Παρασκευή 22 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία»:
  • ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ: Μοναδική «κόκκινη γραμμή» η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων
  • ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: Ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους για την ενίσχυση δικτύων μεταφορών και επικοινωνιών
  • ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΝΓΚΑΗΣ: Σε πορεία αναβάθμισης που φέρνει ανακατατάξεις στη διεθνή «σκακιέρα»
  • G7 - ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΝΑΔΑ: Πιο απροκάλυπτα στην επιφάνεια οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί
ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣ
Μοναδική «κόκκινη γραμμή» η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων

Στα «φιλοεπενδυτικά» μέτρα περιλαμβάνεται και η πλήρης απουσία ακόμα και στοιχειωδών ελέγχων για επιχειρήσεις με δραστηριότητα που ενέχει μεγάλους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων
Στα «φιλοεπενδυτικά» μέτρα περιλαμβάνεται και η πλήρης απουσία ακόμα και στοιχειωδών ελέγχων για επιχειρήσεις με δραστηριότητα που ενέχει μεγάλους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων
Με μοναδική «κόκκινη γραμμή» την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, ολοκληρώνεται και ο 4ος κύκλος της «αξιολόγησης», που συζητήθηκε χτες στο Γιούρογκρουπ, με βάση τη νέα «έκθεση συμμόρφωσης» (Compliance Report) που ετοίμασε η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται - ανάμεσα στα πολλά άλλα - τόσο στις επιμέρους διατάξεις όσο και συνολικά στο νέο εφαρμοστικό νόμο που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή, για ζητήματα όπως η μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» των επιχειρήσεων, η διευκόλυνση των επενδύσεων και των αδειοδοτήσεων βιομηχανικών μονάδων, η χωροταξία, το κρίσιμο ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, η απομείωση των οποίων αποτελεί προϋπόθεση για την αποκατάσταση των ρυθμών χρηματοδότησης προς τις ισχυρές και βιώσιμες επιχειρήσεις.

«Δεν δίνεις λογαριασμό»

Μεταξύ των εκατοντάδων διατάξεων που περιλαμβάνονται στο νέο νόμο, ενδεικτικά είναι και όσα αναφέρονται στην περαιτέρω «απλοποίηση» των διαδικασιών αδειοδότησης, εγκατάστασης και λειτουργίας των επιχειρήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, σχεδόν το σύνολο των μεταποιητικών επιχειρήσεων θα ξεκινούν τη λειτουργία τους με μια απλή «γνωστοποίηση» προς τις (υποτιθέμενες) αρμόδιες εποπτικές αρχές και βέβαια χωρίς να υπόκεινται σε εκ των προτέρων έγκριση.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι υφιστάμενη βιομηχανική δραστηριότητα διατηρείται ακόμα και σε περίπτωση μεταβολής των χρήσεων γης. Την ίδια ώρα, επιχειρήσεις που ανήκουν στην «κατηγορία SEVESO» και ιδρύθηκαν νόμιμα σε περιοχές με θεσμοθετημένη βιομηχανική χρήση γης, μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους για 20 χρόνια. Η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά σε επιχειρηματικούς ομίλους με δραστηριότητα που ενέχει μεγάλους κινδύνους για «ατυχήματα», όπως οι διαρροές τοξικών και επικίνδυνων αερίων, πυρκαγιών, εκρήξεων κ.ά.

Μάλιστα, σύμφωνα με ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου Οικονομίας, οι παρεμβάσεις αυτές συνδέονται «με την ευρύτερη στρατηγική της κυβέρνησης για τη βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος, την προσέλκυση επενδύσεων και την αύξηση της παραγωγικής δραστηριότητας με όρους δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης, όπως αποτυπώνεται και στο ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο»...

Μποναμάδες στην εργοδοσία...

Την ίδια ώρα, δεν λείπουν και οι νέοι μποναμάδες στην εργοδοσία, αφού ο νόμος προβλέπει νέες φορολογικές εκπτώσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει η εργοδοσία για νέες θέσεις εργασίας. Η σχετική «δαπάνη» θα εκπίπτει προσαυξημένη κατά 50% από τα ακαθάριστα έσοδα, μέχρι και για πέντε χρόνια, με τυπική προϋπόθεση την αύξηση του αριθμού των μισθωτών και της μισθολογικής δαπάνης. Πρόκειται για μέτρο με κατεύθυνση τη συμπίεση του «μη μισθολογικού κόστους», που βρίσκεται πάγια στην ατζέντα του ΣΕΒ.

...θηλιά στη λαϊκή κατοικία

Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, ο νέος πολυνόμος προβλέπει ότι πλέον θα πωλούνται με συνοπτικές διαδικασίες από τις τράπεζες στα διάφορα funds και άλλα «κοράκια». Μεταξύ άλλων, καταργείται η υποχρέωση των τραπεζών να ενημερώνουν ακόμη και τους ενήμερους δανειολήπτες 12 μήνες πριν από τη μεταβίβαση του δανείου. Επιπλέον, προβλέπεται πως οι εταιρείες «Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις» θα μπορούν στο εξής να έχουν έδρα στο εξωτερικό.

Ταυτόχρονα, προβλέπονται τα επόμενα βήματα σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση των πλειστηριασμών στη λαϊκή κατοικία. Ως «πρώτη πράξη» προβάλλει η «αποσυμφόρηση» των δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις, καθώς μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης οι τράπεζες δεν μπορούν να προχωρήσουν τη διαδικασία του πλειστηριασμού.

Μεταξύ άλλων, με τα νέα μέτρα προβλέπεται η αυτόματη άρση (με απόφαση των ίδιων των τραπεζών) της παρεχόμενης προστασίας, σε περιπτώσεις καθυστερήσεων στις αποπληρωμές των δόσεων. Μάλιστα, η αποβολή από το καθεστώς «προστασίας» επέρχεται σε περίπτωση που το συνολικό ποσό της καθυστέρησης ξεπερνά την αξία τριών μηνιαίων δόσεων, είτε αυτές είναι διαδοχικές είτε όχι.

Μάλιστα, από το σχετικό άρθρο «απουσιάζει» η παράταση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου (λεγόμενος νόμος Κατσέλη, όπως αυτός «τροποποιήθηκε» στη συνέχεια), που ούτως ή άλλως έχει ημερομηνία λήξης στις 31/12/2018.

