Να μου επιτρέψετε, από την αρχή, να επισημάνω ότι τα επίμαχα ζητήματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες, όπως είναι το θέμα που συζητάμε σήμερα στην Ολομέλεια, δηλαδή το θέμα του εκλογικού νόμου, αλλά και άλλα, δεν απασχολούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τους εργαζόμενους, που στενάζουν κάτω από μια βάρβαρη αντιλαϊκή φορομπηχτική πολιτική.

Οπωσδήποτε απασχολούν εσάς, τα διάφορα αστικά επιτελεία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπάλης ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα του αστικού κατεστημένου, με μοναδική εξαίρεση, προς τιμήν του, το Κόμμα μας, το ΚΚΕ.

Το λαό τον απασχολούν και τον προβληματίζουν, επιπλέον, τα νέα μέτρα που ετοιμάζετε, με βάση και τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού προς εταίρους και μεγάλο κεφάλαιο, ότι μπορούν να στηριχτούν πάνω του για το παραπέρα ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων, για την ένταση της εκμετάλλευσης, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών τους.

Ο ΣΕΒ και η Κομισιόν έχουν πλήρως αποκαλύψει όλες αυτές τις μέρες, όλη αυτή την ατζέντα των νέων αντιλαϊκών ανατροπών που σχεδιάζονται.

Eurokinissi

Ομως ο ΣΕΒ και η Κομισιόν «έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους».

Δεν παύουν οι παρεμβάσεις αυτές να έχουν τη σημασία τους - και ως προς τη χρονική στιγμή που εκδηλώνονται - καθώς αποδεικνύουν ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης αποβλέπει στην εξαπάτηση των εργαζομένων, να θολώσει την πραγματική ταξική διαχωριστική γραμμή γύρω και από το ζήτημα των Εργασιακών, με στόχο να προλάβει και να χειραγωγήσει, αν μπορέσει, τις αντιδράσεις συνδικάτων, εργαζομένων.

Οι μεγαλοβιομήχανοι δείχνουν τα δόντια τους και τις πραγματικές τους στοχεύσεις. Ολα σε βάρος των εργαζομένων.

Με άλλα λόγια, οι αξιώσεις των μεγαλοβιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας είναι:

-- Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και μάλιστα με το επιχείρημα ότι η χώρα μας αποτελεί «εξαίρεση» και ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι ευρωπαϊκές Οδηγίες. Το επιχείρημα αυτό περιγράφει με σαφήνεια, με ακρίβεια, τι πραγματικά σημαίνει και το περίφημο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», που προβάλλει το υπουργείο και στο οποίο, σύμφωνα με τον Γ. Κατρούγκαλο, θα πρέπει να επιστρέψει η χώρα μας.

-- Η δυνατότητα στους εργοδότες να κηρύσσουν ανταπεργία, και μάλιστα ως όπλο απέναντι στις «καταχρηστικές απεργίες» των εργαζομένων!

-- Για το συνδικαλιστικό νόμο, ισχυρίζονται ότι αυτός «πάσχει», θέτουν ζήτημα «υπερπροστασίας» των συνδικαλιστών, όταν έχουμε μπαράζ απολύσεων και διώξεων στελεχών του ταξικού κινήματος σήμερα - και αυτό είναι γεγονός - για συνδικαλιστική δράση, ενώ θέτουν και ζήτημα «αντιπροσωπευτικότητας» στην προκήρυξη απεργιών, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει κάθε φορά γι' αυτές, θέλοντας να βάλουν επιπλέον εμπόδια, αν όχι να καταργήσουν εντελώς τη δυνατότητα που έχει ένα κλαδικό ή ένα μεγάλο επιχειρησιακό σωματείο να κηρύξει απεργία.

-- Θεωρούν ως «νόθευση» των συλλογικών διαπραγματεύσεων την υποχρεωτική διαιτησία (ΟΜΕΔ), με τον ισχυρισμό μάλιστα ότι οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ «μπορεί να εκτινάξουν στα ύψη τα μισθολογικά κόστη των επιχειρήσεων» και πως μπορεί αυτό να αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Αυτά λέγονται τη στιγμή που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ οδηγούν σε μεγάλες μειώσεις τους εργατικούς μισθούς, συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη μείωση και του μέσου μισθού. Αλλά προφανώς στους εργοδότες ούτε αυτό αρκεί. Εκεί, λοιπόν, που μας χρωστάνε ζητάνε και το βόδι.

Την ίδια ώρα, σε απόλυτο συγχρονισμό, η Κομισιόν θέτει και αυτή το ίδιο ουσιαστικά αντεργατικό πλαίσιο της επικείμενης διαπραγμάτευσης, καταρρίπτοντας το μύθο της κυβέρνησης ότι τα «σκληρά» μέτρα είναι έμπνευση μόνο του ΔΝΤ, που «ζητάει αίμα», ενώ τα άλλα μέρη του κουαρτέτου προσέρχονται με ηπιότερες προτάσεις.

Η ουσία είναι ότι αυτή η γραμμή, την οποία υπηρετούν από κοινού κυβέρνηση, εργοδότες, ΔΝΤ, Κομισιόν και πλειοψηφία ΓΣΕΕ, είναι εχθρική για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Είναι ο κοινός αντεργατικός παρονομαστής, για να ενταφιαστεί ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα.

Γι' αυτό πρέπει να βρει απέναντί της σύσσωμους τους εργαζόμενους. Συμβολή σ' αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί το κάλεσμα Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων για την ανάπτυξη της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων και το σχέδιο νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία τους για τον ίδιο λόγο.

Απέναντι σε αυτήν την κυβερνητική πολιτική κανένα από τα άλλα κόμματα δεν αντέδρασε.

