Αυτό που πέφτει βροχή είναι οι ερωτήσεις! Αυτό είναι το υπερόπλο εκείνων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής κι εκμετάλλευσης του φόβου, των χειραγωγών των μαζών για όφελος των ολίγων. Μαζί με τις μάσκες κατασκευάζεται μαζικά και η μπούρκα του καπιταλισμού. Πρέπει να τα καταφέρει να επιζήσει κι έτσι για μια ακόμη φορά θα προηγείται η ψυχολογία των χρηματιστηρίων της ψυχολογίας των πληθυσμών - πολιτών. Το πρόβλημα είναι, όπως πάντα, η επόμενη μέρα και το μόνο ερώτημα που είναι και καθήκον είναι το δικό μας. Και τώρα τι κάνουμε; Γι' αυτήν ακριβώς την επόμενη μέρα.

Εντάξει. Ας κλειστούμε στα σπίτια μας για το λίγο που χρειάζεται στο μήκος μιας ζωής. Αλλά ας αντισταθούμε στο κλείσιμο του μυαλού μας που ήδη υπολογίζουν κάποιοι ότι θα είναι και το μεγαλύτερο κέρδος απ' αυτήν την περιπέτεια. Μυαλά ανοιχτά λοιπόν, κι όχι πίσω απ' τα κάγκελά τους.

«Οι νοσοκομειακοί γιατροί, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης με την επιδημία, ζητούν άμεση ενίσχυση με μαζικές προσλήψεις όλων των ειδικοτήτων, με μέσα ατομικής προστασίας, για να μην νοσήσουν, με υλικά και υποδομές για να πολεμήσουν.

Η κυβέρνηση πρέπει χωρίς άλλη χρονοτριβή να υλοποιήσει αυτά τα μέτρα, καθώς και να προχωρήσει σήμερα κιόλας στην επίταξη των μονάδων του ιδιωτικού τομέα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων που μένουν σπίτι, γιατί είναι ευπαθής ομάδα, αντιμετωπίζει έτσι και αλλιώς σοβαρές ασθένειες, αντίστοιχα χιλιάδες ασθενείς με χρόνια νοσήματα. Ολες αυτές οι κατηγορίες του πληθυσμού σήμερα μένουν χωρίς συνταγογράφηση, εξέταση, θεραπεία.

Να επιταχτούν άμεσα τα χειρουργεία, οι κλίνες ΜΕΘ, τα κρεβάτια, τα διαγνωστικά και τα εργαστηριακά κέντρα των ιδιωτικών νοσοκομείων.

Το ίδιο να γίνει και με τους ιδιώτες γιατρούς, που είναι ως επί το πλείστον έμπειροι επιστήμονες. Να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας και με κρατική ευθύνη και χωρίς πληρωμή των ασθενών να αναλάβουν την εξέταση, συνταγογράφηση, θεραπεία.

Να επιταχτούν τα αναγκαία υλικά για την υποδομή του δημόσιου συστήματος Υγείας και για τον άμεσο εφοδιασμό των υγειονομικών.

Να στελεχωθεί επαρκώς η υπηρεσία "Βοήθεια στο Σπίτι" προκειμένου να εξασφαλιστούν οι υγειονομικές και άλλες καθημερινές ανάγκες ιδιαίτερα των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι τους.

Να επιταχτούν ξενοδοχεία, στα οποία θα μπορούν να διαμένουν οι υγειονομικοί των δημόσιων νοσοκομείων στη διάρκεια της επιδημίας προκειμένου να προφυλάσσονται οι οικογένειές τους και οι ίδιοι από τη διασπορά του ιού και τη νόσο.

Η κυβέρνηση μαζί με τον πληθυσμό επέλεξε να βάλει σε καραντίνα και τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Τα ανεπαρκή μέτρα στήριξης των εργαζομένων δεν μπορούν να κρύψουν ότι η μερίδα του λέοντος πηγαίνει για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Να θεωρηθούν άκυρες οι απολύσεις που έγιναν από την 1η Μάρτη και οι αρνητικές μεταβολές στους εργαζόμενους. Αποτελεί πρόκληση η αναστολή των κυρώσεων προς την εργοδοσία για τη μη καταβολή του Δώρου Πάσχα, που περιμένει η εργατική οικογένεια το πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη. Το Δώρο δεν είναι κρατική ενίσχυση, αλλά τα δεδουλευμένα του εργαζόμενου. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δουλειά να καθορίζει το αν και πότε τα δεδουλευμένα του εργαζόμενου θα καταβληθούν. Το Δώρο Πάσχα να δοθεί στο ακέραιο και στην ώρα του. Οι εργαζόμενοι να δώσουν μάχη για το δικαίωμά τους».

Στα 495 ανήλθε το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων του νέου κορονοϊού στη χώρα την Παρασκευή, καθώς το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε 31 νέα κρούσματα. Οι θάνατοι είναι πλέον 9, καθώς έχασαν τη ζωή τους τρεις ακόμα άνθρωποι (δύο στην Αθήνα και ένας στην Κοζάνη).

Σύμφωνα με το υπουργείο, 84 κρούσματα έχουν απροσδιόριστη πηγή έκθεσης. Νοσηλεύονται 90 άνθρωποι, εκ των οποίων οι 20 είναι διασωληνωμένοι, ενώ εξιτήριο έχουν πάρει 19. Τα περισσότερα περιστατικά έχουν εντοπιστεί στην Αθήνα.

Μέχρι στιγμής έχουν ελεγχθεί 7.200 δείγματα. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, καθηγητής Σ. Τσιόδρας, ανέφερε ότι σε νέους και υγιείς δεν υπάρχει ανάγκη εργαστηριακού ελέγχου, προσθέτοντας πως έχει κινηθεί διαδικασία για δειγματοληπτική εικόνα από ασθενείς με γριπώδη συμπτώματα, ενώ σχεδιάζεται μελέτη αντισωμάτων.

Σε ό,τι αφορά την πορεία εξάπλωσης της επιδημίας, ανέφερε ότι είναι εντός των προβλέψεων, ενώ ακριβής εικόνα θα υπάρχει σε δύο βδομάδες. Σημείωσε επίσης ότι εγκρίθηκε σχέδιο για τους νεφροπαθείς (προβλέπεται η μεταφορά κάποιων ασθενών σε νοσοκομεία που δεν είναι αναφοράς, για να μην προσβληθούν).

Ο δε υφυπουργός Υγείας Β. Κοντοζαμάνης - την ώρα που τα σωματεία υγειονομικών αναδεικνύουν σοβαρές ελλείψεις - υποστήριξε ότι υπάρχει επάρκεια στα αντιδραστήρια και στα υλικά των νοσοκομείων... «απλά γίνεται λελογισμένη χρήση», ενώ ανέφερε πως και οι απλές μάσκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον κορονοϊό.

Είπε επίσης ότι έχουν δεσμευτεί 2.156 κλίνες για τα μέτρια και σοβαρά κρούσματα και 185 κλίνες ΜΕΘ αποκλειστικά για τον κορονοϊό, ενώ προβλέπεται να ανοίξουν και κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ. Να σημειωθεί βέβαια ότι η μεγάλη πλειοψηφία από τα κρεβάτια που «εξασφαλίστηκαν» για τον κορονοϊό έχουν στερηθεί από τη «δέσμευση» κλινικών και τμημάτων που αντιμετώπιζαν άλλες ασθένειες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κατά τα άλλα, αναφέρθηκε ότι τα νοσοκομεία «Σωτηρία», «Παμμακάριστος» και «Αγ. Βαρβάρα» θα αντιμετωπίζουν αποκλειστικά κρούσματα κορονοϊού, ενώ 6 Κέντρα Υγείας στην Αττική και στην υπόλοιπη Ελλάδα θα υποδέχονται ύποπτα περιστατικά. Τέλος, έκκληση να συνεχιστεί η αιμοδοσία απευθύνει το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας.

Στο μεταξύ, νέα περιοριστικά μέτρα ανακοίνωσε την Παρασκευή η κυβέρνηση:

Από το Σάββατο 21 Μάρτη στις 6 το πρωί θα επιτρέπεται η μετάβαση στα νησιά μόνο των μόνιμων κατοίκων τους, που για την έκδοση εισιτηρίου θα πρέπει να έχουν μαζί τους αντίγραφο του Ε1, όπου φαίνεται ο τόπος κατοικίας τους.

Απαγορεύεται ο κατάπλους και απόπλους όλων των σκαφών αναψυχής ανά την ελληνική επικράτεια. Μέχρι τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 21 Μάρτη έχουν διορία όλα τα σκάφη αναψυχής να καταπλεύσουν.

Το Σάββατο 21 Μάρτη δεν θα λειτουργήσουν οι λαϊκές αγορές. Από τη Δευτέρα οι πάγκοι μειώνονται κατά 50% ανά κλάδο και οι παραγωγοί θα έχουν απόσταση 5 μέτρων μεταξύ τους, ενώ υπάρχει η υποχρέωση εκ περιτροπής ανά βδομάδα.

Τα σούπερ μάρκετ υποχρεώνονται να έχουν 1 άτομο ανά 15 τ. μ. (από 10 σήμερα) της συνολικής έκτασης του καταστήματος.

Για τα αυτοκίνητα που πέρασαν τα διόδια την Παρασκευή, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς υπονόησε ότι θα επιβληθούν κυρώσεις αν συνεχιστεί η μετακίνηση εκτός Αθηνών παρά τις συστάσεις για το αντίθετο, λέγοντας ότι «η πολιτεία γνωρίζει και θα εξακολουθεί να γνωρίζει ποια οχήματα περνούν από τα διόδια». Πρόσθεσε πως «το Σαββατοκύριακο θα υπάρχει ισχυρή παρουσία της αστυνομίας σε πάρκα, μεγάλες πλατείες και χώρους όπου παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση προσώπων».

Ανακοίνωσε επίσης αναστολή στις άδειες των κρατουμένων, εκτός από σοβαρές αναγκαίες περιπτώσεις και τις μεταγωγές στις φυλακές, και επανέλαβε ότι απαγορεύονται οι υπαίθριες συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων.

Στο μεταξύ, την απόφαση για νέα παράταση 15 ημερών στο κλείσιμο των σχολείων έλαβε το υπουργείο Παιδείας την Παρασκευή.

Αυτές τις μέρες, οι πρωταγωνιστές στη μάχη ενάντια στην επιδημία του κορονοϊού είναι αναμφίβολα οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία. Οχι για τους λόγους που τους «παινεύει» κάθε τρεις και λίγο η κυβέρνηση, μοιράζοντας «όμορφα λόγια» και χειροκροτήματα για το έργο που επιτελούν «οι πράσινες και οι μπλε μπλούζες», εξαγγέλλοντας και ένα έκτακτο Δώρο Πάσχα, αφού πρώτα τους στέρησε μισθούς, επιδόματα και δικαιώματα. Είναι πρωταγωνιστές γιατί δίνουν με αυταπάρνηση και αυτοθυσία τη μάχη για την υγεία και τη ζωή του λαού, με ελάχιστα έως καθόλου μέσα, σε ένα σύστημα Υγείας ξεχαρβαλωμένο από υποδομές και προσωπικό, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που ενιαία και διαχρονικά εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και σ' αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Είναι πρωταγωνιστές γιατί αυτές τις δύσκολες ώρες αρνούνται κάτω από τις μάσκες τους να πνίξουν τη φωνή τους. Αναδεικνύουν τα προβλήματα και διεκδικούν λύσεις, όχι μόνο για τα έκτακτα ζητήματα που προκαλεί η επιδημία, αλλά μόνιμες και ουσιαστικές, για την πραγματική προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Ο «Ριζοσπάστης», στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος για την επιδημία του κορονοϊού που πλήττει τη χώρα και όλον τον κόσμο, δίνει το λόγο σε τρεις εργαζόμενους στην Υγεία, που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή για να περιθάλψουν ανθρώπους και να σώσουν ζωές. Αλλά και για να ακουστεί δυνατότερα η φωνή των ίδιων και των συναδέλφων τους ότι δεν πάει άλλο με αυτό το χάλι στην Υγεία, με αυτήν την πολιτική που εμπορεύεται και συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες, για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

-- Προσπαθούμε με όσα μέσα διαθέτουμε, σε αυτές τις συνθήκες υποστελέχωσης, εντατικοποίησης, να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Ειδικά για ορισμένες ειδικότητες, πράγματι, οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί πάρα πολύ, ακριβώς εξαιτίας της εξελισσόμενης επιδημίας του κορονοϊού.

Ωστόσο, κάθε μέρα που περνάει έρχονται στην επιφάνεια - με τραγικό τρόπο σε αρκετές περιπτώσεις - οι χρόνιες ελλείψεις του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο καρκινοβατούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια εξαιτίας της υποστελέχωσης και της κρατικής υποχρηματοδότησης.

Δεν έχουν εξασφαλιστεί ουσιαστικές προϋποθέσεις και δεν έχουν ληφθεί ακόμα και τώρα που μιλάμε όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από την επιδημία του κορονοϊού.

Εμείς ιεραρχούμε ορισμένα ζητήματα, τα οποία ακόμα και τώρα δεν έχουν υλοποιηθεί.

Το πρώτο κρίσιμο ζήτημα, που επιβεβαιώνεται και από την εμπειρία των υπόλοιπων χωρών, είναι αυτό με τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Υπάρχει μια υποδομή για να ανοίξουν άμεσα τουλάχιστον 100 κλίνες ΜΕΘ με την προϋπόθεση ότι θα προσληφθεί το αναγκαίο ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.

-- Βεβαίως υπάρχουν χρόνια τώρα και δεν ανοίγουν. Και είναι ένα από τα αιτήματα που προβάλλαμε και πριν ξεσπάσει η επιδημία του κορονοϊού. Αμεσα να προσληφθεί το αναγκαίο μόνιμο ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό. Για 500 εργαζόμενους μιλάμε, για να μπορέσουν να λειτουργήσουν αυτά τα κλειστά κρεβάτια.

Τώρα, προσπαθούν με κάθε τρόπο, γιατί γνωρίζουν ότι το 5% των ανθρώπων που θα αρρωστήσουν, θα χρειαστούν νοσηλεία σε ΜΕΘ. Βέβαια, και αυτά να αναπτυχθούν, πάλι είναι πίσω από τις ανάγκες που υπήρχαν ακόμα και πριν από την εκδήλωση της επιδημίας.

-- Απαιτούνται και άλλα δηλαδή...

-- Για να καταλάβετε πόσο πίσω είναι από τις ανάγκες: Θα έπρεπε στην Ελλάδα να έχουμε τουλάχιστον 3.500 κλίνες ΜΕΘ. Και είναι ένα αίτημα ουσιαστικό, γιατί μειώνεται κατά 50% η θνητότητα. Αυτό έχει αποδειχθεί και στις περιπτώσεις της επιδημίας του κορονοϊού, αλλά και παλιότερα. Η έγκαιρη διασωλήνωση σε αυτές τις περιπτώσεις σώζει ζωές. Αυτά τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα και προέρχονται από τα επιδημιολογικά δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής.

-- Τι άλλο ιεραρχείτε στις διεκδικήσεις σας;

-- Δεύτερο ζήτημα, επίσης πολύ σοβαρό, είναι αυτό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Γιατί εδώ έχουμε τις συστάσεις της κυβέρνησης προς τον κόσμο να μείνει στο σπίτι, όσοι έχουν ήπια συμπτώματα.

Από τη διαμαρτυρία της ΟΕΝΓΕ την περασμένη Πέμπτη στο υπουργείο Υγείας

Η οδηγία του ΕΟΔΥ για την απομόνωση στο σπίτι ατόμων που ήρθαν σε επαφή με ύποπτο ή επιβεβαιωμένο κρούσμα είναι η διαμονή σε ξεχωριστό δωμάτιο από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Αλήθεια, πόσες οικογένειες έχουν αυτήν τη δυνατότητα; Μέριμνα για όσους ζουν μόνοι τους, ηλικιωμένους δεν υπάρχει.

Τρίτο ζήτημα: Μέσα ατομικής προστασίας του ίδιου του υγειονομικού προσωπικού. Υπάρχουν βασικές ελλείψεις σε μάσκες, γυαλιά, ολόσωμες φόρμες.

Τέταρτο ζήτημα, η υποδομή των ίδιων των ΜΕΘ που λειτουργούν. Οπως, για παράδειγμα, αναπνευστήρες. Εχουμε έλλειψη.

Εμείς τα λέμε αυτά όχι για να περιγράψουμε με μελανά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί, την οποία την γνωρίζουμε όλοι και κανείς δεν την αμφισβητεί, αλλά γιατί τώρα, έστω, την τελευταία στιγμή πρέπει να πάρουμε μέτρα. Αυτά τα αναγκαία μέτρα είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει.

-- Η κυβέρνηση πάντως ισχυρίζεται ότι εξήγγειλε 2.000 θέσεις για τα δημόσια νοσοκομεία...

-- Στο ένα μετά το άλλο στα νοσοκομεία ένα τμήμα του προσωπικού μπαίνει σε απομόνωση γιατί έχει έρθει σε επαφή με ασθενείς που πριν επιβεβαιωθούν, θεωρούνταν ύποπτα κρούσματα. Και είναι ένα ζήτημα αυτό των ελλείψεων στον σχεδιασμό που υπάρχει. Γιατί για να υπάρχει διαλογή των περιστατικών, να περιθάλπονται αυτοί οι ασθενείς πριν επιβεβαιωθεί ότι έχουν νοσήσει από κορονοϊό, πρέπει να υπάρχει και η κατάλληλη υποδομή, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει. Πώς θα αντικατασταθεί αυτό το προσωπικό;

Αλλά και το σύνολο των 2.000 προσλήψεων να γίνει και κανείς από τους υγειονομικούς που εργάζεται τώρα να μην αρρωστήσει, που δεν μπορεί να συμβεί, με το ποσοστό μετάδοσης μεταξύ υγειονομικών και ασθενών να αγγίζει το 30%, βάσει στοιχείων από τις άλλες χώρες, πάλι το προσωπικό θα είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες. Οταν μιλάμε για τουλάχιστον 30.000 κενές οργανικές θέσεις.

Συνάδελφοι που δικαιούνται την άδεια «ειδικού σκοπού» δεν μπορούν να την πάρουν. Εχουμε τέτοιες περιπτώσεις, συναδέλφων που και οι δύο είναι υγειονομικοί, ή που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και δεν μπορούν να είναι στην πρώτη γραμμή.

Μιλάει η κυβέρνηση για 2.000 προσλήψεις, τις οποίες τις ακούμε από το καλοκαίρι, πριν δηλαδή την εμφάνιση της επιδημίας. Και αυτές με ημερομηνία λήξης. Και ενώ ο υπουργός Υγείας απευθύνει δήθεν «δραματικές εκκλήσεις» στους γιατρούς να προσληφθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας με διετείς συμβάσεις - άφηνε μάλιστα να εννοηθεί ότι θα τους μονιμοποιήσει - τελικά τους προσλαμβάνει για ένα χρόνο και μετά τους απολύει.

-- Πάντως, ανακοινώθηκε προχτές ότι 500 περίπου προσλήψεις έχουν ολοκληρωθεί και ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες...

-- Δεν είναι το θέμα οι 500 πάνω - κάτω, όταν έχεις 30.000 κενές οργανικές θέσεις σε οργανισμούς που είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες. Η ΝΔ έβαλε λουκέτο σε δημόσιες μονάδες Υγείας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις άνοιξε ποτέ. Θυμίζω ότι ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης το έλεγε και περηφανευόταν κιόλας: «Αν χρειαστεί θα κλείσω και νοσοκομεία».

Αρα και αυτές οι 2.000 προσλήψεις να γίνουν και κανείς από εμάς να μην αρρωστήσει, κανείς να μην κάνει χρήση της άδειας «ειδικού σκοπού», ακόμα και αν κανείς από εμάς δεν ανήκε σε κάποια ευπαθή ομάδα, δεν αντιμετώπιζε δηλαδή κάποιο πρόβλημα υγείας, πάλι θα ήμασταν πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες. Πολύ περισσότερο τώρα εξαιτίας των αυξημένων αναγκών λόγω της επιδημίας του κορονοϊού.

-- Πώς κρίνετε τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση και σε άλλους κλάδους, για την προστασία των εργαζομένων και της δημόσιας υγείας;

-- Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα σε χώρους εργασίας, που επίσης σηκώνουν μεγάλο βάρος στην αντιμετώπιση της επιδημίας του κορονοϊού. Δείτε τι γίνεται, για παράδειγμα, με τους εργαζόμενους των σούπερ μάρκετ, όπου η εργοδοσία δεν τους έχει διαθέσει επαρκή μέτρα προστασίας, ενώ έρχονται σε επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, κι από πάνω εντατικοποιεί και «ελαστικοποιεί» ακόμα περισσότερο την εργασία τους. Για άδεια βέβαια ούτε λόγος αυτές τις μέρες.

Αυτό δεν είναι όμως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία; Κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι οι συναθροίσεις των 10 ατόμων και άνω; Και βέβαια, δεν μπαίνει ζήτημα να αγνοήσουμε ή να μη συμμορφωθούμε στις οδηγίες των ειδικών. Αλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα να σιωπάς, να συναινείς σε μια πολιτική που ευθύνεται για το γεγονός ότι σήμερα το δημόσιο σύστημα Υγείας δεν είναι θωρακισμένο, ή όταν στο όνομα της αντιμετώπισης της επιδημίας καταστρατηγούνται ακόμα και στοιχειώδη εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

-- Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας το επόμενο διάστημα που είναι κρίσιμο;

-- Εμείς επιμένουμε ότι πρέπει τώρα να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε πραγματικά κανείς ασθενής να μη χάσει τη ζωή του, ενώ μπορεί να σωθεί. Και σημειώνουμε σε όλους τους τόνους ότι η ατομική ευθύνη, που μας υπενθυμίζουν κάθε τρεις και λίγο, δεν μπορεί να υποκαθιστά την κρατική ευθύνη.

Στο τέλος, για οποιαδήποτε εξέλιξη, θα ενοχοποιήσουν εμάς, τους εργαζόμενους, το λαό συνολικά. Ε όχι! Πρέπει να απολογηθούν. Και τώρα πρέπει να διεκδικήσουμε να πάρουν όλα τα μέτρα που απαιτούνται.

Τώρα να γίνουν έκτακτες μαζικές προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών, τραυματιοφορέων, όλων των ειδικοτήτων. Τώρα να ανοίξουν τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ. Τώρα επίταξη κλινών, κλινικών και κρεβατιών ΜΕΘ. Επιστράτευση και ένταξη όλων των ιδιωτών γιατρών στον κρατικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της επιδημίας.

