Παπαγεωργίου Βασίλης

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Βρέμης, που το 1999 πήρε κρατική έγκριση από την πόλη της Βρέμης και ιδρύθηκε ως ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα. Το 2006, η εταιρία Jacobs έκανε στο πανεπιστήμιο μια «ευγενική χορηγία» της τάξης των 200 εκατ. ευρώ! Εκτοτε, το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Βρέμης ονομάζεται «Πανεπιστήμιο Jacobs της Βρέμης» και παραμένει ένα ίδρυμα «μη κερδοσκοπικού» χαρακτήρα... Είναι φανερό ότι καμία επιχείρηση δεν επενδύει τέτοια ποσά αν δεν είναι επικερδής η μπίζνα...

Ενδεικτικό είναι και το παράδειγμα μιας άλλης μπίζνας που στήθηκε στη Μ. Βρετανία. Πρόκειται για το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, που στην πραγματικότητα ήταν απλά μια επιχείρηση, η οποία στη «φωτεινή πινακίδα» είχε τον τίτλο «πανεπιστήμιο», χωρίς όμως την απαιτούμενη πιστοποίηση και αναγνώριση. Ωστόσο, αυτό το αποκαλούμενο «πανεπιστήμιο» πουλούσε πανάκριβα πτυχία, διαφημίζοντας ότι δήθεν συνεργάζεται με τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ.

Και μπορεί, τελικά, η εν λόγω μπίζνα να πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όμως στην ανώτατη εκπαίδευση, που λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς όπως την καθορίζει η διαδικασία της Μπολόνια, τέτοιοι αετονύχηδες βρίσκουν και τα κάνουν...

Σε παράδεισο για τα κεφάλαια που επενδύονται έχουν μετατρέψει το χώρο της Υγείας οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Σ' αυτόν το χώρο τα κεφάλαια έχουν τετραπλάσια απόδοση απ' τη μέση απόδοση της Ελληνικής Οικονομίας και οι τζίροι των επιχειρήσεων παρουσιάζουν μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης κοντά στο 15%.

Ετσι δεν είναι τυχαίο που το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών εγκαινιάζει σήμερα τη λειτουργία του και στο Περιστέρι, μια λαϊκή συνοικία που δεν αξιώθηκε ν' αποκτήσει ούτε ένα πλήρες δημόσιο Κέντρο Υγείας αστικού τύπου. Υπάρχουν, βέβαια, το παράρτημα του Αγία Ολγα και τα πολυιατρεία του ΙΚΑ αλλά καμιά μεγάλη δευτεροβάθμια μονάδα. Ετσι μένει ελεύθερος ο χώρος για την επιχειρηματική δράση.

Και βέβαια οι επιχειρηματίες δεν περιορίζονται μόνο στις συνοικίες των Αθηνών. Ετσι στελέχη του Ιατρικού Κέντρου, όπως αναφέρεται σε χτεσινό ενημερωτικό δελτίο Τύπου, έκαναν «εξαγωγή» των ιατρικών γνώσεων στη ρομποτική χειρουργική στη Ρουμανία. Μάλιστα, δόθηκε και συνέντευξη Τύπου στη Ρουμανία, στην οποία επισημάνθηκε η «μεγάλη εμπειρία του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών σε σχέση με τη ρομποτική χειρουργική και την ανάδειξή του σε Κέντρο Αναφοράς της ρομποτικής χειρουργικής».

Με τέτοια περιθώρια στην επιχειρηματική δραστηριότητα η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει και κέντρο αναφοράς κερδών καθώς και κέντρο εξόρμησης των επιχειρηματιών υγείας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή -όπως άλλωστε το διατυμπανίζουν και οι ίδιοι.

Πέρα απ' το διαχειριστικό χαρακτήρα του ΕΣΔ, ανάμεσα στα άλλα, ο Θ. Ρουσσόπουλος είπε ότι προβλέπει «σύνδεση των στεγνών προγραμμάτων με τα προγράμματα μεθαδόνης, για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της εξάρτησης και να οδηγήσουμε στην κοινωνική επανένταξη».

Δε διευκρίνισε όμως ότι αν αυτή η διασύνδεση περιλαμβάνει και τη διακοπή της χρήσης των ουσιών - συμπεριλαμβανομένης μετά από ένα στάδιο σωματικής αποτοξίνωσης και της μεθαδόνης. Αλλιώς, η όποια διασύνδεση όχι μόνο δε θα οδηγήσει στην «κοινωνική επανένταξη», αλλά θα αποτελέσει και μπουρλότο στα θεμέλια της απεξάρτησης, όπως υλοποιείται σήμερα μέσα απ' τα στεγνά προγράμματα. Αλλωστε, ο μέχρι τώρα τρόπος της χορήγησης της μεθαδόνης -χωρίς δηλαδή την απαραίτητη ψυχοκοινωνική υποστήριξη - οδήγησε σε αποτυχία τα προγράμματα της υποκατάστασης και σε εκείνες ακόμα τις περιπτώσεις που θα μπορούσαν να είχαν κάποια χρησιμότητα - στην προοπτική πάντα της «τελικής απεξάρτησης», όπως έλεγε η αρχική φιλοσοφία της εισαγωγής των υποκαταστάτων.

