Να τα και τα αποκαλυπτήρια των ωμών, αντιλαϊκών σχεδίων και επιδιώξεων της κυβέρνησης σχετικά με το ασφαλιστικό. Χωρίς την κρατική συμμετοχή, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών και κάλυψη ενός σεβαστού μέρους της ασφάλισης από την «ιδιωτική πρωτοβουλία» βλέπει το μέλλον ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, οικονομικός σύμβουλος του Κ. Σημίτη και άνθρωπος του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, σε συνέντευξή του στον χτεσινό «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Με άλλα λόγια, δηλαδή, νέα και πολύ μεγαλύτερα βάρη πρόκειται να πέσουν στις πλάτες των εργαζομένων, ενώ, ταυτόχρονα, γίνεται φανερό πως πολύ λιγότεροι απ' ό,τι σήμερα θα έχουν μια ελάχιστα ανεκτή πραγματική και ουσιαστική ασφάλιση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Το 'χουμε τονίσει πολλές φορές. Η νεοφιλελεύθερη και αντεργατική κατηφόρα της κυβέρνησης δεν έχει τέλος. Το «σημιτικό» όραμα του κράτους-στρατηγείου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μοχλός, πολύ περισσότερο απ' ό,τι παλιότερα, αδυσώπητης και πολύμορφης καταλήστευσης των πολλών, όλων όσοι μοχθούν καθημερινά και παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας, προς όφελος των ολίγων. Η λογική της αποκρατικοποίησης- ιδιωτικοποίησης δεν περιλαμβάνει μόνο τις δημόσιες επιχειρήσεις, ούτε μόνο το ασφαλιστικό, όπως αποκαλύπτεται τώρα. Ολοι οι λεγόμενοι κοινωνικοί τομείς - παιδεία, υγεία, κλπ. - συμπεριλαμβάνονται στα πραγματικά σχέδια της κυβέρνησης. Και ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της αντιλαϊκής επέλασης είναι η αγωνιστική συμπαράταξη των εργαζομένων, η δημιουργία ενός Λαϊκού Μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης.

«Αυτή η τακτική είναι απαράδεκτη. Τα συνδικάτα δε θα επιτρέψουν ένα τέτοιο μοντέλο απασχόλησης που θυμίζει Μεσαίωνα. Δεν είναι ζούγκλα εδώ». Λάβρος ήταν τις προάλλες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, όταν αποκαλύφθηκε το νέο «ευέλικτο φρούτο» του ασύδοτου ξεζουμίσματος των εργαζομένων, της λεγόμενης ενοικίασης. Αυτά και διάφορα άλλα ανάλογα δήλωνε σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Ολ' αυτά, όμως, για μια και μόνο μέρα. Προχτές, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη και του προέδρου της, έσπευσε να δηλώσει τη συναίνεσή της και για το νέο «φρούτο», προτείνοντας να υπάρξει σχετική νομοθετική ρύθμιση και βάζοντας κάποιες προϋποθέσεις-πασαλείμματα.

Προφανώς, ο Μεσαίωνας και η ζούγκλα δεν ενοχλούν καθόλου τον Χρ. Πολυζωγόπουλο, αρκεί να μην το καταλάβουν αυτό και οι εργαζόμενοι...

Οποιος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, μπορεί ν' αυτοκτονεί ή να καίει το σπίτι του, αλλά δε δικαιούται ν' αγωνίζεται, αποκλείοντας τους δρόμους! Είναι το «σχόλιο», εις επήκοον του ακροατηρίου, της προέδρου του Εφετείου Λάρισας, Ευαγγελίας Κατσανεβάκη, ως απάντηση στους κατηγορούμενους αγρότες, που δήλωσαν ενώπιόν της στο δικαστήριο ότι αναγκάστηκαν να βγουν στους δρόμους του αγώνα διότι αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται κι επειδή οι κυβερνώντες αρνούνται να τους ακούσουν και να δώσουν λύσεις.

Το «σχόλιο» της προέδρου του Εφετείου Λάρισας - από κάποιους ακούστηκε και σαν προτροπή προς τους αγρότες ν' αυτοκτονούν, αντί ν' αγωνίζονται! - είναι παντελώς απαράδεκτο για δικαστικό λειτουργό, προκλητικό, αλλά και χαρακτηριστικό για δικαστές που τους διακρίνει ένας «άκρατος συντηρητισμός» και τους διακατέχει μια «εχθρότητα» έναντι των απλών ανθρώπων του λαού, που «εγκληματούν» αγωνιζόμενοι για το ψωμί και το δίκιο τους. Δείχνει, επίσης, ότι υπάρχουν δικαστές, που προκειμένου να συνταχθούν ή και να συνταυτιστούν με την εκτελεστική εξουσία και την καθεστηκυία «πολιτική τάξη», ξεχνούν το καθήκον τους...

Βεβαίως, δεν είναι όλοι οι δικαστές αυτού του «προϊόντος». Υπάρχουν κι άλλοι που προσπαθούν να αποδώσουν, πράγματι, το δίκιο, χωρίς κόμπλεξ, και χωρίς διάθεση να τιμωρήσουν οπωσδήποτε όποιον σηκώνει κεφάλι έναντι της εξουσίας. Παράδειγμα ο Γ. Μιχαηλίδης - εισαγγελέας της έδρας στο εφετείο της Λάρισας - ο οποίος στην αγόρευσή του, στη διάρκεια της ίδιας δίκης, εξήγησε τους τρόπους που «κινείται» η κοινωνία και τόνισε πως για την κοινωνική πρόοδο οι αγώνες είναι όχι μόνον αναγκαίοι, αλλά και νομοτελειακοί.

