Σάββατο 21 Γενάρη 2012 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο,τι θέλουν βλέπουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Επί ξυρού ακμής η κυβέρνηση - Λακωνική ...αμηχανία Παπαδήμου μετά τις συναντήσεις και τη σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς που τον στηρίζουν - Σε μια κλωστή κρέμεται η κυβερνητική συνοχή λόγω διαφορών των κομμάτων επί των μέτρων που αξιώνει η τρόικα αλλά και του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών». Κάθε άλλο παρά άστοχο και ατυχές είναι το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που περιλαμβάνει τις παραπάνω βαθυστόχαστες εκτιμήσεις. Στην εναγώνια προσπάθειά του να δώσει λύσεις στο πλαίσιο πάντα του καπιταλιστικού συστήματος ο εγχώριος οπορτουνισμός αναζητεί εναγωνίως συμμάχους και γι' αυτό βλέπει ρωγμές στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ακόμα και εκεί που είναι απόλυτα συμπαγής: στην κλιμάκωση του πολέμου και στη λήψη όλων των βάρβαρων μέτρων που εξαθλιώνουν το λαό. Αν κάτι επιβεβαιώθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία, από την προχθεσινή σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι ακριβώς αυτό, ότι οι πάντες θα υπερψηφίσουν και θα στηρίξουν την εφαρμογή των μέτρων που τσακίζουν μισθούς, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό. Πού την είδε η εφημερίδα την έλλειψη συνοχής και τις διαφορές «επί των μέτρων που αξιώνει(!) η τρόικα»; Προφανώς τέτοιες εκτιμήσεις βολεύουν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αποδοτικότερη για το κεφάλαιο διαχείριση του χρέους που επανέλαβε προχτές ο Αλ. Τσίπρας, υπονομεύοντας ταυτόχρονα με ύπουλο τρόπο τη μόνη ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο, της λαϊκής συμμαχίας για την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.

Πασχίζουν ενάντια στον ταξικό συντονισμό των εργατών

Η απόφαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στον Επισιτισμό - Τουρισμό και τα ξενοδοχεία να κάνουν ένα σημαντικό βήμα στην πάλη τους με τη συγκρότηση Πανελλαδικής Γραμματείας στον κλάδο, έχει θορυβήσει ιδιαίτερα τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Η πλειοψηφία της διοίκησης της κλαδικής Ομοσπονδίας, δηλαδή η ΠΑΣΚΕ με επιστολή της - που κοινοποιεί σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις - ζητά από τη ΓΣΕΕ να πάρει θέση, διότι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «δεν μπορεί μια παράταξη παράλληλα με τις υπάρχουσες δομές του συνδικαλιστικού κινήματος να επιχειρεί να δημιουργήσει άλλη σε δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο επίπεδο». Χαρακτηρίζει τη συγκρότηση Γραμματείας «μόρφωμα» και «κομματική - παρασυνδικαλιστική δευτεροβάθμια οργάνωση». Απειλεί μάλιστα για την τελική της θέση ανάλογα με τις εξελίξεις.

Η ΠΑΣΚΕ γνωρίζει πολύ καλά τι είναι το ΠΑΜΕ και ανησυχεί επειδή οι εργαζόμενοι αποκτούν ένα βασικό εργαλείο για την ταξική πάλη (και) στον κλάδο. Εργαλείο για το ξεμπρόστιασμα των συνδικαλιστικών συμμάχων των μεγαλοξενοδόχων και την απόκρουση της εργοδοτικής επιθετικότητας. Κόντρα στη λογική της υποταγής που και η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί - για να μπουν εμπόδια σε αυτή την επίθεση, για να δυσκολέψουν κυβέρνηση και εργοδοσία, για να βάλουν θεμέλιο στην πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτό ακριβώς φοβάται η φιλοεργοδοτική - κυβερνητική ΠΑΣΚΕ. Σε αυτήν την προοπτική θέλει να βάλει εμπόδιο. Οπως άλλωστε κάνει τόσα και τόσα χρόνια με το συμβιβασμό και τη συναίνεση με την καλλιέργεια της μοιρολατρίας και με τους «διαλόγους», υπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Οι «φιέστες» και οι πραγματικές ανάγκες

Με τις γνωστές «φιέστες» επιχείρησε και στη Λέσβο η κυβέρνηση να θολώσει τα νερά, εγκαινιάζοντας «με δόξα και τιμή» μια Μονάδα Εμφραγμάτων, που ήταν πάγιο αίτημα του λαού και του εργατικού κινήματος του νησιού. Η υποκρισία της κίνησης εντυπωσιασμού δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα εκρηκτικά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών του νησιού.

