Turkish Presidency

Από την τηλεδιάσκεψη του Ερντογάν με τους ηγέτες Γερμανίας, Γαλλίας και Μ. Βρετανίας

Με δεδομένο το ευρωατλαντικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτό το παζάρι και τις διευθετήσεις που αφορούν στην περιοχή, με όχημα και το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, τα όσα συζητήθηκαν αφορούν άμεσα και την Ελλάδα, στα σύνορα της οποίας με την Τουρκία εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό ένα σκηνικό έντασης, με την αξιοποίηση των ξεριζωμένων από την τουρκική κυβέρνηση για τα γεωπολιτικά της σχέδια.

Εκ μέρους της Γερμανίας - που μάλιστα ανακοίνωσε ότι θα δώσει άλλα 100 εκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία για τη «στήριξη των προσφύγων» - η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ χαρακτήρισε «πολύ χρήσιμη συνομιλία» την τηλεδιάσκεψη με τον Ερντογάν.

Αποκάλυψε επίσης ότι με αφορμή ειδικά τη συζήτηση για την περιοχή του Ιντλίμπ, οι Ευρωπαίοι εξέφρασαν πάλι τη στήριξή τους στη «συνέχιση της πολιτικής διαδικασίας στη Συρία σε πιο ευρύ φάσμα», επιβεβαιώνοντας επί της ουσίας το ενδιαφέρον τους να εμπλακούν «βαθύτερα» στη διαμόρφωση του συσχετισμού στην περιοχή μετά τον πόλεμο.

Επίσης, αναγνωρίζοντας το ρόλο της Τουρκίας στη συγκράτηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, παίζοντας το ρόλο μιας πρώτης «κάνουλας» στην αυξομείωσή τους προς την Ευρώπη, η Μέρκελ είπε ότι «ταχθήκαμε ξεκάθαρα υπέρ της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας και δείξαμε την πρόθεση να δώσουμε ενδεχομένως περισσότερη οικονομική βοήθεια, αλλά και να μην αφήσουμε άλλα σημεία, όπως το θέμα της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία».

Η Μέρκελ σχολίασε επίσης την πρόσφατη τηλεδιάσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών, όπου εκτός από την πανδημία συζητήθηκε και το Μεταναστευτικό, χωρίς «συγκεκριμένα αποτελέσματα και αποφάσεις για το θέμα», εκτιμώντας ότι θα πρέπει «να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία εάν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις», προδιαγράφοντας νέους γύρους παζαριού με την Αγκυρα, όπως άλλωστε προκύπτει και από την κοινή ομάδα που οι δύο πλευρές συγκρότησαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν στις Βρυξέλλες.

Η Γερμανίδα καγκελάριος τόνισε ακόμα ότι στην τηλεδιάσκεψη με τον Ερντογάν συζητήθηκε και η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, τονίζοντας ότι οι Ευρωπαίοι καλωσόρισαν τη βούληση της Τουρκίας να παραμείνει στη λυκοσυμμαχία και επιμένοντας ότι βρέθηκε «μια καλή ευκαιρία» να «συζητάμε τις πολιτικές διαφορές» τους.

Αλλά και η προεδρία της Γαλλίας - που κατά καιρούς χρησιμοποιεί υψηλούς τόνους στην κριτική της προς την Αγκυρα - σε ανακοίνωσή της μίλησε για «σύγκλιση απόψεων για το Ιντλίμπ», συμπληρώνοντας πως παραμένουν διαφωνίες, αλλά και πως «σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό πρόβλημα, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ζήτησαν σειρά διευκρινίσεων από τον κ. Ερντογάν», με σκοπό «να δημιουργηθούν περισσότερο διαφανείς και ειρηνικές σχέσεις».

Είναι φανερό επομένως ότι η τηλεδιάσκεψη, όπως και συνολικότερα το παζάρι ΕΕ - Τουρκίας, αφορά μια μεγάλη γκάμα θεμάτων που θέτουν οι δυο πλευρές, με την Τουρκία από τη μια να διεκδικεί αναγνώριση του ρόλου και των συμφερόντων της στην περιοχή και τα ισχυρότερα κράτη της ΕΕ, από την άλλη, μαζί με τη Βρετανία, να επιδιώκουν τη διατήρηση στενών σχέσεων με μια χώρα - ρυθμιστή των προσφυγικών ροών, με μια αγορά πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, σε στρατηγικό σημείο για τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή και «κόμβο» αγωγών της Ενέργειας προς την Κεντρική Ευρώπη.

Το παζάρι αυτό ακουμπάει επομένως και τα ελληνικά συμφέροντα, παίρνοντας υπόψη την επιθετικότητα της Τουρκίας από τη μια και τις διεκδικήσεις της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο και από την άλλη τη δέσμευση της κυβέρνησης και όλων των ελληνικών αστικών κομμάτων στο στόχο για ανοιχτούς διαύλους με την Τουρκία, για την παραμονή της γείτονος στο ΝΑΤΟ με τα ανάλογα ανταλλάγματα, στο πλαίσιο επικίνδυνων διευθετήσεων που προωθούνται στην περιοχή με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Καθόλου τυχαία, με αφορμή την κατάσταση στον Εβρο, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόι, υπέδειξε στην ελληνική κυβέρνηση ότι «λαθεύει και στο ζήτημα της Λιβύης», προσθέτοντας ότι «αν η Ελλάδα ήθελε να έχει ένα αποτέλεσμα, θα το έκανε και γύρω από ένα τραπέζι, μαζί με την Τουρκία και τη νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης, αντί να μιλάει άσχημα». Κατέληξε δε ότι «επιθυμία μας είναι να βρούμε ορθολογικές και κοινές λύσεις για όλες τις προκλήσεις της περιοχής σε ένα πλαίσιο σχέσεων καλής γειτονίας και συνεργασίας, χωρίς να καταφύγουμε σε παιχνίδια επίρριψης ευθυνών».

Από την πλευρά του, με συνέντευξη στο «Guardian», ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού εκτίμησε ότι «ο Ερντογάν θα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι υπάρχει μια αμοιβαία επωφελής λύση, ότι πρέπει να επιστρέψουμε στη Συμφωνία (σ.σ. για το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό) και να βελτιώσουμε ορισμένες πτυχές της», επιβεβαίωσε κι αυτός ότι όταν μιλάμε για το Προσφυγικό, «δεν πρόκειται πλέον για πρόβλημα ασύλου... Είναι σαφέστατα γεωπολιτικό το ζήτημα» και πρόσθεσε: «Πρέπει να ζήσουμε με την Τουρκία... Πρέπει να έχουμε ισχυρές οικονομικές σχέσεις. Εχουμε διαφορές και χρειαζόμαστε έναν οδικό χάρτη για να τις λύσουμε»...

Είναι βέβαια γνωστό ότι αυτός ο χάρτης υπάρχει, οδηγεί σε συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου και βέβαια έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Στον απόηχο της τηλεδιάσκεψης Μέρκελ - Μακρόν - Τζόνσον με τον Ερντογάν, αξίζει τέλος να καταγραφεί μια ανάλυση της ισπανικής «δεξαμενής σκέψης» «Real Instituto Elcano» για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, που δίνουν μια ευκαιρία στην Ευρωένωση «να ελαχιστοποιήσει το κόστος της μη συμμετοχής της στη σταθεροποίηση της Συρίας».

Η έκθεση αναφέρεται σε «πολυμερή διπλωματικά πλαίσια» που πρέπει οι Βρυξέλλες να ενθαρρύνουν και υπογραμμίζει: «Είναι απαραίτητος ένας επαναλαμβανόμενος διάλογος, μια συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ. Αυτή η κρίση (σ.σ. προσφυγική) αποκάλυψε και πάλι τη μεταξύ τους αλληλεξάρτηση. Και οι δύο πλευρές θα πρέπει να εργαστούν για μια πιο διαρθρωμένη συνεργασία, βασισμένη στην κοινή ευθύνη».

«Οι δύο πλευρές λοιπόν θα πρέπει να αφιερώσουν την ενέργειά τους και το χρόνο τους για να μην προωθήσουν μια λανθασμένη συμφωνία, αλλά να τη μεταρρυθμίσουν κατά τρόπο που να αντιμετωπίζει τα αίτια του προβλήματος μακροπρόθεσμα και όχι μόνο να μετριάζει τις αρνητικές συνέπειες βραχυπρόθεσμα...», καταλήγει η ανάλυση.

Ενδεικτικό είναι πως αυτά δεν σταμάτησαν όλη τη βδομάδα που πέρασε, παρά το γεγονός ότι από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη, τα χερσαία σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα έχουν κλείσει για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού, ενώ σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο τουρκικό έδαφος μειώνεται ο αριθμός των εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών στην περιοχή.

Με εξαίρεση τις ώρες πριν από την τηλεδιάσκεψη Μέρκελ, Μακρόν, Τζόνσον με τον Ερντογάν, τα επεισόδια συνεχίστηκαν στην περιοχή γύρω από το φυλάκιο των Καστανιών, με καπνογόνα και δακρυγόνα, ρίψη πετρών και μολότοφ προς την ελληνική πλευρά, κατά τη διάρκεια των οποίων ένας Ελληνας αστυνομικός τραυματίστηκε ελαφρά.

Η πιο επικίνδυνη διάσταση της κατάστασης στον Εβρο, που συνδέεται άμεσα με τα ευρωτουρκικά παζάρια, στα οποία συμμετέχει ενεργά και η ελληνική κυβέρνηση, έχει να κάνει με την αυξανόμενη παρουσία και δράση ισχυρών ένοπλων δυνάμεων και υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς η κατάσταση αξιοποιείται και ως «πεδίο δοκιμών» για κάθε λογής μέσα.

Ετσι, τις προηγούμενες μέρες κυκλοφόρησε η είδηση πως - με άγνωστο τρόπο - βρέθηκε στα χέρια των ελληνικών αστυνομικών δυνάμεων μια τουρκική κάμερα καταγραφής, ενώ από την πλευρά της Τουρκίας γνωστοποιήθηκε η πρώτη «περιπολία» τουρκικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους τύπου «Bayraktar TB2» στον ποταμό Εβρο, για την εναέρια επιτήρηση της περιοχής από τις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις. Οι περιπολίες έκτοτε συνεχίζονται καθημερινά.

Το βράδυ της Τρίτης, σύμφωνα πάλι με δημοσιεύματα, ένα τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος έπεσε σε περιοχή κοντά στις Φέρες Εβρου. Πηγές του υπουργείου Αμυνας διέψευδαν ότι καταρρίφθηκε, ενώ δεν ακολούθησε κάποια επίσημη ενημέρωση.

Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής», οι τούρκικες δυνάμεις ασφαλείας «νέκρωσαν» για ένα διάστημα τις επικοινωνίες των Ελλήνων αστυνομικών που περιπολούν κατά μήκος της συνοριακής γραμμής, θέτοντας εκτός λειτουργίας τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας.

Την ίδια ώρα, στην περιοχή - για την ενίσχυση των δυνάμεων των ΜΑΤ - στάλθηκαν βαριά τεθωρακισμένα οχήματα τύπου «MRAP Typhoon GSS-300», καναδικής κατασκευής, τα οποία είχαν κατασχεθεί προ πενταετίας από το Λιμενικό. Πρόκειται για οχήματα μεταφοράς προσωπικού βαρέος τύπου, ικανά να επιχειρήσουν σε συνθήκες πολέμου.

Να σημειωθεί πως μέσα στη βδομάδα συνεχίστηκαν και οι παραβιάσεις τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, ενώ κυβερνητικοί κύκλοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο να σημειωθούν περιστατικά και σε άλλα μέρη της συνοριακής γραμμής Ελλάδας - Τουρκίας, ενδεχομένως και με αφορμή κάποιο περιστατικό έρευνας και διάσωσης.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, το Λιμενικό πραγματοποιεί έρευνες σχετικά με το τουρκικό πλοίο «DORDUNCU», το οποίο προσάραξε τη Δευτέρα στο μόλο του λιμανιού της Κέας και διαπιστώθηκε ότι μετέφερε 193 μετανάστες και πρόσφυγες.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το εν λόγω πλοίο, που προοριζόταν για σκραπ, απέπλευσε εσπευσμένα από τουρκικό λιμάνι για «ταξίδι μιας διαδρομής», σηματοδοτώντας πιθανόν και μια αλλαγή στην τακτική κυκλωμάτων και τουρκικής κυβέρνησης.

Παρά τους ...τόνους ευρωατλαντικής προπαγάνδας που έχουν πέσει από την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, για την υποτιθέμενη «ασφάλεια» που παρέχει η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, δεν περνά απαρατήρητο ότι σε δημοσκόπηση που έκανε το ΝΑΤΟ και τα αποτελέσματα της οποίας εισάγει στην Εκθεση, σε σύνολο 30 κρατών (τα 29 μέλη συν η υπό ένταξη Β. Μακεδονία), η Ελλάδα είναι μόλις 24η στις θετικές απαντήσεις στο ερώτημα αν η ένταξη στη λυκοσυμμαχία «κάνει λιγότερη πιθανή μια επίθεση κατά της χώρας από μια άλλη χώρα», με ένα 57% να φέρεται να απαντά θετικά και ένα 23% να απορρίπτει ότι υπάρχει τάχα τέτοια διασφάλιση. Το υψηλότερο ποσοστό τέτοιας αποδοχής του ΝΑΤΟ είναι στην Πολωνία, υποτίθεται με 87%. Αντίστοιχα ποσοστά βλέπουμε και στο ερώτημα τι θα απαντούσε ο κόσμος σε ένα δημοψήφισμα για το να παραμείνει η χώρα ή όχι στο ΝΑΤΟ. Κατά τη ΝΑΤΟική δημοσκόπηση, ένα 61% θα ψήφιζε υπέρ της παραμονής και ένα 19% λέει ότι θα ψήφιζε να φύγει. Στο μεταξύ, ενδεικτικό των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που φουντώνουν και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα είναι και το γεγονός ότι στις τελευταίες θέσεις των θετικών απαντήσεων για την παραμονή στο ΝΑΤΟ βρίσκονται... οι ΗΠΑ και - ακόμα πιο κάτω - η Γαλλία.

Οπως τονίζεται στην έκθεση, «μαζί, οι σύμμαχοι έχουν αυξήσει την ανταπόκριση και την ετοιμότητα των δυνάμεών τους και έχουν ενισχύσει την ικανότητα της Συμμαχίας (...) Το ΝΑΤΟ έχει επίσης επενδύσει στην ενίσχυση των θέσεών του στη θάλασσα, στη βελτίωση των δυνατοτήτων, στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και τον εκσυγχρονισμό της Συμμαχίας, με μια νέα διαστημική πολιτική, μια προσαρμοσμένη δομή διοίκησης και νέα εργαλεία για την αντιμετώπιση των υβριδικών και επιθέσεων στον κυβερνοχώρο».

Μεγάλο κομμάτι της έκθεσης είναι αφιερωμένο στα βήματα που έγιναν στη στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας, παρότι βέβαια τα σχέδια αυτά παρουσιάζονται ως ανάπτυξη των «αμυντικών δυνατοτήτων».

Ανάμεσα στα άλλα στην έκθεση σημειώνεται ότι το 2019, το ΝΑΤΟ εξακολούθησε να αναπτύσσει την «Προωθημένη Παρουσία» στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας, με τέσσερις ετοιμοπόλεμους πολυεθνικούς σχηματισμούς μάχης στην Εσθονία, στη Λετονία, στη Λιθουανία και την Πολωνία, ενώ «μία πολυεθνική Ταξιαρχία - Πλαίσιο για την κατάρτιση των δυνάμεων των συμμάχων είναι εγκατεστημένη στην Κραϊόβα της Ρουμανίας».

Η λυκοσυμμαχία συνέχισε επίσης να αναπτύσσει μια «Προωθημένη Παρουσία» στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Οπως λέγεται, «η Συμμαχία επένδυσε επίσης σε πρόσθετη αεροπορική εκπαίδευση και αεροπορική αστυνόμευση και ενίσχυσε την παρουσία των Ναυτικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα για την αύξηση της διαλειτουργικότητας και των επιχειρησιακών δεξιοτήτων». Το 2019, τα πλοία του ΝΑΤΟ πέρασαν εκεί 100 μέρες, ενώ υπήρχε και ελληνική συμμετοχή με προσωπικό που στάλθηκε για την άσκηση «Sea Shield».

Ακόμη τo NATO επιτάχυνε διεργασίες για να εξασφαλίσει ότι μπορεί να μετακινήσει και να διατηρήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον Βόρειο Ατλαντικό και στην Ευρώπη χωρίς καθυστέρηση: «Το 2019, οι σύμμαχοι έλαβαν περαιτέρω μέτρα για να βελτιώσουν τη στρατιωτική κινητικότητα της Συμμαχίας διά ξηράς, αέρος και θαλάσσης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν μέτρα για την αναβάθμιση της υποδομής μεταφορών στην Ευρώπη - όπως οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι, οι γέφυρες και τα αεροδρόμια - και η απλούστευση της σχετικής νομοθεσίας και των διαδικασιών στα σύνορα για την αύξηση της ικανότητας άμεσης μεταφοράς δυνάμεων και εξοπλισμού σε όλες τις περιοχές». Ολα ώστε να διασφαλιστεί ότι μπορεί να κινηθεί τάχιστα η λεγόμενη Δύναμη Ανταπόκρισης του ΝΑΤΟ, των 40.000 ανδρών. Για τον σκοπό αυτό κατέληξε σε σχετικές συμφωνίες και με την ΕΕ.

Εχοντας μέτωπο σταθερά στη Ρωσία οι ΝΑΤΟικοί ξεκαθαρίζουν ακόμη ότι «το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία» και ότι «το ΝΑΤΟ δεσμεύεται να διατηρήσει μια ασφαλή και αποτελεσματική πυρηνική αποτροπή». Μια τοποθέτηση που προκαλεί ανατριχίλα στην Ελλάδα εφόσον τοποθεσίες όπως ο Αραξος έχουν φιλοξενήσει πυρηνικά στο παρελθόν και παραμένουν πάντα σε ετοιμότητα για να το ξανακάνουν.

Πέρα από τη Ρωσία, η έκθεση εστιάζει με προσεκτικές διατυπώσεις - ενδεικτικές και των διαφορετικών συμφερόντων στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας - και στην Κίνα: «Το ΝΑΤΟ έχει μακρόπνοο πολιτικό και στρατιωτικό διάλογο με την Κίνα (...) Επιθυμεί να διατηρήσει μια εποικοδομητική σχέση με την Κίνα, βάσει κοινών συμφερόντων και αμοιβαίου σεβασμού. Ο συνεχιζόμενος και επικεντρωμένος διάλογος μπορεί να ενισχύσει την αμοιβαία κατανόηση και να διαλύσει τις παρανοήσεις. Κατά τη συνάντησή τους στο Λονδίνο, τον Δεκέμβριο του 2019, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ αναγνώρισαν ότι η αυξανόμενη επιρροή και οι διεθνείς πολιτικές της Κίνας παρουσιάζουν τόσο τις ευκαιρίες όσο και τις προκλήσεις που χρειάζεται να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ ως Συμμαχία», υπογραμμίζει.

Την ίδια ώρα, βέβαια, σημειώνει ότι «ενόψει των αυξανόμενων προκλήσεων που αντιμετωπίζουν η ευρωατλαντική περιοχή και η περιοχή Ασίας - Ειρηνικού, το 2019 το ΝΑΤΟ επέκτεινε τον λεγόμενο πολιτικό διάλογο με παγκόσμιους εταίρους από Ασία - Ειρηνικό. Ο γενικός γραμματέας επισκέφθηκε την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία τον Αύγουστο και το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο συναντήθηκε τέσσερις φορές με εταίρους Ασίας - Ειρηνικού». «Η μακρόχρονη δέσμευση του ΝΑΤΟ με τους εταίρους του στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού έχει επικεντρωθεί στη συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η άμυνα του κυβερνοχώρου (...) η αντιμετώπιση και η διαχείριση κρίσεων και η ενεργειακή ασφάλεια. Μέσω αυτής της δέσμευσης, το ΝΑΤΟ στοχεύει να προωθήσει τη συνεταιριστική ασφάλεια και να μιλήσει με μία φωνή για να υπερασπιστεί τη διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», σημειώνει στέλνοντας μήνυμα.

Επίσης, στην έκθεση αποτυπώνεται πολύ χαρακτηριστικά πώς η αμερικανοΝΑΤΟική «τάξη και σταθερότητα» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών αποτελεί την άλλη πλευρά των επιχειρηματικών και άλλων σχεδιασμών των μονοπωλίων.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στην ενότητα της έκθεσης με τίτλο «Ενεργειακή Ασφάλεια», όπου τονίζεται ότι «το 2019, το ΝΑΤΟ συνέχισε επίσης να συζητά για τις παγκόσμιες ενεργειακές εξελίξεις και τις επιπτώσεις τους στην ασφάλεια και ανέλυσε τον αντίκτυπο των ειδικών προκλήσεων που θέτουν οι ενεργειακές πολιτικές της Ρωσίας». Οτι εστίασε σε ζητήματα όπως η «προστασία κρίσιμων ενεργειακών υποδομών», οι «ενεργειακές προκλήσεις που κυμαίνονται από τη γεωπολιτική έως τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο ενάντια στα ενεργειακά δίκτυα» κ.ά.

Στην έκθεση υπενθυμίζεται άλλωστε ότι το Νοέμβρη του 2019, οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ ενέκριναν «συστάσεις για τον τρόπο εδραίωσης του ρόλου του ΝΑΤΟ στην ενεργειακή ασφάλεια. Οι συστάσεις αποσκοπούν στη βελτίωση της κατανόησης της κατάστασης και των κινδύνων που συνδέονται με την Ενέργεια. Να υποστηρίξει (το ΝΑΤΟ) την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, να ενισχύσει την ανθεκτικότητα της Συμμαχίας και να επιτρέψει την παροχή αξιόπιστου και βιώσιμου ενεργειακού εφοδιασμού στον στρατό».

Παράλληλα, με το βλέμμα αυτήν τη φορά στην Κίνα, η έκθεση υπενθυμίζει τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις που πάρθηκαν τη χρονιά που πέρασε σχετικά με τα δίκτυα 5G σημειώνοντας πως «οι σύμμαχοι θα πρέπει να έχουν αξιόπιστα τηλεπικοινωνιακά συστήματα σε περιόδους ειρήνης, κρίσης και συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων 5G» και ότι αυτό σημαίνει να έχουν σίγουρες επιλογές για την επαναφορά συστημάτων που δέχονται επίθεση, προτεραιότητα πρόσβασης για τις εθνικές αρχές σε περίπτωση κρίσης, αναλυτικά σχέδια διαχείρισης κινδύνων, επικαιροποιημένες πληροφορίες - διαμοιρασμένες με κυβερνήσεις και ιδιωτικό τομέα.

Στο φόντο των παραπάνω διάχυτες σε όλο το κείμενο είναι οι αναφορές στο πώς ολόκληρος ο μηχανισμός των κρατών - μελών προσαρμόζεται στα ιμπεριαλιστικά προτάγματα, «θολώνοντας» ακόμα περισσότερο και τις γραμμές ανάμεσα σε «εσωτερική» και «εξωτερική» ασφάλεια. Στο πλαίσιο αυτό στην έκθεση επισημαίνεται πως το 2019 το ΝΑΤΟ αναθεώρησε την Πολιτική Επιτροπή Σχεδιασμού Κινδύνου (Civil Emergency Planning Comitee), του Σώματος που, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, «καθοδηγεί την κοινωνική προετοιμασία και συνοχή», ώστε «να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο οι εθνικές αρχές και το ΝΑΤΟ δουλεύουν από κοινού για να διαχειριστούν προκλήσεις σε τομείς όπως η κυβερνητική συνέχεια, η Ενέργεια, οι μεταφορές, η τροφοδοσία και η γεωργία, οι υγειονομικές υπηρεσίες και ο τομέας των δημόσιων επικοινωνιών».

Αλλωστε, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ εστιάζει και στο ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, αναπτύσσοντας τη λειτουργία του σχετικού φορέα του, ως άλλου ενός εργαλείου παρέμβασής του σε ζώνες ενδιαφέροντος: «Το Ευρωατλαντικό Κέντρο Συντονισμού Ανταπόκρισης σε Καταστροφές είναι ο κύριος μηχανισμός αντίδρασης έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ για συνεργασία με εταίρους για την αντιμετώπιση φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών. Λειτουργεί ως μηχανισμός εκκαθάρισης για τον συντονισμό των αιτημάτων των θιγόμενων εθνών και των προσφορών βοήθειας από τα έθνη. Το Κέντρο είναι επίσης αναγνωρισμένος ηγέτης στις ασκήσεις πεδίου αντιμετώπισης καταστροφών. Το Κέντρο λειτουργεί σε στενή συνεργασία με τις στρατιωτικές αρχές του ΝΑΤΟ, το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και το Κέντρο Συντονισμού Επείγουσας Αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλες διεθνείς οργανώσεις».

Σημειώνει δε ότι το 2019, το Κέντρο συμμετείχε σε πολλές πολυεθνικές αστικές ασκήσεις έκτακτης ανάγκης που οργανώθηκαν από εθνικούς φορείς και από άλλους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό περιελάμβανε ασκήσεις του Αζερμπαϊτζάν, του Μαυροβουνίου, της Ρουμανίας και της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, ενώ το Κέντρο ενεπλάκη και στην παροχή βοήθειας στην Αλβανία μετά το σεισμό του Νοέμβρη.

Στην έκθεση δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται και η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Η Ελλάδα φαίνεται να υποστηρίζει (π.χ. με το Ακτιο) τις επιχειρήσεις των ΝΑΤΟικών AWACS στη Μέση Ανατολή κατά του ISIS, αλλά και να έχει μέχρι και το Δεκέμβρη 2019 11 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο Αφγανιστάν και 111 στο Κόσοβο.

Επίσης, σημειώνεται ότι «στο Αιγαίο, η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ συνεχίστηκε με τα πλοία του να παρέχουν τακτικά πληροφορίες σχετικά με την παράνομη διακίνηση στις ακτοφυλακές της Ελλάδας και της Τουρκίας και στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων και Ακτοφυλακής Frontex», με την έκθεση να καταγράφει 14.547 ώρες επιτηρήσεων για τον έλεγχο, στην πραγματικότητα, του ρου των ρωσικών πλοίων.

Ολα αυτά φυσικά χωρίς να καταγράφονται όλες οι υπόλοιπες «συνεισφορές» στα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια σε όλη την περιοχή, η μετατροπή με την κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις ολόκληρης ουσιαστικά της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, οι «αρμοδιότητες» εντός του ΝΑΤΟικού καταμερισμού, όπως π.χ. για τις εναέριες περιπολίες στα Βαλκάνια κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διασφαλίσει ότι σταθερά ο λαός ματώνει για να καλύπτει τη ΝΑΤΟική νόρμα 2% του ΑΕΠ να πηγαίνει για στρατιωτικές δαπάνες προσανατολισμένες όπως είναι για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα φιγουράρει το 2019 στην 3η θέση, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ και τη Βουλγαρία, δαπανώντας το 2,28% του ΑΕΠ (ή 4,3 δισ. ευρώ), την ώρα μάλιστα που το όριο του 2% πιάνουν μόλις 9 χώρες.