Τώρα είμαστε αντιμέτωποι με την επιδημία του κορονοϊού. Και στο μέλλον θα έχουμε επιδημίες. Αλλά αυτές οι τραγικές ελλείψεις και το γεγονός ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι ανοχύρωτο, ανεπαρκές, δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Θα μπορούσε να αντεπεξέλθει με πολύ καλύτερους όρους, αν ήταν στελεχωμένο, αν είχε την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, αν λαμβάνονταν όλα τα άλλα μέτρα που διεκδικούμε.

Με ψυχραιμία, αισιοδοξία και μαχητικότητα προχωράμε. Να δυναμώσει η φωνή της διεκδίκησης για μέτρα προστασίας για την υγεία του λαού.

-- Η κυβέρνηση ανακοινώνει μέτρα και θέτει ως στόχο την καθυστέρηση εξάπλωσης του κορονοϊού. Αποκαλύπτεται όμως πως τα μέτρα περιορισμού των συναθροίσεων και οι καμπάνιες ενημέρωσης για την εφαρμογή μέτρων ατομικής υγιεινής δεν μπορούν να κρύψουν την ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος Υγείας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νοσηλείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λόγω κορονοϊού. Η έλλειψη υγειονομικού προσωπικού, η ανεπάρκεια ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και κρεβατιών ΜΕΘ είναι αυτά που καθορίζουν τη νοσηρότητα και τη θνητότητα από τον συγκεκριμένο ιό.

-- Ποια εικόνα έρχεται σήμερα από τα νοσοκομεία;

-- Στα νοσοκομεία επικρατεί αναβρασμός. Οι εργαζόμενοι των ΤΕΠ και οι παθολόγοι τοποθετούνται μέχρι και στην πύλη των νοσοκομείων για να διαχωρίσουν ασθενείς που πιθανώς πάσχουν από τον κορονοϊό και για να τους κατευθύνουν διαφορετικά από τους υπόλοιπους νοσούντες, ώστε να μη διασπαρεί η νόσος.

Ενας απίστευτος Γολγοθάς ξεκινά καθώς οι ασθενείς με συμπτώματα πρέπει κανονικά να υποβληθούν σε εξέταση και λήψη επιχρίσματος για την ανίχνευση του ιού, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο, καθώς δεν επαρκούν τα αντιδραστήρια ούτε και οι χώροι όπου οι ασθενείς θα μπορούν να περιμένουν και να εξεταστούν με ασφάλεια.

Οι ασθενείς με ήπια συμπτώματα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται από τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και εκεί να γίνεται η λήψη δείγματος και όχι να προστρέχουν στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία τους και τη μεγαλύτερη επιβάρυνση, αυξάνοντας και τον κίνδυνο διασποράς του ιού.

Ακόμα δυσκολότερη είναι η κατάσταση με τα φορεία, δηλαδή τους ασθενείς με βαρύτερη κλινική εικόνα που πρέπει να απομονωθούν ως ύποπτα κρούσματα, να διενεργηθούν εξετάσεις, να χορηγηθεί υποστηρικτική αγωγή και να παραμένουν μέχρι το αποτέλεσμα της εξέτασης, ώστε να διακινηθούν στην αντίστοιχη κλινική αν είναι αρνητικό το δείγμα, ή, αν είναι θετικό, να μεταφερθούν με το ΕΚΑΒ σε νοσοκομείο αναφοράς.

Δεν υπάρχει ξεχωριστό ακτινολογικό εργαστήριο ούτε εξεταστήριο για βαρέως πάσχοντες και η αντιμετώπισή τους απαιτεί εισαγωγή χωρίς ολοκλήρωση του ελέγχου. Η διαδικασία διαλογής και εξέτασης επιβραδύνεται από το λιγοστό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που δεν επαρκούσε ακόμα και πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού και σήμερα καταβάλλει πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες.

-- Ωστόσο υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για την αντιμετώπιση ενός ιού που είναι άγνωστος...

-- Δεν αμφισβητούμε τη δυσκολία αντιμετώπισης ενός νέου ιού, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε βασικά πράγματα, όπως ο χρόνος επώασης, η διείσδυση στον ανθρώπινο οργανισμό και ο τρόπος μετάδοσης, η νοσηρότητα και η θνητότητα. Αλλά είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι η δυνατότητα αντιμετώπισης του ιού, νοσηλείας και χορήγησης αγωγής ώστε να περιοριστούν όσο το δυνατόν οι καταστροφικές συνέπειες, δεν είναι αυτονόητη και εξασφαλισμένη για όλους.

Τα υπάρχοντα κενά στο δημόσιο σύστημα Υγείας είναι μεγάλα και οι όποιες προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο, δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε τις συνταξιοδοτήσεις. Είναι φαιδρό το γεγονός ότι ενώ δεν γίνονται προσλήψεις, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ιταλίας, ζήτησε από συνταξιούχους γιατρούς - παρεμπιπτόντως, εκ των πραγμάτων αυξημένου κινδύνου λόγω ηλικίας - να επιστρέψουν προκειμένου να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Οι κλίνες ΜΕΘ δεν επαρκούν. Τα νοσοκομεία γέμιζαν με φορεία, οι όροφοι των κλινικών είχαν διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ τις μέρες προ κορονοϊού! Η κατάσταση είναι τώρα δραματικά χειρότερη, αφού με βάση τα έως τώρα στοιχεία 20% των κρουσμάτων θα χρειαστεί νοσηλεία λόγω σοβαρής συμπτωματολογίας και 5% κλίνη ΜΕΘ και διασωλήνωση λόγω κρίσιμης κατάστασης.

-- Τελικά πόσο «έγκαιρα» και «επαρκή» είναι τα μέτρα που παίρνονται από το κράτος;

-- Αποδεχόμαστε τα μέτρα περιορισμού των επαφών και μετακίνησης, αγωνιούμε για την πορεία εξέλιξης της πανδημίας, αγανακτούμε με το γεγονός ότι ως υγειονομικοί ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα τεράστια κενά και τις εγκληματικές ελλείψεις και κινδυνεύουμε να νοσήσουμε περισσότερο απ' όλους.

Θυσιάζουμε άδειες, ρεπό και πολλοί δεν μπορούν να λάβουν και την άδεια «ειδικού σκοπού», αλλά δεν θα σιγήσουμε και απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα γιατί δεν πρέπει να ξαναζήσουμε παρόμοια εμπειρία, όπως βιώσαμε με τις πυρκαγιές στο Μάτι και την έλλειψη ειδικών μονάδων.

Η κυβέρνηση διατυμπανίζει την έγκαιρη εφαρμογή μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα είναι καθυστερημένη κι ευκαιριακή, καθώς στο σύστημα Υγείας απουσιάζουν εφεδρείες τέτοιες σε προσωπικό, υποδομές, κλίνες που να αντέχουν να καλύψουν μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μία φυσική καταστροφή, κάτι που στον καπιταλισμό κοστίζει!

Κάθε φορά που υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, ο λαός και οι εργαζόμενοι είναι τελείως εκτεθειμένοι. Αντί λοιπόν να σχεδιάζεται και να αναπτύσσεται ένα σύστημα Υγείας με βάση τις ανάγκες, γίνεται το αντίστροφο. Κουτσουρεύονται και συμπιέζονται οι ανάγκες με βάση το υπάρχον τελείως ανεπαρκές σύστημα Υγείας.

Γι' αυτό μέσα από την όλη κατάσταση αναδεικνύονται η σημασία και η αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη των υγειονομικών, μαζί με όλο το λαό, για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με πρωτοβάθμια ανάπτυξη.

Μόνο ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που θα ιεραρχούσε ψηλά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα αξιοποιούσε τα επιτεύγματα της επιστήμης θα μπορούσε να περιορίσει δραστικά τέτοια φαινόμενα και θα λειτουργούσε έγκαιρα και σχεδιασμένα για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, ή και άλλων καταστροφικών γεγονότων.

-- Το ΓΝ Νίκαιας είναι από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής, που καλύπτει μία τεράστια περιοχή, οπότε δέχεται στην εφημερία εκατοντάδες ασθενείς. Αρκετοί από αυτούς έρχονται με συμπτώματα λοίμωξης αναπνευστικού και πρέπει να εξεταστούν ανάλογα.

Μέχρι στιγμής, εάν υπήρχε ένα κρούσμα σε εμάς, διακομιζόταν σε νοσοκομείο αναφοράς. Το βασικό ζήτημα όμως είναι ότι με βάση την εξέλιξη της επιδημίας σε λίγο καιρό δεν θα μιλάμε για νοσοκομεία αναφοράς. Μπορεί στην αρχή να ορίστηκαν 4 νοσοκομεία στην Αττική και κάποια σε άλλες πόλεις ως τέτοια, γρήγορα όμως χρειάστηκε αναπροσαρμογή και νέα μέτρα. Οπότε θα πρέπει η όποια προετοιμασία να γίνει με βάση το τι προβλέπεται να συμβεί. Και κάθε άλλο παρά έτοιμο είναι το νοσοκομείο για αυτό το ενδεχόμενο.

Επειγόντως, πρέπει να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν σε προσωπικό και να εξοπλιστούμε με όλα τα απαραίτητα υλικά. Οι ελλείψεις είναι οφθαλμοφανείς, ό,τι και να λένε στα δελτία Τύπου των υπουργείων. Ολοι ξέρουν ότι παίρνουμε τις μάσκες με το σταγονόμετρο, ότι βλέπουμε τις στολές με το κιάλι. Και ας μην ξεχνάμε ότι προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνουν και οι ασθενείς που εισάγονται στο νοσοκομείο για οποιονδήποτε άλλο λόγο καθώς και οι συνοδοί τους, ή όσοι παραμένουν στα Επείγοντα.

INTIME NEWS

Η ανακοίνωση πως αν δουλεύει σε ζωτικό τμήμα δεν θα φεύγει καθόλου μέχρι να εμφανίσει συμπτώματα, είναι αποκαλυπτική. Κάτι τέτοιο δεν θα έμπαινε ούτε για συζήτηση αν το δημόσιο σύστημα Υγείας ήταν επαρκώς στελεχωμένο, προκειμένου να ανταποκρίνεται και στις πάγιες αλλά και στις έκτακτες ανάγκες. Τουλάχιστον θα υπήρχε αντικαταστάτης!

Μέχρι στιγμής, αντί να ανταποκρίνεται και να προσαρμόζεται το σύστημα Υγείας στις κοινωνικές ανάγκες, προσπαθούν να προσαρμόσουν τις εξαιρετικά αυξημένες και επείγουσες κοινωνικές ανάγκες στο υπάρχον κατακρεουργημένο σύστημα Υγείας. Κλείνουν μία τρύπα και ανοίγουν δύο.

-- Υπάρχουν δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Κέντρα Υγείας στην ευρύτερη περιοχή ευθύνης του νοσοκομείου Νίκαιας; Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών εκτός από το νοσοκομείο έχουν αποκούμπι κάπου αλλού;

Η οδηγίες του ΕΟΔΥ για το κοινό αναφέρουν πως αν εμφανίσει κάποιος ήπια συμπτώματα λοίμωξης ανώτερου αναπνευστικού, θα πρέπει να μείνει στο σπίτι, αν είναι δυνατόν και σε απομόνωση από το περιβάλλον του και να μιλήσει με τον οικογενειακό του γιατρό. Είναι τουλάχιστον αστείο. Οι δομές του ΠΕΔΥ και των ΤΟΜΥ, όπου υπάρχουν, είναι μέχρι το απόγευμα και δεν μπορούν να γίνουν βασικές εξετάσεις, καθώς δεν υπάρχουν εργαστήρια.

Αν ψάξει κανείς στην πλατφόρμα του ΕΟΠΥΥ για συμβεβλημένους οικογενειακούς γιατρούς στην περιοχή του Πειραιά θα βρει για τον δήμο της Νίκαιας περίπου 10, για του Πειραιά 15, για του Κερατσινίου 12, για του Κορυδαλλού μόλις 1! Για πληθυσμό τόσων χιλιάδων ανθρώπων!

Φανταστείτε όμως να υπήρχε μια «ομάδα κρούσης» 1.000 ατόμων, ή και παραπάνω που θα αποτελούσαν τις μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Που θα μπορούσαν να επιβλέπουν, να παρακολουθούν, να εξετάζουν όσους πρέπει να μείνουν σε κατ' οίκον περιορισμό. Να λαμβάνουν δείγματα όπου χρειάζεται για την επιδημιολογική παρακολούθηση της επιδημίας, της διασποράς της. Που θα έδιναν οδηγίες προφύλαξης από κοντά, θα ενθάρρυναν και θα καθησύχαζαν τον δικαιολογημένο φόβο που επικρατεί αυτήν τη στιγμή. Που θα έδιναν την απαραίτητη ιατρική γνωμάτευση για άδεια που ζητάνε οι εργοδότες τους.

Τι μας λένε αντί για αυτό σήμερα; Να πάμε στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, που βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να θησαυρίσουν! Λένε ότι ευτυχώς που υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας και μπορούμε να εξεταστούμε και να κάνουμε το τεστ αν επιθυμούμε! Να πηγαίνει δηλαδή όποιος θέλει, που σημαίνει όποιος έχει να πληρώσει στα ιδιωτικά εργαστήρια, ακόμα και χωρίς να υπάρχει επιστημονική ένδειξη.

Δεν υπάρχει ευθύνη στην κυβέρνηση, τόσο για τη διασπορά, όσο και για την άσκοπη σπατάλη της διαθέσιμης ποσότητας αντιδραστηρίων, όσο δεν παίρνουν την απόφαση να επιτάξουν το σύνολο της ποσότητας των αντιδραστηρίων του ιδιωτικού τομέα και δεν εξασφαλίζουν ότι το test θα διενεργείται απολύτως δωρεάν και μόνο αν υπάρχει ένδειξη;

Ακόμα πιο σοβαρό: Σύμφωνα με καταγγελίες συναδέλφων από ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και κλινικές, η κατάσταση έχει γίνει ανεξέλεγκτη. Δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα στο προσωπικό, εργαζόμενοι που έχουν εκτεθεί και οι εργοδότες ζητάνε να πληρώσουν από την τσέπη τους αν θέλουν να κάνουν το τεστ!

Οι διοικήσεις πιέζουν τους εργαζόμενους να μην πάρουν την ειδική άδεια που δικαιούνται, δεν έχουν προβλεφθεί μέτρα για τις ευπαθείς ομάδες, ενώ μιλάνε για «ηθική» και «αλτρουισμό» τη στιγμή που εξουθενώνουν το λιγοστό προσωπικό, για να βγάλουν εκατομμύρια ακόμα και τώρα, με αφορμή την πανδημία.

-- Πώς βλέπετε σήμερα την ετοιμότητα και τα μέτρα προετοιμασίας που πάρθηκαν στην Υγεία για την αντιμετώπιση του κορονοϊού; Ποια είναι η πείρα από το Νοσοκομείο Νίκαιας;

-- Παρακολουθούσαμε από την αρχή την εξέλιξη της επιδημίας στην Κίνα και την επέκτασή της στη γειτονική Ιταλία. Βλέποντας με αγωνία τα επιστημονικά δεδομένα που δημοσιεύονταν κάθε τόσο, γνωρίζαμε από την αρχή ότι ένα ποσοστό, που φτάνει το 15% όσων νοσήσουν, θα χρειαστούν εισαγωγή σε νοσοκομείο και ένα ποσοστό από 5% (Κίνα) μέχρι 12% (Ιταλία) θα χρειαστούν μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, άρα και κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Ηταν τότε που με διαβεβαιώσεις των «αρμοδίων» ακούγαμε καθημερινά πως είμαστε «πανέτοιμοι» και «προετοιμασμένοι» για κάθε ενδεχόμενο, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Από τις πρώτες μέρες που εμφανίστηκαν τα κρούσματα στη χώρα μας, σήμανε συναγερμός στους εργαζόμενους μέσα στα νοσοκομεία, έχοντας από πρώτο χέρι γνώση των τραγικών ελλείψεων που είχαμε στη δουλειά σε «κανονικές» συνθήκες, πόσο μάλλον ενόψει επιδημίας. Σαφής οδηγία οργάνωσης της λειτουργίας του νοσοκομείου από τις ΥΠΕ, τα υπουργεία και τις διοικήσεις δεν υπήρχε. Οι εργαζόμενοι ήταν στο μαύρο σκοτάδι. Εξάλλου, άλλο μια γενική κατεύθυνση από μια υπηρεσία και άλλο πώς εφαρμόζεται στην πράξη σε κάθε νοσοκομείο, σε κάθε τμήμα.

Λειτούργησε επιστημονική αυτενέργεια. Το μείζον ζήτημα της οργάνωσης και διαχείρισης ύποπτου ή επιβεβαιωμένου περιστατικού το ανέλαβαν ιδιαιτέρως αποτελεσματικά, προς τιμήν τους, ο διευθυντής και η ομάδα του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, μαζί με την υπεύθυνη λοιμωξιολόγο, σε καλή συνεργασία με τις εμπλεκόμενες κλινικές.

Διαμόρφωσαν διαφορετικό χώρο για την εξέταση περιπατητικών ασθενών με συμπτώματα λοίμωξης ανώτερου αναπνευστικού που να μην εμπλέκεται με τα υπόλοιπα επείγοντα. Εφτιαξαν ειδική ομάδα που θα ασχολούνταν μόνο με αυτό. Εδωσαν οδηγίες για το πώς θα κάνουν τις υπόλοιπες εξετάσεις μέσα στο χώρο του νοσοκομείου (π.χ. ακτινογραφία) για να περιοριστεί πιθανή διασπορά. Είπαν να ετοιμαστεί χωριστός θάλαμος νοσηλείας, που να πληροί όσες παραπάνω προδιαγραφές, αφού δεν υπάρχουν θάλαμοι αρνητικής πίεσης, για να νοσηλεύονται όσα περιστατικά χρειάζονται νοσηλεία μέχρι να σταλεί το δείγμα για τον SARS-CοV-2 και να έχουμε το αποτέλεσμα.

Γίνονται συχνές γενικές συνελεύσεις του προσωπικού και κατά τμήματα για ενημέρωση και για να διαπιστώνονται λάθη και ανεπάρκειες. Φαίνεται πως συνεχώς υπάρχουν ερωτήματα και ανησυχίες από το προσωπικό που η επιστημονική ομάδα των Λοιμώξεων απαντάει. Εμείς οι ίδιοι δηλαδή, κάνουμε σοβαρή προσπάθεια να διαχειριστούμε την κατάσταση, αναδεικνύοντας τα προβλήματα, απαιτώντας υλικά και εξοπλισμό, ζητώντας προστασία των συναδέλφων μας που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Απαιτούμε και επιδιώκουμε επίσημη και σαφή ενημέρωση για το τι συμβαίνει στο νοσοκομείο, για να μην υπάρχει χώρος για φόβο, πανικό ή παραπληροφόρηση. Δεν ανεχόμαστε να μη γνωρίζει κάθε εργαζόμενος τι σχέδιο υπάρχει, πώς εμπλέκεται το τμήμα του, η δουλειά του σε αυτό, τι μέλλει γενέσθαι.

-- Η κυβέρνηση μιλάει συνέχεια για την ατομική ευθύνη των πολιτών στην τήρηση των οδηγιών. Ποια όρια έχει η ατομική ευθύνη;

-- Η αναγκαία ατομική υπευθυνότητα για την τήρηση των μέτρων προστασίας και η επίσης αναγκαία συμμόρφωση με τις συστάσεις και τις οδηγίες των ειδικών δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την κρατική ευθύνη, την ευθύνη της κυβέρνησης, για την αντιμετώπιση της εξελισσόμενης επιδημίας του κορονοϊού.

Εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Για να την κάνουμε όπως πρέπει και να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, διεκδικούμε χωρίς άλλη καθυστέρηση να πάρει η κυβέρνηση με δική της ευθύνη όλα τα αναγκαία μέτρα.

Αυτό είναι το πιο ισχυρό «όπλο» στον «πόλεμο» με την επιδημία: Να προσληφθεί το αναγκαίο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να λειτουργήσει το σύνολο των κλειστών κρεβατιών ΜΕΘ. Να εξασφαλιστεί ο κατάλληλος εξοπλισμός των ΜΕΘ, ώστε να πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές και να μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες νοσηλείας των ασθενών με κορονοϊό (αναπνευστήρες για μηχανικό αερισμό αυξημένων απαιτήσεων κ.λπ.).

Να εξασφαλιστεί επάρκεια σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό του υγειονομικού προσωπικού (μάσκες, πλαστικά γυαλιά χειρουργείου μιας χρήσης, αδιάβροχες φόρμες μιας χρήσης κ.λπ.).

Αμεση στελέχωση με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων, με προτεραιότητα τα ΤΕΠ και τις ΜΕΘ αλλά και των δομών ΠΦΥ, ώστε να εξασφαλιστεί η 24ωρη λειτουργία τους και να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία. Διάθεση δωρεάν στον πληθυσμό αντισηπτικών, μασκών και των άλλων μέσων ατομικής προστασίας για να αντιμετωπιστεί η αισχροκέρδεια.

Να χορηγούνται οι άδειες ειδικού σκοπού σε όσους συναδέλφους τις δικαιούνται. Μέτρα προστασίας για τους υγειονομικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος έκθεσής τους στον κορονοϊό.

Επίταξη τώρα των ιδιωτικών κλινικών, των κλινών τους, των κρεβατιών ΜΕΘ ώστε να ενταχθούν στο σχεδιασμό του κράτους για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Το ίδιο και τα διαγνωστικά κέντρα, με πιστοποιημένα, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες, εργαστήρια για τεστ για τον SARS-CoV2. Υποχρεωτική ένταξη των ιδιωτών γιατρών (ειδικά των ειδικοτήτων της παθολογίας, πνευμονολογίας, γενικής ιατρικής) στον κρατικό σχεδιασμό για να ενισχύσουν νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, να πραγματοποιούν κατ' οίκον επισκέψεις, με αποζημίωσή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό.

LaPresse

Είναι άραγε έτσι; Μπαίνουμε αυτόματα όλοι στον ίδιο πόλεμο και μάλιστα από το ίδιο χαράκωμα; Είναι στο ίδιο χαράκωμα ο υγειονομικός, που παλεύει στα Επείγοντα και στις ΜΕΘ χωρίς τα στοιχειώδη μέσα ατομικής προστασίας, χωρίς μάσκα, γυαλιά, χωρίς κατάλληλη στολή, και ο μεγαλομέτοχος ομίλου Υγείας, που μοσχοπουλάει αυτή την περίοδο διαγνωστικά τεστ και διαπραγματεύεται πόσο θα νοικιάσει μονάδες στο κράτος, μετατρέποντας την κρίση σε «ευκαιρία»;

'Η μήπως είναι στο ίδιο χαράκωμα ο ιδιοκτήτης και ο υπάλληλος του σούπερ μάρκετ ή ο «ντελιβεράς», που πέρα από την έκθεσή τους στην πανδημία είναι αντιμέτωποι και με την εξάντληση από την εντατικοποίηση της εργασίας τους;

Δεν είναι ίδιος ο πόλεμος για εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, συνταξιούχους από τη μια και για το κεφάλαιο από την άλλη. Δεν βιώνουν και οι δύο πλευρές τις ίδιες συνέπειες, δεν μετράνε τις ίδιες απώλειες... Και, κυρίως, δεν έχουν την ίδια ευθύνη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα με την αστική τάξη και το κράτος της...

