Σάββατο 22 Νοέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο... χρησμός του Κ. Σημίτη

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η τυφλή βία προέρχεται από τυφλή πολιτική. Η τυφλή πολιτική δε λύνει προβλήματα, αλλά οδηγεί σε αδιέξοδα. Η τυφλή βία προκαλεί βία κι έτσι κινούμαστε σ' έναν φαύλο κύκλο και πρέπει όσοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτές τις ενέργειες να καταλάβουν ότι δεν οδηγούν πουθενά». Αυτά δήλωσε ο πρωθυπουργός, αμέσως μετά τις πολύνεκρες εκρήξεις στην Κωνσταντινούπολη. Και τα σημειώνουμε, για τους εξής λόγους:

Πρώτον, γιατί μοιάζουν πολύ με τους χρησμούς της Πυθίας, που μπορούσαν να ερμηνευτούν όπως ταίριαζε στον καθένα. Δεύτερον, γιατί πολύ θα θέλαμε να μας διευκρινιστεί, ποια είναι η τυφλή πολιτική, όπως και ποιοι την ασκούν. Φανταζόμαστε, βέβαια, πως ο Κ. Σημίτης δεν εννοεί την ηγεσία των ΗΠΑ, τη διεθνή «αντιτρομοκρατική» της εκστρατεία, τους πολέμους ενάντια στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, κλπ, κλπ. Αλλωστε, η κυβέρνησή του ΠΑΣΟΚ έχει δηλώσει τη συμφωνία της με την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία, έχει στείλει Ελληνες στρατιώτες στο Αφγανιστάν και παρείχε κάθε διευκόλυνση που της ζητήθηκε για τη διεξαγωγή των προαναφερομένων πολέμων. Τρίτον, έχουμε τη γνώμη, ότι οι αλλεπάλληλες βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη είναι μέρος γενικότερου και συγκεκριμένου σχεδίου και όχι αποτέλεσμα τυφλής βίας. Και τέταρτον, θεωρεί ο Κ. Σημίτης, ότι μόνον η τυφλή βία γεννά βία; Η «ανοιχτομάτα», τι γεννά δηλαδή;

Οψεις του ίδιου νομίσματος

Οταν η... ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει, συναντά τον χωροφύλακα, που είναι κλαρίνο, επειδή ο πρώτος είναι όργανο της τάξης και το δεύτερο είναι μουσικό όργανο, τότε γράφονται... πονήματα, σαν το χτεσινό του Π. Μανδραβέλη, στην «Απογευματινή».

Οταν, όμως, η ίδια εφημερίδα αφιερώνει ολόκληρη την 3η της σελίδα, σε άρθρο της διεύθυνσής της και θέλει να πείσει τους αναγνώστες της, ότι στο σημερινό κόσμο υπάρχουν ο «καλός Μπους» από τη μια και οι «κακοί ισλαμοφασίστες» και η «Αλ Κάιντα» από την άλλη, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν. Για πολλούς λόγους και κυρίως, γιατί επιχειρεί να κρύψει το γεγονός, πως ο «καλός Μπους» και η «κακή Αλ Κάιντα» είναι όψεις του ίδιου νομίσματος και στέκονται απέναντι στους λαούς, ανεξάρτητα από το όποιο θρήσκευμα των τελευταίων.

Το αδιέξοδο του τρόμου...

«Υπάρχει μια τρομερή (ε, ναι· τρομερή) πολιτική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το "Μπραζίλ"! Σ' αυτήν περιγράφεται ένας κόσμος στο άμεσο μέλλον, στον οποίον έχει επικρατήσει ένα απόλυτο δίπολο.

Από τη μία πλευρά το Κράτος και απ' την άλλη η Τρομοκρατία! Ανάμεσά τους δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο μια νεκρή ζώνη ανθρώπων. Χωρίς πολιτική. Χωρίς κόμματα, χωρίς συνδικάτα, χωρίς διάλογο, χωρίς ελπίδα, χωρίς ελευθερία.

Οποιος δεν είναι με το Κράτος θεωρείται τρομοκράτης. Κι όποιος δε συντάσσεται με την τρομοκρατία πέφτει στα νύχια του Κράτους. Δεν υπάρχουν παρά θύματα αυτού του διπόλου. Τα πάντα έχουν χάσει το νόημά τους.

Στο όνομα της αντιτρομοκρατίας, η καταστολή είναι ιερή αναγκαιότητα, η τηλεόραση κατευθυνόμενη, η πληροφόρηση προπαγάνδα, ο έρωτας αδιανόητος (ως φαινόμενο απρόβλεπτο και μη ελέγξιμο) και η ρουφιανιά αυτονόητη.

Απ' την άλλη η τρομοκρατία επιτυγχάνει ακριβώς τα ίδια με την αντιτρομοκρατία δολοφονώντας αθώους, οδηγώντας σε ιδεολογική, ψυχική και ηθική αυτοκτονία τους σκοπούς της (υποτάσσοντάς τους στα μέσα της).

Η μόνη φυγή, το όνειρο. λύση ανέφικτη αν θεωρήσουμε την καθημερινή ζωή, την πολιτική και τη λογική σχετικές με το εφικτό.

Συνεπώς, το πλήρες στρατηγικό αδιέξοδο! Στο φιλμ! Στον πλανήτη; Περίπου πλησιάζουμε! Στο πλήρες στρατηγικό αδιέξοδο!»

... και η διέξοδος των λαών

«Οσες Αλ Κάιντα και να εξοντώσουν (όσο εξόντωσαν τον Μπιν Λάντεν ή τον Σαντάμ) οι ΗΠΑ, χίλιες θα γεννηθούν στη θέση τους. Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ δημιούργησαν τα τέρατα (Αλ Κάιντα, Ταλιμπάν) που τώρα δεν μπορούν να ελέγξουν, αλλά ότι η πολιτική τους αναιρεί την πολιτική, εισάγει στη θέση της τη θρησκεία (όλων), αναιρεί τη στρατηγική κι αφήνει την πρωτοβουλία στον αταβισμό, ακυρώνει τη λογική και σύρεται στον παραλογισμό.

Υπ' αυτάς τας συνθήκας το τέλος των Δημοκρατιών είναι ολοφάνερο! Οπως και ότι ο "επόμενος πόλεμος θα γίνει με ρόπαλα"! Είτε είναι πόλεμος για το πετρέλαιο είτε για το νερό, θα φαίνεται σαν να είναι "πόλεμος πολιτισμών" κι αυτό θα είναι το τέλος του πολιτισμού.

Η μόνη πιθανή εναλλακτική λύση (κατά της οποίας ο χρόνος κινείται γρήγορος) είναι ο παραλογισμός της εξουσίας να αναγκάσει τους λαούς να στραφούν πάλι στην πολιτική και τις ιδεολογικές αναζητήσεις. Αλλοιώς, Μπραζίλ. Τεχνολογικός Μεσαίων!» Του Στάθη από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του, στην «Ελευθεροτυπία».

Α-ψηφίστε τους!

Στις εκλογές που έρχονται, το ζητούμενο είναι η αποχώρηση των λαϊκών στρωμάτων από τα ψηφοδέλτια του δικομματισμού. Ο απεγκλωβισμός όσο γίνεται περισσότερων εργαζόμενων από τη γελοιότητα «διλημμάτων» του τύπου «με τον Κώστα ή με τον ...Κώστα». Το ζητούμενο είναι η οριστική «διαφυγή» του λαού από την αστεία «κοκορομαχία» των δημαγωγών. Από τη μια μεριά, οι δημαγωγοί της «αντιδεξιάς ρητορείας», που ενώ «έχουν ενδώσει στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», όπως έλεγε ο Πάγκαλος για τους «συντρόφους» του (πριν γίνει ο ...στρατηγός τους), τώρα επενδύουν σε έναν υφέρποντα εκφασισμό, επενδύοντας στην ακροδεξιά κινδυνολογία. Από την άλλη, οι δημαγωγοί της ΝΔ, που καμώνονται τα δήθεν «λαϊκά» παιδιά, τα οποία - φυσικά - ουδεμία σχέση έχουν με τη Δεξιά...

Το ζητούμενο είναι να δοθεί στις εκλογές ένα ριζοσπαστικό μήνυμα αντίστασης, αγώνα, ελπίδας, προοπτικής. Και τέτοιο ψηφοδέλτιο, με τέτοιο μήνυμα, υπάρχει: Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

***

Στη συζήτηση, λοιπόν, που διεξάγεται περί ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ, κάθε περιδίνηση, γύρω από τα ονόματα αυτών που μένουν ή αυτών που «φεύγουν», είναι άνευ ουσίας. Οχι μόνο, γιατί αυτοί που «φεύγουν» (όπως κι αυτοί που μένουν) «ΠΑΣΟΚ» δηλώνουν οι άνθρωποι. Αλλά γιατί αυτή η υπαρκτή κρίση «αναχωρητισμού» στο ΠΑΣΟΚ, κάθε άλλο παρά κινείται σε κατεύθυνση θετική για τα λαϊκά στρώματα. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο «φύγε εσύ - έλα εσύ», με κάποιους να επιλέγουν ρόλο «εφεδρείας» στο πολιτικό σκηνικό που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Σκηνικό, που όλοι τους (και όσοι μένουν και όσοι φεύγουν) θα κάνουν τα πάντα για παραμείνει δικομματικό και «κεντροαριστεροδέξιο»...

***

Επομένως, δε χωρά και δεν επιτρέπεται καμία αυταπάτη για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους πάλαι ποτέ «μη προνομιούχους». Ολοι οι παραπάνω δε χωρούν στο «μικροαστικό όνειρο των νοικοκυραίων» (!) που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ, όπως είπε ο Θ. Πάγκαλος (σε μια εκπληκτική δήλωση - ομολογία της δεξιάς σκουριάς, που κουβαλάει ο περιλάλητος «εκσυγχρονισμός»).

Το «μικροαστικό όνειρο» του ΠΑΣΟΚ είναι η παραμονή του σε θέση διαχειριστή της «κουτάλας», απ' όπου θα συνεχίζει να υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και θα εξακολουθεί να παθητικοποιεί και να εξαπατά το λαό, εμποτίζοντάς τον με το «ναρκωτικό» της σοσιαλδημοκρατικής «συναίνεσης».

***

Οσοι μένουν και όσοι φεύγουν από τα κυβερνητικά ψηφοδέλτια αυτού του είδους την ιδεολογία της «συναίνεσης» και την πολιτική των «νοικοκυραίων» ασπάζονται.

Κανείς τους δεν απομακρύνεται από τις ράγες του «μονόδρομου», του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, των «τρομονόμων», του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, της ευρω-λιτότητας και της ευρω-ακρίβειας.

Οσο για το λαό, που τον θέλουν να ενστερνιστεί την άποψη ότι είναι ένα «κουκί» στην κάλπη και να «αγωνιά», αν θα τον «ψηφοθηρο-τρυγήσει» είτε ο «αποχωρών» Παπαδόπουλος, είτε η προσχωρούσα Αννα Ροκόφυλλου, έχει ευρύτερες αγωνίες και σοβαρότερα προβλήματα. Που δε θα αντιμετωπίζονται, αν δεν απεγκλωβίζεται από την πολιτική που όλοι αυτοί υπηρετούν.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δουλιά του να απολύει!

Πέντε εκατομμύρια ευρώ, μπόνους εργασίας και μετοχές αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ, πήρε ως αμοιβή ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής της βρετανικής αλυσίδας πολυκαταστημάτων «Marks and Spencer», προκειμένου να απολύσει 3.000 εργαζόμενους, κλείνοντας τα καταστήματα της αλυσίδας στην Ευρώπη! Το ομολογεί ο ίδιος ο πρόεδρος Luc Vandevelde σε συνέντευξή του στο περιοδικό της βιομηχανίας και του λιανικού εμπορίου το «Retail Business». Λέει χαρακτηριστικά «δεν ντρέπομαι για το μισθό μου...» και συνεχίζει θρασύτατα: «γιατί όμως, ουδείς ομιλεί για τις αποζημιώσεις που εισέπραξαν οι απολυθέντες από τον όμιλο; Αποζημιώσεις υπέρογκες, αλλά απαραίτητες για την κοινωνική μας ισορροπία». Μπορεί ο κύριος Luc Vandevelde να πληρώθηκε με υπέρογκα ποσά, αλλά «γλίτωσε» από πολλούς μισθούς, επιδόματα και ασφαλιστικές εισφορές τα ταμεία της πολυεθνικής. Αξιος ο μισθός του!

Τα ακίνητα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΧΕΔΙΑ «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ» της ακίνητης περιουσίας των ΔΕΚΟ απεργάζεται η κυβέρνηση και συσκέφθηκε με τους διοικητές των οργανισμών χτες στο υπουργείο Οικονομίας. Οπως καταλαβαίνετε, ...στήνεται παζάρι με τιμές ευκαιρίας.

Είναι γνωστό, άλλωστε, πως η μόνη «αξιοποίηση» που καταλαβαίνουν ο Χριστοδουλάκης και οι επιτελείς του είναι το ξεπούλημα και, ταυτοχρόνως, το «μπάλωμα» της κάθε «μαύρης τρύπας», που έχει ο διάτρητος προϋπολογισμός.

Μάλιστα, όπως ακούγεται, το καμπανάκι βαράει ιδιαιτέρως για την ακίνητη περιουσία του ΟΣΕ, που φαίνεται ότι ...δεν είχαν εκτιμήσει καλά «πόσο πιάνει στην πιάτσα».

ΤΑ «ΒΡΗΚΑΝΕ» εκπρόσωποι Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στη σύσκεψη με τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας για το σημερινό «ντέρμπι». Καταδίκασαν όλοι τη βία στα γήπεδα και «καθάρισαν».

Προφανώς, θεωρούν ότι η βία είναι ...αυτοφυές φαινόμενο, που προκύπτει από τον «παλιοχαρακτήρα» των Ελλήνων φιλάθλων, οπότε ούτε οι ΠΑΕ έχουν ευθύνη, ούτε, πολύ περισσότερο, η πολιτεία.

Θεωρούν, άραγε, πως ο κόσμος δε γνωρίζει τους ισχυρούς δεσμούς οικονομικών συμφερόντων, που συγκροτούν αυτό το κύκλωμα; `Η, μήπως, δεν καταλαβαίνουν το ρόλο στον οποίο αξιοποιούνται οι κάθε λογής ενώσεις φανατικών φιλάθλων;

Για να μη μιλήσουμε σχετικά με την άκρατη και χυδαία εμπορευματοποίηση του «αθλήματος», στα πλαίσια μιας κοινωνίας, που μοιάζει όλο και περισσότερο με ζούγκλα, στα πλαίσια των νόμων της αγοράς...

ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ η κατάσταση στην Τουρκία, τώρα ο στρατιωτικός νόμος επιβάλλεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας της ζωής των Τούρκων πολιτών. Ηδη, η Κωνσταντινούπολη είναι κατά το ήμισυ στρατόπεδο και... κάτι μας λέει πως θα παραμείνει έτσι.

Οι «Ευρωπαίοι εταίροι», φυσικά, δε διαπιστώνουν κανένα πρόβλημα σε όλα αυτά και βλέπουν την Τουρκία ...ακόμα πιο κοντά στην Ευρώπη. Μήπως, όμως, είναι η Ευρώπη, η οποία πηγαίνει πιο κοντά στην Τουρκία, στην πραγματικότητα; Οπότε, εξ αντικειμένου, οι αποστάσεις μειώνονται;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Καινούρια χαράτσια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ελλιπής ανάπτυξη του λεγόμενου ΕΣΥ «ως ένα βαθμό οφείλεται στο γεγονός πως από την αρχή δεν περιέλαβε, πέραν του νοσοκομειακού, και τα άλλα δύο σκέλη, την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και τη μετανοσοκομειακή περίθαλψη» είπε χτες ο Κ. Στεφανής στη συνέντευξή του στο «STAR».

Κι όταν ρωτήθηκε γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά στην ταχεία ανάπτυξη των 200 Κέντρων Υγείας αστικού Τύπου, αντί να εκχωρεί το φιλέτο της ΠΦΥ στο κεφάλαιο, ο Κ. Στεφανής είπε ότι υπάρχει παρανόηση των εξαγγελιών (24.10.2003) ότι «επιτρέπεται η ίδρυση ιδιωτικών μονάδων ΠΦΥ (group practice) με ειδική διαδικασία αδειοδότησης» κυρίως στα αστικά κέντρα. Ο Κ. Στεφανής πρόσθεσε ότι θα είναι συμβάσεις με ιδιώτες γιατρούς - ρύθμιση που προωθεί ήδη στη Βουλή - στα πλαίσια των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας Πρόνοιας ή θα είναι συμβάσεις με τα ήδη λειτουργούντα Διαγνωστικά Κέντρα.

Πάντως σε όλες τις περιπτώσεις το κόστος θα το πληρώνει το ασφαλιστικό ταμείο. Μ' άλλα λόγια περνάει στην τσέπη του ασφαλισμένου και του συνταξιούχου. Μια ακόμα πράξη ιδιωτικοποίησης και ύστερα αναρωτιούνται γιατί οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας στη χώρα μας έχουν ήδη φτάσει στο 44% των συνολικών δαπανών υγείας.

Οι «αχώνευτοι»...

Ο υπουργός Γεωργίας, Γ. Δρυς, δε θα έχει «ενθουσιώδη υποδοχή», επισκεπτόμενος αύριο Κυριακή την Καρδίτσα και μεθαύριο τη Λάρισα. Διότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι Θεσσαλοί και κυρίως οι αγρότες «έχουν προηγούμενα» με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι ιδιαιτέρως με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας. Οχι, βεβαίως, γιατί πάσχουν από «αντιπασοκισμό», αλλά επειδή είναι θύματα της σκληρής κι ανελέητης αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εφαρμόζει, με ζήλο και συνέπεια, η κυβέρνηση. Θα πρέπει, μάλιστα, να επισημάνουμε ότι το «τρίο» που διαχειρίζεται τα τελευταία χρόνια αυτή την πολιτική - Δρυς, Αργύρης, Χατζημιχάλης - είναι παντελώς «αχώνευτο» από τους Θεσσαλούς αγρότες, καθώς, αντί ν' απολογούνται, προκαλούν κιόλας, δηλώνοντας ότι η πολιτική τους «τώρα δικαιώνεται».

Ολα αυτά και πολλά άλλα - όπως τα χιλιάδες ψεύδη που ακούστηκαν, κατά καιρούς, από υπουργικά και υφυπουργικά χείλη - οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο υπουργός Γεωργίας δύσκολα θα βρει στη Θεσσαλία χειροκροτητές της κυβέρνησης και του ίδιου.

... και οι «μπιστικοί»

Ομως, πάντα και παντού υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Και, ω του θαύματος, είναι κάποιοι στη Θεσσαλία που ετοιμάζονται να χειροκροτήσουν τον Γ. Δρυ! Πρόκειται για το δήμαρχο και την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ολύμπου στη Λάρισα, που αποφάσισαν να διοργανώσουν εκδήλωση προς τιμήν του, στην οποία και θα τον ανακηρύξουν επίτιμο δημότη Ολύμπου.

Πρόκληση για τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών - ανεξαρτήτως τι ψηφίζουν - χαρακτηρίζει αυτή την απόφαση η δημοτική κίνηση «Ανορθωτική Πορεία Δημοτών Ολύμπου», επισημαίνοντας ότι η αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν ως αποτέλεσμα να ξεκληριστούν πάνω από 2.000 αγροτικά νοικοκυριά στο Δήμο Ολύμπου και στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας.

«Ο κ. Δρυς - καταλήγει η ανακοίνωση - είναι ανεπιθύμητος για τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών μας, ακριβώς γι' αυτά που σχεδίασε και εφάρμοσε, ως πολιτική του κόμματός του, σε βάρος μας».

Ρεσιτάλ τρόμου...

«Τρόμος χωρίς σύνορα» («Καθημερινή»). «Τρόμος, αίμα, φρίκη» («Αδέσμευτος» - Ρίζου). «Ο τρόμος στη γειτονιά μας» («Ελεύθερος Τύπος»). «Ο τρόμος δίπλα μας» («Απογευματινή»). «Αίμα και τρόμος πάνω από την Πόλη» («Το Βήμα»). «Τρόμος χωρίς σύνορα» («Εθνος») «Χτύπησαν πάλι στην πόρτα μας» («Τα Νέα»). «Και 2ο μακελειό» («Ελευθεροτυπία»).

Είναι οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι των προαναφερομένων εφημερίδων, πλαισιωμένοι οι περισσότεροι από ανάλογες φρικιαστικές φωτογραφίες από το χώρο της προχθεσινής επίθεσης. Κι όπως βλέπετε, οι λέξεις «τρόμος» και «αίμα» έχουν την... τιμητική τους. Σίγουρα, οι εμπνευστές και οργανωτές των πολύνεκρων βομβιστικών επιθέσεων στην Κωνσταντινούπολη θα τρίβουν τα χέρια τους, με ικανοποίηση. Η καλλιέργεια της τρομοφοβίας και τρομοϋστερίας αποκτά νέα δυναμική. Κι όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα, για όσους απεργάζονται αντιλαϊκά σχέδια, όταν ο φόβος και ο τρόμος κυριαρχήσουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποιοι χτυπούν ποιους

Οι πρόσφατες βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη έχουν προκαλέσει σειρά ερωτημάτων. Π.χ. ποιος πραγματικά βρίσκεται πίσω από τα καλά συντονισμένα χτυπήματα; Πώς κατάφερε να τα πραγματοποιήσει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και με δεδομένη την αύξηση των - ήδη δρακόντειων - μέτρων ασφαλείας στην Τουρκία; Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δυο οργανώσεις, ξεχωριστά η μία από την άλλη, έχουν αναλάβει την ευθύνη, ενώ οι Μπους - Μπλερ και σία επανέφεραν το πάντα βολικό φόβητρο της «Αλ Κάιντα». Ενα τρίτο ερώτημα τέθηκε εμμέσως από τον ίδιο τον Ερντογάν. Δήλωσε ότι στις επιθέσεις «πιθανώς» συνέβαλαν και «ανεπάρκειες» εκ μέρους της υπηρεσίας πληροφοριών (ΜΙΤ) και των υπόλοιπων μηχανισμών ασφαλείας. Επομένως τι ρόλο έπαιξαν ή παίζουν στην υπόθεση; Τέταρτο ερώτημα: γιατί οι επιθέσεις των τελευταίων 18 μηνών πραγματοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά σε ισλαμικές χώρες (Ινδονησία, Υεμένη, Μαρόκο, Σαουδική Αραβία, Τουρκία). Αραγε «ισλαμιστές τρομοκράτες» προσπαθούν να «ανατρέψουν» καθεστώτα που θεωρούν ότι «παραβιάζουν» τις κορανικές αρχές; Για την ώρα τουλάχιστον, το αποτέλεσμα είναι ευθέως αντίστροφο.

Από τα ερωτήματα πάμε στις αντιδράσεις: Οι Μπους - Μπλερ και σία, από το Λονδίνο, ξαναδήλωσαν την «ενότητα» και την «αποφασιστικότητά» τους στη «μάχη κατά του κακού». Ο τοπάρχης τους στη νότια Βαλκανική, Σημίτης, μίλησε χτες για «τυφλή βία» και «τυφλή πολιτική». Και πώς προτείνει να αντιμετωπιστεί; Με τους βομβαρδισμούς των Μπους - Μπλερ και σία ή τα «ήπιου» χαρακτήρα, εξωραϊσμένα προτεκτοράτα που προκρίνουν άλλοι, Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, στα πρότυπα Βοσνίας, Κοσσόβου και Αφγανιστάν;

Σε κάθε περίπτωση, τα τελευταία τουλάχιστον χτυπήματα δεν ήταν «τυφλά». Είχαν στόχους, τους λεγόμενους «δυτικούς», όπως λένε, οι οποίοι για να προσεγγιστούν και να πληγούν χρειαζόταν μηχανισμός εκτέλεσης με σοβαρή οργάνωση, καλή πληροφόρηση και όποια άλλη «βοήθεια». Δεν «περπατιέται» αλλιώς η αστυνομοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη. Ανεξάρτητα πάντως από το αν και πώς σχετίζονται αυτές οι «τρομοκρατικές οργανώσεις» με μυστικές υπηρεσίες και το παρακράτος, είναι φανερό πως για άλλη μια φορά το ένα χέρι («τρομοκρατία») νίβει τ' άλλο («αντιτρομοκρατία») και τα δυο το πρόσωπο (ιμπεριαλισμός).

Τέτοια χτυπήματα προκαλούν ολοένα και πιο ασφυκτικά, αντιδραστικά μέτρα. Τα μέτρα αυτά νομοτελειακά, δε στρέφονται κατά των δήθεν τρομοκρατών. Αυτοί παραμένουν αλώβητοι να κάνουν τη «δουλιά» τους, ωσότου «αποσυρθούν», συνήθως σιωπηλά, για να πάρουν άλλοι τη θέση τους. Τα μέτρα αυτά χτυπούν τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις λαϊκές ελευθερίες, το δικαίωμα του λαού να αγωνίζεται και να διεκδικεί λύσεις στα προβλήματά του. Στοχεύουν το ηθικό του και την πίστη στον αγώνα. Με τους «τρομοκράτες» και τα «αντίμετρα» εκφοβίζουν στην πραγματικότητα τους λαούς, για να σκοτώσουν το μέλλον που τους αξίζει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