Σάββατο 21 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο διάλογος...

Γρηγοριάδης Κώστας

Θυμάστε, πόσες φορές η στήλη είχε σημειώσει, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα αποδειχθεί ο καλύτερος μαθητής των προκατόχων της, ιδιαίτερα στην τακτική του «διαλόγου» και της «συναίνεσης»; Πάμπολλες φορές και, μάλιστα, από τις πρώτες μέρες της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης. Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε τώρα, 14 μήνες μετά τις εκλογές, ότι έχουμε πλήρως δικαιωθεί; Δε νομίζουμε. Αλλωστε, καθημερινά οι υπουργοί της κυβέρνησης καταθέτουν προτάσεις, επιζητούν τον διάλογο και τη συναίνεση των άλλων κομμάτων, των συνδικάτων, των μαζικών φορέων κλπ. Κι όπως γινόταν επί ΠΑΣΟΚ, το ίδιο και τώρα, ο οποιοσδήποτε «διάλογος» έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και χρησιμεύει αποκλειστικά και μόνο, για να πειστούν οι συμμετέχοντες ότι η κυβέρνηση έχει δίκιο. Εάν οι όποιοι συμμετέχοντες διαφωνούν - όπως στην Παιδεία ή στο ωράριο - καταγράφονται οι διαφωνίες τους και στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει η κυβέρνηση. Κι αν κάποιος ζητήσει το λόγο, του απαντούν, ότι ο λαός ψήφισε τον Μάρτη του 2004, βάζοντας τη ΝΔ στη θέση της κυβέρνησης και όχι τον... διάλογο.

Και δε λέμε, σε τελευταία ανάλυση, έχουν δίκιο. Ηρθε η ώρα, όμως, να βγάλουν συμπεράσματα και οι εργαζόμενοι. Οχι μόνον ή κυρίως, για τα κόλπα και τα τεχνάσματα των διαλόγων, πρωτίστως, για την επιτακτική ανάγκη του οριστικού διαζυγίου και σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τους «γαλαζοπράσινους» φορείς της.

Αναπόφευκτο...

Στο 53% ανέβηκε και πάλι το «όχι» στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στις 29 Μάη στη Γαλλία για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, έναντι 47% του «ναι», σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου BVA, μετέδωσαν χτες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Λογική και αναπόφευκτη η εξέλιξη, μετά την πρόσφατη μετάβαση στο Παρίσι των Γ. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, όπου συμμετείχαν σε εκδήλωση υπέρ του «ναι». Αυτό, που απομένει τώρα, είναι να πάει και ο Κ. Μητσοτάκης, για τους ίδιους λόγους και να 'στε σίγουροι, ότι το «όχι» θα ξεπεράσει το 60%...

Σοβαρά... επιχειρήματα

Τώρα τον «έσβησαν» τον Σιούφα. Τον «παίζουν σκληρά» στο δικό του «γήπεδο». Τον πολεμούν με τα δικά του όπλα! Ποιοι; Μα η διοίκηση της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας, η οποία με ανακοίνωσή της σχολιάζει τις δηλώσεις του υπουργού για το πρόβλημα ηλεκτροδότησης της χώρας (ελέω «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας).

Στην ανακοίνωσή της η ΓΣΕΒΕΕ αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η διεύρυνση του ωραρίου των καταστημάτων οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας - σας μεταφέρουμε την ουσία των επισημάνσεων - κι έτσι ένα διευρυμένο ωράριο ιδιαίτερα τη θερινή περίοδο θα επιφέρει μόνον ενεργειακή επιβάρυνση και αύξηση του λειτουργικού κόστους.

Αυτά παθαίνει κανείς όταν προσπαθεί να θάψει όσο πιο βαθιά γίνεται την αγωνιστική διεκδίκηση. Οχι μόνο συμμετέχει στους προσχηματικούς διαλόγους προσφέροντας χρόνο και λόγο στην ευκαιριακή επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, αλλά υιοθετεί και τη λογική της άλλης πλευράς. Ποιος ξέρει, λίγο ακόμη και μπορεί να συμφωνήσουν με την κυβέρνηση. Δε θα συμφωνήσει, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών ΕΒΕ που ξέρουν ότι το σχεδιαζόμενο ωράριο θα είναι και η καταδίκη τους.

Η προτροπή Αλαβάνου

Να γυρίσουν τις πλάτες στους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ κάλεσε τους Θεσσαλούς αγρότες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, κατά την επίσκεψή του στη Λάρισα. Ομως, την ώρα που έκανε την προτροπή, δίπλα του καθόταν αγροτοσυνδικαλιστής και μέλος της ΚΕ του ΣΥΝ, ο οποίος συμμετείχε, ενεργά, στην περιβόητη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, που είχαν συγκροτήσει αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ της «παρέας Κοκκινούλη». Είναι αυτή η «παρέα» που επιχείρησε να παρασύρει τους βαμβακοπαραγωγούς στο «στημένο παιχνίδι» των κινητοποιήσεων, αποσκοπώντας στο «ξεφούσκωμα» των αγωνιστικών αγροτικών διαθέσεων και στην αθώωση της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι πρόεδρος του ΣΥΝ δεν έχει πρόβλημα με τους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ - ούτε και του ΠΑΣΟΚ, βεβαίως - αλλά με τους κομμουνιστές, οι οποίοι καλούν τους αγρότες να συγκρουστούν με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, με την οποία συμφωνεί το κόμμα του, παρά το γεγονός ότι έχει ξεκληρίσει 200.000 αγροτικά νοικοκυριά και στοχεύει σε πλήρη αφανισμό της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Αρα, αυτό που πρέπει να κάνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι να γυρίσουν την πλάτη στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στο ΣΥΝ, που προωθούν την πολιτική μαζικού ξεκληρίσματός τους και να στραφούν προς το ΚΚΕ, που αγωνίζεται για παρόν και το μέλλον τους...

Εκστρατεία χειραγώγησης

Μπορεί η Αργοναυτική Εκστρατεία να μην έφτασε μέχρι το Κίεβο, αλλά η σύγχρονη ελληνική εκστρατεία κορυφώνεται εκεί υπό τις ιαχές «Go Helena, Go Greece!». Προκειμένου να σηκώσουν Helena και Greece το ...χρυσόμαλλο δέρας της Eurovision! Και τι δεν επιστρατεύτηκε όλο αυτό το διάστημα για να γυρίσει δαφνοστεφανωμένη η «My number One»: προγράμματα της ΕΡΤ, αλλεπάλληλες διαφημίσεις, σποτ, φιέστες, καμπάνιες του ΕΟΤ, εντολές σε πρεσβείες του εξωτερικού κ.ο.κ. Ολα αυτά θα ήταν κομμάτια ενός φαιδρού παζλ, αν δε συνιστούσαν πτυχές ενός επικίνδυνου προκάτ παιχνιδιού, όπου όσοι κινούν τα νήματα μάς θέλουν παθητικούς θεατές.

Στο διαγωνισμό της Eurovision, που γεννήθηκε στα ψυχροπολεμικά χρόνια (1956), οι σύγχρονοι εγκέφαλοι της «ενιαίας ευρωπαϊκής ταυτότητας» βρήκαν ένα ισχυρό όπλο. Απλώνοντας τον ιστό τους και πάνω στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τον βλέπουν ως μια χαρακτηριστικότατη και ισχυρή εφαρμογή των στόχων τους, οικονομικών και ιδεολογικών. Εξάλλου, η «ενιαία πολιτιστική αγορά» - βασικός στόχος της ΕΕ - δεν αφορά μόνο στη δημιουργία ενός «ενιαίου» οικονομικού χώρου, αλλά, ταυτόχρονα, και «κοινού» συστήματος ιδεολογικο-πολιτικής χειραγώγησης των ευρωπαϊκών λαών. Μην ξεχνάμε ότι αυτοί που λανσάρουν το απολιτίκ στιλ του διαγωνισμού, με τραγουδάκια μαζικής αποχαύνωσης που προωθεί η βιομηχανία του θεάματος, όταν τους συμφέρει αγκαλιάζουν και τραγούδια - σύμβολα ...«επαναστάσεων», όπως το ουκρανικό «Μαζί είμαστε πολλοί!», «σύμβολο» της «πορτοκαλί επανάστασης», που επέβαλε τον αρεστό στη «δημοκρατική» Δύση Βίκτορ Γιουστσένκο.

Ξεχωριστό κομμάτι αυτού του συστήματος χειραγώγησης, ο διαβόητος διαγωνισμός απευθύνεται σε εκατομμύρια Ευρωπαίων και όχι μόνο τηλεθεατών. Μαζί με ευρωπαϊκούς κρατικούς φορείς, που επένδυσαν σ' αυτήν την ιστορία, χρησιμοποιώντας πλείστα όσα μέσα στήριξης και προβολής του «θεσμού!», βεβαίως, και τα μεγαθήρια της μουσικής βιομηχανίας, για το καλό τους... Μερίδιο έχουν και οργανώσεις, όπως ο OGAEG (Organisation Generale des Amateurs d' Eurovision Grece) το επίσημο σωματείο των θαυμαστών της Eurovision στην Ελλάδα (μέλος του διεθνούς δικτύου των fan clubs της Eurovision). Ο OGAE International διαθέτει 30 παραρτήματα σε ισάριθμες ευρωπαϊκές χώρες, ιστοσελίδες, περιοδικά, παράγει σχετικό προωθητικό υλικό, εκδηλώσεις κλπ.

Συστράτευση, λοιπόν, και ντοπάρισμα για την «πολιτιστική» υπόθεση της Eurovision. Τώρα, αν στην προκειμένη περίπτωση το «πολιτιστικό προϊόν», που συμβάλλει στη δημιουργία «κοινού ευρωπαϊκού γούστου», στερείται εντελώς του επιθετικού προσδιορισμού του, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει ισοπέδωση. Πανομοιότυπες μουσικές φόρμες και αγγλόφωνους στίχους, διαψεύδοντας και με αυτόν τον τρόπο, όσους μιλούν για «εθνική» εκπροσώπηση! Μήπως, θα έπρεπε σήμερα το βράδυ να δείξουμε ...ανυπακοή και να κλείσουμε τ' αυτιά μας στις «σειρήνες» του κιτς; Και μαζί να κλείσουμε τους τηλεοπτικούς δέκτες...


Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Τα πολεμικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ότι πείσαμε τις ΗΠΑ και δεν έχουν πλέον καμιά αμφιβολία. Η Ελλάδα αποτελεί «παράγοντα ειρήνης και ασφάλειας» στην περιοχή της Βαλκανικής. Αλλωστε, όπως λένε, για το σκοπό αυτό κόπιασε πολύ η ελληνική διπλωματία και γι' αυτό το λόγο γίνεται και το ταξίδι του πρωθυπουργού (μεταξύ άλλων).

Μόνον που γεννιέται η εξής εύλογη απορία: Πώς είναι δυνατόν να εκτιμήσουν κάτι τέτοιο (ακόμη και αν ήταν αληθές) αυτοί που αποτελούν παράγοντα ...πολέμου και ανασφάλειας, για ολόκληρο τον πλανήτη;

Προφανώς, όταν λένε «ειρήνη και ασφάλεια» εννοούν πολύ διαφορετικά πράγματα, απ' όσα καταλαβαίνει ένας λογικός άνθρωπος. Αλλωστε, όλοι οι τελευταίοι - τουλάχιστον - πόλεμοι, χάριν της ειρήνης και της διεθνούς ασφάλειας έγιναν. Ετσι δεν έλεγαν οι πρωταγωνιστές τους;

Επομένως, όταν ισχυρίζονται ότι πείσαμε τις ΗΠΑ, πως η Ελλάδα είναι «παράγοντας ασφάλειας και ειρήνης», πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι έπεισαν τις πρώτες πως είμαστε ικανοί, να κάνουμε τη «δουλιά». Ποια «δουλιά» και τι συνεπάγεται για το λαό και τη χώρα, τα αφήνουμε στην κρίση σας...

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, «έδεσε» ωραία με τις παραπάνω εξελίξεις και η ΝΑΤΟική άσκηση που γίνεται αυτές τις μέρες στον αμερικανικό ναύσταθμο της Σούδας, όπου παραβρέθηκαν όλα τα ...καλά παιδιά, όπως ο γραμματέας και ο επιχειρησιακός διοικητής.

Παρεμπιμπτόντως, είχαμε και μερικές δεκάδες τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, έτσι για να συνειδητοποιούμε ακριβώς τι συμβαίνει και ποιο είναι το σκηνικό που υπάρχει, πάντα υπό την αμερικανική επιδιαιτησία.

ΠΑΝΤΩΣ, ενώ ο πρωθυπουργός αναζητεί επιχειρηματίες - επενδυτές στη μια άκρη του Ατλαντικού, στην άλλη πλευρά του ωκεανού, ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης μάς προέκυψε πιο ...εξωτικός.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι διαφήμισε το ...σταθερό οικονομικό περιβάλλον και τις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται στη χώρα μας, σε Ιάπωνες επενδυτές, στην ιαπωνική πόλη Ναγκόγια. Τώρα το κατά πόσον αυτό αποτελεί διαφήμιση και στο εσωτερικό της χώρας, ας το κρίνει ο ίδιος.

Γιατί, αν η ελληνική αγορά θεωρείται ελκυστική για επενδύσεις από την Ιαπωνία - μια χώρα όπου οι λέξεις «ωράριο» και «εργασιακά δικαιώματα» έχουν χάσει εδώ και χρόνια το νόημά της - κάτι δεν πάει καλά.

