Και μπορεί η πανδημία του κορονοϊού να μην είναι μόνιμη, είναι όμως η ανάγκη του λαού να έχει πρόσβαση σε αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και καθολικό σύστημα Υγείας, που θα του προσφέρει πρόληψη και θεραπεία με όλα τα σύγχρονα μέσα σε «κανονικές» συνθήκες, αλλά και σε έκτακτες, όπως στην περίπτωση των πανδημιών, που όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν ότι θα είναι συχνότερες τα επόμενα χρόνια. Η ανάγκη αυτή του λαού βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική που βαφτίζει «κόστος» την προστασία της υγείας του. Που «μπαλώνει» τις ΜΕΘ με μετακινούμενο προσωπικό, χωρίς την απαραίτητη ειδίκευση, όπως κάνει σήμερα η κυβέρνηση. Που κλείνει νοσοκομεία και απολύει έμπειρο προσωπικό, την ώρα που οι ανάγκες αυξάνονται. Που διαχειρίζεται την πανδημία με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, όπως κάνει πάντα, σε κανονικές και έκτακτες συνθήκες, όταν πρόκειται για τις ανάγκες του λαού, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις. Σ' αυτήν την πολιτική και στο σάπιο σύστημα που αυτή υπηρετεί πρέπει να στρέψει τη δύναμή του ο λαός, για να βρει πραγματικά την υγειά του!

«Ξανά χωρίς πυξίδα στην εξωτερική μας πολιτική», γράφει ο τέως υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κατρούγκαλος στα «ΝΕΑ», θέλοντας να πείσει ότι η σημερινή κυβέρνηση πορεύεται δίχως προσανατολισμό, σε αντίθεση με την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ! Στην πραγματικότητα, όμως, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμπλέουν και στην εξωτερική πολιτική, έχοντας κοινή πυξίδα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που είναι ευθυγραμμισμένα με τους επικίνδυνους για τους λαούς ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. «Κόκκινη γραμμή» για τη σημερινή κυβέρνηση, όπως και για την προηγούμενη, είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ο στόχος της ΝΑΤΟικής συνοχής και η αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου στην Ανατ. Μεσόγειο, για την οποία «καίγονται» τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια, μεταξύ άλλων επειδή έτσι υπηρετείται και ο στόχος της ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία. Η «εθνική στρατηγική», την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κλίνει σε όλες τις πτώσεις, διαμηνύοντας την επιθυμία του να βάλει πλάτη στην υλοποίησή της και στο σερβίρισμά της στο λαό, είναι δεδομένη. Αποτυπώνεται στον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ. Στη Συμφωνία για τις Βάσεις, που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και ψήφισε η ΝΔ. Στα τριμερή σχήματα υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα, που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ και κληρονόμησε η ΝΔ. Ολα αυτά αποτελούν στοιχεία της βαθύτερης εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οδηγούν σε περιπέτειες το λαό, που πρέπει να βαδίσει στην εντελώς αντίθετη ρότα απ' αυτήν που θέλουν να τον σύρουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού μπλοκ.

To «κέντρο δεδομένων» (data center) που σχεδιάζει να κατασκευάσει στην Ελλάδα η «Microsoft», ακολουθεί τη δημιουργία αντίστοιχης υποδομής του αμερικανικού κολοσσού στο Ισραήλ, που ανακοινώθηκε τον περασμένο Γενάρη. Σύμφωνα μάλιστα με το σχεδιασμό της εταιρείας, η υποδομή στην Ελλάδα θα είναι συμπληρωματική σε αυτήν του Ισραήλ και από κοινού θα καλύπτουν τη γεωγραφική περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και Ανατολικής Μεσογείου. Να θυμίσουμε ότι στη διάρκεια επίσκεψής του στο Ισραήλ, ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε αναφερθεί στην «ευκαιρία να ενισχύσουμε περαιτέρω τη σχέση μας» σε τομείς όπως «η συνεργασία στην άμυνα, στην καινοτομία και στις άμεσες επενδύσεις ισραηλινών εταιρειών στην Ελλάδα». Συμφωνία για τον τομέα της τεχνολογίας υπογράφηκε και μεταξύ Ελλάδας - ΗΠΑ, στο πλαίσιο της πρόσφατης επίσκεψης Πομπέο στην Ελλάδα, επικαιροποιώντας για πρώτη φορά από το 1980 την ελληνοαμερικανική σχέση στον τομέα της έρευνας και τεχνολογίας. Φαίνεται λοιπόν ότι η επιλογή του αμερικανικού μονοπώλιου γίνεται με πολύ μελετημένα και συνδυασμένα κριτήρια, ενώ Ελλάδα και Ισραήλ, μέσα από τη στρατηγική τους συνεργασία στο «τρίγωνο» με τις ΗΠΑ, αναλαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο στη συλλογή, αποθήκευση και αξιοποίηση κρίσιμων ηλεκτρονικών δεδομένων από κράτη, επιχειρήσεις και ιδιώτες στην ευρύτερη περιοχή. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι πίσω από τη «μεγάλη επένδυση», που αποτελεί «ψήφο εμπιστοσύνης για την Ελλάδα», όπως λέει η κυβέρνηση, κρύβεται ένας ακόμα κρίκος στη μακρά αλυσίδα εμπλοκής της χώρας σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς.