Με αυτόν τον τρόπο πανηγύρισε η «Αυγή» τη νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Φρ. Ολάντ στις γαλλικές εκλογές, γεγονός που αξιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να υποστηρίξει ότι αλλάζουν τα πράγματα στην ΕΕ.

Βεβαίως δεν είναι πρώτη φορά που η «Αυγή» και ο ΣΥΝ παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ αργότερα πανηγύριζαν νίκες που θα φέρουν την αλλαγή.

Διαβάζουμε στα ρεπορτάζ των αστικών εφημερίδων: Η Γαλλία συμβιβάζεται με τη Γερμανία για την αναγκαιότητα περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη. Δεν είναι βέβαια πρώτη φορά που επαληθεύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε ψεύτικές προσδοκίες στους εργαζόμενους, αυταπάτες για θετικές διεθνείς εξελίξεις. Θυμίζουμε ότι έχει χειροκροτήσει (είτε ως ΣΥΝ είτε ως ΣΥΡΙΖΑ) τις νίκες: Κλίντον, Νταλέμα, Ζοσπέν, Ομπάμα κ.ά.... Τι είναι αυτό που κάνει το ΣΥΡΙΖΑ επιρρεπή στο να διαψεύδεται από τις διεθνείς προσδοκίες που καλλιεργεί στους εργαζόμενους; Η σταθερότητά του στη γραμμή ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς να ανατραπούν τα μονοπώλια και η εξουσία τους... Αυτό το κουτόχορτο συνεχίζει να ταΐζει σήμερα τους εργαζόμενους που βεβαίως δεν πρέπει να το μασήσουν...

Και άλλο ευρωχαστούκι στην τρόικα, μετά από την επιτροπή της Ευρωβουλής για έλεγχό της, ανακάλυψαν τμήματα των αστών στην Ελλάδα, που αναζητούν άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, γιατί αυτό που εφαρμόζεται, λένε, επιδρά στη συνέχιση της ύφεσης. Ποιος το δίνει; Το σχέδιο γνωμοδότησης της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής εκτιμά ότι παραβιάστηκε η «Συνθήκη της Λισαβόνας», το υποκατάστατο του Ευρωσυντάγματος δηλαδή, και ο «Κοινωνικός Χάρτης του Συμβουλίου της Ευρώπης». Αλλά και η Κομισιόν σε έκθεσή της εκτιμά τα ίδια. Γιατί συνέβαλε, λένε, η τρόικα, και όχι η κρίση (κατεργάρηδες οι ευρωελέγχοντες που ήθελαν την τρόικα αλλά τώρα τάχα τους «ξύνισε»), να χαθούν 4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, να φτωχοποιηθεί σημαντικό μέρος των λαών. Και τα εκτιμά ο Σέρκας, αυτός που προώθησε διευθέτηση του χρόνου εργασίας με 13 ώρες δουλειά τη μέρα, 78 ώρες τη βδομάδα, χωρίς πληρωμή υπερωριών. Πράγματι, αφού μείωσαν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, με μοχλό την τρόικα και τα μνημόνια, τώρα αναζητούν άλλοθι, χτυπώντας την τρόικα, για να ξορκίσουν αυτήν την πολιτική, στα πλαίσια της ενδοκαπιταλιστικής διαμάχης για το πώς θα χρηματοδοτηθούν οι καπιταλιστικές επενδύσεις και η ανάκαμψη. Ο λαός στη δική του αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική ρότα.

Μεγάλος ντόρος έγινε χτες στα αστικά ΜΜΕ από τις δηλώσεις του Γ. Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το επαχθές χρέος, το οποίο δεν το αναγνωρίζουν, είναι μόνο 5% του συνολικού. Το υπόλοιπο είναι πραγματικό, υπάρχει σε τραπεζικά ομόλογα, αλλά μη βιώσιμο, η αποπληρωμή του απαιτεί 9 δισ. ευρώ το χρόνο. Αρα χρειάζεται «κούρεμα», όπως προτείνει το ΔΝΤ. Αλλα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2010, ως προς το επαχθές χρέος που δεν αναγνωρίζουν και δεν έπρεπε να πληρωθεί, τονίζοντας ότι είναι το μεγαλύτερο μέρος του. Τι άλλαξε και τώρα αναγνωρίζουν σχεδόν όλο το χρέος; Να μια πλευρά αναξιοπιστίας του για το λαό. Ταυτόχρονα έχει ανοίξει η υπόθεση διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης για το χρέος και προτείνεται συμφωνία επιμήκυνσης της αποπληρωμής με μείωση των επιτοκίων. Επιδίωξη η εξασφάλιση ρευστότητας κεφαλαίων για επενδύσεις και ανάκαμψη. «Κούρεμα» σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου τραπεζών, αποτροπή προσέλκυσης κεφαλαίων στις τράπεζες, δυσκολίες στην ανακεφαλαιοποίηση, άρα έχουμε κόντρα ΔΝΤ-Ευρωζώνης, ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό για το ποια κεφάλαια θα αποδυναμωθούν ακόμη. Σ' αυτόν «παίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που ότι και αν γίνει το χρέος θα το πληρώσει ο λαός, η ανάκαμψη θα είναι του κεφαλαίου. Μονόδρομος είναι η μονομερής διαγραφή του, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική λαϊκή εξουσία.

