Πέμπτη 23 Γενάρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επιασαν δουλειά τα παπαγαλάκια...

Με το που ξεκίνησε η πανελλαδική αγροτική κινητοποίηση, έκαναν την εμφάνισή τους γνωστοί και μη εξαιρετέοι δημοσιολόγοι - βαλτοί ή και αυτόκλητοι - οι οποίοι εκτοξεύουν συκοφαντίες εναντίον των αγροτών, όπως ότι «δε θέλουν να πληρώνουν κανένα φόρο», ότι «αδιαφορούν για την κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα και σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους», ότι «δεν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα που θέτει η ΚΑΠ της ΕΕ για τη γεωργία» και άλλα παρόμοια. Από κοντά και κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές, που κινούνται στον «ντορό» της υποταγής στα κυβερνητικά κελεύσματα και του ευρωμονόδρομου, οι οποίοι κάνουν λόγο για «πολιτική-κομματική υποκίνηση της αγροτικής κινητοποίησης».

Κυβέρνηση και «καλοθελητές» ενεργούν από κοινού, με στόχο να δημιουργήσουν εξαρχής «αρνητικό κλίμα» για την αγροτική κινητοποίηση στην κοινή γνώμη, ώστε να μπορέσουν ευκολότερα να την αντιμετωπίσουν. Η απάντηση των μικρομεσαίων αγροτών, σ' αυτήν την ύπουλη επιχείρηση εναντίον τους, είναι και θα είναι η ακόμα πιο μαζική και δυναμική συμμετοχή στον αγώνα και η εξασφάλιση της αγωνιστικής συμμαχίας και συμπαράταξης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Η μικρομεσαία αγροτιά βγαίνει στους δρόμους όχι για να διεκδικήσει λεφτά και προνόμια αλλά για να αποκρούσει τη νέα σφοδρή επίθεση, που εξαπέλυσαν εναντίον της κυβέρνηση και ΕΕ με σκληρά αντιαγροτικά μέτρα, όπως: Η άγρια φορολόγηση για το εισόδημα, τα σπίτια, τα οικόπεδα και τα χωράφια, οι δικαστικές διώξεις και καταδίκες για αγροτικά χρέη, οι μεγάλες αυξήσεις στο αγροτικό ρεύμα και στο αγροτικό πετρέλαιο και άλλα βαριά χαράτσια, οι περικοπές και οι παρακρατήσεις στις επιδοτήσεις, οι μειώσεις στις επιστροφές ΦΠΑ και Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης Καυσίμων, η μη αποζημίωση για καταστροφές στην παραγωγή από αντίξοες καιρικές συνθήκες και αρρώστιες, οι περικοπές στις αγροτικές συντάξεις κ.ά.

Παλεύει για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής-αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης και, ταυτόχρονα, με τον αγώνα της, προβάλλει μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας, που θα εξασφαλίζει εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες, φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τη διατροφή και του ελληνικού λαού και πρώτες ύλες για τη μεταποιητική βιομηχανία.


Π. Ρ.

Ο ... χαρτοπόλεμος της ΓΣΕΕ

«Η ΓΣΕΕ, με στόχο την προστασία των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των καταναλωτών, προχωρά σε συντονισμένες δράσεις, ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω δυσμενείς εξελίξεις από τέτοιου είδους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς (σ.σ. απολύσεις, αλλαγή έδρας, παύση δραστηριότητας στην Ελλάδα)».

Αυτά γράφει η ΓΣΕΕ σε ανακοίνωση για τις απολύσεις στην «Coca Cola» και ενημερώνει ότι: «Ηδη η Συνομοσπονδία απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο και Γενικό Εκτελεστικό Διευθυντή της "Coca Cola", Muhtar Kent, με την οποία ζητά άμεση ενημέρωση για την εξέλιξη των δραστηριοτήτων της εταιρείας στην Ελλάδα, καθώς και την κατάσταση, τη διάρθρωση και την πιθανή εξέλιξη της απασχόλησης σ' αυτήν αλλά και τα μέτρα πρόληψης που έχουν προβλεφθεί σε περίπτωση που η απασχόληση απειλείται (...)