Δεν το γνωρίζει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κροκοδείλια δάκρυα χύνει ο πρόεδρος του ΤΕΙ Αθήνας, Γ. Καλκάνης, για την «παρεμπόδιση του λειτουργίας του Ιδρύματος» από τις κινητοποιήσεις του Συλλόγου Εκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού. Μάλιστα, φτάνει να λέει ότι επειδή οι αμοιβές των εκτάκτων (που δεν έχουν πληρωθεί ούτε δεκάρα από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα) θα αρχίσουν να καταβάλλονται την επόμενη βδομάδα... δεν έχουν κανένα πλέον λόγο να συνεχίζουν την κινητοποίησή τους.

Αραγε, δε γνωρίζει ο πρόεδρος του ΤΕΙ, ότι οι έκτακτοι εκπαιδευτικοί, που αποτελούν το 70% του συνόλου του εκπαιδευτικού προσωπικού του Ιδρύματος, δεν κινητοποιούνται μόνο για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, αλλά κυρίως για το δικαίωμά τους στη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα; Δε γνωρίζει, ότι ζητούν τον αναχαρακτηρισμό των συμβάσεών τους ή προκήρυξη νέων θέσεων μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού, στις οποίες να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους, προκειμένου να σταματήσει η χρόνια (για κάποιους φτάνει και τα 15 συναπτά έτη!) και, πάνω απ' όλα, απαράδεκτη και εγκληματική κατάσταση αβεβαιότητας, ομηρίας και υπερεκμετάλλευσής τους;

Ας το ξανασκεφτούν

Ακόμη κι αν σταματούσαν, όμως, οι κινητοποιήσεις των εκτάκτων εκπαιδευτικών του ΤΕΙ Αθήνας, «θα συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία των σχολών», όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρός του στη σχετική ανακοίνωση; Οχι, βέβαια. Οι ευρωενωσιακές «οδηγίες» και η πολιτική των κυβερνώντων εγγυώνται, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι θα συνεχιστεί και, μάλιστα, θα κλιμακωθεί η πολύμορφη υποβάθμιση των ιδρυμάτων και η απαξίωση των σχολών, των σπουδών και των πτυχίων. Μήπως, τελικά, η θέση τόσο των διοικήσεων, όσο και των εκπαιδευτικών (έκτακτων και μόνιμων) είναι στο δρόμο του αγώνα, από κοινού με τους σπουδαστές και τους εργαζόμενους, για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν στην υπηρεσία του λαού; Μήπως, πρέπει να ξανασκεφτούν όλοι, πού οδηγείται συνολικά η εκπαίδευση, πέρα από το «μαγαζάκι» του καθενός, καθώς ολοκληρώθηκε και η Σύνοδος στο Μπέργκεν της Νορβηγίας και συσσωρεύονται συνεχώς οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές και μέτρα;

Η «Αλφα Τέλεγουορντ» και ο Μεταξάς

Η αφορμή του δόθηκε από τα όσα είδε στην τηλεόραση, σχετικά με την εταιρία «Αλφα Τέλεγουορντ». Μας πήρε τηλέφωνο, λοιπόν, για να μας υπενθυμίσει ότι, εκτός από τον ανεκδιήγητο διευθυντή της προαναφερόμενης εταιρίας, που έβαζε υποχρεωτικά τις εργάτριες να τραγουδούν τον «ύμνο» της επιχείρησης, υπέρμαχος των «εμψυχωτικών ασμάτων» ήταν και ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς. «Είχε βγάλει το γνωστό τραγούδι "Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα". Το τραγουδούσαμε υποχρεωτικά στο σχολείο. Μετά όμως γίναμε Αετόπουλα και αγωνιστήκαμε όρθιοι, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα» μας είπε.

Σωστή και παραδειγματική η υπενθύμιση του αναγνώστη μας για τον Ι. Μεταξά. Αλλά δυο φορές παραδειγματική είναι η στάση που κράτησε τόσο ο ίδιος όσο και χιλιάδες άλλοι νέοι, που δεν υπέκυψαν στην πλύση εγκεφάλου του Μεταξικού καθεστώτος και ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Γερμανό κατακτητή και τους ντόπιους υποστηρικτές του. Πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση, ιδιαίτερα για εκείνες τις εργάτριες της «Αλφα Τέλεγουορντ», που τρομαγμένες δήλωναν τις προάλλες ότι το τραγουδάκι - και τα αντεργατικά παρεπόμενά του - τα δέχονταν «οικειοθελώς»...

Ζητάνε και τα ρέστα...

Με θεούς και δαίμονες τα έβαλαν οι απεργοσπάστες συνδικαλιστές της παράταξης «Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων» (προσκείμενη στη ΔΑΚΕ) στο Σύλλογο Εργαζομένων της Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ). Οι κύριοι αυτοί, που συγκροτούν την πλειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου, αποφάσισαν ότι ο Σύλλογος δεν έπρεπε να συμμετέχει στην προχτεσινή απεργία της ΑΔΕΔΥ γιατί αυτή δεν είχε συγκεκριμένη στόχευση. Τη στάση τους αυτή, κατήγγειλαν οι ταξικές δυνάμεις. Η «Αγωνιστική Συνεργασία» κάλεσε τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους και να τη μετατρέψουν σε ένα ακόμα βήμα έντασης των αγώνων και σύγκρουσης με την αντεργατική πολιτική.

Το πόσο ενόχλησε αυτή η καταγγελία φάνηκε από την άμεση αντίδραση των απεργοσπαστών, οι οποίοι έβγαλαν ανακοίνωση προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και εν τέλει να χαρακτηρίσουν την καταγγελία των ταξικών δυνάμεων ως προσπάθεια εκφοβισμού με στόχο «τη συμμόρφωση και ευθυγράμμιση με τις επιθυμίες και τα συμφέροντα του πολιτικού Κόμματος το οποίο υπηρετεί η Συγκεκριμένη Παράταξη». Δε φτάνει, δηλαδή, που προσπαθούν να βάλουν τους εργαζόμενους στο ντορβά του συμβιβασμού και της υποταγής, ζητάνε και τα ρέστα από τις δυνάμεις που τους αποκαλούν με το όνομά τους: Απεργοσπάστες.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οξύνεται η αντεργατική επίθεση

Η εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας αποκτά ταχύτερους ρυθμούς, όπως ομόφωνα αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατά την ανασκόπησή της στην Εαρινή Σύνοδο του Μάρτη. Το ευρωενωσιακό κεφάλαιο δεν επιτρέπει καμιά ολιγωρία στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών - μελών, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι «σήκωσαν τα μανίκια» και εντείνουν την αντεργατική επέλαση. Ο διακηρυγμένος στόχος είναι να καταστεί το κεφάλαιο της ΕΕ πιο κερδοφόρο και άρα πιο ανταγωνιστικό, σε σχέση με το αμερικανικό και το ανερχόμενο ασιατικό.

Οι «ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη και την απασχόληση 2005 - 2008», που απευθύνει στα κράτη - μέλη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποσκοπούν στην επιτάχυνση της στρατηγικής της Λισαβόνας. Αποτελούν τον μπούσουλα για τη σύνταξη των Εθνικών Σχεδίων Δράσης για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Τα Εθνικά Σχέδια θα εξειδικεύσουν τις παραμέτρους της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης στα κράτη - μέλη και θα υποβληθούν στην Κομισιόν το ερχόμενο φθινόπωρο. Ανάμεσα στα άλλα, οι κατευθυντήριες γραμμές «συνιστούν» το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, την αναμόρφωση των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών συστημάτων εις βάρος των εργαζομένων, νέες γενναιόδωρες επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις απολύσεις των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι έχουν ήδη πείρα των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν την επόμενη τριετία. Το φορολογικό, ο προϋπολογισμός, το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, αλλά και οι προωθούμενες αλλαγές στο Εργασιακό και το Ασφαλιστικό βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα όσα επιτάσσουν οι κατευθυντήριες γραμμές της Κομισιόν. Το ΠΑΣΟΚ, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του στο μεγάλο κεφάλαιο και σήμερα πιέζει για την πιο γρήγορη και πλήρη εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ο ΣΥΝ ταμπουρώνεται πίσω από τις ψευδεπίγραφες εξαγγελίες της Λισαβόνας για «αύξηση της απασχόλησης» και «ευημερία των εργαζομένων», προσφέροντας στην ουσία στήριξη στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Η επίθεση στα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων οξύνεται, από το ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ και των κομμάτων που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν τον πυρήνα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που βάζουν ανοιχτά πλάτη, για να περάσουν τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα. Βρίσκονται όλοι σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δύναμη να βάλουν εμπόδια, να αναχαιτίσουν τα προωθούμενα αντεργατικά μέτρα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να στρέψουν τα πυρά τους ενάντια στο κεφάλαιο και τους στυλοβάτες της πολιτικής του. Να απεγκλωβιστούν από τα κόμματα, τα οποία στηρίζουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους. Να πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, και, πολιτικοποιώντας τη δράση τους, να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας των πολυεθνικών και της βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