Το θέμα της φτώχειας και της ανισότητας είναι στην ατζέντα του Νταβός, σύμφωνα με αστικά ΜΜΕ, επειδή ο μισός πλούτος του πλανήτη βρίσκεται στα χέρια του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο ελέγχουν τόσο πλούτο όσο τα 3,5 δισ. φτωχών του πλανήτη. «Οι επιχειρηματικοί και πολιτικοί ηγέτες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Συνέδριο πρέπει να θυμηθούν ότι σε πάρα πολλές χώρες τα οφέλη της ανάπτυξης απολαμβάνουν πάρα πολύ λίγοι άνθρωποι. Αυτό δεν αποτελεί συνταγή για τη σταθερότητα και βιωσιμότητα», δήλωσε η Κρ. Λαγκάρντ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίντζο Αμπε πιέζει τις επιχειρήσεις της χώρας του να αυξήσουν τους μισθούς, ενώ ο Ντέιβιντ Κάμερον ζήτησε μεγάλη αύξηση, πάνω από τον πληθωρισμό, του κατώτατου μισθού στη Βρετανία. Τι έπαθαν ξαφνικά οι αστοί; Τους έπιασε φιλευσπλαχνία; Θέλουν ενίσχυση της λαϊκής κατανάλωσης με αναδιανομή γιατί: «Αφού οι νομισματικές ενέσεις δεν κατάφεραν να τονώσουν τη δραστηριότητα στην πραγματική οικονομία πρέπει να την τονώσουν οι πλατιές μάζες», λένε αστοί δημοσιολόγοι. Ταυτόχρονα, όμως, επιδιώκουν αύξηση του κέρδους, πράγματα αντιφατικά. Βιάζονται για την ανάκαμψη και την ενίσχυση των μονοπωλίων τους και δίνουν προτεραιότητα σε μια επεκτατικού χαρακτήρα δόση στο μείγμα. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να προσδοκούν ούτε ικανοποίηση των αναγκών τους, ούτε καν αποκατάσταση εισοδήματος!!

«Η κρίση στην Ευρώπη συνεχίζεται. Οσο περισσότερο διαρκεί τόσο περισσότερο αποσταθεροποιεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τόσο περισσότερο απειλεί τη σταθερότητα της Ευρωζώνης (...) Θέλουμε την Ευρωζώνη αλλά δε θέλουμε τη λιτότητα (...) Ετσι, για να ανακτήσουμε τη δημοκρατία στην Ευρώπη, χρειαζόμαστε μια Ευρωπαϊκή Ενωση ικανή να χρηματοδοτήσει τις δικές της επιλογές. Χρειαζόμαστε έναν ισχυρό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό που να τον διαχειρίζεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Απόσπασμα ομιλίας του Αλ. Τσίπρα στην Ολλανδία. Ανησυχεί για την αποσταθεροποίηση της ΕΕ και της Ευρωζώνης λόγω κρίσης, που οξύνει τους ανταγωνισμούς, και εφαρμογής πολιτικής λιτότητας, που δημιουργούν και φυγόκεντρες τάσεις από το ευρώ μεγάλων τμημάτων του κεφαλαίου διαφόρων κρατών-μελών, αναζήτηση αναμόρφωσης της ΕΕ, αναζήτηση άλλου μείγματος πολιτικής. Αυτά υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, τασσόμενος με αυτές τις αναζητήσεις. Μόνο που είναι αντιλαϊκές ακόμη και όταν φέρουν ανάκαμψη, αφού θα είναι ανάκαμψη του κεφαλαίου, αυτές είναι οι επιλογές της ΕΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.Μήπως ο ισχυρός ευρωπαϊκός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτήσει λαϊκές ανάγκες;

1783 Γεννιέται ο Γάλλος συγγραφέας Μαρί Ανρί Μπέιλ (Σαντάλ).

1870 Ο στρατός των ΗΠΑ πραγματοποιεί ένα ακόμα έγκλημα κατά των ιθαγενών Αμερικανών, δολοφονώντας 173 γυναικόπαιδα σε καταυλισμό στον ποταμό Μαριάς («Σφαγή του Μαριάς» στη Νεβάδα).

1898 Γεννιέται ο μεγάλος Σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν. Εργα του η «Απεργία», «Θωρηκτό Ποτέμκιν», «Οκτώβρης», «Ιβάν ο Τρομερός» κ.ά.

1910 Γεννιέται ο Βέλγος Ρομά κιθαρίστας της τζαζ Τζάνγκο Ράινχαρντ.

1912 Γεννιέται ο Σοβιετικός διευθυντής όπερας Μπόρις Ποκρόφσκι, διευθυντής του θεάτρου Μπολσόι από το 1943 έως το 1982.

1933 Η χωροφυλακή στη Νάουσα ανοίγει πυρ κατά των 3.000 εργατών που πέταξε ο Λαναράς στους δρόμους και των οικογενειών τους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν μπροστά στο Δημαρχείο. Ως αποτέλεσμα, 4 εργάτες έπεσαν νεκροί και 20 τραυματίστηκαν. Τα γεγονότα ξεσήκωσαν κύμα διαμαρτυριών σ' όλη την Ελλάδα.

1943 Οι δυνάμεις της 8ης Στρατιάς του Μοντγκόμερι καταλαμβάνουν την Τρίπολη της Λιβύης που κατείχαν οι δυνάμεις του Αξονα.

1944 Πεθαίνει ο Νορβηγός συμβολιστής ζωγράφος Εντβαρντ Μουνκ.

1968 Το αμερικανικό κατασκοπευτικό σκάφος «Πουέμπλο», με 83μελές πλήρωμα, καταλαμβάνεται από περιπολικά σκάφη της Λ. Δ. της Κορέας.

1968 Πεθαίνει ο Κύπριος κομμουνιστής ποιητής Θεοδόσης Πιερίδης.