Πρόσθετες εγγυήσεις και «δικλίδες»

Παράλληλα, ο πολυνόμος προβλέπει ότι η «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ» (ΕΕΣΥΠ), το λεγόμενο «υπερταμείο» για τις ιδιωτικοποιήσεις, καθίσταται συμβαλλόμενο μέρος της δανειακής σύμβασης του ελληνικού κράτους με τον ΕSM. Ειδικότερα, η ΕΕΣΥΠ εγγυάται την απευθείας αποπληρωμή των δόσεων σε περίπτωση αδυναμίας του ελληνικού κράτους. Η συγκεκριμένη ρύθμιση είχε ψηφιστεί στη Βουλή (Αύγουστος 2015) μαζί με το 3ο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση με τον ΕSM και τα τότε προαπαιτούμενα, ωστόσο «έλειπε» η υπογραφή της ΕΕΣΥΠ, καθώς τότε προβλέφθηκε η έναρξη της λειτουργίας του. Στη συνέχεια η ΕEΣΥΠ υπέγραψε τη δανειακή σύμβαση διμερώς με τον ΕSM. Αυτή αποκτά πλέον αυξημένη τυπική ισχύ μέσω του εφαρμοστικού νόμου που έφερε η κυβέρνηση, επιδεικνύοντας την «άψογη διαγωγή» της στους δανειστές του ελληνικού κράτους. Σε κάθε περίπτωση, η ενέργεια αυτή έρχεται να στηρίξει την «επιχείρηση αποκατάστασης του κλίματος εμπιστοσύνης» με τις «αγορές» και τους «επενδυτές».

Με άλλη διάταξη, η εταιρεία ΓΑΙΟΣΕ μεταβιβάζεται με τη σειρά της στο «υπερταμείο», ενώ παράλληλα προβλέπεται και η αρπαγή αποθεματικών από φορείς, αφού υποχρεωτική καθίσταται η δέσμευση των ρευστών διαθεσίμων όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και η μεταφορά τους σε κοινό λογαριασμό που τηρεί το Δημόσιο στην Τράπεζα της Ελλάδας. Το μέτρο εφαρμόζεται ήδη με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που τέθηκε σε ισχύ από το 2015, ωστόσο δεν εφαρμόζεται από όλους τους κρατικούς φορείς. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό, συστήνεται ειδική Διεύθυνση στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, έργο της οποίας είναι η παρακολούθηση των λογαριασμών φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα, μέσω του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022, παρέχονται σειρά δεσμεύσεων και διαβεβαιώσεων σε «επενδυτές» και «αγορές» αναφορικά με το κεντρικό ζητούμενο, που αφορά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στη ρότα της υπερπαραγωγής «πλεονασμάτων».

Το τσεκούρωμα φτάνει στα 2,9 δισ. ευρώ από τις περικοπές κύριων συντάξεων, ενώ μέσω περικοπών στην «προσωπική διαφορά», στις επικουρικές συντάξεις προβλέπονται περαιτέρω «εξοικονομήσεις» ύψους 232 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.


Α. Σ.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πακτωλός χρήματος για τα μονοπώλια της Ενέργειας, των Μεταφορών και των Δικτύων

Αυξημένη χρηματοδότηση στους μονοπωλιακούς ομίλους για επενδύσεις στα δίκτυα υποδομών σε Μεταφορές, Ενέργεια και Τηλεπικοινωνίες προβλέπει η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον νέο προϋπολογισμό της ΕΕ της περιόδου 2021-2027.

Πιο συγκεκριμένα, με την πρόταση που δημοσιοποίησε στις αρχές του Ιούνη, προτείνει την ανανέωση του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη», με ποσό ύψους 42,3 δισ. ευρώ για τη στήριξη των επενδύσεων στα ευρωπαϊκά δίκτυα υποδομών στους τομείς των Μεταφορών (30,6 δισ. ευρώ), της Ενέργειας (8,7 δισ. ευρώ) και της ψηφιακής τεχνολογίας (3 δισ. ευρώ). Πρόκειται για αύξηση ύψους 47% σε σχέση με την περίοδο 2014-2020, ενώ το 60% του συνολικού ποσού θα διατεθεί για την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει η ΕΕ στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισιού για τη λεγόμενη «κλιματική αλλαγή».

Ξεκάθαρος ως προς τις επιδιώξεις της Επιτροπής για την ενίσχυση των ευρω-μονοπωλίων στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ήταν ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επίτροπος Ενεργειακής Ενωσης, Μ. Σέφτσοβιτς. Οπως είπε με αφορμή τη δημοσιοποίηση της πρότασης της Επιτροπής, «ο αυξημένος προϋπολογισμός και ο πιθανός συνδυασμός με άλλους μηχανισμούς θα βοηθήσουν την Ευρώπη να διατηρήσει το προβάδισμα παγκοσμίως σε καινοτόμα έργα όπως τα έξυπνα δίκτυα και η αποθήκευση Ενέργειας». Σε ανάλογο ύφος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του επιτρόπου για το Κλίμα και την Ενέργεια, Μ. Αρίας Κανιέτε, που δήλωσε ότι η αύξηση του προϋπολογισμού θα βοηθήσει στην ολοκλήρωση στρατηγικών υποδομών για μία «πραγματική Ενεργειακή Ενωση», όπως επίσης και της επιτρόπου Μεταφορών Β. Μπουλτς, που έκανε λόγο για έναν προϋπολογισμό «χωρίς προηγούμενο», ο οποίος θα συμβάλλει «στη βελτίωση της κινητικότητας σε ολόκληρη την ήπειρό μας».

Μεταφορές και «εναλλακτικά» καύσιμα

Εξειδικεύοντας την πρότασή της, η Επιτροπή σημειώνει ότι στόχος της είναι η ενοποίηση των τομέων Μεταφορών, Ενέργειας και της ψηφιακής τεχνολογίας, «προκειμένου να επιταχυνθούν η ψηφιοποίηση της οικονομίας της ΕΕ και η απαλλαγή της από τις ανθρακούχες εκπομπές». Ειδικότερα για τον τομέα των Μεταφορών, υπογραμμίζεται ότι η ενισχυμένη χρηματοδότηση θα μειώσει τις εκπομπές ρύπων «με την παροχή προτεραιότητας σε τρόπους μεταφοράς φιλικούς προς το περιβάλλον (όπως οι σιδηροδρομικές μεταφορές) και με την ανάπτυξη σταθμών φόρτισης για εναλλακτικά καύσιμα».

Οπως προκύπτει ξεκάθαρα από τα παραπάνω, ένα μεγάλο τμήμα των ενισχυμένων κονδυλίων του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού θα κατευθυνθεί προς τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις Μεταφορές για την ενίσχυση της μετάβασης στα λεγόμενα «καθαρά καύσιμα», αλλά και την ηλεκτροκίνηση, με «φιλοπεριβαλλοντικό» όπως πάντα μανδύα.

Παράλληλα, ο πακτωλός δισεκατομμυρίων έχει ως στόχο να ενισχύσει και τις δολοφονικές «ικανότητες» της ιμπεριαλιστικής ένωσης και συγκεκριμένα τον στόχο της λεγόμενης «στρατιωτικής κινητικότητας», ούτως ώστε γρήγορα να μπορούν να μεταφερθούν στρατιωτικές δυνάμεις στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Ως προς αυτό, στην πρότασή της η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι η ενίσχυση του τομέα των Μεταφορών με επιπλέον κονδύλια στοχεύει στη στήριξη υποδομών «διττής χρήσης, πολιτικής και στρατιωτικής, με ποσό ύψους 6,5 δισ. ευρώ. Στόχος είναι να προσαρμοστεί το δίκτυο μεταφορών της Ευρώπης στις στρατιωτικές απαιτήσεις και να βελτιωθεί η στρατιωτική κινητικότητα στην ΕΕ. Το μέτρο αυτό θα αποτελέσει σημαντική συμβολή σε μια πραγματική Αμυντική Ενωση έως το 2025, πράγμα που συνιστά πολιτική προτεραιότητα της τρέχουσας Επιτροπής».

Θέλει την πρωτοκαθεδρία στις ΑΠΕ

Για τον τομέα της Ενέργειας υπογραμμίζεται ότι η ενίσχυση των κονδυλίων θα επιτρέψει τη δημιουργία μιας πραγματικής «Ενεργειακής Ενωσης» και θα υποστηρίξει την «ενεργειακή μετάβαση» από τα ορυκτά καύσιμα στις «καθαρές» μορφές Ενέργειας που προκρίνει η ΕΕ. Επιβεβαιώνεται έτσι εκ νέου η στρατηγική επιλογή της Ευρωένωσης να καταστήσει τα δικά της μονοπώλια κυρίαρχους «παίκτες» στον παγκόσμιο στίβο και στον ανταγωνισμό τους με άλλους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα, κυρίως κινεζικούς αυτήν την περίοδο.

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, θα υπάρξει νέα χρηματοδότηση και συγκεκριμένο σκέλος του κοινοτικού προϋπολογισμού που θα προωθεί τη συνεργασία των κρατών - μελών σε διασυνοριακά έργα παραγωγής Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές και τον εκσυγχρονισμό των δικτύων για την υποδοχή της παραγόμενης Ενέργειας από ΑΠΕ. Να υπενθυμίσουμε ότι και στη χώρα μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η εταιρεία διαχείρισης και ανάπτυξης των εγχώριων δικτύων ηλεκτρισμού, ο ΔΕΔΔΗΕ, σε συνεργασία με τη ΔΕΗ, έχουν συνάψει δανειακές συμβάσεις με μεγάλους τραπεζικούς ομίλους για τον εκσυγχρονισμό των εγχώριων δικτύων για την υλοποίηση αυτού ακριβώς του στόχου.

Η Επιτροπή σημειώνει ότι οι επενδύσεις στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των δικτύων, όπως επίσης και οι διασυνδέσεις των συστημάτων Ενέργειας (περιλαμβάνονται τόσο τα συστήματα ηλεκτρισμού όσο και φυσικού αερίου) μεταξύ των κρατών - μελών, θα επιτρέψουν την «περαιτέρω ενοποίηση της εσωτερικής αγοράς Ενέργειας, προωθώντας τη διαλειτουργικότητα των δικτύων σε διασυνοριακό και διατομεακό επίπεδο, καθώς και διευκολύνοντας την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές και εξασφαλίζοντας την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού».

Η λεγόμενη «διασυνδεσιμότητα» των ενεργειακών δικτύων αποτελεί στρατηγικής σημασίας τομέα για την ΕΕ, καθώς παράλληλα με το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα εμπορεύονται το ρεύμα σε όλη την ενιαία ευρωενωσιακή αγορά, διακηρυγμένο στόχο έχει και τη μείωση της ρωσικής επιρροής, καθώς και να υψώσει άμυνες σε ενδεχόμενη νέα ενεργειακή κρίση που πιθανά προκύψει τα επόμενα χρόνια, ανάλογη με αυτές που είχαν προκληθεί την προηγούμενη δεκαετία, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, και είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση παροχής φυσικού αερίου προς τα ευρωπαϊκά δίκτυα.

Δίκτυα και ψηφιακή οικονομία στο επίκεντρο

Τέλος, σε σχέση με την ανάπτυξη ενός ευρυζωνικού δικτύου υψηλής χωρητικότητας και ταχύτητας, η Επιτροπή σημειώνει ότι «η ψηφιοποίηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και ο εκσυγχρονισμός τομέων όπως οι Μεταφορές και η Ενέργεια εξαρτώνται από την καθολική πρόσβαση σε αξιόπιστα, οικονομικά προσιτά και ποιοτικά δίκτυα υψηλής και πολύ υψηλής χωρητικότητας». Η ενίσχυση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού έρχεται σε συνέχεια προηγούμενων διακηρύξεων της Επιτροπής, στη λεγόμενη «Ψηφιακή Ατζέντα» της ΕΕ, όπου επισημαίνεται ότι η ανάπτυξη του «εξαιρετικά γρήγορου ίντερνετ» θα ενισχύσει τη μετάβαση και την ολοκλήρωση της «ενιαίας ψηφιακής αγοράς», δηλαδή την καλύτερη «πρόσβαση» καταναλωτών και επιχειρήσεων της Ευρώπης σε ψηφιακά «προϊόντα» και υπηρεσίες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ανάπτυξη σύγχρονων ευρυζωνικών δικτύων αποτελεί ένα ακόμη πεδίο σφοδρού ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με δεδομένο μάλιστα ότι σε παγκόσμιο επίπεδο επενδύθηκαν το 2016 3,8 τρισ. δολάρια για την ανάπτυξη σύγχρονων δικτύων, ενώ υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια οι σχετικές επενδύσεις αυξάνονται ετησίως με ρυθμούς 1% - 2% σε παγκόσμιο επίπεδο. Με την Κίνα, αλλά και την Ινδία και άλλες «αναδυόμενες οικονομίες» να αυξάνουν σταθερά κάθε χρόνο τις συνδέσεις υψηλής ταχύτητας και την ψηφιοποίηση της οικονομίας τους, είναι δεδομένο ότι η Ευρώπη θα προσπαθήσει να «ανεβάσει ταχύτητα» για να παραμείνει μεταξύ των βασικών «παικτών» και σε αυτόν τον υψηλής σημασίας τομέα της οικονομίας.

Τέλος, καθορίζοντας ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, η Επιτροπή σημειώνει ότι επιδιώκεται μία «ταχεία συμφωνία» για τον συνολικό μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ και τις συγκεκριμένες τομεακές προτάσεις. Η επίτευξη μιας συμφωνίας χαρακτηρίζεται «ζωτικής σημασίας», προκειμένου τα ταμεία της ΕΕ να αρχίσουν «να παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα το συντομότερο δυνατόν».


Φ. Κ.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΓΚΑΗΣ
Σε πορεία αναβάθμισης που φέρνει ανακατατάξεις στη διεθνή «σκακιέρα»

Οι ηγέτες των 8 κρατών - μελών στην πρόσφατη Σύνοδο

AP

Οι ηγέτες των 8 κρατών - μελών στην πρόσφατη Σύνοδο
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το Σαββατοκύριακο 9 - 10 Ιούνη επέλεξαν να σχολιάσουν ότι ενώ στη Σύνοδο του G7 (των 7 ισχυρότερων αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών) ξεχώρισαν οι εντάσεις και οι τριβές, στη 18η Σύνοδο Κορυφής της Οργάνωσης για τη Συνεργασία της Σαγκάης (SCO), που γινόταν σχεδόν ταυτόχρονα, υπήρξαν άφθονες εικόνες ενότητας και σημαντικές διαθέσεις σύσφιξης της συνεργασίας.

Η ασιατική διπλωματική ιστοσελίδα «The Diplomat» φιλοξένησε την Τρίτη μεγάλη ανάλυση με τίτλο «Μια Δύση σε κρίση, μία Ανατολή αναδυόμενη; Συγκρίνοντας τους G7 και τη SCO», αναφέροντας ότι «οι δύο Σύνοδοι, που έγιναν σχεδόν τις ίδιες μέρες, προκαλούν εύκολες συγκρίσεις ως προς τον τόνο και τις οπτικές». Ενδεικτική ήταν και η δήλωση του Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την αναθέρμανση της συζήτησης για επανεμφάνιση του G8 (δηλαδή επιστροφή της Ρωσίας στο γκρουπ των ισχυρότερων καπιταλιστικών οικονομιών, από όπου έφυγε στον απόηχο της σύγκρουσης στην Ουκρανία). Εκφράζοντας το ενδιαφέρον της Μόσχας να ενισχύσει τον διάλογο με τους πρώην εταίρους της στο - άλλοτε - G8, ο Ρώσος Πρόεδρος επέλεξε να πει ότι «βεβαίως και είμαστε έτοιμοι για διάλογο», προσθέτοντας ευθύς αμέσως πως «η αγοραστική δύναμη των μελών της SCO είναι μεγαλύτερη από εκείνη των μελών του G7», αναδεικνύοντας δηλαδή ότι η SCO εξελίσσεται γοργά σε έναν ισχυρό μοχλό προώθησης ισχυρών γεωπολιτικών και μονοπωλιακών σχεδιασμών. Εχει ξεπεράσει κατά πολύ το ρόλο μιας «περιφερειακής ένωσης», όπως πρωτοκαθιερώθηκε το 2002 (με ιδρυτικά μέλη Ρωσία, Κίνα, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Καζακστάν), που είχε βασικό μάλιστα αντικείμενο τη συνεργασία σε ζητήματα ασφάλειας. Ιδιαίτερα από το 2017 διευρύνθηκε και με την Ινδία και το Πακιστάν.

Φυσικά, η ίδια η ίδρυση της SCO, λίγα χρόνια μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, δεν ήταν παρά συνέπεια της προσπάθειας των ανερχόμενων τότε αστικών τάξεων σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες να «αναρριχηθούν» στη γειτονιά τους και να αποκτήσουν συμμαχίες για τη διείσδυσή τους σε αγορές όπου το προβάδισμα είχαν αντίπαλα μονοπώλια. Ιδιες αντιλαϊκές επιδιώξεις κρύβονται και σήμερα πίσω από την αποφασιστική προσπάθεια αναβάθμισης της SCO (αλλά και άλλων διακρατικών ιμπεριαλιστικών οργανώσεων όπως οι BRICS κ.τ.λ.): Η αναμέτρηση για τον έλεγχο πρώτων υλών, αγορών και σφαιρών γεωπολιτικής επιρροής.

Πάντως, πρέπει να είναι καθαρό ότι και εντός της SCO υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες. «Στεγάζει» άλλωστε δυνάμεις του διαμετρήματος της Κίνας και της Ρωσίας, που αντικειμενικά δεν μπορούν παρά να έχουν και συγκρουόμενα συμφέροντα, καταρχήν για το προβάδισμα στην ίδια τη γοργά αναπτυσσόμενη «γειτονιά» της Κεντρικής, Νότιας και Ανατολικής Ασίας. Ακόμα, παραμένουν σοβαρές οι τριβές ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία, αλλά και στην Ινδία και το Πακιστάν (που διατηρούν εδαφικές και φυσικά πολλές ακόμα διαφορές).

Ωστόσο, ο «βαθμός συνοχής» που σήμερα χαρακτηρίζει τις δύο συγκεκριμένες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, φωτίζει ευρύτερες ανακατατάξεις που προχωρούν στη διεθνή ιμπεριαλιστική «σκακιέρα», της ρευστότητας και της περιπλοκότητας που χαρακτηρίζει μια σειρά συνεργασίες, αλλά και των «νέων οριζόντων» που ανοίγονται για την κλιμάκωση της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστών.

Οι «Ευρασιάτες G8»

Ειδικά μετά την ένταξη Ινδίας και Πακιστάν στη SCO, η Οργάνωση αποτελεί - από πλευράς πληθυσμού και έκτασης - τη μεγαλύτερη διακρατική ένωση στον πλανήτη. Η κινεζική «Λαϊκή Ημερησία» τόνιζε πρόσφατα ότι με τα οκτώ της, πλέον, μέλη, η SCO εκπροσωπεί πάνω από το 60% της ευρασιατικής επικράτειας και σχεδόν το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ο γγ της SCO Ρασίντ Αλίμοφ χρησιμοποίησε στις 8 Ιούνη τον όρο «Ευρασιάτες G8», για να περιγράψει το σχήμα με το οποίο οι ηγέτες των 8 μελών της SCO θα συναντιούνταν στο Τσινγκντάο της Κίνας «για να καθορίσουν τη νέα τροχιά της περαιτέρω ανάπτυξης της Οργάνωσης λαμβάνοντας υπόψιν σημαντικές αλλαγές στο σύστημα των διεθνών σχέσεων και τις αυξημένες παγκόσμιες απειλές και προκλήσεις».