Εχει, βέβαια, αυτό την εξήγησή του.

Πώς να αντιδράσουν όταν ουσιαστικά η κριτική που ασκούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, στην κυβέρνηση είναι ότι δεν προχωρά με ταχύτητα τις αναδιαρθρώσεις, όταν ο κ. Μητσοτάκης από το βήμα του ΣΕΒ δίνει διαβεβαιώσεις ότι η ΝΔ είναι το κόμμα της επιχειρηματικότητας, σε ένα κρεσέντο ανταγωνισμού με την κυβέρνηση για το ποιος είναι πιο πολύ με το κεφάλαιο;

Οταν η Ενωση Κεντρώων παίζει το γνωστό ρόλο του «λαγού» σε όλα τα αντιδραστικά μέτρα;

Οταν η ΧΑ σκίζεται για τη στήριξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας, δηλαδή της ανάκαμψης των κερδών των καπιταλιστών;

Αυτή η στρατηγική τους σύμπλευση στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις, παρ' όλες τις γκρίνιες, τις υποκριτικές διαπιστώσεις για τη φτωχοποίηση του λαού, που όμως και αυτές αξιοποιούνται για να επιβεβαιώσουν την ανάγκη να επιταχυνθεί η προσπάθεια για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Σε όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας υπάρχει στρατηγική ταύτιση όλων των άλλων κομμάτων με εξαίρεση το ΚΚΕ.

Οι «ομηρικές αυτές μάχες», που διεξάγονται στη Βουλή και στα κανάλια, γίνονται μόνο για να συσκοτίσουν, να μπερδέψουν, να αποπροσανατολίσουν.

Η υπερπροβολή των αντιπαραθέσεων για τον εκλογικό νόμο, αλλά και για τις τηλεοπτικές άδειες, για το σκάνδαλο της «Siemens» υπηρετεί αυτήν την αποπροσανατολιστική τακτική, στην οποία μπορεί να πρωτοστατεί η κυβέρνηση, αλλά πολύ καλά την αξιοποιούν και τα άλλα κόμματα, πρωτίστως η ΝΔ, στην αγωνία της βέβαια να αναδειχθεί σε πιο καθαρόαιμο υπερασπιστή του μεγάλου κεφαλαίου.

Σε θέματα όπως είναι οι παραπάνω αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζονται να έρθουν από φθινόπωρο ή οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, πρέπει να σημειώσουμε εδώ μέσα την εκκωφαντική συμφωνία των άλλων κομμάτων, που για ορισμένους εκφράζεται και με αφωνία, αν και κατά τ' άλλα, βγαίνουν εύκολα για να διαφωνήσουν με την κυβέρνηση σε σχέση μόνο με το μπόνους ή τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν.

Για παράδειγμα, στα τέλη της περασμένης βδομάδας πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία.

Οι αποφάσεις της αποτελούν κίνδυνο για τους λαούς, αφού στην πραγματικότητα επιβεβαιώνουν τον επιθετικό προσανατολισμό της λυκοσυμμαχίας αυτής στον ανταγωνισμό Αμερικανών και Ευρωπαίων με τους Ρώσους. Καταγράφουν, πέρα από τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, όξυνση των αντιθέσεων.

Μια πλευρά αυτών των οξυμένων ανταγωνισμών βλέπουμε αυτές τις μέρες με το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία και τις εξελίξεις στη γείτονα χώρα, ενώ υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρουν σε περιπέτειες και την Ελλάδα και τις χώρες της ευρύτερης περιοχής.

Σε αυτήν τη Σύνοδο, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε πιο ΝΑΤΟική από τους ΝΑΤΟικούς, επιδεικνύοντας πρόθεση και διάθεση να στηρίξει όλα τα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Β. Αφρικής.

Γι' αυτήν τη στάση κανένα από τα άλλα κόμματα δεν είπε κουβέντα.

Φυσικά, καταλαβαίνουμε τη στάση τους, αφού όλοι ανεξαιρέτως θεωρούν απαραβίαστη τη συμμόρφωσή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Αλλωστε, ο πρόεδρος της ΝΔ πάει αυτές τις μέρες ταξίδια στο εξωτερικό, ανάμεσα στα οποία και στο Ισραήλ, προκειμένου να επιβεβαιώσει την προσήλωση της ΝΔ στους στόχους γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας για λογαριασμό της αστικής τάξης, που επίσης πολύ καλά υπηρετεί προς το παρόν και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κανένα από τα κόμματα του κεφαλαίου δεν έβγαλε ούτε ένα σχόλιο για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Η ναζιστική, υπόδικη για σοβαρά εγκλήματα ΧΑ, που κοροϊδεύει τους οπαδούς της δεξιάς με εθνικιστικές κορόνες, κάνει «γαργάρα», τόσο τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, όσο και την εμπλοκή της Ελλάδας στα σχέδια που υπονομεύουν τα ελληνικά λαϊκά κυριαρχικά δικαιώματα.

Ενα ακόμα, όμως, πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρατηγικής τους σύμπλευσης είναι η κοινή επί της ουσίας στάση απόρριψης - με διαφορετική βεβαίως επιχειρηματολογία που αποδεικνύει και τον διαφοροποιημένο ρόλο που έχει κάθε πολιτική δύναμη εδώ μέσα - που κράτησαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα στη συζήτηση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Εδώ συντάχθηκαν όλοι με τα συμφέροντα των τραπεζών, την προστασία των ομίλων, χαρακτηρίζοντας «ανεδαφική», «μη ρεαλιστική» την πρόταση.

Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι ενδιαφέρουσα, όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή λόγω των οικονομικών συγκυριών...