Οπως καταγγέλλει το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, τα ζητήματα που απασχολούν κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο είναι: Στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας του νομού να προσληφθεί το απαραίτητο προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Να μην κλείσουν Κέντρα Υγείας, όπως προβλέπει ο ΕΟΠΥΥ. Να μη συγχωνευτούν κλινικές. Να υπάρχουν γιατροί ειδικότητας στις εφημερίες, καθώς και το αναγκαίο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Να στελεχωθούν τα ασθενοφόρα, τα οποία εγκαινιάστηκαν με αντίστοιχες φιέστες το καλοκαίρι. Να παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες Υγείας σε ανασφάλιστους, άνεργους, σε ασθενείς που τα Ταμεία τους έχουν «βουλιάξει» ή σε ασφαλισμένους που αδυνατούν να πληρώσουν για την ασφάλειά τους.

Οπως εύστοχα τονίζεται, οι φιέστες δεν έλειψαν από τα λαϊκά στρώματα. Το ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες, έχουν ανάγκη.

Πλωτά εργασιακά γκέτο

Καθώς συνεχίζονται οι προσπάθειες των συνεργείων διάσωσης για την ανεύρεση των αγνοουμένων από το μισοβυθισμένο κρουαζιερόπλοιο «Κόστα Κονκόρντια» (που προσέκρουσε σε ύφαλο τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου στις ακτές της Τοσκάνης της Ιταλίας), όλο και περισσότερο κρύβονται οι αλήθειες που αναδεικνύει και αυτή η ναυτική τραγωδία. Φαίνεται ότι οι ευθύνες του καπετάνιου είναι υπαρκτές για ένα πλοίο ολόκληρο «χωριό» 4.000 ανθρώπων (επιβάτες και πλήρωμα), όμως το «ανθρώπινο λάθος» που επιστρατεύεται από τα αστικά ΜΜΕ και το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν αρκεί για να εξηγήσει τις ναυτικές τραγωδίες. Π.χ. γιατί φτιάχνονται τέτοια μεγαθήρια ή τι πρέπει να γίνεται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης; Γιατί όταν πρέπει να γίνει άμεση εκκένωση του πλοίου, είναι σημαντικό το πλήρωμα να μπορεί να βοηθήσει τους επιβάτες. Ομως το «Κονκόρντια», όπως και τα άλλα παρόμοια μεγαθήρια πολυτελείας, είναι «μηχανές κοπής χρήματος» για τους εφοπλιστές που στηρίζονται στα εξευτελιστικά μεροκάματα των λεγόμενων «διεθνών» πληρωμάτων τους, που και η πλειοψηφία των όποιων ναυτεργατών διαθέτουν - μεγάλο μέρος του προσωπικού είναι για διάφορες υπηρεσίες (εστίαση, διασκέδαση κλπ. και είναι αμφίβολο αν έχουν στοιχειώδεις ναυτικές γνώσεις και εκπαίδευση) - είναι με μισθούς πείνας χωρίς δικαιώματα ασφάλισης, συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, πολλοί από αυτούς προερχόμενοι από τα δουλεμπορικά γραφεία σε όλη την υφήλιο. Αυτές είναι οι συνέπειες της άρσης του καμποτάζ.

Τέτοια εργασιακά γκέτο είναι τα κρουαζιερόπλοια και η «τουριστική βιομηχανία» που στηρίζουν οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο για να αυγαταίνουν τα υπερκέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου και επιπλέον απελευθερώνουν πλήρως την κρουαζιέρα. Ετσι έχουν προχωρήσει στην άρση του καμποτάζ για αυτά τα πλοία, που πρακτικά σημαίνει πληρώματα ανθρώπινη «Βαβέλ» που δεν έχουν ούτε στοιχειώδη εκπαίδευση, ακόμα και κοινή γλώσσα συνεννόησης, όπως αποδεικνύεται περίτρανα και στην περίπτωση του «Κονκόρντια», και βεβαίως καθόλου εργασιακά δικαιώματα. Η εταιρεία δε αυτή είναι θυγατρική του αμερικανοβρετανικού κολοσσού της κρουαζιέρας «Κάρνιβαλ», πλοίο - γκέτο της οποίας είχε φτάσει πρόσφατα στο λιμάνι του Πειραιά και πανηγύριζαν οι υπουργοί της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου γιατί δήθεν φέρνει εισόδημα στη χώρα. Τέτοιου είδους τουριστική βιομηχανία προωθούν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με συνθήκες εργασίας πάνω στα πλοία που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων, επιβατών και το περιβάλλον.

Στη χώρα μας τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» έχουν επανειλημμένα αναδείξει αυτές τις πλευρές, το γεγονός δηλαδή ότι η φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο, τα χρυσοφόρα γκέτο τους, είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα. Τι να πρωτοθυμηθούμε για τα ελληνικά παραδείγματα; Το κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond» που μολύνει ακόμα την Καλντέρα της Σαντορίνης, το πλοίο της ακτοπλοΐας «Σάμινα» ή τα φορτηγά «Δύστος» και «Αϊρον Αντώνης». Σε όλες τις περιπτώσεις αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά είναι απόρροια του γεγονότος ότι η ναυτιλία είναι στα χέρια του κεφαλαίου και δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού. Από εδώ προκύπτει και η αναγκαιότητα, όπως προτείνει το ΚΚΕ, το λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας που είναι μια νησιωτική χώρα, να εντάξει στις διεκδικήσεις του τον ενιαίο κοινωνικοποιημένο κρατικό φορέα μεταφορών και στα πλαίσιά του η ναυτιλία με τα καράβια λαϊκή ιδιοκτησία και τους ναυτεργάτες με πλήρη δικαιώματα, τη μόνη εγγύηση για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Προκλητικοί ενάντια στο λαό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΟ κόστος δεν εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, δήλωσε ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης. Το ίδιο εκτίμησε και μελέτη του ΙΟΒΕ, το αυτό υποστηρίζει και η Λούκα Κατσέλη. Κι αυτές είναι δηλώσεις των τελευταίων 48 ωρών...

Κατά της μείωσης των μισθών τάσσονται όπως λένε οι εργοδοτικές οργανώσεις. Γενικά κατά των μειώσεων είναι και τα κόμματα που συναποτελούν το κυβερνητικό σχήμα. Αρθρογραφία περί μη μείωσης των μισθών βλέπουμε και σε διάφορες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες!

Ακόμη και ο ...Ράιχενμπαχ δήλωσε σε ομιλία του ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η πολιτική των θυσιών για τους Ελληνες!

Με κάποιο μαγικό τρόπο, όμως, όλοι αυτοί στήριξαν και θα στηρίξουν μια κυβέρνηση που έχει - καταφανώς - σχεδιάσει να μειώσει τους μισθούς με όποιον τρόπο μπορεί, είτε με μείωση του «μεροκάματου ασφαλείας» είτε με περικοπές των «δώρων», είτε, είτε, είτε...

Δεν αποκλείεται όλο αυτό να «περάσει» μέσω κάποιας απόφασης των περίφημων «κοινωνικών εταίρων» που δίνουν αυτό τον καιρό ...παράσταση, όμως καμία διαφορά δεν κάνει αυτό.

Εν ολίγοις το... δούλεμα δίνει και παίρνει σε σημείο που έχει ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας. Ας καταλάβουν, επιτέλους, ότι δεν απευθύνονται σε ένα λαό με νοητική υστέρηση.

ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ κάποιος που ζητάει τα δημόσια νοσοκομεία να έχουν τους απαραίτητους γιατρούς και νοσοκομειακό προσωπικό; Αν δεν το ξέρετε φρόντισε να το μάθετε ο υπουργός Υγείας, Α. Λοβέρδος: Είναι ...δημαγωγός!!!

Διότι - όπως είπε - δεν είναι δυνατόν να απαιτεί κανείς τέτοια πράγματα στις σημερινές συνθήκες, καθότι έχουμε κρίση και όλα τα σχετικά.

Επειδή, όμως, αυτό απαιτούν όλοι αυτοί οι «δημαγωγοί» που περιμένουν με τις ώρες στην αναμονή των νοσοκομειακών ιδρυμάτων προκειμένου να γίνουν καλά και είναι αμφίβολο αν τελικά μπορούν να το επιτύχουν, γιατί δεν κάνει τον κόπο να ...πάει να τους το πει;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν εμπιστεύεται μήπως τη ρητορική του δεινότητα ή την πειθώ των επιχειρημάτων του;

Ρεσιτάλ φτηνής προπαγάνδας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αν δεν λυθεί το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας, θα αυξηθεί η ανεργία και πάλι θα συζητάμε για μείωση μισθών στο Δημόσιο για να πληρωθούν επιδόματα ανεργίας». Τόσα ψέματα μέσα σε μια φράση σπάνια έχουν ειπωθεί και γι' αυτό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, στον οποίο ανήκει η παραπάνω φράση - μνημείο φαιδρότητας και φτηνής προπαγάνδας, διεκδικεί επάξια μια θέση στο πάνθεον των επαγγελματιών του είδους. Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, εμφανίζει την ανταγωνιστικότητα ως τη μοναδική θεραπεία για την ανεργία, ενώ η αλήθεια είναι ότι η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων γεννά απολύσεις, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, μισθούς πείνας, με δύο λόγια φτώχεια και εξαθλίωση για την εργατική τάξη και το λαό. Εκεί όμως που δίνει ρέστα είναι ότι ενοχοποιεί τα επιδόματα ανεργίας ...για τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, εφαρμόζοντας με άθλιο και επαίσχυντο τρόπο τη δοκιμασμένη μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού, ακριβώς για να παραμείνει στο απυρόβλητο η κυρίαρχη πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων. Η άγρια σφαγή των μισθών στο Δημόσιο έγινε για ένα και μόνο λόγο: Να «εξοικονομηθούν» κεφάλαια για να διοχετευτούν στη διάσωση και στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων, ενώ για τον ίδιο λόγο σφαγιάζονται οι δαπάνες για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση). Ο λαός πρέπει να χειραφετηθεί από τα ψέματα και τα εκβιαστικά διλήμματα των εκμεταλλευτών του και να πάρει τη μεγάλη απόφαση να απαλλαγεί από το ζυγό του κεφαλαίου, βάζοντας πλώρη για τη λαϊκή εξουσία σε συστράτευση με το ΚΚΕ.

Δουλεύουν για να μαντρώσουν τις εργατικές συνειδήσεις

Πολλή ανησυχία για το συνδικαλιστικό κίνημα... μαζεύτηκε στις αστικοφυλλάδες, από τη μέρα που οι ταξικές δυνάμεις έκαναν παρέμβαση και μπλόκαραν το διάλογο - απάτη. Ετσι και στα χτεσινά ΝΕΑ εκφράζεται ανησυχία επειδή η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ «ανέστειλε μια συζήτηση που ενδιαφέρει άμεσα τους εργαζόμενους». Βέβαια, ο ίδιος ο σχολιογράφος λέει ότι οι εργαζόμενοι «δεν έχουν αυταπάτες για το αποτέλεσμά της, αλλά στη συλλογική συνείδηση ο κοινωνικός διάλογος είναι κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος».

