«Εκεί που μας χρωστάγανε ζητάνε και το βόδι». Την παροιμία αυτή θυμίζει ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποκρούσει την κρυστάλλινη, εμπεριστατωμένη και διαχρονική θέση του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, το ΝΑΤΟ και τα Βαλκάνια, για να δικαιολογήσει τον βρώμικο ρόλο που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στην προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή. Μάλιστα, πέρα από κάθε λογική, ο υπεύθυνος του πρωθυπουργικού Γραφείου Τύπου δήλωσε ότι «εμείς από δεκαετίες είχαμε σταθερή άποψη για το Μακεδονικό» και ότι «η στάση του ΚΚΕ είναι ευκαιριακή και οπορτουνιστική»! Οι «αλεπουδιές» του Καρτερού δεν είναι ικανές να ξαναγράψουν την Ιστορία, να λερώσουν τη συνεπή στάση του ΚΚΕ. Η «ανανεωτική αριστερά» του τότε Συνασπισμού, στον οποίο μετείχε και ο ίδιος, συμφωνούσε στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» στην ονομασία της ΠΓΔΜ, ενώ συμμετείχε και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, μαζί με όλα τα αστικά κόμματα, κατηγορώντας το ΚΚΕ με το αλησμόνητο «πλην Λακεδαιμονίων». Ακόμα και για τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας το 1991, με την υπογραφή της ΕΕ, απ' όπου αναζωπυρώθηκε το ζήτημα της ΠΓΔΜ, το μόνο που βρήκε να ψελλίσει ο τότε ΣΥΝ ήταν ότι οι όροι της διάλυσης δεν αξιοποιήθηκαν σωστά από την κυβέρνηση ώστε να ασκήσει πίεση στα Σκόπια σχετικά με το όνομα! Η στάση τους αυτή άλλαξε στη συνέχεια, άλλα ένα πράγμα παρέμεινε αναλλοίωτο: Η προσήλωσή τους στις ανάγκες και στα σχέδια του κεφαλαίου, άλλοτε φλερτάροντας με τον αστικό εθνικισμό και άλλοτε προωθώντας την κοσμοπολίτικη αντίληψη στην εξωτερική πολιτική, όπως τώρα, με τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία με την ΠΓΔΜ...

Τι κι αν το περιβόητο «αναπτυξιακό σχέδιο» χαιρετίστηκε «μετά βαΐων και κλάδων» πριν μερικές βδομάδες από τον ΣΕΒ; Τι κι αν εκεί, όσο και στο Μεσοπρόθεσμο που ψήφισε προ ημερών η κυβέρνηση, καταγράφονται μία προς μία οι απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων για τα επόμενα χρόνια; Ο ΣΕΒ δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει στην κυβέρνηση ότι τα μέτρα αυτά πρέπει να εμπλουτιστούν και με συνοπτικές διαδικασίες να μπουν στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων, αφού, όπως λέει σε δελτίο Τύπου, το σχέδιο αυτό «ναι μεν αγγίζει ή περιλαμβάνει σημαντικά θέματα για την οικονομία και τις επιχειρήσεις (...) αλλά για πολλά από αυτά οι δράσεις που περιλαμβάνονται δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που υπάρχουν σε οικονομικά χρήσιμο χρόνο». Στο «παραμέσα» βέβαια, τα μέτρα που πρέπει να εμπλουτιστούν και να εφαρμοστούν σε «οικονομικά χρήσιμο» για το κεφάλαιο χρόνο δεν είναι άλλα από τις φοροελαφρύνσεις και τις εισφοροαπαλλαγές, τα κάθε είδους προνόμια, όπως για παράδειγμα το φτηνότερο ρεύμα, η επιτάχυνση της «απελευθέρωσης» σε μια σειρά τομείς όπως η Ενέργεια, ώστε να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια, η «αντιμετώπιση» των «κόκκινων» δανείων, η άρση ακόμα και των τελευταίων «εμποδίων» που αφορούν την Υγεία, την Ασφάλιση, την προστασία του περιβάλλοντος, την αδειοδότηση, χωροθέτηση και λειτουργία των επιχειρήσεων κ.ο.κ. Δηλαδή όλα όσα η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα γίνουν, αλλά οι βιομήχανοι τής θυμίζουν ότι πρέπει να επιταχυνθούν, επιβεβαιώνοντας ότι η αντιλαϊκή επίθεση όχι μόνο είναι μπροστά, αλλά και επιταχύνεται.

Παίζουν στο ίδιο «γήπεδο», όχι κάπου στη Ρωσία, όπου γίνεται το Μουντιάλ, αλλά σε αυτό των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια. Για «κοουτσάρισμα» έχουν κι οι δυο το κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Με τις μεταξύ τους «τρίπλες» - για το ποιος υπερασπίζεται πιο αποτελεσματικά τους σχεδιασμούς αυτούς - γελάει όλη η «εξέδρα». Αλλά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, από κοντά κι οι άλλοι, παλεύουν μια βδομάδα τώρα να μας πείσουν ότι βλέπουμε το «ντέρμπι του αιώνα», με τον έναν να βαφτίζει τα σχέδια της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» παράγοντα «ευημερίας», «σταθερότητας» και «καταπολέμησης των εθνικισμών» και τον άλλον να παίζει «κατενάτσιο», πετώντας την μπάλα στην εξέδρα όταν η συζήτηση πάει στο ευρωατλαντικό περιεχόμενο της συμφωνίας. Κατά τ' άλλα, μέσα στο «κλωτσοσκούφι», η μόνη «μπάλα που κρύβεται» δεν είναι άλλη από τους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και κεφαλαίου, τους οποίους υπηρετούν διαχρονικά εδώ και 25 χρόνια, πότε με εθνικιστικές κορόνες και πότε με κοσμοπολίτικες σημαίες, σε εναλλασσόμενους ρόλους...