Μοιραία όμως η μετεξέλιξη αυτών των προγραμμάτων σε προγράμματα συντήρησης επέτεινε τη διαχειριστική - αντί για τη ριζική αντιμετώπιση - του προβλήματος της εξάρτησης.

Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται με πολλαπλούς τρόπους. Πρώτ' απ' όλα, απ' την ίδια την Αστυνομία, η οποία δηλώνει ότι, μέσα σε ένα μόλις μήνα, το Δεκέμβρη, ελέγχτηκαν 8.454 άτομα από τα Τμήματα Δίωξης Λαθρομετανάστευσης.

Δεύτερον, απ' την επιχείρηση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας, που - σύμφωνα με καταγγελίες φορέων της περιοχής - στόχο έχει την απαγόρευση εισόδου Αφγανών προσφύγων στο λιμάνι της Πάτρας. Μάλιστα, χτες και σήμερα, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συλλήψεις Αφγανών με συνοπτικές διαδικασίες, οι οποίοι και μεταφέρθηκαν με πούλμαν στην Αθήνα.

Τρίτο παράδειγμα αποτελεί η καταγγελία γονέα στον «Ρ» ότι δύο 15χρονοι μαθητές στην πλατεία Καισαριανής, την ώρα που πήγαιναν σπίτι τους, δίχως λόγο και αιτία, τρομοκρατήθηκαν από αστυνομικούς, που είχαν στήσει «μπλόκο» στην περιοχή.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, χτες, η Κυβερνητική Επιτροπή αποφάσισε την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της αστυνομοκρατίας με μια σειρά μέτρων που στόχο έχουν το χτύπημα του λαϊκού κινήματος.

Ιδιαίτερα η περίπτωση των μεταναστών και της διαρκούς δίωξης την οποία υπόκεινται, δείχνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το μέγεθος του προβλήματος. Απ' τη μια πλευρά το κεφάλαιο έχει ανάγκη την ύπαρξη των μεταναστών προς αξιοποίηση φτηνών εργατικών χεριών (αλλά και ως μοχλό πίεσης για τη συμπίεση των μεροκάματων). Εκμεταλλεύονται την αγωνία αυτών των ανθρώπων και τους στοιβάζουν σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς, ακατάλληλους ακόμη και για τα ζώα (περίπτωση Αγυιάς, στην Πάτρα, που είχε αποκαλύψει ο «Ρ», στις 29/12/2007). Και απ' την άλλη, τους αφήνουν έρμαιο των κάθε λογής αστυνομικών επιχειρήσεων, με τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Εξαπολύουν ένα ανελέητο κυνηγητό σε βάρος τους. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τηρώντας πιστά την κατεύθυνση της ΕΕ, προωθούν την εγκληματική αυτή πολιτική.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δηλαδή, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων θεωρούν ότι ...είναι έξω από την αμφισβήτηση και τον προβληματισμό του κόσμου με τόσα που ακούει και τόσα που βλέπει; (Οσα, δηλαδή, ακούει και βλέπει, γιατί την ουσία των όσων συμβαίνουν κανείς δε θέλει να τη συζητήσει).

Ετσι, λοιπόν, με αφορμή τη Ζαχοπουλειάδα, έχουμε: Τους πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να εκτιμούν ότι πλήττεται το πολιτικό σύστημα και να ψάχνουν δρόμους να το στηρίξουν.

Τους μεγαλοπαράγοντες των Μέσων Ενημέρωσης να μας πουλάνε την κατάντια τους ως ενημερωτικό προϊόν προσδοκώντας ακροαματικότητες και κυκλοφορίες.

Τα λοιπά ...παρελκόμενα του ίδιου συστήματος να αυτο-προβάλλονται ως «αλώβητα από την κρίση» και να το παίζουν τιμητές των πάντων.

Αυτό που δεν υπολογίζουν, όμως, είναι πως ο ελληνικός λαός, ακόμα και μέσα στη μεγάλη θολούρα που του δημιουργούν, καταλαβαίνει πως ...κάτι δεν πάει καλά.

ΤΕΛΙΚΑ, ΜΑΛΛΟΝ έχουν δίκιο τα ευρωπαϊκά κοσμικά περιοδικά. Αυτός ο Γάλλος Πρόεδρος είναι όντως ερωτευμένος και τα βλέπει όλα «όμορφα και ευωδιαστά». Αλλιώς, αυτή τη δήλωσή του περί του «επιβολής κάποιας ηθικής στο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό» πώς να την εξηγήσουμε;

Γιατί, εδώ που τα λέμε, για ...«τράπεζες με αισθήματα» ούτε στα διαφημιστικά μηνύματα των χρηματοπιστωτικών οργανισμών δεν ακούμε πια. Μέχρι και οι ίδιοι καταλαβαίνουν πως κάτι τέτοιο δεν το πιστεύει κανένας.

