Γρηγοριάδης Κώστας

Η ρίζα του σημερινού προβλήματος στο ποδόσφαιρο - και όχι μόνον σ' αυτό - βρίσκεται στην εμπορευματοποίησή του. Στη μετατροπή ενός βασικού δικαιώματος και ανάγκης του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας σε αντικείμενο κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης. Οσο το γεγονός αυτό παραμένει και, μάλιστα, σφραγίζει το χώρο του αθλητισμού, τόσο οι όποιες πολύμορφες συνέπειες και παρενέργειές του θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να κάνουν την εμφάνισή τους, με τη μια ή την άλλη μορφή, περισσότερο ή λιγότερο έντονα. Και, πάντα, ο λαός και η νεολαία θα καλούνται να πληρώνουν τα «σπασμένα»...

Μπορεί, το καλοκαίρι να βρίσκεται σχεδόν στη μέση. Μπορεί, το τραμ να τέθηκε σε κυκλοφορία. Μπορεί, να λειτουργούν κάποιες προεκτάσεις του μετρό. Μπορεί, εδώ και μέρες, να ξεδιπλώνεται η διαφημιστική εκστρατεία, σχετικά με τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά, χτες, αρκετοί δρόμοι της πρωτεύουσας, με ...επικεφαλής τη λεωφόρο Κηφισού (κατεύθυνση προς Πειραιά) παρουσίαζαν εικόνα ασφυξίας.

Σημειώνουμε το γεγονός, όχι μόνον ή κυρίως, γιατί αναρωτιόμαστε, τι θα γίνει από την 1η Αυγούστου, όταν θα τεθούν σε λειτουργία οι γνωστές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά γιατί τα προαναφερόμενα φαινόμενα κυκλοφοριακής ασφυξίας της πρωτεύουσας αποτελούν - σε τελευταία ανάλυση - ορισμένες μόνον εκφράσεις ενός συστήματος, που έχει φάει τα ψωμιά του και τώρα τρώει τις ίδιες του τις σάρκες...

Ως γνωστόν ο νέος πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου προέρχεται από τις τάξεις των σοσιαλδημοκρατών, παρότι κατέχουν τη δεύτερη σε δύναμη θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό έγινε δυνατό, κατόπιν συμφωνίας των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών, που περιλάμβανε τα εξής: Πρώτον, να μοιραστούν μισή μισή την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και, δεύτερον, οι πρώτοι να στηρίξουν τον συντηρητικό Μπαρόζο για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Αμέσως μετά την εκλογή του ο νέος πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, λοιπόν, δήλωσε περήφανος για τη συνεργασία με τους συντηρητικούς, ενώ ο «αντίπαλός» του στις δηλώσεις του υπενθύμισε ότι οι σοσιαλδημοκράτες πρέπει τώρα να τηρήσουν το άλλο μισό της συμφωνίας. Κοινώς, οι δύο ομάδες τα έκαναν πλακάκια, κι αυτό στάθηκε δυνατό ακριβώς γιατί συμπίπτουν στην πολιτική κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν. Το γεγονός αυτό εκθέτει, δυστυχώς, τον πρόεδρο της GUE/NGL Φ. Βουρτζ, επίσης υποψηφίου για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου, που έσπευσε να δηλώσει την προτίμηση της ευρωομάδας, στο ενδεχόμενο ύπαρξης δεύτερου γύρου, στον... καλύτερο, διευκρινίζοντας ότι η απόφαση πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Οι τρεις που διαφώνησαν και δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν ήταν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης συντάχτηκε με τη λογική του «καλύτερου»...

«Το εισόδημά σας, σας επιτρέπει να τρώτε κρέας κάθε δυο μέρες;». Το ερώτημα υποβάλλεται από υπαλλήλους γνωστής εταιρίας δημοσκοπήσεων, που διεξάγουν αυτές τις μέρες, τηλεφωνικά, άλλη μια «σφυγμομέτρηση κοινής γνώμης». Υποβάλλουν, επίσης, αρκετές ακόμη ερωτήσεις ανάλογου περιεχομένου, οι οποίες φωτογραφίζουν το οικονομικό πισωγύρισμα για μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Τα λαϊκά στρώματα που αρχίζουν να στερούνται έως και τα βασικά πλέον από το τραπέζι. Αλλωστε, τα ερωτήματα τέτοιων εταιριών τίθενται όταν η πραγματικότητα η ίδια τα επιβάλλει.

Φυσικά, η απάντηση στην εταιρία δεν έχει τόσο μεγάλο νόημα, αν δε συνδυάζεται από τα κατάλληλα συμπεράσματα. Από ποιων το τραπέζι λείπει και γιατί; Αν δε γίνονται και τέτοιες σκέψεις, αν δε δίνονται και τέτοιες απαντήσεις, αν δεν καθορίζεται αντίστοιχα η πολιτική σκέψη και δράση καθενός μας, θα μένουμε απλά να μετράμε τις μέρες (μας).

Η κυβέρνηση της ΝΔ (πτωχή σε επιχειρήματα όσο και οι προκάτοχοί τους) καμώνεται ότι η νέα «ρύθμιση» είναι τάχα προαιρετική. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ολοφάνερο εκβιασμό: Οσοι δε συμμορφωθούν με τις υποδείξεις θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα γνωστά φορολογικά γιουρούσια, τις διατεταγμένες «επισκέψεις» του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Από τη μια τους τάζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και στην πράξη δε διστάζουν να εφαρμόζουν - με διάφορες ονομασίες - τα κατάπτυστα αναδρομικά χαράτσια: Εχουμε και λέμε: Περαίωση για την εξαετία 1993 -1998, συνάφεια για την τριετία 1999 - 2001. Σήμερα «περαίωση» για τετραετία 1999 -2002. Πάνω από μια δεκαετία οι ΕΒΕ πληρώνουν τους φόρους διπλά και τρίδιπλα.

Πολύ σωστά τα αγωνιστικά σωματεία και κινήσεις επισημαίνουν, πως πρόθεση της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να συμπληρώσει τη φοροεπιδρομή και με πρόσθετα σκληρά μέτρα. Στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής και των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, ο συμβιβασμός, οι «στρογγυλοποιημένες» φράσεις, πολύ περισσότερο ο εξωραϊσμός αποτελούν το «Δούρειο Ιππο» σε βάρος των συμφερόντων και της ύπαρξης των ΕΒΕ. Και «καλοθελητές» στο συγκεκριμένο υπάρχουν κάμποσοι. Οι μικροεπαγγελματίες και μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν τη δική τους πολύχρονη εμπειρία. Να γυρίσουν οριστικά την πλάτη σε αυτούς που με μισόλογα, υπεκφυγές και άλλα τερτίπια καμώνονται τους φίλους και συμπαραστάτες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Από τη στιγμή που θεωρεί τον εαυτό της αναρμόδιο για να τοποθετηθεί στο θέμα του «Ζέπελιν», με τις κάμερες και τους υπερευαίσθητους αισθητήρες, που θα πετάει πάνω από τα κεφάλια μας, καθώς και για την ιριδογράφηση των εργαζομένων στο «Ελ. Βενιζέλος», μάλλον στη δεύτερη εκδοχή καταλήγουμε.

Κι όταν δεν υπάρχει ούτε ανεξάρτητη ούτε ...εξαρτημένη αρχή για να προστατέψει τα προσωπικά δεδομένα, τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, μάλλον πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας.

Εκτός πια κι αν θεωρεί κανείς ότι είναι το πιο δημοκρατικό πράγμα στον κόσμο να τον παρακολουθούν κάμερες όπου κι αν πηγαίνει, να τον συλλαμβάνουν «σεκιουριτάδες» ιδιωτικών εταιριών στο Μετρό και να τον σημαδεύουν κάννες από πυροβόλα σε κάθε γωνιά της Αθήνας.

Οσο για το ...αίσθημα ασφάλειας που υποτίθεται ότι μας προσφέρει (με δικά μας λεφτά) η κυβέρνηση μάλλον το αντίθετο πετυχαίνει. Γιατί με όλα τα παραπάνω μόνον ανασφαλής μπορεί να νιώθει κανείς.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ πως η ΝΔ εγκαθιδρύει κομματικό κράτος στο δημόσιο τομέα είναι βέβαιο. Ομως, το να προκύπτει το ΠΑΣΟΚ ως υπερασπιστής της ανεξαρτησίας του δημόσιου τομέα δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, αν είναι περισσότερο αστείο ή παράλογο!

Σε κάθε περίπτωση, είχαμε χρόνια να δούμε «αλλαγή φρουράς» στους διευθυντές και τα στελέχη του δημόσιου τομέα, όμως αυτό δεν αλλοιώνει την πάγια αρχή της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που θέλει κάθε κυβέρνηση να αντιλαμβάνεται το Δημόσιο ως ...ιδιοκτησία της.

Οσο για τις πολιτικές που θα εφαρμόσουν αυτοί οι μηχανισμοί («γαλάζιοι» ή «πράσινοι»), έχουμε μάλλον ομοθυμία, αφού δεν πρόκειται να παρουσιάσουν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα γράφουμε αυτά, όχι γιατί υποτιμάμε το πρόβλημα της αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση. Πρέπει να σημειώσουμε, όμως, την υποκρισία και τον προσχηματικό χαρακτήρα του κουρνιαχτού που όψιμα σηκώνουν ορισμένοι, με αφορμή το νομοσχέδιο για τη Δημόσια Διοίκηση.

Πολύ περισσότερο, που για τους εργαζόμενους, ακόμη και τους δημοσίους υπαλλήλους, αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία δεν είναι αν το κράτος είναι «πράσινο» ή «γαλάζιο», αλλά ποια πολιτική και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί. Και στη χώρα μας, το κράτος, τόσο επί ΠΑΣΟΚ, όσο και επί ΝΔ απροκάλυπτα εφάρμοζε την αντίστοιχη και ίδια στην ουσία της αντιλαϊκή πολιτική. Ηταν και είναι στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία και τους εργαζόμενους. Ο καυγάς που έστησαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και οι όμορες συνδικαλιστικές δυνάμεις που συστρατεύονται πίσω τους, είναι για το πάπλωμα και όχι για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Για τους τελευταίους, το ζητούμενο ήταν και παραμένει ένα άλλο κράτος, με μια άλλη εξουσία. Μια δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του λαού και όχι της πλουτοκρατίας, όπως αυτή που επιδιώκουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

ΥΓ: Χτες η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ έδωσε συνέντευξη Τύπου, δεν είπε όμως λέξη για την απεργία των συμβασιούχων που γίνεται αύριο...

«Μάθημα αδιάφθορης διακυβέρνησης, αλλά και πολιτικού τσαμπουκά, με πρώτους και κύριους αποδέκτες όσους ΠΑΣΟΚους επί χρόνια κατέκλεβαν τον δημόσιο κορβανά τσεπώνοντας παράλληλα μίζες και κάθε λογής "δωράκια" (...), αποτελεί η απόφαση του υφυπουργού Τουρισμού Αναστάσιου Λιάσκου, να στείλει στον εισαγγελέα τον προϊστάμενο του πολιτικού γραφείου του Ι. Κεραμειδά, όταν πληροφορήθηκε ότι ο - πρώτος τη τάξει - συνεργάτης του είχε απλώσει εκβιαστικά την παλάμη σε επιχειρηματία για να τσεπώσει μίζα». Οχι, δεν πρόκειται για απόσπασμα από ρεπορτάζ φιλοκυβερνητικής εφημερίδας. Για την «Αυριανή» του Γ. Κουρή πρόκειται, ο οποίος έχει αποδείξει τις ικανότητες «προσαρμογής» του σε όλες τις καταστάσεις και του γλειψίματος της εκάστοτε κυβέρνησης, ανεξαρτήτως χρώματος, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντά του.

ΥΓ: Η στάση του Γ. Κουρή, βέβαια, είναι «ανεμοδείκτης» για τη συνολικότερη στάση των μεγαλοεκδοτών απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Και αυτό αποδεικνύεται και αυτή τη φορά, καθώς είναι φανερή η στροφή και άλλων (κρατικοδίαιτων) αφεντικών των ΜΜΕ προς την κυβέρνηση της ΝΔ, που άλλοτε λοιδορούσαν...

Στη χώρα μας, η Αθήνα μετατρέπεται τον καιρό αυτό σ' ένα σύγχρονο «στρατόπεδο συγκέντρωσης». Το πρόσχημα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η ασφάλειά τους από τον κίνδυνο ενδεχόμενης τρομοκρατικής επίθεσης. Οταν αυτοί θα τελειώσουν, θα βρεθεί κάτι άλλο. Οπως συμβαίνει στη Μ. Βρετανία. «Τα φιλελεύθερα μέτρα του '60 οδήγησαν σε ασυδοσία. Βέβαια, ο κόσμος δε θέλει την επιστροφή σε προκαταλήψεις και διακρίσεις του παρελθόντος. Ομως, ζητά κανόνες, τάξη και ορθή συμπεριφορά. Πολλοί έκαναν ανεύθυνη χρήση αυτής της ελευθερίας...». Είναι ορισμένα απ' όσα είπε προχτές ο Τ. Μπλερ, παρουσιάζοντας το σχέδιο της κυβέρνησής του, για την πάταξη της εγκληματικότητας και της «διογκούμενης αντικοινωνικής συμπεριφοράς», μέχρι το 2008. Και είναι σαφής: Η αιτία της εγκληματικότητας βρίσκεται στην ύπαρξη πολλής ελευθερίας... Εξίσου σαφές είναι και το σχέδιο, το οποίο κυριαρχείται από μέτρα αστυνομοκρατίας, παρακολούθησης των πάντων και ενίσχυσης των κάθε λογής δυνάμεων καταστολής. Προβλέπει ακόμη και την εμφύτευση ηλεκτρονικών μικροτσίπ στα μπράτσα μερικών χιλιάδων σεσημασμένων κακοποιών, ώστε να παρακολουθούνται δορυφορικά οι κινήσεις τους 24 ώρες το 24ωρο...

Αυτά για όσους έχουν και την ελάχιστη ακόμη αμφιβολία, τόσο για την παραμονή των σημερινών μέτρων αστυνομοκρατίας στη χώρα μας και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όσο και, κυρίως, για τους γενικότερους, αντιδημοκρατικούς και εφιαλτικούς προσανατολισμούς των κυρίαρχων σήμερα δυνάμεων.