Εκαναν προσπάθεια να απαξιώσουν αυτήν την πρόταση ότι απευθύνεται δήθεν σε πλούσιους.

Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, τελικά.

Αντιμετωπίζουν υποτίθεται οι ίδιοι τη φτώχεια, με κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης των διάφορων «κοινωνικών προγραμμάτων» και αρνούνται το πλαίσιο δικαιωμάτων και προστασίας όπως προβλέπουν οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ, που δίνουν πραγματική ανακούφιση, πραγματική λύση στο πρόβλημα.

Από την πλευρά της, η ΝΔ ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να στηρίξει την πρόταση του ΚΚΕ, ενώ το ΠΑΣΟΚ παρ' όλο που δήλωσε ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι θετική και επίκαιρη, ωστόσο την απέρριψε.

Το Ποτάμι και η Ενωση Κεντρώων ανέλαβαν το ρόλο της επίθεσης στο ΚΚΕ, υπερασπιζόμενοι την κυβέρνηση με αντίστοιχα ψευδοεπιχειρήματα.

Από την άλλη, στην αντιπαράθεση για τις τηλεοπτικές άδειες δεν αμφισβητείται από κανέναν από τους εμπλεκόμενους στον καβγά η πρόσδεση των ΜΜΕ σε μεγάλα συμφέροντα, σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Κάθε άλλο. Το πραγματικό αντικείμενο της διαπάλης είναι το πώς θα γίνει το ξαναμοίρασμα της «πίτας» ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους επιχειρηματικούς ομίλους, με θύματα κι εδώ πάλι τους εργαζόμενους στα Μέσα.

Ενα μοίρασμα πίτας δηλαδή, που έχει άμεσες οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις. Οικονομικές γιατί αφορά την αναδιάταξη των επιχειρηματικών ομίλων και το μοίρασμα της διαφημιστικής «πίτας» και πολιτικές, γιατί προφανώς η διαδικασία συνδέεται, από τη μία, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τα αντιπολιτευόμενα σε αυτήν ΜΜΕ, από την άλλη, από την πλευρά της αντιπολίτευσης, να αποσπάσει τη στήριξη ΜΜΕ στην πορεία διεκδίκησης της διακυβέρνησης αύριο.

Για να έρθουμε και στο επίμαχο.

Στο ζήτημα του εκλογικού νόμου, για παράδειγμα, οι διαφωνίες κινούνται γύρω από τον άξονα «εξασφάλιση της κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής σταθερότητας».

Ο εκλογικός νόμος στόχο έχει να διασφαλίσει την ομαλότητα στην κυβερνητική εναλλαγή και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση στο πολιτικό σύστημα, προκειμένου απρόσκοπτα και με ευρύτερο καταμερισμό, αυτήν τη φορά, ευθύνης ανάμεσα στα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου, για να προχωρούν ευκολότερα, γρηγορότερα οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Αυτονόητα, τελικός αποδέκτης αυτού του κλίματος συναίνεσης είναι ο λαός, τον οποίο όλοι, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, τον θέλουν στρατευμένο στο στόχο αυτής της ανάκαμψης, που προϋποθέτει θυσίες χωρίς τέλος από την πλευρά του.

Βεβαίως, ο άξονας αυτός είναι κοινά αποδεκτός απ' όλους, η διαφωνία έγκειται στο πώς αυτή θα επιτευχθεί και βεβαίως ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε αυτήν τη διαδικασία.

Τα άλλα κόμματα, δηλαδή, που ασκούν κριτική σε πλευρές της κυβερνητικής πρότασης, ξεκινάνε από το κατά πόσο στην εφαρμογή του ο εκλογικός νόμος μπορεί να υπηρετήσει την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, για να συνεχιστούν πάλι οι ίδιες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Πάνω σε αυτά ξετυλίγεται αυτό το μεγάλο παζάρι ανάμεσα στα διάφορα αστικά κόμματα, που δεν αφορά απλώς τις διατάξεις του εκλογικού νόμου, αλλά επεκτείνεται σε μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες μεταξύ σας.

Ο διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης, να συγκεντρώσει τις 200 ψήφους που απαιτούνται για να ισχύσει ο νόμος από τις αμέσως επόμενες εκλογές, ήταν περισσότερο και κυρίως για να δώσει την εικόνα μιας πλατιάς συναίνεσης πάνω σε μια «εμβληματική», όπως την παρουσιάζει, πρωτοβουλία.

Μια πρωτοβουλία που θέλει να την κάνει για να χρυσώσει και λίγο το χάπι σε αρκετούς δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της, αφού όλα τα άλλα που είχε υποσχεθεί στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε στο όνειρό τους δεν πρόκειται να τα δουν οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας.

Ετσι νομίζει ότι βρίσκει «σωσίβιο» στην πρόταση για τη θέσπιση του νέου εκλογικού νόμου.

Το ΚΚΕ, είναι το μόνο κόμμα που κράτησε σταθερή, συνεπή και ξεκάθαρη θέση από την αρχή της συζήτησης. Και όσον αφορά στο γενικό πολιτικό σκεπτικό, το οποίο το παρουσιάσαμε και χτες και σήμερα αναλυτικά εδώ στην Ολομέλεια, και σε ό,τι έχει να κάνει με τον ίδιο τον εκλογικό νόμο που προτείνει η κυβέρνηση.

