Τρίτη 21 Μάη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο τέρμα του κατήφορου

Τον αλήστου μνήμης υπουργό Εργασίας των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων της ΝΔ Κ. Λάσκαρη, που αποφαινόταν ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και απειλούσε «δεν θα επιτρέψωμεν την πάλην των τάξεων», ζήλεψε καθώς φαίνεται ο Νίκος Μπίστης της ΔΗΜΑΡ. Επειτα από μια μακρά πορεία περιπλάνησης από κόμμα σε κόμμα και με το ζήλο εκείνου που δεν έχει απλώς συμβιβαστεί με την καπιταλιστική βαρβαρότητα αλλά δίνει εξετάσεις για το πόσο πιστός θιασώτης και απολογητής της είναι, δήλωσε: «Το σημερινό ΚΚΕ νομίζει ότι η ελληνική κοινωνία χωρίζεται σε αστούς και εργάτες, στην εργατική λαϊκή οικογένεια και στην αστική οικογένεια. Σε λίγο θα μας ζητήσει να ετοιμαζόμαστε για το βουνό. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Πουλαντζά, αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου, για να δεις τη σύνθετη πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Αυτές τις αναλύσεις τις είχε εγκαταλείψει ακόμα και η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ (γι' αυτό και κατέρρευσε, θα μας πουν οι ζηλωτές του κομμουνισμού) (...) Το κακό για τους ζηλωτές του σημερινού ΚΚΕ είναι ότι κανείς δεν τρομάζει μαζί τους. Το χειρότερο είναι ότι τους παίρνουν στην πλάκα. Αν δεν μπορούν να δουν κριτικά το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος, τουλάχιστον ας μην το εξευτελίζουν».

Η κολοβή αλεπού πάσχιζε να πείσει και τις υπόλοιπες να κόψουν τις ουρές τους, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι η μόνη που εξευτελίζεται περιδιαβαίνοντας το δάσος δίχως ουρά. Κατανοητό το άγχος του κ. Μπίστη. Το κακό για τους ζηλωτές της σημερινής βαρβαρότητας είναι πως όσο πασχίζουν να την εξωραΐσουν τόσο γελοιοποιούνται. Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν...

Δεδομένη η φοροληστεία για τους εργαζόμενους...

Το περιοδικό «Time» επικαλούμενο δηλώσεις του βουλευτή και υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκη, γράφει σε ρεπορτάζ του: «Ο ιδιαίτερα μετριοπαθής βουλευτής του κόμματος Γιώργος Σταθάκης (...) εξήγησε στο περιοδικό TIME ότι το κόμμα του δεν έχει κανέναν σκοπό να άρει τις φοροαπαλλαγές των αδιανέμητων κερδών ή να φορολογήσει τα κεφαλαιακά κέρδη των εφοπλιστών. Η μόνη αλλαγή που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ -όπως είπε ο Σταθάκης- είναι το ναυτιλιακό συνάλλαγμα να μην αφαιρείται από τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων». Το ρεπορτάζ αυτό αναδημοσιεύτηκε σε ελληνικά ΜΜΕ, δεν διαψεύστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, κύκλοι του οποίου εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για τα λεγόμενα αυτά του Γ. Σταθάκη.

Η δυσαρέσκεια μάλλον αφορά στο ότι ο Γ. Σταθάκης τα λέει λίγο πιο καθαρά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Γιατί ο όλος ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται αρμοδίως από τον πρόεδρό του, δε λέει τίποτα διαφορετικό...

... και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο

Ας θυμηθούμε τι έχει δηλώσει σχετικά με το θέμα κατά καιρούς ο Αλ. Τσίπρας: «Το να πληρώνεις φόρους δε δημιουργεί κατ' ανάγκην αρνητικό επιχειρηματικό κλίμα. Θα τα ξαναδούμε όλα αυτά, με ορθολογικά κριτήρια και με κοινωνικό διάλογο» και «θα τους ζητήσουμε (σ.σ. των εφοπλιστών) να συνειδητοποιήσουν ότι όταν η πατρίδα μας βρίσκεται σ' αυτή την κρίση δεν μπορεί αυτοί να σφυρίζουν κλέφτικα και να μην έρχονται εδώ να κάνουν επενδύσεις» και «πέραν των φοροαπαλλαγών που έχει ο πολύ μεγάλος ελληνικός στόλος, κι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα συγκριτικό για τη χώρα που πρέπει να αξιοποιήσουμε (...) Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα (...) Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συμμεριστούν αυτήν την αλήθεια» και «...διαδικασία συνεννόησης και συμφωνίας, διότι θα γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι αν θέλουν να αποφύγουν τις εισφορές τους προς το Ελληνικό Δημόσιο έχουν τρόπους να το κάνουν, άρα εδώ θέλει μια συνεννόηση (...) ευελπιστούμε ότι θα βρούμε τη δυνατότητα να έχουμε από την πλευρά, αν όχι όλων, σημαντικού μέρους του εφοπλιστικού κόσμου την πρόθεση να βάλουν πλάτη».

Στόχος τους η εξαθλίωση

Για το νέο εργασιακό τοπίο, δημιούργημα της σφοδρής αντεργατικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, επιχαίρει η «Alpha Bank» όπως αποκαλύπτεται στην πρόσφατη Εκθεσή της για την «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας ως μοχλός επανεκκινήσεως της οικονομίας».

«Οι βασικές διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας (...) αποσκοπούν στη μείωση του εργασιακού κόστους και την ευελιξία των συνθηκών απασχολήσεως (...) Η ευελιξία της αγοράς εργασίας θα αποτελέσει βασικό μηχανισμό αυξήσεως της παραγωγικής απασχολήσεως και κατ' επέκταση ανακάμψεως και αναπτύξεως της οικονομίας τα επόμενα έτη». Σε αυτές τις λίγες λέξεις η Εκθεση επιβεβαιώνει στο ακέραιο την εγκυρότητα των αναλύσεων του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων όταν ενημέρωναν και προειδοποιούσαν τους εργαζόμενους για τις στοχεύσεις των σχεδιασμών που αργότερα πήραν τη μορφή νόμων. Οταν δηλαδή υπογράμμιζαν ότι η ζωή του εργάτη θα γίνει λάστιχο και θα πέσει τσεκούρι στους μισθούς, τις παροχές και τις συντάξεις για να υπάρξει έξοδος από την κρίση σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Το εξοργιστικό είναι ότι η Τράπεζα προσπαθεί να δικαιολογήσει την αναγκαιότητα των μέτρων ισχυριζόμενη πως «έχουν ήδη τεθεί τα θεμέλια για μία ευέλικτη αγορά εργασίας που υποστηρίζει την απασχόληση, αντί να την εμποδίζει. Επιχειρήσεις και εργαζόμενοι επωφελούνται αμοιβαία από το νέο πλαίσιο στην αγορά εργασίας.»! Ισχυρίζεται δηλαδή ότι τα μέτρα αυτά είναι και για όφελος της εργατικής τάξης γιατί έτσι θα βρίσκει δουλειά! Πρόκειται για ένα μεγαλειώδες ψέμα. Γιατί συγκαλύπτει ότι με αυτούς τους όρους ακόμα και αν αυξανόταν η απασχόληση το μόνο που ικανοποιείται είναι η ανάγκη των κεφαλαιοκρατών για περισσότερη κέρδη. Ομως αυτοί οι όροι δεν ικανοποιούν στο ελάχιστο τη στοιχειώδη ανάγκη των εργαζομένων, την ανάγκη για αξιοπρεπή ζωή. Αντιθέτως τα μέτρα μετατρέπουν, τώρα ακόμα πιο πολύ, τον εργάτη σε αναλώσιμο εξάρτημα και ως τέτοιο δεν έχει ανθρώπινη ιδιότητα, δεν έχει δικαιώματα. Θα δουλεύει λίγο ή πολύ, όταν και όπως θέλει το κεφάλαιο, θα πληρώνεται μια χούφτα ευρώ, και ίσως να μην καταφέρει να πάρει σύνταξη.

Αυτό που συμβαίνει ήδη δεν είναι το τέλος. Η Εκθεση σημειώνει πως «είναι ακόμη νωρίς να δρέψει η ελληνική οικονομία και κοινωνία τους καρπούς της δραστικής μεταρρυθμίσεως της αγοράς εργασίας, καθώς ο τελευταίος από τους νόμους για την αγορά εργασίας τέθηκε σε ισχύ μόλις τον Νοέμβριο του 2012. Εντούτοις, ο κύβος ερρίφθη!» Δηλαδή η αντεργατική επίθεση θα κλιμακωθεί, αφενός στο πλαίσιο της γενικευμένης εφαρμογής μέτρων που έχουν ήδη αποφασιστεί, αφετέρου στο πλαίσιο της διαρκούς αξιολόγησης και αναμόρφωσης αυτών των μέτρων, ανάλογα με το πώς εξυπηρετούνται οι στρατηγικές επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Συμπερασματικά η Εκθεση της «Alpha Bank» δείχνει τον τρόπο με τον οποίο δρουν και σκέφτονται οι κεφαλαιοκράτες. Ο,τι είναι θετικό γι' αυτούς είναι κόλαση για τους εργαζόμενους. Υπάρχει διέξοδος από αυτή την κατάσταση. Οι κομμουνιστές, το σύνολο των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα πρωτοστατούν στην ανάδειξή της. Είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το πέρασμα στην αντεπίθεση. Ετσι θα σπάσει η σιωπή και θα γίνει συνειδητός ταξικός αντικαπιταλιστικός, αντιμονοπωλιακός αγώνας που τόσο το φοβάται ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ο εκπρόσωπος των κεφαλαιοκρατών. Θα γίνει το πρώτο βήμα για να πάρουν οι εργαζόμενοι ό,τι δικαιωματικά τους ανήκει, τον πλούτο που παράγουν.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

«Μαρτύριο» για τους ανέργους η περίθαλψη

Γρηγοριάδης Κώστας

Καθημερινά επιβεβαιώνεται η ανάγκη να δυναμώσει η οργανωμένη πάλη μέσα από τα συνδικάτα για την εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ανέργων. Κι αυτό, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια κατηγορία του πληθυσμού που έχει όλο και μεγαλύτερη οικονομική δυσκολία να καλύψει ακόμα και βασικές ανάγκες. Η ίδια η ποιότητα της ζωής των ανέργων εκθέτει την υγεία τους σε αυξημένους κινδύνους, μεγαλώνοντας έτσι και την ανάγκη που έχουν για την περίθαλψη και το φάρμακο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι - όπως αναφέρθηκε στη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης γιατρών της Ελληνικής Εταιρείας Υπέρτασης για την Παγκόσμια Μέρα κατά της υπέρτασης (17 Μάη) - οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι παρουσιάζουν υψηλή αρτηριακή πίεση. Επίσης, πολλαπλασιάζονται καθημερινά οι ασθενείς με την παραπάνω νόσο που σταματούν τη θεραπευτική αγωγή γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους. Ο λόγος, όπως εξήγησαν οι γιατροί, που οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι παρουσιάζουν υπέρταση είναι το αυξημένο στρες και η κακή διατροφή. «Ετσι παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων» τόνισαν οι γιατροί και συμπλήρωσαν: «Λόγω των περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις κάποιοι δεν μπορούν να πληρώσουν τις συμμετοχές στα φάρμακα. Ετσι ή ζητούν να τους αλλάξουμε τα φάρμακα ή κάνουν οι ίδιοι την επιλογή για το ποια φάρμακα θα αγοράσουν, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή αντιμετώπιση της νόσου».

Δηλαδή, επειδή δεν μπορούν να πληρώνουν για την περίθαλψή τους ή τη ρυθμίζουν οι ίδιοι με βάση την οικονομική τους αδυναμία, φορτώνονται με κινδύνους για την υγεία τους.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολα τα γνωστά «κόλπα» για να σωθεί η εκμετάλλευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στον «Τύπο της Κυριακής» έδωσε συνέντευξη ο Γ. Μηλιός, εκ των αρμοδίων για τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί ανάμεσα σε άλλα είπε: «Θα δώσουμε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας, δηλαδή θα δώσουμε τη δυνατότητα στους πολίτες να πάρουν την οικονομία στα χέρια τους». Δηλαδή, θα κάνει τους άνεργους ή και εργαζόμενους επιχειρηματίες, με προγράμματα συνεταιρισμών που θα παρέχουν με πληρωμή από όσους τις χρειάζονται κάποιες κοινωνικές υπηρεσίες, επειδή σταμάτησε το κράτος να τις παρέχει. Θα την προωθήσει την κοινωνική οικονομία ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ίδιο λόγο που την προωθούν η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ κ.ά., για να αμβλύνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια μέσα από προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας και συμφιλίωσης του λαού με τη φτώχεια του. Προϋπόθεση για να συνεχίσουν τα μονοπώλια, που έχουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους, να αυγαταίνουν τα κέρδη τους στις πλάτες του λαού.

Είπε ακόμα: «Οταν μια οικονομία βρίσκεται στο ναδίρ της ύφεσης όπως η ελληνική, πρέπει να υπάρξει μια παρέμβαση από το κράτος για να την αναζωογονήσει. Είναι απολύτως εφικτό να δημιουργηθούν χρηματοδοτικά σχήματα επενδύσεων με δημόσια πρωτοβουλία και συμμετοχή, να εκδοθούν ομόλογα εσωτερικού δανεισμού όπως έγινε στην Ιρλανδία, και να γίνουν δημόσια έργα υποδομής τα οποία να απορροφήσουν άνεργο εργατικό δυναμικό και να αυξήσουν την αποδοτικότητα της οικονομίας γενικότερα...». Την ώρα, δηλαδή, που για το λαό αμπαλάρουν την κοροϊδία της «κοινωνικής οικονομίας», καθαρά και ξάστερα δεσμεύονται στο κεφάλαιο για ζεστό παραδάκι και όποιο άλλο μέτρο χρειαστεί για την εκκίνηση της κερδοφορίας του.

Υπήρξε όμως και ερώτηση που δεν απάντησε ο Γ. Μηλιός, αν και οι υπεκφυγές του είναι εξίσου αποκαλυπτικές. Ρωτήθηκε για τη διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει και είπε: «Δεν θα ήταν σοφό εκ μέρους μου να σας απαντήσω με κάθε λεπτομέρεια στην ερώτησή σας αναφορικά με τη διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Οποιος θέλει να διαπραγματευτεί δεν ανοίγει τα χαρτιά του προτού κάτσει στο τραπέζι, το σίγουρο είναι ότι θα πρόκειται για συγκρουσιακή διαδικασία (όποτε κι αν συμβεί αυτό)...»!

Το σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσουν να δουλεύουν ψιλό γαζί το λαό χειραγωγώντας τον στο σύστημα...

Επιβεβαιώνονται οι «σχέσεις στοργής»...

Οι «σχέσεις στοργής» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΣΕΒ, που εγκαινιάστηκαν κατά την παρουσία και ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, απέκτησαν συνέχεια με τις φιλοφρονήσεις που διατύπωσε ο πρόεδρος των βιομηχάνων, Δ. Δασκαλόπουλος, για τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία». Καταγράφουμε:

«Η αριστερά ήταν πάντα μέρος του πολιτικού και κοινωνικού μας τοπίου, με ισχυρή παρουσία στα σωματεία των εργαζομένων στις επιχειρήσεις - μέλη του ΣΕΒ (...) Υπάρχει η νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμόρφωσε πριν από ένα σχεδόν χρόνο η λαϊκή ετυμηγορία (...) Ορισμένοι έχουν την τάση να εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ του 27% σαν τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Για μένα είναι αξιωματική αντιπολίτευση και ο δεύτερος κεντρικός πυλώνας του πολιτικού μας συστήματος μετά το εκλογικό φυλλορρόημα του ΠΑΣΟΚ. Παράλογο θα ήταν αν αποφεύγαμε την επαφή και το διάλογο μαζί του. Η σύγχρονη επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να είναι μονολιθική και ιδεοληπτική».

Οσο για το αν υπάρχουν διαφορές, ο Δ. Δασκαλόπουλος προτάσσει σαν κύρια τον «κρατισμό που είναι στο DNA της αριστεράς», ενώ αυτοί προσβλέπουν - ισχυρίζεται - «στην ανάπτυξη μέσα από την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας απ' τον κρατικό παρεμβατισμό». Αλλά σπεύδει να συμπληρώσει: «Δεν θεωρώ ότι οι διαφορές αυτές είναι τέτοιες ώστε να καθιστούν άγονο το διάλογο μεταξύ μας. Συγκλίνουμε άλλωστε σε επιδιώξεις που δεν είναι αγεφύρωτες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει την ανάγκη ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, και ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην ανάγκη αλλαγής του πελατειακού ρουσφετολογικού κράτους της δικομματικής μεταπολίτευσης. Είναι κεντρικά ζητήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης και το μεταμνημονιακό μέλλον της χώρας. Οχι, δεν θεωρώ ότι η αγορά και η αριστερά είναι έννοιες ασύμβατες, ασυμφιλίωτες στο σύγχρονο κόσμο. Μια επιχειρηματικότητα χωρίς κρατικοδίαιτες διαπλοκές και μια αριστερά χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις μπορούν να αντιπαρατεθούν δημιουργικά και να συναντηθούν σε αρκετά».

... μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΣΕΒ

Σε απλά ελληνικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ λέει το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, οι βιομήχανοι θέλουν η δουλειά τους να γίνεται, όποιος το διασφαλίζει αυτό έχει τις ...ευλογίες τους. Αναγνωρίζουν τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε στο αστικό πολιτικό σκηνικό και κανένα πρόβλημα δεν έχουν μ' αυτήν στο βαθμό που στα κύρια διαπιστώνεται συναντίληψη με τον ΣΥΡΙΖΑ και κατά βάση στο σημαντικό, που αφορά στο πώς η ντόπια αστική τάξη θα βγει απ' την κρίση και θα περάσει σε νέα φάση κερδοφορίας με ενισχυμένη την ανταγωνιστικότητά της. Εννοείται, πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Τέλος, ας σταματήσει το δούλεμα ο Δ. Δασκαλόπουλος. Η τάξη του είχε αρωγό το κράτος, του οποίου οι παρεμβάσεις κινούνταν πάντα στην κατεύθυνση ενίσχυσής της με κάθε δυνατό τρόπο. Κάτι το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα συνεχίσει έχοντας προ πολλού ομολογήσει ότι πέρασμα στην ανάπτυξη δίχως την παρέμβαση του Δημοσίου δεν μπορεί να γίνει.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Περί ... ανάπτυξης

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι συμφωνίες, ή κάποιες από αυτές που υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά στην Κίνα, έχουν τη σπουδαιότητά τους. Τουλάχιστον για τους φορείς που εμπλέκονται σε αυτές, τις εταιρείες που μπορεί να αποκτήσουν κάποιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, τους επιχειρηματίες που θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν κερδοφόρες δραστηριότητες στη χώρα μας και μαζί τους εκείνους τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες που θα επηρεαστούν από τις συγκεκριμένες συμφωνίες.

Ωστόσο, όλες αυτές οι συμφωνίες και όσες ακόμα μπορεί να υπογραφούν από κάποια ομόαιμη κυβέρνηση, μπορεί να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα αλλά σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Κάθε τέτοια συμφωνία, κάθε παρόμοια μπίζνα δεν σηματοδοτεί την παραμικρή ανάπτυξη προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Κάθε παρόμοια οικονομική δραστηριότητα δεν συμβάλλει ούτε στο ελάχιστο να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων στη χώρα. Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, κόντρα στον ορυμαγδό της κυβερνητικής προπαγάνδας: Από την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στην πολυεθνική COSCO οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν κέρδισαν οτιδήποτε, αλλά ως τάξη έχασαν, αφού στο λιμάνι επικράτησαν - και τώρα διεκδικούν εξάπλωση - μισθοί πετσοκομμένοι από εκείνους που ίσχυσαν μέχρι τώρα, εργασιακές σχέσεις πιο ελαστικές και από λάστιχο, συνθήκες εργασίας που προσιδιάζουν σε σύγχρονα γκέτο. Από την αλλαγή του ιδιοκτήτη του αεροδρομίου στα Σπάτα, επίσης δεν θα έχουμε εμείς κάποιο όφελος, ενώ είναι πολύ πιθανό να χάσουμε κιόλας αν οι καινούργιοι αποφασίσουν ανατιμήσεις στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Από την πώληση του ΟΣΕ πάλι δεν θα κερδίσει κάτι ο εργαζόμενος. Αντίθετα, η μεταβίβασή του σε ιδιώτες προαπαιτεί απολύσεις, νέες μειώσεις μισθών, ακόμα χειρότερες εργασιακές σχέσεις, αυξήσεις εισιτηρίων, κ.ο.κ.

Είναι αλήθεια ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα, σκορπάει εμμέσως υποσχέσεις - λόγια του αέρα για ό,τι θα ακολουθήσει την ανάπτυξη που θα φέρουν οι αναμενόμενες επενδύσεις. Λένε ψέματα. Η ιδιωτικοποίηση τομέων οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος διαφόρων επιχειρήσεων, η αλλαγή του ενός επενδυτή από κάποιον άλλον, η κατασκευή έργων υποδομής για να μεταφέρονται τα εμπορεύματα των Γερμανών ή των Κινέζων και των Γάλλων ή των Ρώσων είναι ανάπτυξη αλλά σε όφελος του κεφαλαίου και των κερδών. Ούτε η δημιουργία μερικών χιλιάδων θέσεων εργασίας συμβάλλει στην οποιαδήποτε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, τώρα που η ανεργία φτάνει το ενάμισι εκατομμύριο. Αυτά όλα είναι κινήσεις στήριξης συγκεκριμένων ομάδων του κεφαλαίου, για να μπορεί να εκμεταλλεύεται ακόμα πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους και να κερδίζει περισσότερα.

Ρωτάνε: Υπάρχει άλλου είδους ανάπτυξη; Βεβαίως και υπάρχει. Είναι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, εκείνη που ταυτόχρονα παίρνει υπόψη της όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τις ανάγκες του λαού. Η πολιτική αξιοποιεί όλες τις υπαρκτές δυνατότητες, αφετέρου θέτει ως αποκλειστικό στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Μόνο που για να ορίσεις τον τρόπο που θα δουλέψουν τα εργοστάσια και τα μέσα παραγωγής, πρέπει να σου ανήκουν! Πρέπει να κοινωνικοποιηθούν. Μόνο έτσι θα πάψουν να υπηρετούν το κέρδος των καπιταλιστών αλλά θα δουλεύουν για να στηρίζουν το βιοτικό επίπεδο του λαού. Γι' αυτή την ανάπτυξη αξίζει να παλέψει κανείς.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