Ακριβώς όμως για να συγκαλύψουν την κρατική ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ανασύρεται το χιλιοπαιγμένο επιχείρημα της «ατομικής ευθύνης», που συνδυάζεται και με την ατομική διέξοδο...

Το επιχείρημα το έχουμε συναντήσει πολλές φορές. Αρχικά όταν επιδιώκει η εργοδοσία να μεταφέρει στους εργαζόμενους την ευθύνη για τις συνέπειες του επαγγελματικού κινδύνου, οι επαγγελματικές ασθένειες και τα εργατικά «ατυχήματα» αποδίδονται σε ανθρώπινο λάθος, μη σωστή πρακτική από τον εργαζόμενο ή συναδέλφους, μη χρήση των ΜΑΠ κ.ά.

Αντίστοιχα, το επιχείρημα το έχουμε συναντήσει σε ζητήματα που σχετίζονται με την προστασία της υγείας συνολικότερα. Ατομική ευθύνη του ασθενούς η πρόληψη, ο εμβολιασμός, για να συγκαλυφθεί η ευθύνη του κράτους και του συστήματος Υγείας να διασφαλίζουν σχεδιασμένη αξιοποίηση μέτρων έγκαιρης διάγνωσης, αντιμετώπισης παραγόντων κινδύνου κ.λπ.

Αυτή τη λογική απαντάμε στο παράδειγμα της εξελισσόμενης πανδημίας κορονοϊού με την επίκληση της ατομικής ευθύνης για τον περιορισμό της εξάπλωσης, την πιστή εφαρμογή των μέτρων, μέχρι και την αυτοθεραπεία των ήπιων περιστατικών με απομόνωση στο σπίτι...

Αυτή η λογική συσκοτίζει την κρατική ευθύνη. Ας δούμε δύο παραδείγματα:

• Οι εργαζόμενοι που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου καλούνται να αποφύγουν συνωστισμό. Αποτελεί όμως ατομική τους ευθύνη να παραμείνουν σπίτι τους ή να αποφύγουν εργασίες που συνδυάζονται με επαφή με ευρύ κοινό, όταν κλιμακώνονται οι πιέσεις από την εργοδοσία, με την ανοχή κράτους και Επιθεώρησης Εργασίας, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως του εμπορίου, των τροφίμων, των μεταφορών κ.ά.;
• Πρόσφατη εγκύκλιος που εξέδωσε η Επιθεώρηση Εργασίας προκλητικά αναφέρει ότι «σε περίπτωση που εργαζόμενοι επιχείρησης χρειάζεται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό (...) πρέπει (...) πριν αποφασιστεί το ταξίδι να συνυπολογίζονται τα οφέλη (σ.σ. για τον εργοδότη) και οι κίνδυνοι (σ.σ. για τον ίδιο τον εργαζόμενο και τη δημόσια υγεία!)». Και το πόρισμα του «συνυπολογισμού» για το πού γέρνει η ζυγαριά θα γίνει όχι από αυτούς που εκτίθενται στον κίνδυνο, αλλά από αυτούς που διασφαλίζουν κέρδη!...

Πέρα όμως από τα προφανή παραδείγματα, θα μπορούσε η πρόληψη και αντιμετώπιση μίας πανδημίας να είναι ατομικό θέμα;

Προφανώς όχι σε ό,τι αφορά τη διασφάλιση αναγκαίων υποδομών, τη διαμόρφωση στρατηγικής πρόληψης, επιδημιολογικής επαγρύπνησης και αντιμετώπισης - αυτά δεν θα μπορούσαν να είναι ατομική ευθύνη.

Αλλά ακόμα και το σκέλος της υλοποίησης μέτρων ατομικής υγιεινής και περιορισμού είναι μεθοδολογικό σφάλμα να το αντιμετωπίζει κανείς ως ατομική ευθύνη. Η προβολή της ατομικής ευθύνης συνδέεται με την αυταπάτη της ατομικής διεξόδου. Οδηγεί στο να βλέπεις τον διπλανό σου ως πιθανή εστία λοίμωξης ή να τον βλέπεις ανταγωνιστικά στην προμήθεια μέσων ατομικής προστασίας. Οχι ως αναγκαίο σύμμαχο για να προστατευτεί η κοινότητα, το σύνολο, και ιδιαίτερα οι ευπαθείς ομάδες.

Αυτή η λογική της ατομικής διεξόδου συνδέεται με την εξάντληση κατάλληλων μασκών προστασίας αναπνοής, που στοιβάζονται για ατομική ανορθολογική χρήση ή από μεγάλες εταιρείες, ενώ την ίδια στιγμή λείπουν από υγειονομικούς, νοσηλευτές, γιατρούς, κλιμακώνοντας τους κινδύνους τόσο για τους ίδιους όσο και για τη διασπορά και ταχεία εξάπλωση της επιδημίας...

Αντίστοιχα, η προβολή της ατομικής ευθύνης απέναντι στην πανδημία είναι λογικό να οδηγεί ασθενείς να αναζητήσουν ατομικά τη διέξοδο. Με αυτό το σκεπτικό αναζητούν το διαγνωστικό τεστ σε επιτήδειους επιχειρηματίες και ομίλους, ακόμα και χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις και εκθέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τον εαυτό τους και τη δημόσια υγεία.

Μαζί με το ιδεολόγημα για την ατομική ευθύνη και διέξοδο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος και το αυστηρό κάλεσμα από την κυβέρνηση για άκριτη αποδοχή όλων των μέτρων και κάθε κλιμάκωσης της επίθεσης, στο όνομα της δήθεν αμερόληπτης και αταξικής επιστήμης. Αναδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι η επιστήμη έχει ταξικό πρόσημο, το οποίο συχνά καθορίζεται από τον χρηματοδότη της έρευνας...

Αυτό αναδεικνύεται από τους κλιμακούμενους ανταγωνισμούς φαρμακοβιομηχάνων, σε έναν αγώνα δρόμου για την παραγωγή αντι-ιικών φαρμάκων ή εμβολίων. Σε αυτόν τον αγώνα δρόμου η προστασία της δημόσιας υγείας γίνεται το όχημα για τη διασφάλιση ικανοποιητικού ποσοστού κέρδους για το επενδυόμενο κεφάλαιο. Η χρηματοδότηση της έρευνας, οι προτεραιότητες του κεφαλαίου και οι δυνατότητες των συστημάτων Υγείας οδηγούν σε διαφορετικές επιστημονικές στρατηγικές.

Αυτό αναδεικνύεται από τις διαφορετικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Δεν είναι ίδια η προτεινόμενη στρατηγική σε Αγγλία, Σουηδία και σε Ιταλία, Ελλάδα ή σε Νότια Κορέα...

Αναδεικνύεται ακόμα και από τις ίδιες τις οδηγίες του ΕΟΔΥ, όταν παρουσιάζουν τις απλές χειρουργικές μάσκες ως δήθεν αποτελεσματικό μέσο προστασίας των υγειονομικών στην «Εκτίμηση κινδύνου και διαχείριση προσωπικού υπηρεσιών Υγείας με πιθανή έκθεση σε επιβεβαιωμένο κρούσμα λοίμωξης COVID-19 σε χώρους παροχής υπηρεσιών Υγείας». Στην ίδια εκτίμηση ομολογούν ότι ο χρόνος καραντίνας για τη λοίμωξη με τον κορονοϊό είναι λάστιχο, αφού για όλους είναι 14 μέρες αλλά για τους υγειονομικούς περιορίζεται «από τις αντοχές του συστήματος Υγείας» στις 7 μέρες...

Από αυτή την άποψη, αποτελεί ζητούμενο το αν και κατά πόσο αξιοποιήθηκαν θετικές πλευρές από την πείρα της Κίνας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μιας χώρας που αξιοποίησε δυνατότητες σχεδιασμού που διαμορφώθηκαν προτού επικρατήσουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και πέτυχε θεαματικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Αν, για παράδειγμα, η εξαντλητική διερεύνηση των κρουσμάτων, αλλά και η κατάλληλη αντιμετώπισή τους σε ειδικά διαμορφωμένα έκτακτα νοσοκομεία, συνέβαλαν ή όχι στον περιορισμό της πανδημίας. Πόσο μακριά είναι αυτή η προσέγγιση από τη λογική «μείνε μόνος σου και γίνε γιατρός του εαυτού σου», που αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο του παραλογισμού της ατομικής ευθύνης απέναντι στον περιορισμό της πανδημίας.

Τελικά η λογική που μεταφέρει το κύριο βάρος στην ατομική ευθύνη μπορεί να βοηθάει να αποκρύψουν τις ευθύνες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κυριαρχίας των νόμων της αγοράς και του κέρδους, να αποσιωπήσουν, πέρα από τις ευθύνες, και τις συνέπειες στη δημόσια υγεία. Δεν βοηθάει όμως στην πρόληψη και αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η ατομικότητα κόντρα στη συλλογικότητα, η ατομική διέξοδος κόντρα στη συλλογική διεκδίκηση, το ατομικό κέρδος κόντρα στο συλλογικό - κοινωνικό όφελος, ο σχεδιασμός με βάση το ατομικό κέρδος κόντρα στον κεντρικό σχεδιασμό για την αναλογική κάλυψη των σύγχρονων αναγκών.

Αναδεικνύεται για άλλη μία φορά η τεράστια αντίφαση με τις δυνατότητες πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων για τη δημόσια υγεία, που τελικά μένουν αναξιοποίητες ακριβώς από την επικράτηση των νόμων της αγοράς και των επιλογών - προτεραιοτήτων του κεφαλαίου. Αναδεικνύεται η επικαιρότητα και αναγκαιότητα του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού για την ολόπλευρη αξιοποίηση επιστημονικών δυνατοτήτων για την πρόληψη και προστασία της δημόσιας υγείας και συνολικότερα.

Αναδεικνύεται η υπεροχή του σοσιαλισμού για την ολόπλευρη αξιοποίηση των επιστημονικών επιτευγμάτων και δυνατοτήτων για την αναλογική κάλυψη λαϊκών αναγκών, πολύ περισσότερο όταν απαιτούνται επαγρύπνηση και συλλογική, οργανωμένη απόκριση σε κινδύνους όπως η εξελισσόμενη πανδημία.

Σε αυτή την αντιπαράθεση ο εργάτης, η εργάτρια, η λαϊκή οικογένεια, οφείλουν να πάρουν σαφή θέση. Ασφαλώς πρέπει να τηρήσουμε τα ατομικά μέτρα προφύλαξης της υγείας μας. Ομως αυτό δεν αρκεί. Με ζωντανή τη συλλογικότητά μας, με ζωντανό τον οργανωμένο αγώνα μας, να αντιπαρατεθούμε με όλους τους εχθρούς της δημόσιας υγείας. Να αντιπαρατεθούμε με το σύστημα που αντιμετωπίζει ως ευκαιρία την πανδημία για να μας κλείσει στους εαυτούς μας.

Να περιφρουρήσουμε οργανωμένα και συλλογικά τους γερόντους, τις ευπαθείς ομάδες, τη δημόσια υγεία, και να σταθούμε απέναντι στην ατομική ευθύνη του καθενός από μας να πάρει θέση ενάντια στην πολιτική που τσακίζει το δημόσιο σύστημα Υγείας, που επιβάλλει τους νόμους της αγοράς στην Υγεία, υπονομεύοντας τη δυνατότητα κάλυψης σύγχρονων αναγκών αλλά και αντιμετώπισης απειλών.

Να μην περάσει ο φόβος, η απομόνωση, να τη σπάσει η ταξική αλληλεγγύη και διεκδίκηση. Να κλονίσουμε συθέμελα το ιδεολογικό οπλοστάσιο όσων βλέπουν την πανδημία ως ευκαιρία κατεδάφισης των λαϊκών δικαιωμάτων. Από αυτή τη μάχη να βγούμε νικητές, πιο οργανωμένοι, πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι.

INTIME NEWS

Η στρατηγική αυτή είχε προσωρινό θετικό αποτέλεσμα για το κεφάλαιο. Με όχημα και τις συνολικότερες διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή - που αναγόρευσαν σε απαγορευμένες ζώνες μια σειρά από ανταγωνιστικούς τουριστικούς προορισμούς της ευρύτερης περιοχής - ο τουρισμός στην Ελλάδα είδε μια θεαματική αύξηση την περίοδο μετά την κρίση, φθάνοντας να αντιπροσωπεύει άμεσα το 12% του ΑΕΠ, ενώ η έμμεση συμμετοχή του, με βάση διάφορες αστικές εκτιμήσεις, ξεπερνούσε το 20% του ΑΕΠ¹. Η Ναυτιλία κατέγραφε μια συμβολή στο ΑΕΠ της χώρας της τάξης του 7%, ενώ αν αθροίσουμε και τις υπόλοιπες διεθνείς μεταφορές και τις έμμεσες επιδράσεις τους, η «εξωστρέφεια» συμβάλλει περίπου στο 40% - 45% του ΑΕΠ της χώρας και είχε, συνεπώς, ιδιαίτερα θετικό πρόσημο στις όποιες επιδόσεις κατέγραψε η εγχώρια οικονομία μετά την εκδήλωση της κρίσης.

Φυσικά, το αστικό αυτό αφήγημα, σκόπιμα, συσκοτίζει την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης ως ακρογωνιαίο λίθο για την καπιταλιστική κερδοφορία και την ανάπτυξη, και ο κλάδος του Τουρισμού είναι χαρακτηριστικός και γι' αυτό. Η εκτίναξη των εσόδων και των κερδών των ξενοδόχων και του κεφαλαίου γενικότερα δεν συνοδεύτηκε από ουσιαστική βελτίωση των μισθών και των εργασιακών συνθηκών στον κλάδο, αλλά αντίθετα βασίστηκε πάνω στους «μνημονιακούς» όρους εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης ως απαραίτητους για να διασφαλιστούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του. Η ανάπτυξη στον Τουρισμό δεν ήταν για όλους.

Ομως, όπως είχαμε προειδοποιήσει επανειλημμένα ως ΚΚΕ, η ασφαλής λύση της εξωστρέφειας είχε «κοντά ποδάρια», γιατί άφηνε την οικονομία ιδιαίτερα εκτεθειμένη σε διακυμάνσεις της παγκόσμιας οικονομίας και μάλιστα με πολλαπλασιαστικό τρόπο. Είχαμε, πολύ έγκαιρα, χαρακτηρίσει υπεραισιόδοξες τις προβλέψεις για ισχυρή ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας το επόμενο μεσοπρόθεσμο διάστημα, οι οποίες συσκότιζαν την αντικειμενική κατάσταση και το δεδομένο της ανάπτυξης αντιθέσεων στον καπιταλισμό διεθνώς που θα είχαν αντανάκλαση στην εγχώρια οικονομία².

Η μεγάλη αύξηση του εμπορίου και των μεταφορών σε φάση ανόδου της παγκόσμιας οικονομίας αντανακλάται με μια αντίστοιχη μεγάλη μείωσή τους σε φάση στασιμότητας ή συρρίκνωσης της παγκόσμιας οικονομίας. Αντίστοιχα, ο κλάδος του Τουρισμού μπορεί να μειωθεί δραστικά σε μια διακύμανση της οικονομίας αφού η αναψυχή και ο τουρισμός είναι απ' τις δαπάνες που μπορούν να περικοπούν σε μια φάση συρρίκνωσης του εισοδήματος των εργαζομένων.

Και στη διεθνή οικονομία η «κρίση του κορονοϊού», όπως αναφέρεται, είναι πραγματική και το μέγεθός της δεν μπορεί ακόμα να εξακριβωθεί. Το ότι ο κορονοϊός δεν είναι η αιτία αλλά απλά η αφορμή εκδήλωσης μιας κρίσης που «βρισκόταν στα σκαριά» στη διεθνή οικονομία είναι κάτι στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα.

Η διεθνής οικονομία βρίσκεται ήδη σε φάση στασιμότητας. Μάλιστα, για πρώτη φορά αναμένεται να καταγράψει σημαντική επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ ακόμα και η Κίνα. Η συζήτηση για το αν και πώς θα ξεπεράσει η διεθνής οικονομία την κρίση του κορονοϊού έχει μόλις αρχίσει, και ορισμένοι κάνουν λόγο για κρίση τύπου «V», δηλαδή μια απότομη ύφεση που θα τη συνοδεύσει μια απότομη ανάκαμψη. Η γερμανική Ντόιτς Μπανκ προέβλεψε ότι το ΑΕΠ των ΗΠΑ θα συρρικνωθεί σε ετησιοποιημένη βάση κατά 13% το δεύτερο τρίμηνο του 2020 και ότι θα δει μια απότομη αύξηση στη συνέχεια για να κλείσει με έναν ετήσιο ρυθμό συρρίκνωσης του 1%. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εντελώς την πιθανότητα να συμβεί αυτό στη διεθνή οικονομία. Ομως, ακόμα και αυτή η απίθανη αντίδραση απλά θα δώσει λίγο χρόνο, αφού το μέγεθος του προβλήματος που πρέπει να αντιμετωπίσει ο καπιταλισμός διεθνώς είναι πολύ μεγαλύτερο.

Ομως, οι επιπτώσεις στην εγχώρια οικονομία απ' αυτές τις εξελίξεις αναμένονται σημαντικά μεγαλύτερες, ακόμα και στην περίπτωση που η διεθνής οικονομία ανακάμψει προς το τέλος του 2020. Ηδη, επίσημες προβλέψεις - απ' το Δημοσιονομικό Συμβούλιο - κάνουν λόγο για πιθανή συρρίκνωση του ΑΕΠ σχεδόν 1% το 2020 με βάση ένα δυσμενές σενάριο.

Οπως αναφέραμε παραπάνω, ο Τουρισμός και η Ναυτιλία πλήττονται δυσανάλογα περισσότερο σε διακυμάνσεις του ΑΕΠ. Η μείωση του ΑΕΠ και του διαθέσιμου εργατικού εισοδήματος στις χώρες της ΕΕ - απ' τις οποίες έρχεται ο βασικός όγκος των τουριστών στην Ελλάδα - θα επιδράσει με έντονα αρνητικό τρόπο στον κλάδο του Τουρισμού. Το μέγεθος της κρίσης στις χώρες της ΕΕ ακόμα δεν μπορεί να υπολογιστεί, αλλά σίγουρα τόσο η ίδια η κρίση στην οικονομία όσο και οι δαπάνες των εργαζομένων για τη διαχείριση της κατάστασης θα επιδράσουν έντονα στον κλάδο του Τουρισμού το ερχόμενο διάστημα. Οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε μηδενικά επίπεδα, ενώ αν τα σενάρια για «βουτιά» της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας το δεύτερο τρίμηνο επιβεβαιωθούν, η δυνατότητα διάθεσης μεγάλων ποσών απ' το εργατικό εισόδημα για τουριστικές δαπάνες το τρίτο τρίμηνο του έτους φαντάζει μάλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Πέραν αυτών, η σύνδεση της κρίσης με τον κορονοϊό, ο μεγάλος περιορισμός της τουριστικής κίνησης και των μεταφορών γενικότερα και ο φόβος που έχει προκαλέσει η κατάσταση είναι επιπλέον παράγοντας που θα επιδράσει αρνητικά στην τουριστική κίνηση στη χώρα όλο το επόμενο διάστημα και όχι μόνο στο προσεχές μέλλον.

Παράλληλα, το ίδιο το φαινόμενο του κορονοϊού και οι άμεσες επιπτώσεις του στην εγχώρια οικονομία «τρέχουν» και αναμένεται να ενταθούν το επόμενο διάστημα.

Από όλες τις πλευρές το ενδεχόμενο μιας νέας βαθιάς κρίσης στην εγχώρια οικονομία φαντάζει ολοένα και πιο πιθανό το επόμενο διάστημα.

Οι επιπτώσεις του κορονοϊού είναι εμφανείς και πολλαπλές. Το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί, θα υπάρξει δημοσιονομικό κενό ακόμα και με τα όποια μέτρα χαλάρωσης πάρει η ΕΕ - που άλλωστε αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ιταλίας - και το επόμενο διάστημα θα απαιτηθούν σίγουρα νέα, πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, για να καλυφθούν τα κενά του προϋπολογισμού και νέα πρόσθετα μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Η αστική τάξη και η κυβέρνησή της ήδη ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα μέτρα στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου που θα λάβει δισεκατομμύρια ευρώ άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις, από άμεσα κονδύλια μέσω ΕΣΠΑ, φθηνά δάνεια μέχρι επιδότηση θέσεων εργασίας. Ομως, η αστική τάξη δεν αρκείται εκεί. Το κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» που δημιουργείται, τα διαγγέλματα για «εφιαλτικά μέτρα», η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η προετοιμασία κλιμάκωσης της κρατικής καταστολής και η επίκληση στην ανάγκη να δουλέψουμε όλοι για να ξαναχτίσουμε ό,τι καταστρέφεται φωτογραφίζουν ήδη μια επόμενη μέρα έντασης της εκμετάλλευσης για να περισωθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης.

Η διαχείριση του κορονοϊού από μόνη της και η «κοινωνική αποστασιοποίηση» που φέρνει έχουν ήδη φέρει μεγάλη συγκέντρωση υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων ηλεκτρονικού εμπορίου και απειλούν τις μικρότερες, ενώ η καθιέρωση της τηλεργασίας μπορεί να οδηγήσει κυριολεκτικά σε μια κατάσταση μόνιμης διαθεσιμότητας για εργασία, δηλαδή δραστική αύξηση της εκμετάλλευσης.

Ο λαός σήμερα πληρώνει, κυριολεκτικά ματώνει, για τη διαχείριση του κορονοϊού. Μετά τον κορονοϊό, ο λαός θα κληθεί να πληρώσει και πάλι, για τα σπασμένα της ανάπτυξης που «σχεδίασαν» και περηφανεύτηκαν γι' αυτήν όλο το προηγούμενο διάστημα η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της. Καμιά «θαυματουργή λύση» δεν έχει στα χέρια της η αστική τάξη για να θεραπεύσει το σύστημα που σαπίζει.

Το αστικό κράτος της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό με φιλολαϊκό τρόπο γιατί έχει άλλο στόχο: Να διασφαλίσει τα κέρδη του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα όχι απλά δεν μπορούν να παραδεχτούν τις τεράστιες ευθύνες τους για την κατάσταση, αλλά δεν διστάζουν να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Δεν θα τους το επιτρέψουμε.

Παραπομπές:

1. Οι προτάσεις του ΟΕΕ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορονοϊού, 3/2020.

2. Η ελληνική οικονομία στη σκιά της διεθνούς επιβράδυνσης, «Ριζοσπάστης» 7/9/2019.

LaPresse

Ετσι, στις αρχές της βδομάδας ο «διαβολικά καλός» κ. Τραμπ χαρακτήρισε τον νέο κορονοϊό «κινέζικο», για να ακολουθήσει σφοδρή αντίδραση του εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Γκενγκ Σουάνγκ, που κατηγόρησε τον Τραμπ πως «στιγματίζει» την Κίνα.

Προηγήθηκε τοποθέτηση άλλου εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Ζάο Λιζιάν, που με ανάρτηση στο Twitter άφηνε να εννοηθεί πως οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις σχετίζονται με την επιδημία στη Γουχάν. Ο Λιζιάν, σχολιάζοντας δήλωση του διευθυντή του Αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, Ρόμπερτ Ρέντφιλντ, που παραδέχθηκε ότι κάποιοι Αμερικανοί, που πιστευόταν ότι είχαν πεθάνει από γρίπη, ίσως στην πραγματικότητα να πέθαναν από τον νέο κορονοϊό, αναρωτήθηκε: «Πότε εμφανίστηκε ο "ασθενής - μηδέν" στις ΗΠΑ; Πόσοι άνθρωποι έχουν μολυνθεί. Ποια είναι τα ονόματα των νοσοκομείων; Ισως ο στρατός των ΗΠΑ να έφερε την επιδημία στη Γουχάν. Δημοσιεύστε τα στοιχεία σας! Οι ΗΠΑ μάς χρωστούν μια εξήγηση».

Από τη μεριά του, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Ο' Μπράιεν, επέμεινε ότι ο κορoνοϊός ξεκίνησε από τη Γουχάν και κατηγόρησε τις κινεζικές αρχές για έλλειψη συνεργασίας και προσπάθεια συγκάλυψης, που «κόστισαν δύο μήνες στην αντίδραση της διεθνούς κοινότητας».

Είναι δύσκολο κάποιος να προφητεύσει για το ποιος έχει δίκιο. Η αλήθεια είναι πως, παρά τις Διεθνείς Συμφωνίες απαγόρευσης των βιολογικών όπλων του 1972 και του 1975, υπάρχουν πλέον ισχυρές ενδείξεις πως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κάθε άλλο παρά έχουν παραιτηθεί από το να έχουν και βιολογικά όπλα, τα οποία εκσυγχρονίζουν και μπορούν να αξιοποιήσουν. Ετσι, π.χ., κατά καιρούς η Κούβα έχει επίσημα κατηγορήσει τις ΗΠΑ για χρήση σε βάρος της βιολογικών όπλων, μικροοργανισμών κ.ο.κ.

Γνωρίζουμε, επίσης, πως επίσημα το 2018 η Ρωσία είχε θέσει το ζήτημα του ελέγχου εργαστηρίων «βιολογικών ερευνών», που έχουν οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ σε διάφορες χώρες (π.χ. Καζακστάν, Αρμενία), που σίγουρα δεν είναι τα μόνα, αφού σύμφωνα με παλιότερο δημοσίευμα του ρωσικού «Σπούτνικ», οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν 400 ανάλογα εργαστήρια σε 25 χώρες του κόσμου. Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρονταν παράξενα γεγονότα μολύνσεων ανθρώπων, σε περιοχές όπου λειτουργούν τέτοια εργαστήρια. Σύμφωνα με άλλο ρωσικό δημοσίευμα, το αμερικανικό «βιολογικό εργαστήρι» στο Καζακστάν ασχολούνταν και με νυχτερίδες, και ως γνωστόν ο νέος κορoνοϊός σχετίζεται με αυτές. Την ύπαρξη και λειτουργία του συγκεκριμένου εργαστηρίου έχει καταγγείλει το Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν.

Ο Σεργκέι Γκλάζιεφ, οικονομολόγος, ακαδημαϊκός, πρώην υπουργός, πρώην σύμβουλος του Ρώσου Προέδρου, σε πρόσφατη συνέντευξή του ευθέως έδειξε τις ΗΠΑ στην κατασκευή του νέου κορoνοϊού: «Κάθε παγκόσμιος πόλεμος διακρίνεται από τις δικές του πρωτοποριακές μεθόδους πολέμου. Οι Αμερικανοί ήταν οι πρώτοι που αποκάλυψαν αυτό το βιολογικό όπλο. Και οι προηγούμενες δοκιμές, όπως ο Εμπολα και η γρίπη των πτηνών, ήταν απλώς πειράματα, που οδηγούσαν στο δρόμο για τον σχηματισμό ενός στοχευμένου ιού επιλεκτικής δράσης. Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα στην παγκόσμια αλυσίδα. Οταν μιλάμε για υβριδικό πόλεμο, είναι καλύτερο να αξιολογήσουμε με προσοχή τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε. Κι αυτός ο υβριδικός παγκόσμιος πόλεμος συνεχίζεται εδώ και 10 χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση, η οποία δεν έχει εξαφανιστεί. Ο στόχος αυτού του πολέμου για την αμερικανική παγκόσμια κυρίαρχη ελίτ είναι ξεκάθαρος κι είναι η διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας. Κύρια στο στόχαστρό τους είναι η Κίνα και η Ρωσία, δεδομένου ότι εδώ η κατάσταση τους έχει ξεφύγει από τον έλεγχό τους». Σύμφωνα με τον Γκλάζιεφ, ο νέος κορονοϊός και η ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου είναι τμήματα της ίδιας «τεχνητής αλυσίδας».

Ασχετα όμως από το εάν ο SARS COV-2 είναι ένας κατασκευασμένος ή όχι κορoνοϊός, εκείνο που είναι σίγουρο είναι η τεράστια επίδραση που αυτός ασκεί στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, στους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται σε αυτήν. Τρία σημαντικά στοιχεία, που το ΚΚΕ έχει εντοπίσει στις αναλύσεις του, όπως είναι η αβεβαιότητα της αναιμικής παγκόσμιας ανάπτυξης, η ενίσχυση της πολιτικής του προστατευτισμού στις καπιταλιστικές οικονομίες και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, λαμβάνουν πλέον νέες διαστάσεις.

Ηδη σήμερα όλοι εκείνοι, που το προηγούμενο διάστημα πανηγύριζαν για τη λεγόμενη «επιστροφή στην κανονικότητα» και για την «ανάπτυξη», που είχε σκληρό ταξικό πρόσημο υπέρ των κερδών του κεφαλαίου, είναι τώρα αναγκασμένοι να ομολογήσουν πως οι καπιταλιστικές οικονομίες θα κινηθούν το επόμενο διάστημα σε ρυθμούς ύφεσης και κρίσης.

Επιπλέον, διάφορες αστικές κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα προστατευτισμού, κλείνουν σύνορα, διακόπτουν διακρατικές οικονομικές συναλλαγές, αυξάνουν τους δασμούς, αλλά και χρηματοδοτούν σχέδια «στήριξης» των επιχειρηματιών τους. Η «φαγωμάρα» τους έφτασε μέχρι και στην επιδίωξη ελέγχου του εμβολίου, που ετοιμάζει η γερμανική εταιρεία βιοτεχνολογίας «CureVac» και που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ φέρεται να προσπάθησε να αγοράσει για αποκλειστική χρήση στη χώρα του. Να σημειωθεί πως ο μεγαλομέτοχος της συγκεκριμένης γερμανικής εταιρείας, που έχει χρηματοδοτηθεί και από την ΕΕ, συνδέεται με τον δισεκατομμυριούχο Μπιλ Γκέιτς, που πριν από 5 χρόνια είχε «προφητεύσει» την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων εξαιτίας ενός φονικού ιού.

Σήμερα, στη «ζούγκλα» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αντί της αλληλεγγύης και της συνεργασίας για το ξεπέρασμα της πανδημίας, βλέπουμε 10-15 μεγάλα μονοπώλια του χώρου της βιοτεχνολογίας (αμερικανικά, γερμανικά, ρωσικά, ιαπωνικά, κινεζικά κ.ο.κ.) να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα εφεύρει το εμβόλιο, για να αυξήσει τα κέρδη του.

Την ίδια ώρα, ο Τραμπ ανακοίνωσε πακέτο ενίσχυσης των αμερικανικών μονοπωλίων της τάξης των 50 δισ. δολαρίων, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο για προετοιμαζόμενο «πακέτο» 850 δισ. δολαρίων. Ανάλογα μέτρα, καθώς και μέτρα δημοσιονομικής χαλάρωσης, λαμβάνουν όλες οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Εννοείται πως η «μερίδα του λέοντος» των χρημάτων θα κατευθυνθεί στην ενίσχυση των μεγάλων μονοπωλίων (των αερομεταφορών, της αυτοκινητοβιομηχανίας, των ενεργειακών μεγαθηρίων κ.ά.), η κερδοφορία των οποίων πλήττεται σε συνθήκες ύφεσης των καπιταλιστικών οικονομιών και εμπορικών «πολέμων». «Πόλεμοι» που δεν διεξάγονται μόνο μέσα από τις κυρώσεις, που επιβάλλουν η μια στην άλλη καπιταλιστική χώρα, όπως π.χ. είναι οι κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας, αλλά και με καλυμμένους τρόπους, όπως το πρόστιμο ύψους 1,1 δισ. ευρώ, που επέβαλε πρόσφατα στην «Apple» η γαλλική Επιτροπή Ανταγωνισμού, «για πρακτικές που αντιβαίνουν τους κανόνες ανταγωνισμού».

Η ραγδαία πτώση της τιμής του πετρελαίου στα 30 δολάρια το βαρέλι παρουσιάστηκε ως «πόλεμος» μεταξύ Σαουδαράβων και Ρώσων, που δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν στη μείωση της παραγωγής του πετρελαίου, ώστε να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα την τιμή του. Ωστόσο, πολλά δείχνουν πως έχουμε να κάνουμε με κάτι παραπάνω, που δεν αφορά απλώς τις δύο αυτές χώρες, αλλά τις ΗΠΑ, που τα τελευταία χρόνια χάρη στο σχιστολιθικό πετρέλαιο έχουν αναδειχθεί σε ισχυρό εξαγωγέα πετρελαίου. Οι χαμηλές τιμές στο πετρέλαιο υπολογίζεται πως θα πλήξουν τις αμερικανικές εξορυκτικές εταιρείες, που εξορύσσουν σχιστολιθικό πετρέλαιο και τις τράπεζες, που συνδέονται με αυτές.

Πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να μαντέψουν πώς θα είναι ο κόσμος μας μετά το τέλος της πανδημίας Covid-19 και αν αυτή μπορεί να ανατρέψει τις τάσεις της «παγκοσμιοποίησης» των τελευταίων δεκαετιών. Κάποιοι ισχυρίζονται πως ο SARS COV-2 μπορεί να παίξει έναν ρόλο «δημιουργικής καταστροφής» για το καπιταλιστικό σύστημα, που θα «διορθώσει» στρεβλώσεις της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς να προκληθεί πόλεμος.

Αλλοι, αντίθετα, εκτιμούν πως ο SARS COV-2 θα μας οδηγήσει σε μια παγκόσμια κατάσταση, όπου «η παλιά παγκόσμια τάξη», των υπολειμμάτων του όποιου διεθνούς δικαίου, θα καταρρεύσει, ανοίγοντας νέους «κύκλους» μεγάλων αιματοχυσιών. Ολοι τους, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν πως σε κάθε σενάριο «το μάρμαρο» θα το πληρώσουν οι λαοί!

Σ' αυτές τις συνθήκες και σε όλο του το μεγαλείο διαφαίνεται πως αυτό το σύστημα «νοσεί» βαθιά. Η πανδημία Covid-19 δείχνει:

• Τη «γύμνια» των δημόσιων συστημάτων Υγείας ακόμη και ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, προς όφελος της εμπορευματοποίησης των συστημάτων Υγείας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
• Πως η καπιταλιστική αναρχία στην παραγωγή αδυνατεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες.
• Πως ακόμη κι αυτό το εμβόλιο μπορεί να είναι αντικείμενο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για να μη μιλήσουμε για τα βιολογικά και τους «υβριδικούς» πολέμους τους.
• Πως εκατομμύρια άνθρωποι το επόμενο διάστημα θα κινδυνέψουν να χάσουν την εργασία τους, εξαιτίας όχι του Covid-19, αλλά του ότι η καπιταλιστική οικονομία κινείται στη βάση του κέρδους των λίγων, που βλέπουν αυτά τα κέρδη να συρρικνώνονται και ετοιμάζονται να μεταφέρουν τα βάρη και πάλι στις πλάτες των πολλών.

Η μελέτη της πείρας του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και σε άλλες χώρες είναι πολύτιμη, μεταξύ άλλων και για την αντιμετώπιση της επιδημίας ευλογιάς στη Μόσχα, στα 1959, που είχε μεταφερθεί εκεί από την Ινδία. Τα ισχυρά συστήματα Υγείας, το βάρος που δόθηκε στην Πρόληψη, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα, στα σύγχρονα, καλά χρηματοδοτούμενα και στελεχωμένα νοσοκομεία, με επαρκείς μονάδες εντατικής θεραπείας, τονίζουν τα πλεονεκτήματα της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης και του κεντρικού σχεδιασμού, της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που είναι αναγκαία και ικανή να βγάλει τους εργαζόμενους από το «σαράκι» του καπιταλισμού και των αδιεξόδων του.

Copyright 2020 The Associated

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Στην πραγματικότητα, για την αστική τάξη, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας ούτε ο εχθρός που αντιμετωπίζουν είναι κοινός ούτε θα θρηνήσουν το ίδιο θύματα και ούτε φυσικά θα βγουν από κοινού νικητές. Η εμπειρία από την πρόσφατη καπιταλιστική οικονομική κρίση, η οποία παρουσιάστηκε και πάλι ως κοινή απειλή της κοινωνίας, είναι πολύ διδακτική. Κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαύρισαν και βγήκαν από αυτήν πιο δυνατοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεινοπάθησαν και βρέθηκαν με τσακισμένα τα δικαιώματά τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν τις ίδιες συνθήκες διαβίωσης ούτε τις ίδιες δυνατότητες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ο μεγαλομέτοχος των επιχειρηματικών ομίλων με τον εργαζόμενο, τον βιοπαλαιστή, τον συνταξιούχο.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της αξιοποιούν τα τεράστια προβλήματα που προκαλούν στους εργαζόμενους και το λαό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και η αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική τους για να τους στερήσουν κι άλλα δικαιώματα, να τους χειραγωγήσουν και να τους υποτάξουν, είτε το πρόβλημα αυτό λέγεται οικονομική κρίση, πόλεμος, ανεργία, προσφυγιά, είτε σήμερα πανδημία κορονοϊού, με όποια ιδιομορφία έχει φυσικά καθένα από αυτά.

Ετσι, στο σοβαρό ζήτημα των μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης του κορονοϊού, πέρα από την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητά τους, εξαιτίας κυρίως της διάλυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, σημαντική παράμετρος που προκύπτει και δεν πρέπει να υποτιμηθεί είναι η κατεύθυνση και ο τρόπος επιβολής τους.

Η αξιοποίηση δηλαδή της ανάγκης για μέτρα προστασίας του πληθυσμού από την επιδημία για την ενίσχυση κατασταλτικών λειτουργιών και πρακτικών του αστικού κράτους και κυρίως τη «νομιμοποίησή» τους στη συνείδηση των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας.

Το πραγματικό πρόβλημα του κορονοϊού αξιοποιείται πολλαπλά από την κυβέρνηση και το αστικό κράτος. Ανάμεσα στα άλλα, για την αδιαμαρτύρητη αποδοχή, ως «μονόδρομου», μέτρων παραπέρα δραστικού περιορισμού συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, φακελώματος και ελέγχου της προσωπικής ζωής, ακόμη και τη συλλήβδην «δαιμονοποίηση» ανθρώπων, στη συγκεκριμένη περίπτωση φορέων του ιού ή υπόπτων ως «κοινωνικά ανεύθυνων». Τελικά, είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη αν νοσήσεις...

Δεν υποτιμούμε καθόλου βεβαίως φαινόμενα ανευθυνότητας, χαλαρής αντιμετώπισης του ζητήματος, την ανάγκη ακόμα και ορισμένων περιοριστικών μέτρων προστασίας ειδικά για ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού (π.χ. ευπαθείς ομάδες, ηλικιωμένοι κ.λπ.) , όμως οι μαζικές διαστάσεις που παίρνει το ζήτημα της διάδοσης δεν εξηγούνται απλώς από την παραβίαση τέτοιων μέτρων αλλά αποκαλύπτουν το βάθος της γύμνιας του συστήματος Υγείας, την αδυναμία σχεδιασμένης αντιμετώπισης της πανδημίας.

Η παραλυτική επίδραση που έχει η δημιουργία κλίματος έντονου και γενικευμένου φόβου στη συνείδηση των εργαζομένων, που ενισχύεται καθημερινά από τα ΜΜΕ, αξιοποιείται για την πειραματική εφαρμογή λειτουργιών και πρακτικών «κατάστασης πολιορκίας» του αστικού κράτους, οι οποίες υπάρχουν ως σχέδια στα συρτάρια των επιτελείων του και τα οποία γίνεται σήμερα προσπάθεια να δοκιμαστούν στην πράξη και να εμπεδωθούν στην κοινωνική συνείδηση, να εξοικειωθούν οι εργαζόμενοι και ο λαός μαζί τους.

Ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα είναι η ανακοίνωση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, μέσα στη βδομάδα που πέρασε, με την οποία, υπό τη μορφή «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», απαγορεύονται άμεσα οι δημόσιες συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων με απειλή προστίμου 1.000 ευρώ στους παραβάτες, στο όνομα της αντιμετώπισης του κορονοϊού. Είχε προηγηθεί η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «οι συναθροίσεις αποτελούν τις μεγαλύτερες παγίδες, γι' αυτό και τις απαγορεύουμε».

Και αυτό, όταν πολυπληθείς συγχρωτισμοί ανθρώπων παρατηρούνται καθημερινά - και μάλιστα σε κλειστούς χώρους - όπως τα σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, τα εργοστάσια, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι αστυνομικές και στρατιωτικές μονάδες κ.λπ.

Ταυτόχρονα, οι νέες «συστάσεις» περιορισμού της κυκλοφορίας (μόνο για μετάβαση σε εργασιακούς χώρους, φαρμακεία κ.λπ.) δημιουργούν αντικειμενικούς περιορισμούς στη λειτουργία εργατικών σωματείων και άλλων μαζικών φορέων, την ώρα που φουντώνουν τα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και λήψης αντεργατικών μέτρων. Μόνο τον περασμένο μήνα, οι απολύσεις ξεπέρασαν τις 40.000.

Σχετικό είναι και το παράδειγμα στη Γαλλία, όπου ενώ διεξάγονταν κανονικά οι δημοτικές εκλογές την περασμένη Κυριακή, απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις - διαδηλώσεις και υπήρξε τελικά σύγκρουση αστυνομίας - «κίτρινων γιλέκων».

Απαρατήρητη επίσης δεν πρέπει να περάσει η ενεργοποίηση του επιχειρησιακού σχεδίου «Αρτεμις» στην οποία προχωρεί η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ), που δημιουργεί μια υποδομή ηλεκτρονικού φακελώματος και καταστολής.

Στο όνομα της αντιμετώπισης του κορονοϊού, τίθενται άμεσα σε λειτουργία δύο κέντρα επιχειρήσεων, ενώ υπάρχουν σκέψεις για τη δημιουργία και ενός τρίτου που θα έχει εποπτικό ρόλο. Το ένα από αυτά θα βρίσκεται στη ΓΑΔΑ και θα λειτουργεί ως «κέντρο ιχνηλάτησης», με αρμοδιότητα να εντοπίζει τον κύκλο επαφών των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και να λαμβάνει μέτρα καραντίνας. Το δεύτερο κέντρο επιχειρήσεων θα βρίσκεται στο Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής, στο Χαλάνδρι, και θα λειτουργεί ως «κέντρο ενημέρωσης», με αρμοδιότητα να επικοινωνεί με άτομα από το περιβάλλον ασθενών με κορονοϊό, δίνοντάς τους οδηγίες για την τήρηση της καραντίνας.

Ας σημειωθεί σχετικά ότι στο Ισραήλ η κυβέρνηση εξουσιοδότησε την Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας (Σιν Μπετ) να θέσει τις τεχνολογίες αιχμής που διαθέτει στην υπηρεσία της «εθνικής προσπάθειας», όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της. Σύμφωνα με διευκρινίσεις του μέτρου, οι οποίες διέρρευσαν στον ισραηλινό Τύπο, η αστυνομία θα μπορεί, μέσω των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και χωρίς την άδεια της Δικαιοσύνης, να προχωρεί σε γεωγραφικό εντοπισμό των φορέων του κορονοϊού και των προσώπων που βρίσκονται σε καραντίνα. Ετσι, θα μπορεί να εντοπίζει πού είχαν κινηθεί οι ασθενείς για διάστημα 14 ημερών πριν από τη διάγνωσή τους με τον κορονοϊό, ώστε «να ανιχνεύει τα δρομολόγιά τους και τα πρόσωπα με τα οποία ήρθαν σε επαφή».

Και βέβαια, ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα είναι η προετοιμασία του κλίματος για την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας στη χώρα μας, όπως ήδη εφαρμόζεται σε ορισμένα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης.

Η προστασία της δημόσιας υγείας δεν εξασφαλίζεται με τέτοιου είδους ακραίες κατασταλτικές διατάξεις, οι οποίες θίγουν τις λαϊκές ελευθερίες, αλλά κυρίως με μέτρα πρόληψης - πρώτ' απ' όλα στους μεγάλους εργασιακούς χώρους - και με την αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο με ευθύνη της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, έχει οδηγηθεί σε διάλυση.

Η επίκληση πορισμάτων επιστημονικών μελετών για τη δικαιολόγηση τέτοιων μέτρων δεν είναι πειστική, αφού είναι γνωστό ότι αυτά καθοδηγούνται, ερμηνεύονται και εφαρμόζονται κατά το δοκούν, με πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων, γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν και σημαντικά διαφορετικές πρακτικές από κράτος σε κράτος, όσον αφορά την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης πανδημίας.

Αν νομίζει λοιπόν η κυβέρνηση ότι βρήκε την ευκαιρία, αξιοποιώντας την εξαιρετικά δύσκολη αυτή συγκυρία για το λαό μας, να υλοποιεί «εν μία νυκτί» αντιδραστικά μέτρα που έχει στο συρτάρι της για να βάλει στην καραντίνα τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, είναι γελασμένη.

Τώρα, είναι ανάγκη να ξεπεραστεί ο παραλυτικός φόβος, να μη νομιμοποιηθεί στη λαϊκή συνείδηση η άκριτη αποδοχή κάθε κυβερνητικού μέτρου. Να αποκρουστεί η επικίνδυνη λογική τού «ο σώζων αυτόν σωθήτω» που καλλιεργεί η κυβέρνηση, να αναπτυχθεί η λαϊκή αλληλεγγύη.

Τώρα, πρέπει να δυναμώσει η συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας για την προστασία της υγείας τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Το ΚΚΕ θα πρωτοστατήσει για άλλη μια φορά σε αυτόν τον αγώνα, μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες, σύνθετες και ιδιαίτερα απαιτητικές συνθήκες. Για να είναι ο λαός μας εκείνος που θα βγει τελικά νικητής από αυτές.

Αξιοποιώντας ανεπαρκή μέτρα για τους εργαζόμενους και τους δεκάδες χιλιάδες απολυμένους αυτών των ημερών, με βασικό το έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ για 45 μέρες από τον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή από τους φόρους, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πληρώνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα - η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανιστεί ως «προστάτης» των εργαζομένων και «εγγυητής» των δικαιωμάτων τους. Είναι όμως αυτή που έδωσε το «πράσινο φως» για τη νέα κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης, για την «απογοητευτική έως τραγική εικόνα της αγοράς εργασίας τον μήνα Μάρτιο», που «θυμήθηκε» κατόπιν εορτής ο υπουργός Εργασίας, σε μια ομολογία ενοχής.

Από την πρώτη στιγμή της εξάπλωσης του κορονοϊού στη χώρα, η κυβέρνηση έσπευσε να ενισχύσει πολύμορφα την εργοδοσία.

Αφενός, ανακοίνωσε και συνεχίζει να ανακοινώνει μια σειρά από «διευκολύνσεις» για το κεφάλαιο, όπως αναστολή καταβολής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, επιδοτήσεις επιτοκίων δανείων και πρόσβαση σε διάφορα «χρηματοδοτικά εργαλεία» για την «παροχή πρόσθετης ρευστότητας στις επιχειρήσεις», εξαγγέλλοντας ποσά αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, δεκάδες φορές μεγαλύτερα από την πενιχρή «έκτακτη ενίσχυση» του δημόσιου συστήματος Υγείας, που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα φτάσει μόλις στα 200 εκατ. ευρώ.

Αφετέρου, έδωσε στην εργοδοσία νέα όπλα, στο έδαφος του ήδη τεράστιου αντιλαϊκού νομικού οπλοστασίου που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, για να τσακίσει παραπέρα τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση, με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τις εγκυκλίους που εξέδωσε:

-- Εδωσε στις επιχειρήσεις το «ελεύθερο» και ένα μεγάλο χρονικό περιθώριο να «απογειώσουν» τις απολύσεις, αλλά και τη συνολική επίθεση σε συμβάσεις, μισθούς, εργασιακά δικαιώματα. Στο έδαφος αυτό, μέσα σε δύο μόλις βδομάδες έγιναν 115 χιλιάδες απολύσεις (41 χιλιάδες περισσότερες από τις προσλήψεις!). Σε ακόμα περισσότερους επιβλήθηκαν από την εργοδοσία δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, εκ περιτροπής εργασία, μειώσεις μισθών, γενίκευση της «ευελιξίας» κ.ο.κ.

-- Διευκόλυνε παραπέρα τους εργοδότες να κάνουν ακόμα πιο «λάστιχο» το χρόνο εργασίας, αναστέλλοντας την υποχρέωσή τους να καταχωρούν καθημερινά στο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» «κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας των εργαζομένων, καθώς και την υπερεργασία και τη νόμιμη, κατά την ισχύουσα νομοθεσία, υπερωριακή απασχόληση». Η καταχώρηση θα «μαγειρεύεται» πλέον εκ των υστέρων, μια φορά το μήνα...

-- Στο όνομα των «έκτακτων αναγκών» της περιόδου, ειδικά σε μια σειρά κλάδων με αυξημένη κίνηση, επέτρεψε το παραπέρα ξεχαρβάλωμα και χτύπημα των ωραρίων εργασίας και της κυριακάτικης αργίας, χωρίς ταυτόχρονα να διασφαλίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, με πλήρες ωράριο και πλήρη δικαιώματα και αυστηρά με 8ωρο - 5ήμερο. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες για τουλάχιστον 6 μήνες να επιβάλλουν μονομερώς υπερωριακή απασχόληση ακόμα και όταν έχουν εξαντλήσει τα «νομίμως προβλεπόμενα ανώτατα όρια υπερωριακής απασχόλησης», και μάλιστα χωρίς να υπάρχει προηγουμένως σχετική έγκριση του υπουργείου Εργασίας. Στις επιχειρήσεις παραγωγής, μεταφοράς και εφοδιασμού τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων και παραϊατρικού υλικού δίνει το δικαίωμα να απασχολούν τους εργαζόμενους τις Κυριακές και τις αργίες, χωρίς να υποχρεώνει την εργοδοσία να μετατρέψει άμεσα τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης σε πλήρους απασχόλησης.

-- Εδωσε στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να επιβάλλουν μονομερώς την τηλεργασία, ένα μέτρο που δεν είναι «έκτακτο», όπως παρουσιάζεται, αλλά σχεδιάζεται εδώ και χρόνια, καθώς εξαφανίζει τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο, καθιστά τους εργαζόμενους «εύκαιρους» για την εργοδοσία κάθε ώρα και κάθε μέρα, μειώνοντας ταυτόχρονα μια σειρά από λειτουργικά της έξοδα. Το μέτρο αυτό έχει την πλήρη στήριξη του εργατοπατερισμού, καθώς το περιέλαβε ως όρο στην ΕΓΣΣΕ ήδη από το 2006, «με στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων»!

-- Αντί να διασφαλίσει την υποχρεωτική παροχή πρόσθετης άδειας με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους που χρειάζεται να λείψουν από τη δουλειά τους λόγω του κορονοϊού (είτε γιατί νόσησαν, είτε για προληπτικούς λόγους ή γιατί πρέπει να φροντίσουν μέλος της οικογένειάς τους), άφησε την εργοδοσία ανεξέλεγκτη να «μοιράζει» αβέρτα άδειες άνευ αποδοχών, να πιέζει τους εργαζόμενους για υποχρεωτική χρήση της κανονικής άδειας. Ακόμα και η «άδεια ειδικού σκοπού» για τους εργαζόμενους γονείς, που προβλέφθηκε μετά το προληπτικό κλείσιμο των σχολείων, έβαλε και επίσημα στο στόχαστρο την κανονική άδεια των εργαζομένων (υποχρεωτική χρέωση μίας μέρας κανονικής άδειας για κάθε τρεις μέρες «άδειας ειδικού σκοπού»), ενώ σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε κενό γράμμα (π.χ. με πίεση της εργοδοσίας να συνδυαστεί με τηλεργασία, ακυρώνοντας ουσιαστικά την άδεια).

Οπως καταγγέλλουν μάλιστα συνδικάτα, για να έχει ακόμα πιο λυμένα τα χέρια της η εργοδοσία, στις Επιθεωρήσεις Εργασίας σε μια σειρά περιοχές έχουν δοθεί κρατικές εντολές για παύση κάθε ελέγχου και μη αποδοχή καταγγελιών συνδικάτων για τουλάχιστον δύο μήνες!

Απολύτως τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν τα «μέτρα στήριξης των εργαζομένων» που τώρα ανακοινώνει και διαφημίζει η κυβέρνηση.

• Η περιβόητη «ρήτρα προστασίας των θέσεων εργασίας», όπως και η «απαγόρευση απολύσεων σε επιχειρήσεις που κλείνουν με κρατική εντολή», ήρθαν κατόπιν εορτής, δεν έχουν αναδρομική ισχύ και δεν αφορούν τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και το υπόλοιπο αντεργατικό μπαράζ των προηγούμενων εβδομάδων. Η κυβέρνηση έδωσε όλη την άνεση στις επιχειρήσεις να κλιμακώσουν αυτή την επίθεση κατά τα εκάστοτε συμφέροντά τους, ώστε να μπορούν τώρα «καθαρές - καθαρές» να στρωθούν στο τραπέζι των νέων «διευκολύνσεων» και των νέων «χρηματοδοτικών εργαλείων» για τη στήριξή τους. Οι πάνω από 115.000 απολύσεις που καταγράφονται στις δύο πρώτες βδομάδες του Μάρτη (σε έναν μήνα μάλιστα όπου το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων είναι θετικό από το 2013 μέχρι σήμερα) είναι για την κυβέρνηση ...«περασμένα - ξεχασμένα»!
• Ακόμα και για από δω και πέρα, η «ρήτρα διατήρησης των θέσεων εργασίας» για τις επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν αφορά μόνο αυτές που θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν τις «διευκολύνσεις» που τους παρέχει η κυβέρνηση. Οι συνεχιζόμενες απολύσεις και μετά την αναγγελία αυτών των μέτρων αποδεικνύουν ότι η εργοδοσία έχει και τώρα λυμένα τα χέρια της. Πολύ περισσότερο, οι περιβόητες «ρήτρες» καθόλου δεν εμποδίζουν τις επιχειρήσεις να συνεχίζουν να μετατρέπουν προς το χειρότερο τις εργασιακές σχέσεις - π.χ. επιβάλλοντας μετατροπή συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασίας.
• Με «τυράκι» ξανά το ειδικό επίδομα των 800 ευρώ για τους εργαζόμενους έως το τέλος Απρίλη, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα και στις επιχειρήσεις που συνεχίζουν τη λειτουργία τους να αναστείλουν τις συμβάσεις εργασίας μέρους ή και όλου του προσωπικού τους! Δίπλα δηλαδή στα άλλα όπλα που διαθέτουν οι επιχειρήσεις (διαθεσιμότητα, εκ περιτροπής εργασία κ.λπ.), τους δίνεται μία ακόμα δυνατότητα να στείλουν μαζικά εργαζόμενους σπίτι, να απαλλαγούν από τη μισθοδοσία τους, κρατώντας αυτό το εργατικό δυναμικό «παγωμένο», ώστε να μπορέσουν όποτε θέλουν να το ξαναχρησιμοποιήσουν ή όχι ανάλογα με τα εκάστοτε επιχειρηματικά τους συμφέροντα.
• Η απόδοση του επιδόματος των 800 ευρώ και σε όσους απολύθηκαν από την 1η Μάρτη δεν «χρυσώνει το χάπι» για τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που προστίθενται στις ουρές των ανέργων, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με τις επιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς έχει στην οικονομία η επιδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν ξανά δουλειά για πολύ καιρό. Πόσο μάλλον που οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, εργολαβικοί, «ενοικιαζόμενοι», εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.ο.κ., μένουν εντελώς ξεκρέμαστοι, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη πετιούνται στο δρόμο χωρίς καν να θεωρούνται απολυμένοι, χωρίς καμία από τις προβαλλόμενες «ρήτρες» να βάζει εμπόδια στην εργοδοσία.
• Προκλητική είναι η μεθόδευση της κυβέρνησης με το Δώρο Πάσχα των εργαζομένων. Αφού πρώτα «έριξε» στο τραπέζι θέμα να μη χορηγηθεί, εμφανίστηκε στη συνέχεια ως... «εγγυήτριά» του, ενώ στο διά ταύτα ικανοποίησε μία ακόμα απαίτηση της εργοδοσίας: Εδωσε τη δυνατότητα σε όλες τις επιχειρήσεις να παρακρατήσουν το Δώρο Πάσχα, το οποίο είναι μέρος του μισθού των εργαζομένων, για εργασία που έχουν ήδη προσφέρει, και αντί να το δώσουν όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία (δηλαδή για φέτος στο πρώτο 10ήμερο του Απρίλη) να το μεταφέρουν για το καλοκαίρι μαζί με το επίδομα αδείας. Βέβαια, στο φόντο των αρνητικών εξελίξεων της οικονομίας, κανείς δεν εγγυάται την απόδοση του Δώρου ούτε τότε...

Από όποια πλευρά κι αν το πιάσει κανείς, επιβεβαιώνεται η τοποθέτηση του ΠΑΜΕ ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ενισχύει πολύμορφα την εργοδοσία και την ασυδοσία της, τα μέτρα που ανακοινώνει για τους εργαζόμενους «είναι ανεπαρκή, αποτελούν ασπιρίνη στον πόνο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που μένουν χωρίς εισόδημα για δύο μήνες και αέρα κοπανιστό για τους εργαζόμενους που ήδη έχουν λάβει το χαρτί της απόλυσης ή εργάζονται πλέον με κάθε είδους ελαστικές εργασιακές σχέσεις».

Επιβεβαιώνεται η ανάγκη, σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνει η εξάπλωση του κορονοϊού, τα σωματεία να αξιοποιήσουν όλους τους τρόπους επικοινωνίας, επαφής και συλλογικής παρέμβασης, ώστε κανένας εργαζόμενος να μη μείνει ανυπεράσπιστος. Να διεκδικήσουν: Να μην πληρώσει πάλι ο λαός! Να κηρυχθούν άκυρες οι απολύσεις και οι βλαπτικές μεταβολές που επιβλήθηκαν όλο το Μάρτη! Να καταβληθεί κανονικά στην ώρα του το Δώρο του Πάσχα. Καμία ενίσχυση από τη φοροαφαίμαξη των εργαζομένων και του λαού για να συνεχίζει ανενόχλητη την αντεργατική επίθεση η εργοδοσία. Αναστολή πληρωμών για τους εργαζόμενους προς Δημόσιο, τράπεζες, ΔΕΚΟ, αναστολή πλειστηριασμών και κατασχέσεων, διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.

Eurokinissi

-- Οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό και Τουρισμό αντιμετώπισαν τις τελευταίες βδομάδες ολομέτωπη επίθεση από την εργοδοσία: Απολύσεις, απλήρωτες άδειες και αλλαγές στις εργασιακές τους σχέσεις. Πληρώνουν ήδη τις ακυρώσεις στις κρατήσεις, τη μείωση του εισερχόμενου τουρισμού. Πληρώνουν ωστόσο και όσα μέτρα έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα, αφού χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν με απόφαση της κυβέρνησης, αρχικά δίχως καμιά πρόβλεψη για το εισόδημα των εργατικών οικογενειών, που βρίσκονται αποκλεισμένες στα σπίτια τους, χωρίς μισθό, χωρίς Πρόνοια και περίθαλψη.

Τα 800 ευρώ επιδοματικής ενίσχυσης που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση, την περασμένη Τετάρτη, ήρθαν αφού δρομολογήθηκε η παραπάνω κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Οι «ρήτρες διατήρησης θέσεων εργασίας», όπως και η «ρητή απαγόρευση απολύσεων» στις επιχειρήσεις που κλείνουν με κρατική εντολή, δεν αφορούν ούτε τους χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου που έχουν ήδη απολυθεί ούτε αυτούς στους οποίους επιβλήθηκε μονομερώς εκ περιτροπής εργασία, ακόμη και με μία μέρα δουλειάς τη βδομάδα.

Η πλειοψηφία των ξενοδοχείων στη χώρα είναι εποχικής λειτουργίας, η οποία έχει ανασταλεί. Πάνω από 100.000 ξενοδοχοϋπάλληλοι δεν γνωρίζουν αν και πότε θα έχουν εισόδημα, ενώ έχουν μείνει ήδη τους τελευταίους μήνες χωρίς επίδομα ανεργίας.

Σε όσες επιχειρήσεις είναι ακόμη σε λειτουργία (π.χ. επισιτιστικές για διανομή και «take away»), οι εργαζόμενοι βρίσκονται «στον αέρα», όπως για παράδειγμα οι διανομείς, που είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο όχι μόνο να μολυνθούν αλλά και να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους, στην ίδια τους την οικογένεια.

Αποτελεί εξάλλου πρόκληση το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο εστιατορίων και καφέ από το προηγούμενο Σάββατο, η αναστολή λειτουργίας για τα ξενοδοχεία πόλης, στα οποία συγκεντρώνονται εκατοντάδες εργαζόμενοι και πελάτες, δίχως να μπορούν αντικειμενικά να τηρηθούν τα μέτρα που έχει συστήσει ο ΕΟΔΥ, θα ισχύσει από αυτήν τη Δευτέρα, δηλαδή 10 μέρες μετά...

-- Ποια είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στους χώρους δουλειάς; Πόσο έχει συμβάλει σε αυτήν το γεγονός ότι στον κλάδο ήδη κυριαρχούν οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις;

-- Οι χώροι δουλειάς που έχουν απομείνει σε λειτουργία είναι συγκεκριμένοι: Στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες πόλης, οι ξενοδόχοι έχουν απαλλαγεί εδώ και καιρό από τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, τους ελαστικά απασχολούμενους. Ηδη οι «έξτρα», οι εκ περιτροπής εργαζόμενοι, που είναι δεκάδες και εκατοντάδες σε καθένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία, έχουν μείνει χωρίς μεροκάματο. Στα επισιτιστικά καταστήματα, που λειτουργούν για διανομή φαγητού και καφέ, οι εργοδότες αξιοποιούν με την απειλή της απόλυσης την εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας, τις «οικειοθελείς» παραιτήσεις και τη μετατροπή των συμβάσεων στις γνωστές 16 μορφές «ελαστικής» εργασίας που κυριαρχούν ήδη στον κλάδο από την εποχή της ανάπτυξης. Στις γνωστές μεγάλες αλυσίδες φαστ φουντ οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι, πέρα από τους κινδύνους για την υγεία τους, με ατέλειωτα ωράρια, δουλειά χωρίς ανάπαυση, χωρίς πρόγραμμα εργασίας.

Το χειρότερο, όμως, που αφορά και το σύνολο των εργαζομένων, είναι η αβεβαιότητα για το αύριο. Η πιθανότητα να νοσήσει κανείς δίχως τις απαραίτητες υγειονομικές υποδομές, η ανασφάλεια για το εισόδημα, το να μην μπορούν να ικανοποιήσουν τις πιο βασικές ανάγκες. Το βλέπει κανείς πλέον παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά. Πρόκειται για φόβο, στον οποίο επενδύουν η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, προκειμένου να φύγουν από το πλάνο οι τεράστιες ελλείψεις στη δημόσια Υγεία, να μπορέσουν να διαχειριστούν την επόμενη μέρα σε όφελος της «αγοράς», με λιγότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτόν το στόχο έχει άλλωστε η κάθε αναφορά κυβερνητικών στελεχών ή των ίδιων των εργοδοτικών οργανώσεων στην «ανοχή» που πρέπει να επιδείξουν οι εργαζόμενοι, στην «εργασιακή ειρήνη» που πρέπει να επικρατήσει προκειμένου να μην κινδυνεύσει η μελλοντική ανάπτυξη και κερδοφορία.

-- Οι εργοδοτικοί φορείς αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και διατυπώνουν αιτήματα για τον περιορισμό των επιπτώσεων της πανδημίας στον ελληνικό τουρισμό. Τι σημαίνουν τα αιτήματα των επιχειρηματιών του κλάδου για τους εργαζόμενους σε αυτόν;

-- Η μέχρι σήμερα προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» και της καπιταλιστικής ανάπτυξης δίνει τη δυνατότητα στους μεγαλοεργοδότες να μεταφέρουν ακόμα περισσότερο στις πλάτες των εργαζομένων τις ζημιές από οικονομικές κρίσεις, φυσικά φαινόμενα και επιδημίες.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στις σημερινές συνθήκες η εργοδοσία δεν θα απαιτήσει πιο επιτακτικά πρόσθετα μέτρα στήριξης, είτε με χρηματοδοτήσεις από τα ματωμένα πλεονάσματα που πληρώνει ο λαός είτε βρίσκοντας την ευκαιρία σήμερα αλλά και στο εγγύς μέλλον να επιταχύνει την επίθεση σε όσα δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν απομείνει στην εργατική τάξη.

Ετσι, ο ΣΕΤΕ έχει ήδη ανακοινώσει τη διεκδίκηση μιας σειράς μέτρων, που ξεκινούν από την πολυπόθητη για τους εργοδότες παραπέρα μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» για να απαλλαγούν από ασφαλιστικές εισφορές και καταλήγουν σε νέες φοροαπαλλαγές και δάνεια με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Το εξοργιστικό για τους εργαζόμενους είναι ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις τολμούν και μιλούν για... «κοινή προσπάθεια» και «στήριξη των εργαζομένων»! Μάλιστα, δεν χάνουν ευκαιρία να χειροκροτούν τις πλειοψηφίες των διοικήσεων στη ΓΣΕΕ και στην Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Τουρισμό για τη στάση που επέδειξαν και σε αυτήν τη συγκυρία. Μια στάση που χαρακτηρίστηκε από τη συμφωνία τους στη δήθεν «μοιρασιά της χασούρας» από κοινού σε εργοδότες - κράτος - εργαζόμενους, είτε τη στήριξη που προσέφεραν στους εργοδότες για αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις με πρόσχημα να αποφευχθούν οι απολύσεις. Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα... Τα συνεταιράκια έχουν μοιράσει ρόλους για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι εργοδότες παραγγέλλουν, η κυβέρνηση νομοθετεί, οι εργατοπατέρες φροντίζουν οι εργάτες να κάτσουν στ' αυγά τους.

Αυτά έκαναν άλλωστε και στα προηγούμενα 7 χρόνια των ρεκόρ σε κέρδη και διανυκτερεύσεις, όταν κρατούσαν τους μισθούς και τα δικαιώματα στα επίπεδα που διαμορφώθηκαν στην εποχή της κρίσης, αυτά κάνουν και σήμερα που επιδιώκουν να ξαναπληρώσει η εργατική τάξη τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας.

-- Ποια πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων όσον αφορά τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας της υγείας τους αλλά και των εργασιακών τους δικαιωμάτων;

-- Απέναντι σε αυτά τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγεί τους εργαζόμενους η σαπίλα αυτού του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, απέναντι στην πολιτική που θέλει να πληρώνουμε σε κρίση και ανάπτυξη, ακόμη και με την ίδια μας τη ζωή, δεν μπορούμε να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα.

Κυβέρνηση και «κοινωνικοί εταίροι» να γνωρίζουν καλά ότι τίποτε δεν μπορεί να μας εμποδίσει να διεκδικήσουμε την κάλυψη όλων των αναγκών μας. Ο φόβος στον οποίο επενδύουν δεν πρόκειται να μας βάλει κάτω. Αντίθετα, κάθε μέρα που περνά δίχως να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό, θα κλιμακώνεται και η δική μας αντίδραση και μαχητική διεκδίκηση για να διαφυλάξουμε την υγεία και τα δικαιώματά μας.

Στην Αττική το κλαδικό και επιχειρησιακά σωματεία έχουν ήδη οργανώσει τη συζήτηση με τους εργαζόμενους, θέτοντας στην πρώτη γραμμή την ανάγκη προστασίας της υγείας τους, τα μέτρα για την προστασία τους από την επιδημία, αλλά και μια σειρά από αιτήματα απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας. Αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται σε μια σειρά από τουριστικές περιοχές της χώρας.

Στην ίδια κατεύθυνση θα συνεχίσουμε. Για να μη μείνει αναπάντητη καμιά απόλυση. Για να ανασταλούν όλες οι πληρωμές προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ, να σταματήσουν άμεσα όλοι οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις, οι εντολές για διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, κινητής και σταθερής τηλεφωνίας.

Για να ανασταλεί η λειτουργία των επιχειρήσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ, να διατηρήσουν οι εργαζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους, να διασφαλιστεί το εισόδημά τους ανεξάρτητα από το είδος της εργασιακής σχέσης. Για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος ανασφάλιστος, δίχως ασφαλιστική ικανότητα για αυτόν και τον επόμενο χρόνο.

Για να παρθούν εδώ και τώρα όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Να ξανανοίξουν όσα νοσοκομεία έκλεισαν μέσα στην κρίση και να στελεχωθούν άμεσα, με μόνιμο προσωπικό. Να επιταχθούν όλες οι υποδομές Υγείας του ιδιωτικού τομέα.

Σε πανδημία για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς μετατρέπει την επιδημία του κορονοϊού η μεγαλοεργοδοσία, με τη στήριξη της κυβέρνησης και αξιοποιώντας στο έπακρο το τεράστιο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, αναγκαστικές άδειες, επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και αρνητικές αλλαγές στις συμβάσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη των επιχειρήσεων τις τελευταίες βδομάδες. Ανάμεσα στα πρώτα «θύματα» περιλαμβάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που ήδη στις συνθήκες της «κανονικότητας» δούλευαν με «ευέλικτες» μορφές εργασίας, ενώ τώρα έχουν μείνει χωρίς μεροκάματο, χωρίς αποζημίωση απόλυσης, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς επίδομα ανεργίας.

Η άλλη όψη του νομίσματος περιλαμβάνει εντατικοποίηση και δουλειά χωρίς ωράριο και ρεπό, για τους εργαζόμενους σε κλάδους όπου ο όγκος της δουλειάς έχει αυξηθεί, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τους εργαζόμενους στις αποθήκες και τα καταστήματα των σούπερ μάρκετ. Οι εργαζόμενοι αυτοί καλούνται να δουλέψουν ατελείωτες ώρες κάθε μέρα, ακόμα και τις Κυριακές, σε συνθήκες που δεν προστατεύεται η υγεία τους, με τις άδειες να δίνονται με το σταγονόμετρο ακόμα κι αν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, την ίδια ώρα που διατηρούνται οι απαράδεκτες συμβάσεις της μερικής απασχόλησης...

Πλευρές της παραπάνω κατάστασης αναδεικνύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» μιλώντας με συνδικαλιστές από τον Επισιτισμό - Τουρισμό και το Εμπόριο, κλάδους χαρακτηριστικούς για όλη αυτήν την κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης.

-- Οι εργασιακές σχέσεις αυτήν τη στιγμή στους χώρους των σούπερ μάρκετ έχουν περάσει σε ένα νέο επίπεδο άγριας εκμετάλλευσης, που αγγίζει τα όρια της φυσικής εξάντλησης. Ολες οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ αυτήν τη στιγμή κυριολεκτικά θησαυρίζουν. Τα τμήματα ανθρωπίνου δυναμικού των μεγάλων επιχειρήσεων έχουν πάρει φωτιά, προσλαμβάνοντας εργαζόμενους για 45 ή λιγότερες μέρες, προκειμένου να ενισχύσουν τα φυσικά καταστήματα αλλά και τα e-shop, καθώς η καραντίνα οδηγεί σε εκτίναξη των πωλήσεων.

Η έμμεση προσπάθεια που γίνεται ώστε τα σούπερ μάρκετ να ταυτιστούν με επιχειρήσεις που επιτελούν κοινωφελές έργο λόγω της πώλησης αγαθών πρώτης ανάγκης, μπορεί να αποτελέσει αφετηρία συζήτησης γύρω από τη διανομή των προϊόντων σε συνθήκες οποιασδήποτε κρίσης. Δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανέναν πως τα σούπερ μάρκετ είναι επιχειρήσεις που μονοπωλούν τον κλάδο της εμπορίας τροφίμων και εκατοντάδων προϊόντων, διαμορφώνουν τις τιμές, μπορούν να αυξάνουν τη ζήτηση δημιουργώντας τεχνητές ελλείψεις, να καθορίζουν συνολικά τις τάσεις στους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις. Σε συνθήκες πανδημίας καταγράφουν τεράστια αύξηση των κερδών τους, αισχροκερδούν.

Eurokinissi

Κάθε άνθρωπος που βρέθηκε ως πελάτης την προηγούμενη βδομάδα στα σούπερ μάρκετ, είδε με τα μάτια του τα ανεπαρκή μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους αλλά και για τους ίδιους, μια υγειονομική βόμβα με βάση την ισχυρή μεταδοτικότητα του ιού.

Αυτές τις μέρες, σε αρκετούς χώρους έκρυψαν κρούσματα του κορονοϊού, βάζοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους εργαζόμενους αλλά και πελάτες. Σε άλλους χώρους στέκονται με άρνηση απέναντι σε αιτήματα για άδειες εργαζομένων οι οποίοι παρουσιάζουν συμπτώματα.

Πιο προκλητική είναι η στάση τους απέναντι σε εργαζόμενους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή έχουν συγγενείς που βρίσκονται σε αυτές. Αλλού ζητούν ιατρικές βεβαιώσεις, αλλού φιλτράρουν τις περιπτώσεις οι ίδιοι, κάνοντας... «διαγνώσεις» για το αν κάποιος εντάσσεται ή όχι στις ευπαθείς ομάδες! Εργαζόμενοι διαβητικοί, με άσθμα, εργαζόμενοι που έχουν περάσει στο παρελθόν χημειοθεραπείες, ευτελίζονται κυριολεκτικά από την εργοδοσία. Κάνουν τους εργαζόμενους ζητιάνους, τους τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια σε συνθήκες που κινδυνεύουν.

Ηδη η εντατικοποίηση αφήνει τα πρώτα σημάδια της. Λιποθυμίες, εργατικά ατυχήματα καταγράφονται από τα σωματεία καθημερινά. Δεν καταγράφονται φυσικά από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, που μπροστά σε αυτές τις συνθήκες αντί να είναι παρούσες και με εντατικούς ελέγχους, έχουν βάλει λουκέτο. Δεν μπορεί σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι να λιώνουν πάνω στα ράφια, στις αποθήκες και στις ταμειακές μηχανές. Οι άδειες και τα ρεπό δίνονται με το σταγονόμετρο και όσο προχωράμε προς το κέντρο του κυκλώνα της πανδημίας και οι εργαζόμενοι θα νοσούν, θα μπαίνουν σε καραντίνα ή θα καταρρέουν, η κατάσταση θα επιδεινώνεται.

-- Πώς απαντούν τα ταξικά σωματεία σε αυτήν την επίθεση;

-- Τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων σε όλη τη χώρα έχουν βγάλει αρκετές ανακοινώσεις, χωρίς να μένουν στην περιγραφή. Σίγουρα η σημερινή κατάσταση αποτελεί για τη δράση μας νέο σχολείο, δοκιμάζονται νέες μορφές επικοινωνίας και παρέμβασης. Τίποτα όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την άμεση επαφή, τη φυσική παρουσία. Χωρίς να ωραιοποιούμε την κατάσταση, καθώς υπάρχουν πάντα υποκειμενικές αδυναμίες που απαιτούν βελτιώσεις, τα σωματεία έχουν βρεθεί μέσα στους χώρους δουλειάς, στα καταστήματα όλων των επιχειρήσεων που ηγούνται στα σούπερ μάρκετ, σε μεγάλες τοπικές αλυσίδες. Βρίσκονται στην έναρξη της βάρδιας, στο σχόλασμα, έχουν πραγματοποιήσει παρεμβάσεις απέναντι στην εργοδοσία προασπίζοντας εργαζομένους και τα δικαιώματά τους. Αρκετοί εργαζόμενοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τα σωματεία τους, καταγγέλλουν, συμβάλλουν στην προσπάθεια να απαντηθεί οργανωμένα, συλλογικά η επίθεση της εργοδοσίας, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο πρόβλημα.

-- Στον υπόλοιπο κλάδο, σε εμπορικά κέντρα, αλυσίδες και καταστήματα λιανεμπορίου, με ποια προβλήματα βρέθηκαν και βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι;

-- Η κυβέρνηση έχει βαρύτατες ευθύνες για το αλαλούμ που δημιουργήθηκε σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς σε βάρος των εργαζομένων. Ενώ ανακοίνωσε κατά ριπάς μέτρα καραντίνας, τα συνοδευτικά μέτρα που θα έπρεπε να βρίσκονται πρώτα σε ιεράρχηση, καθυστερούσαν.

Ο όμιλος «Inditex» αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για το κλείσιμο των πολυκαταστημάτων και των εμπορικών κέντρων, στο ερώτημα των εργαζομένων «τι θα γίνει με το μισθό», σαν έτοιμος από καιρό, τους απαντούσε πως με την ισχύουσα νομοθεσία δεν υποχρεούται σε καταβολή του, αφήνοντας τους εργαζόμενους σε αναμμένα κάρβουνα. Την ίδια στιγμή και σε αυτό το χάος, επιχειρήσεις μέσα στο εκπτωτικό χωριό πρόλαβαν να απολύσουν εργαζόμενους, ενώ σε άλλες μετέβαλαν άμεσα τις εργασιακές σχέσεις. Τα καταστήματα «H&M» και τα «ATTICA» άφηναν τους εργαζόμενους στον αέρα, περιμένοντας τις οδηγίες από την κυβέρνηση, ενώ στα «Leroy Merlin», στα «Praktiker» και στον «Καυκά», η εργοδοσία καλούσε τους εργαζόμενους να κάνουν χρήση της κανονικής άδειας.

Τα καταστήματα «Hondos» ακόμα και μετά την ανακοίνωση για το κλείσιμο πολυκαταστημάτων άνοιξαν σε αρκετές πόλεις. Με την αιτιολογία ότι είναι λιανικό εμπόριο, απαιτούσαν να αντιμετωπίζονται όπως το συνοικιακό περίπτερο! «Παράθυρα» ώστε να μείνουν τα καταστήματά της ανοιχτά, παρά τα κυβερνητικά μέτρα, αξιοποίησε και η «Jumbo», με την πρόφαση ότι διαθέτουν στους «καταναλωτές» είδη πρώτης ανάγκης. Μέσα στα καταστήματα σούπερ μάρκετ μέχρι και στα τέλη της βδομάδας δεν είχαν σταματήσει οι προωθήσεις και οι προβολές εταιρειών αισθητικής, καθώς φαίνεται πως τα μακιγιάζ και η μάσκαρα είναι υπηρεσίες και αγαθά πρώτης ανάγκης.

Σήμερα οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα έρχονται αντιμέτωποι με όλο το φάσμα του αντεργατικού οπλοστασίου. Δεν γνωρίζουν με τι εργασιακούς όρους θα επιστρέψουν στην εργασία τους. Ηδη αρκετές επιχειρήσεις αξιοποιούν τη φράση «όλοι μαζί» θα ξεπεράσουμε την πανδημία.

Το «όλοι μαζί» για αυτούς σημαίνει συνυπευθυνότητα στις απώλειες τζίρων, στις εξαγωγές και στις πωλήσεις, που έμμεσα συνοδεύεται με μετακύλιση μειώσεων στον μισθό, με επίθεση στις εργασιακές σχέσεις.

Ο «κοινωνικός εταιρισμός» σε αυτές τις συνθήκες βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να πατήσει. Εκτιμάμε πως θα είναι και ο πιο σημαντικός σκόπελος που θα βρούμε μπροστά μας, μετά το ξεπέρασμα της πανδημίας, καθώς επιδρά στη συνείδηση του εργαζόμενου, τον πάει πίσω, δημιουργεί αυταπάτες για το «κοινό σπίτι» και αναστολές στη διεκδίκηση.

-- Ποιο είναι το κάλεσμα που απευθύνουν στους εργαζόμενους του κλάδου τα σωματεία;

-- Ανέκαθεν τα σωματεία είχαν ψηλά στη δράση τους την προστασία της υγείας. Σε συνθήκες πανδημίας πρέπει να βάλουν μπροστά ένα αίτημα: Να θωρακιστεί το σύστημα Υγείας με προσλήψεις, να ενισχυθούν τα νοσοκομεία με τον αναγκαίο εξοπλισμό, να επιταχθούν ιδιωτικές κλινικές και γιατροί, ώστε να προστατευτεί η υγεία του λαού.

Στον κλάδο του Εμπορίου αυτήν τη στιγμή, με βάση τα μέτρα για την πανδημία, δεν μπορούμε να έχουμε ενιαία αιτήματα πέρα από τα γενικά που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων. Τα σούπερ μάρκετ που αποτελούν τη ναυαρχίδα του κλάδου θα ενισχύσουν τη θέση τους. Τα εμπορικά κέντρα και τα πολυκαταστήματα έχουν δεχτεί πλήγμα στη λειτουργία τους, με το μικρό λιανικό εμπόριο να βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση. Ομως, όλα αυτά χρειάζονται προσεκτική μελέτη, παρακολούθηση για το πώς θα επηρεαστεί ο κάθε υποκλάδος του Εμπορίου από αυτήν την κρίση και πώς θα συνεχιστεί η επίθεση της εργοδοσίας.

Τα κυβερνητικά μέτρα μιλούν για «ρήτρα διατήρησης θέσεων εργασίας» όσων επιχειρήσεων συνεχίζουν να λειτουργούν και θέλουν να μπουν στα μέτρα ενίσχυσης της εργοδοσίας. Υπάρχουν όμως επιχειρήσεις που «το συμφέρον» τους είναι να απολύσουν, να κατεβάσουν ρολά και να ανοίξουν «καθαρές» όταν το κλίμα το επιτρέψει.

Τα αιτήματα που θα προτάξουν τα σωματεία απαιτούν καλή γνώση του κλάδου, των εξελίξεων, ζωντανή επαφή με τους χώρους δουλειάς και τους εργαζόμενους, άμεση παρέμβαση για οποιαδήποτε εργοδοτική αυθαιρεσία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρξει περιστολή δικαιωμάτων ή κόμπιασμα για διεκδικήσεις μπροστά στην πανδημία.

Η εργοδοσία σε αυτές τις περιστάσεις δεν επιδεικνύει καμία ευαισθησία, δεν έχει αναστολές, δεν έχει ηθική. Κάθε κρίση την αντιμετωπίζει με όρους κερδοφορίας και όχι στη βάση της ανθρώπινης ζωής. Γι' αυτό και συνολικά η αντίδραση της εργοδοσίας ήταν ακαριαία, προχωρώντας σε όλους τους κλάδους σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, οι οποίες ξεπέρασαν τις προσλήψεις κατά 41 χιλιάδες μέσα σε δυο μόλις βδομάδες!

Σήμερα, στις συνθήκες της πανδημίας και ενώ ξεδιπλώνεται ένα συνεχές μπαράζ απαλλαγών και ενισχύσεων προς την εργοδοσία, πρέπει να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να παρθούν πίσω όλες οι μονομερείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, που έκαναν οι εργοδότες με την κάλυψη της κυβέρνησης.

Τα μέτρα που έχουν παρθεί με βάση τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και εξειδικεύονται από κυβερνητικές εγκυκλίους και αφορούν το ωράριο, την Κυριακή αργία, τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις, δεν θα τα αφήσουμε να μείνουν. Θα δώσουμε σκληρή μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς για να αποτραπεί η παγίωση μέτρων που η εργοδοσία αξιοποιεί με αφορμή την πανδημία. Κάποια μέτρα που υλοποιούνται σήμερα, είναι πάγιοι πόθοι της και η έστω και ειδική εφαρμογή τους της ανοίγει την όρεξη...

Κατερίνη

Παρόμοια πανό, που στέλνουν το μήνυμα της αλληλεγγύης, στολίζουν γειτονιές τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη χώρα. «Δυναμώνουμε τη φωνή μας για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων μας. Ο λαός έχει πληρώσει πολλά - δεν θα πληρώσει ξανά» είναι άλλο ένα σύνθημα που αναγράφεται σε πανό. Μαζί με τα παραπάνω, διακινούνται και τα αιτήματα που σήμερα μπορούν να δώσουν ανάσες ανακούφισης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Επίταξη των υποδομών του ιδιωτικού τομέα» γράφει το πανό έξω από το Νοσοκομείο Σερρών, δίπλα σε ένα ακόμα, με σύνθημα «Δώστε λεφτά για την Υγεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία».

Νοσοκομείο Πατρών

Σέρρες

«Παμμακάριστος»

«Ευαγγελισμός»

«Αττικόν»

Σταθμός ΗΣΑΠ «Πετράλωνα»

Συγκεντρώνουμε ήδη μια σημαντική πείρα μιας μεθοδικής δουλειάς σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες συνθήκες. Ομως όποιες και να είναι οι συνθήκες, αυτά που ξεχωρίζουν τους κομμουνιστές είναι η μαχητικότητα, η γενναιότητα, η αταλάντευτη προσήλωση στον ταξικό αγώνα, η αλληλεγγύη στον συνάδελφο, η στήριξη ειδικά των πιο μόνιμα «ευπαθών» κατηγοριών, όπως είναι οι εργάτες μετανάστες, οι εργάτες που δουλεύουν με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, οι γυναίκες.

Αυτά εκτιμούν οι εργάτες και οι εργάτριες και ανεξάρτητα από άλλες πεποιθήσεις αυτό που ακούγεται και αυτές τις μέρες στα εργοστάσια είναι ότι «πάλι καλά που υπάρχουν και οι κομμουνιστές και βάζει κάποιος μία φωνή».

Είναι φανερό: Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι οπαδοί, οι φίλοι και οι άλλοι αγωνιστές που συνεργάζονται μαζί μας, είναι αυτοί που καλούνται να εμψυχώσουν, να δώσουν θάρρος, να ενημερώσουν τους εργάτες, να αποτελέσουν την εργατική - λαϊκή ασπίδα ενάντια στους καπιταλιστές.

Στους κλάδους της Βιομηχανίας δεν είναι ίδια η κατάσταση παντού. Στους κλάδους των Τροφίμων - Ποτών και του Φαρμάκου οι μηχανές δουλεύουν στο «φουλ» όπως λέμε. Υπάρχει εντατικοποίηση. Σε ορισμένα εργοστάσια τροφίμων βάζουν και τρίτη βάρδια. Στις φαρμακαποθήκες λόγω όγκου δουλειάς συχνά σχολάνε αργά το απόγευμα. Ορισμένα εργοστάσια επιδιώκουν να δουλέψουν Σάββατο και Κυριακή.

Η κερδοφορία των πιο μεγάλων ομίλων χτυπάει «κόκκινο». Αυτό συχνά επενδύεται με το ότι πλέον «όλοι μαζί δουλεύουμε για μια εθνική υπόθεση». Αυτό όμως το «εθνικό ενδιαφέρον» σε σχέση ιδιαίτερα με τους εργάτες στην παραγωγή εξαντλείται στο να υλοποιούνται όσα κουτσουρεμένα και ανεπαρκή προβλέπουν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Κατά τ' άλλα, σε πολλές περιπτώσεις τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας παραμένουν ανύπαρκτα, αλλού λείπουν και τα στοιχειώδη όπως αντισηπτικά, ακόμη και σε χώρους συγκέντρωσης πολλών εργατών, στα πούλμαν που μεταφέρουν τους εργάτες και αλλού. Πράγματι, εδώ «οι συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων» δεν αποτελούν κίνδυνο διασποράς της νόσου;

Στους υπόλοιπους κλάδους κατά βάση η παραγωγή συνεχίζεται προς το παρόν, με διακυμάνσεις. Στις μεγάλες επιχειρήσεις Ενέργειας και Μετάλλου γενικεύεται η δουλειά «από το σπίτι». Σε περιπτώσεις, διευθυντικά στελέχη και άνθρωποι της εργοδοσίας δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους. Λένε «έτσι κι αλλιώς δεν χωράγαμε», «είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη γενίκευση της τηλεργασίας». Να γενικευτεί δηλαδή ένα μέτρο που τώρα φαντάζει λογικό λόγω προστασίας από τον ιό, όμως στο μέλλον είναι ένας από τους πολιορκητικούς κριούς ειδικά για τους πιο νέους και μορφωμένους εργάτες, για να σμπαραλιάσει ωράρια, συμβάσεις, προσωπική ζωή.

Επίσης, επιχειρήσεις που συνδέονται άμεσα με το λιανικό εμπόριο έκλεισαν χωρίς να ενημερώσουν καν το προσωπικό τους τι θα γίνει. Η ανησυχία των εργατών σε αυτά ειδικά τα εργοστάσια είναι μεγάλη.

Σε όλους τους κλάδους γενικεύεται η αντιδραστική ιδεολογική δουλειά εργοδοσίας και κυβέρνησης. Εχει μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.

Από όλα τα επίσημα χείλη ακούγεται πως «θα περάσουμε μαζί και αυτήν την κρίση, εργάτες και επιχειρηματίες». Εχουμε ξεχάσει ποια είναι η αληθινή μας οικογένεια, τόσες φορές που μας έχουν πιπιλίσει το κεφάλι ότι «είμαστε μια οικογένεια»... Μας λένε πως «πρέπει να ανησυχούμε τι θα γίνει με τα πλεονάσματα», λες και αυτό αφορά τις δικές μας ανάγκες, τη δική μας αγωνία. Πανηγυρίζουν χαιρέκακα μαζί με «αντικειμενικούς» δημοσιογράφους ότι ο κορονοϊός «έχει και καλά, πλέον δεν γίνονται διαδηλώσεις». Αξιοποιούν τις δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ, που θα μπορούσε να τις είχε κάνει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, πιθανόν και πιο μετριοπαθώς.

Τα παραπάνω τα αποδομούμε καθημερινά και επιθετικά. Οι κομμουνιστές εργάτες είμαστε οι πρώτοι που βάζουμε πάνω από όλα την υγεία και την ασφάλεια των εργατών, όταν η εργοδοσία εδώ και δεκαετίες βάζει τα κέρδη της και μόνο. Αυτό το μαρτυρούν οι εκατοντάδες νεκροί και σακατεμένοι εργάτες διαχρονικά στα εργοδοτικά εγκλήματα. Αρα, εμείς είμαστε οι πρώτοι που συνεχίζουμε και διεκδικούμε τα άμεσα μέτρα για να μπορούν οι εργάτες να δουλεύουν με ασφάλεια, να μην είναι εκτεθειμένοι στον ιό, να μην τους βγαίνει η ψυχή πάνω από τις μηχανές. Αυτό εξυπηρετούν οι δεκάδες παρεμβάσεις, ανακοινώσεις, ενέργειες που ήδη έχουμε κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Ταυτόχρονα, δεν θα κλείσουμε το στόμα μας στη γενικότερη αντίδραση. Είναι γελασμένο το κεφάλαιο και οι παρατρεχάμενοί του αν νομίζει πως βρήκε την ευκαιρία να τρέξει όλες τις ελεεινές επιδιώξεις του, να γονατίσει την εργατική τάξη. Ας μη βιάζονται, γιατί «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», όπως λέει ο λαός μας. Οι μύχιοι πόθοι τους θα μείνουν για μια ακόμη φορά απλοί πόθοι.

Τελικά, ο μόνιμος εχθρός των εργατών δεν είναι αόρατος, αλλά εξαιρετικά ορατός.

Εχθρός της εργατικής τάξης είναι η αντιλαϊκή πολιτική που πετσοκόβει δικαιώματα και κατακτήσεις. Είναι η πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των αστικών κυβερνήσεων. Η πολιτική που μας θέλει σκλάβους στον 21ο αιώνα. Που θέλει τους εργάτες να δουλεύουν μέχρι τα γεράματα.

Εχθρός μας είναι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, δυστυχία. Που γεννά κρίσεις μέσα από το DNA του, καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτο τον άνθρωπο. Που αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ένα σύστημα ανίκανο να λύσει τις ζωτικές και βασικές ανάγκες του ανθρώπου, όχι φυσικά γιατί δεν έχει ικανούς ανθρώπους, αλλά γιατί από την ίδια του τη φύση κινείται μόνο για το κέρδος και όχι για τη λαϊκή ευημερία.

Σε έναν αιώνα που η επιστήμη και τεχνολογία έχουν φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, τέτοιο που θα μπορούσε να ελαφρώσει καθοριστικά τα εργατικά βάρη, να εξασφαλίζει Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση με βάση τις ανάγκες της εποχής, έχουμε φτάσει να θεωρείται ζητούμενο αν θα τηρούνται τα αυτονόητα και τα στοιχειώδη.

Αυτή η σαπίλα και αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει. Αυτή η καπιταλιστική «αγέλη» δεν λογαριάζει τίποτα άλλο, παρά τη δύναμη των οργανωμένων εργατών που θα αμφισβητήσει την εξουσία τους.

Αρα: Οι κομμουνιστές μαζί με τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης συνεχίζουμε την εντατική παρέμβασή μας μέσα στα εργοστάσια. Βρίσκουμε τρόπους για να έρθουμε σε επικοινωνία με τους εργάτες. Με σύντομες ομιλίες, με εφημερίδες τοίχου, με αξιοποίηση άρθρων του «Ριζοσπάστη», με το πόρταλ «902.gr». Με τη δύναμη του παραδείγματος, της αλληλεγγύης, του ανιδιοτελούς αγωνιστή που πάνω του μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες. Να πάρουν δύναμη και κουράγιο για να μπουν και αυτοί στον αγώνα. Με την τακτική επαφή των ταξικών συνδικάτων με τα μέλη τους, ακόμη και τηλεφωνικά.

Μπορούμε να βγούμε πιο δυνατοί και από αυτήν τη δοκιμασία.

Αν και το μέτρο της τηλεργασίας παρουσιάζεται σήμερα από την κυβέρνηση ως ένα «ελάχιστο μέσο προστασίας για την υγεία των εργαζομένων», με βάση και τις τεράστιες ελλείψεις του συστήματος Υγείας, η αλήθεια είναι ότι η επέκταση της τηλεργασίας και η «θεσμική» της αναγνώριση, ως μορφής «ευέλικτης» εργασίας, είναι πάγιο αίτημα της εργοδοσίας εδώ και χρόνια - πολύ πριν από την εμφάνιση του κορονοϊού - και συνδυάζεται με τη ραγδαία εισαγωγή της τεχνολογίας στην παραγωγή, η οποία, όπως επιβεβαιώνεται αυτές τις μέρες, στο πλαίσιο του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος δεν αξιοποιείται για τη βελτίωση των όρων δουλειάς, π.χ. με γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου με διευρυμένα δικαιώματα, αλλά για την παραπέρα διάλυση εργασιακών σχέσεων και την καθιέρωση του «μοντέλου» «δουλειά από όπου, για όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης».

Οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν δρομολογηθεί πολλά χρόνια πριν, καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι αναζητούν συνεχώς νέους τρόπους αύξησης της «παραγωγικότητας» των εργαζομένων και μείωσης του κόστους λειτουργίας όσο και του μισθολογικού κόστους, και τώρα με αφορμή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, επιταχύνονται σε όλη την ΕΕ και στη χώρα μας. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, η «σκαλωσιά» είναι ήδη έτοιμη, αφού υπάρχει χρόνια τώρα το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις, που τώρα αξιοποιείται και συμπληρώνεται.

Στην Ελλάδα η Εθνική Γενική Συλλογή Σύμβαση Εργασίας 2006 - 2007 ενσωμάτωσε για πρώτη φορά την Ευρωπαϊκή Συμφωνία - Πλαίσιο για την Τηλεργασία, η οποία έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εκάστοτε ισχύουσας ΕΓΣΣΕ. Σύμφωνα με αυτήν, η τηλεργασία είναι «μια μορφή οργάνωσης ή/και εκτέλεσης εργασίας που χρησιμοποιεί τεχνολογίες πληροφορικής, βάσει μιας σύμβασης ή σχέσης εργασίας, όπου μια εργασία που θα μπορούσε επίσης να εκτελεστεί στις εγκαταστάσεις του εργοδότη, εκτελείται κανονικά εκτός αυτών των εγκαταστάσεων». Το μέτρο της τηλεργασίας εφαρμόζεται ήδη σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Πληροφορική, το Χρηματοπιστωτικό και αλλού.

Η τηλεργασία είναι αρκετά διαδεδομένη στις χώρες κυρίως της Βόρειας Ευρώπης - ενδεικτικά στη Δανία τηλεργάζεται σχεδόν το 20% των εργαζομένων - ενώ σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Καναδά, θεωρητικά σχεδόν το ήμισυ των θέσεων εργασίας μπορεί να περάσει σε καθεστώς μερικής τηλεργασίας. Στη χώρα μας, με στοιχεία του 2017, σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΣΕΒ, το ποσοστό των τηλεργαζομένων αγγίζει το 5% περίπου, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να ακουμπά το 8,3%.

Για να ανέβουν τα ποσοστά αυτά που συνδέονται με την «ανταγωνιστικότητα» των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, το 2017 η σύνοδος του Συμβουλίου υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ υιοθέτησε ομόφωνα την «Κοινή Εκθεση για την Απασχόληση», η οποία περιέγραφε και πρότεινε την παραπέρα ένταση της «ευέλικτης» εργασίας. Ανάμεσα στα άλλα, σε αυτήν σημειωνόταν ως ανάγκη: «Τα κράτη - μέλη να δώσουν κίνητρα στις εταιρείες (...) για την εφαρμογή ευέλικτων διευθετήσεων εργασίας για γυναίκες και άνδρες», όπου ως «έξυπνες» διευθετήσεις εννοούν «τη χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία (για παράδειγμα, τηλεργασία και ελαστικό ωράριο εργασίας)». Ακόμα τόνιζαν: «Παρά τις νέες τάσεις της εργασίας και τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην Ευρώπη εξακολουθούν να εργάζονται με σταθερό ωράριο εργασίας και δεν αξιοποιούν πλήρως τις ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας, όπως την τηλεργασία».

Η στόχευση του κεφαλαίου αποτυπώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο σε ενημερωτικό σημείωμα τράπεζας προς το προσωπικό που δημοσίευσε προ ημερών ο «Ριζοσπάστης», με το οποίο δείχνει και τη «θετική πλευρά» της πανδημίας: «Στον τραπεζικό χώρο έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να προσαρμοστούμε σε αυτό το μοντέλο (της τηλεργασίας). Μπορεί να ήρθε εσπευσμένα, αλλά ας το υποδεχτούμε ως κάτι πρωτοπόρο», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα.

Αλλά και ο ΣΕΒ βλέπει την πανδημία ως «ευκαιρία και αντίδοτο» για να υλοποιηθεί η στρατηγική του κεφαλαίου. Σε άρθρο του Δ. Βέργαδου, διευθυντή Τομέα ΜΜΕ, Θέσεων και Ενημέρωσης του ΣΕΒ, στο «Εθνος της Κυριακής», στις 15/3, σημειώνονταν χαρακτηριστικά: «Η τηλεργασία, η εργασία από απόσταση κάνοντας χρήση των σύγχρονων μέσων τηλεπικοινωνίας, δεν είναι μια καινούργια μέθοδος οργάνωσης της εργασίας. (...) το "αντίδοτο" της τηλεργασίας στις σημερινές έκτακτες συνθήκες να αποτελέσει ευκαιρία για καλύτερη εργασία, υψηλότερη παραγωγικότητα αύριο».

Ακόμα, όπως επισημαίνει άλλο στέλεχος του ΣΕΒ, με άρθρο του στις 13/3 (επίσης στο «Εθνος»), «από πέρυσι τον Μάη, ο ΣΕΒ είχε εκδώσει σχετικό Special Report στο οποίο τόνιζε την ανάγκη για βελτιώσεις στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο με σκοπό την ενίσχυση του θεσμού της τηλεργασίας και την διευκόλυνση εφαρμογής της».

Πιο συγκεκριμένα, στο σχετικό δελτίο ο ΣΕΒ σημείωνε: «Ενώ η μερική τηλεργασία δεν απαγορεύεται από το θεσμικό πλαίσιο, είναι δύσκολο να συνδυαστεί στην πράξη με κανονική εργασία σε ημερήσιο πρόγραμμα/βάση, καθώς υπάρχουν αντικρουόμενες ερμηνευτικές απόψεις κατά πόσο η επιχείρηση καλύπτεται σε περίπτωση ελέγχου από τις αρμόδιες αρχές. Επιπλέον, θα πρέπει και τυπικά να υπάρξει η αντίστοιχη δήλωση στο Πληροφοριακό Σύστημα "Εργάνη" εκ μέρους της επιχείρησης του τόπου απασχόλησης. (...) Ενώ οι εργοδότες είναι υπεύθυνοι για την κάλυψη του κόστους που προκαλείται από την παροχή της τηλεργασίας, οι αυστηροί περιορισμοί που διέπουν τις μη μισθολογικές παροχές δεν διευκολύνουν την επιχείρηση να καλύψει το κόστος. Ολα τα παραπάνω δυσκολεύουν την προσαρμογή της οικονομίας στον ψηφιακό μετασχηματισμό που ήδη συντελείται σε άλλες περισσότερο προηγμένες οικονομίες και διευρύνουν περαιτέρω το χάσμα ανταγωνιστικότητας».

Πραγματικά, ούτε από το ίδιο χέρι να ήταν γραμμένες οι σχετικές διατάξεις στις πρόσφατες ΠΝΠ της κυβέρνησης, με τις οποίες ένα χρόνο μετά και με αφορμή τον κορονοϊό, έρχεται να βγάλει ένα προς ένα από το δρόμο του κεφαλαίου τα σχετικά «εμπόδια» που εντόπιζε τότε ο ΣΕΒ.

Την ίδια ώρα, η τηλεργασία - όπως και συνολικά η γενίκευση της ευελιξίας - παρουσιάζεται ως «κοινό καλό», αφού, όπως ισχυρίζεται ο ΣΕΒ, «επιφέρει σημαντικά οφέλη τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους εργαζομένους. Αποτελεί δηλαδή μια ακόμα περίπτωση όπου η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι νέες ανάγκες μπορούν να εξυπηρετηθούν με κοινό και αμοιβαίο όφελος».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα για την προώθηση των νέων αντεργατικών ανατροπών, επισημαίνεται η ανάγκη της επιστράτευσης του «κοινωνικού εταιρισμού» για την άμβλυνση των εργατικών - λαϊκών αντιδράσεων και κυρίως για τη στράτευση των ίδιων των εργαζομένων. Ενδεικτικά η μελέτη αναφέρει: «Η ανάγκη για γόνιμο κοινωνικό διάλογο για το μέλλον της εργασίας, με ζητούμενο τις δημιουργικές λύσεις, υπό το φως των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων, παραμένει επίκαιρη».

Το κεφάλαιο πραγματικά έχει να περιμένει πολλά από τη γενίκευση της τηλεργασίας. Οπως τονιζόταν στο ίδιο δελτίο: «Για τις επιχειρήσεις, τα κυριότερα οφέλη είναι η αύξηση της παραγωγικότητας μέχρι και 50%, η προσέλκυση και διατήρηση προσωπικού νεότερων ηλικιών, η μείωση των λειτουργικών εξόδων, αλλά και η μείωση εκτάκτων απουσιών».

Ομως, από την επέκταση της τηλεργασίας δεν κερδίζουν όλοι!

Μπορεί η εργασία από το σπίτι ή από κάποιον άλλο χώρο να παρουσιάζεται ως «απελευθέρωση» από τον έλεγχο και την πίεση του εργοδότη, που δήθεν δίνει τη δυνατότητα στον εργαζόμενο να οργανώσει καλύτερα το χρόνο του, συνδυάζοντας τις επαγγελματικές υποχρεώσεις με την οικογενειακή και κοινωνική ζωή και ταυτόχρονα να μειώνονται οι μετακινήσεις από και προς το χώρο δουλειάς, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Οι νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας, όπως η τηλεργασία, αφορούν κύρια στο δικαίωμα του εργοδότη να ορίζει ο ίδιος ανά πάσα στιγμή το χώρο και το αντικείμενο της εργασίας του μισθωτού, σε ένα καθεστώς που η εντατικοποίηση για να παραδοθούν τα πρότζεκτ, για να πιαστούν τα πλάνα, δίνει και παίρνει. Ετσι η τηλεργασία φέρνει μαζί της τη γενίκευση της «ευέλικτης» εργασίας, τα ωράρια - «λάστιχο», την κατάργηση κάθε δικαιώματος σταθερής απασχόλησης, τον ενταφιασμό του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, κάνοντας τους εργαζόμενους διαθέσιμους στους εργοδότες τους από οπουδήποτε και οποτεδήποτε, ολόκληρο το 24ωρο. Ερευνες έχουν δείξει πως σε τέτοιους εργαζόμενους πολλαπλασιάζονται το άγχος και η πίεση κάτω από την οποία δουλεύουν. Δίπλα στα παραπάνω υπάρχουν το πετσόκομμα σε μισθούς και στην Κοινωνική Ασφάλιση, το χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, αφού ο τηλεργαζόμενος απομονώνεται από τον εργασιακό του χώρο και εργάζεται από οπουδήποτε. Στην ουσία, υλοποιείται η απαίτηση του ΣΕΒ να προσαρμόζεται ο εργαζόμενος «στις απαιτήσεις της επιχείρησης, του κάθε πελάτη και γενικότερα της αγοράς».

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι τα μέτρα που περνάει τώρα η κυβέρνηση και σε ό,τι αφορά την τηλεργασία, ήρθαν για να μείνουν και γι' αυτό πρέπει να συναντήσουν την καθολική αντίδραση των εργαζομένων, που με τη δράση τους μπορούν να «κόψουν την όρεξη» στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στον αγώνα αυτόν οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα.

Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε άλλο παρά χειροτέρευση των όρων εργασίας, βάθεμα της εκμετάλλευσής τους από τους καπιταλιστές, που και την «ευλογία» των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων την μετατρέπει σε «κατάρα» για τους εργαζόμενους.

Γιατί η «ζωή - λάστιχο», που βιώνει ήδη ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, κυρίως οι νέοι και οι γυναίκες, βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις σύγχρονες, τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και την εξέλιξη της επιστήμης.

Τα νέα τεχνολογικά εργαλεία που ανέπτυξε η ανθρώπινη εργασία, μπορούν να προσφέρουν πολλαπλά οφέλη και πλεονεκτήματα στους εργαζόμενους. Αποκαλύπτουν τις αδιαμφισβήτητες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για μείωση του χρόνου εργασίας και αύξηση του ελεύθερου χρόνου, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.

Το βασικό εμπόδιο όμως για την τέτοια αξιοποίησή τους είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η αξιοποίησή τους στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παραγωγής.

Υπάρχει ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος, που μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει τη νέα τεχνολογία για την ικανοποίηση των διευρυνόμενων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόμος του σοσιαλισμού, της κοινωνικής απελευθέρωσης, γιατί πραγματική ελευθερία μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια κοινωνία ελεύθερη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού, με τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες στην υπηρεσία των δικών του σύγχρονων αναγκών.

LaPresse

Υπαίθρια νοσοκομειακή μονάδα στην Ιταλία

Το πιο κραυγαλέο είναι το παράδειγμα της Ιταλίας, της τρίτης πιο ισχυρής καπιταλιστικής οικονομίας στην ΕΕ, όπου τα δημόσια νοσοκομεία και το ηρωικό έμψυχο δυναμικό τους έχουν φτάσει στο όριό τους με τους χιλιάδες προσβεβλημένους από τον κορονοϊό ασθενείς τους οποίους καλούνται να περιθάλψουν.

Στη γειτονική μας χώρα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης της Υγείας τα τελευταία 40 χρόνια είναι τεράστια. Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έχουν αφαιρεθεί 37 δισ. ευρώ από το δημόσιο σύστημα Υγείας, ενώ ενισχύθηκε ο ιδιωτικός τομέας.

Ετσι, η αναλογία νοσηλευτών - ασθενών είναι 1 προς 15 και άνω, ενώ θα θα έπρεπε να είναι 1 προς 6 με 7. Οι διαθέσιμες κλίνες στα δημόσια νοσοκομεία (υπολογίζονται σε 151.646) αντιστοιχούν σε μόλις 2,5 ανά 1.000 κατοίκους, ενώ συνολικά οι κλίνες στα νοσοκομεία (στα ιδιωτικά φτάνουν τις 40.000) υπολογίζεται ότι έχουν μειωθεί κατά 30% σε σχέση με το 2000.

Οι δημόσιες κλίνες ΜΕΘ, που μόλις ξεπερνούν τις 3.700 (αν προστεθούν στις ιδιωτικές φτάνουν τις 5.300), αντιστοιχούν σε 8,44 ανά 100 χιλιάδες κατοίκους. Το αποτέλεσμα είναι σε περιοχές που μαστίζονται από την επιδημία, όπως η Λομβαρδία, ήδη να μην υπάρχουν άδεια κρεβάτια σε ΜΕΘ, ενώ όλα δείχνουν ότι ακόμα περισσότεροι ασθενείς θα χρειαστεί να νοσηλευτούν σε τέτοιες Μονάδες.

Αν κανείς προσθέσει και τη γήρανση του πληθυσμού μπορεί να καταλάβει γιατί οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, που είναι πιο ευάλωτοι στην ασθένεια, πολλές φορές λόγω έλλειψης προσωπικού και μέσων αφήνονται να καταλήξουν.

Δραματικές καταστάσεις ζουν ασθενείς και υγειονομικοί και στην Ισπανία, ιδιαίτερα στη Μαδρίτη, την περιοχή που πλήττεται περισσότερο. Και εκεί πλέον, οι υγειονομικοί εξαναγκάζονται από τις συνθήκες να αποφασίζεται ποιος θα σωθεί και ποιος όχι.

Στο μεταξύ, η διασπορά του ιού μέσα στα νοσοκομεία - εξαιτίας ελλιπών μέτρων προστασίας και δομών, ανεπαρκούς προσωπικού κ.λπ. - είναι μεγάλη και επικίνδυνη, λείπουν στοιχειώδη μέτρα προστασίας, όπως μάσκες και γάντια, και οι υγειονομικοί αρρωσταίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Απελπισμένοι διευθυντές νοσοκομείων αγοράζουν με δικά τους έξοδα προστατευτικά γυαλιά από κατάστημα με οικοδομικά υλικά.

«Υπό τις συνθήκες που δουλεύουμε, είναι πολύ πιθανό ενώ οι γείτονες μας χειροκροτούν κάθε βράδυ, το υγειονομικό προσωπικό να μεταδίδει τον ιό παντού», δηλώνει στην «El Pais» νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας, στη συνοικία Βαγέκας. Οι υγειονομικοί στην Ισπανία αναφέρουν ότι εργάζονταν εντατικά και με υπερωρίες ακόμα και πριν από το ξέσπασμα της επιδημίας του κορονοϊού στη χώρα, λόγω έλλειψης προσωπικού, η οποία έχει επιδεινωθεί σήμερα, με τόσους γιατρούς και νοσηλευτές να βρίσκονται σε καραντίνα επειδή έχουν προσβληθεί οι ίδιοι.

Ταυτόχρονα είναι ανησυχητικά μικρή η καταγραφή των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, όπως τονίζει και ο Πέρε Γκοντόι, πρόεδρος της Ισπανικής Εταιρείας Επιδημιολογίας (SEE): «Αυτό είναι ένα από τα πρώτα ζητήματα για την επίλυση και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Μαδρίτη. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα τεστ για να διαχειριστούμε καλύτερα την επιδημία».

Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση και στη Βρετανία. Απόρρητη έκθεση της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας (ΡΗΕ) που δημοσίευσε η εφημερίδα «The Guardian» εκτιμά ότι το βρετανικό σύστημα Υγείας (NHS), που είναι στα όριά του λόγω πολυετών περικοπών σε προσωπικό και μέσα, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε μαζικό αριθμό κρουσμάτων και ότι ούτε καν οι νοσηλευτές και οι γιατροί δεν θα μπορούν να υποβληθούν σε εξετάσεις για να εξακριβωθεί αν έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό.

Ετσι, προβλέπει πως η πανδημία στη Βρετανία μπορεί να κρατήσει έως την άνοιξη του 2021 και να στείλει στα νοσοκομεία με βαριά συμπτώματα 7.900.000 άτομα, εάν δε το ποσοστό θνησιμότητας κυμανθεί στα σημερινά επίπεδα, αναμένονται τουλάχιστον 531.000 θανατηφόρα κρούσματα. Μετά από αυτές τις οδυνηρές διαπιστώσεις είναι που πάρθηκαν πιο αυστηρά μέτρα περιορισμού της κίνησης των πολιτών.

Τα γερμανικά νοσοκομεία - ιδιωτικά και «δημόσια» - λειτουργούν όλα με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αυτοχρηματοδότηση από τα ασφαλιστικά ταμεία και απευθείας πώληση υπηρεσιών, καθώς δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ετσι, το ...πρόβλημα με την πανδημία του κορονοϊού είναι ότι πολλά νοσοκομεία πρέπει να ακυρώσουν καλοπληρωμένες χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ ασθενείς θα απομακρυνθούν από Κέντρα Αποκατάστασης.

«Χάνονται τα συνήθη έσοδα και αυξάνονται τα έξοδα για μέσα προστασίας, αναπνευστήρες κ.λπ.», παραπονιέται ο πρόεδρος της Νοσοκομειακής Κοινότητας της Εσσης, Κρίστιαν Χεφτμπέργκερ, μιλώντας στη FAZ. «Χρειαζόμαστε χρήματα γρήγορα και χωρίς γραφειοκρατία, διαφορετικά τα νοσοκομεία θα είναι αφερέγγυα πριν φτάσουν τα κύματα των ασθενών», συμπληρώνει.

Μόνο στο κρατίδιο της Εσσης υπάρχουν 130 κλινικές και αυτήν την περίοδο δαπανώνται χρήματα προκειμένου να προετοιμαστούν για την πανδημία. Στα Κέντρα Αποκατάστασης, που θα μετατραπούν σε εφεδρικά νοσοκομεία για την ανακούφιση των ΜΕΘ, δεν υπάρχουν επί του παρόντος ασθενείς, και έτσι δεν έχουν έσοδα...

Για να γλιτώσουν μέρος του εργατικού «κόστους» «στέλνουν το προσωπικό σε εκ περιτροπής εργασία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών παραμένει και δεν μπορούν να το αντέξουν, τελικά θα κλείσουν», προειδοποιεί ο Χεφτμπέργκερ. Επειδή μάλιστα η χρηματοδότηση των νοσοκομείων από την Ασφάλιση Υγείας είναι χρονοβόρα, προτείνει να δοθούν άμεσα τα αποθεματικά του Ταμείου Υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων - 30 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τον όμιλο «Helios», τη μεγαλύτερη αλυσίδα ιδιωτικών κλινικών στη Γερμανία, είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς πώς θα επηρεάσει η πανδημία την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία. Η «Helios» - με 88 νοσοκομεία στη Γερμανία και 44 στην Ισπανία - θα μπορούσε να παράσχει 900 κρεβάτια ΜΕΘ και να μετατρέψει σε τέτοια άλλα 600. Τη «νύφη», όπως και να 'χει, θα την πληρώσει ο γερμανικός λαός, μέσω της τσουχτερής φορολογίας του και των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών που «ταΐζουν» τα επιχειρηματικά κέρδη.

Αλλά και στην ανεπτυγμένη Σουηδία, το κάποτε «πρότυπο σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο», τώρα λόγω έλλειψης νοσοκομειακών κλινών και νοσοκομειακού προσωπικού ο στρατός προσπαθεί να στήσει στρατιωτικά νοσοκομεία. Χιλιάδες νοσοκομειακές κλίνες εξαφανίστηκαν τα τελευταία 30 χρόνια ως αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων και κλεισίματος πολλών νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία είναι τόσο πολλές που κάθε μέρα στέλνουν e-mail στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης ώστε να δωρίσει υλικά για διαγνωστικά παρασκευάσματα αλλά και γάντια, μάσκες, γυαλιά, υλικά για αντισηπτικά.

Οι ελλείψεις σε ιατρικό υλικό και σε ΜΕΘ ανάγκασαν το κράτος να πάρει την ευθύνη που μέχρι τώρα ήταν στις περιφέρειες, στο πλαίσιο της «αποκέντρωσης». Εξετάζεται ακόμα να αρχίσει βιομηχανική παραγωγή υλικού και φαρμάκων, κάτι που η Σουηδία είχε τη δεκαετία του '90, όμως άλλα εργοστάσια τα έκλεισε, άλλα τα ιδιωτικοποίησε και σήμερα εισάγει τα πάντα, από φάρμακα μέχρι και απλά υλικά. Σε κίνδυνο βρίσκονται και οι συντάξεις εκατομμυρίων εργαζομένων, οι οποίες τζογάρονται στο χρηματιστήριο, που συνεχώς πέφτει.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και σε πολλές άλλες χώρες.

Η πανδημία του COVID-19 αποκαλύπτει τη γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας στις ΗΠΑ, όπου πάνω από το 10% του πληθυσμού (τουλάχιστον 28 - 30 εκατ. άτομα) είναι ανασφάλιστοι.

Πρόσφατη έκθεση ερευνητών του Ινστιτούτου Harvard Global Health Institute, εξετάζοντας εννιά πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της νόσου στις ΗΠΑ, προβλέπει πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το σύστημα θα καταρρεύσει. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι περισσότερες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (που υπολογίζονται σε περίπου 45.000) δεν θα είναι σε θέση να τα βγάλουν πέρα.

Στο καλύτερο από τα σενάρια προβλέπεται πως θα μολυνθεί το 20% του ενήλικου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι, μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο. Στο σενάριο αυτό προβλέπεται ότι τα περισσότερα νοσοκομεία θα έχουν αρκετές μονάδες εντατικής θεραπείας για να αντιμετωπίσουν την επιδημία μόνο εάν απελευθερώσουν το 50% των κλινών που καταλαμβάνουν ασθενείς μη προσβεβλημένοι από τον κορονοϊό.

Το χειρότερο σενάριο προβλέπει ότι θα μολυνθούν περίπου 156 εκατ. άνθρωποι μέσα στο επόμενο εξάμηνο. Σε αυτήν την περίπτωση ακόμη και εάν διατεθούν όλες οι κλίνες στα νοσοκομεία των ΗΠΑ θα καλύψουν μόνο κατά το 1/5 τον αριθμό των πασχόντων...

Πρόσφατη έκθεση του Κέντρου Ασφάλειας της Υγείας «Τζον Χόπκινς» εκτιμά πως υπάρχουν διαθέσιμοι στις ΗΠΑ περίπου 160.000 αναπνευστήρες. Αν η πανδημία του κορονοϊού πάρει διαστάσεις ανάλογες με αυτήν της γρίπης του 1918 στην Ισπανία, αναμένεται πως θα χρειαστούν τουλάχιστον 740.000 αναπνευστήρες.

Είναι φανερό πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα βοηθήσουν ιδιαίτερα ούτε τα αυτοσχέδια νοσοκομεία που σχεδιάζει να στήσει ο αμερικανικός στρατός στα hot spots της πανδημίας, ούτε τα δύο πλωτά νοσοκομεία που αναμένονται τις επόμενες μέρες ή βδομάδες σε Νέα Υόρκη και Καλιφόρνια.

Ωστόσο, ακόμη και στο καλύτερο σενάριο, η κατάσταση δύσκολα θα είναι αντιμετωπίσιμη. Το 30% των χαμηλόμισθων Αμερικανών (που αμείβεται με 10,49 δολάρια την ώρα) δεν δικαιούται άδεια ασθενείας μετ' αποδοχών. Αυτό εξηγεί γιατί ορισμένα από τα θύματα κορονοϊού στις ΗΠΑ, όπως οι 35 ηλικιωμένοι σε γηροκομείο στο Σιάτλ, μολύνθηκαν από εργαζόμενους, που είτε δεν γνώριζαν ότι έπασχαν είτε δεν ήθελαν να λείψουν από τη δουλειά για να μη χάσουν το μεροκάματο.

Οπως και να 'χει, εκτός συστήματος περίθαλψης μένουν και πολλοί άνεργοι που δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας επειδή δεν έχουν συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό ωρών εργασίας. Το φαινόμενο εξηγεί γιατί χιλιάδες Αμερικανοί οδηγούνται στις φυλακές, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους φουσκωμένους λογαριασμούς νοσοκομείων ή αποφεύγουν να πάνε στο γιατρό ή να κάνουν βασικές ιατρικές εξετάσεις...

Ασχημα ωστόσο είναι τα μαντάτα και όσον αφορά την προετοιμασία του νοσηλευτικού προσωπικού για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πρόσφατη έρευνα του συνδικάτου νοσηλευτών National Nurses United (NNU) σε 6.500 νοσοκόμους έδειξε ότι μόλις το 44% ενημερώθηκε από την εργοδοσία για τον νέο ιό και για τους τρόπους αναγνώρισης συμπτωμάτων και αντιμετώπισης. Το 30% ανέφερε πως οι εργοδότες τούς είχαν εξασφαλίσει πρόσβαση σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό (μάσκες, γάντια κ.ά.), το 63% των νοσηλευτών απάντησε πως είχε πρόσβαση σε μάσκες τύπου N95 στα τμήματά του και μόλις το 27% πως είχε πρόσβαση σε αναπνευστήρες.

Παρέμβαση για την κατάσταση με την επιδημία του κορονοϊού έκανε με ανακοίνωσή της η Κομματική Οργάνωση Βρετανίας του ΚΚΕ. Σε αυτή καλεί τους εργαζόμενους «να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να απαιτήσουν αποφασιστικά από τη βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε όλα τα αναγκαία μέτρα που αφορούν τη διαφύλαξη της υγείας του λαού και των δικαιωμάτων τους». Αναφέρει επίσης ότι «τα μέχρι τώρα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί εκθέτουν σε μεγάλους κινδύνους την υγεία του λαού και στηρίζουν κυρίως τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις» και καταλήγει: «Η αδυναμία αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων παγκοσμίως φανερώνει συνολικά την αδυναμία του καπιταλισμού να σχεδιάσει κοινωνικές δομές που να παρέχουν ολοκληρωμένη προστασία της ζωής και του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η οικονομική ανάπτυξη που στοχεύει στη μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρήσεων ακυρώνει στην πράξη τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την κάλυψη όλων των αναγκών πρόληψης και περίθαλψης του λαού».

(Ολόκληρη η ανακοίνωση στο πόρταλ «902.gr»)

Εύκολα ο καθένας και από προσωπική πείρα καταλαβαίνει ότι η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας είναι καθολική και δεν αφορά μόνο όσους κλείνουν με κυβερνητική απόφαση σε μια σειρά από κλάδους. Είναι δεκάδες χιλιάδες όσοι αυτές τις μέρες έχουν κυριολεκτικά μηδενικό εισόδημα, αφού αυτό βασίζεται ως επί το πλείστον στην καθημερινή τους λειτουργία και δραστηριότητα, ώστε να ικανοποιήσουν τόσο την προσωπική τους επιβίωση όσο και τη δυνατότητά τους να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Μάλιστα, για πολλούς συνάδελφους, κυρίως σε τεχνικά επαγγέλματα, ακόμα και οι ελάχιστες εργασίες που καλούνται να εκτελέσουν, αντικειμενικά τους εκθέτουν σε κίνδυνο αφού αναγκάζονται να δουλέψουν σε άγνωστο, πιθανόν μολυσμένο περιβάλλον.

Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση ζουν τη σημερινή κατάσταση οι συνάδελφοι που δεν έχουν άλλο οικογενειακό εισόδημα, οι νέες μητέρες, που πρακτικά δεν μπορούν να εργαστούν αφού κρατούν τα παιδιά τους, αλλά και αυτοί που πάσχουν από άλλες ασθένειες και δεν πρέπει να εκτεθούν γιατί δύσκολα θα αναρρώσουν.

Ιδιαίτερα για τους τελευταίους, βαραίνει η σημερινή κατάσταση του εθνικού συστήματος Υγείας. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η εμπορευματοποίηση της Υγείας είναι επικίνδυνη για τις ζωές μας σε κρίσιμες συνθήκες. Επιβεβαιώθηκε δυστυχώς με τον πιο τραγικό τρόπο αυτό που χρόνια φωνάζουμε και διεκδικούμε: Ενα σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας. Σε αυτό πρέπει να έχουμε πρόσβαση όλοι, ανεξάρτητα αν έχουμε ή όχι ασφαλιστική ενημερότητα.

Πέρα από το αυτονόητο επίδομα των 800 ευρώ, που πρέπει να δοθεί άμεσα σε όλους όσοι το έχουν πραγματικά ανάγκη, είναι ζωτικής σημασίας να παρθούν κι άλλα επιπρόσθετα μέτρα. Εδώ και τώρα να επανενταχθούν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ στο αφορολόγητο, να ανασταλούν για όλους οι δανειακές υποχρεώσεις και ρυθμίσεις προς τις τράπεζες χωρίς τόκους και πρόστιμα. Να ανασταλεί κάθε φορολογική υποχρέωση για τους επόμενους έξι μήνες, να καταργηθούν ο ΕΝΦΙΑ και το τέλος επιτηδεύματος.

Επίσης, να απαλλαγούν από τις εισφορές ατομικής ασφάλισης από το Γενάρη μέχρι το Μάη χωρίς απώλεια συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και να δοθεί σε όλους τους συνταξιούχους η 13η σύνταξη. Οι δήμοι να αναστείλουν τα δημοτικά τέλη για το επόμενο εξάμηνο, καθώς και την απαίτηση για καταβολή μισθωμάτων για τους χώρους που ενοικιάζουν σε επαγγελματίες που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Οι δηλώσεις της κυβέρνησης και των τραπεζιτών περί στήριξης μόνο των συνεπών επιχειρήσεων όσον αφορά τις τραπεζικές υποχρεώσεις, φωτογραφίζουν τους μονοπωλιακούς ομίλους και ρίχνουν στον Καιάδα αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ στη συντριπτική μας πλειοψηφία, με βάση το σκεπτικό της κυβέρνησης, είμαστε «ασυνεπείς», αφού αδυνατούμε όλα αυτά τα χρόνια να πληρώσουμε χαράτσια, φόρους, πολλαπλές ρυθμίσεις, δημοτικά τέλη κ.λπ. που μας φόρτωσαν με τις πολιτικές τους. Χιλιάδες είναι αυτοί που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και κινδυνεύουν με κατασχέσεις πολύ πριν εξελιχθεί η επιδημία του κορονοϊού.

Γι' αυτό άμεσα η κυβέρνηση να απαγορεύσει κάθε μέτρο αναγκαστικής είσπραξης για χρέη προς το Δημόσιο και τους ιδιώτες, όπως κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών. Να μπει φρένο σε όλες τις διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Να προστατευθεί η επαγγελματική στέγη για διάστημα 6 μηνών σε περίπτωση μη πληρωμής μισθωμάτων στους εκμισθωτές.

Copyright 2020 The Associated

Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) τόνισε ξανά ότι «ενώ έχουμε δει γοργή κλιμάκωση σε μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, όπως το κλείσιμο σχολείων και η ματαίωση ανοιξιάτικων εκδηλώσεων», δεν έχουν γίνει ακόμα αρκετά πράγματα «στην εξέταση, στην απομόνωση και την ιχνηλάτηση επαφών», χαρακτηρίζοντας τα πεδία αυτά «ραχοκοκαλιά της αντιμετώπισης της επιδημίας».

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα αναγνωρισμένα κρούσματα διεθνώς είχαν φτάσει τα 256.879 και τα θύματα τα 10.540 από 184 χώρες όλου του κόσμου.

Εστία της πανδημίας αποτελεί εδώ και μέρες η Ευρώπη. Στην Ιταλία ο τραγικός απολογισμός αυξανόταν διαρκώς, τα θύματα έφταναν τα 3.405 και τα συνολικά κρούσματα τα 41.035. Στην Ισπανία τα κρούσματα και τα θύματα έφταναν αντίστοιχα τα 20.412 και 1.041. Στη Γαλλία τα 10.995 και 372.

Μεταξύ άλλων η επιδημία φαινόταν ότι εξαπλώνεται γοργά και στο Βέλγιο, όπου μέσα σ' ένα 24ωρο τα κρούσματα έφτασαν τα 2.257 και τα θύματα σχεδόν διπλασιάστηκαν, φτάνοντας τα 37.

Στην Γερμανία τα κρούσματα έφτασαν 18.328 και οι νεκροί τους 52. Ενώ στην Βρετανία 3.264 και 144 αντίστοιχα.

Εκτός Ευρώπης κρίσιμα εξελίσσεται η κατάσταση στο Ιράν, με 19.644 και 1.433.

Στην ίδια την Κίνα τα κρούσματα έφτασαν τα 80.967 με 39 νέες περιπτώσεις οι οποίες όλες - σύμφωνα με τις αρχές - αφορούσαν ταξιδιώτες από το εξωτερικό. Τα θύματα έφτασαν τα 3.248 (+3). Στη Νότια Κορέα κρούσματα και θύματα έφταναν έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές τα 8.652 και τα 94.

Η εξάπλωση της πανδημίας προκαλεί νέους κραδασμούς στην εύθραυστη ούτως ή άλλως παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και οξύνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Την Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρουνό Λεμέρ, δήλωσε πως η πανδημία απειλεί την Ευρωζώνη και «το πολιτικό μέλλον» της ευρωπαϊκής ηπείρου. «Η δική μας ευθύνη ξεπερνά τα οικονομικά και δημοσιονομικά θέματα. Αφορά το πολιτικό μέλλον της ηπείρου μας», είπε.

Στο μεταξύ, την Παρασκευή καταγράφηκε για δεύτερη συνεχόμενη μέρα άνοδος στις τιμές ευρωπαϊκών μετοχών, μετά τα μέτρα που ανακοίνωσαν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη για αύξηση της ρευστότητας και άλλα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ, «οι υπουργοί Οικονομικών συμφώνησαν να λάβουν συντονισμένα δημοσιονομικά μέτρα ύψους περίπου 1% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο για το 2020», όπως και ότι «θα αναλάβουν οποιαδήποτε συντονισμένη και αποφασιστική ενέργεια θα χρειαστεί, συμπεριλαμβανομένης και της λήψης φορολογικών μέτρων», δηλαδή στην κατεύθυνση ελάφρυνσης επιχειρήσεων και κλάδων της οικονομίας.

Παράλληλα, οι ταμειακές διευκολύνσεις αναμένεται να αναδιαμορφωθούν στο 10% του ΑΕΠ των οικονομιών της Ευρωζώνης και αφορούν στην παροχή κρατικών εγγυήσεων και την αναβολή φορολογικών υποχρεώσεων σε επιχειρήσεις, στην κατεύθυνση δηλαδή που δρομολογεί και η κυβέρνηση της ΝΔ στην ελληνική οικονομία.

Στο ίδιο πλαίσιο της προσωρινής δημοσιονομικής επέκτασης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε την Τετάρτη την επέκταση των προγραμμάτων «νομισματικής χαλάρωσης». Το νέο πρόγραμμα φτάνει στα 750 δισ. ευρώ, με ωφελημένες και τις ελληνικές τράπεζες, καθώς τα ελληνικά κρατικά και εταιρικά ομόλογα εντάσσονται και πάλι «κατ' εξαίρεση». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις οι ελληνικές τράπεζες (και στη συνέχεια οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι) έχουν να περιμένουν ποσά ύψους 12 δισ. ευρώ.

Σ' αυτό το πλαίσιο και στον απόηχο της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ, ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, δήλωσε ότι για το έτος 2020 δεν υφίσταται ο στόχος του πλεονάσματος (3,5% του ΑΕΠ), επισημαίνοντας ότι ο νέος στόχος θα συμφωνηθεί σε μεταγενέστερο χρόνο ανάλογα με τη διάρκεια και την ένταση της κρίσης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, από τον όποιο «επικαιροποιημένο στόχο» θα εξαιρεθούν οι δαπάνες που συνδέονται με την αντιμετώπιση του κορονοϊού (δαπάνες Υγείας, στήριξη επιχειρήσεων, μέτρα για τους εργαζόμενους, αλλά και για το Μεταναστευτικό).

Σε αυτό το φόντο, η κυβέρνηση ΝΔ ανακοίνωσε πακέτο στήριξης ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα δρομολογούνται μέτρα της τάξης των 10 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, π.χ. με την αναβολή φορολογικών υποχρεώσεων και την παροχή κρατικών εγγυήσεων σε επιχειρήσεις.

Ο υπουργός Οικονομικών προανήγγειλε την κατάθεση συμπληρωματικού κρατικού προϋπολογισμού για το 2020, όπου αναμένεται να ενσωματωθούν οι παρεμβάσεις που σχετίζονται με τις επιπτώσεις του κορονοϊού.

Παράλληλα, το υπουργείο Ανάπτυξης δημοσιοποίησε τη λίστα με τους κωδικούς δραστηριότητας των επιχειρήσεων που εντάσσονται στο σχετικό πρόγραμμα στήριξης, παροχής ρευστότητας και κρατικών εγγυήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο 6 δισ. ευρώ αφορούν παροχή κρατικών εγγυήσεων σε πληττόμενες επιχειρήσεις, ενώ επιπλέον 1 δισ. ευρώ θα δοθούν με τη μορφή άμεσης κρατικής επιδότησης με το χαρακτηρισμό της «επιστρεπτέας προκαταβολής».

Στο μεταξύ, ρυθμούς απόλυτης στασιμότητας στην ελληνική οικονομία για το έτος 2020 προβλέπεται πλέον στο βασικό σενάριο της Τράπεζας της Ελλάδας, έναντι ρυθμού ανάκαμψης 2,4% στην προηγούμενη πρόβλεψη.

Στην ετήσια έκθεση του διοικητή της, Γ. Στουρνάρα, επισημαίνεται ότι «οι επιπτώσεις προς το παρόν δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν με ακρίβεια δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στοιχεία και η πανδημία είναι σε εξέλιξη».

Τονίζεται ότι η επιβράδυνση θα προέλθει κυρίως από διαταραχές στην πλευρά της ζήτησης με μείωση της εξωτερικής ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών (εξαγωγές) και της εγχώριας ζήτησης αφού πλήττονται ιδιαιτέρως τομείς όπως οι μεταφορές, ο τουρισμός, το εμπόριο, η εστίαση και η ψυχαγωγία».

Με αυτά τα δεδομένα, στο ενδεχόμενο μεγαλύτερης σε διάρκεια έντασης και εξάπλωσης του κορονοϊού, «ενισχύονται οι προσδοκίες προσωρινής ύφεσης», αναφέρει η έκθεση της ΤτΕ. Τέλος, στην Ευρωζώνη διαφαίνεται «πολύ σημαντική πιθανότητα να καταγραφεί αρνητικός ρυθμός σε ετήσια βάση».