Πέμπτη 21 Οχτώβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παραλήρημα ρατσισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενα βήμα πριν από το να ζητήσει τη συγκρότηση «ταγμάτων θανάτου», που θα εξαπολύσουν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των μεταναστών βρίσκεται ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Μόνο οι χτεσινές δηλώσεις και κινήσεις του ίδιου και του κόμματός του δείχνουν καθαρά ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν τη «δύναμη κρούσης» του κόμματος - μαντρόσκυλου των μεγάλων αφεντικών. Ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης μετά από μια «στημένη» βόλτα στην πλατεία Θεάτρου, όπου μέτρησε με ακρίβεια «350 ανθρώπους εκ των οποίων οι Ελληνες ήταν κάτω από 50», αναγόρευσε ως κυρίαρχο πρόβλημα για όλους τους Αθηναίους «το πρόβλημα των λαθρομεταναστών που καταδυναστεύουν και γκετοποιούν την Αθήνα»(!). Την ίδια στιγμή το στέλεχος, πλέον, του ΛΑ.Ο.Σ. και υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Α. Χρυσανθακόπουλος, (θυμάστε; αυτός ο της Πάτρας ΠΑΣΟΚος με τα φρουτάκια), προχωρούσε σε μια απίστευτη αθλιότητα. Επισείοντας ανεξιχνίαστη καταγγελία 25χρονης ότι βιάστηκε από δύο αλλοδαπούς, ζήτησε να ενταθεί το κυνήγι σε βάρος των μεταναστών: «Επιτέλους, διώξτε τους λαθρομετανάστες από την χώρα! Βιαστές είναι οι προστάτες τους!», ωρυόταν το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. δεν απέχουν από την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΝΔ, που όλοι μαζί εναρμονίζονται με την πολιτική καταστολής της ΕΕ, πράγμα που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά από τις τελευταίες δηλώσεις Μέρκελ που κήρυξε το τέλος του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» και τις απελάσεις των Ρομά από τον Σαρκοζί στη Γαλλία... Η διέξοδος βρίσκεται στην ταξική ενότητα και πάλη Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ - κυβέρνησης και όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Τους εγκαλεί ... για καθυστέρηση

Με χτεσινή της ανακοίνωση η «Δημοκρατική Αριστερά» ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλεί την κυβέρνηση που καθυστέρησε ένα χρόνο «για να επιχειρήσει» «να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της ανεργίας»! Μάλιστα, προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι αν δε διασφαλίσει τάχιστα την καταβολή στον ΟΑΕΔ των εισπραττομένων από το ΙΚΑ εισφορών για λογαριασμό του Οργανισμού, «...τότε τα πολυδιαφημιζόμενα προγράμματα θα είναι όλα στον αέρα»! Χαρούμενη λοιπόν η «Δημοκρατική Αριστερά» με τα δώρα ύψους 2,6 δισ. ευρώ προς τους επιχειρηματίες προκειμένου να ανακυκλώσουν για μερικούς μήνες εργάτες χωρίς να καταβάλλουν ούτε ένα ευρώ για τις ασφαλιστικές τους εισφορές!

Καθημερινά αποδεικνύεται πόσο χρήσιμα είναι για την απρόσκοπτη υλοποίηση του κυβερνητικού έργου και τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων τα διαφόρων λογής πολιτικά αναχώματα. Στην περίπτωση μάλιστα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φ. Κουβέλη δεν κρατούνται ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα. Σπουδαίο το έργο τους!

Ποιος διασύρει;

«Το πρόβλημα του αποκλεισμού της Ακρόπολης μπορούν να το λύσουν ή ο κ. Σαμαράς ή η κ. Παπαρήγα. Η δεύτερη αποκλείεται, άρα επαφίεται στον πρώτο, να σταματήσει ο διασυρμός». Τάδε έφη Κ. Αϊβαλιώτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Συνεπής αν μη τι άλλο στη γραμμή του κόμματός του να κατασυκοφαντεί τους εργατικούς αγώνες, οτιδήποτε χαλά τη σούπα της συναίνεσης στην αντιλαϊκή πολιτική που προσπαθεί να σερβίρει ο Γ. Καρατζαφέρης. Θέλουν τους εργαζόμενους δούλους χωρίς δικαιώματα και την καταστολή τους όταν διεκδικούν. Οι εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις είναι υποκινούμενες, ισχυρίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ., στην προκειμένη περίπτωση απ' τη ΝΔ και το ΚΚΕ! Ισοδυναμούν με διασυρμό της χώρας κραυγάζει. Ξέρει καλά βεβαίως ότι οι κινητοποιήσεις υποκινούνται απ' την πολιτική που σφιαγιάζει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, αλλά τι να πει που την στηρίζει με νύχια και με δόντια; Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δε διασύρουν τη χώρα, αυτή διασύρεται απ' όσους κλέβουν προκλητικά τον ασύλληπτο πλούτο που ο λαός παράγει. Διασυρμός για το λαό είναι να παρακολουθεί απαθής τις «ρουφήχτρες» να του πίνουν το αίμα.

Η συναίνεση και οι συνένοχοι

Τη συναίνεση κλίνει σε όλες τις πτώσεις ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης με κάθε αφορμή που του δίνεται. Επιζητά βεβαίως συναίνεση του λαού στη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Μάλιστα χτες, μιλώντας στον ρ/σ της ΝΕΤ, υπέδειξε και τους κατάλληλους να την επιβάλλουν. Κι αυτοί είναι «οι κ. Κωνσταντόπουλος, ο Κουβέλης, ο Β. Μαρκεζίνης, ο Α. Παπαδόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι»... Υποθέτουμε ότι αναφέρεται στον Ν. Κωνσταντόπουλο, πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, αλλά και στον Φ. Κουβέλη, πρόεδρο της «Δημοκρατικής Αριστεράς» που αποσπάστηκε απ' τον ΣΥΝ στο τελευταίο του Συνέδριο. Οι αξίες και οι υπηρεσίες αναγνωρίζονται. Το γεγονός ότι αναγνωρίζονται από έναν καθαρόαιμο στυλοβάτη του καπιταλιστικού συστήματος, νομίζουμε ότι από μόνο του λέει πολλά.

Ο αγώνας των Γάλλων εργαζομένων

Η μεγάλη κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού της Γαλλίας και της νεολαίας, των παιδιών των εργατών έχει θορυβήσει εκτός από το γαλλικό κεφάλαιο και τις αστικές τάξεις των άλλων χωρών και της Ελλάδας. Δεν είναι λίγο πράγμα εκατομμύρια άνθρωποι να απεργούν και να βγαίνουν στο δρόμο να διαδηλώνουν. Οι Γάλλοι εργάτες αντιδρούν έχοντας ως αιχμή την προσπάθεια που κάνει το κεφάλαιο, μέσω της κυβέρνησης Σαρκοζί, να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης ουσιαστικά στα 70 και πέρα, αφού ένα βασικό στοιχείο του νομοσχεδίου που βρίσκεται υπό συζήτηση είναι τα 41,6 χρόνια υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών για πλήρη σύνταξη, δηλαδή δουλειά ως τον τάφο! Αλλωστε, αυτή η αγωνία αποτυπώνεται και στην αγανάκτηση των νέων που φωνάζουν: «Δε θέλουμε να πεθάνουμε δουλεύοντας». Και ενώ όλα αυτά είναι πεντακάθαρα, αυτό που προβάλλεται από τα δήθεν αντικειμενικά ΜΜΕ είναι τα επεισόδια, που προκαλούν και στη Γαλλία (όπως άλλωστε και στη χώρα μας) προβοκατόρικοι μηχανισμοί του ίδιου του αστικού κράτους, αξιοποιώντας αυθόρμητες και ανώριμες ενέργειες. Ο στόχος φυσικά είναι «η μπάλα να φύγει απ' το γήπεδο» και να ...περιπλανιέται σε αλλότρια, ώστε να συκοφαντηθούν οι εργατικοί αγώνες, το λαϊκό κίνημα.

Αυτό που φέρνουν στην επικαιρότητα οι εργατικοί αγώνες στη Γαλλία είναι ότι τα μέτρα που παίρνονται αυτή την περίοδο στη Γαλλία, στην Ελλάδα, στην ΕΕ και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο είναι ενιαία και κοινά και παίρνουν πίσω κατακτήσεις που έχουν πετύχει οι εργαζόμενοι σε παλιότερες εποχές και ιδιαίτερα όσο υπήρχε το «αντίπαλο δέος» των χωρών που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό. Η στρατηγική του κεφαλαίου, που εξυπηρετείται στη Γαλλία από τους νεοφιλελεύθερους του Σαρκοζί, στην Ελλάδα και άλλες χώρες από σοσιαλδημοκράτες, προωθείται με τα ίδια προσχήματα, την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων. Εχουν τον ίδιο στόχο: Να κάνουν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη, να αυξήσουν την εκμετάλλευση των εργατών, ώστε σε περίοδο κρίσης υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής του κεφαλαίου, είτε να διατηρηθούν, ή και να αυξηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Οι πολιτικές δυνάμεις της πλουτοκρατίας στη Γαλλία, στην Ελλάδα και παντού έχουν τη στήριξη οπορτουνιστικών, αφερέγγυων δυνάμεων που έχουν συμβιβαστεί με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και προσπαθούν να την εξωραΐσουν, σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί ο καπιταλισμός να εξανθρωπιστεί. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν αναχώματα για τη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα των εργατών, για τη διεύρυνση του πλαισίου διεκδίκησης. Η Γαλλία δεν αποτελεί εξαίρεση. Για χρόνια η σοσιαλδημοκρατία, οι «μεταλλαγμένοι κομμουνιστές», ο συμβιβασμένος συνδικαλισμός συνέβαλαν τα μέγιστα στην καρατόμηση των λαϊκών δικαιωμάτων, στο όνομα του εφικτού, της ταξικής συνεργασίας.

Αν κάτι αναδεικνύεται από την αγωνιστική διάθεση στη Γαλλία είναι ότι η κατάσταση για το λαό έφτασε στο «μη παρέκει» και από τα κάτω οι εργαζόμενοι πίεσαν και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να προχωρήσουν σε απεργίες και κινητοποιήσεις. Και είναι δίδαγμα για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα αυτό το «από τα κάτω». Δείχνει τη δύναμη των εργατών που μπορούν να την επιβάλουν. Και που για τη χώρα μας αυτό σημαίνει οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα, απεγκλωβισμός από ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, συσπείρωση στο ΠΑΜΕ. Για να δυναμώσει το ταξικό ρεύμα, η ταξική σύγκρουση και να διεκδικηθεί όχι μόνο ένα μέρος αλλά όλος ο πλούτος, που παράγουν οι εργάτες, βάζοντας πλώρη για την κατάκτηση της εξουσίας, που θα καταργήσει τους καπιταλιστές.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Για τα κέρδη των μονοπωλίων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ από τον Αστακό και άρχισαν οι ...κατάρες και τα κλάματα. Μεγάλος ο οδυρμός!

«Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι / Ολα κι αν τα δώσαμε» τραγουδάει η κυβέρνηση και προφανώς αναζητεί νέες «κόκκινες γραμμές» στις παραχωρήσεις που θα κάνει στα μονοπώλια.

«Οργισμένος» δήλωσε ο Χ. Παμπούκης γιατί οι επενδυτές που βρήκε δεν ήταν αρκούντως σοβαροί για να φτιάξουν εργοστάσιο (Αυτοί για τους οποίους έλεγαν τα ...καλύτερα λόγια).

Ομως, η κυβέρνησή μας - όλα κι όλα - είναι σοβαρότατη. Υπεύθυνη, προγραμματισμένη και τακτική.

Γι' αυτό βαφτίζει «ανάπτυξη» το να έρθει εδώ κάποια εταιρεία, να της δώσουμε δάση, αιγιαλούς, μηδενική φορολογία, εργαζόμενους χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα, γενικώς ...ό,τι θέλει, κι αυτή απλά να μπει στον κόπο να μαζεύει τα κέρδη.

Δεν είναι αυτή σοβαρή προσέγγιση της έννοιας «ανάπτυξη»; Τι άλλο μπορεί να είναι;

Φυσικά, την ίδια στιγμή (επειδή, είπαμε, είμαστε υπέρ της ανάπτυξης) το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων περικόπτεται κατά 75% και βάλε.

Γιατί το να φτιάχνονται πράγματα που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του κοσμάκη (όταν φτιάχνονται τέλος πάντων) αυτό δεν είναι ...αναπτυξιακό. Πού βρίσκεται το κέρδος του ιδιώτη σε μια τέτοια ενέργεια;

Εννοείται πως από το όλο σκηνικό δε λείπουν και τα τηλεοπτικά «παπαγαλάκια» για να θέσουν ...τον απαραίτητο προβληματισμό: Τι άλλο πρέπει να κάνει η χώρα για να προσελκύσει επενδύσεις;

Και καταλαβαίνετε, βέβαια, τι είδους απαντήσεις περιμένουν να λάβουν. Από αυτές που αρέσουν στα αφεντικά τους.

Τελικά, το μόνο που μένει να αναλογιστούμε με την όλη ιστορία είναι το ...μέχρι πού θα φτάσει η ξεφτίλα και η παράδοση των πάντων στα συμφέροντα των πολυεθνικών. Ισως η απάντηση να ξεπερνά και τη φαντασία μας.


Γρηγοριάδης Κώστας

Μονόδρομος η ρήξη με τα μονοπώλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η τοποθέτηση του στελέχους της «Ντόιτσε Τέλεκομ» για τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις στον ΟΤΕ έχει γενικότερη σημασία και γι' αυτό δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Τι είπε λοιπόν ο επικεφαλής της γερμανικής εταιρείας - κολοσσού και ιδιοκτήτριας του ΟΤΕ; Οτι η μισθοδοσία ανέρχεται στο 33% από τα έσοδα που εισπράττει ο ΟΤΕ όταν στους άλλους μεγάλους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους του κλάδου των τηλεπικοινωνιών, όπως η «Φραντς Τέλεκομ» (σ.σ. πρόκειται για την εταιρεία που οι αυτοκτονίες έχουν αποκτήσει μορφή επιδημίας), το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε 23%. Το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από σαφές: Το κομμάτι των εσόδων που πηγαίνει για τους μισθούς πρέπει να πέσει στο 23% και πιο κάτω, στο όνομα πάντα της ανταγωνιστικότητας. Πώς θα γίνει αυτό; Η απάντηση που έδωσε ήταν αναμενόμενη: Με πιο ευέλικτη εργατική νομοθεσία για να δοθούν στον ΟΤΕ περιθώρια για τον περιορισμό του κόστους του προσωπικού του. Με άλλα λόγια, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, μερική απασχόληση, επέκταση του δουλεμπορίου μέσω των εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων δίχως δικαιώματα και ασφάλιση, κ.ο.κ. Αυτά είναι πραγματικότητα στη Γερμανία εδώ και χρόνια - εκεί άλλωστε στηρίζεται το γερμανικό θαύμα - και αυτά θέλει να μεταφερθούν και εδώ. Τα μονοπώλια ένα δρόμο ξέρουν για να πετυχαίνουν την ανταγωνιστικότητα: τη δραστική μείωση της εργατικής δύναμης και αυτόν ακολουθούν. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους (μονο)δρόμο: τη ρήξη και την ανατροπή των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.

ΥΓ: Μόνο 23% των εσόδων για τους μισθούς, ακριβώς για να μεγαλώνει διαρκώς το κομμάτι της πίτας για τα μονοπώλια.

«Διεφθαρμένη» χειραγώγηση

Καραμπινάτη επιχείρηση ιδεολογικής χειραγώγησης αποτελεί η επιλογή της κυβέρνησης να βγάλει «στο φως» και στο διαδίκτυο τα φορολογικά δεδομένα όλων των φυσικών και νομικών προσώπων, στο όνομα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Η κίνηση αυτή, που απορρέει από την άποψη του πρωθυπουργού ότι «όλη η χώρα είναι διεφθαρμένη», έρχεται να ενισχύσει την προπαγάνδα της ευθύνης και του λαού για την κρίση και να συντηρήσει το κλίμα της συνενοχής, του «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Θ. Πάγκαλου. Βγάζοντας «στον αέρα» τα ήδη γνωστά στις αρμόδιες αρχές εισοδήματα οκτώ εκατομμυρίων φορολογουμένων επιδιώκει να δημιουργήσει έναν τεράστιο επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, θέτοντας στο απυρόβλητο την πολιτική που νομιμοποιεί τους μεγάλους «ληστές» του κοινωνικού πλούτου και τους μεγάλους φοροφυγάδες. Κοροϊδεύει κατάμουτρα τον εργαζόμενο λαό η κυβέρνηση γιατί την ίδια στιγμή είναι αυτή που μέσω της περαίωσης καθαγιάζει και νομιμοποιεί τους κατά σύστημα μεγαλοφοροφυγάδες, όταν την ίδια στιγμή επιτρέπει το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος με τη ρύθμιση για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων, όταν επιτρέπει τη λειτουργία των οφσόρ εταιρειών, τις ανώνυμες μετοχές κ.ο.κ. Πάει πολύ να εμφανίζεται κήνσορας της διαφάνειας και της φοροδιαφυγής η κυβέρνηση που έχει αναλάβει να βγάλει σε πέρας την πλέον βάρβαρη και βρώμικη επίθεση σε βάρος των συμφερόντων του λαού.

Ο καημός τους με τον τουρισμό

Είναι γνωστό το «πάθος» που έχει η «Καθημερινή» και οι άλλοι προπαγανδιστές της αστικής τάξης για τη τήρηση των νόμων, της αστικής δηλαδή νομιμότητας, που θωρακίζει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Η πρεμούρα της όμως να υπερασπιστεί αυτήν ακριβώς τη νομιμότητα, οδηγεί πολλές φορές τους συντάκτες σε τραγελαφικές καταστάσεις. Γράφει, για παράδειγμα, ο Μανδραβέλης, προσπαθώντας να υπερασπιστεί την πλήρη υποταγή στον αντικαπνιστικό νόμο και να αντικρούσει την απόφαση των εστιατόρων να μην τον εφαρμόσουν, στο χτεσινό φύλλο: «Ναι, σύμφωνοι! Υπάρχουν και οι τουρίστες, τους οποίους τα "εστιατορικά και συναφή επαγγέλματα" υπηρετούν. Αλλά η επανάσταση με τα τασάκια δημιουργεί ένα ζήτημα. Οι περισσότεροι ξένοι όχι μόνο δεν καπνίζουν, αλλά έχουν συνηθίσει από τις χώρες προέλευσής τους να διασκεδάζουν σε περιβάλλον χωρίς καπνό. Αρα η επανάσταση των εστιατόρων και συναφών επαγγελματιών τους εγχώριους θεριακλήδες θέλει να εξυπηρετήσει, εις βάρος της μεγαλύτερης εξαγωγικής μας βιομηχανίας, που είναι ο τουρισμός». Για οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει, καταφεύγουν στην τρομοκρατία ότι «θα χάσουμε τους τουρίστες». Απεργούν οι εργαζόμενοι, πλήττεται ο τουρισμός. Γίνονται διαδηλώσεις, ενοχλούνται οι τουρίστες. Πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη, θα χάσουμε τουριστικό συνάλλαγμα. Προσπαθούν να πείσουν το λαό πως δεν έχει καμιά ελπίδα να στηριχτεί στις ανεξάντλητες παραγωγικές δυνάμεις, τις δικές του και της χώρας. Οτι δεν υπάρχει καμιά άλλη διέξοδος, παρά να παρακαλάμε να πάει καλά ο τουρισμός, να μην ενοχλείται ο τουρίστας και να αφήνει το συνάλλαγμα στους μεγαλοξενοδόχους, στους εφοπλιστές και τους «τουρ οπερέιτορς», που έχουν στη δούλεψή τους εργάτες με μισθούς πείνας και απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς. Οι αγώνες του λαού και η ανυπακοή στη νομιμότητα που τον θέλει υποζύγιο στα κέρδη της μεγαλοεργοδοσίας, είναι διαφήμιση και όχι δυσφήμιση για τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες του εξωτερικού. Τα παραμύθια και η τρομοκρατία που προσπαθούν να ασκήσουν, με αφορμή ακόμα και τα τασάκια, είναι μουχλιασμένη και επικίνδυνη. Και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ανυπόληπτη ΓΣΕΕ

Μέτρα βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης στήριξης των επιχειρήσεων ανακοίνωσε προχτές η κυβέρνηση με τη βοήθεια των «κοινωνικών εταίρων» και μία φιέστα όπου έκανε λόγο για «αντιμετώπιση της ανεργίας». Η μεγαλοεργοδοσία θα ενισχυθεί συνολικά με 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να προστατεύσει και να αυξήσει τα κέρδη της. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των προγραμμάτων αφορά την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών (περίπου 1,8 δισ. ευρώ). Οι άνεργοι από την άλλη καλούνται να ανακυκλώσουν για λίγους μήνες τη φτώχεια τους και οι εργαζόμενοι να γίνουν πιο ευέλικτοι στην εργασία και στο μεροκάματο.

Ολη αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης δε θα είχε «καρποφορήσει», αν στο πλευρό της δεν είχε σύσσωμους τους «κοινωνικούς εταίρους» και ιδιαίτερα τη ΓΣΕΕ. Αυτοί, άλλωστε, ήταν και οι πρώτοι που έσπευσαν χτες να επικροτήσουν το νέο μποναμά προς τη μεγαλοεργοδοσία. «...Εμείς κάθε μέτρο, κάθε ενεργητική πολιτική, κάθε πρόγραμμα που ανακουφίζει τους ανέργους και διατηρεί θέσεις εργασίας εκ των πραγμάτων την υποστηρίζουμε», δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Παναγόπουλος. Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος δήλωσε: «Σε αυτές τις δύσκολες μέρες είναι σημαντικό ότι υπάρχουν πρωτοβουλίες για τη στήριξη της εργασίας. Κι αυτό είναι ένα πρόγραμμα εκτεταμένο και πολύπλευρο». Από κοντά και τα νέα «αναχώματα» της αντεργατικής πολιτικής, όπως η «Δημοκρατική Αριστερά», που ούτε λίγο ούτε πολύ επέρριψε και ευθύνη στην κυβέρνηση γιατί καθυστέρησε να ανακοινώσει τα πολυπόθητα προγράμματα.

Η σύμπνοια και ταύτιση εργοδοτών και εργοδοτικών, κυβερνητικών συνδικαλιστών, αναδεικνύει χρήσιμα πράγματα για τους χιλιάδες ανέργους και εργαζόμενους. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ομολογεί στους χιλιάδες ανέργους και άνεργες που δεν μπορούν να επιβιώσουν, στους χιλιάδες εργαζόμενους που τα δικαιώματά τους έχουν χτυπηθεί βάναυσα ότι βασικό τους μέλημα είναι η προστασία του κεφαλαίου, του σημερινού σάπιου συστήματος, η σωτηρία του από την κρίση, η θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών και όχι η επιβίωση και προστασία των ανέργων. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ άλλωστε συνέβαλε στο χτύπημα της πλήρους και σταθερής εργασίας, για να αλωνίζουν ελεύθεροι οι εργοδότες, αξιοποιώντας το αντεργατικό και αντιασφαλιστικό οπλοστάσιο που έφτιαξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας». Σήμερα έρχεται να συναινέσει σε μέτρα ανακύκλωσης της ανεργίας και εξαθλίωσης για τους ανέργους, συμφωνώντας με την ενίσχυση του κεφαλαίου.

Αυτές οι εξελίξεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού και αναμονής. Αυτές οι εξελίξεις επιβάλλουν την αποφασιστική συσπείρωση ανέργων και εργαζομένων στα ταξικά τους σωματεία και στο ΠΑΜΕ, την οργάνωση αγώνα για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων. Να γυρίσουν την πλάτη στην ανυπόληπτη ΓΣΣΕ. Είναι το καλύτερο εργαλείο του κεφαλαίου στο τσάκισμα των εργατών. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς δύναμης στα συνδικάτα. Να συμβάλουν στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, στην αποφασιστική ενίσχυση της συμμαχίας των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στην πάλη για μια κοινωνία χωρίς ανεργία, απαλλαγμένη από τα μονοπώλια, με το λαό να κάνει κουμάντο στην οικονομία και στην εξουσία. Αυτή η οικονομία, αυτή η εξουσία αποτελεί το θεμέλιο λίθο για την οριστική εξάλειψη της ανεργίας. Να κάνουν τώρα το βήμα στις εκλογές αποδυναμώνοντας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ενισχύοντας το ΚΚΕ με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