Παπαγεωργίου Βασίλης

Ναι. Ο Εβο Μοράλες είναι ο ηγέτης του κινήματος των κοκαλέρος, των αυτόχθονων καλλιεργητών φυτών κόκας. Ο ίδιος, πρώην κτηνοτρόφος λάμα, έγινε καλλιεργητής κόκας, όταν ο αγώνα για την επιβίωση της οικογένειάς του τον εξανάγκασε σε εσωτερική μετανάστευση.

Το φυτό κόκα, όμως, είναι ενδημικό στις Ανδεις και απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση των κατοίκων σε τόσο μεγάλο υψόμετρο. Η κόκα χρησιμοποιείται για να διευκολύνεται η διαδικασία της αναπνοής, καθώς το υψόμετρο σημαίνει και ανάλογη έλλειψη οξυγόνου. Χρησιμοποιείται, επίσης, σε τελετές των ιθαγενών Κέτσουα και Αϊμάρα, αλλά και για την παραγωγή δεκάδων χρηστικών προϊόντων και αντικειμένων. Ο πολιτισμός των ιθαγενών της Βολιβίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την κόκα, όπως ο ελληνικός με το ελαιόλαδο...

Από τα φύλλα της κόκας, βέβαια, παρασκευάζεται και η κοκαΐνη, μετά από ειδική επεξεργασία με διάφορα χημικά. Τόσο, τα τελευταία, όμως, όπως και τα διάφορα κέντρα ελέγχου της παραγωγής και εμπορίας της κοκαΐνης βρίσκονται, κυρίως, στις ΗΠΑ. Στη χώρα, που μεταχειρίζεται ως πρόσχημα τον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», για να επεμβαίνει στη Λατινική Αμερική και να ελέγχει τις εξελίξεις.

«Υπάρχει ανάγκη συνεχούς αξιολόγησης» του Ασφαλιστικού και «δεν αρκεί» η εφαρμογή του νόμου Ρέππα, απαντά ο Γ. Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο χτεσινό «Βήμα», συμπληρώνοντας: «Λέω να αξιοποιήσουμε αυτόν το νόμο ως προϋπόθεση για τις επόμενες μεταρρυθμίσεις». Και, βέβαια, αποφεύγει συστηματικά, να πει οτιδήποτε συγκεκριμένο, σχετικά με την κατεύθυνση και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, που έχει στο μυαλό του, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει από την απάντηση στην επόμενη ερώτηση. «Τα όρια ηλικίας των συντάξεων τα συζητείτε», τον ρωτά η εφημερίδα και ο Γ. Παπανδρέου απαντά: «Δεν είναι η στιγμή να πει κανείς τι μπορεί να συζητήσει και να μπει στο κάθε θέμα χωριστά...».

Σωστά... Αυτά δεν τα λες, όταν είσαι στην αντιπολίτευση. Τα εφαρμόζεις, όταν γίνεσαι κυβέρνηση. Εστω και με «κοινωνικό διάλογο»...

Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης δεν είναι μόνο «τυφλοί» στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Γίνονται τόσο προκλητικοί που συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον στην ξεδιαντροπιά και στην κοροϊδία του κόσμου. Μόνο θρασύτητα αποδεικνύουν τα επιχειρήματα, με τα οποία προσπαθούν δυο μέρες τώρα να δικαιολογήσουν τη μεθόδευση που έβαλαν σε εφαρμογή για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Προχτές, πιστέψαμε ότι ο Δ. Σιούφας ξεπέρασε και τον εαυτό του όταν - υποτίθεται στα σοβαρά - ισχυρίστηκε ότι προωθεί τις νέες ρυθμίσεις επειδή, μόλις ο κόσμος είδε τα μαγαζιά ανοιχτά την Κυριακή που μας πέρασε, κατέκλυσε το τηλεφωνικό κέντρο του υπουργείου του από καταναλωτές που ζητούσαν να λειτουργούν τα καταστήματα όλες τις Κυριακές. Το ψεύδος του ανδρός και το γελοίον της υπόθεσης είναι τόσο κραυγαλέα, που δεν απαιτείται κάποιο ειδικό σχόλιο. Και τι να σχολιάσεις, όταν επί δεκαετίες έχει καθιερωθεί την προτελευταία Κυριακή του χρόνου να λειτουργούν τα μαγαζιά λόγω εορτών και μόλις τώρα, επί υπουργίας Σιούφα, δημιουργήθηκε δήθεν το κίνημα των καταναλωτών που ζητά την επέκταση του μέτρου για ολόκληρο το χρόνο;

Τον υπουργό όμως τον παραβγήκε χτες ο υφιστάμενός του ο Γ. Παπαθανασίου, που μιλώντας σε κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό είπε πως «η πρόταση βασίζεται κυρίως στην "παράσυρση" της κυριακάτικης βόλτας, διότι όπως όλοι γνωρίζουμε, το εμπόριο βασίζεται στην ασύδοτη κατανάλωση και πολλές φορές στην υπερκατανάλωση». Το πιάσατε το υπονοούμενο; Ο κόσμος, κατά τον υφυπουργό, είναι τόσο πνιγμένος στο χρήμα, που πρέπει η κυβέρνηση -ως δουλικό των μεγαλοεπιχειρηματιών - να τον σπρώξει στην ...ασύδοτη κατανάλωση και στην υπερκατανάλωση, στα πλαίσια της κυριακάτικης βόλτας...

Με δυο λόγια: Δε φτάνει που χτυπάμε αλύπητα τους εκατοντάδες χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους και τους μικρεμπόρους, σπρώχνουμε και τους υπόλοιπους να καταξοδέψουν ό,τι έχουν - και κυρίως ό,τι δεν έχουν και δανείζονται - στη ...χοάνη των πολυκαταστημάτων και των εμπορικών μεγαθηρίων. Ασε, που με την κατάργηση της Κυριακής αργίας, θα καταργηθεί και η όποια κυριακάτικη οικογενειακή βόλτα έχει απομείνει, αφού όλο και κάποιος θα πρέπει να είναι στημένος πίσω από τις βιτρίνες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αραγε, οι ...απολυμένοι (και, μάλιστα, σε μεγάλες ηλικίες), που αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των ανέργων, από ποιους απολύθηκαν; Από τους συναδέλφους τους ή από κάποιους βιομηχάνους; Για να μη ρωτήσουμε, ποιοι δεν προσλαμβάνουν τους νέους σε ηλικία ανέργους;

`Η, μήπως, μπορεί να υποστηρίξει ο ΣΕΒ ότι η ανεργία δεν τους είναι χρήσιμη; Ιδίως, όταν απειλούν τους ήδη εργαζόμενους, για να επιβάλουν το ακόμη μεγαλύτερο πετσόκομμα των αποδοχών και των δικαιωμάτων τους;

Βέβαια, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος δεν τα λέει αυτά τα πράγματα τυχαία. Ξέρει πολύ καλά με ποιους αυτές οι απόψεις θα «διασταυρωθούν» και τι αποτέλεσμα θα βγει.

Αλλωστε, παρούσα, ουσιαστικά, είναι και η Ευρωπαϊκή Ενωση, προτείνοντας πολυδιάσπαση της απασχόλησης. Οπως και η κυβέρνηση, που νομοθετεί την κατάργηση του 8ωρου. Και το ΠΑΣΟΚ «είναι εδώ», στηρίζοντας τις επιλογές αυτές.

Οσο για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που χρόνια τώρα καλλιεργούν τον «κοινωνικό διάλογο» και τον ταξικό συμβιβασμό, υπονομεύοντας και πριονίζοντας πολύμορφα τον αγωνιστικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, το 'χουν κάνει το χρέος τους...

ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ κουραστική, αν όχι προκλητική, η γνωστή επίδειξη φιλανθρωπίας διαφόρων μεγαλοσχημόνων αυτήν την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

«Κοσμικές κυρίες» επιδεικνύουν τη γενναιοδωρία τους, βοηθώντας «ευπαθείς ομάδες» (με απαραίτητη την παρουσία της κάμερας του τηλεοπτικού καναλιού, που διαθέτει συνήθως ο σύζυγος), ενώ οι «μεγάλοι» δήμοι θυμούνται ξαφνικά ότι διαθέτουν αστέγους και φτωχούς.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εύλογα, βέβαια, αναρωτιέται κανείς πώς όλοι αυτοί οι ...«φιλάνθρωποι» συναποτελούν, στηρίζουν και διαιωνίζουν ένα σύστημα, που έχει γίνει πιο απάνθρωπο από ποτέ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου, ήταν σαφής και επιβεβαίωσε πλήρως την εκτίμηση του «Ρ». Σύμφωνα με όσα είπε, η Κομισιόν θα παρουσιάσει το 2008 - 2009 πρόταση «ευρείας και πλήρους αναθεώρησης, που θα καλύπτει όλες τις πλευρές των κοινοτικών δαπανών, συμπεριλαμβανομένων της ΚΑΠ». Κι όπως συμπλήρωσε ο Μ. Μπαρόζο, με βάση την πρόταση αυτή, το τότε Συμβούλιο Κορυφής θα συζητήσει και θα πάρει αποφάσεις. Επομένως, όλα τα ζητήματα θα ξαναμπούν στο τραπέζι του παζαριού, όχι το 2013, αλλά το αργότερο το 2009.

Οι πραγματικοί μισθοί, μεροκάματα και συντάξεις θα αυξηθούν, τόσο μέσα στο 2006, όσο και το 2007 και θα βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Αυτά λέει τις τελευταίες μέρες, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, με αφορμή το νέο τριετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και τον συζητούμενο στη Bουλή κρατικό προϋπολογισμό.

Και δε λέμε, ίσως, να υπάρχουν ακόμη εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, τόσο αφελείς, που, όταν τον ακούν, να τον πιστεύουν, ή να χτίζουν κάποιες προσδοκίες. Οταν, όμως, ακούν και το επιχείρημα, με το οποίο ο υπουργός ...στοιχειοθετεί την υπόσχεσή του, τότε και ο πλέον αφελής θα χαμογελά ειρωνικά. Ποιο επιχείρημα χρησιμοποιεί ο Γ. Αλογοσκούφης; Βεβαιώνει, με όλη του τη σοβαρότητα, ότι οι «πραγματικές αυξήσεις» και η βελτίωση της ζωής το 2006 και το 2007 θα είναι σαν αυτές του 2005. Εντάξει, να τον πιστέψουν για το μέλλον, αλλά για όσα ζουν καθημερινά, δε γίνεται με τίποτε...

Στον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Πλαισίου Φιλιατών (Θεσπρωτία), δόθηκαν 10.000 ευρώ. Αλλα τόσα δόθηκαν στο Σύλλογο Ηλικιωμένων Παραμυθιάς (Θεσπρωτία). Στο Σύνδεσμο Φίλων του Στρατού με έδρα τις Φιλιάτες Θεσπρωτίας, δόθηκαν 3.000 ευρώ. Κι άλλα τόσα στο Σύλλογο Αγωνιστών ΕΟΕΑ - ΕΔΕΣ Θεσπρωτίας. Τα παραπάνω είναι ορισμένες από τις περίπου 80 αποφάσεις επιχορήγησης συλλόγων κάθε είδους, που υπέγραψε ο υφυπουργός Οικονομικών, Αντ. Μπέζας, συνολικού ύψους 235.000 ευρώ. Κι όλ' αυτά, μέσα σε διάστημα 5 μόνον ημερών, από τις 7 έως τις 12 Δεκέμβρη. Θυμίζουμε ότι ο υφυπουργός Οικονομικών εκλέγεται στη Θεσπρωτία και όταν, προ ολίγων μηνών, ανέλαβε το υφυπουργείο στη θέση του αποπεμφθέντος Αδ. Ρεγκούζα, είχε προβληθεί από τα κυβερνητικά επιτελεία, ως εκπρόσωπος της «άφθαρτης νέας γενιάς πολιτικών της ΝΔ»...

Το όλο θέμα έφερε προχτές στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Τα Νέα» και μαζί του μιαν ακόμη απόφαση του κ. υφυπουργού, σύμφωνα με την οποία ο κρατικός προϋπολογισμός καλείται να πληρώσει το ποσό των 2.162,76 ευρώ, για την «προσφορά καφέδων και αναψυκτικών από τον υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών». Τα σχετικά τιμολόγια έχουν εκδοθεί από την ιδιοκτήτρια του καφενείου του υπουργείου. Προφανώς, ο κ. υφυπουργός πρέπει να κερνά πολλούς, πάρα πολλούς καφέδες...

Μπορεί, τα Βαλκάνια και, ιδιαίτερα, η πρώην Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία, να πληρώνουν ακριβά τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των «μεγάλων», ανάμεσά τους και των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, αλλά ορισμένοι δεν εννοούν να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Ανάμεσά τους και η ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία θεωρεί «θετική εξέλιξη» την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ, να δεχτεί την ΠΓΔΜ, ως υποψήφια για ένταξη χώρα, σύμφωνα με δήλωση του υπεύθυνου εξωτερικής πολιτικής του κόμματος, Π. Τριγάζη. Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «η απόφαση αυτή πρέπει να λειτουργήσει ως καταλύτης για την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα και αμοιβαία αποδεκτή λύση στο όνομα το ταχύτερο». Πραγματικός ...καταλύτης οι παρωπίδες του ευρωμονόδρομου και οι ευρωαυταπάτες...

Αυτό είναι το πρώτο βήμα που κάνει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, δεν είναι, όμως, και το μοναδικό. Στο στόχαστρο δεν είναι μόνον οι κομμουνιστές ή ο κομμουνισμός, είτε ως οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, είτε ως κοσμοθεωρία και ιδεολογική πηγή πάλης και διεκδίκησης της εξουσίας από την εργατική τάξη. Το χτύπημα που προωθείται με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο δεν είναι άλλο από το χτύπημα όλων των προοδευτικών, αγωνιστών, δημοκρατών. Ολων εκείνων, που δε σκύβουν το κεφάλι και δεν καταπίνουν αμάσητα τα αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν οι ιμπεριαλιστές. Ολων εκείνων, που δε δέχονται ως νομιμότητα την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και όλου του λαού.

Ο ιμπεριαλισμός έχει αποδείξει ότι δε διστάζει να επιτεθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει για να διασφαλίσει την κυριαρχία του. Με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο δε θα χρειάζεται πια το «άλλοθι» του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Θα έχει τη δυνατότητα να διώξει όποιον ορθώνει εμπόδια στα αντιδραστικά μέτρα που παίρνει. Και ακριβώς εκεί στοχεύει.