Ανθρωποι σαν τον Ν. Σαρκοζί έχουν κάθε λόγο να προσπαθούν να ωραιοποιήσουν το σύστημα που ζούμε και αυτοί τυφλά υπηρετούν. Θα τους συνιστούσαμε, όμως, να βρουν πιο ...σοβαρά επιχειρήματα. Σε τελική ανάλυση, μας προσβάλλουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι νόμοι θα εφαρμοστούν, η νομιμότητα θα τηρηθεί». Ολοι θυμούνται το αυστηρό ύφος των κυβερνητικών στελεχών, μηδέ εξαιρουμένου του πρωθυπουργού, να εκφέρουν τα παραπάνω λόγια, θέλοντας να υπογραμμίσουν την αποφασιστικότητά τους για την εφαρμογή, κατά κανόνα, αντεργατικών και αντιλαϊκών νόμων. Με «δεδομένη», λοιπόν, τη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης στη νομιμότητα και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης ρωτήθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από τον «Ρ», αν η κυβέρνηση θα εφαρμόσει την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, που έκρινε παράνομη και αντισυνταγματική την ένταξη του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της Εμπορικής Τράπεζας στο νεοσύστατο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΠ). Η απάντηση του Θ. Ρουσόπουλου ήταν η εκκωφαντική σιωπή. Επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι η νομιμότητα τηρείται όταν βολεύει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και επιβάλλει την τάξη, ενώ οι όποιοι νόμοι αφορούν προστασία δικαιωμάτων των εργαζομένων, του περιβάλλοντος, κ.ο.κ., ψηφίζονται, όπως και οι όποιες αποφάσεις δικαστηρίων, πολλές φορές κάτω από τη λαϊκή πίεση, επιδιώκεται να παραμένουν κενό γράμμα...

Φίλος μας, από τη Δανία, μας έστειλε την παρακάτω είδηση, την οποία δημοσιεύουμε, λόγω της επικαιρότητάς της, μια και πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες περί σκανδάλων και διαφθοράς. Να ορισμένα από τα πιο κραυγαλέα και πραγματικά - με όλη τη σημασία της λέξης - σκάνδαλα: Στην Ομοσπονδία Εμποροϋπαλλήλων της Δανίας (HK), παραιτήθηκε ο πρόεδρος John Dahl, γιατί βρήκε δουλιά σαν «στρατηγικός διευθυντής» στην ασφαλιστική εταιρεία ALKA. Πρόκειται για εταιρεία που έχει συσταθεί με τα λεφτά των εργαζομένων, για να χειρίζεται τα τεράστια αποθεματικά των συνταξιοδοτικών τους ταμείων. Η συγκεκριμένη, μάλιστα, θέση δεν υπήρχε και μάλλον δημιουργήθηκε για τον εν λόγω κύριο.

Το - άλλο - σκανδαλώδες της ιστορίας είναι το γεγονός ότι, ενώ ο «συνδικαλιστής» παραιτήθηκε οικειοθελώς από τη θέση του σαν πρόεδρος της Ομοσπονδίας, φεύγοντας για την καινούρια του δουλιά (όπου, βέβαια, ο μισθός είναι υψηλότερος), πήρε αποζημίωση 500.000 κορόνες. Δηλαδή 66.500 ευρώ!

Ενα ακόμα παράδειγμα: Το Δεκέμβρη που μας πέρασε, έγιναν εκλογές στη δανέζικη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών, καθώς ο μέχρι τότε πρόεδρος βγήκε στη σύνταξη. Υποψήφιοι ήταν δύο πρώην αντιπρόεδροι. Η Tine Aurvig Huggenberg, μια από τους υποψήφιους, έχασε τις εκλογές και παραιτήθηκε από το αξίωμά της. Παρά το γεγονός όμως ότι αποχώρησε εθελοντικά, πήρε αποζημίωση 735.000 κορόνες, δηλαδή 100.000 ευρώ (!) ποσό που αντιστοιχεί σε μισθούς ενός χρόνου. Η ίδια όμως δήλωσε δυσαρεστημένη, επειδή δεν πήρε περισσότερα και έκανε προσφυγή σε βάρος της Συνομοσπονδίας μέσω του σωματείου της, με την οποία απαιτεί να της καταβληθούν 6.000.000 κορόνες, δηλαδή 800.000 ευρώ. Η ίδια και το σωματείο της ισχυρίζονται ότι τόσα ανταποκρίνονται στο συμβόλαιό της!

Σημειώνουμε ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο: Ολοι οι παραπάνω «συνδικαλιστές» είναι μέλη της δράκας εκείνης που ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί με τους εργοδότες τις νέες Συμβάσεις των εργαζομένων, έχοντας ήδη συμπιέσει τα αιτήματα για αυξήσεις στα όρια που «επιτρέπουν» η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και οι αντοχές της οικονομίας...