Αυτή είναι η μια πλευρά της κυβερνητικής προπαγάνδας. Η άλλη εκφράστηκε «προληπτικά», ανήμερα της συζήτησης και ψήφισης της κυβερνητικής τροπολογίας, την οποία φιλοκυβερνητικά Μέσα συνέκριναν με την τροπολογία του ΚΚΕ και διαπίστωναν παραπλανητικά ότι βρίσκονται «σε κοινή κατεύθυνση». Ας τους βοηθήσουμε λοιπόν να ...ξεδιαλύνουν τα πράγματα: Κοινή κατεύθυνση έχουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η Ενωση Κεντρώων, όλοι αυτοί που ψήφισαν μαζί την τροπολογία για την ενεργοποίηση του μνημονιακού νόμου Βρούτση - Σαμαρά, ο οποίος βάζει σε μόνιμη πρέσα τον κατώτατο μισθό, με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου. Κοινή κατεύθυνση έχει η υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρώην υπουργό Εργασίας της ΝΔ Γ. Βρούτση, ο οποίος από το βήμα της Βουλής ευχαρίστησε την Ε. Αχτσιόγλου και την κυβέρνηση, λέγοντας ότι «μου έκαναν την τιμή να με χειροκροτήσουν ένθερμα και να υποστηρίξουν το νόμο μου»! Κοινή κατεύθυνση έχει η σημερινή κυβέρνηση με τους προκατόχους της, διατηρώντας άθικτο και εφαρμόζοντας και στην περιβόητη «μεταμνημονιακή εποχή» όλο το αντεργατικό μνημονιακό πλαίσιο υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας. Η διαμετρικά αντίθετη πρόταση του ΚΚΕ, όμως, δεν έχει και δεν θα μπορούσε να έχει καμία «κοινή κατεύθυνση» με τις τροπολογίες τους και την πολιτική τους, ακριβώς γιατί τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι διαμετρικά αντίθετα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου!

Μέχρι και πριν από λίγους μήνες, δεν υπήρχε κανένας αντίλογος στις καταγγελίες συνδικαλιστικών οργανώσεων ότι ακόμα και αυτή η σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των Ξενοδοχοϋπαλλήλων δεν εφαρμοζόταν σε περισσότερους από το 10% των εργαζομένων στον κλάδο. Αλλωστε, εργοδοσία και κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι η «ζούγκλα» της «ευελιξίας» είναι από τα πιο δραστικά «αντίδοτα» στην εφαρμογή των κλαδικών Συμβάσεων. Πριν από λίγες μέρες, το ΑΣΕ γνωμοδότησε ότι οι εργοδότες που υπογράφουν την κλαδική Σύμβαση απασχολούν το 52% των εργαζομένων του κλάδου και άρα η Σύμβαση μπορεί να επεκταθεί. Το (ρητορικό) ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τόσο καιρό, με τι μισθούς αμείβονταν εκείνοι οι εργαζόμενοι που τυπικά καλύπτονταν εξαρχής από τη Σύμβαση, αλλά δεν έπαιρναν ποτέ τον κλαδικό μισθό; Κι αν οι εργοδότες που είχαν ήδη υπογράψει τη Σύμβαση δεν την εφάρμοζαν ούτε οι ίδιοι, ποιος πιστεύει ότι θα το κάνουν τώρα; `Η ποιος πιστεύει ότι άλλοι εργοδότες, που δεν αναγνώριζαν την κλαδική Σύμβαση, θα αρχίσουν να πληρώνουν με τον κλαδικό μισθό, μόνο και μόνο επειδή αυτή κηρύχτηκε υποχρεωτική; Και τέλος, αν οι ξεδοντιασμένοι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους δεν μπόρεσαν να επιβάλουν την κλαδική Σύμβαση στους λίγους που καλύπτονταν εξαρχής, πώς θα το κάνουν τώρα που πολλαπλασιάζονται οι εργαζόμενοι τους οποίους καλύπτει μετά την επέκτασή της; Εν ολίγοις, παραμύθια για μικρά παιδιά είναι τα «παχιά λόγια» της κυβέρνησης ότι η επεκτασιμότητα, στο έδαφος της σημερινής εργασιακής ζούγκλας και με τους εργαζόμενους «δεμένους» από εκατό μεριές, μπορεί να επιδράσει σημαντικά στην αύξηση του εργατικού εισοδήματος. Μόνο η πάλη των εργαζομένων για αυξήσεις στους μισθούς και κατάργηση των μνημονιακών νόμων μπορεί να δημιουργήσει μια καλύτερη βάση για διεκδικήσεις που θα δίνουν ανάσα στην εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Ως αντιπαράθεση ανάμεσα σε «προοδευτικές δυνάμεις» από τη μια και «νεοφιλελεύθερους» ή ακροδεξιούς από την άλλη παρουσιάστηκε η κόντρα στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Αυστρία, όπου βασικό θέμα ήταν το Μεταναστευτικό. Στην Ελλάδα, μάλιστα, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ξεσπάθωσε, σε μια προσπάθεια να τονώσει παραπέρα τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον «κοινωνικά ευαίσθητο» ΣΥΡΙΖΑ και στην «ανάλγητη» ΝΔ, που θέλει την Ευρώπη φρούριο και αυστηρότερη αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού. Για να δούμε, όμως, πόσο μεγάλες είναι οι διαφορές τους: Η «προοδευτική» κυβέρνηση υλοποιεί την απάνθρωπη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, που προωθεί τον διπλό εγκλωβισμό, καταδικάζοντας χιλιάδες ανθρώπους και μικρά παιδιά να ζουν σε συνθήκες φρίκης. Η ίδια συμφωνία προβλέπει σκληρά αποτρεπτικά μέσα, για να αποθαρρύνονται οι μετανάστες να ταξιδεύουν προς την Ευρώπη, την ίδια ώρα που οι ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή επιδρούν καθοριστικά στη διατήρηση και αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Μάλιστα, σ' αυτούς τους σχεδιασμούς η Ελλάδα διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Να λοιπόν πόσο κάλπικος είναι ο προοδευτισμός τους και η αντιπαράθεση με εκείνους που εφαρμόζουν και υπερασπίζονται την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Οχι μόνο σε ό,τι αφορά την οικονομία, αλλά και τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στη διαχείριση των συνεπειών τους, όπως είναι ο ξεριζωμός χιλιάδων ανθρώπων από τις εστίες τους.

