Σάββατο 22 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θα γίνει της Πάρνηθας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το μεσημέρι της Τετάρτης, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη έσπασαν το άβατο του καζίνο «Hayat» και με μια δυναμική κινητοποίηση στην είσοδο του ξενοδοχείου απαίτησαν την επαναπρόσληψη δύο εργαζομένων που απολύθηκαν παραμονές της απεργίας. Αφορμή για την αντιπαράθεση που οδήγησε στην απόλυση των εργαζομένων, ήταν η ανάρτηση αφίσας του ΠΑΜΕ στο ταμπλό του Σωματείου. Η διοίκηση της επιχείρησης απαίτησε να βγει η αφίσα δηλώνοντας «δε θα το κάνουμε εδώ Πάρνηθα».

Ο στόχος της εργοδοσίας αποκαλύφθηκε και στη διάρκεια της συνάντησης που είχε αντιπροσωπεία των συνδικαλιστών με τη νομική σύμβουλο της επιχείρησης, Π. Παπαθανασοπούλου, η οποία απροκάλυπτα δήλωσε ότι μπορεί να απολύει όποιον και όποτε θέλει επικαλούμενη το διευθυντικό δικαίωμα και εγκάλεσε το σωματείο για κομματικοποίηση της δράσης του. Μάλιστα, έθεσε και τα όρια μέσα στα οποία η εργοδοσία επιτρέπει τη δράση του σωματείου: «Μπορείτε να είστε μέλη της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ, αλλά μέχρι εκεί».

«Εδώ θα γίνει της Πάρνηθας», δήλωσαν ξεκάθαρα οι συνδικαλιστές σημειώνοντας ότι το ταξικό σωματείο των εργαζομένων στο καζίνο της Πάρνηθας αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για δικούς τους δίκαιους αγώνες. Το ίδιο αντιλαμβάνονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι. Πως το αποκούμπι τους βρίσκεται στο ΠΑΜΕ και στα ταξικά συνδικάτα. Και καλύτερη απόδειξη γι' αυτό από το φόβο που προκαλούν οι ταξικές δυνάμεις στην εργοδοσία δεν υπάρχει...

Σενάρια «κεντρώων» κομμάτων

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γκάλοπ που δημοσίευσε χτες το «Βήμα», σύμφωνα με το οποίο «οι επιχειρηματίες θέλουν νέο κεντρώο κόμμα», ακριβώς τη στιγμή που η εντεινόμενη αμφισβήτηση του αστικού πολιτικού συστήματος από τις λαϊκές μάζες γίνεται από τη σκοπιά της ανατροπής του. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα της «Κάπα Ρισέρτς», σε «δείγμα» 700 επιχειρηματιών, τέσσερις στους δέκα από αυτούς, ποσοστό 37,3%, θεωρούν ότι η δημιουργία νέου κόμματος στο μεσαίο χώρο θα ευνοήσει τη διαχείριση της οικονομίας. Συνολικά εκφράζεται χαμηλή εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και στις κυβερνήσεις συνεργασίας. Το 10% θεωρεί καλύτερη λύση μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, το 13,5% κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - Αριστεράς. Το σίγουρο είναι ότι συνειδητοποιούν πως το σημερινό δικομματικό σύστημα «δεν τραβά» και αναζητούν τις καταλληλότερες εναλλακτικές λύσεις για να ενισχύσουν τη «σταθερότητα» και τη μακροημέρευση του αστικού πολιτικού συστήματος. Μπορεί το νέο «κεντρώο κόμμα» να μη φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά αν το επιβάλλει η «ανάγκη» δεν αποκλείεται να εμφανιστεί με «καισαρική» ή με μασκάρεμα κάποιου από τα υπάρχοντα κόμματα...