Θ' αναμένουμε, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, την επίσημη απάντηση της μητρικής εταιρείας και αμέσως μετά, σε συνεργασία με τις οργανώσεις μέλη μας και τις δομές μας στο καταναλωτικό κίνημα, αναλαμβάνουμε δράση για την προστασία των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων-καταναλωτών».

Η απεργία των εργαζόμενων της «Coca Cola» στη Θεσσαλονίκη μετράει τρεις μήνες. Οι απολύσεις επεκτείνονται στο Βόλο. Ηδη η εταιρεία έχει δημοσιοποιήσει μέρος του σχεδίου αναδιάρθρωσης των εργοστασίων της στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της οποίας αναμένονται και άλλες απολύσεις και ανατροπές σε βάρος των εργαζόμενων.

Σε ανακοίνωσή της, τον περασμένο Οκτώβρη, η πολυεθνική έγραφε ότι η απόφαση για αλλαγή του τρόπου διακίνησης των προϊόντων της, εξαιτίας της οποίας έγιναν οι 33 απολύσεις στη Θεσσαλονίκη, «ελήφθη κατόπιν υλοποίησης μελετών και αναλύσεων αγοράς, που πραγματοποιήθηκαν υπό το πρίσμα των δυσμενών συνθηκών στην αγορά και με γνώμονα πάντα τη στρατηγική της επιλογή να διατηρήσει ισχυρή και σταθερή παρουσία στην Ελλάδα». Λέει, δηλαδή, ότι η εσωτερική αναδιάρθρωση έχει στόχο να διατηρήσει και να βελτιώσει τη θέση της στον ανταγωνισμό, όπως επιδιώκει κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, είτε η οικονομία βρίσκεται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη.

Αλλο χαρακτηριστικό στοιχείο, που δείχνει τις προθέσεις της εταιρείας, είναι η εξέλιξη του αριθμού των εργαζομένων που απασχολεί στην Ελλάδα: Το 2005 ήταν 2.540 άτομα, πέρσι ήταν 2.031 και, με τις 33 απολύσεις στη Θεσσαλονίκη, το προσωπικό θα πέσει κάτω από τα 2.000 άτομα. Αλλοι 52 εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους στο Βόλο.

Ολα αυτά τα ξέρει η ΓΣΕΕ. Και καμώνεται ότι είναι στο πλευρό των εργαζόμενων, επειδή έστειλε μια επιστολή στον πρόεδρο της «Coca Cola», ζητώντας να την ενημερώσει για τα σχέδια της εταιρείας! Αυτό κι αν είναι κοροϊδία για τους εργαζόμενους της «Coca Cola» αλλά και συνολικά για την εργατική τάξη, την οποία η ΓΣΕΕ λέει ότι θα υπερασπιστεί ανταλλάσσοντας επιστολές με τους εργοδότες!

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι αντικειμενικά στην αντίπερα όχθη των εργατικών συμφερόντων, από τη στιγμή που αποδέχεται την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, στο όνομα της οποία ο καπιταλιστής τσακίζει μισθούς και δικαιώματα, απολύει και μεταφέρει την έδρα του ανάλογα με το πώς υπηρετείται πιο αποτελεσματικά η κερδοφορία του. Αυτό κάνει τώρα η «Coca Cola», το ίδιο κάνουν όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Συνεπώς, αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι δεν είναι ο χαρτοπόλεμος με την εργοδοσία, την ώρα μάλιστα που «ο κόσμος καίγεται», με απολύσεις, μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, ακόμα και σε κλάδους-επιχειρήσεις που διατηρούν την κερδοφορία τους στην κρίση. Αυτό που μπορεί να δυναμώσει την άμυνα σήμερα, και να δημιουργήσει προοπτική για τη συνέχεια, είναι η σύγκρουση με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και την εξουσία των μονοπωλίων.

Αυτό προϋποθέτει οργάνωση των εργαζομένων, συντονισμό σε επίπεδο ομίλου και κλάδου, ταξική αλληλεγγύη για να αποκρουστεί η επίθεση ή να αποσπαστεί και το ελάχιστο. Προϋποθέτει ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, για την οποία παλεύει το ΠΑΜΕ.