Ας αφήσουν, λοιπόν, τα αστικά ΜΜΕ τις αγωνίες τους για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι από την πρακτική του ΠΑΜΕ. Αυτό για το οποίο ανησυχούν είναι μη και καταλάβει κανείς εργαζόμενος πως οι μόνοι διάλογοι που κάνουν οι βιομήχανοι και οι κυβερνήσεις τους είναι για το πόσο γρήγορα θα τσακίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Γι' αυτό και πλέκουν τα εγκώμια των εργατοπατέρων, που δήθεν παλεύουν με συνέπεια για τους εργάτες. «Αγωνιστική δράση ή τσαμπουκάδες; Μάχιμοι πολίτες ή σαλταδόροι; Αριστερή κουλτούρα ή νοοτροπία επιδρομής;» αναρωτιέται το ίδιο σχόλιο. Αυτά τα «όνειρα» έχουν για τους εργάτες: Να υιοθετήσουν την «αγωνιστική δράση» της ΓΣΕΕ που τρέχει και παζαρεύει όλες τις εργατικές κατακτήσεις. Να γίνουν «μάχιμοι πολίτες» που θα συνδιαλέγονται σα φιλαράκια με τους εκμεταλλευτές τους. Να μείνουν με μια «αριστερή κουλτούρα» που βγάζει σπυριά και μόνο στο άκουσμα της ταξικής αλληλεγγύης και ενότητας της εργατικής τάξης. Θα μείνουν με τα όνειρα κι αυτοί και τ' αφεντικά τους.

Οι σπείρες

Ορισμένοι έσπευσαν ήδη να προβάλουν την εξάρθρωση του κυκλώματος των τοκογλύφων στη Θεσσαλονίκη, σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ, για διάφορα αμαρτήματα. Ετσι μιλούν για «επαγγελματισμό» της Πολιτείας και άρα των κυβερνητικών υπηρεσιών, για θετικά αποτελέσματα που έρχονται όταν λειτουργούν οι κανόνες και άλλα παρόμοια. Παραμύθια της Χαλιμάς. Παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα. Γιατί τα αυτονόητα αποδεικνύουν ότι σπείρες σαν και αυτή των συγκεκριμένων τοκογλύφων - και άλλων που κατά καιρούς απασχολούν και βγαίνουν στην επιφάνεια - δεν είναι αποτέλεσμα της λειψής λειτουργίας του κράτους, αλλά ίσα ίσα απότοκο των κινήτρων και των αξιών λειτουργίας του συστήματος.

Το επιδιωκόμενο κέρδος που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άμεσα συνδεδεμένο με το σύστημα των πιστώσεων, δηλαδή των δανεικών, είναι η βάση της εμφάνισης των τοκογλύφων, που σπεύδουν να «καλύψουν» όσους δεν ικανοποιούνται από τις τράπεζες, αλλά καίγονται για ζεστό χρήμα. Προφανώς, να το ρίξουν σε κάποια δική τους δουλειά για να βγάλουν κέρδος για την πάρτη τους.

Το κέρδος και το κυνήγι για την απόκτησή του, ο απώτερος στόχος του ατομικού πλουτισμού που υιοθετείται ως κριτήριο επιτυχίας στην καπιταλιστική κοινωνία, οι νόμοι που δέχονται ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, είναι που γεννούν τους τοκογλύφους, τα κυκλώματα των εκβιαστών, τους «φουσκωτούς» που πουλάνε προστασία, τις εταιρείες δολοφόνων και άλλες πλευρές της παράνομης δράσης κυκλωμάτων που κατά καιρούς «σκάνε» στην αγορά.

Με αυτή την έννοια είναι απόλυτα βέβαιο ότι ακόμα και αν πράγματι έχει εξαρθρωθεί η σπείρα της Θεσσαλονίκης, η κοινωνία τους είναι γεμάτη συμμορίες που κλέβουν, ληστεύουν και λεηλατούν. Στην πρώτη πρώτη γραμμή οι θιασώτες του καπιταλιστικού κέρδους και οι ποικιλόμορφοι φορείς του, που λειτουργούν ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της μεγαλύτερης ληστείας που μπορεί να γίνει. Της υφαρπαγής του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, προκειμένου να πλουτίζουν μια χούφτα παράσιτα, που εξουσιάζουν τις τύχες και το μέλλον του τόπου.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Νομοσχέδιο ... μαζικής καταστροφής