1791 Γεννιέται ο Βρετανός χημικός και φυσικός Μάικλ Φαραντέι, του οποίου το όνομα δόθηκε στη μονάδα μέτρησης της χωρητικότητας πυκνωτή.

1862 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Αβραάμ Λίνκολν, ανακοινώνει ότι από την 1η Γενάρη του 1863 θα απελευθερωθούν όλοι οι σκλάβοι στις βόρειες Πολιτείες (Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, 1861 - 1865). Βεβαίως, θα χρειαστούν ακόμα πολλές δεκαετίες ωσότου οι Αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους λευκούς συμπολίτες τους.

1940 Υπογράφεται μεταξύ της φινλανδικής κυβέρνησης (όπου το μεγαλύτερο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες) και της ναζιστικής Γερμανίας στρατιωτική συμφωνία για τη συμμετοχή της Φινλανδίας στον πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Στις 25 Ιούνη 1941, 3 μέρες μετά την έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα», η Φινλανδία κήρυξε και αυτή τον πόλεμο στη Σοβιετική Ενωση, ενώνοντας τις δυνάμεις της με τις υπόλοιπες χώρες του Αξονα.

1947 Ιδρύεται το Γραφείο Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (Κομινφόρμ) με σκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών και τον συντονισμό της δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

1968 Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Οδηγητής», οργάνου του ΚΣ της ΚΝΕ.

1980 Τα ιρακινά στρατεύματα εισβάλλουν στο ιρανικό έδαφος. Αρχίζει ο πόλεμος Ιράν - Ιράκ, που θα κρατήσει σχεδόν 8 χρόνια (έως τις 20/8/1988) και θα στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, μαχητές και άμαχους.

1821 Η Τρίπολη πέφτει στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων.

1862 Ο Οτο φον Μπίσμαρκ γίνεται πρωθυπουργός της Πρωσίας. Ο Μπίσμαρκ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη συνένωση των έως τότε χωριστών γερμανικών κρατιδίων σε ενιαίο κράτος, του οποίου διετέλεσε και πρώτος καγκελάριος. Υπήρξε σφοδρός πολέμιος του εργατικού και του τότε σοσιαλιστικού κινήματος.

1863 Η Ιόνιος Βουλή ψηφίζει την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα.

1922 Πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας κατά των μελών της ΚΕ του ΣΕΚΕ(Κ), του διευθυντή του «Ριζοσπάστη» και της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στις φυλακές Συγγρού. Η απόπειρα ματαιώνεται και στις 5 Οκτώβρη οι κρατούμενοι απελευθερώνονται.

1928 Στη Ρώμη, όπου μετέβη ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, υπογράφεται σύμφωνο φιλίας και διαιτησίας μεταξύ Ελλάδας και φασιστικής Ιταλίας. Ο Βενιζέλος διαβεβαιώνει τον Μουσολίνι ότι «ζήτημα Δωδεκανήσων δεν υφίσταται μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας».

1949 Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός της ροκ Μπρους Σπρίνγκστιν.

1950 Το αμερικανικό Κογκρέσο ψηφίζει νόμο «για την Εσωτερική Ασφάλεια» (νόμος Μακ Κάραν), με τον οποίο τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ θεωρούνταν «πράκτορες ξένης δυνάμεως» και φυλακίζονταν χωρίς δικαστικές αποφάσεις. Ο νόμος αυτός ίσχυσε για 17 χρόνια.

1953 Μεταφέρονται από τον Πειραιά στον Αη Στράτη οι τελευταίες 50 κρατούμενες του στρατοπέδου στο Τρίκερι.

1973 Πεθαίνει σε ηλικία 69 ετών στο Σαντιάγο της Χιλής ο κομμουνιστής ποιητής και μέλος της ΚΕ του ΚΚ Χιλής Πάμπλο Νερούδα (Βραβείο Στάλιν, 1953, Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1971).

2004 Πεθαίνει η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου.