Η ουσία είναι ότι προετοιμάζουν το λαό να ζει με αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας, στα οποία θα έχει αποσπαστεί η στήριξη όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλωστε, η συνεννόηση και συναίνεση στο όνομα της οποίας «πίνουν νερό» και οι δύο (συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ) θα είναι αντιλαϊκή, θα συνεχίζει να πτωχεύει το λαό και θα στηρίζει τα κέρδη του κεφαλαίου. Η λογική να εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα για να σωθούμε από τη νέα κρίση είναι η νέα παγίδα που στήνουν. Γιατί η κρίση θα ξανάρθει αργά ή γρήγορα (εφαρμοστούν ή όχι οι περίφημες αναδιαρθρώσεις) και τότε ο λαός θα ζήσει μια ακόμα μεγαλύτερη βύθιση στη ζωή του και νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της ανάκαμψης.

Οχι μόνο δεν πρέπει να πέσει στη νέα παγίδα αλλά να τραβήξει το δικό του δρόμο. Ενας σταθμός είναι το συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη.

Ο «επανέλεγχος» που γίνεται αυτές τις μέρες στους δήμους για τους εργαζόμενους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με προφανή σκοπό να οδηγηθούν πολλοί απ' αυτούς στην απόλυση, γίνεται κάτω από την πίεση της ΕΕ, που μετέχει στην περίφημη τρόικα. Θα περίμενε κάποιος στα αυτονόητα των αντιδράσεων να είναι και η καταγγελία της ΕΕ. Ε, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε Ερώτηση στην ΕΕ με την οποία ζητά να μάθει αν η διαδικασία επανελέγχου είναι σε γνώση της ΕΕ! Δηλαδή, αν απαντήσει η Επιτροπή ότι γνωρίζει, όλα καλά και άγια; Κατά τ' άλλα, συμπαραστέκονται στους υπό απόλυση...

Ο Θ. Καρτερός της «Αυγής» έχει πάρει εργολαβία από τον ΣΥΡΙΖΑ την αντιΚΚΕ λάσπη. Κάτι είναι κι αυτό στους καταμερισμούς τους αλλά φαίνεται ότι το 'χει πάθει σαν «το γαρ πολύ της θλίψεως»... Εγραψε λοιπόν στην «Αυγή», 19/10/2014, έναν ακόμα λίβελο με αφορμή την τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα, προέδρου της ΚΟ του ΚΚΕ, στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Αυτό που κάνει ο Καρτερός είναι ουσιαστικά να αναπαράγει το γνωστό επιχείρημα ότι το «ΚΚΕ βάζει πλάτη στη ΝΔ», ζηλεύοντας προφανώς τα περί «δεκανικιού της δεξιάς» του αυριανισμού και του αλήστου μνήμης Γιαννόπουλου ή τα περί «αριστερού ψάλτη» του Γ. Α. Παπανδρέου. Για να το αποδείξει αυτό, μάλιστα, επικαλείται ότι Νεοδημοκράτες βουλευτές χειροκρότησαν την κριτική που άσκησε η Αλ. Παπαρήγα στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο διά ταύτα το ζήτημα από τον Καρτερό μπαίνει ως εξής: `Η είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ ή είσαι με τη ΝΔ. Φαίνεται ότι θα κουραστούμε να τα ακούμε αυτά μπροστά στις εκλογές και το ενδεχόμενο ανάληψης της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα κουραστούμε, λοιπόν, και εμείς να επαναλαμβάνουμε και να ξεσκεπάζουμε αυτές τις χυδαιότητες: Η ουσία είναι, κ. Καρτερέ, ότι μοιράζεστε μαζί με τους «χειροκροτητές» το ίδιο «κρεβάτι» και απλώς τσακώνεστε για το «πάπλωμα» και όσο θα προχωράνε οι πιέσεις για «εθνική συνεννόηση» τόσο θα ψάχνετε για άλλοθι στα αντιΚΚΕ επιχειρήματα. Και κάτι τελευταίο: Η φιλοδοξία να διαγωνιστείς σε «αντιΚΚΕδισμό» Γιαννόπουλους, Κακαουνάκηδες, Κυριάκους Διακογιάννηδες και όλο το βόρβορο της «Αυριανής», είναι και αυτό ένας στόχος ζωής...

Η περίπτωση του Δήμου Μαραθώνα, ο οποίος σύμφωνα με το δήμαρχο, «δεν έχει φράγκο» ούτε για τη μισθοδοσία των εργαζομένων, δεν προκαλεί εντύπωση. Αν εξαιρέσει κανείς τις κορόνες του Ηλ. Ψινάκη, περί δήθεν πτώχευσης του δήμου, που ανασκεύασε στην πορεία, καθώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, οι υπερχρεωμένοι δήμοι, με τα ταμεία τους να χτυπούν κόκκινο, είναι μια πραγματικότητα που έχει επιβάλει η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική και έχουν αποδεχτεί οι δήμαρχοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, και οι ηγεσίες των συλλογικών τους οργάνων.

Και κάτω από αυτό το πρίσμα, οι εξελίξεις στο Δήμο Μαραθώνα προμηνύουν ένταση της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα και εισοδήματα, καθώς με πρόσχημα την πραγματικά άσχημη οικονομική κατάσταση συνολικά των δήμων, προλειαίνεται το έδαφος για αποδοχή από τα λαϊκά στρώματα ήδη θεσμοθετημένων και σε πολλές περιπτώσεις προωθούμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων με μοχλό τους δήμους, όπως επιβολή αβάσταχτων τελών και φόρων, ιδιωτικοποιήσεων, ακριβών ανταποδοτικών υπηρεσιών ή υποβάθμιση και κατάργηση υπηρεσιών για λαϊκές ανάγκες, κ.λπ. Και απ' ό,τι φαίνεται θα είναι η αρχή για να υπάρξουν αντίστοιχες ανακοινώσεις και για άλλους δήμους...

1805 Ο βρετανικός στόλος υπό το ναύαρχο Ο. Νέλσον επικρατεί επί του γαλλικού και ισπανικού στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ.

1825 Δημοσιεύεται στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος ο «Υμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, που στη συνέχεια θα αποτελέσει τον Εθνικό Υμνο της χώρας μας.

1833 Γεννιέται ο Σουηδός επιχειρηματίας και εφευρέτης Αλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, από τον οποίο πήραν το όνομά τους τα ομώνυμα βραβεία.

1907 Γεννιέται ο υπερρεαλιστής ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος.

1916 Ο σοσιαλδημοκράτης Φ. Αντλερ σκοτώνει τον Αυστριακό πρωθυπουργό κόμη Καρλ φον Στιργκ.

1933 Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αναγνωρίζουν επίσημα τη Σοβιετική Ενωση.

1934 Ξεκινά η Μεγάλη Πορεία του Κόκκινου Στρατού της Κίνας, ο οποίος κατάφερε να αποφύγει την περικύκλωση από τις αστικές - εθνικιστικές δυνάμεις του Τσιάνγκ Κάι Σεκ, διανύοντας 12.500 χλμ. σε 370 μέρες.

1964 Στο θέατρο «Ρεξ» παρουσιάζεται το έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Αξιον Εστί».

1969 Τεράστιες διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ πραγματοποιούνται στην Ιαπωνία με συμμετοχή 500.000 ατόμων. Εκτεταμένες συγκρούσεις αστυνομίας - διαδηλωτών σημειώνονται στο Τόκιο.

1969 Πεθαίνει ο Αμερικανός συγγραφέας Τζακ Κέρουακ, ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Μπιτ γενιάς και εισηγητής του ομώνυμου όρου.

1972 Αεροπλάνο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», που ερχόταν από την Κέρκυρα, συντρίβεται στη θαλάσσια περιοχή της Βούλας, με αποτέλεσμα το θάνατο 37 ατόμων.

1973 Η «νύχτα της μεγάλης σφαγής» στην Ουάσιγκτον: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ. Νίξον εξαναγκάζει σε παραίτηση τον εντεταλμένο εισαγγελέα της υπόθεσης Γουοτεργκέιτ, Αρτσιμπαλντ Κοξ, τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ελιοτ Ρίτσαρσον, και τον υφυπουργό, Γουίλιαμ Ρακελσχάους, εδραιώνοντας την πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι επιδιώκει τη συγκάλυψη του σκανδάλου.

1981 Διάσκεψη Βορρά - Νότου με συμμετοχή 22 κρατών πραγματοποιείται στο Κανκούν του Μεξικού. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ. Ρίγκαν δηλώνει ότι η επίλυση των προβλημάτων του Τρίτου Κόσμου βρίσκεται «στην ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς και όχι στη βοήθεια εκ μέρους των αναπτυγμένων χωρών».