ. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν υπάρχει και για τις περιοχές αυτές ανάλογο ενδιαφέρον...

Προειδοποίηση για... κατανάλωση

Θα μας βρείτε απέναντί σας, σε κάθε απόπειρα να καταργήσετε ή να υπονομεύσετε την οποιαδήποτε κατάκτηση του ελληνικού λαού, που η δική μας κυβέρνηση θεσμοθέτησε και έκανε πράξη. Την προειδοποίηση αυτή απηύθυνε προς την κυβέρνηση ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας το Σάββατο στη Βουλή και την επαναλάμβαναν συχνά πυκνά οι ομιλητές βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με το ανάλογο πάντα δραματικό ύφος και στόμφο...

Προφανώς, «ξέχασαν» ότι η πρόσφατη ψήφος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είχε πρωτίστως - όπως οι πάντες ομολογούν - το χαρακτήρα της καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής τους. Προφανώς, κάνουν πως ξεχνούν ότι, τόσα χρόνια τώρα, ανατρέπουν, αφαιρούν και υπονομεύουν κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού, κάνοντας τους πολλούς φτωχούς φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους και δημιουργώντας τις καλύτερες των προϋποθέσεων για τη συνέχιση και κλιμάκωση της ίδιας πολιτικής από τη σημερινή κυβέρνηση. Οπως ακριβώς και γίνεται σήμερα...

Αλίμονο, στους εργαζόμενους και το λαό μας, αν περιμένουν από τον Γ. Παπανδρέου και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους από την πολιτική της κυβέρνησης του ετέρου εκπροσώπου του δικομματισμού.

Αποκαλυπτικές αντιδράσεις

Ο Χ. Βερελής είδε στις προγραμματικές δηλώσεις του Κ. Καραμανλή «ένα βαρύ κράτος, με χύμα, ανεξάρτητες αρχές και υπηρεσίες» και διερωτήθηκε από πού θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά και πότε θα γίνουν. Ο Α. Λοβέρδος ήταν ακόμη πιο σαφής, υπογραμμίζοντας ότι η ομιλία του Κ. Καραμανλή ήταν προσανατολισμένη στον «πλήρη κρατισμό», ενώ ο Μ. Ανδρουλάκης σημείωσε ότι «ενσωματώνει όλες τις επιθυμίες. Και οικόπεδα στη Σελήνη να προτείναμε εμείς, εκείνος θα τα ενσωμάτωνε στο πρόγραμμά του».

Αυτές ήταν οι πρώτες δηλώσεις ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Και μπορεί στις κατοπινές ομιλίες τους - όσοι εξ αυτών μίλησαν - να «έντυσαν» τις παραπάνω τοποθετήσεις, με το απαραίτητο... κοινωνικό καμουφλάζ, αλλά οι πρώτες αντιδράσεις τους είναι αρκούντως αποκαλυπτικές. Ουσιαστικά, κάνουν κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ από τα δεξιά. Είτε, γιατί υπόσχεται... πολλά, είτε γιατί δεν προχωρά αρκετά γρήγορα στην παραπέρα μείωση του κράτους..!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ολα για την απεργία

Η καταθλιπτική ομοφωνία, για τα καίρια και βασικά προβλήματα, που καίνε τον Ελληνα εργαζόμενο, των κομμάτων του ευρω-μονόδρομου μέσα στη Βουλή. Η κούφια αντιπαράθεση περί «όνου σκιάς», των κομμάτων που ορκίζονται στην ανταγωνιστικότητα, στην παραγωγικότητα, και που επιφυλάσσουν για το λαό μας, μόνο λίγα ψίχουλα από το γλέντι της ολιγαρχίας. Η επαναβεβαίωση και με αφορμή τις προγραμματικές, ότι θα συνεχιστεί η ίδια αντεργατική πολιτική και ότι η μόνη εναλλαγή που έγινε ήταν στους ρόλους. Ολα αυτά, κάνουν ακόμα πιο επίκαιρο το σύνθημα που με κόκκινα γράμματα γράφτηκε στους τοίχους: Εχουμε αγώνες αύριο!

Πρώτος σταθμός σ' αυτούς τους αγώνες, η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 31 Μάρτη. Απεργία που δίνει τη δυνατότητα οι εργάτες να διεκδικήσουν στο δρόμο, αυτό που η κυβέρνηση της ΝΔ, η αξιωματική «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΕΒ τους στερούν και τους αρνούνται. Απεργία για το μεροκάματο, τους άνεργους χωρίς εισόδημα, τους καταδικασμένους συνταξιούχους. Απεργία για τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση που στραγγαλίζεται, για τις εργασιακές σχέσεις, για το 35ωρο με 5ήμερο και 7ωρο. Απεργία για την Υγεία και την Παιδεία. Απεργία γι' αυτά που μας ανήκουν, ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Δύο βδομάδες μετά τις εκλογές, οι εργάτες και οι εργάτριες δεν πρέπει να τρέφουν καμιά αυταπάτη, για το «πού το πάει» η κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν πρέπει να ελπίζουν ούτε στην «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ. Το έργο, το έχουν ξαναδεί! Καμιά αναμονή, ούτε μία ώρα περίοδο χάριτος στους νέους κυβερνήτες. Ούτε μια στιγμή αμφιβολίας, για το τι θα κάνουν. Ούτε η «απογραφή» της κυβέρνησης, ούτε η «δομική αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ, θα ταΐσουν τον άνεργο, θα αυξήσουν τα μεροκάματα, θα εξασφαλίσουν ανθρώπινες συντάξεις. Μόνο οι αγώνες, μόνο η οργάνωση της πάλης, μόνο ο δρόμος της σθεναρής διεκδίκησης μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Πάντα αυτός ήταν ο δρόμος. Σήμερα πολύ περισσότερο. Πάντα οι αγώνες ήταν επίκαιροι. Σήμερα είναι μονόδρομος.

Η απεργία στις 31 Μάρτη, δεν μπορεί, δεν πρέπει να είναι, μια ακόμα απεργιακή κινητοποίηση. Η απεργία αυτή θα σηματοδοτήσει, πρέπει να σηματοδοτήσει την ενίσχυση των εργατικών αγώνων, την όξυνση της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου και τους πολιτικούς του εκφραστές. Να φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζομένων. Να καταστήσει την εργατική τάξη πρωταγωνιστή των κοινωνικών εξελίξεων στη χώρα μας.

Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να δοθεί η μάχη για την επιτυχία της απεργίας. Ολοι και όλα πρέπει να υπακούουν στην επιτυχία αυτής της αναμέτρησης. Ολοι και όλα πρέπει να εξυπηρετούν την οργάνωσή της. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έχει στείλει το μήνυμα: Στις 31 Μάρτη, σταματάμε τα πάντα. Κανένας εργαζόμενος, καμιά εργαζόμενη δεν πάει για δουλιά. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δίνουν τη μάχη με αυταπάρνηση και αποφασιστικότητα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