ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το κακό θα συνεχιστεί για την αγροτιά

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» πλήττει καίρια τη φτωχομεσαία αγροτιά. Η πολιτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής, τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος, τη μείωση της αγροτικής παραγωγής, τη μείωση της απασχόλησης στη γεωργία και τη διόγκωση του διατροφικού προβλήματος, ενώ από την άλλη όλο και αυξάνονται τα κέρδη των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων που κερδοσκοπούν σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών αγροτικών προϊόντων. Το πρόβλημα είναι ότι το κακό θα συνεχιστεί, αφού τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» και η νέα κυβέρνηση δε σκοπεύουν σε καμιά περίπτωση σε ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η όποια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ή η όποια διαπραγμάτευση των νέων αρνητικών προτάσεων για την αναθεώρηση της ΚΑΠ μετά το 2013 δε θα λύσουν τα προβλήματα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δυστυχώς, εντός ΕΕ, εντός ΚΑΠ και στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», οι ρυθμοί φτώχειας και ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών θα συνεχιστούν και θα επιταχυνθούν. Το κόστος παραγωγής θα συνεχίζει να αυξάνεται, οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα να πέφτουν και το αγροτικό εισόδημα να μειώνεται ακόμα περισσότερο. Και όπως έχει προσχεδιαστεί, η αγροτική παραγωγή και η γη, καθώς και οι αγροτικές επιδοτήσεις θα περάσουν στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών. Ο δρόμος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με το σημερινό ή κάποιο τροποποιημένο Σύμφωνό της, αν βαθύνει η κρίση στην Ευρωζώνη, σημαίνει σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, ανεργία, καταπίεση, μόνιμη ανασφάλεια. Κανένα τροποποιημένο μνημόνιο ή τροποποιημένη δανειακή συμφωνία, καμία τροποποίηση της ΚΑΠ, δε θα έρθει σε αντιπαράθεση με το στρατηγικό στόχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, κερδοφορία που εξυπηρετείται από την πιο βάρβαρη εκμετάλλευση της εργατιάς και της αγροτιάς. Αυτή την πολιτική πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα ο λαός, με παλλαϊκό κίνημα ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, στα γραφεία, στις πόλεις και τα χωριά, συσπειρωμένος στην πολιτική και τις γραμμές του ΚΚΕ.

Να εμπιστευτεί τη δύναμή του ο λαός

Η ...φρεσκομαγειρεμένη κυβέρνηση θα ξεκινήσει την ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού για την υλοποίηση των προσταγμάτων του κεφαλαίου.

Για να εισπραχθούν βάναυσοι φόροι και να επιβληθούν οι συνέπειες του νόμου στους - φτωχούς - κακοπληρωτές. Για να μειωθούν μισθοί, συντεταγμένα και μαζικά, μέσα από τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και όχι αποσπασματικά, όπως το κάνουν τώρα πολλά αφεντικά με τις ατομικές συμβάσεις. Για να αλλάξουν τα ονόματα των χαρατσιών, όχι όμως και για να καταργηθούν. Για να ξεπουληθούν οι υδρογονάνθρακες και ό,τι άλλο αξίζει σ' αυτόν τον τόπο και βρίσκεται στα χέρια του Δημοσίου. Για να ειπωθούν νέα ψέματα, να πουληθούν καινούριες, φρούδες ελπίδες και να επιτευχθεί ο βασικός, παράλληλος, στόχος της υποταγής του λαού σε μια πολιτική που τον καταστρέφει.

Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος τείνει να θυμάται μόνο τα ευχάριστα στη ζωή του και να ξεχνά τα δύσκολα που πέρασε. Η νέα κυβέρνηση θα φροντίσει να ...αναθερμάνει τη συλλογική μνήμη. Αλλά και να την υποτάξει.

Οπότε, με δεδομένη τη φτώχεια που συνεπάγεται η κυρίαρχη πολιτική, το θέμα είναι και πάλι: Αντίσταση ή υποταγή.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν χρόνο. Πρέπει να κάνουν την επιλογή τους και πρέπει να είναι αντίσταση. Και δεν είναι μόνοι τους. Για μια ακόμη φορά, παρά τις δυσκολίες, θα βρουν στο πλευρό τους το ΚΚΕ. Επίμονο και μονότονο υποστηρικτή των λαϊκών συμφερόντων. Ακούραστο πολέμιο του μεγάλου κεφαλαίου. Εμπειρο οργανωτή της πάλης, που έχει στα χέρια του τα αναγκαία εργαλεία ανάλυσης της κατάστασης.

Οι δυνατότητες υπάρχουν. Η δύναμη βρίσκεται στο λαό. Να μην το βάλει κάτω, να μην αστοχήσει, να μην καθυστερήσει να βγει στο δρόμο του αγώνα.

Οταν χαίρεται η επιχειρηματικότητα...

Δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους οι θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου για το εκλογικό αποτέλεσμα και το τι προεξοφλεί για τη σύνθεση και τον προσανατολισμό της νέας κυβέρνησης. «Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει τη δυνατότητα στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας να σχηματίσουν κυβέρνηση και μάλιστα ισχυρή», πανηγυρίζει ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων και του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας. «Αλλωστε», είπε, και ...ήξερε καλά τι έλεγε, «από τις προεκλογικές τους δηλώσεις τα τρία φιλοευρωπαϊκά κόμματα δείχνουν να μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες για τη χάραξη και υλοποίηση μιας πολιτικής», κάτι το οποίο αποδείχτηκε και στην πράξη τις αμέσως επόμενες ώρες... «Ανακούφιση στην αγορά» (σ.σ. μάλλον για τη δική του ...ανακούφιση μιλούσε ως στέλεχος της ΝΔ) έφερε, λέει ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, το αποτέλεσμα, δίνοντας κατεύθυνση για άμεση εφαρμογή του «Ζαππείου». Οι εκπρόσωποι μερίδων του κεφαλαίου έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν και να προσδοκούν ο καθένας από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λαός πολύ γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την κλιμάκωση της αγριότητας της επίθεσης που εξελίσσεται σε βάρος του, ότι το βάθεμα της φτώχειας και των αδιεξόδων στο όνομα της εξόδου από την κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι προ των πυλών και ότι όταν χαίρεται η «επιχειρηματικότητα», οι αυτοαπασχολούμενοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες πρέπει να είναι έτοιμοι να δυναμώσουν την πάλη για την περιφρούρηση και τη διεκδίκηση της ίδιας τους της ζωής.

Εντείνεται ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων

Οι έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στους ηγέτες των 20 ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη (G20) ήταν όπως και σε κάθε άλλη συνάντηση των εκπροσώπων των μονοπωλίων, το χαρακτηριστικό και της τελευταίας Συνόδου που έγινε στο Μεξικό τη Δευτέρα και την Τρίτη. Ο ανταγωνισμός τους έχει σχέση με τον επιμερισμό της ζημιάς από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου. Φυσικά, όλοι αυτοί μπορεί να «τρώγονται» μεταξύ τους, ωστόσο ομονοούν σε έναν κοινό τους στόχο: Πώς θα κάνουν ακόμα πιο φτηνούς τους εργάτες προς εκμετάλλευση, πώς θα χτυπήσουν ό,τι κατακτήσεις είχαν κερδίσει ως τώρα με θυσίες και αίμα οι εργαζόμενοι.

Με δεδομένο αυτό, οι εργαζόμενοι της χώρας μας και όλων των χωρών πρέπει να έχουν ξεκάθαρο, ότι το πώς θα εξελιχθούν οι κόντρες και οι μετέπειτα συμβιβασμοί των εκπροσώπων των μονοπωλίων στο G20, στην ΕΕ ή όπου αλλού, ελάχιστα έχει σχέση με τα δικά τους πραγματικά συμφέροντα. Το δικαίωμά τους στη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με αξιοπρεπή μισθό που θα καλύπτει τις βασικές ανάγκες τους, το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον, το δικαίωμα σε υπηρεσίες Υγείας υψηλού επιπέδου, το δικαίωμα στην Παιδεία, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό, στην ξεκούραση, στα αξιοπρεπή γηρατειά. Αυτά τα αυτονόητα, που θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνικής στον 21ο αιώνα, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, που θέλουν τους εργαζόμενους σκλάβους και το πολύ πολύ καταναλωτές των προϊόντων που τους πλασάρουν, πολλές φορές με βάση τεχνητές ανάγκες.

Στη Σύνοδο του G20 κυριάρχησε το ζήτημα του βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, των αρνητικών συνεπειών της κρίσης σε Ισπανία και Ιταλία που απειλούν να δημιουργήσουν μη αναστρέψιμες καταστάσεις για τη συνοχή του ευρώ. Ο καυγάς γίνεται μεταξύ της κυρίαρχης Γερμανίας και των χωρών που συνεισφέρουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με πρώτες τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Μ. Βρετανία, τις χώρες της BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική). Αυτές οι αστικές τάξεις, διά μέσου των εκπροσώπων τους, ζητούν από τις χώρες του ευρώ να αυξήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια στους «ευρωπαϊκούς μηχανισμούς δανειοδότησης», ως αντάλλαγμα για να συνεισφέρουν μεγαλύτερα ποσά για την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών - μελών της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και στη συνέχεια ίσως η Ισπανία και η Ιταλία.

Ο συμβιβασμός που φαίνεται να επιτεύχθηκε, με ενίσχυση των ταμείων του ΔΝΤ με 456 δισ. δολάρια για να αντιμετωπιστεί κυρίως η κρίση στην Ευρωζώνη, είναι εύθραυστος και βεβαίως δεν πρόκειται να σταματήσει το «σπιράλ» της κρίσης και πολύ περισσότερο να βελτιώσει τη ζωή των λαών. Το ίδιο ισχύει και με τη διαπραγμάτευση και «επαναδιαπραγμάτευση» που γίνεται στην ΕΕ με τη Γαλλία και τα γαλλικά μονοπώλια να διεκδικούν, μέσω Ολάντ, να συμμετέχουν λιγότερο στις ζημιές της κρίσης και να θέλουν «ανάπτυξη και λιτότητα».

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι όταν «στο βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια». Γι' αυτό και ο λαός μας και οι άλλοι λαοί δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Χωρίς σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, χωρίς να πάρουν τα μέσα παραγωγής στα δικά τους χέρια, δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Καμιά αναμονή από το λαό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ...ανακατεύεις καλά τα υλικά! Αυτό φαίνεται να είναι το κυρίαρχο συμπέρασμα από τις διαβουλεύσεις των τελευταίων ημερών για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Κάτι σαν την παρασκευή των κοκτέιλ! Μπορείς να παρουσιάσεις το ίδιο ακριβώς ποτό ως ...διαφορετικό, αρκεί να προσθέσεις κάτι που του δίνει χρώμα. Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο. Ο,τι επιλέξει κανείς.

Ετσι, λοιπόν, μας προέκυψε μια κυβέρνηση που αποτελείται από το ίδιο μείγμα και κατεύθυνση εκείνων που διαχειρίζονται τα πράγματα όχι τα τελευταία 3, αλλά τουλάχιστον τα τελευταία ...30 χρόνια. Μόνο που αυτή τη φορά είναι «προοδευτική» και θα διαπραγματευτεί για την καλυτέρευση της ζωής του λαού!

Γιατί; Μα γιατί ...έτσι δηλώνει και έχει ως εχέγγυο τη συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς. Κατά τ' άλλα, η Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένει ίδια κι απαράλλακτη, οι κυβερνητικοί πολιτικοί στόχοι επίσης και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί δεν άλλαξαν ούτε κατά κεραία.