Το ίδιο το Τελικό Ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της SCO αντανακλά τις αυξημένες αξιώσεις με τις οποίες σχεδιάζεται να αξιοποιηθεί η Οργάνωση, για να αναμετρηθεί με εκπροσώπους αντίπαλων μονοπωλίων. «Ο δυναμικά αναπτυσσόμενος κόσμος διανύει μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και μετατροπής. Το γεωπολιτικό πλαίσιο διαφοροποιείται και γίνεται πολυπολικό και οι δεσμοί ανάμεσα στις χώρες (του αναπτυσσόμενου κόσμου) γίνονται στενότεροι. Την ίδια στιγμή, αυξάνεται η αστάθεια και η αβεβαιότητα, η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας παραμένει ασταθής παρά τις θετικές αλλαγές, η οικονομική παγκοσμιοποίηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την επέκταση πολιτικών μονομερούς προστατευτισμού και άλλες αλλαγές στο διεθνές εμπόριο... Η αντίδραση σε αυτές τις παγκόσμιες προκλήσεις απαιτεί επείγουσα ανάπτυξη συλλογικών και αποτελεσματικών προσεγγίσεων της παγκόσμιας κοινότητας», σημειώνεται σε αυτό.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό της σημασίας που κινεζικά, ρωσικά, ινδικά και άλλα μονοπώλια αποδίδουν σε ενώσεις όπως η SCO, προκειμένου όχι μόνο να διασφαλίσουν τη σημερινή τους θέση, αλλά και να τη διευρύνουν, δεδομένων των «ευκαιριών» που γεννούν οι αναταράξεις οι οποίες μεγαλώνουν από την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και τη συνεχή όξυνση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Οι «σπόντες» προς όσους «επεκτείνουν» «πολιτικές μονομερούς προστατευτισμού» δεν είναι καθόλου τυχαίες, εκφράζουν αυξημένη ετοιμότητα ισχυρών μονοπωλιακών συμφερόντων να καλύψουν τυχόν «κενά» που προκαλεί η διάρρηξη ή επανεξέταση πολύχρονων συνεργασιών. Είναι σίγουρο για παράδειγμα ότι οι δασμοί που αυξάνουν καταιγιστικά οι ΗΠΑ σε μια σειρά εισαγόμενα προϊόντα ή που «ανταλλάσσουν» με την ΕΕ, δημιουργούν αυξημένες προσδοκίες σε ασιατικά και άλλα μονοπώλια, που καιροφυλακτούν εδώ και χρόνια για να ενισχύσουν τη δική τους θέση στην ευρωπαϊκή αγορά κ.τ.λ.

Μεταξύ άλλων, το Τελικό Ανακοινωθέν δίνει έμφαση στην υλοποίηση της «Στρατηγικής Ανάπτυξης της SCO μέχρι το 2025», ξεχωρίζοντας τη σημασία που έχει η σύσφιξη της συνεργασίας των κρατών - μελών στους τομείς της Ασφάλειας, του Εμπορίου, των Μεταφορών, της Ενέργειας, αλλά και της Αγροτικής Ανάπτυξης. Ειδική αναφορά γίνεται σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών, η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, το Ταμείο για το «Δρόμο του Μεταξιού», το Ταμείο Οικονομικής Ανάπτυξης Κίνας - Ευρασίας και άλλα, στη δημιουργία των οποίων πρωτοστάτησαν δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία, για την προώθηση γιγάντιων επενδυτικών σχεδίων που ήδη επηρεάζουν τις ισορροπίες στη χάραξη νέων ενεργειακών διαδρομών, νέων εμπορικών διαύλων, τον εκσυγχρονισμό των δικτύων υποδομών σε όλη την Ασία, την «επανεξέταση» παλιών και νέων επιχειρηματικών συνεργασιών που ενώνουν Δύση και Ανατολή, όπως και τις κρίσιμες από πολλές πλευρές περιφέρειες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Ακόμα, δεν περνά απαρατήρητη η ειδική αναφορά στην ανάγκη να μελετηθούν πολύ συγκεκριμένα τα περιθώρια χρήσης των εθνικών νομισμάτων στις εμπορικές και άλλες οικονομικές σχέσεις των μελών της Οργάνωσης, όπως και η έγκριση ειδικού Ανακοινωθέντος «για την απλοποίηση των εμπορικών διαδικασιών», το οποίο σημείωνε μεταξύ άλλων: «Τα μέλη της SCO είμαστε πεπεισμένα ότι είναι αναγκαία η συνέχιση της συζήτησης σχετικών (με το εμπόριο) προσεγγίσεων ώστε να απλοποιηθεί το εμπόριο στην περιοχή (μας), συνυπολογίζοντας τη σημασία των κοινών προσπαθειών που χρειάζονται για την υποστήριξη και την ενίσχυση του συστήματος πολυμερούς εμπορίου που βασίζεται στις αρχές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου».

Στο περιθώριο της Συνόδου προωθήθηκαν και μια σειρά επενδυτικές συνεργασίες. Οι ηγέτες Ρωσίας, Κίνας και Μογγολίας είχαν ειδική συνάντηση για «πρωτοβουλίες» κατασκευής αγωγών μεταφοράς πετρελαίου και αερίου, όπως και οδικών αξόνων και σιδηροδρόμων.

Οι τομείς που μπαίνουν σε προτεραιότητα από όλα τα μέλη της SCO αφορούν σε «προώθηση πολυμερούς συνεργασίας στις μεταφορές, αύξηση των προοπτικών της περιοχής στη διαμετακόμιση και τις επικοινωνίες, ανάπτυξη οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων, συμπεριλαμβανομένων αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας, δημιουργία κέντρων πολύμορφης εφοδιαστικής αλυσίδας» κ.τ.λ. Πρόκειται για πεδία επιχειρηματικής δράσης, που μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά κερδοφόρα για πολλά μονοπώλια, δεδομένης της σημασίας που η Ασία αποκτά σε όλο και περισσότερα γεωπολιτικά και επενδυτικά σχέδια, των αυξημένων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης σε αρκετές χώρες, άλλων πλεονεκτημάτων που εντοπίζουν πολυεθνικοί κολοσσοί, όπως για παράδειγμα το νεαρό εργατικό δυναμικό, γοργά αυξανόμενα μεσοαστικά στρώματα, οι μεγάλες αγορές.


