Πέτρα στην πέτρα δεν πρόκειται να μείνει στις δημόσιες υπηρεσίες, πρώτα απ' όλα αυτές που αφορούν την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια, την Κοινωνική Ασφάλιση, με τα μέτρα που θα ληφθούν τον Ιούνη ύψους 11,5 δισ. ευρώ. Είναι τόσο βάρβαρα τα μέτρα που έχουν προσυμφωνηθεί μεταξύ των κομμάτων της μαύρης συγκυβέρνησης και της τρόικας, ώστε οι εκπρόσωποί τους αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά προεκλογικά, στην προσπάθειά τους να υφαρπάξουν την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο αθεράπευτα αφελείς θα πίστευαν τη σαθρή δικαιολογία τους ότι τάχα δεν γνωρίζουν ποια είναι συγκεκριμένα τα μέτρα και πως τάχα περιμένουν τη μελέτη του ΚΕΠΕ. Γνωρίζουν μέχρι λεπτομέρειας τα πάντα και σε κάθε περίπτωση γνωρίζουν ότι θα υπάρξει εκ βάθρων ξεθεμέλιωμα του λεγόμενου κοινωνικού κράτους. Μια μικρή πρόγευση έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, δηλώνοντας με νόημα (στον «Real fm») ότι «θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε πάρα πολλά πράγματα. Υπάρχουν ενδεχομένως υπηρεσίες οι οποίες δεν πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, υπάρχουν δομές οι οποίες ενδεχομένως δεν θα 'πρεπε να συνεχίσουν να υπάρχουν». Ο ίδιος ανέφερε συγκεκριμένα τον τομέα της Υγείας, τις δαπάνες για τα φάρμακα, τις υπηρεσίες Υγείας, προϊδεάζοντας για το πού θα βρίσκεται το επίκεντρο της νέας αντιλαϊκής θύελλας. «Θέλετε να μιλήσουμε καθαρά για το θέμα των ασφαλιστικών ταμείων; Είχαμε ένα από τα πιο γενναιόδωρα συνταξιοδοτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο», ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα, προαναγγέλλοντας τη νέα άγρια σφαγή στις συντάξεις. Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εμπαίζουν απροκάλυπτα το λαό, υποστηρίζοντας ότι δε θα χρειαστεί να γίνουν μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς... Ο λαός πρέπει συντρίψει με την ψήφο και τους αγώνες του τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να αναδείξει πανίσχυρο το ΚΚΕ, γιατί αλλιώς θα κάνουν τη ζωή του κόλαση.

Την ίδια ώρα, χιλιάδες νέοι επιστήμονες είναι άνεργοι, αντί να αξιοποιούνται με πλήρη, σταθερή δουλειά και αξιοπρεπείς μισθούς, για να παρέχονται καθολικά και προγραμματισμένα αυτές οι εξειδικευμένες και κρίσιμες υπηρεσίες: Πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενημέρωση για θέματα δημόσιας Υγείας, υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής συμβουλευτικής, νομικής συμβουλευτικής, εργασιακής συμβουλευτικής και ψυχοπαιδαγωγικής παρέμβασης.

Ενα νέο εμπόριο ελπίδας στήνεται εν μέσω κρίσης, όπου η ανέχεια και η ανεργία αυξάνονται ραγδαία. Τη βρώμικη δουλειά αναλαμβάνουν σε αυτήν τη φάση οι «αμόλυντες» ΜΚΟ. Πληρώνονται αδρά από τις κυβερνήσεις και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, για να προωθούν τον «εθελοντισμό», τις χαμηλές προσδοκίες, τη ζητιανιά για «λίγη δουλειά», «λίγο φαΐ», «λίγη υγεία» σε μια εποχή που τεράστιος πλούτος παράγεται. Παράλληλα, θα διατηρούν γύρω τους ένα αποθεματικό εθελοντών, πουλώντας ελπίδα, ότι κάποια στιγμή μπορεί να μεσολαβήσουν οι κύριοι των ΜΚΟ για 5μηνη δουλειά με 600 ευρώ...

Οι εκμεταλλεύτριες τάξεις έχουν ανάγκη απ' αυτό το θρησκευτικό μυστήριο που ο απλός θνητός δεν πρέπει καν να το θίγει, το ίδιο όπως στη βιβλική αφήγηση οι απόγονοι του Αδάμ δεν είχαν την άδεια να φάνε τα απαγορευμένα μήλα από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Η Ινδία αποτελεί έναν από τους «πολύτιμους συμμάχους» στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, αλλά και για όλη την περιοχή της Ασίας, γεγονός που την «προστάτευσε» από τα συνήθη σχόλια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε ανάλογες κινήσεις άλλων χωρών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ινδία, η οποία διαθέτει πυρηνικά σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή, δεν πιέζεται να τα καταργήσει, αντίθετα αναπτύσσει πλέον πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, που διαθέτουν επίσης οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Κίνα, η Ρωσία και η Βρετανία.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 42% του λαού της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ η αστική τάξη αναβαθμίζει το ρόλο της, συμμετέχει σε καπιταλιστικές συμμαχίες όπως η λεγόμενη BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) και εξασφαλίζει για τους μονοπωλιακούς ομίλους της υψηλά ποσοστά κερδοφορίας, που εκφράζονται και στην αύξηση του ΑΕΠ (με ρυθμό 7% το 2011, αναμένεται 5% το 2012), που για τα λαϊκά στρώματα δε σήμανε και δε σημαίνει καμία ουσιαστική αλλαγή.