Και τέλειωσε με δήλωση της Μέρκελ, που απαντούσε σε δήλωση Τσίπρα ότι «δεν υπάρχει 5η αξιολόγηση». Είπε η Μέρκελ: «Η ελληνική κυβέρνηση θα καταθέσει μια πλήρη λίστα μεταρρυθμίσεων με δική της ευθύνη, αλλά εντός του πλαισίου της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία παραπέμπει στην τελευταία αξιολόγηση του β' Προγράμματος». Η ίδια πρόσθεσε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα κάποιες μεταρρυθμίσεις οι οποίες στις 10.12.14 εμφανίζονταν ακόμη ως εκκρεμείς, να τις αντικαταστήσει, εφόσον έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, για να συμπληρώσει: «Και αυτό πρέπει να το διαπιστώσουν οι θεσμοί και τότε να το προτείνουν στο Γιούρογκρουπ. Σημαντικό είναι στο τέλος όλο αυτό να "βγαίνει" και οικονομικά». Για να καταλήξει ότι μέρος της συμφωνίας της 20.2.2015 είναι ότι η Ελλάδα δεσμεύεται - με κάποιον περιορισμό για το 2015 - να διασφαλίσει τα απαραίτητα πρωτογενή πλεονάσματα σύμφωνα με τη δήλωση του Γιούρογκρουπ από το Νοέμβρη του 2012! Τόμπολα; Και 5η αξιολόγηση και σε ισχύ όλα όσα ισχύουν από το Νοέμβρη του 2012!

Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα που είχαμε θέσει στη μέση της βδομάδας για το αν η εργατική τάξη θα δεχτεί αμαχητί το σχεδιασμό της κυβέρνησης να φορτωθεί ο λαός τα βάρη της ανάκαμψης, όπως φορτώθηκε τα βάρη της κρίσης, παραμένει...

Ας δούμε τις εξελίξεις με τη σειρά τους: Στην αρχή της βδομάδας η κυβερνητική προπαγάνδα ισχυριζόταν ότι με τις μεταρρυθμίσεις που διαπραγματεύεται με την «τρόικα» των «θεσμών» (Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ) και την αξιοποίηση της τεχνογνωσίας του ΟΟΣΑ θα υπάρξει όφελος για το λαό. Παράλληλα, η κυβέρνηση έκανε στην πράξη καθαρό ότι με την αξιοποίηση των ταμειακών διαθεσίμων ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών, στο όνομα του εσωτερικού δανεισμού για την κάλυψη των «χρηματοδοτικών κενών», θα επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Την ίδια στιγμή, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός προσπαθώντας να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης που εξελισσόταν σήκωσε κουρνιαχτό για το πού θα γίνονται οι συναντήσεις με την τρόικα. Σημειώσαμε, τότε, πως «όπου και να συναντηθούν οι αντιπροσωπείες της κυβέρνησης και των "εταίρων", στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες ή... στο Βόρειο Πόλο, όποια πρόσωπα και να τις αποτελούν, η ουσία είναι ότι αντικείμενο των συναντήσεών τους είναι η "εξειδίκευση" της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στη βάση της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη». Της συμφωνίας, δηλαδή, που «αναγνωρίζει» τη ματωμένη «τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή» ως... «σημείο αφετηρίας», τη συμφωνία που δεσμεύει το λαό να αποπληρώνει «στο ακέραιο και εγκαίρως» ένα χρέος που δεν είναι δικό του, τη συμφωνία που, πέρα από το «σεβασμό» στο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε κατά τη «μνημονιακή περίοδο», περιλαμβάνει μια σειρά από νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Την Τετάρτη σημειώναμε πρωτοσέλιδα την ανάγκη λαϊκής ετοιμότητας καθώς γινόταν καθαρό ότι η συγκυβέρνηση, μαζί με Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ (τρόικα), ετοιμάζει το έδαφος για νέες εξελίξεις σε βάρος του λαού. Είχε προηγηθεί επιστολή εκπροσώπου της Κομισιόν, στην τρόικα, που ζητούσε από τη συγκυβέρνηση να αποσύρει ακόμα και τα πετσοκομμένα ψίχουλα που υπόσχεται προς την ακραία φτώχεια! Ενώ την ίδια ώρα στο πλαίσιο συναντήσεων της βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ με Αλ. Τσίπρα και Π. Καμμένο δηλωνόταν η «ετοιμότητα» από την πλευρά της συγκυβέρνησης να συνδράμει τα αμερικανο-ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. Συναντήσεις από τις οποίες δεν βγήκε λέξη για το τι συζητήθηκε!

