Η ΝΔ, από την πλευρά της, νιώθει πως έχει εξασφαλισμένη, για άλλη μια χρονιά, την κυριαρχία της ΔΑΠ στους συσχετισμούς στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, ενώ, από την άλλη, ως κυβέρνηση έχει δρομολογήσει τις αναδιαρθρώσεις που έχουν ήδη αρχίσει να δίνουν τους πικρούς «καρπούς» τους...

Σήμερα, παράλληλα, πρέπει να συνυπολογίσουμε τη νέα βάρβαρη επίθεση που δέχονται λαός και η νεολαία στο εισόδημα και το δικαίωμα στη δουλειά, στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Ολες οι παραπάνω πολιτικές δυνάμεις, όμως, συζητούν διαχειριστικές προτάσεις για το «ξεπέρασμα» της κρίσης, χωρίς να θέτουν το ερώτημα, ποιος, τελικά, θα πληρώσει το «ξεπέρασμά» της. Και δε θέτουν καν το ερώτημα, γιατί γι' αυτούς, για τα κόμματα του συστήματος, είναι δεδομένο ότι πρέπει για άλλη μια φορά να πληρώσει ο λαός. Σ' αυτό καταλήγουν τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Οι όποιες «διαφωνίες» τους έχουν να κάνουν με τον «τρόπο αποπληρωμής» της κρίσης από το λαό. Και οι όποιες προτάσεις τους, για «ανακούφιση» του λαού, είναι απλώς και μόνον «υπνωτικά», προκειμένου να δεχτούν οι εργαζόμενοι να κάνουν περισσότερες θυσίες για να σώσουν ...τους εκμεταλλευτές τους.

Μόλις πριν από μια βδομάδα, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Α. Τσίπρας, μιλώντας σε διημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία στη Θεσσαλονίκη, είπε ότι πρέπει η «δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση να είναι ένα όχημα για να ξεπεράσουμε την κρίση». Δηλαδή, τα πανεπιστήμια να γίνουν πιο ανταγωνιστικά, πιο αποτελεσματικά στις υπηρεσίες που θα προσφέρουν στο κεφάλαιο, ώστε να βοηθήσουν το κεφάλαιο, τον καπιταλισμό, να ξεπεράσει την κρίση του. Βέβαια, δεν εξήγησε αναλυτικά το πώς θα γίνει αυτό (με εξαίρεση, ίσως, την αναφορά του για αύξηση της χρηματοδότησης). Αλλά δε χρειαζόταν κιόλας να το εξηγήσει, αφού αυτό το ζητούμενο για το κεφάλαιο έχει απαντηθεί από την ιμπεριαλιστική ΕΕ: Με τις αναδιαρθρώσεις της Μπολόνια θα γίνουν τα πανεπιστήμια πιο ανταγωνιστικά. Με τις αναδιαρθρώσεις, που, ήδη, έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και στη χώρα μας.

Ο συνδυασμός της επίθεσης στην Ανώτατη Εκπαίδευση με τη συνολική επίθεση στο λαό και τη νεολαία, στο όνομα της κρίσης, αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν οι λαϊκές οικογένειες που έχουν παιδιά σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Αν σκεφτούμε ότι, ήδη, το ποσοστό των φοιτητών που αναγκάζεται να δουλεύει παράλληλα με τις σπουδές του φτάνει στο 45% (σύμφωνα με περσινή έρευνα των Γραφείων Διασύνδεσης), ενώ για τους σπουδαστές των ΤΕΙ εκτινάσσεται πάνω από 60%... Αν σκεφτούμε ότι το 45% - 50% των εισαγόμενων κάθε χρόνο στις σχολές αναγκάζεται να μετακινηθεί σε άλλη πόλη για να σπουδάσει, δηλαδή να πληρώνει έναν ολόκληρο μισθό το μήνα για να καλύψει το κόστος σπουδών και διαβίωσης (με ένα μέρος αυτών των παιδιών να εγκαταλείπει, τελικά, τις σπουδές)... Γίνεται κατανοητό ότι η απάντηση στο ερώτημα «ποιος θα πληρώσει τελικά τις συνέπειες της κρίσης» αποτελεί (και πρέπει να αποτελεί) το κυριότερο κριτήριο για τη στάση που θα κρατήσουν και οι φοιτητές - σπουδαστές, απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και τους εκφραστές τους, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας (φοιτητικές εκλογές, ευρωεκλογές).

Οι νόμοι που εφαρμόζονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση προωθούν το «επιχειρηματικό» πανεπιστήμιο, που συνεπάγεται υποβάθμιση της γνώσης, διόγκωση του κόστους σπουδών και περιστολή των δικαιωμάτων φοιτητών - σπουδαστών. Κι αυτό φαίνεται, ακόμα κι αν σταχυολογήσουμε μερικές από τις ειδήσεις των τελευταίων μόλις βδομάδων.

Ιδιώτες επιχειρηματίες, πέρα από το μεγάλο πακέτο χρηματοδότησης (διάβαζε παραγγελίας και αξιοποίησης για τα συμφέροντά τους) της έρευνας, διευρύνουν τις μπίζνες τους με τα ΑΕΙ, αναλαμβάνοντας την παραγγελία και χρηματοδότηση ολόκληρων μεταπτυχιακών!

Η «αξιολόγηση» δίνει, ήδη, αποτελέσματα, δείχνοντας το πραγματικό της «πρόσωπο». Κάνει παρατηρήσεις στα Τμήματα για ταχύτερη προσαρμογή στις κατευθύνσεις της Μπολόνια, βγάζει δηλητηριώδη πορίσματα για το άσυλο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, περιέλαβε μέχρι και πρόταση για κατάργηση των όποιων δωρεάν παροχών των Ιδρυμάτων στους φοιτητές που κινητοποιούνται!

Κι αυτά, την ώρα που χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές έδωσαν εξετάσεις χωρίς να έχουν πάρει καν βιβλία, ως αποτέλεσμα ακριβώς της εφαρμογής του νόμου - πλαισίου. Την ίδια στιγμή, εφαρμόζονται και όλες οι κύριες πλευρές του νόμου - πλαισίου (καταρτίστηκαν τετραετείς προγραμματισμοί, εσωτερικοί κανονισμοί, ανασύρονται οι αντιδραστικές διατάξεις για τη διάρκεια των εξαμήνων κ.ά.).

Ολες αυτές οι εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, από τη μια, δείχνουν ότι τα ΑΕΙ έχουν, ήδη, αρχίσει να ντύνονται το επιχειρηματικό τους κοστούμι και, από την άλλη, δείχνουν πώς καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος τα περί «ανεφάρμοστου» νόμου (που ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ή τα περί «γραφειοκρατικού» νόμου (που ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ).

Αυτή τη βδομάδα, δε, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ προχώρησαν ακόμα παραπέρα: Με μια φωνή απαίτησαν την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου στο σκέλος του που αφορά το άσυλο!

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του την περασμένη Τετάρτη, είπε χαρακτηριστικά ότι «υπάρχει, με βάση τον ισχύοντα νόμο που ψηφίστηκε μόλις πριν ενάμιση χρόνο από τη ΝΔ, η δυνατότητα να παρθούν αποτελεσματικά μέτρα» και, αντίστοιχα, ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ, Δ. Τζανακόπουλος, είπε ότι «υπάρχει το νομικό πλαίσιο (...) για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών». Πανομοιότυπο αίτημα έθεσαν την προηγούμενη βδομάδα με δηλώσεις τους και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Χρυσοχοΐδης, Παπακωνσταντίνου κ.ά.), καθώς, φυσικά, και άλλοι της ΝΔ.

Αναφέρονται στο νόμο - πλαίσιο και ζητούν την εφαρμογή του σε μια από τις πλέον αντιδραστικές διατάξεις του: Την περιστολή του ακαδημαϊκού ασύλου. Γιατί, να ξεκαθαρίσουμε, η εφαρμογή του νόμου που ζητούν δεν έχει να κάνει τόσο με την αντιμετώπιση των «κουκουλοφόρων», όσο με τον περιορισμό της δράσης του ίδιου του φοιτητικού κινήματος. Ο νόμος, του οποίου ζητούν την εφαρμογή, λέει ότι καταλύει το άσυλο όποιος ...διακόπτει ένα μάθημα, όποιος διακόπτει ένα ερευνητικό πρόγραμμα κ.ά. Στρέφεται, δηλαδή, εναντίων των ίδιων των φοιτητών, πανεπιστημιακών κι εργαζομένων, εναντίων οποιασδήποτε κινητοποίησής τους μέσα στις σχολές.

Και μετά από την παραπάνω αντιδραστική συμφωνία, οι πρόεδροι ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ συνέχισαν τη συνεργασία, ανταλλάζοντας επιστολές για ...την ανάγκη επανασύστασης της ΕΦΕΕ. Ποιοι; Αυτοί, που οι παρατάξεις τους στους φοιτητές είτε δεν εμφανίστηκαν καν τα τελευταία χρόνια όταν έπρεπε να γίνουν τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια (ΣΥΝ), είτε τις ημέρες των συνεδρίων πήγαιναν εκλογές στα Κυκλαδονήσια (ΠΑΣΟΚ)!

Από παλιότερη κινητοποίηση των φοιτητών, με ξεκάθαρα αιτήματα ενάντια στις αναδιαρθρώσεις, με το αίτημα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση

Η ΔΗΠΑΚ επισημαίνει ότι: «Η ΠΟΣΔΕΠ τα τελευταία χρόνια με τις θέσεις και αποφάσεις της είχε συνεισφορά στην ανάδειξη του χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων στην ανώτατη εκπαίδευση, στην υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των πανεπιστημίων, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την επιχειρηματική λειτουργία τους. Με την αποφασιστική στάση των δυνάμεων της ΔΗΠΑΚ, γενικεύτηκε η αντιπαράθεση με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια και γενικότερα της ΕΕ, υιοθετήθηκαν θέσεις που αναδείκνυαν την ανάγκη ανατροπής του συνολικού νομοθετικού πλαισίου των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ», τονίζει.

«Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, αλλά και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις, ΚΙΠΑΝ και ΑΡΜΕ, υπονόμευσαν τις θέσεις της ΠΟΣΔΕΠ», λέει η ΔΗΠΑΚ και θυμίζει την κίνηση των λεγόμενων «χιλίων» και γενικότερα την προώθηση στο ΔΕΠ, της επιχειρηματικής αντίληψης για το πανεπιστήμιο. «Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε και η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ», επισημαίνει η ΔΗΠΑΚ τονίζοντας ότι «στην πράξη, δυνάμεις της στήριξαν την εφαρμογή του νόμου πλαισίου» και θυμίζοντας ότι η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ έσυρε την ομοσπονδία πίσω από την καιροσκοπική τακτική των φοιτητικών παρατάξεων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ΠΑΣΠ.

Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΜΜΕ αξιοποίησαν την τακτική αυτή και επιδίωξαν να δημιουργηθεί έδαφος για μια ολομέτωπη επίθεση απαξίωσης της ΠΟΣΔΕΠ και των πολιτικών της θέσεων, του αγωνιζόμενου πανεπιστημιακού κινήματος. Ταυτόχρονα ΚΙΠΑΝ και ΑΡΜΕ και από κοντά οι λεγόμενοι «ανεξάρτητοι», κινητοποιήθηκαν έξω από κάθε όριο και δεοντολογία και με κάθε μέσο για την κατάκτηση της πλειοψηφίας της ΠΟΣΔΕΠ.

Αποκαλυπτική είναι η ΔΗΠΑΚ και για τα όσα συνέβησαν μέσα στο ίδιο το συνέδριο:

«Στο 9ο Συνέδριο το μόνο πράγμα που δεν ένοιαζε τις δυνάμεις του επιχειρηματικού πανεπιστημίου ήταν η ουσιαστική συζήτηση των προβλημάτων των Πανεπιστημίων. Επί δύο ημέρες απασχόλησαν το συνέδριο με τις παράνομες εγγραφές συλλόγων σφραγίδων, που ανασυστάθηκαν ή και δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να εξασφαλιστούν σύνεδροι. Εγγραφήκανε σύνεδροι που προέρχονταν από παράνομες εκλογές. Εγιναν δεκτοί σύλλογοι που αφορούσαν γεωγραφικά το ίδιο πανεπιστήμιο. Η διαδικασία εγγραφής συνέδρων ίσχυε σχεδόν έως το τέλος της ψηφοφορίας, η ψηφοφορία στην κάλπη άρχισε πριν να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του συνεδρίου και να διεξαχθούν οι ψηφοφορίες. Ολη αυτή η πρωτοφανής κατάσταση που δημιουργήθηκε έγινε δυνατή χάρη στη συμβιβαστική και καιροσκοπική στάση της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, που μέσα από διαδικασίες συνδιαλλαγής με την ΚΙΠΑΝ και την ΑΡΜΕ "ξεπούλησε" ακόμη και τα δικά της στελέχη που αποκλείστηκαν από σύνεδροι και είχαν καταθέσει ενστάσεις ενάντια στον αποκλεισμό τους. Η ΔΗΠΑΚ αντιπάλεψε σταθερά την υιοθέτηση πρακτικών "εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού" από το Συνέδριο και παραιτήθηκε από την αρχή αυτής της διαδικασίας από το προεδρείο καταγγέλλοντας τόσο το παράτυπο της διαδικασίας, αλλά και την ουσία της, δηλαδή την αλλαγή της σύνθεσης του σώματος.

Στον προγραμματισμό δράσης η πρόταση της ΔΗΠΑΚ για συζήτηση και απόφαση επί των σχεδίων δράσης / προγραμματισμού που κατατέθηκαν, μειοψήφησε. Υιοθετήθηκε η διαδικασία των ψηφισμάτων για επιμέρους ζητήματα, διαδικασία που προτάθηκε από τη ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και έγινε δεκτή από την ΚΙΠΑΝ και την ΑΡΜΕ»...

Η κατάληξη μετά από όλα τα παραπάνω, όπως υπογραμμίζει η ΔΗΠΑΚ, είναι ότι: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της ΠΟΣΔΕΠ δεν υπάρχει απολογισμός ούτε προγραμματισμός. Δεν υπάρχουν δεσμευτικά συνεδριακά ντοκουμέντα για τη δράση και τους στόχους της».

«Το συμπέρασμα είναι σαφές», συνεχίζει η ΔΗΠΑΚ, «η ΠΟΣΔΕΠ με τις θέσεις της για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις ενόχλησε κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, εκδοτικά συγκροτήματα που επενδύουν στην ΑΕ και πρεσβείες που ενδιαφέρονται για επενδύσεις και κέρδη από τα ΚΕΣ και τα Κολέγια. Οι δυνάμεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτά από την αρχή με τη μία τάση τους, την ΑΡΜΕ, και στη συνέχεια με τη ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, έβαλαν πλάτη για να δρομολογηθεί η αλλαγή στάσης και θέσεων της ΠΟΣΔΕΠ».

Ετσι, σήμερα, στις νέες συνθήκες με την κρίση να οξύνεται και με τις δυνάμεις του κεφαλαίου από νέες θέσεις να εφορμούν για να υλοποιήσουν τις αντιδραστικές αλλαγές, η ΔΗΠΑΚ απευθύνεται «σε όλους τους πανεπιστημιακούς που είναι αντίθετοι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, σε όλους εκείνους που θέλουν να είναι δάσκαλοι και ερευνητές και όχι υπηρέτες επιχειρηματικών συμφερόντων».

Τους καλεί, μαζί με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους «να συνεχίσουν να αντιστέκονται μέχρι να ανατραπούν τα αντιδραστικά σχέδια των εμπόρων της γνώσης και των συνοδοιπόρων τους. Τους καλεί να αγωνιστούν για αναδιαμόρφωση μιας πραγματικά Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν, που θα στηρίζει την εξέλιξη των επιστημών και την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη επιστημονικού δυναμικού ικανού να συμβάλλει στην άνοδο του υλικού και πνευματικού επιπέδου του λαού μας.

• Με ενιαίο πρόγραμμα σπουδών ανά επιστημονικό αντικείμενο και επιστημονική ειδίκευση και πλήρη επαγγελματική επάρκεια με την απόκτηση του πτυχίου, σε ένα ενιαίο κύκλο προπτυχιακών σπουδών.
• Ενιαίο μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών που θα κατευθύνεται στην παραγωγή νέας γνώσης και θα οδηγεί στην απονομή αποκλειστικά διδακτορικού διπλώματος.
• Κατάργηση όλων των «μεταπτυχιακών» ειδίκευσης που διασπούν το ενιαίο των σπουδών και κατακερματίζουν τα πτυχία, σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση των προπτυχιακών σπουδών, ακόμη και με την παράταση της διάρκειάς τους, όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο.
• Καθιέρωση ενιαίου βασικού δωδεκάχρονου υποχρεωτικού σχολείου για τη διεύρυνση της γενικής εκπαίδευσης, ώστε να πάψει η πρόωρη επαγγελματική επιλογή και εκπαίδευση, πριν τη συμπλήρωση του σύγχρονου μορφωτικού έργου του σχολείου και την ενηλικίωση του νέου ανθρώπου. Σχολείο που θα βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τους νόμους της φύσης και της κοινωνικής ζωής, τη θέση και το ρόλο τους μέσα σ' αυτή.
• Ανάπτυξη ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος επαγγελματικών σχολών μετά τη δωδεκάχρονη εκπαίδευση, ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα για όσα επαγγέλματα δε χρειάζονται πανεπιστημιακές σπουδές.
• Κατάργηση του αναχρονιστικού-αντιεπιστημονικού διαχωρισμού σε πανεπιστημιακή και μη πανεπιστημιακή ανώτατη εκπαίδευση.

Ορος για να ανοίξει αυτός ο δρόμος είναι η απόκρουση, η αντίσταση στην επίθεση που συνιστούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Γι' αυτό και η ΔΗΠΑΚ, ξεκαθαρίζει στο κάλεσμά της:

«Αντιπαλεύουμε όλο το νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με βάση τις κατευθύνσεις της Μπολόνιας και τις αποφάσεις της ΕΕ».

«Αγωνιζόμαστε για τον αναπροσανατολισμό της έρευνας ώστε να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μέσα από ένα αναγκαίο στρατηγικό σχέδιο που θα αξιοποιεί όλο το επιστημονικό δυναμικό των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων, σε πλήρη συνεργασία και συντονισμό».

«Αγωνιζόμαστε για μόνιμο με ικανοποιητικές αμοιβές ΔΕΠ», τονίζει η ΔΗΠΑΚ και αναλύει τις θέσεις της για μόνιμη θέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων και κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης, παραθέτει τις θέσεις της για τις κρίσεις μελών ΔΕΠ και προσθέτει τις διεκδικήσεις για κατάργηση του επιδοματικού χαρακτήρα του μισθού (ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό), ενιαίο μισθολόγιο με βάση τα 2.000 ευρώ καθαρά για τον πρωτοδιοριζόμενο λέκτορα, επίλυση των ασφαλιστικών προβλημάτων, κατάργηση της δυνατότητας να ιδρύονται εταιρείες από τα πανεπιστήμια και τα μέλη ΔΕΠ.

«Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας όπως αυτή εκφράζεται, σε κάθε χώρο και στο σύνολο των λειτουργιών των Πανεπιστημίων», τονίζει η ΔΗΠΑΚ και συνεχίζει:

«Απαιτούμε την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία τουλάχιστον στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

Αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για πραγματικά δωρεάν σπουδές για όλους, ώστε κανένας φοιτητής να μην δυσκολεύεται να σπουδάσει ή να αναγκάζεται να δουλεύει, για να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα των σπουδών του».