Α. Μ

Προχωρά η προσέγγιση με το Ιράν

Τις σκληρές κόντρες στις οποίες θα πρωτοστατήσει η SCO ανέδειξε και η εμφάνιση του Ιρανού Προέδρου Χασάν Ροχανί στη Σύνοδο. Το Ιράν είναι παρατηρητής στην Οργάνωση από το 2005, ενώ το 2008 υπέβαλε επίσημο αίτημα για την πλήρη ένταξή του.

Οι ενστάσεις που υπήρχαν μέχρι το 2015 για την ένταξή του ατόνησαν σημαντικά, ύστερα από την υπογραφή της διεθνούς συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (JCPOA). Η άφιξη Ροχανί στο Τσινγκντάο για να παραστεί στη Σύνοδο Κορυφής της SCO ήταν το πρώτο επίσημο ταξίδι του στο εξωτερικό μετά την ανακοίνωση αποχώρησης των ΗΠΑ από την JPOA, την άσκηση κριτικής σε βάρος τους γι' αυτήν την απόφαση - από Κίνα, Ρωσία, πολλές ευρωπαϊκές δυνάμεις κ.ά. - και τη νέα «φωτιά» που πήραν μια σειρά ενδοϊμπεριαλιστικές διεργασίες σχετικά με τις ισορροπίες σε Μέση Ανατολή και διεθνώς. Είναι σαφές ότι η σύσφιξη των σχέσεων του Ιράν με τη SCO θα επηρεάσει αλυσιδωτά τις ισορροπίες σε πολλά πεδία και σχέσεις.

Ο ίδιος ο Ροχανί στην ομιλία του περιέλαβε στις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος «τη μονομέρεια» και τη «συρρίκνωση του ρόλου που παίζουν οι διεθνείς συνθήκες», την «ανάμειξη παραγόντων έξω από τα σύνορά μας». Επισήμανε πως η υπεράσπιση «των μακροπρόθεσμων κοινών συμφερόντων» στην περιφέρεια, «όχι ως προσπάθεια να προστατεύσουμε βραχυπρόθεσμα συμφέροντα σε βάρος άλλων, ειδικά γειτόνων μας, πρέπει να αναπτυχθεί στη βάση της αλληλεπίδρασης και της συνεργασίας σε περιφερειακό επίπεδο, ώστε να έχουμε μια περιοχή πιο ασφαλή, σταθερή και αναπτυγμένη».

Συνεχίζοντας, ο Ροχανί επέκρινε έντονα τις «προσπάθειες των ΗΠΑ να επιβάλουν στους άλλους τη δική τους πολιτική», κάτι που «αποτελεί αυξανόμενο κίνδυνο», και καλωσόρισε τις προσπάθειες Κίνας και Ρωσίας για τη διατήρηση της JCPOA. Παρατήρησε δε ότι «οι μονομερείς κυρώσεις (...) βλάπτουν το νόμιμο διεθνές εμπόριο» και όλο νόημα συμπλήρωσε ότι «η ενεργειακή ασφάλεια και η "μη πολιτική" (σ.σ. εννοώντας με πιο "καθαρή ματιά" από τη σκοπιά των επιχειρηματικών προοπτικών που ανοίγονται) προσέγγιση» είναι κρίσιμο ζήτημα για την «περιφερειακή και διεθνή ανάπτυξη».

Καταλήγοντας, διαφήμισε τα προτερήματα που μπορεί να διασφαλίσει όποιος επιμείνει στη συνεργασία του με το Ιράν, ειδικά στην περίοδο της «αναταραχής» που προκάλεσε η αποχώρηση των ΗΠΑ από την JCPOA: Τη στρατηγική θέση, τα λιμάνια, τον φυσικό πλούτο και το μορφωμένο εργατικό δυναμικό.

ΚΑΝΑΔΑΣ - ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ G7
Βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις

Ολοι εναντίον...όλων, επί της ουσίας, αλλά η εικόνα δείχνει την ένταση με τη στάση του Τραμπ στην προσπάθεια του παρ' ολίγον «κοινού ανακοινωθέντος» του G7
Ολοι εναντίον...όλων, επί της ουσίας, αλλά η εικόνα δείχνει την ένταση με τη στάση του Τραμπ στην προσπάθεια του παρ' ολίγον «κοινού ανακοινωθέντος» του G7
Οι εντεινόμενες βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές, γεωπολιτικές και μονοπωλιακές αντιπαραθέσεις, ξαναβγήκαν στο προσκήνιο στη Σύνοδο ηγετών των Επτά μεγαλύτερων καπιταλιστικών χωρών (G7), στο Κεμπέκ του Καναδά στις 8-9 Ιούνη. Δεν μπόρεσαν αυτήν τη φορά να χωθούν ούτε κάτω από το «χαλί» μίας κοινής ανακοίνωσης, καθώς οι ανταγωνισμοί τους αυξάνονται με φόντο την αναιμική σχετικά οικονομική ανάπτυξη και τον κίνδυνο νέας καπιταλιστικής κρίσης.

Οι τριγμοί στις διατλαντικές σχέσεις, οι πιέσεις των ΗΠΑ σε χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες και να αναλάβουν εξολοκλήρου το κόστος της συμμετοχής σε κοινές ιμπεριαλιστικές αποστολές, ήταν αισθητοί. Οι μεταξύ τους κόντρες, με αφορμή τους πρόσφατους αμερικανικούς δασμούς σε χάλυβα και αλουμίνιο, οξύνθηκαν, ενώ παράλληλα στο παρ' ολίγον «κοινό» ανακοινωθέν επισήμαναν την ανάγκη για... «μείωση των δασμών» και την «αποφυγή πλεονασμάτων σε τομείς όπως το αλουμίνιο και η υψηλή τεχνολογία». Οι «αντιφάσεις» των καπιταλιστών, που ενώ «τρώγονται» την επόμενη στιγμή ξαναρχίζουν το διάλογο ώστε να παζαρεύουν και να αποσπάσουν μεγαλύτερα κομμάτια από την «πίτα» των αγορών, διαπιστώθηκαν και σε αυτήν την «ταραχώδη» συνάντηση.

Οι ηγέτες ΗΠΑ, Καναδά, Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας και η ΕΕ, που πάντα συμμετέχει, πάλεψαν επιπροσθέτως να βρουν τρόπους μεταξύ τους συνεννόησης με στόχο π.χ. τον «εκσυγχρονισμό» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (τον οποίο ο καθένας από αυτούς αγνοεί όταν δεν βολεύει τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους), την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής ιδιαίτερα από γιγαντιαία μονοπώλια τεχνολογίας (όπως οι εταιρείες «Alphabet», «Amazon», «Alibaba» κ.ά.). Αναζήτησαν επίσης μία στοιχειώδη (άμα τελικά καταστεί εφικτή) συνεννόηση για μείωση των σημαντικών συνεπειών που θα προκαλέσουν τα επόμενα λίγα χρόνια η ψηφιοποίηση της οικονομίας και η 4η Βιομηχανική Επανάσταση (Τεχνητή Νοημοσύνη κ.ά.). Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου κατέβαλαν νέες προσπάθειες παραπλάνησης των λαών, διαβεβαιώνοντας τάχα πως νοιάζονται για «ανάπτυξη που θα αποδίδει σε όλους», πως καίγονται για την «υποστήριξη ισχυρών, βιώσιμων συστημάτων Υγείας που θα προωθούν την πρόσβαση σε ποιοτικές και προσιτές υπηρεσίες Υγείας» ή πως ενδιαφέρονται για τη βελτίωση της θέσης των κοριτσιών στην εκπαίδευση και τις αγορές εργασίας.

Με δεδομένες τις αυξανόμενες συγκρούσεις μονοπωλιακών συμφερόντων στον τομέα της Ενέργειας και τη μόνιμη επιδίωξή τους για αύξηση της κερδοφορίας τους σε βάρος της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, ισχυρίστηκαν (πλην των ΗΠΑ) πως θα προωθήσουν την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία των ωκεανών και της βιοποικιλότητας...

Στα σημαντικότερα διεθνή ζητήματα οι αντιφάσεις έγιναν πιο φανερές στην περίπτωση των σχέσεών τους με τη Ρωσία, που και αυτή έως το 2014 συμμετείχε στις Συνόδους του τότε λεγόμενου G8 και αποβλήθηκε μετά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και την ενσωμάτωση της Κριμαίας. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και λίγο αργότερα ο Ιταλός νέος πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε (με ανάρτησή του στο «Τουίτερ») τάχθηκαν υπέρ της επιστροφής της Ρωσίας στις συναντήσεις, ως G8, γιατί δεν μπορεί να διευθετούνται ζητήματα χωρίς αυτή την ισχυρή χώρα. Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ διαφώνησε κρίνοντας (και αργότερα συμφώνησαν και οι άλλοι) πως «δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις». Ωστόσο, όλοι υποστήριξαν τη συνέχιση των επαφών και της συνεννόησης με τη Ρωσία σε πλειάδα διεθνών και περιφερειακών ζητημάτων «ανάλογα με τα συμφέροντα».

Πώς είδε ο διεθνής Τύπος τη Σύνοδο του G7

Οι κόντρες στους κόλπους του G7 αποτυπώθηκαν με μεγάλη έμφαση και στην αρθρογραφία του διεθνούς αστικού Τύπου.Ο αρθρογράφος Φέλιξ Στάινερ του γερμανικού δικτύου DW, σε άρθρο του με τίτλο «Ωρα να καταργηθεί το G7», προτείνει τον τερματισμό των Συνόδων της ομάδας των Επτά, κρίνοντας τον θεσμό «αναχρονιστικό». Προτείνει μάλιστα να καταργηθεί με πρωτοβουλία των ηγετών Γερμανίας και Γαλλίας, καθώς δημιουργήθηκε το 1975 από τους τότε ηγέτες Χέλμουτ Σμιτ και Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, για να συζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης των συνεπειών από την τότε πετρελαϊκή κρίση. «Δεν θα ήταν μεγάλη απώλεια για την ανθρωπότητα να τελειώνουμε με αυτήν την τεράστια Σύνοδο Κορυφής. Το 1975 ξεκίνησαν ώστε να γίνονται εμπιστευτικές συνομιλίες σε οικονομικά ζητήματα. Σήμερα γίνονται σε απόμερες περιοχές από το φόβο διαδηλωτών, ενώ πάνω από 1.000 δημοσιογράφοι παρακολουθούν κάθε κίνηση των ηγετών και κάθε έκφραση του προσώπου τους σε απευθείας μετάδοση», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η εφημερίδα του Καναδά «Toronto Star» εστίασε στη συμπεριφορά του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. «Ηρθε θυμωμένος στο πρώτο μέρος της συνάντησης, έδωσε στην αντιπροσωπεία του το ΟΚ για το τελικό ανακοινωθέν και μετά το έσκισε μόλις επέστρεψε στο προεδρικό αεροσκάφος... Συμπεριφορά ανώριμη και ερασιτεχνική», τόνισε σε κύριο άρθρο.

Η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» διέκρινε ότι «ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δείχνει καλύτερη διάθεση απέναντι στον Βορειοκορεάτη δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ουν... παρά στους συμμάχους του σε Ευρώπη, Ιαπωνία και Καναδά». Η «Λιμπερασιόν», από την άλλη, εκτίμησε ότι η «τάση του Προέδρου Τραμπ για σύγκρουση αποδεικνύεται μεταδοτική κρίνοντας από τη σκλήρυνση των τόνων από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν προς τον Αμερικανό ηγέτη».

Η αγγλόφωνη ιαπωνική εφημερίδα «Japan Times» σημείωσε: «Εάν ο στόχος του Προέδρου Τραμπ είναι να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σε κάθε διεθνή εκδήλωση, τότε πετυχαίνει. Εάν σκοπεύει να υποβαθμίσει τη νομιμότητα διεθνών θεσμών, τότε προοδεύει. Εάν, εντούτοις, επιχειρεί να κάνει την Αμερική σπουδαία ξανά, τότε οι ενέργειές του έρχονται σε αντιπαράθεση με τον στόχο του...». Πιο επικριτική απέναντι στην κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε ήταν η επίσης ιαπωνική εφημερίδα «Asahi Shimbum», που τον επέκρινε λέγοντας ότι εάν συνεχίσει «να διατηρεί μία ατζέντα εξωτερικής πολιτικής πλήρως εξαρτημένης από τον Πρόεδρο Τραμπ, τότε η Ιαπωνία θα μείνει πίσω από ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη διεθνή σκακιέρα... Ο Αμπε θα έπρεπε να συγκρουστεί και να δράσει για το προφανές: Οτι η Ιαπωνία δεν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντά της απλώς ακολουθώντας τις ΗΠΑ...».