Οπως, λοιπόν, έχουμε κάνει σαφές από την αρχή και επί της αρχής και επί των άρθρων, εμείς τασσόμαστε υπέρ και υπερψηφίζουμε συγκεκριμένα άρθρα, τα άρθρα 1 (για την ψήφο στα 17), 2 (κατάργηση του μπόνους), 4 (διευθέτηση εδρών και περιφερειών) και 5 (ισχύς του νόμου από τις επόμενες εκλογές, αν συγκεντρώσει 200 ψήφους). Καταψηφίζουμε το άρθρο 3, με το οποίο διατηρείται το πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή και ζητά από τους βουλευτές να υπερψηφίσουν στην ονομαστική ψηφοφορία την τροπολογία που έχει καταθέσει για αυτό το ζήτημα το ΚΚΕ.

Στρέφοντας τα πυρά της περισσότερο προς τη ΝΔ και προσπαθώντας να προσεταιριστεί το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση προσπαθεί να προσδώσει στη διαμάχη για τον εκλογικό νόμο το χαρακτήρα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο «φως» και στο «σκότος».

Ετσι, οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ του σχεδίου νόμου υπηρετούν για την κυβέρνηση την πρόοδο, ενώ όσοι την απορρίπτουν ή την κατακρίνουν, ταυτίζονται με τη συντήρηση. Είναι όμως έτσι;

Η απάντηση από την πλευρά του ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά όχι.

Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες τους στα επιμέρους, κυβέρνηση και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ταυτίζονται στο εξής βασικό:

Το εκλογικό σύστημα θα πρέπει να υπηρετεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, ώστε να συνεχίζεται απρόσκοπτα, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση η εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και που βέβαια γι' αυτά θα ματώνει συνεχώς ο ελληνικός λαός.

Αυτή η κοινή τους αντίληψη είναι η βάση για τα παζάρια που κάνουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τον εκλογικό νόμο που προτείνει ως καταλύτη για κυβερνήσεις συνεργασίας. Θεωρεί ότι και μ' αυτόν τον τρόπο διαχέεται σε περισσότερα κόμματα η ευθύνη για τη διεύθυνση και την άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει.

Ολα αυτά, βέβαια, για να μεταφράζεται ευκολότερα και με μεγαλύτερη ευρύτητα η πολιτική συναίνεση σε συμφωνία, ανοχή και συνενοχή του λαού μας στην πολιτική που τον τσακίζει. Αυτό εννοούν όταν μιλάνε για «κοινωνική συνοχή και ειρήνη».

Μήπως, όμως, η ΝΔ έχει διαφορετική άποψη για τους σκοπούς που θα πρέπει να υπηρετεί ένας εκλογικός νόμος; Οχι, βέβαια.

Το επαληθεύουν με όσα είπαν χτες και σήμερα οι βουλευτές της ΝΔ. Ο καημός τους, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική σταθερότητα, αποτυπωμένος στην άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος.

Και τα άλλα κόμματα εκφράζουν επιμέρους ενστάσεις, στη βάση της αγωνίας τους για το πόσο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα.

Βέβαια, τους κατανοούμε, αφού οι θέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με τις γενικότερες ανακατατάξεις, με τις διεργασίες στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς και την πρόθεσή τους για αναβάθμιση του ρόλου τους στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος με το ένα ή το άλλο εκλογικό σύστημα.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο χώρο της λεγόμενης δεξιάς, από τη ΝΔ έως τη ΧΑ.

Το ΚΚΕ με σταθερότητα και συνέπεια υπερασπίζεται τη θέση για απλή και «ανόθευτη» αναλογική.

Η θέση αυτή περιέχεται και στην τροπολογία - προσθήκη που κατέθεσε στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τον εκλογικό νόμο, ζητώντας την καθιέρωση της απλής αναλογικής, με κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών και του πλαφόν 3%.

Ταυτόχρονα, όμως, θα συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε στο λαό τη σκοπιμότητα όλης αυτής της συζήτησης που έχει ανοίξει, τις διεργασίες που πυροδοτεί ή διευκολύνει, για λογαριασμό πάντα της αστικής τάξης, των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της.

Το κυριότερο, είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι όποιο σύστημα κι αν ισχύσει, οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν, πολυκομματικές ή μονοκομματικές, θα εφαρμόζουν πολιτικές και μέτρα σε βάρος του, εάν δεν αλλάξει ριζικά η κατάσταση.

Και όταν θα σηκώνει το κεφάλι, θα του τη λένε κι από πάνω, ότι ο ίδιος τους ψήφισε και ότι εκφράζουν αθροιστικά την... πλειοψηφία. Οπως γίνεται, δηλαδή, μέχρι σήμερα.

Σε αυτήν την αντιλαϊκή συγχορδία των αστικών κυβερνήσεων συνεργασίας, το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να υποκύψει. Δεν πρόκειται ποτέ να προδώσουμε τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, να δώσουμε χέρι βοηθείας στους δυνάστες και εκμεταλλευτές του ελληνικού λαού με βάση τις πολιτικές που εφαρμόζουν.

Το «κλειδί» για το λαό δεν βρίσκεται στο εκλογικό σύστημα και κατ' επέκταση στην κάλπικη κάλπη και στην κυβερνητική εναλλαγή ίδιας κοπής, διαχειριστών δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα αν αυτή θα αφορά ένα, δύο ή περισσότερα κόμματα.

Το «κλειδί» βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης του λαού μέσα στους τόπους δουλειάς, στο σπάσιμο του φόβου, της μοιρολατρίας, της λογικής των μειωμένων απαιτήσεων. Βρίσκεται στο ορμητικό πέρασμα του ελληνικού λαού πραγματικά στο προσκήνιο, με ισχυροποίηση παντού του ΚΚΕ.

Κυρίες και κύριοι,

Απ' όλα τα προηγούμενα, προκύπτει ένα ασφαλές συμπέρασμα: Οτι στην Ελλάδα συγκρούονται δύο διαφορετικοί δρόμοι.