Προέκυψε και έτερος... Ζορό

«(...) Εδώ έχω μία αφισέτα, την οποία κυκλοφόρησα πέρυσι, του Τσε Γκεβάρα και γράφω μέσα ότι εξακολουθεί να εμπνέει την αντίσταση κατά του κατεστημένου και του ιμπεριαλισμού σε όλον τον κόσμο, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκεύματος και ιδεολογίας (...) Οταν μπήκαμε στη Βουλή, τόλμησα να φέρω μία πρόταση (...) και είπα να ονομαστεί μία αίθουσα για τον μεγάλο Γρηγόρη Λαμπράκη. (...) Δε θα ήταν ωραίο να υπάρχει μία προτομή έξω από την Αίθουσα του Γρηγορίου Λαμπράκη και να λέμε "Αυτός ήταν, που περπάτησε το Μαραθώνα, όταν το κατεστημένο της εποχής το απαγόρευε";».

Μ' αυτά που είπε χτες στη Βουλή, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης πασχίζει να εμφανιστεί ασυμβίβαστος. Και φαίνεται να προσπαθεί να παίξει καλά το ρόλο του πατερούλη για το λαουτζίκο, σαν το Ζορό. Μόνο που όσο και αν καπηλεύεται την ιστορία του λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να κρύψει αυτό που πραγματικά είναι. Οχι απλά ένας λαϊκιστής και δημαγωγός, μα και η προσωποποίηση του αντικομμουνιστή με τα πολλά εναλλασσόμενα πρόσωπα. Του καλού χριστιανού, του ευσεβούς πιστού σκοπιανοφάγου, τουρκοφάγου, αλβανοφάγου και κάθε τέτοιου ξενοφάγου. Ρομπέν των δασών του γλυκού νερού, μα και οπαδός του σκοταδισμού. Και της προβοκάτσιας, αφού δεν τολμά να πει αυτό που πραγματικά είναι πάνω απ' όλα. Ανθρωπος που τον έμαθαν καλά να κάνει θέατρο στην πολιτική με τον ίδιο επικίνδυνο ρόλο του εθνικιστή στην υπηρεσία του κοσμοπολιτισμού των ιμπεριαλιστών. Εστω και των Ευρωπαίων, όπως ο ίδιος αυτάρεσκα διατείνεται... Γιατί πουλά πατριωτισμό αλλά ποτέ δεν είπε να γυρίσουν πίσω οι Ελληνες φαντάροι που είναι έξω από τα σύνορα. Μήπως γιατί «φυλάττουν Θερμοπύλας» στο Κοσσυφοπέδιο και αλλού;

Δε γλίτωσε τη διαμαρτυρία...

Τελικά ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν τη γλίτωσε τη διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας στον «Ευαγγελισμό», τον οποίο επισκέφτηκε χτες το πρωί για να εγκαινιάσει τους ειδικούς θαλάμους της Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής, καθώς η παραπάνω κλινική επιλέχτηκε ως κέντρο εκπαίδευσης.

Προχτές τα εγκαίνια αναβλήθηκαν λόγω της απεργίας στα Ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης. Ετσι ο υπουργός προσήλθε μετά της κάμερας της κρατικής τηλεόρασης και έκανε τα εγκαίνια.

Ομως το ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας έκανε παράσταση και του επέδωσε την ανακοίνωσή του, στην οποία - μεταξύ των άλλων - καταγγέλλει την πολιτική της κυβέρνησης που αφήνει τα νοσοκομεία ακάλυπτα από προσωπικό και οδηγεί στο ξεζούμισμα όσους εργάζονται, μέσω της εντατικοποίησης και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων...

Κοινός ταξικός αγώνας

Η χτεσινή Παγκόσμια Μέρα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας ήταν η αφορμή για να έρθουν, για μια ακόμη φορά, στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες. Το ανελέητο κυνηγητό που βιώνουν από ρατσιστικές ομάδες και δυνάμεις καταστολής, οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης, η μετατροπή τους σε φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, είναι μερικές μόνο από τις πλευρές της ζωής τους. Ανθρωποι, που έρχονται στη χώρα μας με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, μετατρέπονται στο πιο φτηνό γρανάζι του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι μετανάστες εργάτες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πολιτική που τους εξοντώνει. Από όποια πλευρά και αν δει κανείς το ζήτημα, είναι θύματά της. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γεννούν τους οικονομικούς μετανάστες. Η άγρια εκμεταλλευτική πολιτική, στις χώρες υποδοχής, συνθλίβει τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Οι «σύγχρονοι είλωτες» - όπως συχνά αποκαλούνται οι μετανάστες - βρίσκονται μόνιμα μεταξύ «Σκύλλας και Χάρυβδης».

Με αφορμή, όμως, αυτή τη Μέρα, είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν είναι θέσεις κάποιων «ακραίων πολιτικών φορέων», ούτε μόνο των ρατσιστικών και ακροδεξιών κομμάτων. Είναι έννοιες βαθιά ριζωμένες στο καπιταλιστικό σύστημα και καλλιεργούνται από τους μηχανισμούς του. Σήμερα, λοιπόν, η ίδια η ΕΕ και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις, με την πολιτική που ασκούν απέναντι στους μετανάστες, τους στερούν βασικά εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα, μηχανισμοί της αστικής εξουσίας καλλιεργούν όλο και πιο έντεχνα ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις. Επιδιώκουν να στρέψουν τους ντόπιους εργάτες απέναντι στους μετανάστες, με λογικές του τύπου «οι μετανάστες μάς παίρνουν τις δουλειές».

Η απάντηση σε όλα αυτά βρίσκεται στην ταξική ενότητα ντόπιων και ξένων εργατών. Οπως το κεφάλαιο, όταν πρόκειται να χτυπήσει την εργατική τάξη, δε γνωρίζει ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία, έτσι και οι εργαζόμενοι, ενωμένοι, πρέπει να απαντήσουν. Οι αντεργατικές πολιτικές είναι κοινές και δεν ξεχωρίζουν. Και αυτό που σήμερα ισχύει για τον μετανάστη εργάτη, αύριο θα ισχύσει για τον Ελληνα. Ετσι, οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το πού ζουν και εργάζονται, από τη θρησκεία, το χρώμα του δέρματος ή την καταγωγή τους, με κοινό, ταξικό αγώνα πρέπει να απαντήσουν στα ταξικά μέτρα της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα, το ΚΚΕ έθεσε στόχους διεκδίκησης και πάλης για την καλυτέρευση της θέσης των μεταναστών στη χώρα μας. Αιτήματα, όπως η νομιμοποίηση των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα, η πλήρης και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, η κατάργηση των αντιδραστικών εγκυκλίων, το ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο - δωρεάν σχολείο κλπ., δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εργάτες στον κοινό τους αγώνα.

Οι θέσεις αυτές - όσο κι αν κάποιοι καλοθελητές το διατυμπανίζουν - δεν αφορούν κάποιο απώτερο μέλλον, ούτε κάποια «άλλη ζωή». Είναι αιτήματα, στόχοι πάλης και διεκδίκησης, που απαντούν στο σήμερα, στις ανάγκες τόσο των μεταναστών, όσο και των Ελλήνων εργαζομένων. Μόνο που - σε αντίθεση με τις άλλες προτάσεις - αυτές βάζουν στο στόχαστρο τη γενεσιουργό αιτία: Το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Και αναδεικνύουν την ανάγκη κοινής δράσης Ελλήνων και ξένων εργατών...


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Δικομματική δημαγωγία για τη νεολαία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΠΗΞΑΝ στις ...παροχές οι νέοι της Ελλάδας χτες! Δουλειές τούς μοίραζε ο Καραμανλής και δάνεια άτοκα ο Παπανδρέου.

Οποιος τους άκουγε χτες, στη Βουλή, (και δεν ήξερε τι συμβαίνει) θα θεωρούσε ότι ζούμε στη χώρα - παράδεισο για τους νέους.

Ανεργία; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Ο πρωθυπουργός παρουσίασε άλλωστε επ' αυτού συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία. Πώς γίνεται να αμφισβητηθούν;

Φτώχεια; Αστεία πράγματα. Ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζει πρόταση για «δάνεια σκανδιναβικού μοντέλου» που θα παίρνουν οι φοιτητές και θα περνάνε μια χαρά.

Ανασφάλεια; Μα γιατί; Οταν έχεις αυτούς τους δύο να νοιάζονται για το μέλλον σου, δε φοβάσαι τίποτε.

Σίγουρη δουλειά; Ανετη η κατάσταση! Υπάρχουν τα προγράμματα STAGE, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η ημιαπασχόληση, τα ευρωπαϊκά προγράμματα ειδίκευσης. Λύσεις για μια ζωή!

Εν ολίγοις η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Κατά τ' άλλα ...σέβονται τη νεολαία, γι' αυτήν πασχίζουν και σ' αυτή πιστεύουν.

Αλλωστε και το Ασφαλιστικό για τους νέους το έκαναν. Τους σώζουν από τον κίνδυνο της ...βαρεμάρας. Οταν δουλεύεις μια ζωή, δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς ή να νιώσεις ανία.

ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΒΑΘΟΣ θα κάνει η αστυνομία για το πώς βρέθηκε ένα υπόλειμμα πλαστικής σφαίρας στο χώρο που γίνονταν οι διαδηλώσεις για το Ασφαλιστικό.

Να μην ...κουραστούν μόνο να ψάχνουν.

Βλέπετε πολλά δεν ξέρει αυτή η ΕΛ.ΑΣ.. Δε γνωρίζει για παράδειγμα πώς γίνεται να βρίσκονται βαθμοφόροι της σε συγκεντρώσεις σωματείων και εργατικών κέντρων.

Πώς γίνεται να βρίσκονται ένοπλοι αστυνομικοί με πολιτικά μέσα σε πορείες και άλλα τέτοια, που κατά καιρούς αποκαλύπτονται.

Λέτε να βγάλει άκρη με την ...πλαστική σφαίρα;


Γρηγοριάδης Κώστας

Ο δρόμος για το Αζερμπαϊτζάν...

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας, με αφορμή τα εγκαίνια του ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, αξίωνε από τους «Ευρωπαίους» να απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία και να αναδείξουν την Κεντρική Ασία (διάβαζε Αζερμπαϊτζάν) «βασικό προμηθευτή της Ευρώπης». Από τους πρώτους που έτειναν «ευήκοον ους» η ελληνική κυβέρνηση, που έσπευσε στο Αζερμπαϊτζάν για να προμηθευτεί αζερικό αέριο, που φέρει τη σφραγίδα των ΗΠΑ. Αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος του ταξιδιού που έκανε τις προάλλες ο υπουργός Ανάπτυξης Χρ. Φώλιας στο Μπακού. Οι πληροφορίες λένε ότι ο υπουργός ζήτησε ένα δισ. κυβικά μέτρα αερίου ετησίως, αλλά η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν δεν μπορούσε να δεσμευτεί αν και πότε θα μπορέσει να διασφαλίσει αυτή την ποσότητα. Ακριβώς αυτή τη στιγμή, η αμερικανική κυβέρνηση, διά στόματος του αρμόδιου βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών Μάθιου Μπράιζα, φρόντισε να «διαμηνύσει» στην ελληνική κυβέρνηση ότι πρέπει να απεξαρτηθεί από τη ρωσική «Γκάζπρομ». «Ζητούμενο είναι να σπάσει το μονοπώλιο της "Gazprom"», τόνισε ο Αμερικανός αξιωματούχος σε τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους ελληνικών ΜΜΕ, υποδεικνύοντας στην κυβέρνηση να γίνει «πελάτης» του φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν και των αγωγών που το μεταφέρουν στη Δυτ. Ευρώπη... Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση μπαίνει πιο βαθιά στον οξύτατο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και τη μεταφορά του στις αγορές της Δύσης...

Για τα «ασφαλιστικά δικαιώματα» του νόμου Ρέππα

Γρηγοριάδης Κώστας

Η αλήθεια, λένε, είναι κάποιες φορές πικρή. Ενίοτε τρομάζει κιόλας. Οπως τρόμαξε, και «έκοψε το γέλιο» καθ' ομολογία του, κάποιον κ. Χ. Χαμηλοθώρη ένα φυλλάδιο του ΚΚΕ και ένας νεαρός, μέλος της ΚΝΕ. Τόσο πολύ που ένιωσε την ανάγκη την εμπειρία του να τη μοιραστεί με το «πλατύ» κοινό, γράφοντάς τη στη χτεσινή «Αυγή». Τι του συνέβη; Συνοπτικά, σύμφωνα με τις περιγραφές του, καθ' οδόν προς το Πεδίον του Αρεως, για να συμμετάσχει στην προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, πέρασε απ' την Ομόνοια και από ένα «νεαρό της ΚΝΕ» πήρε ένα φυλλάδιο. Στην πρώτη σελίδα το γραφικό απεικονίζει μια υψωμένη γροθιά να «χτυπά» έναν καλοζωισμένο με ημίψηλο καπέλο που μισοκρύβεται πίσω από πράσινες, μπλε και ροζ μάσκες. Το σύνθημα του φυλλαδίου λέει: «Αλλο το μασκάρεμα άλλο η ανατροπή - Χάλασε τα σχέδια της πλουτοκρατίας». Οπως ο ίδιος λέει, ρώτησε το νεαρό αν «ο μασκαράς που υπηρετεί τα σχέδια της πλουτοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;» και η απάντηση που πήρε ήταν «Ναι, ποιος άλλος;», η οποία «μου έκοψε το γέλιο... Και η καλή μου διάθεση εξαφανίστηκε εντελώς... (...)». Αλήθεια, τι του έκοψε το γέλιο και τη διάθεση; Μήπως το γεγονός ότι υπήρχε και ροζ μάσκα; ΄Η μήπως έχασε το άλλοθι της ροζ μάσκας καθότι και ο ίδιος ροζ; Και συνεχίζει την αφήγηση: «...Το φυλλάδιο του ΚΚΕ αποκάλυπτε πως στόχος της συγκέντρωσης ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Εφυγα από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να πάω στη συγκέντρωση στο Πεδίο του Αρεως όπου στόχος ήταν η υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων», γράφει... Μόνο που ομολόγησε ότι ήταν μέρος της ροζ μάσκας. Γιατί πήγε στη συνεύρεση των εργοδοτικών και κυβερνητικών Δούρειων Ιππων στα συνδικάτα. Μαζί με τον Γ. Παπανδρέου να κρατά το πανό της ΓΣΕΕ. Για τα ασφαλιστικά δικαιώματα που ...υπερασπίζει ο νόμος Ρέππα...

Πόνος... για τη χώρα

Πόνος τον έπιασε πάλι τον αρθρογράφο της τελευταίας σελίδας της εφημερίδας «ΒΗΜΑ» ότι «ψηφίζεται το ασφαλιστικό και το μόνο βέβαιο από αυτή τη φασαρία είναι ότι όλοι μαζί έκαναν μια τρύπα στο νερό». Ακολουθεί μία από τις γνωστές περισπούδαστες αναλύσεις του, όπου καταλήγει ότι «όλοι - κυβέρνηση, συνδικάτα, αντιπολίτευση - έπαιξαν για τις εντυπώσεις» και έχασε η «χώρα».

Φυσικά δεν εκπλήσσει η άποψή του για τους λαϊκούς αγώνες («φασαρία»), ούτε το τσουβάλιασμα που ως συνήθως επιχειρεί, ότι όλοι βολεύονται με την εντυπωσιοθηρία. Αλλωστε η θεωρία της ισοπέδωσης (των βολεμένων με τους αγωνιστές) βολεύει τόσο τον ίδιο όσο και αυτούς που του εξασφαλίζουν το παντεσπάνι του, προκειμένου μέσω της απαξίωσης και της λαϊκής υποταγής να εξασφαλίζουν την ταξική τους «ειρήνη». Επίσης, δεν παραξενεύει η άλλη θεωρία, αυτή του «κοινού συμφέροντος», ότι έχασε η «χώρα» γενικώς που οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι άνεργοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, δεν κάτσαμε, ήσυχα κι ωραία, να ανεχτούμε το βιασμό των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, της αστικής τάξης, της ΕΕ και των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Που ο εργάτης δεν αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα του βιομηχάνου, των μονοπωλίων, ως «και δικά του», ως «πανεθνικά». Και πολύ καλά κάνει. Αν τον «βλογάγανε» θα 'πρεπε να ψάχνεται.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ανάγκη για βαθιές αλλαγές

Η αγωνιστική έξαρση με αιχμή την απόκρουση της αντιασφαλιστικής επίθεσης της κυβέρνησης δεν είναι συγκυριακή ούτε γίνεται για εκτόνωση των εργαζομένων, όπως κάποιοι θα επιθυμούσαν. Ο κύκλος δεν κλείνει με την ψήφιση του νομοσχεδίου, γιατί η επίθεση σε βάρος της ζωής και του μέλλοντος των εργαζομένων και της νεολαίας έρχεται από μακριά και πάει μακριά. Υπηρετεί τη στρατηγική της πλουτοκρατίας για αύξηση των κερδών της και συνεχή συρρίκνωση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Εξάλλου, η ιστορία και η ταξική πάλη δε σταματάνε εκεί που τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης οδηγούν τα πράγματα. Οσο και αν προωθούνται οι ταξικές υπέρ του κεφαλαίου πολιτικές και οι αντίστοιχοι νόμοι, άλλο τόσο οικοδομείται και η συσπείρωση των δυνάμεων που θα τους ανατρέψουν.

Οι απεργοί εργάτες έχουν πολλά να κερδίσουν από τη συνέχιση με μεγαλύτερο πείσμα και ταξική αποφασιστικότητα της πάλης τους. Με το να πυκνώσουν οι γραμμές του κινήματος με νέα τμήματα των ταξικών αδερφιών τους. Ο αγώνας τους έχει παρόν και μέλλον. Και είναι πραγματικά αυτοί οι νικητές κάθε φορά που με αυτό τον αγώνα αποτρέπουν - σε πρώτη φάση - τα χειρότερα, βάζουν εμπόδια στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι πολιτικές δυνάμεις της πλουτοκρατίας για λογαριασμό των μονοπωλιακών συμφερόντων και καθυστερούν την προώθηση αυτών των πολιτικών. Είναι ο μόνος δρόμος για να υπάρξουν νέες κατακτήσεις. Ταυτόχρονα, η συνέχιση και η κλιμάκωση της πάλης τόσο γι' αυτά που έγιναν όσο και για όλα όσα έρχονται, οδηγεί ένα βήμα μπροστά, στην κατεύθυνση της συσπείρωσης στη γραμμή της ανυπακοής και της αντιπαράθεσης με την ΕΕ και το κεφάλαιο, απ' όπου εκπορεύονται αυτές οι πολιτικές.

Η αγωνιστική λοιπόν ετοιμότητα είναι αναγκαία ώστε να υπάρξει η κατάλληλη «υποδοχή» των νέων νόμων που θα φέρει η κυβέρνηση για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, για τους δημόσιους υπαλλήλους, για τις ιδιωτικοποιήσεις, κλπ. Η επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων, η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ φέρνουν στην επιφάνεια τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για παραπέρα ανάπτυξη και δυνάμωμα της ταξικής πάλης σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν τετελεσμένα. Αλλωστε, όλα τα μέτωπα μένουν ανοιχτά όσο οι ίδιες οι ανάγκες της εργατικής οικογένειας μένουν ανικανοποίητες, όσο οι αγωνίες και τα αδιέξοδα της νέας γενιάς αναζητούν διέξοδο.

Το πεδίο δράσης, η γραμμή συσπείρωσης και δράσης του κινήματος, για να είναι οι αγώνες αποτελεσματικοί και ελπιδοφόροι, ξεκινάει από την ανατροπή του νέου νόμου και όλων των αντιασφαλιστικών μέτρων των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οδηγεί στο μαζικό απεγκλωβισμό των εργατικών λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα που υπηρετούν τον «ευρωμονόδρομο», με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι αγώνες για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, οδηγεί εκ των πραγμάτων τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα άλλα λαϊκά στρώματα στη σύνδεση αυτής της πάλης με τον πολιτικό αγώνα για βαθιές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία. Δημιουργεί τις συνθήκες για να γίνει ώριμη λαϊκή απαίτηση η λαϊκή συμμαχία για την κατάργηση των μονοπωλίων, για την ανατροπή της εξουσίας τους και τη λαϊκή εξουσία.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