Από την εκδήλωση παρουσίασης του ψηφοδελτίου και της διακήρυξης της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας»

Ως πότε οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα ανέχονται αυτές τις πλειοψηφίες των συνδυασμών που στηρίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων παρατρεχάμενων, που σε αγαστή συνεργασία και συνεννόηση με τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις οδηγούν τους εργαζόμενους δημοσιογράφους σε επαναλαμβανόμενες απώλειες μισθών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με μεγαλύτερα θύματα τους νέους συνάδελφους;

Πίσω από τους επιχειρηματικούς ομίλους των ΜΜΕ κρύβεται ένα εργασιακό γκέτο. Απολύσεις, εκβιασμοί, τρομοκρατία. Οι δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε ένα «πολυμηχάνημα»: Γράφουν για την εφημερίδα, ανεβάζουν είδηση στις ιστοσελίδες, κάνουν ραδιοφωνική εκπομπή, τραβάνε και κανένα βίντεο.

Από πάνω αναγκάζονται να προσαρμόζουν τις ειδήσεις ανάλογα με τα συμφέροντα των εργοδοτών και των κυβερνήσεών τους και αν πουν κάτι που δεν αρέσει κόβονται στον αέρα.

Ποια είναι η στάση της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΑ; Το πολύ πολύ καμία ανακοίνωση, καμιά νομική «διεκδίκηση», άντε και καμιά κορόνα για τα μάτια του κόσμου! Και μόνο το γεγονός ότι δεν έχει οργανωθεί στον κλάδο καμία σοβαρή κινητοποίηση για την υπογραφή ΣΣΕ (η τελευταία υπογράφτηκε το 2009) τα λέει όλα.

Είναι πασίγνωστο ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ ανήκει σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, εφοπλιστές, άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες. Η πολιτική των μέχρι τώρα κυβερνήσεων κόβεται και ράβεται στα μέτρα τους, για την ενίσχυση της ήδη τρελής κερδοφορίας τους, σε περίοδο κρίσης και ανάκαμψης.

Δεν θα μπορούσαν όμως να έχουν αυτήν την κερδοφορία χωρίς την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους, ανάμεσα στις οποίες είναι και τα ΜΜΕ. Χωρίς τα προνόμια που τους προσφέρουν απλόχερα όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, με τον λογαριασμό να στέλνεται πάντα στον λαό.

Τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, αν και αποτελούν μεγάλο τεχνολογικό επίτευγμα, βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό είναι τα προπύργια της προπαγάνδας της αντιλαϊκής πολιτικής, με αποστολή να εμφανίζουν το μαύρο άσπρο, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τον αντεργατικό νόμο - έκτρωμα Χατζηδάκη, με τη διαχείριση της πανδημίας, όπως γίνεται με κάθε αντιλαϊκό μέτρο.

Εχουν «αποστολή» να χειραγωγούν και να εγκλωβίζουν τη συνείδηση των εργαζομένων, του λαού στο «δεν γίνεται τίποτα», ώστε να καλλιεργούνται ευκολότερα οι θεωρίες ότι οι απεργίες, οι αγώνες είναι παρωχημένα, ξεπερασμένα, για να διαιωνίζονται η φτώχεια, η ανεργία, το χτύπημα σε κάθε εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα, η εξουσία των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, που είναι και τα μεγάλα αφεντικά των περισσότερων εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Γι' αυτό θέλουν τους δημοσιογράφους δεμένους χειροπόδαρα, υποχείριά τους. Γι' αυτό και μέσα από μηχανισμούς διαίρεσης, εξυπηρετήσεων, ταξίματος κ.ο.κ., προσπαθούν κάθε φορά να αρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων και να διαμορφώνουν τους συσχετισμούς που θέλουν στην ΕΣΗΕΑ. Μας θέλουν φοβισμένους, τρομοκρατημένους, αδύναμους, φτηνούς, με διαλυμένα δικαιώματα, βουτηγμένους στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια.

Οι δημοσιογράφοι, όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ πρέπει να πουν: «Ως εδώ! Φτάνει πια». Το οφείλουν στους εαυτούς τους, στις οικογένειες και τα παιδιά τους, στην αξιοπρέπειά τους. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουμε τη δύναμη να αντιπαρατεθούμε με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Παλεύοντας για σύγχρονα δικαιώματα, να φέρουμε στο προσκήνιο τις δικές μας ανάγκες.

Η αποφασιστική ενίσχυση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» σε αυτές τις εκλογές μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για θετικές διεργασίες. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχουν σωτήρες «από τα πάνω». Οτι μόνο ένα κίνημα μαζικό, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με εκδότες, καναλάρχες, μεγαλοδημοσιογράφους, κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα συναντιέται με τους άλλους εργαζόμενους και θα παλεύει για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, μπορεί να βάλει φρένο στην επίθεση, να αποσπάσει κατακτήσεις, να ανοίγει δρόμο για πιο ουσιαστικές αλλαγές.

Το έδειξαν οι αγώνες στην COSCO, στην «e-food» και σε πολλούς ακόμα μεγάλους χώρους δουλειάς.

Οι δημοσιογράφοι, όλοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο έχουν καθήκον να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, με μορφές συλλογικής οργάνωσης και αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς. Να μετατρέψουν τον θυμό και την αγανάκτηση σε οργανωμένη δύναμη και αγωνιστική συμπόρευση με όλους τους εργαζόμενους, δίνοντας ταυτόχρονα τη μάχη για την πραγματική ενημέρωση του λαού. Κόντρα στον σημερινό σκοταδισμό, να συμβάλουν στο κλίμα αγωνιστικής ανάτασης των εργαζομένων και του λαού.

Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε οι πολλοί, οι δυνατοί και μπορούμε να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις!

Οι εκλογές στην ΕΣΗΕΑ θα γίνουν διά ζώσης στο κτίριο της Ενωσης από 27 έως 31 Γενάρη. Οπως ανακοίνωσε η Εφορευτική Επιτροπή, για λόγους αυξημένης προστασίας από την πανδημία θα υπάρχουν επτά εκλογικά τμήματα με επτά κάλπες το καθένα: Για Διοικητικό Συμβούλιο και Εξελεγκτική Επιτροπή, για τα Πειθαρχικά Συμβούλια, το Μεικτό, το Μορφωτικό Ιδρυμα, τους αντιπροσώπους στο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ, για την έγκριση προϋπολογισμού - απολογισμού και την έγκριση του Κανονισμού του Ταμείου Αλληλοβοηθείας.

Τα άνεργα ή εν επισχέσει μέλη της ΕΣΗΕΑ, καθώς και τα μέλη που εργάζονται αλλά τους οφείλονται δεδουλευμένα μηνών, αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές με την καταβολή του ποσού των πέντε ευρώ. Το ποσό αυτό είθισται να καταβάλλεται για λογαριασμό των συναδέλφων από το Ταμείο Αλληλοβοηθείας. Μέλη της ΕΣΗΕΑ που δεν είναι ταμειακώς εντάξει αποκτούν το δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία εφόσον διακανονίσουν την οφειλή τους και πληρώσουν τουλάχιστον το ποσό των 10 ευρώ έναντι της οφειλόμενης συνδρομής τους.

1. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ (ΕΡΤ)

2. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΙΟΚΑΣΤΗ (vita.gr - imommy.gr)

3. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ (902.gr)

4. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (Dikaiologitika.gr)

5. ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ (902.gr)

6. ΒΑΜΒΑΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)

7. ΒΕΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ - ΑΝΔΡΙΑΝΑ (ΝΤΑΝΙ) (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)

8. ΒΛΑΧΟΔΗΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (ΑΠΕ - ΜΠΕ)

9. ΓΕΩΡΤΖΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ (in.gr)

10. ΓΚΙΟΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (Newsbomb.gr)

11. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ (902.gr)

12. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

13. ΖΥΜΑΡΗ ΑΘΗΝΑ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

14. ΘΩΜΑΪΔΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

15. ΚΑΖΑΝΤΖΗ ΠΑΝΤΙΑ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

16. ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ ΜΑΡΙΝΑ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

17. ΚΑΜΑΚΑΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ (ALPHA)

18. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Newsit.gr)

19. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

20. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΑΝΕΡΓΟΣ)

21. ΚΟΡΙΔΗ ΦΩΦΗ (ΕΔΟΕΑΠ)

22. ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

23. ΚΥΡΙΤΣΗ ΑΓΛΑΪΑ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

24. ΛΕΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (9,84)

25. ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΠΙΝΙΚΗ (ΑΝΕΡΓΗ)

26. ΜΑΪΛΗ ΕΛΕΝΗ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

27. ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

28. ΜΕΖΙΝΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)

29. ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΑΠΕ - ΜΠΕ)

30. ΜΟΣΧΟΒΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

31. ΜΟΥΣΓΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

32. ΜΠΙΤΣΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (DOCUMENTO)

33. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ (REAL FM)

34. ΜΠΟΛΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ (MEGA)

35. ΜΠΟΛΚΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ALPHA)

36. ΜΥΤΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (REAL)

37. ΝΙΕΡΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

38. ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

39. ΠΕΤΡΑΚΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ (ΣΚΑΪ)

40. ΠΗΓΑΔΑΣ ΝΙΚΟΣ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

41. ΠΙΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

42. ΡΑΜΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (902.gr)

43. ΡΟΒΒΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΝΕΑ)

44. ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

45. ΣΑΜΑΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (ALPHA)

46. ΣΕΓΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ (ΤΑΚΗΣ) (902.gr)

47. ΣΕΛΑΛΜΑΤΖΙΔΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (ΜΑΚΗΣ) (ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ)

48. ΣΚΙΝΤΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΒΗΜΑ)

49. ΤΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΩΡΑ ΓΙΑ ΣΠΟΡ)

50. ΤΣΙΒΟΛΑ ΒΟΥΛΑ (in.gr)

51. ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

52. ΦΟΡΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ALPHA)

53. ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

Πολλοί είναι οι δημοσιογράφοι που εκφράζουν τη στήριξή τους στο ψηφοδέλτιο της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» με δηλώσεις στο πόρταλ «902.gr», οι οποίες θα συνεχιστούν και την ερχόμενη βδομάδα. «Η μόνη εγγύηση για ό,τι θετικό στον κλάδο, όπως δείχνει η πείρα, είναι η αποφασιστική ενίσχυση των αγωνιστικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ψηφοδέλτιο της ''Δημοσιογραφικής Συνεργασίας''», σημειώνει ο Μανώλης Μαθιουδάκης, πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ. «Ας μην ξεχνάμε όλοι μας: Η σιωπή και η βουβή αποδοχή είναι συνενοχή. Ψηφίζουμε "Δημοσιογραφική Συνεργασία"!», αναφέρει στη δήλωσή του ο αθλητικογράφος Γιάννης Καραλής, ενώ η Χρύσα Ρουμελιώτη, δημοσιογράφος της ΕΡΤ, μας είπε ανάμεσα σε άλλα: «Η συλλογική αγωνιστική δράση, που στο παρελθόν προσέδωσε κύρος και αποτελεσματικότητα στον κλάδο, είναι ο μόνος δρόμος για να διασώσουμε την αξιοπιστία μας ως εργαζόμενοι και να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα». «Οσο οι συνάδελφοι εναποθέτουν την απομάκρυνση από την εξαθλίωση σε συνδικαλιστές που κυνηγάνε ως αντίδικοι των εκδοτών, των καναλαρχών και των διαδικτυακών αφεντικών τη "νομιμότητα" του πόρου του 2%, από τους μπουκωμένους με κρατικό χρήμα, τόσο θα μπήγουν το μαχαίρι στο κόκαλο των συναδέλφων τους και θα καλλιεργούν την ανοχή απέναντι στη σήψη», αναφέρει η Λιάνα Κανέλλη, δημοσιογράφος και βουλευτής του ΚΚΕ, ενώ ο Θύμιος Καλαμούκης, από τη γνωστή «Ελληνοφρένεια», σημειώνει: «Η εποχή δεν σηκώνει άγνοια, αυταπάτες και αναβολές. Η εποχή επιβάλλει καθαρές θέσεις, καθαρές σκέψεις και ουσιαστικές δράσεις. Η μόνη λύση είναι η σύγκρουση. Οτιδήποτε άλλο είναι συνενοχή στην εξαθλίωση συναδέλφων και απαξίωση επαγγέλματος. Οτιδήποτε άλλο είναι εξόφθαλμες διασυνδέσεις και παρωχημένες δημόσιες σχέσεις».

• Ολόκληρες οι δηλώσεις δημοσιεύονται στο «902.gr»

Βρισκόμαστε πάλι εδώ, για να καταγγείλουμε τη λογική της εργασιακής ειρήνης και την «ευελιξία» σε όλες τις μορφές της. Για να διεκδικούμε την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τα συνδικαλιστικά και εργασιακά μας δικαιώματα, να μη δεχόμαστε τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και τη δουλειά με το μπλοκάκι, που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, γιατί είναι ανασφάλιστη, να απαιτούμε να μην εξαναγκάζουν οι εργοδότες τους εργαζόμενους να δουλεύουν για όλα τα Μέσα ενός ομίλου, με έναν μισθό, να πληρώνουν τις υπερωρίες και φυσικά να αρνούμαστε την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού.

Οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα παρακολουθούν καθημερινά τον ακρογωνιαίο λίθο της δουλειάς τους, τη «δεοντολογία», να καθορίζεται από την πολιτική των εργοδοτών, ενώ κανείς δεν τους προστατεύει όταν βρεθούν στη μέση του ανταγωνισμού των συμφερόντων. Και δεν τους προστατεύει γιατί έχουν ήδη αναγκαστεί στις ατομικές συμβάσεις τους να αποδεχθούν τον όρο ότι σε περίπτωση προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι ...αυτοί, οι οποίοι μετά χάνουν και τη δουλειά τους.

Το ίδιο γίνεται και με τη λογοκρισία. Κάπως έτσι διαμορφώνεται η ζοφερή πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει και εργάζεται ο δημοσιογραφικός κόσμος σήμερα. Μέσα σε διαλυμένες σχέσεις εργασίας, εργοδοτικούς εκβιασμούς και αυτολογοκρισία.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» είναι εδώ για να υπενθυμίζει κάτι που πολλούς βολεύει να ξεχνιέται, ότι, δηλαδή, δεν είμαστε στην ίδια όχθη με τα αφεντικά και τους διευθυντές των ΜΜΕ, που γνωρίζουν πως όποιος ελέγχει τα Μέσα, ελέγχει και το μυαλό.

Να ξεκαθαρίζει ότι οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι δεν είναι υπηρέτες, φερέφωνα και υποχείρια προϊσταμένων και ιδιοκτητών. Αυτοί που αγωνίζονται στον συνδυασμό της (μαζί με όλους εμάς), για όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη, έχουν αποδείξει στην πράξη ότι μπορούν και ξέρουν ν' αγωνίζονται, γιατί παίρνουν τη σκυτάλη από θρυλικές μορφές αγωνιστών δημοσιογράφων που έγραψαν ιστορία.

Από τον μεγάλο δάσκαλο Κώστα Καραγιώργη, τον Γ. Ζωιτόπουλο της ερευνητικής δημοσιογραφίας και συγγραφέα, τους διακεκριμένους Θ. Δογάνη, Σ. Μάξιμο, Σ. Πρίμπα, μέχρι τους Τ. Χαΐνογλου, Κ. Βιδάλη, Τ. Φίτσο, Μ. Καραντώνη, Γ. Λαμπρινό, Ν. Καραντηνό κι άλλους πολλούς, που έδωσαν σκληρούς αγώνες για να βελτιωθούν οι μεσαιωνικοί όροι της δουλειάς των δημοσιογράφων και για να κατακτηθούν η ανεξαρτησία του Τύπου και η ελευθερία να γράφεται η αλήθεια.

Αυτοί έμαθαν σε όλους μας να μην έχουμε αυταπάτες, να μη συμβιβαζόμαστε με τον ρεαλισμό του μικρότερου κακού, αφού όσο δεν αντιστεκόμαστε οργανωμένα και αποφασιστικά στην υπονόμευση των θεμελιωμένων δικαιωμάτων μας, τόσο η επίθεση εναντίον μας θα κλιμακώνεται!

Είμαστε από την πλευρά που ήταν κάποτε το σύμβολο της αγωνιστικής δημοσιογραφίας, ο Κώστας Βιδάλης, που ερευνώντας στην πηγή των γεγονότων της τότε τρομοκρατίας των παρακρατικών συμμοριών του Σούρλα στη Θεσσαλία κατακρεουργήθηκε. Ο Βιδάλης έλεγε, αν και γνώριζε τους κινδύνους: «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας. Ν' αποκαλύψω τους δράστες...».

Ετσι περιέγραφε το καθήκον του ο δολοφονημένος δημοσιογράφος που προέτρεπε τους συναδέλφους του: «Να ερευνήσουμε, να διασταυρώσουμε, να μεταφέρουμε την πραγματικότητα με απλό και έντιμο λόγο στην υπηρεσία του λαού».

Αυτοί είναι οι δικοί μας μάρτυρες, οι «άγιοι» του κλάδου μας κι αυτά τα λόγια δεν ειπώθηκαν για να ξεχαστούν και να ξεπεραστούν. Δεν θυσιάστηκαν τόσοι δημοσιογράφοι για να έχουμε σήμερα μια συνδικαλιστική οργάνωση, που η πλειοψηφία του ΔΣ της θα συμπλέει με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις και θα παζαρεύει το πόσα θα χάσουμε ή το πόσο φιμωμένοι - ή έστω υπάκουοι - εξυπηρετεί να είμαστε.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» είναι εδώ και είναι η μόνη που με συνέπεια αγωνίζεται για μια Ενωση που θα προασπίζει το δίκιο των εργαζομένων, με βάση το δικό τους συμφέρον και όχι αυτό που είναι διατεθειμένοι να παραχωρούν οι ισχυροί των Μέσων και οι απαιτητικοί «χορηγοί» τους.

Που θα πηγαίνει κόντρα σε απολύσεις, νομικίστικες πρακτικές για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι για να ικανοποιείται η εργοδοσία, σε μειώσεις προσωπικού και μισθών, απλήρωτη δουλειά, θα διεκδικεί ΣΣΕ με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, συνθήκες υγείας και ασφάλειας κ.λπ. κ.λπ.

Που δεν θα «κάνει πλάτες» στα αφεντικά να απολύουν ανεμπόδιστα, υποτασσόμενη στη «λογική» της μείωσης προσωπικού, δήθεν για να μην κλείνουν τα ΜΜΕ και χαθούν θέσεις εργασίας.

Που θα φροντίζει να μη δίνονται ψίχουλα, αντί για ουσιαστική προστασία στους ανέργους, θα κινητοποιείται για να εισπραχθεί το αγγελιόσημο από τους εργοδότες που το χρωστούν, παρά το ότι το έχουν εισπράξει από τις διαφημίσεις, που δεν θα επαναλαμβάνει συνέχεια πως «χωρίς την ύπαρξη των ΜΜΕ - επιχειρήσεων η δουλειά μας δεν είναι τίποτα».

Χρειαζόμαστε μια Ενωση που θα μπορεί και θα θέλει να βροντοφωνάξει: «Χωρίς τη δουλειά μας, τα ΜΜΕ δεν μπορούν να λειτουργήσουν!». Που δεν θα καλλιεργεί τη μοιρολατρία, τον συμβιβασμό και την υποταγή στις κατά καιρούς ορέξεις της εργοδοσίας, αλλά θα διεκδικεί μαχητικά όλα όσα ανήκουν και τα στερούν από τους δημοσιογράφους.

Που δεν θα συμβάλλει, με τον τρόπο της, στην παραπληροφόρηση, δημιουργώντας όλους εκείνους τους ενδιάμεσους κρίκους, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «βαποράκια» του συστήματος.

Οσο τα ΜΜΕ υποβάλλουν και επιβάλλουν τον τρόπο που θα ζούμε και θα χρησιμοποιούνται ως βασικά εργαλεία της προώθησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και της διαιώνισης της κυρίαρχης ιδεολογίας κι όσο θα θεωρείται είδηση μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, ενώ καθετί που τα απειλεί, θα εκχυδαΐζεται, τότε η «αντικειμενική ενημέρωση» και η αξιοπιστία θα συνεχίσουν ν' αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός.

Κάποτε η άσκηση της δημοσιογραφίας αποτελούσε υψηλό λειτούργημα και ο δημοσιογράφος ήταν ένα φερέγγυο κι αξιοσέβαστο πρόσωπο. Σήμερα, το 2022, σ' αυτήν την ταπεινωμένη χώρα, δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί σε ζητιάνο των δικαιωμάτων του, παραπαίοντας ανυπεράσπιστος σε μια απαξιωτική γι' αυτόν επαγγελματική καθημερινότητα, όπου κυριαρχούν η υποτίμηση της προσωπικότητάς του, η χειραγώγηση, η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση, η λογοκρισία, ακόμη και η... μυθοπλασία στη δουλειά του.

Δεν δεχόμαστε τη μετατροπή μας σε μακρύ χέρι της εξουσίας, για την επιβολή της πάνω στον λαό. Αν συμφωνούμε πως δεν τα ανεχόμαστε όλα αυτά, συμπαρατασσόμαστε στους μεγάλους αγώνες με τη «Δημοσιογραφική Συνεργασία», ώστε το θέμα του Τύπου και της πληροφόρησης ν' αναδειχθεί σε πρωταρχικό ζήτημα δημοκρατίας μιας κοινωνίας που θα έχει σφαιρικά και αντικειμενικά ενημερωμένους πολίτες. Υπεύθυνους, υποψιασμένους και ενεργούς. Κι όχι άδεια κεφάλια που κινούνται πιο εύκολα καταφατικά.