Την Πέμπτη, η κυβέρνηση εντατικοποίησε την προπαγάνδα για να πείσει πόσο θετική είναι η εφαρμογή της αντιλαϊκής συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη και για την ανάγκη υπεράσπισής της επιδιώκοντας ο λαός να κάνει ακόμα ένα βήμα πίσω στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις του. Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, στη «συμφωνία - γέφυρα» και τελικά στην υπεράσπιση της «επέκτασης της δανειακής σύμβασης» που περιλαμβάνεται στη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, δηλαδή των αντιλαϊκών όρων που περιλαμβάνονται και στο μνημόνιο.

Για να πειστεί ο λαός ότι δίνεται μάχη στις Βρυξέλλες για τα δικά του συμφέροντα, τα αστικά μέσα ενημέρωσης διαμόρφωσαν ένα κλίμα αγωνίας για το αν θα υπάρξει συμβιβασμός ή σύγκρουση. Την ίδια ώρα, δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν το 70% των Ελλήνων να ζητούν συμβιβασμό και παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αυτό που επιμελώς έκρυβαν όλοι τους είναι το κύριο: Οτι ο συμβιβασμός και η αντιπαράθεση γίνονται για λογαριασμό των συμφερόντων του εγχώριου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων της Ελλάδας, αλλά και των συμμαχιών στις οποίες εντάσσεται η Ελλάδα, τόσο ευρωπαϊκών όσο και υπερατλαντικών, που αμφισβητούν τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ, όχι βεβαίως για να την αντικαταστήσουν με την απραγματοποίητη «ΕΕ των ισότιμων κρατών», αλλά για να διασφαλίσουν άλλες πρωτοκαθεδρίες.

Το ξημέρωμα της Παρασκευής αποκάλυψε ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τις ηγέτιδες δυνάμεις της ΕΕ, και με την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, δε βρίσκονταν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά το πώς θα εφαρμοστεί η αντιδραστική συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, πώς θα πληρωθούν οι δόσεις του δυσβάσταχτου χρέους και πώς θα επιτευχθεί η ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Πριν ακόμα δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματα των συναντήσεων ο «Ρ» σημείωνε: «Η ελληνική κυβέρνηση δε θέλει το ελληνικό κεφάλαιο να απολέσει όσα προνόμια έχει από τη συμμετοχή του στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Επιδιώκει, όμως, μια αναγκαία χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής, ώστε να έρθει χρήμα που θα στηρίξει τα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλιακών ομίλων». Σημειώναμε ότι η στρατηγική στήριξης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου που υπηρετεί η πολιτική της ΕΕ δεν πρόκειται να πάψει, δηλαδή δεν θα πάψουν τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ, βάσει των οποίων χτυπήθηκαν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, με τη μορφή που πήραν και στα μνημόνια των τελευταίων 5 χρόνων. Ούτε, βεβαίως, η πολιτική στήριξης της ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων θα συνοδευτεί από ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια.

Γι' αυτό το ΚΚΕ σημείωσε με ένταση ότι απ' όποια εξέλιξη της διαπραγμάτευσης θα είναι χαμένος από χέρι ο λαός. Και ότι δεν πρέπει να χάνεται χρόνος. Οτι το κύριο είναι η οργάνωση της πάλης με άξονα την ανάκτηση των απωλειών και τη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντικές οι πρωτοβουλίες σωματείων, Λαϊκών Επιτροπών που παίρνονται αυτές τις μέρες για την ανεργία, το Ασφαλιστικό, την Υγεία. Η προοπτική αυτής της πάλης βρίσκεται στη ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Σ' αυτό το εμπνευσμένο δόγμα του στερητικού «μη» στην αφασική κατάφαση και τις πολιτικές που επιτρέπουν κάτι να γίνεται απ' το τίποτα, το οποίο με τη σειρά του καταβρόχθιζε τα άπαντα, πατάει και το σημερινό κυρίαρχο μη αριστερό, μη δεξιό, πρώτη φορά καμένου αριστερά, με νταούλια και βιολιά συγκυβερνητικού σχήματος. Ετσι έχουμε μη άρτον, μη θέαμα, σ' ένα επικοινωνιακό εκκρεμές γιγάντιας ταλάντωσης, που βαράει στα πιο ρηχά άκρα που μπορεί να διακρίνει ο κοινός νους της μοντέρνας δεινοσαυρικής διαδικτυακής εποχής των νεαρών ζόμπι. Τα ψίχουλα, μαζεμένα με υγρά μαντιλάκια θυμωμένης πατριωτικής ευαισθησίας απ' τα πιάτα των ασφαλιστικών ταμείων, και τα σκουπίδια των μεγάλων οφειλετών του δημοσίου, παρουσιάζονται ως σωτήριο λουκούλειο γεύμα από αυτοαποκαλούμενη κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας». Ετσι το κομμάτι της που ασχολείται κυβερνητικά με την «εθνική σωτηρία» μετατρέπει, κι ίσως όχι για μία μόνο μέρα, τις στρατιωτικές μπάντες σε πρωτότυπη street art μεταμοντέρνου Λυκείου Ελληνίδων, ως θεαματικό μη θέαμα, και ως κάγκελα που συναντούν τα μυαλά κι όχι μυαλά στα κάγκελα.

Μη άρτος. Μη θεάματα. Μη επικοινωνία. Σ' αυτό το ιερό τρίποδο χτίζονται οι εικόνες των πλατειών που θα προκύψουν μετά τη σύγκρουση, τη σωτήρια θεραπευτική σύγκρουση με το Eurogroup. Οι πλατείες των αγανακτισμένων θα γίνουν πλατείες ενθουσιασμένων, μετά θα γίνουν πλατείες απογοητευμένων, ίσως λίγο αργότερα πλατείες οργισμένων, και στο τέλος, βοηθούντος και του θέρους, πλατείες μετριοπαθών ικανοποιημένων που έβαλαν τον πήχυ ψηλά και περνάν από κάτω χαρωπά, γιατί με τούτα και μ' αυτά, αφού τους ΑΝΕΛ μπορεί να τους διαδεχτεί το Ποτάμι, κι αφού χρυσαυγίτες μπορούν να κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια με τους συριζαίους στα λιμάνια, θα ανακράζουμε «αποφύγαμε τα χειρότερα». Η υπερμάχος κοινοβουλευτική στρατηγός, αν ερμηνευτεί αλλιώς ο κανονισμός, θα πιστοποιήσει και το μη λάβαρο της μη επανάστασης του ενδεχομένως μη 2015: μη καταστροφή. Ευρωζωνάτη και καμαρωτή. Νενικήκαμεν (προσοχή: το νε στο νενικήκαμεν γράφεται με ναι)...

Από παλιότερη κινητοποίηση αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ

Στις συνθήκες της επικοινωνιακής «άνοιξης» που ζούμε με τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το project είναι απόλυτα πετυχημένο. Στην πραγματικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, την «επανεκκίνηση» της οποίας υπόσχεται να εξασφαλίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όμως, τι γίνεται; Για όποιον αναλογιστεί τη σημερινή κατάσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των αυτοαπασχολούμενων, και κάνει τον κόπο να διαβάσει προσεκτικά τις ρυθμίσεις, τα πράγματα δεν είναι όπως παρουσιάζονται.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, να δούμε καταρχήν τι προβλέπει συνοπτικά το νομοσχέδιο.

Ρύθμιση των ληξιπροθέσμων οφειλών μέχρι 1/3/2015 στην εφορία, σε 1-100 μηνιαίες δόσεις με έκπτωση προστίμων και τόκων από 100% έως 30% αντίστοιχα. Η ρύθμιση λήγει την 26/5/2015.

Ρυθμίζονται χρέη μέχρι την 1/2/2015 προς τον ΟΑΕΕ σε 1-100 μηνιαίες δόσεις, με έκπτωση επί των προσαυξήσεων 100% - 50%. Η ρύθμιση λήγει την 30/4/2015.

Σημασία έχουν και οι «λεπτομέρειες».

Για οφειλές πάνω από 5.000 ευρώ, θεσπίζεται επιτόκιο 3% ετησίως. Δεν είναι και λίγο σε συνθήκες πληθωρισμού κοντά στο 0%. Δηλαδή, σε 100 μήνες, οι οφειλές μαζί με τις εναπομένουσες προσαυξήσεις, θα πάρουν 12% - 13% πάνω.

Οποιος δεν είναι συνεπής (δεν πληρώσει ή καθυστερήσει μερικές δόσεις) χάνει τη ρύθμιση και βρίσκεται αντιμέτωπος με το σύνολο της αρχικής οφειλής και όλες τις νομικές και οικονομικές συνέπειες που συνεπάγεται. Το ίδιο παθαίνει και όποιος δεν πληρώσει στην ώρα τους τις υποχρεώσεις του από εδώ και πέρα.

Καταργούνται, βέβαια, οι ποινικές διώξεις για τους οφειλέτες του ΟΑΕΕ. Πρόκειται για έναν νόμο της χούντας, που είναι αδύνατον να εφαρμοστεί πλήρως, γιατί δεν υπάρχουν φυλακές ικανές να στεγάσουν 575 χιλιάδες οφειλέτες του Ταμείου.

Και το κυριότερο!

Τι είναι αυτό που ρυθμίζεται;

Οποιος ανοίξει την καρτέλα του στο taxis, τι θα βρει στη στήλη ληξιπρόθεσμες οφειλές; Φορολογία εισοδήματος 26% από το πρώτο ευρώ χωρίς αφορολόγητο (ληστεία δηλαδή), τέλος επιτηδεύματος (χαράτσι), ΕΝΦΙΑ (κι άλλο χαράτσι), και διάφορα χρέη, που, μπροστά στη φορολογική καταιγίδα και την οικονομική ανέχεια, έχασε το λογαριασμό και δεν κατάφερε να πληρώσει. Αρα, μιλάμε για αντιλαϊκούς φόρους, και όχι για «πατριωτικό καθήκον», όπως ψελλίζει η κα Βαλαβάνη.

Οποιος ανοίξει τον φάκελο της εισφοράς του ΟΑΕΕ, τι θα δει; Ενα ποσόν, που είναι αδύνατον να πληρώσει χωρίς να λιμοκτονήσει. Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με στοχευμένη εισφοροδιαφυγή, όπως διατείνονται ορισμένοι «πονηροί πολιτευτές», αλλά για ένα πανάκριβο ασφάλιστρο, για την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, στις σημερινές συνθήκες. Δεν είναι ανεγκέφαλοι, οι μισοί ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ που χρωστούν σήμερα στο Ταμείο, να ρισκάρουν τη σύνταξη και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη χωρίς λόγο. Δεν έχουν να πληρώσουν. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Δεν θα αρνηθούμε, παρ' όλα αυτά, ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις της νέας κυβέρνησης είναι βελτιωμένες σε σχέση με τις αντίστοιχες ρυθμίσεις της προηγούμενης. Δηλαδή, το τυράκι είναι πιο ελκυστικό.

Η φάκα, όμως, πού είναι;

Αν εξετάσουμε τα πράγματα από τη σκοπιά του κρατικού προϋπολογισμού, είναι γεγονός ότι η εκτίναξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προκάλεσε σοβαρές δυσκολίες στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.

Η διόγκωση των απλήρωτων ασφαλιστικών εισφορών μεγάλωσε και τα ταμειακά προβλήματα στον ΟΑΕΕ, που δυσκολεύεται να πληρώσει τις συντάξεις, παρά το άγριο πετσόκομμά τους τα προηγούμενα χρόνια. Για να μην υποχρεωθεί σε στάση πληρωμών, απορροφά κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και αυτό, μαζί με τα ανάλογα προβλήματα στα άλλα ασφαλιστικά ταμεία, εντείνει παραπέρα τη δημόσια διαχείριση.

Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, όμως, τα τοκοχρεολύσια και τα κρατικά χρέη τρέχουν. Και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να τηρήσει στο ακέραιο τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.

Εδώ χρειάζονται ορισμένες αποσαφηνίσεις.

Από τα 76 δισ. των οφειλών προς το Δημόσιο, 1,6 δισ. τα χρωστούν μικροοφειλέτες μέχρι 3.000 ευρώ, 3.174.000 φυσικά πρόσωπα (κατά τεκμήριο λαϊκά στρώματα) και 357.000 επιχειρήσεις (κατά τεκμήριο μικροεπιχειρήσεις). Ομως, τα χρέη όσων χρωστούν πάνω από 1 εκατ. ευρώ (οι μεγαλοκαρχαρίες δηλαδή) ανέρχονται σε 60,4 δισ. Και μια λεπτομέρεια. Από το σύνολο των οφειλών, μόνο τα 9 δισ. θεωρούνται «εισπράξιμα» από το υπουργείο Οικονομικών, τα υπόλοιπα ανήκουν σε μεγάλες επιχειρήσεις που πτώχευσαν, μεγαλοεπενδυτές που εξαφανίστηκαν κ.λπ. Στοιχηματίζουμε, χωρίς κανένα ρίσκο, ότι τα χρέη των λαϊκών στρωμάτων ανήκουν στα «εισπράξιμα».

Τα αδιέξοδα του ΟΑΕΕ δεν τα προκάλεσαν οι συνταξιούχοι που πλήρωσαν μέχρι τελευταία δεκάρα τις εισφορές τους, αλλά η αναιμική κρατική χρηματοδότηση για δεκαετίες, που εξαΰλωσε τα αποθεματικά. Πότε με πρόσχημα την οικονομική ανάπτυξη, πότε για την ΟΝΕ, το κράτος δεν εκπλήρωσε ούτε τις υποχρεώσεις που είχε νομοθετήσει.

Και στους πονηρούς που φορτώνουν τη διόγκωση του κρατικού χρέους στον «έκλυτο βίο» των λαϊκών στρωμάτων, θυμίζουμε τα δανεικά κι αγύριστα των μεγαλοεπενδυτών, τις νόμιμες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, τα δισ. των επιδοτήσεων, τα κρατικά δάνεια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες κ.λπ.

Με λίγα λόγια, τι επιδιώκει η κυβέρνηση με τέτοιου είδους μέτρα;

«Ζεστό» χρήμα στα κρατικά ταμεία άμεσα, για να διευκολύνει τα παζάρια και τους ελιγμούς της αστικής τάξης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να λύσει και μεσοπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας του κρατικού προϋπολογισμού, για την ομαλή εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους προς τα μονοπώλια. Και αυτά, στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων.

Να λοιπόν και η φάκα.

Ο ανυποψίαστος αναγνώστης, δίκαια, θα αναρωτηθεί.

Τι μας λες τώρα; Εδώ τα χρέη μάς έχουν γονατίσει, η κυβέρνηση προσφέρει λύση, και θα πούμε όχι στη διευθέτησή τους; Πώς θα πάρουμε ανάσα;

Κανένας δεν θα πει όχι σε μια ρύθμιση. Να μη δούμε, όμως, και τι μας επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον; Για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε και την κάθε λύση...

Το 26% θα υπάρχει και στις φετινές φορολογικές δηλώσεις, μαζί με το τέλος επιτηδεύματος. Ο ΕΝΦΙΑ και όλα τα άλλα χαράτσια, είναι επίσης εδώ. Αν πέρσι και πρόπερσι, δεν έγινε δυνατόν να πληρωθούν, με ποιο θαύμα θα πληρωθούν φέτος μαζί με τη δόση; Αλλιώς, η ρύθμιση πήγε περίπατο.

Η εισφορά στον ΟΑΕΕ θα είναι η ίδια και τα επόμενα δίμηνα. Οποιος χρησιμοποιήσει τη διάταξη για υποβιβασμό μέχρι τρεις ασφαλιστικές κλάσεις που προσφέρεται, θα γλιτώσει 100 - 150 ευρώ, αλλά υποβαθμίζει τη μελλοντική του σύνταξη. Θα σωθεί; Γιατί, αν δεν πληρώσει την εισφορά μαζί με τη δόση, τα χρέη θα επανέλθουν απειλητικότερα.

Και άντε πήραμε με χίλια βάσανα μια ανάσα. Για πόσο; Η κρίση κρατάει χρόνια. Φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο, θα δούμε καλύτερες μέρες; Ακόμα και αν βελτιωθούν οι δείκτες της οικονομίας, οι αυτοαπασχολούμενοι θα σέρνουν το βάρος παλαιών και νέων χρεών. Και όχι μόνο αυτό. Θα αντιμετωπίσουν τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια με χειρότερους όρους. Η απελευθέρωση της αγοράς και η μονοπώληση «τσακίζουν κόκαλα». Και η νέα κυβέρνηση δίνει όρκους πίστης στον ΟΟΣΑ και την «εργαλειοθήκη» του. Υποσχέθηκε ότι θα «...αφαιρέσει φραγμούς στον ανταγωνισμό βασισμένη σε στοιχεία που θα αντλήσει από τον ΟΟΣΑ...». Αυτά υπέγραψε στη νέα συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, για να μην ξεχνιόμαστε.

Επομένως, «άνθρακες ο θησαυρός».

Να μην αφήσουμε στην άκρη και τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ, που «μέσα στην καλή χαρά» χαρακτηρίζουν τις ρυθμίσεις ευεργετικές. Αυτές, άλλου είδους επιχειρήσεις έχουν στο μυαλό τους, «ανταγωνιστικές», «καινοτόμες», «εξωστρεφείς» και πάει λέγοντας. Καμία σχέση με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και τα ζόρια που τραβάνε.

Για την ανακούφιση της πλειοψηφίας των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, άλλα μέτρα είναι απαραίτητα.

Κατάργηση των αντιλαϊκών φορολογικών νόμων και αναδρομική διαγραφή των φόρων που επιβλήθηκαν με αυτούς.

Γιατί το φορτίο είναι άδικο και βαρύ.

Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 30% σήμερα, χωρίς απώλεια των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, και αναδρομικά για την περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Για να μπορέσει ο κάθε αυτοαπασχολούμενος να πάρει τη σύνταξη που δικαιούται.

Διαγραφή όλων των προσαυξήσεων για χρέη στον ΟΑΕΕ και το Δημόσιο και κατάργηση της αντίστοιχης ενημερότητας.

Για να απαλλαγεί από την τοκογλυφία.

Κατάργηση του ΚΕΑΟ για χρέη στον ΟΑΕΕ, καμία κατάσχεση πρώτης κατοικίας. Αναστολή άλλων κατασχέσεων.

Για να γλιτώσει από τους εκβιασμούς.

Μακρόχρονη ρύθμιση, με δόσεις που να μην ξεπερνούν το 10% του διαθέσιμου εισοδήματος.

Γιατί δεν μπορεί να δουλεύει μόνο για τις δόσεις. Πρέπει να ζήσει και την οικογένεια.

Αυτές είναι οι θέσεις του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλες, και ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Το ΚΚΕ λέει κι άλλα. Αν κάτι χρειάζεται «επανεκκίνηση», είναι οι αγωνιστικές διεκδικήσεις των αυτοαπασχολούμενων, η αναζωογόνηση των σωματείων, ένα αντιμονοπωλιακό πλαίσιο δράσης μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα, που να παίρνει υπόψη του και τα άμεσα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα, να ανοίγει προοπτικές.

Κάθε αναμονή, κάθε εφησυχασμός για τους κυβερνητικούς χειρισμούς, προκαλεί νέα αδιέξοδα. Καμιά εμπιστοσύνη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ο ρόλος τους είναι να μπερδεύουν και να αποπροσανατολίζουν. Αυτό το πλαίσιο πάλης υπάρχει, υιοθετείται από την ΠΑΣΕΒΕ και τους συνδικαλιστικούς φορείς που την συγκροτούν. Και αν γίνει υπόθεση της μεγάλης μάζας των αυτοαπασχολούμενων, μπορεί να δώσει άμεση και χειροπιαστή διέξοδο.