Στην Ιταλία η ιταλική εφημερίδα «Il Giornale» υποστήριξε με θέρμη την έκκληση του Ιταλού πρωθυπουργού Τζ. Κόντε για επιστροφή της Ρωσίας στο G7, αναφέροντας: «Η νέα πορεία που παίρνει η Ιταλία βρήκε έναν ενδιαφέροντα θαυμαστή στην Ουάσιγκτον. Εάν για μερικά χρόνια έπρεπε να ανεχθούμε έναν Ρέντσι τύπου Ομπάμα, τότε ο Τζουζέπε Κόντε βρήκε κάποιον που θα τον καλωσορίσει με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη στον Λευκό Οίκο...». Αντίθετα η εφημερίδα «La Stampa» επικέντρωσε την κριτική της διαπιστώνοντας ότι πλέον «πέραν πάσης αμφιβολίας μπορεί να δει πως ο στόχος του Αμερικανού Προέδρου είναι να αλλάξει την παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων. Γι' αυτό εξελέγη. Το ζήτημα είναι με τι θέλει να την αντικαταστήσει και εάν το νέο μοντέλο μπορεί πραγματικά να προσφέρει σε όλους περισσότερες ευκαιρίες από το σημερινό που θέλει να κατεδαφίσει...».

Ανησυχία για τη θέση των ΗΠΑ

Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» εκτιμά ότι «πλέον βρισκόμαστε στο σημείο όπου η αναστάτωση της διεθνούς τάξης μεταβαίνει από το σημείο της ενοχλητικής απειλής στην επιζήμια πραγματικότητα». Και συμπληρώνει: «Οι ΗΠΑ είναι μετά το 1945 ο ακρογωνιαίος λίθος της διεθνούς τάξης. Εάν ο κύριος Τραμπ επιθυμεί να άρει αυτόν τον ακρογωνιαίο λίθο, τότε όλοι οι άλλοι απειλούνται. Αυτό δεν έχει ακόμη συμβεί. Το άχαρο καθήκον τού να κάνει κανείς ό,τι μπορεί για να αμβλύνει τις διαταραχές που προκαλούν οι "τραμπικές" ενέργειες πρέπει να συνεχιστεί. Αλλά το ρήγμα μεγαλώνει. Και στο Κεμπέκ έγινε πλατύτερο...».

Το αμερικανικό περιοδικό εξωτερικής πολιτικής «Foreign Policy», σε άρθρο του με τον εύγλωττο τίτλο «Ελέφαντες στο δωμάτιο», διαπιστώνει: «Ποτέ ξανά στην 40χρονη ιστορία του G7, οι ΗΠΑ δεν είχαν κοντραριστεί με τους εταίρους τους. Ακόμη και στην πιο πικρή φάση διατλαντικών αντιθέσεων για τον πόλεμο στο Ιράκ (το 2003), ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Γιουνισίρο Κοϊζούμι είχαν σταθεί στο πλευρό του Αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Ουόκερ Μπους. Ακόμη και στις διαδηλώσεις του 1983 κατά της ανάπτυξης αμερικανικών πυρηνικών κεφαλών στην Ευρώπη, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Γιασουχίρο Νακασόνε είχαν σταθεί στο πλευρό του Αμερικανού Προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν. Από τη δεκαετία του 1930, την πιο πρόσφατη περίοδο υψηλών δασμών και εμπορικών πολέμων και του "Πρώτα η Αμερική", όπως επίσης και κατά την τελευταία δεκαετία πριν τη δημιουργία του αμερικανικού συστήματος συμμαχιών, οι ΗΠΑ είχαν αποκοπεί τόσο πολύ από τους διεθνείς εταίρους τους. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε πως ορισμένα από τα παράπονα του Τραμπ και των "μπράβων" του για το G7 έχουν ψήγματα αλήθειας... Ορισμένες από τις χώρες του G7 διατηρούν παράλογους εμπορικούς φραγμούς σε ορισμένες αμερικανικές εξαγωγές. Αλλά οι ισχυροί και έξυπνοι Αμερικανοί Πρόεδροι βρίσκουν τρόπο να κάνουν το G7 να δουλέψει για τα αμερικανικά συμφέροντα, ενώ οι αδύναμοι και ανόητοι Πρόεδροι κάνουν παραστάσεις όπως αυτή του Τραμπ στο Κεμπέκ»!

Οι «Τάιμς της Ν. Υόρκης» διαπιστώνουν ότι «η αποτυχία της συνόδου δεν αφορούσε ουσιαστικά το εμπόριο ή τη δυτική συμμαχία, αλλά τη σταθερή κατάρρευση της μεταπολεμικής Τάξης Πραγμάτων και του τρόπου αναδιοργάνωσης των δομών εξουσίας και αναδιαπραγμάτευσης μεταξύ κοινωνιών σε όλο τον κόσμο». Και συνεχίζουν: «Η μεταπολεμική τάξη πραγμάτων ήταν ένα σπουδαίο ιστορικό επίτευγμα, καθώς κτίστηκε μία σειρά οργανισμών και συμμαχιών για την καταπολέμηση του κομμουνισμού, τη δημιουργία ενός σταθερού εμπορικού συστήματος, την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας και την προώθηση της δημοκρατίας. Αλλά η επόμενη γενιά έχασε το νήμα. Οι ελίτ στην Ευρώπη φοβούνται τόσο πολύ τον εθνικισμό που έπεσαν στην ψευδαίσθηση της σύγκλισης. Της αυταπάτης πως οι χώρες μπορούν άοκνα να συγχωνευτούν σε μία κοσμοπολίτικη πανευρωπαϊκή κοινότητα...».

Τέλος η «Ουάσιγκτον Ποστ», σε άρθρο με τίτλο «Ο Τραμπ μετατρέπει το G7 σε G6», επισημαίνει την όξυνση της διαφοράς συμφερόντων στις διατλαντικές σχέσεις, εκτιμώντας πως συνολικά «απειλείται η μεταπολεμική Διεθνής Τάξη Πραγμάτων που κτίστηκε με κόπο από τους Αμερικανούς Προέδρους μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Προβλέπει επίσης ότι η προεδρία Τραμπ «θα μπορούσε να αναπαραστήσει το θανάσιμο γονάτισμα της Αμερικής ως σπουδαίας δύναμης».


Δ. ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