Ο ένας είναι ο δρόμος της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που περνάει μέσα από τη διάλυση όλων όσα έχουν μείνει όρθια από δικαιώματα, την ολόπλευρη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων, φυσικά με βάση την πολιτική, τη βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Το δρόμο αυτό υπερασπίζονται όλα τα άλλα κόμματα, παρά τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους.

Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της ανασύνταξης του κινήματος και της Λαϊκής Συμμαχίας, της σύγκρουσης με τη στρατηγική και την εξουσία του κεφαλαίου και τις συμμαχίες του. Είναι ο δρόμος υπεράσπισης των άμεσων ζωτικών και μελλοντικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ο δρόμος που θα οδηγήσει στην απαλλαγή του λαού από τη ζωή χωρίς δικαιώματα, απ' τη ζωή με ψίχουλα, από την εκμετάλλευση, από τον κίνδυνο πολέμων, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Γι' αυτόν το δρόμο παλεύει με συνέπεια και ανυποχώρητα το ΚΚΕ.

Με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου - τον οποίο η κυβέρνηση βάφτισε απλή αναλογική χωρίς να είναι - αλλά χωρίς την επίτευξη των 200 ψήφων, οπότε και θα ίσχυε από τις αμέσως επόμενες εκλογές, ολοκληρώθηκε χτες αργά το βράδυ η διαδικασία στην Ολομέλεια της Βουλής.

Επί 6 μέρες στη Βουλή, όλα τα αστικά κόμματα καβγάδιζαν - ενώ κάτω από το τραπέζι βρισκόταν σε εξέλιξη ένα συνεχές παζάρι - ουσιαστικά για το ποιο εκλογικό μοντέλο διασφαλίζει καλύτερα τις προϋποθέσεις για «πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα», με στόχο την απρόσκοπτη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ ψήφισε επί της αρχής «παρών» στο νομοσχέδιο (δεδομένου ότι διατηρεί το πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή). Οσον αφορά στα άρθρα, ψήφισε «ναι» στο άρθρο 1 (ψήφος στα 17), στο άρθρο 2 (κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών), στο άρθρο 4 (διευθέτηση εδρών και περιφερειών) και στο άρθρο 5 (εφαρμογή του νόμου από τις επόμενες εκλογές). Καταψήφισε το άρθρο 3, που διατηρεί το πλαφόν 3%.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ απαίτησε επίσης η τροπολογία που κατέθεσε στο νομοσχέδιο, για την κατάργηση του πλαφόν του 3% να ψηφιστεί με τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας. Η κυβέρνηση ωστόσο απέρριψε την ίδια την τροπολογία με συνοπτικές διαδικασίες...

Κατά του νομοσχεδίου τάχθηκαν επί της αρχής ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, η ΧΑ απήχε από την ψηφοφορία, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Ενωση Κεντρώων ψήφισαν «υπέρ».

Πλέον, τα παζάρια και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των αστικών κομμάτων θα συνεχιστούν γύρω από το θέμα της Συνταγματικής Αναθεώρησης, με την κυβερνητική εκπρόσωπο να δηλώνει ότι οι βασικές κατευθύνσεις της πρότασης της κυβέρνησης θα αναγγελθούν από τον πρωθυπουργό τη Δευτέρα 25/7.

Eurokinissi

Επιτέθηκε στην κυβέρνηση ότι φέρνει τον τέτοιο εκλογικό νόμο για να εμποδίσει το σχηματισμό κυβέρνησης από τη ΝΔ, καθιστώντας υπόλογο τον ΣΥΡΙΖΑ μπρος στο κεφάλαιο για «ακυβερνησία». Στο ίδιο φόντο υπερασπίστηκε το ισχύον εκλογικό σύστημα, ακριβώς προς αποφυγή ενός τέτοιου ενδεχομένου θνησιγενών κυβερνήσεων. Επέμεινε δε ότι με την κυβερνητική πρόταση έρχεται «ακυβερνησία, πολιτική αστάθεια και αναταραχή». Οπως, επίσης, επέμεινε για ενισχυμένη αναλογική, ώστε να εξασφαλίζεται κυβερνητική σταθερότητα και «κυβερνητική συνοχή ώστε να υλοποιούνται γρήγορα δύσκολες αποφάσεις».

Στην ίδια λογική, εξασφάλισης ευνοϊκών συνθηκών για τη δραστηριότητα και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, έβαλε το ερώτημα «ποιος θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα με κυβερνητική αστάθεια», όπως και τι θα γίνει με κυβερνητική αστάθεια σε μια μεγάλη γεωπολιτική κρίση.

Επέμεινε για κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών στο όνομα της καταπολέμησης της διαπλοκής, ενώ τάχθηκε υπέρ της ψήφου των ομογενών και όσων Ελλήνων έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό.

Παραπέρα επιτέθηκε στην κυβέρνηση για «ζημιά στην οικονομία», για την «καταστροφική διαπραγμάτευση των 6 πρώτων μηνών διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ», για δυσβάσταχτους φόρους που έχουν γονατίσει την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, έλλειψη επενδύσεων κ.λπ.

Οπως, επίσης, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι διχάζει και οξύνει τις αντιθέσεις, αντί να επιδιώκει «συνθέσεις» μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ώστε να προωθηθούν, τελικά, ταχύτερα τα ζητούμενα του κεφαλαίου.

Απευθυνόμενος ουσιαστικά στο κεφάλαιο και στην προσπάθειά του να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ως ικανότερος διαχειριστής των συμφερόντων του, σημείωσε ότι η ΝΔ είναι δύναμη υπευθυνότητας και δε θα παίξει το τέτοιο παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ.