Χρειάζεται να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τα ιδεολογήματα ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους καπιταλιστές-εργοδότες και αυτό να εκφραστεί στο κίνημα με αλλαγή των συσχετισμών, σε βάρος των δυνάμεων που κηρύττουν την ταξική συνεργασία ή υπόσχονται πως με άλλο μείγμα διαχείρισης μπορεί να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και ταυτόχρονα να ευημερήσει ο λαός.


Π.

Ποιος βγήκε κερδισμένος;

Τα συγχαρητήρια της ΓΣΕΕ και της πλειοψηφίας στην Ομοσπονδία των εργαζόμενων στον Επισιτισμό-Τουρισμό, επικαλέστηκε ο πρόεδρος του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου για να υπερασπιστεί την τοπική ΣΣΕ που υπέγραψε πίσω από την πλάτη των εργαζόμενων.

Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Η μεν ΓΣΕΕ είναι γνωστή για τα «έργα» της αλλά και για τις «αυξήσεις» του 1% στους μισθούς, ακόμα και σε περιόδους που η καπιταλιστική ανάπτυξη κάλπαζε στην Ελλάδα. Η δε Ομοσπονδία των ξενοδοχοϋπαλλήλων, μόλις πριν λίγες μέρες, υπέγραψε κλαδική σύμβαση που διατηρεί τη μείωση του 15% συγκριτικά με τους μισθούς μέχρι το 2012, ενώ για το 2015 προβλέπει «αύξηση» 1%! Αρα, αναμενόμενα τα συχαρίκια τους στο σωματείο της Ρόδου, που έβαλε με μαστοριά στη σύμβαση τις αξιώσεις των ξενοδόχων στην περιοχή του.

Οπως είπε σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του σωματείου, «η σύμβαση είναι αξιοπρεπής για να μπορέσει να ζήσει ο εργαζόμενος» και ότι προβλέπει αύξηση 2% στους μεικτούς μισθούς μέσα στην επόμενη τριετία (!) Δεν ξέρουμε πόσο κοστολογεί ο πρόεδρος του σωματείου την «αξιοπρεπή» διαβίωση των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Αυτό που δεν είπε είναι ότι με την επιδείνωση των όρων με τους οποίους υπολογίζεται το επίδομα προϋπηρεσίας των εργαζόμενων στα ξενοδοχεία και την κατάργηση του επιδόματος «σπαστού ωραρίου» για τους σερβιτόρους (και τα δυο περιέχονται στην τοπική σύμβαση), οι μειώσεις στο συνολικό εισόδημα των (παλιότερων, κυρίως) εργαζόμενων, φτάνουν μέχρι και 10% το μήνα.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ η πλειοψηφία του σωματείου ισχυρίστηκε ότι με τη σύμβαση που υπέγραψε, έσωσε τους εργαζόμενους από την καταστροφή, επειδή διαφορετικά θα έπρεπε να εφαρμοστεί η ΕΓΣΣΕ, με βασικό μισθό 586 ευρώ ή πληρωμή των εργαζομένων με βάση τις συμβάσεις που υπογράφουν οι ενώσεις προσώπων.

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπογραφόταν η τοπική σύμβαση οι εργαζόμενοι θα «έπεφταν» στην κλαδική, που περιέχει επίσης απαράδεκτους όρους. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει το ενδεχόμενο ακόμα και η τοπική σύμβαση να αντικατασταθεί σε ένα ξενοδοχείο από κάποια (ακόμα χειρότερη) επιχειρησιακή.

Η ουσία όμως δεν είναι αυτή. Η πλειοψηφία του σωματείου υιοθετεί αυτούσια την επιχειρηματολογία της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, που στόχο έχει να μειώσει κι άλλο τις απαιτήσεις των εργαζομένων. Χάριν της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, βάζει τους ξενοδοχοϋπάλληλους να διαλέξουν ανάμεσα στη «Σκύλλα» της τοπικής σύμβασης και τη «Χάρυβδη» της κλαδικής ή της ΕΓΣΣΕ.

Αντί να μπει μπροστά και να οργανώσει τον αγώνα των εργαζόμενων για σύμβαση με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, υπέγραψε τοπική σύμβαση πίσω από την πλάτη τους και πίσω από την πλάτη των ταξικών δυνάμεων στο σωματείο, που την αποκαλύπτουν και την πολεμούν. Απ' αυτή τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί η επίθεση που εξαπέλυσε ο πρόεδρος του σωματείου στο ΠΑΜΕ, που αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της τοπικής Σύμβασης.

Με το σκεπτικό του «μικρότερου κακού», η ίδια πλειοψηφία θα σύρει αύριο τους εργαζόμενους σε ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις, κάτω από το χειροκρότημα της Ομοσπονδίας και της ΓΣΕΕ. Αλλωστε, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, 2.000 ξενοδοχοϋπάλληλοι παραμένουν απλήρωτοι στη Ρόδο από την προηγούμενη σεζόν, όταν οι τουριστικές εισπράξεις για το 2013 έφτασαν συνολικά τα 13 δισ. ευρώ!


Περ. Κ.

Οι περικοπές, τα δικαστήρια και η πικρή πείρα από την Πορτογαλία

Η εξέλιξη, με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις περικοπές των αποδοχών των ενστόλων, τροφοδότησε την ανούσια και αποπροσανατολιστική δικομματική αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, άνοιξε ολόκληρη συζήτηση και έσπειρε προσδοκίες για τη χρησιμοποίηση των αστικών δικαστηρίων για την παρεμπόδιση της αντεργατικής πολιτικής, υποβαθμίζοντας τη σημασία της μαζικής, οργανωμένης πάλης.

Ωστόσο, υπάρχει πείρα και βγαίνουν διδάγματα από ανάλογες περιπτώσεις στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Πορτογαλίας.

Στις 5/7/2012, το Συνταγματικό Δικαστήριο (ΣΔ) κήρυξε αντισυνταγματική την παύση πληρωμών επιδομάτων εορτών στους δημόσιους υπαλλήλους, στους συνταξιούχους δημόσιους υπαλλήλους, με ισχύ από το 2013. Η διάταξη προέβλεπε την περικοπή κατά 3,5% - 10% των μισθών άνω των 1.500 ευρώ σε δημόσιους υπαλλήλους, με στρατιωτικά ή αστυνομικά αξιώματα και θέση στην Κεντρική και Τοπική Διοίκηση, στις δημόσιες επιχειρήσεις. Η προσφυγή στο ΣΔ έγινε με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του κόμματος «Μπλόκο της Αριστεράς».

Η φιλελεύθερη κυβέρνηση δήλωσε στις 14 Γενάρη ότι η εναλλακτική λύση σε νέες περικοπές συντάξεων θα ήταν η αύξηση εισφορών από εργαζόμενους και επιχειρήσεις, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν «άδικο» και θα «διακύβευε την απασχόληση», γι' αυτό προτίμησε να «ζητήσει μια προσπάθεια από τους συνταξιούχους με πιο ανεβασμένα εισοδήματα».

Επίσης, η πορτογαλική κυβέρνηση αποφάσισε να αλλάξει το σχεδιασμό της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης και να αυξήσει τις κρατήσεις για την ασφάλιση των δημόσιων υπαλλήλων και τα συστήματα Υγείας και Ασφάλισης των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Συνολικά, οι κρατήσεις, δηλαδή οι περικοπές, από τους μισθούς των στελεχών των ΕΔ θα αυξηθούν πάνω από 200%, έως και 247%, σε σχέση με το 2013. Για παράδειγμα, σε ένα μισθό 1.960 ευρώ που παίρνει ένας λοχαγός, η απώλεια αυξάνεται από 68,85 στα 239 ευρώ! Ακόμη χειρότερα, ένας στρατιωτικός που μέχρι σήμερα έπαιρνε 1.493 ευρώ πέφτει στα 1.218 ευρώ, μια απώλεια 275 ευρώ.

Ο προϋπολογισμός του 2014 γενικά προβλέπει μισθολογικές περικοπές από 2,5% έως 12% Παράλληλα, οι κρατήσεις φόρου κατά μέσον όρο αυξάνονται από 294 σε 355 ευρώ και οι εισφορές για την Υγεία από 23,35 ευρώ σε 47 ευρώ και αυτά υπολογισμένα πάνω στους περικομμένους μισθούς.

Μέχρι το 2013, οι περικοπές κυμαίνονταν από 3,5% έως 10% και αφορούσαν μισθούς άνω των 1.500 ευρώ, ενώ τώρα αφορούν όλους όσοι κερδίζουν πάνω από 675 ευρώ.

Δηλαδή, στην Πορτογαλία, η κυβέρνηση με την εν λόγω δικαστική απόφαση όχι μόνο αντιπαρέβαλε απλά ισοδύναμα μέτρα, αλλά ακόμα πιο επώδυνα από τις αρχικές περικοπές. Αναδεικνύεται ότι δεν χωρά κανείς εφησυχασμός, αφού τελικά οι κυβερνήσεις βρίσκουν τρόπους για να ξεπερνούν, να ακυρώνουν στην πράξη μη αρεστές δικαστικές αποφάσεις. Γι' αυτό είναι μονόδρομος η πάλη, όχι μόνο των ενστόλων, αλλά μαζί με τους εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή λαίλαπα, για να ανοιχτεί δρόμος που να υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.


Δ.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Με αφορμή ορισμένες «αυτοκριτικές»

«Χαστούκι από το Ευρωκοινοβούλιο στην τρόικα», «Η Κομισιόν καταγγέλλει τις πολιτικές της τρόικας για τη φτώχεια», το ίδιο και η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου με επικεφαλής τον Σέρκας, «Το ΔΝΤ δίνει συμβουλές ενόψει αναιμικής ανάκαμψης και προβλέπει ότι παρά το "θετικό ρυθμό ανάπτυξης για το 2014", η αύξηση αυτή είναι εύθραυστη», προσθέτοντας ότι, από τη μια πλευρά, οι εξαγωγές είναι ισχυρές και, από την άλλη πλευρά, η εσωτερική ζήτηση είναι αδύναμη.

Ακούγοντας και διαβάζοντας τα σχετικά ρεπορτάζ νομίζεις ότι επήλθε κοσμογονία. Είδανε οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και τα πολιτικά όργανά τους το φως το αληθινό και άρχισαν το αυτομαστίγωμα. Ορισμένοι, μάλιστα, όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, αφιέρωσαν στα έντυπά τους σελίδες για τα σχετικά θέματα ως απόδειξη ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός (το ΔΝΤ και η ΕΕ), αλλά στραβά αρμενίζουμε (πρόβλημα διαχείρισης).

***

Τι πραγματικά συμβαίνει; ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν αποτελούν την τρόικα. Είναι δυνατόν να καταγγέλλουν τον εαυτό τους; Το μόνο πραγματικό γεγονός, λοιπόν, είναι η καπιταλιστική κρίση και ο διαρκής ανταγωνισμός μεταξύ καπιταλιστών τόσο στην εξέλιξη αυτής της κρίσης, όσο και στο ενδεχόμενο εξόδου απ' αυτήν. Κάθε ιμπεριαλιστικός οργανισμός εμπεριέχει, εκτός από τα κοινά, και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Δουλειά της πολιτικής είναι να διαχειριστεί αυτό το πλέγμα σχέσεων και σ' αυτήν την προσπάθεια διατυπώνονται αυτές ή οι άλλες θέσεις, έτσι που ορισμένες φορές να φαίνονται πως κονταροχτυπιούνται χτεσινές θέσεις με τις σημερινές.

***

Η αλήθεια είναι πως μια κόκκινη κλωστή συνδέει χτεσινές και σημερινές θέσεις. Η επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που «καταγγέλλει» την τρόικα ισχυρίζεται πως με τη μνημονιακή πολιτική παραβιάζεται η Συνθήκη της Λισαβόνας. Ομως σ' αυτήν ακριβώς τη Συνθήκη, που αποτελεί συνέχεια της ιδρυτικής της ΕΕ, της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ενσωματώνεται η στρατηγική του κεφαλαίου. Δηλαδή, όλα όσα σήμερα εφαρμόζονται και προβλέπονται σαν αναγκαία μέτρα για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Η οικονομική κρίση έφερε επιτάχυνση των ρυθμών εφαρμογής αυτών των μέτρων, που τσακίζουν τα εργατικά δικαιώματα.

