Μόλις εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο όλοι θα βρίσκουν δουλιά, διότι θα έχουν εφόδια!!
***
Ετσι είπε ο πρωθυπουργός...
***
Τώρα δε βρίσκουν, επειδή δεν έχουν εφόδια! Γι' αυτό οι καθηγητές και οι δάσκαλοι γίνονται σουβλατζήδες, ταξιτζήδες κλπ...
***
Σύνθεση απόψεων κάνει ο νόμος - πλαίσιο για την Παιδεία, είπε ο Μεϊμαράκης! Ποιες απόψεις συνθέτει; Τις αστικοταξικές! Γιατί να μην τις συνθέσει; Του ιδίου φυράματος είναι...
***
Στο μεταξύ, ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) είναι θηρίο με το νόμο - πλαίσιο! Ετοιμάζει επίθεση (του ιδίου φυράματος)...
***
Βαστάτε τα πράσινα άλογα!!!
***
Ο Κ. Μητσοτάκης ξαναχτύπησε! Τι είπε; Μία από τα ίδια!..
***
Ταξικός πάντα, αλλά παραέγινε μονότονος.
***
Μεγαλύτερο ποσοστό (10%) στις απολύσεις θέλει η Κομισιόν...
***
Αλλά το υπουργείο της Εργασίας αντιστέκεται είπαν στις TV...
***
Το ξέρουμε πάντα «αντιστέκεται» μέχρι να συμφωνήσει!!! (του ιδίου φυράματος)
***
Δηλαδή η Κομισιόν τι είναι; Είναι άλλο πράγμα από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών;;;
***
Η Κοντολίζα είναι, λέει, πολύ επιφυλακτική για τη μελλοντική κυβέρνηση στην Παλαιστίνη... Γιατί, της πέφτει λόγος;;;
***
Πάλι την πάτησε η ΑΕΚάρα!..
***
Αυτή η κυρία, η υπεύθυνη για τους Σπέσιαλ Ολίμπικς, εργάτρια φαίνεται να είναι...
***
Φυράματος!..
***
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η «ηθική» της υποκρισίας
Μέρες, τώρα, πυροβολούν τα μάτια μας με την εικόνα του ματωμένου πλατύσκαλου της πολυκατοικίας, βομβαρδίζουν τ' αυτιά μας με πληροφορίες για το «ερωτικό έγκλημα». Και τα κατάφεραν. Το «κουτσομπολιό», μέσα από το μεγεθυντικό και παραμορφωτικό φακό της τηλεόρασης, πέρασε στην κοινωνία κι έγινε «θέμα συζήτησης» στα σπίτια, στα καφενεία, στους χώρους δουλιάς. Μια συζήτηση που όταν δεν αναλώνεται σε «γαργαλιστικές λεπτομέρειες», που εξάπτουν τη φαντασία των «περίεργων» και διεγείρουν τη φαντασίωση των «νοσηρών», λιγότερο αναζητά το αίτιο, περισσότερο στέκεται στην αφορμή κι εύκολα καταλογίζει την ενοχή. Κατά βάση, κινείται στο επίπεδο της κοινωνικής υποκρισίας, η οποία εδράζεται στα «αξιακά καλούπια», καταναλώνει τις «ηθικές διδαχές» και συνδέεται με τα «κοινωνικά πρότυπα», που κατασκευάζει, συντηρεί και προβάλλει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
«
Φταίει αυτή, που κουνούσε την ουρά της». Ενοχη η ερωτική διάθεση. Πολύ περισσότερο που ήταν γυναίκα, και, μάλιστα, παντρεμένη. Στην πυρά η άτιμη. Και για να δικαιολογηθεί η καταδίκη, η εκδήλωση σεξουαλικής επιθυμίας ταυτίζεται με τα «ζωώδη ένστικτα» κι απογυμνώνεται, εντελώς, από τα ανθρώπινα αισθήματα. Η συζυγική «απάτη» δε συγχωρείται. Ούτε κι όταν η συζυγική σχέση έχει «νεκρωθεί» και μετατρέπεται σε βάρος ασήκωτο. «Φταίει ο μουρντάρης γέρος, που εκμεταλλεύτηκε την εξουσία του». Ενοχη η αναζήτηση της χαράς και της απόλαυσης στη ζωή, όταν μεγαλώνει η ηλικία. Ασυγχώρητη, κι εδώ, η συζυγική «απάτη». Ιδίως για «δημόσιο πρόσωπο». «Φταίει ο φονιάς, γιατί δε συγκρατήθηκε». Ενοχη η «κακιά ώρα». Λες και μπορεί να δικαιολογηθεί η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, για τη χαμένη ανδρική «τιμή» που ζητάει την εκδίκηση.
Από αυτή τη συζήτηση απουσιάζει η ουσιαστική κρίση και περισσεύει η υποκρισία. Η αλήθεια είναι ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι, μεν, απόρροια των ανθρώπινων αναγκών, αλλά διαμορφώνονται στη βάση των κοινωνικών αναφορών και εξελίξεων. Στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζούμε, το τι είναι «τίμιο» και τι «άτιμο», τι «ηθικό» και τι «ανήθικο», τι «αποδεκτό» και τι «απαράδεκτο», τι «νόμιμο» και τι «παράνομο», το καθόρισε η κυρίαρχη ιδεολογική αντίληψη, και οι φορείς της έθεσαν τους σχετικούς «κανόνες συμπεριφοράς». Το «σύστημα αξιών» που παρουσιάζεται σαν «πολιτιστικό εποικοδόμημα» και προβάλλεται σαν «ηθική οχύρωση» της κοινωνίας, ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και στις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης και, εν πολλοίς, αποτελεί ασπίδα της εκμεταλλευτικής εξουσίας της.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν μπορούν να εμφανίζονται ως «εγγυητές της τιμιότητας» και «κήνσορες της ηθικής» οι εκπρόσωποι του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννάει την ατιμία της κοινωνικής αδικίας και στηρίζεται στην ανηθικότητα της ταξικής εκμετάλλευσης. Και δεν μπορούν να παριστάνουν τις «αγνές κι αμόλυντες παρθένες» οι κάθε λογής «πόρνες» αυτού του συστήματος, που «εκδίδονται», συνεχώς και δημοσίως, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας. Στη νέα σοσιαλιστική κοινωνία που θα χτίσει η εργατική τάξη θα πάρουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι ανθρώπινες σχέσεις, απαλλαγμένες από την υποκρισία και καθαρισμένες από την καπιταλιστική σαπίλα.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
Associated Press
ΝΕΠΑΛ
Μαζικά ο λαός στο δρόμο
Χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές της χώρας, διαδήλωσαν προχτές Δευτέρα στην πρωτεύουσα, Κατμαντού. Η «μέρα της δημοκρατίας», όπως ονομάστηκε, είχε στο επίκεντρό της το αίτημα της πτώσης του βασιλιά Γκιαντέρα. Οι μαζικές διαδηλώσεις πέρσι οδήγησαν στην αποδυνάμωση του βασιλιά, αλλά τα δημοκρατικά δικαιώματα μένει να κατακτηθούν...
Feeds