Κατά τη γνώμη τους - αλλά και τη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταπώς φαίνεται - πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν. Μόνο που αν εμείς περιμένουμε αυτοί... θα δουλεύουν και στα σίγουρα όχι για το καλό μας.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΥΓΑΔΕΣ, εν τω μεταξύ, έγιναν στο ΠΑΣΟΚ, όπως μαθαίνουμε, για το αν θα υπουργοποιηθούν στελέχη όπως ο Α. Λοβέρδος ή ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι αποτελούν ...κεφάλαιο για την πολιτική της χώρας. Θα 'ναι μεγάλο κρίμα να τους χάσουμε.

Αλλωστε, είναι τόσο ...συμπαθείς για τις πολιτικές που ακολούθησαν στα εργασιακά, στα της Υγείας και γενικά τα δωράκια που έκαναν στο κεφάλαιο που σε όλους θα λείψουν αν τελικά δε συμπεριληφθούν στο νέο κυβερνητικό σχήμα.

Αυτά απλά για να ξέρετε με ...ποιους έχουμε μπλέξει. Κόμματα και στελέχη που δε διστάζουν να σφάζονται για τις καρέκλες, την ώρα που ετοιμάζονται να «σφάξουν» ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα και το επίπεδο ζωής του ελληνικού λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ποιος πρέπει να ντρέπεται;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες όλα τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, τα κανάλια μιλούσαν για «θλιβερές εικόνες», για «εικόνες ντροπής» με αφορμή τους εκατοντάδες ανθρώπους που βρίσκονταν στην ουρά κάτω από τον καυτό ήλιο για να πάρουν μερικά οπωροκηπευτικά που μοιράζονταν στο Πεδίον του Αρεως. Στη ΝΕΤ μάλιστα μία παρουσιάστρια παρουσίασε αυτή τη «θλιβερή εικόνα» (όπως τη χαρακτήρισε), σε αντιδιαστολή με τη νέα κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που μπορεί να δώσει λύσεις και σε τέτοια προβλήματα...

Οι εικόνες που προβλήθηκαν χτες - και που είναι καθημερινό φαινόμενο που βιώνουν χιλιάδες οικογένειες - είναι εικόνες ντροπής αποκλειστικά και μόνο για εκείνους που έχουν προκαλέσει τέτοια καταστροφή για το λαό. Η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, που όχι μόνο δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή αλλά όσο βαθαίνει η κρίση θα οδηγεί στη δυστυχία εκατομμύρια εργαζόμενους. Αυτή την πολιτική υπερασπίζονται τα αστικά κόμματα, αλλά και τα κόμματα που εμφανίζονται ως «αριστερά» και σπέρνουν αυταπάτες ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση μπορούν να βρεθούν λύσεις που να σταματούν οριστικά την πείνα, τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Οριστική λύση για το λαό θα έρθει με αγώνα, ενάντια σε όλα τα μέτρα που του στερούν βασικά κοινωνικά αγαθά όπως η διατροφή του, που θα έχει στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της ίδιας της γης, με Λαϊκή Εξουσία. Για να θρέφεται όσο πρέπει με ποιοτικά τρόφιμα, χωρίς τα κοράκια - μεσάζοντες, χωρίς τα μονοπώλια που λυμαίνονται τον κλάδο των τροφίμων και στερούν από το λαό βασικά αγαθά για να έχουν κέρδος.

Θλιβερή εικόνα δεν είναι ο άνθρωπος που περιμένει για μερικές μελιτζάνες, τρεις ντομάτες, δύο αγγούρια και πέντε πιπεριές. Θλιβερό είναι ότι ο ίδιος άνθρωπος για να τραφεί με αυτά πρέπει να πληρώσει έως και 12 ευρώ. Και αν δεν τα έχει, να μένει νηστικός αυτός και τα παιδιά του. Θλιβερό είναι ότι το καπιταλιστικό σύστημα και τα μέτρα που παίρνονται, αναγκάζουν το λαό να περιμένει για ώρες να πάρει κάποια «ψίχουλα» που δυστυχώς ακόμα κι αυτά είναι απολύτως απαραίτητα. Αυτή είναι η σαπίλα του συστήματος που στηρίζουν, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ορκίζονται σε αυτήν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα. Κι αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα πρέπει να την ανατρέψει ο ίδιος ο λαός.