Το πρόσχημα «να μην μπαίνει ο χρήστης φυλακή» είναι το κεντρικό επιχείρημα του νομοσχεδίου «Κώδικας Ναρκωτικών» και των υποστηρικτών του, πίσω από το οποίο καμουφλάρονται οι πραγματικοί στόχοι της αποποινικοποίησης της κατοχής, χρήσης, προμήθειας ναρκωτικών ουσιών, της καλλιέργειας κάνναβης και της ιδιωτικοποίησης της πρόληψης, απεξάρτησης, επανένταξης. Το νομοσχέδιο συζητήθηκε τις προηγούμενες μέρες στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου για άλλη μια φορά η υποκρισία των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΜΑΡ ντύθηκε με κροκοδείλια δάκρυα για τους χρήστες και τις οικογένειές τους. Τα παραπάνω κόμματα όλα τα προηγούμενα χρόνια έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προπαγάνδα σχετικά με τη μετατροπή της τοξικοεξάρτησης σε «χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο», η οποία αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά της υποτιθέμενης αντιναρκωτικής πολιτικής, την πριμοδότηση των προγραμμάτων χορήγησης υποκαταστάτων, εξαιρετικά εξαρτησιογόνων και δυνητικά θανατηφόρων.

«

Το ΚΚΕ κάνει ισοπεδωτική κριτική. Υποστηρίζει το στοιχείο του φόβου. Θέλει τους χρήστες στη φυλακή, ενώ εμείς θέλουμε να θεραπευτούν», είναι μερικά απ' όσα λέγονται έντονα τα τελευταία χρόνια, διαστρεβλώνοντας τις επιστημονικές θέσεις του ΚΚΕ για το ζήτημα των ναρκωτικών. Τα ψέματα αυτά αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της επίθεσης όχι μόνο απέναντι στο ΚΚΕ, αλλά απέναντι στο δικαίωμα χιλιάδων εξαρτημένων να κερδίσουν τη μάχη ενάντια στα ναρκωτικά. Ψέματα που στόχο έχουν τη δημιουργία συγχύσεων και του αποπροσανατολισμού από το κύριο μέτωπο πάλης κατά των ναρκωτικών.

Το ΚΚΕ θέλει τους χρήστες μακριά από τη φυλακή, ενταγμένους σε προγράμματα απεξάρτησης. Υπερασπίζεται το δικαίωμά τους στην απεξάρτηση, στη δουλειά, στη μόρφωση, στην Υγεία, το δικαίωμά τους στη ζωή. Ακριβώς αυτά τα δικαιώματα ναρκοθετεί και υπονομεύει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και οι υποστηρικτές του. Γιατί η μόνη μορφή «θεραπείας» που εξασφαλίζει δεν είναι θεραπεία, δεν είναι απεξάρτηση, αλλά διά βίου εξάρτηση από υποκατάστατα. Στον αντίποδα, το ΚΚΕ αγωνίζεται για την επαρκή χρηματοδότηση, την πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού και τη διεύρυνση των «στεγνών» προγραμμάτων και των Κέντρων Πρόληψης που απειλούνται με κλείσιμο. Ομως, το επικίνδυνο νομοσχέδιο που συζητιέται, όχι μόνο δε διασφαλίζει το δικαίωμα στην απεξάρτηση, αλλά ανοίγει την πόρτα σε ιδιώτες να θησαυρίσουν δημιουργώντας τη δική τους επιχείρηση πρόληψης, απεξάρτησης, επανένταξης, στερώντας ουσιαστικά από χιλιάδες οικογένειες το δικαίωμα να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες και δωρεάν, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες.

Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές, στόχος του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι να επιτευχθεί η χειραγώγηση και ο κοινωνικός έλεγχος σε βάθος χρόνου, να βάλουν στο χέρι το μυαλό και την ψυχή της νεολαίας, δημιουργώντας στρατιές νόμιμων και μόνιμων εξαρτημένων που θα μένουν ανήμποροι και αδρανείς απέναντι στη λαιμητόμο που έχει στηθεί και κατακρεουργεί δικαιώματα, κατακτήσεις, ελευθερίες, την ίδια τη ζωή. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι άνθρωποι πρέπει να πολεμήσουν αυτό το νομοσχέδιο με όλες τους τις δυνάμεις, όπως πολεμάνε καθημερινά για τα άλλα οξυμένα προβλήματά τους. Πρόκειται για ένα σχέδιο μαζικής καταστροφής.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