Οι «παλιοφιλίες» δεν χαλάνε δα για μια δολοφονία, όσο αποτρόπαια κι αν είναι, όσο κι αν συγκλονίζουν οι λεπτομέρειές της. Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκε ο Τραμπ για τη Σαουδική Αραβία και δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του με τις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις γύρω από την εξόντωση του δημοσιογράφου Τζ. Κασόγκι. Αντίθετα, διαβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ένας «αποφασιστικός εταίρος» του βασιλείου. Σε ερώτηση μάλιστα για το αν θα επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις μετά τη δολοφονία Κασόγκι, ο Τραμπ απάντησε πως όχι, επειδή ο ίδιος αποφασίζει με την αρχή «Πρώτα η Αμερική» και επομένως δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει στα χέρια Ρώσων και Κινέζων τα δισεκατομμύρια που συνεπάγονται για τα αμερικανικά μονοπώλια οι οικονομικές σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία. Αυτονόητα θα σκεφτεί κανείς ότι με μικρότερες (και συνήθως στημένες) αφορμές, οι ΗΠΑ, μαζί με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οργάνωσαν στρατιωτικές επεμβάσεις και μεθόδευσαν αλλαγές καθεστώτων σε χώρες όπως το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και άλλες, στο όνομα του «ανθρωπισμού» και του «διεθνούς δικαίου»!

Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτό που καθόριζε τη στάση των ιμπεριαλιστών, ήταν η υπεράσπιση των μονοπωλίων τους έναντι των ανταγωνιστών τους. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τη Σαουδική Αραβία, όπου οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να «τα σπάσουν» με έναν παραδοσιακό σύμμαχο και πελάτη τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, δίνοντας έδαφος σε Κίνα και Ρωσία που καραδοκούν. Αν κάτι επιβεβαιώνεται επομένως, είναι η υποκρισία και ο κυνισμός των ιμπεριαλιστών. Ιδιαίτερα των «διαβολικά καλών» Αμερικανών, με τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζεται τώρα να αναβαθμίσει τη «στρατηγική συνεργασία».

Μόνο σαν κοροϊδία ακούγονται οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι κόπτεται τάχα για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, όταν ο προϋπολογισμός του 2019 επιβεβαιώνει ότι οι άγριες περικοπές θα συνεχιστούν για μια ακόμη χρονιά, αναγκάζοντας τα λαϊκά νοικοκυριά να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να έχουν πρόσβαση ακόμα και σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας. Ετσι, στον προϋπολογισμό αναφέρεται ξεκάθαρα ότι θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη συγκράτηση της φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία προβλέπεται στα 2,2 δισ. ευρώ, μειωμένη κατά 70 εκατ. σε σχέση με το 2017. Η μείωση αυτή έρχεται να προστεθεί στα 230 εκατ. ευρώ που κόπηκαν το 2017 (σε σχέση με το 2016) και θα φέρει επιπλέον επιβάρυνση για τους ασθενείς, όπως δείχνει άλλωστε και η διαχρονική αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης για τα φάρμακα. Από κει και πέρα, για τα δημόσια νοσοκομεία προϋπολογίζεται νέο πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης κατά 65 εκατ. ευρώ, που έρχεται να προστεθεί στις μειώσεις κατά 24,1% (363 εκατ. ευρώ) το 2018 και κατά 22,8% το 2015. Στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας η κρατική χρηματοδότηση αυξάνεται μόλις κατά 35 εκατ. ευρώ, «σταγόνα στον ωκεανό» των μεγάλων αναγκών, ενώ παραμένει μόλις στα 100 εκατ. ευρώ η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, σε συνέχεια του «τσεκουρώματος» κατά 214 εκατ. ευρώ το 2018 και 200 εκατ. το 2017. Επομένως, ο πρώτος «μεταμνημονιακός» προϋπολογισμός διαιωνίζει παλιότερες περικοπές και φέρνει νέες. Κι επειδή η κυβέρνηση τον χαρακτηρίζει «αναπτυξιακό», το μόνο που επιβεβαιώνει είναι ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη και η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δεν τέμνονται ποτέ και πουθενά.