Διεκδικεί ρόλο καλύτερου διαπραγματευτή

Μέχρι χτες μιλούσε για «αναδιαπραγμάτευση» προσπαθώντας να πείσει το λαό ότι οι όποιες αλλαγές στο μνημόνιο θα μπορούσαν να γίνουν για δικό του όφελος. Χτες, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να μιλά και για «αναδιαπραγμάτευση» (βλ. «Αυγή»), εντοπίζοντας ότι η τρόικα ετοιμάζει «ελάχιστες έως ασήμαντες» «"τροποποιήσεις" του μνημονίου».

Τόσο καιρό κατηγορούσαν το ΚΚΕ επειδή έλεγε ότι κάθε (ανα)διαπραγμάτευση θα λειτουργήσει σε βάρος του λαού, γίνεται στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της προσπάθειας διαχείρισης της κρίσης με το μικρότερο δυνατό κόστος για το κεφάλαιο. Τώρα, που θέλουν να φορέσουν «αντιπολιτευτικό» προσωπείο, «αλλάζουν» στάση και ανακαλύπτουν ...«αναδιαπραγματεύσεις».

Ηταν ποτέ δυνατόν ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός όπως η ΕΕ να παρενέβαινε ποτέ για να αντιμετωπίσει τα βάσανα του λαού; Οχι! Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εντοπίζει «ελάχιστες» και «ασήμαντες "τροποποιήσεις"» για να καλέσει το λαό να καταδικάσει την ΕΕ (της οποίας μόνο... εικόνισμα δεν έχει). Η παρέμβασή του είναι σαφές ότι γίνεται γιατί διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο του καλύτερου συνομιλητή με τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, του ικανότερου διαπραγματευτή. Από αυτή τη θέση θα «αντιπολιτεύεται» την κυβέρνηση, για τη λειψή ή όχι διαπραγματευτική της ικανότητα, και όχι για το ταξικό αντιλαϊκό της έργο.

Κάτι παραπάνω θα ξέρει...

«Η ηγεσία του ΚΚΕ μας θεωρεί ευρωσυμβιβασμένους, αλλά αυτά πρέπει να συνεκτιμηθούν μαζί με το αποτέλεσμα των εκλογών και είναι λογικό να υπάρχουν υπερβολικές και άδικες αντιδράσεις», είπε χτες ο Παπαδημούλης στον «Real Fm». Τι εννοεί; Οτι αν το ΚΚΕ έπαιρνε μεγαλύτερο ποσοστό, θα είχε άλλη άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη στρατηγική διαχείρισης που υπηρετεί ως κόμμα του «ευρωμονόδρομου»; 'Η μήπως πριν τις εκλογές η θέση του ΚΚΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν διαφορετική και τώρα τάχα τον αδικεί και τον κρίνει άδικα, εξαιτίας του αποτελέσματος των εκλογών; Οσο για τον «ευρωσυμβιβασμό» του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι παραπάνω θα ξέρει ο Παπαδημούλης, που τον υπηρέτησε από την πρώτη γραμμή, ως ευρωβουλευτής. Τα έργα και οι ημέρες του στο Ευρωκοινοβούλιο είναι άλλωστε γνωστές...

Για τις αιτίες της προσφυγιάς

Η «Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων» τιμήθηκε χθες διεθνώς με εκδηλώσεις και αφιερώματα που στην πλειοψηφία τους κρύβουν την ουσία του ζητήματος. Οντως, μετανάστευση και προσφυγιά, με τις διαστάσεις που πήραν (ειδικά μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών, την προσωρινή υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μέσα σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών και της επιθετικότητας του κεφαλαίου), γεννούν προβλήματα για τους λαούς που ξεριζώνονται, αλλά και τους λαούς όσων χωρών δέχονται κύματα μεταναστών. Η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της προεκλογικά ξανάπαιξαν το «χαρτί» του μεταναστευτικού, της «ασφάλειας» και εγκληματικότητας (το ξανάκαναν στις ευρωεκλογές του 2009, στις τοπικές του 2010). Στρέφουν μέρος της λαϊκής οργής σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, αποπροσανατολίζουν, απομονώνοντας και διογκώνοντας ένα από τα μύρια προβλήματα που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει στο λαό. Ρίχνουν νερό στο μύλο της «Χρυσής Αυγής», μετά τάχα ανησυχούν για την επιρροή της.

Ολοι τους αποσιωπούν ότι η όξυνση της επιθετικότητας και του ανταγωνισμού του κεφαλαίου όπως εκδηλώθηκε με τις στρατιωτικές επεμβάσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη (επεμβάσεις όπου συμμετείχαν ενεργά οι ελληνικές κυβερνήσεις) προκάλεσε τεράστια κύματα μετανάστευσης και προσφυγιάς. Το ίδιο κάνουν οι υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις σε Σομαλία, Σουδάν. Τα ίδια έρχονται αν υλοποιηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στη Συρία. Αρα μετανάστες και πρόσφυγες δεν ήρθαν εδώ για διακοπές. Τους έφεραν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι όπου συμμετέχει με συγκεκριμένο καταμερισμό η άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Τους έφεραν οι αστικές κυβερνήσεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η φτώχεια, τα αντιδραστικά καθεστώτα που υπηρετούν τον ιμπεριαλισμό. Τους έφερε το κεφάλαιο και τα κόμματά του, τους αξιοποιεί για να βγάζει περισσότερη υπεραξία, να θησαυρίζει από την κακοπληρωμένη δίχως δικαιώματα εργασία τους, να χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό ως πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσει τις όποιες κατακτήσεις κέρδισε η εργατική τάξη, να την διασπά, να αυξάνει την καταστολή. Τους έφεραν όλοι αυτοί που τώρα θέλουν να απαλλαγούν από ένα κομμάτι μεταναστών και παίρνουν γι' αυτό νέα κατασταλτικά μέτρα. Θέλουν περισσότερο «ελεγχόμενη» μετανάστευση, γι' αυτό κλείνουν τις στρόφιγγες, αφού η καπιταλιστική κρίση αύξησε τον εφεδρικό στρατό ντόπιων ανέργων.

Το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο στο να μένουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες σε τρώγλες (από όπου ιδιοκτήτες εισοδηματίες θησαυρίζουν) ή να περιπλανώνται άστεγοι. Είναι όμως κατηγορηματικά αντίθετο στη φυλάκισή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πέρα από τις συγκεκριμένες προτάσεις του για μαζικό απεγκλωβισμό τους από τη χώρα (με απαραίτητη προϋπόθεση την απειθαρχία στις ντιρεκτίβες της ΕΕ), χρόνια τώρα κάνει παρεμβάσεις για το κέντρο της Αθήνας ζητώντας π.χ. να αξιοποιηθούν δημόσια ή δημοτικά αναξιοποίητα κτίρια, να στεγάσουν αξιοπρεπώς τους μετανάστες/πρόσφυγες που είναι άστεγοι ή ζουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες για τους ίδιους και τους περιοίκους. Το ΚΚΕ έχει μηδενική ανοχή στα κυκλώματα πορνείας, ναρκωτικών και άλλα, που δρουν με Ελληνες και μετανάστες. Φαινόμενα απόλυτα συμβατά με το καπιταλιστικό σύστημα, που διογκώνονται όσο εντείνεται η κρίση και η σήψη του. Το Κόμμα ούτε νομιμοποίηση της πορνείας ψήφισε ούτε των ναρκωτικών, όπως έκαναν (λιγότερο ή περισσότερο) υποστηρικτές της επιχείρησης «νόμος και τάξη». Ωστόσο θεωρεί βρώμικη και επικίνδυνη την προσπάθεια να χρεώνεται αποκλειστικά στους μετανάστες/πρόσφυγες η αύξηση αυτών των φαινομένων, ενώ οι αστικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε για να χτυπήσουν τα οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα.