Ο «Ριζοσπάστης» είχε τη χαρά να συζητήσει μαζί της μια μέρα μετά την ολοκλήρωση των επιτυχημένων παραστάσεων του «Ερωτευμένου Σύννεφου» που ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι γέμισαν τις προηγούμενες μέρες την Εναλλακτική Σκηνή. Μας μίλησε για το «Ερωτευμένο Σύννεφο» αλλά και για την έτερη σκηνοθετική της δουλειά, τη «Φουέντε Οβεχούνα», που ανεβαίνει στο Εθνικό και οι τελευταίες δύο παραστάσεις είναι αυτό το Σάββατο και την Κυριακή, για το θέατρο που την κεντρίζει και αγαπά, για τα μελλοντικά της σχέδια.

-- Λίγο μετά την ολοκλήρωση των επιτυχημένων, ομολογουμένως, παραστάσεων του «Ερωτευμένου Σύννεφου». Τι συναισθήματα σου άφησαν όλη αυτή η προσπάθεια και η ανταπόκριση του κόσμου;

-- Ηταν μία από τις πιο πλούσιες εμπειρίες που είχα τα τελευταία χρόνια για πολλούς λόγους: Καταρχάς ήταν η πρώτη όπερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να σκηνοθετήσω, μία σύγχρονη μάλιστα όπερα, με βαθιά συγκινητική και εμπνευστική μουσική, γραμμένη από την Σοφία Καμαγιάννη. Νιώθω πλούσια για τη συνεργασία μου με όλα αυτά τα θαυμαστά παιδιά της χορωδίας Rosarte - τόσο κάτω από τη σκηνή όσο και πάνω σε αυτήν, μιας και χρειάστηκε για λόγους ανωτέρας βίας, της εξαιρετικής μεσοφώνου Μιράντας Μακρυνιώτη, να βρεθώ η ίδια στον ρόλο της Αϊσέ και να μοιραστώ μαζί τους τη σκηνική αυτή έντονη εμπειρία - έχοντας μάλιστα αποχή από το τραγούδι για αρκετό καιρό.

-- Γιατί εξακολουθεί να συγκινεί, κατά τη γνώμη σου, το «Ερωτευμένο Σύννεφο»;

-- Το «Ερωτευμένο Σύννεφο» είναι ένα παραμύθι για παιδιά, γραμμένο σε απλή γλώσσα αλλά με πανανθρώπινα νοήματα που αφορούν κάθε ηλικία. Μιλά για την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά, τη δύναμη της φύσης να μάχεται και να αναγεννιέται. Επιπροσθέτως, το λιμπρέτο της Ελένης Ζαφειρίου παίρνει το παραμύθι και του δίνει μία ποιητική γλώσσα αλλά και έναν ακόμα πιο πολιτικό αλλά και σε στιγμές υπερβατικό χαρακτήρα.

Η κοινωνία μας έχει ανάγκη τόσο από την ομορφιά και την ποίηση όσο και από την ελπίδα, την ψυχική ανάταση και τη δύναμη να πιστέψει και να εναντιωθεί σε ό,τι κινείται με άξονα την αδικία, την απληστία και την απανθρωπιά. Εχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κάθε νέο αγώνα ενάντια στον κάθε Καρά Σεϊφή της εποχής μας. Πιστεύω ότι το «Ερωτευμένο Σύννεφο» με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά είχε τη δύναμη να συγκινήσει τον θεατή.

-- Λόγω της στενής σχέσης μου με τη μουσική δεν μου ήταν τόσο ανοίκειο, συγκριτικά πάντα με ό,τι έχω κάνει, ήταν ωστόσο κάτι νέο που έθετε νέους κανόνες για εμένα. Θέλει έναν παραπάνω σεβασμό τόσο στο μουσικό κείμενο όσο και στο λιμπρέτο - καθώς αυτά τα στοιχεία υποδεικνύουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κανείς σκηνοθετικά σε μία όπερα. Σχετικά με το νεανικό κοινό η στόχευση ήταν πολύ συγγενική και με τη μουσική στόχευση, έντονες εναλλαγές μεταξύ του λυρισμού και του δυναμισμού και μία επιπλέον πρόθεση να υπάρχει ζωντάνια και υψηλή ενέργεια στις σκηνικές δράσεις.

-- Φέτος, εκτός από το «Σύννεφο» αναμετρήθηκες και με την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού σκηνοθετώντας τη «Φουέντε Οβεχούνα». Ποια είναι τα σημεία που καθιστούν επίκαιρο το έργο;

- Το «Φουέντε Οβεχούνα» είναι αλήθεια πως δεν ανεβαίνει συχνά αλλά κάθε ανέβασμά του έχει πολύ έντονη σχέση με την κοινωνική συνθήκη της εκάστοτε δεδομένης χρονικής στιγμής, καθώς το έργο έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία να σταθεί κανείς.

Εμένα, πέρα από τον συλλογικό αγώνα των χωρικών εναντίον του άδικου διοικητή τους, αλλά και τη δύναμη της αλληλεγγύης μεταξύ τους τη στιγμή που τους βασανίζουν - όταν όλοι με ένα στόμα λένε πως «όλοι μαζί» έπραξαν ό,τι έπραξαν, πως «η Φουέντε Οβεχούνα το έκανε», με συγκίνησε πρωτίστως ο ρόλος της γυναίκας μέσα στο κείμενο. Πιθανόν και ερήμην του ο Λόπε δε Βέγα πρωτοτυπεί και κάνει άλμα από την εποχή του καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να διαβάσουμε για μία πρώιμη χειραφετητική δράση, αυτή των γυναικών και της Λαουρένθια. Μεγαλωμένες σε μία βαθιά πατριαρχική κοινωνία, όταν η αδικία εναντίον τους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, αποφασίζουν να εναντιωθούν οι ίδιες ενάντια στον βιαστή τους, αφού πρώτα αφυπνίσουν και το υπόλοιπο χωριό. Αυτή η περιοχή του έργου μού φαίνεται η πιο επίκαιρη μεταξύ άλλων.

-- Η αλήθεια είναι πως το ανώδυνο θέατρο δεν με αφορά. Με κεντρίζει το θέατρο που καταπιάνεται με δύσκολα ζητήματα, ακόμα και ανείπωτα πολλές φορές και που συνομιλεί ευθέως με την κοινωνία μας. Πιστεύω σε ένα θέατρο που ενεργοποιεί τον θεατή και τη σκέψη του, πιστεύω σε ένα θέατρο που ξεβολεύει και ανακινεί διαλόγους.

-- Πώς μπήκαν το θέατρο και η σκηνοθεσία στη ζωή σου; Και ποιος ο ρόλος της μουσικής;

-- Ημουν μικρό παιδάκι όταν μπήκαν το θέατρο και η μουσική στη ζωή μου. Είχα ανάγκη να ξεφεύγω και να φαντάζομαι νέους κόσμους, να τους πλάθω με τη σκέψη μου και να τους διαμορφώνω. Από μικρή ηλικία αποφάσισα ότι θα τα σπουδάσω και τα δύο. Σαν παιδί και έφηβη, έπαιξα σε ερασιτεχνικές ομάδες και σπούδασα πιάνο, θεωρητικά της μουσικής, ενώ ύστερα πήρα δίπλωμα λυρικού τραγουδιού ως σοπράνο. Εντελώς ενστικτωδώς, όταν ξεκίνησα πια να σκηνοθετώ τις εργασίες μου στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, κατάλαβα πως ο τρόπος που σκέφτομαι τη σκηνοθεσία είναι απόλυτα συνυφασμένος με τη μουσική μου αντίληψη, ότι μέσα από τη μουσική μου είναι πιο εύκολο να εκφράσω κάποια πράγματα, ε, και κάπως έτσι άρχισα να τα μπλέκω μεταξύ τους.

-- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

-- Θα ταξιδέψουμε με την Ομάδα Εν Δυνάμει την παράστασή μας «Ερωτευμένα Αλογα» σε Πολωνία, Βουλγαρία και Κύπρο και έπειτα θα ετοιμάσουμε την επόμενη δουλειά μας που θα καταπιάνεται με τη θεματική του θανάτου.

Πολιτιστικές πρωτοβουλίες για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ παίρνει η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του Κόμματος.

Πιο συγκεκριμένα, την Κυριακή 23 Γενάρη, στις 6.30 μ.μ., στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ (Τροίας 36, Βικτώρια) θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα σε ταινίες μικρού μήκους. Θα προβληθούν: «Go back (κολομπάου)» της Θεοδοσίας Γραμματικού, «Μάθε εργάτη πώς» των Σήφη Στάμου και Κώστα Σταματόπουλου, «Οι παλαιστές» των Σήφη Στάμου και Κώστα Σταματόπουλου, «Ο χαφιές» του Λεωνίδα Βαρδαρού, «Το νησί των λουλουδιών» του Jorge Furtado, «Lutto di civilta», «Oroverde» και «Vietato Fermarsi» του Pierluigi Ferrandini.

Την Τετάρτη 26 Γενάρη, στις 9 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί παράσταση stand up comedy στο Θέατρο «Βαφείο» (Αγίου Ορους 16 και Κωνσταντινουπόλεως 115). Συμμετέχουν οι Αριστοτέλης Ρήγας, Παναγιώτης Κούδας, Ειρήνη Ξυγκάκη, Ντενίζ Ουρέμ και Γιώργος Αλεβίζος.