Εταξε, δε, ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση θα ανοίξει τη συζήτηση για ένα νέο εκλογικό νόμο, οπωσδήποτε ενισχυμένης αναλογικής, αλλά και με πρόσθετες αλλαγές, όπως μικρότερες περιφέρειες, συνδυασμό σταυρού και λίστας, ένα «πιο αναλογικό μπόνους», αλλά και ρυθμίσεις για την «πιο δημοκρατική λειτουργία» των κομμάτων. Αποστροφή που αφήνει ανοικτό το επικίνδυνο ενδεχόμενο για προσπάθεια ανοιχτής παρέμβασης του κράτους στη λειτουργία των κομμάτων στο εσωτερικό τους.

Σε κάθε περίπτωση, απευθυνόμενος στον Αλ. Τσίπρα και προεξοφλώντας ότι η ΝΔ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές και θα φτιάξει κυβέρνηση, του είπε ότι ο εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε χτες δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, καθώς η ΝΔ θα φέρει στη Βουλή άλλον, φιλοδοξώντας να υπερψηφιστεί από ευρεία πλειοψηφία, άνω των 200 βουλευτών, ώστε να εφαρμοστεί άμεσα.

Παραπέρα, επανέλαβε την πρότασή του στον Αλ. Τσίπρα να συμφωνήσουν και να πάνε μαζί σε ευρείες αλλαγές στο Σύνταγμα, όπως για την αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το ενδεχόμενο διάλυσης της Βουλής και τις πρόωρες εκλογές, κομβικό ζήτημα αυτό στην εξασφάλιση σταθερότητας για το αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να υλοποιείται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, επιτέθηκε στην κυβέρνηση για «ανικανότητα», ύφεση και ανεργία, λουκέτα, μόνιμη επιτροπεία από τους δανειστές και εταίρους της ντόπιας αστικής τάξης και «δεξιές πολιτικές», αποσιωπώντας βέβαια τα εξίσου αντιλαϊκά πεπραγμένα του κόμματός της στις κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε, όπως και τη στρατηγική σύμπλευσή του με αυτήν τη βαθιά ταξική πολιτική.

Σημείωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε ένα «ιστορικό μεταίχμιο», ενώ έχει μια κυβέρνηση «αβάσταχτης ελαφρότητας», θέτοντας ουσιαστικά ζήτημα αποτελεσματικότητας στην ικανοποίηση των ζητουμένων του κεφαλαίου.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι έφερε έναν «αποσπαστικό νόμο», ξεκομμένο από τις «ολοκληρωμένες αλλαγές» που κατά την ίδια χρειάζονται στο «εκλογικό σύστημα», στο αστικό πολιτικό σκηνικό.

Επέμεινε, δε, για «εθνική συνεννόηση και εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», «για να βγει η χώρα από την κρίση», με μια «ισχυρή κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης ευρείας συνεργασίας όλων των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων». Οτι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις χρωστάνε - όπως είπε - στο λαό «να χτίσουν γέφυρες», με βάση βέβαια τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων στα ζητούμενα του κεφαλαίου.

Οπως επίσης επέμεινε για: Κατάργηση του μπόνους μέχρι του ποσοστού του 42%. Αν κόμμα ή συνασπισμός υπερβεί το ποσοστό αυτό, να ενεργοποιηθεί μπόνους 25 - 30 εδρών. Κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Διατήρηση του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή. Ψήφο στα 17. Δυνατότητα ψήφου για τους ομογενείς και τους Ελληνες κατοίκους του εξωτερικού.

Η δημαγωγία και το ρατσιστικό δηλητήριο ήταν τα χαρακτηριστικά της ομιλίας του αρχηγού της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκου. Χαρακτήρισε τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο ως «ανατολίτικο παζάρι», στο οποίο ισχυρίστηκε ότι δεν συμμετέχει η Χρυσή Αυγή, γιατί δεν είναι ουρά «ούτε της ΝΔ ούτε και του ΣΥΡΙΖΑ».

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι η ΧΑ, από τη στιγμή που ανακίνησε το θέμα η κυβέρνηση και μέχρι που ολοκληρώθηκε η συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, κρατούσε «κρυφά τα χαρτιά της» και δήλωνε επιφύλαξη για την Ολομέλεια, οπότε και «ξαφνικά» αποφάσισε ότι... δεν μπαίνει τάχα στα παζάρια.

Αναπαράγοντας, εξάλλου, την επικίνδυνη ρητορική άλλων αστικών επιτελείων, ο Ν. Μιχαλολιάκος τάχθηκε κατά του «ενδεχόμενου κατάργησης του πλαφόν του 3%», χαρακτηρίζοντας κάτι τέτοιο ως «εθνικά επικίνδυνο». Ταυτόχρονα, μη χάνοντας την ευκαιρία να σπείρει το ρατσιστικό δηλητήριο του κόμματός του, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν νομοθέτησε την ψήφο στους ομογενείς, «τη στιγμή που αναγνωρίζετε δικαίωμα ψήφου σε κάποιους που φέρατε εδώ και ονομάσατε Ελληνες, με τον αντισυνταγματικό νόμο Ραγκούση (σ.σ. αφορά την ιθαγένεια)».

Μετά την ομιλία του αρχηγού τους, οι χρυσαυγίτες βουλευτές αποχώρησαν από την υπόλοιπη διαδικασία και την ψηφοφορία.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αλλάζει τον εκλογικό νόμο, γιατί χάνει στις δημοσκοπήσεις. «Είστε δεύτεροι και προτιμάτε την ακυβερνησία από μια κυβέρνηση των αντιπάλων σας», είπε, «προσπερνώντας» για άλλη μια φορά τα συνολικότερα ζητούμενα του κεφαλαίου που επιχειρεί να ικανοποιήσει η κυβέρνηση.