Παραθέτουμε όσα έλεγε η Αλ. Παπαρήγα, στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την Ευρωσυνθήκη το 2008:

«Ηδη μέσα από το νέο κύκλο της ατζέντας της Λισαβόνας για το 2008 - 2010, που υιοθετήθηκε ομόφωνα στο Εαρινό Συμβούλιο στις 14 Μάρτη προωθούν:

α) Γενίκευση των ελαστικών και μερικών μορφών απασχόλησης.

β) Στρατηγικές διά βίου μάθησης.

γ) Διαρκή μετακίνηση από μία θέση εργασίας σε άλλη και σε όλο το έδαφος της ΕΕ.

δ) Κατεδάφιση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας.

ε) Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και αντικατάστασή τους με ατομικές Συμβάσεις για κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά, ώστε η εργατική τάξη να χάσει τη δύναμη του ενωμένου αγώνα της και οι εργαζόμενοι μεμονωμένα να αντιμετωπίζονται απ' το κεφάλαιο σαν "πρόβατα επί σφαγήν"».

Θυμίζουν, άραγε, τίποτα όλα αυτά; Διαφέρουν σε τίποτα από το μνημόνιο;

***

Τα μνημόνια, λοιπόν, δεν επιβλήθηκαν από βίτσιο, ούτε από λάθος υπολογισμούς. Με αυτά επιβλήθηκαν μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης για αύξηση της κερδοφορίας, για τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας, με ένταση της εμπορευματοποίησης τομέων του Δημοσίου, όπως π.χ. η Υγεία, αλλά και η πώληση κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων και άλλων τομέων της οικονομίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Και όλα αυτά, για να υπάρξει έξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Τα μέτρα επιβλήθηκαν για να μείνουν. Το γεγονός ότι ορισμένες οικονομίες, όπως η γερμανική, βρέθηκαν μέσα από αυτήν τη διαδικασία σε πλεονεκτική θέση, δεν αναιρεί τη γενική κατεύθυνση, εξηγεί μόνο τις αντιθέσεις που αναγκαστικά αναπτύσσονται όταν υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη, συστατικό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

***

Τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ορισμένοι προσπαθούν να τις εμφανίσουν ως απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή πολιτικής, δυνατότητα διόρθωσης της ΕΕ από τα μέσα. Λαθροχειρούν, συγκαλύπτοντας ότι πρόκειται για αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης, που προβάλλονται από τμήματα του κεφαλαίου κρατών - μελών της ΕΕ που θεωρούν ότι με τη συνέχιση της λιτότητας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη. Χρειάζεται να διατεθούν χρηματικά κεφάλαια για επενδύσεις και για εξασφάλιση της εργατικής - λαϊκής χειραγώγησης, της στράτευσης των εργαζομένων με το στόχο της ανάκαμψης.

Το κλάμα, λοιπόν, για τη φτώχεια είναι μια σκέτη υποκρισία όσο δε βάζει απέναντι την αιτία, την ανάγκη, δηλαδή, των καπιταλιστών να τσακίσουν την εργατική τάξη.

***

Σε ανύποπτη στιγμή, ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε: Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει την πορεία εξόδου από την κρίση, τις εξελίξεις μέσα από την όξυνση των ανταγωνισμών κ.λπ. Ο,τι όμως και αν γίνει, ο μεγάλος χαμένος είναι και θα είναι η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά - λαϊκά στρώματα. Που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να συγκροτήσουν τη δική τους συμμαχία, να οργανώσουν μια ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, ώστε με την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη να ανοίξουν το δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια, να αποδεσμεύσουν την Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και σύμμαχο των αστών, για να μπει η οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, αναπτύσσοντας διεθνείς σχέσεις με αμοιβαίο όφελος.

Κάθε άλλος δρόμος δίνει παράταση στη βαρβαρότητα.


Θ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