Με αφορμή αυτή την πραγματικά σημαντική πρωτοβουλία της ΝΑΣ, η «ΑΥΓΗ» με ένα κατάπτυστο σχόλιο στη στήλη «Αλληλογραφία» που υπογράφει «Ο Διαπορών» σχολιάζει ως εξής: «Γ. ΜΑΥΡΙΚΟ, υποψήφιο υπερνομάρχη Περισσού: Από όσα είπατε χθες συμπεραίνω ότι μάλλον ήσασταν... "μαστούρης"».
Δεν ξέρουμε αν η «ΑΥΓΗ», ο Β. Β. (σ.σ. υπογράφει αντίστοιχου πνεύματος σχόλιο), «Ο Διαπορών», θεωρούν ότι το ίδιο «μαστούρηδες» ήταν και οι παρευρισκόμενοι γονείς, φίλοι, συγγενείς, εκπρόσωποι Θεραπευτικών Κοινοτήτων, εκπρόσωποι κομμάτων (ΔΗΚΚΙ, Κομμουνιστική Ανανέωση, Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών) και οργανώσεων που συμφώνησαν με τον κεντρικό ομιλητή. Πάντως, ο πανικός και οι αισχρές ύβρεις δεν είναι καλός σύμβουλος όσο κι αν ο πανικός τους και το αντιΚΚΕ μένος τούς τυφλώνει...
Με πολλούς τρόπους οι δύο υποψήφιοι του δικομματισμού για το δήμο της Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνης και Κ. Σκανδαλίδης, προσπαθούν να θολώσουν τα νερά για τις επερχόμενες εκλογές. Ετσι, από τη μια υποβαθμίζουν την επερχόμενη εκλογική μάχη με συνεχείς συνεντεύξεις τους στον Τύπο και την τηλεόραση, από την άλλη όμως, αναγνωρίζουν πόσο σημαντικός είναι ο πολιτικός τους ρόλος.
Τελευταίο παράδειγμα, είναι η συνέντευξη των δύο στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου είπαν ότι θέλουν να ...«μυρίζουν γιασεμιά» και να ...«κλείνουν λακκούβες». Σε αυτές τις συνεντεύξεις η διαφωνία τους ήταν επί του ...«αντιδημάρχου καθημερινότητας». Ετσι, ο ένας λέει ότι πρέπει να υπάρχει και ο άλλος λέει πως δε χρειάζεται. Στην ουσία, επιχειρούν να στρέψουν την προεκλογική εκστρατεία σε μια ανούσια, χωρίς πολιτικό λόγο, διαμάχη.
Και όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οταν οι ίδιοι καλούνται να απαντήσουν για το χαρακτήρα των εκλογών, οι θέσεις τους είναι τελείως διαφορετικές. Ο Νικ. Κακλαμάνης στον «Κόσμο του Επενδυτή», απαντώντας σε ερώτηση για τα χαρακτηριστικά της μάχης είπε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βγουν και πολιτικά συμπεράσματα που θα καθορίσουν τη στρατηγική τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, μέσα στο πολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί θα βαδίσουμε στις εθνικές εκλογές».
Ο Κ. Σκανδαλίδης, σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», απαντώντας για το αν θα υπάρξει θέμα ηγεσίας, αν το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά στις επερχόμενες εκλογές, είπε: «Είμαι βέβαιος ότι θα είναι θετική για μας συνολικά η αναμέτρηση των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ο Γ. Παπανδρέου και όλοι εμείς μαζί έχουμε χρέος να οδηγήσουμε την παράταξη στη νίκη».
Τόσο ο Νικ. Κακλαμάνης, όσο και ο Κ. Σκανδαλίδης, επιχειρούν με τις δημόσιες εμφανίσεις τους να «συσκοτίσουν» τα κριτήρια ψήφου. Να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι για τις λακκούβες και τα γιασεμιά. Οταν, όμως, και αυτοί ρωτιούνται επί της ουσίας, η απάντηση είναι μία: Ο χαρακτήρας των επερχόμενων εκλογών, είναι αμιγώς πολιτικός. Ολα τα άλλα, είναι για λαϊκή κατανάλωση...
Η Roche, όπως υπογραμμίζει η ίδια και έτσι είναι, εστιάζεται στα φαρμακευτικά και στα διαγνωστικά προϊόντα με αιχμή την καινοτομία. Ετσι, με τις πολύχρονες έρευνες κατάφερε, κατά τα λεγόμενά της, να «κατέχει παγκόσμια ηγετική θέση στην ογκολογία» και να οδηγήσει σε «επαναστατικές θεραπείες για διαδεδομένες και απειλητικές ασθένειες για τη ζωή, όπως είναι ο καρκίνος». Οταν η επιστημονική έρευνα στα κρατικά ιδρύματα - όπως συμβαίνει στη χώρα μας - είναι εμβρυική ή ανύπαρκτη, τότε τέτοιοι πρωτοποριακοί τομείς παραδίδονται στην επιχειρηματική δραστηριότητα, όπου πρωταρχικό στοιχείο - χωρίς να το λένε - είναι το κέρδος. Τα κονδύλια, λόγου χάρη, που διατίθενται για την αντιμετώπιση του καρκίνου αποτελούν το 5% - 7% των συνολικών δαπανών για την υγεία και για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης αναφέρουμε ότι οι συνολικές δημόσιες δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα είναι 5,2% επί του ΑΕΠ. Κι όταν στην έρευνα τον πρώτο λόγο έχει το κέρδος, τότε η προσφορά στον άνθρωπο περνάει σε δεύτερο φόντο. Οι επιστήμονες βρίσκονται μπροστά σε τεράστια ηθικά διλήμματα, που η αντιμετώπισή τους είναι ασύμβατη, σε ένα σύστημα όπου πρυτανεύει η λογική του κέρδους. Είναι διλήμματα που μοιάζουν με γόρδιους δεσμούς και η αντιμετώπισή τους είναι πρωτίστως πολιτική - για την οποία, όμως, χρειάζεται μεγάλη αντοχή...
Εκτός, όμως, από τις κρυφές, υπάρχουν και οι ...φανερές υπεραξίες. Αυτές των ναυτεργατών, που με παλιότερη νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Ναυτιλίας θα εργάζονται στα πλοία αυτά, χωρίς οι εργοδότες να πληρώνουν για την ασφάλισή τους.
Ας τα αφήσει αυτά, λοιπόν, ο υπουργός. Δεν είναι οι «φυσικές ομορφιές» του Αιγαίου, που αξιοποιεί, για να υπάρξουν επενδύσεις, το υπουργείο του. Η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η ζωή των κατοίκων των νησιών και η ασφάλεια των επιβατών είναι αυτά που θυσιάζονται.
Αυτές είναι, άλλωστε, οι ...«αφύσικες ομορφιές» της απελευθέρωσης της ναυτιλίας, στης οποίας το όνομα «πίνουν νερό» και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ όλος ο κόσμος με τις κυβερνητικές προθέσεις για διατήρηση σε λειτουργία της ολομέλειας της Βουλής καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού κι όσες δικαιολογίες (για ελέγχους λογαριασμών που αφορούν τα ΤΟΡ Μ1) προβάλλονται, δεν μπορούν να κάμψουν την καχυποψία.
Οταν έχεις μια τέτοια κυβέρνηση και υπάρχει στη διάθεσή της μια επίφαση «δημοκρατικής νομιμοποίησης» αντιλαϊκών νομοθετημάτων και, ταυτόχρονα, η προκλητική θερινή περίοδος, δεν είσαι σίγουρος για τίποτε.
Αλλωστε, και στο χώρο της Παιδείας υπάρχει ανοιχτό μέτωπο και ένα σωρό ασαφείς ...διαβεβαιώσεις για το μέλλον του επίμαχου νομοσχεδίου, και στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης ο Θοδωρής Ρουσόπουλος ετοιμάζει νομοσχέδιο, και πολλές «ρυθμισούλες» είναι σε εκκρεμότητα από τα υπουργεία Εργασίας και ΠΕΧΩΔΕ.
«Οι δρόμοι μας δεν είναι διαφορετικοί, είναι αντίθετοι. Αυτό το γνωρίζουν και τα άλλα κόμματα. Οπως για το ασφαλιστικό, την ανεργία, την παιδεία κ.ά., έτσι και για τα κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ο δρόμος για την ειρήνη προς όφελος των λαών, τη σταθερότητα των συνόρων, βρίσκεται στην αντιιμπεριαλιστική συνεργασία και πάλη των λαών.
Ο Συνασπισμός δεν είναι με αυτή την πολιτική, την εχθρεύεται, γιατί έχει υποκλιθεί στην ΕΕ. Με διάφορες "αριστερές" περικοκλάδες καλλιεργεί αυταπάτες, προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο και ρόλο. Αυτό έκανε όταν η ΕΕ πρωτοστατούσε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στο "σχέδιο Ανάν" κ.ά. Το ίδιο κάνει και σήμερα όσον αφορά το ρόλο της στο Κυπριακό, στις απειλές της Τουρκίας, στους εκβιασμούς της σε βάρος του Ιράν. Επιπλέον συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ...».
Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει μετατραπεί σε φρούριο για τους μετανάστες. Είναι επίσης γνωστό ότι η νομολογία που διακατέχει την ΕΕ είναι η ελεγχόμενη μετανάστευση και μάλιστα με όρους άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και ενώ, λοιπόν, αυτά είναι πασίγνωστα, ο Αλ. Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΣΥΝ, με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες, ζήτησε ο Δήμος της Αθήνας να... εξασφαλίσει «υπηρεσίες ψυχολογικής και κοινωνικής υποστήριξης».
Δε λέμε. Καλό το ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες. Ομως, όταν γίνονται «γαργάρα» τα πραγματικά αίτια που προκαλούν την προσφυγιά, ο πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όταν δε γίνεται κουβέντα για το «ποιος πραγματικά είναι ο υπαίτιος» και εκείνο που ζητείται είναι «η άμεση και σε βάθος χρόνου συμπαράσταση στους πρόσφυγες», τότε απλά το αποτέλεσμα είναι μια ακόμη απόπειρα να αμβλυνθούν οι γωνίες του προβλήματος...
Την περασμένη Κυριακή, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων, (ΠΟΑΟ), με εκδήλωση που διοργάνωσε στη Μεσούντα, τίμησε τη μνήμη του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Αρη Βελουχιώτη, στην επέτειο των 61 χρόνων από το θάνατό του. Σήμερα, ο Αρης έχει καταγραφεί στην Ιστορία σαν ο κομμουνιστής που αγωνίστηκε, με όλες τις δυνάμεις του, για τη λευτεριά της πατρίδας μας και το δίκιο του λαού μας. Εχει, όμως, σημασία να θυμηθούμε τι έγραψε ένας Θεσσαλός δημοσιογράφος - ο Φαίδων Μακρής - στις 21 Ιούνη 1945, δυο μόνο μέρες μετά το κρέμασμα του κεφαλιού του Αρη σε στύλο της Ηλεκτρικής στα Τρίκαλα, σ' ένα «προφητικό» κείμενό του στην εφημερίδα «Αναγέννηση»: «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα. Ενα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του. Ομως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή... "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο του ήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Αρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».
«Σήμερα η εμπορευματοποίηση του χώρου της πόλης, η ανεπάρκεια των κοινωνικών υπηρεσιών και η ιδιωτικοποίησή τους έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την προσπάθεια δημιουργίας μιας αλληλέγγυας και βιώσιμης πόλης». Αυτά αναφέρει, σε πρόσφατο δελτίο Τύπου, η παράταξη του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας με το ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα.
Σωστά όλα αυτά, δε λέμε, αλλά ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, στην πρώτη του μόλις συνέντευξη, ως υποψήφιος δημάρχος, στην «Ελευθεροτυπία», άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να συνεργαστεί - σε περίπτωση που εκλεγεί δήμαρχος - με τους ιδιώτες, μέσω των περίφημων ΣΔΙΤ. Και συγκεκριμένα είχε πει: «Το να αξιοποιήσει κανείς τη δυνατότητα μέσα σε μια ελεύθερη αγορά να γίνουν κάποιες συνεργασίες του δήμου με ιδιώτες, προκειμένου να ωφεληθούν οι πολίτες, είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε». Τώρα, πώς γίνεται με το ένα χέρι να χαϊδεύει τις συνεργασίες του δήμου με τους ιδιώτες και από την άλλη να «κατακεραυνώνει» το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, που είναι η «εμπορευματοποίηση του χώρου της πόλης», δε μας εκπλήσσει και τόσο. Μάλλον αναμενόμενο είναι, δεδομένης της συνολικής πολιτικής κριτικής που ασκεί ο ΣΥΝ για τις συνέπειες όλων όσα έχει κατά καιρούς υποστηρίξει...