Ο ίδιος απέρριψε την απλή αναλογική με τη λογική ότι «αν είχαμε απλή αναλογική θα έπρεπε σήμερα να συνεργασθούν 5 κόμματα για να κάνουν κυβέρνηση». Συνδέοντας το τέτοιο σκηνικό με τη λειτουργία της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας γνωμάτευσε ότι «η ακυβερνησία, η αβεβαιότητα, η αναποτελεσματικότητα θα φέρει νέα λουκέτα. Κανείς δε θέλει να επενδύει σε μια ακυβέρνητη χώρα».

Επανέλαβε, δε, την πρότασή του ώστε «το πρώτο κόμμα να έχει ένα μικρό προβάδισμα: Μια έδρα για κάθε 2%. Με 40% θα πάρει συν 20 έδρες. Με 30% συν 15 έδρες». Επίσης, επέμεινε για «δικαίωμα ψήφου στους Ελληνες του εξωτερικού», ομογενείς και μετανάστες.

Δίνοντας, τέλος, το στίγμα του κόμματός του σε ό,τι αφορά τη χρησιμότητά του στο κεφάλαιο είπε: «Το Ποτάμι θα επιμείνει στις συγκρούσεις με το παλιό και το νέο παλιό που εσείς εκπροσωπείτε. Θα αγωνισθούμε για τις μεγάλες αλλαγές. Θα επιμείνουμε στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις», τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δηλαδή που προωθεί στοχοπροσηλωμένα και η κυβέρνηση, στις οποίες ομνύει και το Ποτάμι, ως δικλίδα αναθέρμανσης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, ενέταξε τη χτεσινή συζήτηση σε ένα γενικότερο εγχείρημα αναδιάταξης των αστικών θεσμών, που όπως είπε πρέπει να ξεκινήσει η προσαρμογή τους στις σύγχρονες ανάγκες, όπως τις ορίζουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Παρουσιάζοντας, μάλιστα, στο λαό ως «ευκαιρία» τη μεγαλύτερη εμπλοκή του στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους κλιμακούμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο πλαίσιο της αναζήτησης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, επανέλαβε τον ισχυρισμό της κυβέρνησης - όπως και μιας σειράς αστικών επιτελείων - ότι γεωπολιτικά η Ελλάδα είναι στην πιο ενδιαφέρουσα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο θέση της, καθώς βρίσκεται σε ένα γεωπολιτικό χώρο που αποτελεί τη μόνη δύναμη σταθερότητας. Οτι είναι η μόνη χώρα που μπορεί να συνομιλεί με όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να είναι «ρυθμιστής» σε μια ευαίσθητη περιοχή...

Για να πλασάρει στο λαό ως θετική την τέτοια επικίνδυνη εμπλοκή, έριξε το... τυράκι της διευθέτησης του ελληνικού κρατικού χρέους, που, όπως είπε, θα αποφασιστεί πριν τη λήξη της θητείας Ομπάμα, θέμα που καίει τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να απελευθερωθούν κονδύλια για παραπέρα στήριξή τους.

Παραπέρα, είπε ότι μπορεί να υπάρξουν «συνθέσεις» στο κοινοβούλιο και να στηθούν κυβερνήσεις από 3 και περισσότερα κόμματα, με βάση, άλλωστε, και τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων πάνω σε βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου, όπως αποδεικνύουν τα κατά καιρούς κυβερνητικά κομπρεμί, παρά τις προηγούμενες κοκορομαχίες τους.

Οι ανάγκες του κεφαλαίου ήταν πίσω από όσα ανέφερε ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης. Ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για κόμμα - δεκανίκι του συστήματος, ανέφερε ότι όποτε χρειαστεί το κόμμα του να στηρίξει αντιλαϊκή κυβέρνηση θα το κάνει.

Μάλιστα, προσπαθώντας να δώσει απάντηση στα περί «ακυβερνησίας» που προβάλλει η ΝΔ είπε χαρακτηριστικά: «Γιατί θα μείνει ακυβέρνητη η χώρα; Τον Σεπτέμβρη θα άφηνα εγώ τη χώρα ακυβέρνητη; Απλά θα έβαζα όρους», ενώ πρόσθεσε ότι «δεν είναι ανάγκη εξάλλου να ορκίζεται κυβέρνηση, την επομένη των εκλογών. Μπορεί να μεσολαβεί ένα 20ήμερο διαβουλεύσεων, κατάστρωσης ενός εθνικού σχεδίου δράσης».

Χρησιμοποίησε, επίσης, το αποπροσανατολιστικό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τάχα «η χώρα χρεοκόπησε από τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις», ενώ χαρακτήρισε τη ΝΔ «ανώριμη και αμετανόητη. Δεν μπορεί να πιάσει τα μηνύματα της εποχής».

Παράλληλα, δείχνοντας ότι η Ενωση Κεντρώων «θέλει» οικουμενικές κυβερνήσεις και κυβερνήσεις συνεργασίας για να περνάνε οι αξιώσεις του κεφαλαίου, ρώτησε τη ΝΔ αν γίνει κυβέρνηση αν θα μπορέσει να «κόψει τις συντάξεις των πλουσίων» όπως «είχαν το σθένος να το κάνουν στην Αυστραλία», επαναφέροντας το ζήτημα των εισοδηματικών κριτηρίων για να μπορεί ένας εργαζόμενος να πάρει σύνταξη...

«Με το Μητσοτάκη ή το Σαμαρά είχε έρθει έστω μία επένδυση;» ρώτησε, αβαντάροντας ουσιαστικά τις αντίστοιχες συγκρίσεις με τους προκατόχους της που κάνει συστηματικά η σημερινή κυβέρνηση, με το λαό μόνιμα χαμένο...

Αναπαράγοντας, εξάλλου, και την κριτική της κυβέρνησης απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ότι γίνονται «ουρά» της ΝΔ, ο Β. Λεβέντης ανέφερε ότι «αυτό που ιστορικά θα μείνει στίγμα, είναι η ψήφος των φιλοκεντρώων» κομμάτων, καλώντας την Φ. Γεννηματά να «αναλάβει τις ευθύνες της, όταν στις εκλογές θα κάνει το γύρο του θριάμβου η ΝΔ».

Eurokinissi

Οχι μόνο εμφάνισε αποπροσανατολιστικά τον νέο εκλογικό νόμο που προτείνει η κυβέρνησή του ως απλή αναλογική, όταν περιέχει το πλαφόν 3%, αλλά την ώρα που περνάει απανωτά αντιλαϊκά μέτρα τσακίζοντας το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου, έφτασε να πει πως με το νέο εκλογικό νόμο η κυβέρνησή του... τιμά «τους αγώνες του λαού για λαϊκή κυριαρχία, κάνοντας πράξη ένα εμβληματικό αίτημα». Ακόμα, ισχυρίστηκε πως με την ψήφο στα 17 οι νέοι, οι οποίοι βιώνουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση, «συμμετέχουν ενεργά στις πολιτικές εξελίξεις» και «επηρεάζουν, παίρνοντας τη ζωή τους στα χέρια τους».

Συνεχίζοντας, επιχείρησε να εμφανίσει τον εκλογικό νόμο ως φάρμακο «διά πάσαν νόσο» και να «βγάλει λάδι» το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί, προσθέτοντας το ίδιο αποπροσανατολιστικά ότι με τον εκλογικό νόμο «επιχειρούμε τα βήματα μιας βαθιάς δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής τομής», λέγοντας ότι η «κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι πρωτίστως κρίση πολιτικού συστήματος που εξέθρεψε μία κρατικοδίαιτη σπάταλη, οικονομική ολιγαρχία και εδραίωσε την οικονομική διαφθορά».

Μπαίνοντας στο διά ταύτα και δείχνοντας ότι με τον εκλογικό νόμο της κυβέρνησής του επιδιώκεται η ομαλότητα στην κυβερνητική εναλλαγή και η εξασφάλιση των κυβερνητικών σχημάτων που έχει ανάγκη το σύστημα επισήμανε ότι «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε μία νέα εποχή στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Κόμματα του 40% δεν υπάρχουν σήμερα».

Κάνοντας ξεκάθαρο ότι πλέον ο παλιός δικομματισμός δεν μπορεί να στηρίξει το αστικό πολιτικό σύστημα και να ενσωματώνει χωρίς αντιδράσεις το λαό, υπογράμμισε την ανάγκη να προσαρμοστούν οι πολιτικές δυνάμεις στη σημερινή λογική που θέλει «κουλτούρα συνεργασιών», προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε μία νέα εποχή, κλείνει ένας μεγάλος πολιτικός κύκλος που άνοιξε μετά την μεταπολίτευση» με τα δύο μεγάλα κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ να εναλλάσσονται στην εξουσία.

«Οσο πιο γρήγορα περάσουμε από έναν άγονο δικομματισμό σε ένα γόνιμο διπολισμό με κυβερνήσεις συνεργασίας τόσο το καλύτερο», συνέχισε ο Αλ. Τσίπρας, ομολογώντας ουσιαστικά ότι ο εκλογικός νόμος διασφαλίζει και εξυπηρετεί αυτήν ακριβώς την ανάγκη του κεφαλαίου να εξασφαλίσει... «γόνιμες» και ομαλές κυβερνητικές εναλλαγές, για την απρόσκοπτη προώθηση της αντιλαϊκής στρατηγικής του.

«Η αλλαγή του εκλογικού νόμου δεν είναι κίνηση αντιπερισπασμού, αντανακλά τη συνειδητοποίηση της νέας εποχής και την πρόθεσή μας να βοηθήσουμε το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές δυνάμεις να σκέφτονται με άλλους όρους», ανέφερε ξεκάθαρα ο Αλ. Τσίπρας...

Την ίδια ώρα, καθώς τα εξελισσόμενα παζάρια αφορούν και το θέμα των μελλοντικών κυβερνητικών συνεργασιών, ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος, «στα κόμματα του κέντρου», ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, σημείωσε ότι «δυσκολεύομαι να κατανοήσω ότι αρνείστε ένα δώρο ιστορικού χαρακτήρα, να παίξετε» καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα της χώρας και πως «προτιμάτε, σημείωσε, το ρόλο συμπληρώματος δεξιάς του κ. Μητσοτάκη».

Επιπλέον, ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνησή του θα προωθήσει «μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς και το εκλογικό σύστημα, που είναι οι αρμοί της πολιτικής διακυβέρνησης, το θεσμικό πλαίσιο που προσδιορίζει το πολιτικό σύστημα», δηλώνοντας έτσι τη βούληση του ΣΥΡΙΖΑ να πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια παραπέρα προσαρμογής του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Ετσι, προαναγγέλλοντας το νέο παζάρι που έρχεται μετά τον εκλογικό νόμο, σημείωσε ότι «ωρίμασαν οι συνθήκες για ουσιαστική νέα αναθεώρηση του Συντάγματος που θα συμβαδίσει με απόφασή μας να προχωρήσουμε σε μεγάλες τομές για τη μεταρρύθμιση της πατρίδας».