Τετάρτη 21 Ιούνη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το αίσχος της «ΑΥΓΗΣ»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε συγκέντρωση που διοργάνωσε προχτές η Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, παραβρέθηκαν εκπρόσωποι Συλλόγων Γονέων και Φίλων των Θεραπευτικών Κοινοτήτων «18 Ανω», «Ιθάκη», «Διάβαση» και «Στροφή», επιστήμονες κ.ά. Ανθρωποι που ζουν από κοντά το «γολγοθά» των ναρκωτικών που βιώνουν τα ίδια τους τα παιδιά. Ολοι δήλωσαν τη διάθεσή τους να συστρατευτούν στον αγώνα για «Μια ζωή ολόκληρη και όχι με ...δόσεις». Και ήδη σχεδιάζουν από κοινού τη συμμετοχή τους στην παράσταση διαμαρτυρίας που διοργανώνει η ΝΑΣ τη Δευτέρα 26 Ιούνη στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, όπου θα κατατεθούν οι προτάσεις της παράταξης για τα ναρκωτικά. Το κάλεσμα για την κινητοποίηση απηύθυνε ο υποψήφιος για την υπερνομαρχία Αθήνα - Πειραιά Γιώργος Μαυρίκος.

Με αφορμή αυτή την πραγματικά σημαντική πρωτοβουλία της ΝΑΣ, η «ΑΥΓΗ» με ένα κατάπτυστο σχόλιο στη στήλη «Αλληλογραφία» που υπογράφει «Ο Διαπορών» σχολιάζει ως εξής: «Γ. ΜΑΥΡΙΚΟ, υποψήφιο υπερνομάρχη Περισσού: Από όσα είπατε χθες συμπεραίνω ότι μάλλον ήσασταν... "μαστούρης"».

Δεν ξέρουμε αν η «ΑΥΓΗ», ο Β. Β. (σ.σ. υπογράφει αντίστοιχου πνεύματος σχόλιο), «Ο Διαπορών», θεωρούν ότι το ίδιο «μαστούρηδες» ήταν και οι παρευρισκόμενοι γονείς, φίλοι, συγγενείς, εκπρόσωποι Θεραπευτικών Κοινοτήτων, εκπρόσωποι κομμάτων (ΔΗΚΚΙ, Κομμουνιστική Ανανέωση, Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών) και οργανώσεων που συμφώνησαν με τον κεντρικό ομιλητή. Πάντως, ο πανικός και οι αισχρές ύβρεις δεν είναι καλός σύμβουλος όσο κι αν ο πανικός τους και το αντιΚΚΕ μένος τούς τυφλώνει...

Τα ... γιασεμιά

Με πολλούς τρόπους οι δύο υποψήφιοι του δικομματισμού για το δήμο της Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνης και Κ. Σκανδαλίδης, προσπαθούν να θολώσουν τα νερά για τις επερχόμενες εκλογές. Ετσι, από τη μια υποβαθμίζουν την επερχόμενη εκλογική μάχη με συνεχείς συνεντεύξεις τους στον Τύπο και την τηλεόραση, από την άλλη όμως, αναγνωρίζουν πόσο σημαντικός είναι ο πολιτικός τους ρόλος.

Τελευταίο παράδειγμα, είναι η συνέντευξη των δύο στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου είπαν ότι θέλουν να ...«μυρίζουν γιασεμιά» και να ...«κλείνουν λακκούβες». Σε αυτές τις συνεντεύξεις η διαφωνία τους ήταν επί του ...«αντιδημάρχου καθημερινότητας». Ετσι, ο ένας λέει ότι πρέπει να υπάρχει και ο άλλος λέει πως δε χρειάζεται. Στην ουσία, επιχειρούν να στρέψουν την προεκλογική εκστρατεία σε μια ανούσια, χωρίς πολιτικό λόγο, διαμάχη.

... και η αλήθεια

Και όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οταν οι ίδιοι καλούνται να απαντήσουν για το χαρακτήρα των εκλογών, οι θέσεις τους είναι τελείως διαφορετικές. Ο Νικ. Κακλαμάνης στον «Κόσμο του Επενδυτή», απαντώντας σε ερώτηση για τα χαρακτηριστικά της μάχης είπε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βγουν και πολιτικά συμπεράσματα που θα καθορίσουν τη στρατηγική τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, μέσα στο πολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί θα βαδίσουμε στις εθνικές εκλογές».

Ο Κ. Σκανδαλίδης, σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», απαντώντας για το αν θα υπάρξει θέμα ηγεσίας, αν το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά στις επερχόμενες εκλογές, είπε: «Είμαι βέβαιος ότι θα είναι θετική για μας συνολικά η αναμέτρηση των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ο Γ. Παπανδρέου και όλοι εμείς μαζί έχουμε χρέος να οδηγήσουμε την παράταξη στη νίκη».

Τόσο ο Νικ. Κακλαμάνης, όσο και ο Κ. Σκανδαλίδης, επιχειρούν με τις δημόσιες εμφανίσεις τους να «συσκοτίσουν» τα κριτήρια ψήφου. Να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι για τις λακκούβες και τα γιασεμιά. Οταν, όμως, και αυτοί ρωτιούνται επί της ουσίας, η απάντηση είναι μία: Ο χαρακτήρας των επερχόμενων εκλογών, είναι αμιγώς πολιτικός. Ολα τα άλλα, είναι για λαϊκή κατανάλωση...

Η έρευνα στις εταιρίες

Η Roche, όπως υπογραμμίζει η ίδια και έτσι είναι, εστιάζεται στα φαρμακευτικά και στα διαγνωστικά προϊόντα με αιχμή την καινοτομία. Ετσι, με τις πολύχρονες έρευνες κατάφερε, κατά τα λεγόμενά της, να «κατέχει παγκόσμια ηγετική θέση στην ογκολογία» και να οδηγήσει σε «επαναστατικές θεραπείες για διαδεδομένες και απειλητικές ασθένειες για τη ζωή, όπως είναι ο καρκίνος». Οταν η επιστημονική έρευνα στα κρατικά ιδρύματα - όπως συμβαίνει στη χώρα μας - είναι εμβρυική ή ανύπαρκτη, τότε τέτοιοι πρωτοποριακοί τομείς παραδίδονται στην επιχειρηματική δραστηριότητα, όπου πρωταρχικό στοιχείο - χωρίς να το λένε - είναι το κέρδος. Τα κονδύλια, λόγου χάρη, που διατίθενται για την αντιμετώπιση του καρκίνου αποτελούν το 5% - 7% των συνολικών δαπανών για την υγεία και για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης αναφέρουμε ότι οι συνολικές δημόσιες δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα είναι 5,2% επί του ΑΕΠ. Κι όταν στην έρευνα τον πρώτο λόγο έχει το κέρδος, τότε η προσφορά στον άνθρωπο περνάει σε δεύτερο φόντο. Οι επιστήμονες βρίσκονται μπροστά σε τεράστια ηθικά διλήμματα, που η αντιμετώπισή τους είναι ασύμβατη, σε ένα σύστημα όπου πρυτανεύει η λογική του κέρδους. Είναι διλήμματα που μοιάζουν με γόρδιους δεσμούς και η αντιμετώπισή τους είναι πρωτίστως πολιτική - για την οποία, όμως, χρειάζεται μεγάλη αντοχή...

Οι μεταρρυθμίσεις

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, οι πάντες να ζητούν μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση διαφημίζει τις μεταρρυθμίσεις που έκανε την τελευταία διετία. Ο Γ. Παπανδρέου την κατακεραυνώνει, επειδή δε διαθέτει το πολιτικό θάρρος να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και πιέζει για επιτάχυνση. Ο ΣΕΒ μαζί με τα καλά λόγια που λέει για τους σημερινούς - όπως και για τους προηγούμενους - προειδοποιεί ότι αν δε γίνουν οι μεταρρυθμίσεις τώρα, αύριο θα είναι αργά. Τα συγκροτήματα του Τύπου, ειδικά τα αντιπολιτευόμενα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη βραδυπορία της κυβέρνησης και την έλλειψη αποφασιστικότητας για μεταρρυθμίσεις. Κι από πάνω εμφανίστηκε και ο επίτροπος Αλμούνια, που ξαναθέτει θέμα ημερήσιας διάταξης τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα των δημοσιονομικών.

Δε χρειάζονται πολύπλοκες αναλύσεις, για να κατανοηθεί ότι όλοι τους βιάζονται, ούτε ότι βιάζονται πορευόμενοι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Η ΝΔ συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, πράγματι ...μεταρρύθμισε παραπέρα τις εργασιακές σχέσεις, καταργώντας στην ουσία το οκτάωρο. Αλλαξε το φορολογικό σύστημα, για να προσφέρει νέες απαλλαγές στο κεφάλαιο και νέα φορολογικά βάρη στα λαϊκά στρώματα. Θέσπισε νόμους και διατάξεις για την παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου. Εφτιαξε το νόμο για τις «συμπράξεις», προσφέροντας νέους τομείς κερδοφόρας δράσης στο κεφάλαιο. Ακολούθησε πολιτική παραπέρα εμπορευματοποίησης της δημόσιας Υγείας και Παιδείας. Και τώρα επιχειρεί τη συνολική ...μεταρρύθμιση της Ανώτατης Παιδείας. Μια μεταρρύθμιση, που αναγορεύει τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς και τις ανάγκες του κεφαλαίου σε «οδηγό μόρφωσης» και κριτήριο αποδοτικότητας για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, διευρύνει παραπέρα τις ταξικές ανισότητες και διακρίσεις.

Το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του, που μετά από δύο χρόνια αντιλαϊκής πολιτικής, εξακολουθούν να κινούνται στο μοτίβο «η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα», ζητούν επιτάχυνση και μεταρρυθμίσεις, για τις εργασιακές σχέσεις και την απασχόληση, την Κοινωνική Ασφάλιση και τα επιχειρηματικά κίνητρα, την Παιδεία κ.ο.κ. Μόνο που ο Γ. Παπανδρέου έχει ανοίξει ήδη τα χαρτιά του. Προτείνει την επί τετραετία ανασφάλιστη εργασία των νέων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ γνωστές είναι και οι θέσεις στελεχών του για τη μετατροπή ακόμα και του σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ...εμπορικό κέντρο της περιοχής, όπου λειτουργεί, προκειμένου να αντλεί πόρους.

Ο ΣΕΒ, οι εκδότες, ο Αλμούνια και όσοι ακόμα «σπρώχνουν» προς τις μεταρρυθμίσεις, ζητούν να εφαρμοστούν οι πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση, με τους ρυθμούς που αξιώνει το ΠΑΣΟΚ. Ο,τι ζητούσαν, δηλαδή, και πριν από δύο χρόνια, με αντεστραμμένους τους ρόλους. Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο μπούσουλας στον οποίο πορεύονται, η λογική της στήριξης των αξιώσεων του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες και η αποδοχή και η Στρατηγική της Λισαβόνας, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα συνεχίζουν πιέζοντας ο ένας τον άλλον, για την υιοθέτηση όλο και πιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Ε, αυτό από μόνο του είναι αρκετό και καθορίζει πως η πυξίδα των συμφερόντων των πολλών και της δράσης των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να δείχνει στη διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Κρουαζιερόπλοια ... υπεραξιών!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙΣ «ΚΡΥΦΕΣ ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ» που υπάρχουν στις Κυκλάδες προσπαθεί να αναδείξει το υπουργείο Ναυτιλίας, δήλωσε ο Γιάννης Κεφαλογιάννης. Αυτά μετά από συνάντηση με εταιρία που σκοπεύει να επενδύσει σε νέα κρουαζιερόπλοια στο Αιγαίο.

Εκτός, όμως, από τις κρυφές, υπάρχουν και οι ...φανερές υπεραξίες. Αυτές των ναυτεργατών, που με παλιότερη νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Ναυτιλίας θα εργάζονται στα πλοία αυτά, χωρίς οι εργοδότες να πληρώνουν για την ασφάλισή τους.

Ας τα αφήσει αυτά, λοιπόν, ο υπουργός. Δεν είναι οι «φυσικές ομορφιές» του Αιγαίου, που αξιοποιεί, για να υπάρξουν επενδύσεις, το υπουργείο του. Η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η ζωή των κατοίκων των νησιών και η ασφάλεια των επιβατών είναι αυτά που θυσιάζονται.

Αυτές είναι, άλλωστε, οι ...«αφύσικες ομορφιές» της απελευθέρωσης της ναυτιλίας, στης οποίας το όνομα «πίνουν νερό» και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ όλος ο κόσμος με τις κυβερνητικές προθέσεις για διατήρηση σε λειτουργία της ολομέλειας της Βουλής καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού κι όσες δικαιολογίες (για ελέγχους λογαριασμών που αφορούν τα ΤΟΡ Μ1) προβάλλονται, δεν μπορούν να κάμψουν την καχυποψία.

Οταν έχεις μια τέτοια κυβέρνηση και υπάρχει στη διάθεσή της μια επίφαση «δημοκρατικής νομιμοποίησης» αντιλαϊκών νομοθετημάτων και, ταυτόχρονα, η προκλητική θερινή περίοδος, δεν είσαι σίγουρος για τίποτε.

Αλλωστε, και στο χώρο της Παιδείας υπάρχει ανοιχτό μέτωπο και ένα σωρό ασαφείς ...διαβεβαιώσεις για το μέλλον του επίμαχου νομοσχεδίου, και στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης ο Θοδωρής Ρουσόπουλος ετοιμάζει νομοσχέδιο, και πολλές «ρυθμισούλες» είναι σε εκκρεμότητα από τα υπουργεία Εργασίας και ΠΕΧΩΔΕ.


Γρηγοριάδης Κώστας

Να ξέρουν, πάντως, ότι όση ζέστη κι αν κάνει δε θα ζαλιστούμε τόσο πολύ, ώστε να μην καταλαβαίνουμε τι γίνεται...

Οι δρόμοι μας αντίθετοι...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι δρόμοι μας δεν είναι διαφορετικοί, είναι αντίθετοι». Κατηγορηματική η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, απαντώντας σε ερώτηση - στο πλαίσιο συνέντευξής της στο «Εθνος της Κυριακής» - για το αν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης με τα κόμματα που οι δρόμοι τους είναι διαφορετικοί, όπως είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ. Ολόκληρη η απάντησή της ήταν:

«Οι δρόμοι μας δεν είναι διαφορετικοί, είναι αντίθετοι. Αυτό το γνωρίζουν και τα άλλα κόμματα. Οπως για το ασφαλιστικό, την ανεργία, την παιδεία κ.ά., έτσι και για τα κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Ο δρόμος για την ειρήνη προς όφελος των λαών, τη σταθερότητα των συνόρων, βρίσκεται στην αντιιμπεριαλιστική συνεργασία και πάλη των λαών.

Ο Συνασπισμός δεν είναι με αυτή την πολιτική, την εχθρεύεται, γιατί έχει υποκλιθεί στην ΕΕ. Με διάφορες "αριστερές" περικοκλάδες καλλιεργεί αυταπάτες, προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο και ρόλο. Αυτό έκανε όταν η ΕΕ πρωτοστατούσε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στο "σχέδιο Ανάν" κ.ά. Το ίδιο κάνει και σήμερα όσον αφορά το ρόλο της στο Κυπριακό, στις απειλές της Τουρκίας, στους εκβιασμούς της σε βάρος του Ιράν. Επιπλέον συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ...».

Η άμβλυνση των γωνιών...

Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει μετατραπεί σε φρούριο για τους μετανάστες. Είναι επίσης γνωστό ότι η νομολογία που διακατέχει την ΕΕ είναι η ελεγχόμενη μετανάστευση και μάλιστα με όρους άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και ενώ, λοιπόν, αυτά είναι πασίγνωστα, ο Αλ. Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΣΥΝ, με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες, ζήτησε ο Δήμος της Αθήνας να... εξασφαλίσει «υπηρεσίες ψυχολογικής και κοινωνικής υποστήριξης».

Δε λέμε. Καλό το ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες. Ομως, όταν γίνονται «γαργάρα» τα πραγματικά αίτια που προκαλούν την προσφυγιά, ο πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όταν δε γίνεται κουβέντα για το «ποιος πραγματικά είναι ο υπαίτιος» και εκείνο που ζητείται είναι «η άμεση και σε βάθος χρόνου συμπαράσταση στους πρόσφυγες», τότε απλά το αποτέλεσμα είναι μια ακόμη απόπειρα να αμβλυνθούν οι γωνίες του προβλήματος...

Και δεν τον ξέχασαν...

Την περασμένη Κυριακή, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων, (ΠΟΑΟ), με εκδήλωση που διοργάνωσε στη Μεσούντα, τίμησε τη μνήμη του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Αρη Βελουχιώτη, στην επέτειο των 61 χρόνων από το θάνατό του. Σήμερα, ο Αρης έχει καταγραφεί στην Ιστορία σαν ο κομμουνιστής που αγωνίστηκε, με όλες τις δυνάμεις του, για τη λευτεριά της πατρίδας μας και το δίκιο του λαού μας. Εχει, όμως, σημασία να θυμηθούμε τι έγραψε ένας Θεσσαλός δημοσιογράφος - ο Φαίδων Μακρής - στις 21 Ιούνη 1945, δυο μόνο μέρες μετά το κρέμασμα του κεφαλιού του Αρη σε στύλο της Ηλεκτρικής στα Τρίκαλα, σ' ένα «προφητικό» κείμενό του στην εφημερίδα «Αναγέννηση»: «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα. Ενα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του. Ομως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή... "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο του ήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Αρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

Αναμενόμενη διγλωσσία...

«Σήμερα η εμπορευματοποίηση του χώρου της πόλης, η ανεπάρκεια των κοινωνικών υπηρεσιών και η ιδιωτικοποίησή τους έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την προσπάθεια δημιουργίας μιας αλληλέγγυας και βιώσιμης πόλης». Αυτά αναφέρει, σε πρόσφατο δελτίο Τύπου, η παράταξη του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας με το ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα.

Σωστά όλα αυτά, δε λέμε, αλλά ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, στην πρώτη του μόλις συνέντευξη, ως υποψήφιος δημάρχος, στην «Ελευθεροτυπία», άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να συνεργαστεί - σε περίπτωση που εκλεγεί δήμαρχος - με τους ιδιώτες, μέσω των περίφημων ΣΔΙΤ. Και συγκεκριμένα είχε πει: «Το να αξιοποιήσει κανείς τη δυνατότητα μέσα σε μια ελεύθερη αγορά να γίνουν κάποιες συνεργασίες του δήμου με ιδιώτες, προκειμένου να ωφεληθούν οι πολίτες, είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε». Τώρα, πώς γίνεται με το ένα χέρι να χαϊδεύει τις συνεργασίες του δήμου με τους ιδιώτες και από την άλλη να «κατακεραυνώνει» το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, που είναι η «εμπορευματοποίηση του χώρου της πόλης», δε μας εκπλήσσει και τόσο. Μάλλον αναμενόμενο είναι, δεδομένης της συνολικής πολιτικής κριτικής που ασκεί ο ΣΥΝ για τις συνέπειες όλων όσα έχει κατά καιρούς υποστηρίξει...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Διάλογος στους δρόμους του αγώνα

Η πρωτόγνωρη σε σχέση με την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τα τελευταία χρόνια το φοιτητικό κίνημα αγωνιστική του ανάταση εξανάγκασε την κυβέρνηση να προσποιηθεί προσωρινή υποχώρηση. Η μη κατάθεση του νόμου - πλαίσιο στη Βουλή μέσα στο μήνα, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός, και αντ' αυτής η δημοσιοποίησή του - κατά πάσα πιθανότητα σήμερα - ώστε να τεθεί σε «δημόσια διαβούλευση», δεν αποτελεί παρά έναν ελιγμό για την κυβέρνηση ώστε να κερδίσει χρόνο και κυρίως να αποσοβήσει τις έντονες αντιδράσεις που αυτός ο νόμος προκάλεσε.

Αν και αυτονόητο, πρέπει να επισημανθεί. Η κυβέρνηση δεν απέσυρε το νόμο. Η κυβέρνηση δεν υποχωρεί από τις στοχεύσεις της για παραπέρα εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, για βαθύτερη σύνδεσή της με τις ανάγκες της αγοράς, δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου, για ταχύτερη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και σ' αυτόν τον τομέα. Παραμένει πιστή στις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις όπως αυτές συγκεκριμενοποιήθηκαν στην Μπολόνια, τη Λισαβόνα και αλλού.

Στο δόλωμα του διαλόγου δεν πρέπει να τσιμπήσει κανείς. Κανένας φοιτητής, κανένας γονιός, κανένας εργάτης, άνθρωπος του μόχθου, που κατανοεί τη μόρφωση των παιδιών ως δική του πρωτίστως υπόθεση. Και, επιπλέον, επειδή οι καιροί είναι πονηροί, να έχει αυτιά και μάτια ανοιχτά, να εντοπίσει και να καταδικάσει δυνάμεις που, την ώρα που δημόσια εμφανίζονται να στηρίζουν τις φοιτητικές διαδηλώσεις, παρασκηνιακά, τμήματά τους καλλιεργούν την αυταπάτη του διαλόγου. Για ποιον διάλογο όμως γίνεται λόγος; Και μόνο το γεγονός ότι θέτουν ως προϋπόθεση για τη διεξαγωγή του τον τερματισμό των κινητοποιήσεων οδηγεί στο να ψυλλιαστεί και ο πλέον ανυποψίαστος. Διαλόγους ο λαός γνώρισε πολλούς τα τελευταία χρόνια. Ούτε ένας δεν έληξε με μέτρα προς όφελός του. Το αντίθετο. Ολοι είχαν ως αποτέλεσμα το πετσόκομμα δικαιωμάτων του.

Εκεί στοχεύει και ο εξαγγελλόμενος διάλογος για την Παιδεία. Στη νομιμοποίηση των κυβερνητικών σχεδιασμών με την ταυτόχρονη απονεύρωση του κινήματος. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αποκρύπτουν βέβαια ότι διάλογος έγινε και γίνεται. Στα αμφιθέατρα, στους δρόμους, στη Βουλή, στις συγκεντρώσεις. Τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος είναι γνωστά στην κυβέρνηση. Οπως γνωστά είναι τα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην εκάστοτε κυβέρνηση. Υπάρχουν αποφάσεις, πλαίσια αιτημάτων στη βάση των οποίων κινητοποιούνται χιλιάδες. Δε θέλουν όμως τέτοιο διάλογο. Θέλουν διάλογο - άλλοθι των προειλημμένων αποφάσεών τους για να τις σερβίρουν μετά σαν αποτέλεσμα μιας συναινετικής διαδικασίας.

Το φοιτητικό κίνημα, το εργατικό - λαϊκό κίνημα που στηρίζει τον αγώνα των φοιτητών, πρέπει να έχουν καθαρό πως ο μόνος διάλογος που μπορεί να φέρει αποτελέσματα προς όφελός τους είναι αυτός που γίνεται στους δρόμους του αγώνα. Να μη σταματήσουν αυτόν τον διάλογο - ενημέρωση - κινητοποίηση, παρότι μεσολαβεί καλοκαίρι. Να συνεχίσουν με κάθε δυνατό τρόπο, γνωρίζοντας πως η κυβέρνηση θα επανέλθει στην επίθεσή της ενάντια στο δημόσιο - δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Να συνεχίσουν αντάμα με τους εργάτες, γιατί στην κοινή τους πολύμορφη ασίγαστη πάλη και μόνο βρίσκεται η ελπίδα για δικαίωση των αιτημάτων τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