Αυτός, λοιπόν, ο εισαγγελέας, που από δημόσιος κατήγορος μεταβλήθηκε ουσιαστικά σε συνήγορο υπεράσπισης του δικαίου των αγωνιζόμενων αγροτών, είναι πράγματι λειτουργός της Θέμιδος, σε αντίθεση με την κυρία πρόεδρο του Εφετείου που θεωρεί «κάλλιον το αυτοκτονείν, του αγωνίζεσθαι»...

«Απεμπλουτισμένο ουράνιο και άλλα καινοφανή προβλήματα», ήταν ο τίτλος της ομιλίας του καθηγητή Ιατρικής στο Χάρβαρντ Δ. Τριχόπουλου στην Ακαδημία Αθηνών και πράγματι ο καθηγητής εντυπωσίασε για τις απόψεις του, οι οποίες διόλου δεν ήταν καινοφανείς, αντίθετα αποτελούν αναμηρυκασμό των όσων λένε το τελευταίο καιρό οι στρατηγοί και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ. Ο καθηγητής, παρόλο που τόνισε ότι «για την εξαγωγή ασφαλών επιστημονικών συμπερασμάτων όσον αφορά την επικινδυνότητα τόσο του ουρανίου όσο και του πλουτωνίου είναι απαραίτητο να παρέλθουν αρκετά χρόνια», ωστόσο δε δίστασε να αποφανθεί ότι «οι Ελληνες στρατιώτες, που υπηρέτησαν ή υπηρετούν στο Κόσσοβο, διατρέχουν πρακτικά μηδαμινό κίνδυνο από την έκθεση σε απεμπλουτισμένο ουράνιο»! Αν ο κ. καθηγητής χρειάζεται χρόνο για να διαπιστώσει τις συνέπειες από τη χρήση βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου οι 400 νεκροί μισθοφόροι των ΗΠΑ στον Πόλεμο του Κόλπου και οι 130.000 άρρωστοι από τη ραδιενέργεια δεν του αρκούν; Τα δεκάδες θύματα σε κράτη-μέλη της ΕΕ από τον πόλεμο στη Βοσνία δεν του φτάνουν; Προφανώς ο κ. καθηγητής έχει «καθαρές» απόψεις για τον τύπο των θυμάτων, γιατί χτες δήλωσε (στον «Πλάνετ»), ότι «ευτυχώς που δεν περνάει στη δική μας φυσιολογία και υγεία» (σ.σ. εννοεί τις επιπτώσεις από το απεμπλουτισμένο ουράνιο). Οι κάτοικοι της Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή, ας πεθαίνουν;

Μην προσπαθείς άλλο... Δεν ξέρουμε για τους αναγνώστες του «Βήματος», αλλά εμείς έχουμε πειστεί, πέρα για πέρα, ότι πιστεύεις ακράδαντα στον «αγιότατο», όπως είπε και ο Κόλιν Πάουελ, ρόλο του ΝΑΤΟ, στον ακίνδυνο χαρακτήρα των πολέμων και των βομβαρδισμών, είτε με όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου είτε όχι, όπως και στην εθνική ανάγκη, να υπηρετεί η χώρα μας αδιαμαρτύρητα και αγόγγυστα τη «νέα τάξη πραγμάτων».

Αλήθεια, μήπως φιλοδοξείς να διαδεχτείς τον κ. Λέιτι; Για σκέψου το... Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν έχει τίποτε παραπάνω από σένα. `Η, μήπως, δεν αξίζει και η Ελλάδα μια τέτοια θέση; Τζάμπα, δηλαδή, κάναμε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι των κάθε λογής «διελεύσεων»..;

Στις μέρες μας, που η παγκοσμιοποιούμενη νέα τάξη εξουθενώνει την εργατική τάξη και του τόπου μας, δεν αρκεί η λογοτεχνία για να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη και όλος ο λαός, ποιοι, πώς και γιατί «αρπάζουν το ψωμί απ' το τραπέζι» και επιπλέον τον θέλουν σφάγιο των όπλων και πολέμων που οι ίδιοι φτιάχνουν. Χρειάζονται, ιδιαιτέρως, βιβλία σαν το συλλογικό έργο «Προσεγγίσεις στην κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα» («Σύγχρονη Εποχή»), με το οποίο σημειώνεται η 25χρονη, διαχρονικής και επίκαιρης αξίας, ερευνητική και μελετητική προσφορά του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών. Πρόκειται για τον τελευταίο «καρπό» των δεκάδων ερευνών και μελετών που έγιναν στα 25χρονα του ΚΜΕ, για κοινωνικοπολιτικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, ιστορικά, φιλοσοφικά και άλλα θέματα. Καθώς είναι αδύνατο να συνοψίσουμε το πολύπτυχο περιεχόμενο των οκτώ κεφαλαίων του βιβλίου, θα σημειώσουμε τους συγγραφείς του: Ο Γιώργος Πολυμερίδης αναλύει τα θεωρητικά - μεθοδολογικά ζητήματα που αφορούν την κατάσταση της εργατικής τάξης. Ο Μάκης Παπαδόπουλος (2ο,6ο κεφάλαιο) την επίδραση των νέων τεχνολογιών, τις συνθήκες εργασίας, υγείας και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Ο Νίκος Κυρίτσης τις αλλαγές (αριθμός, κατανομή, διαστρωμάτωση) στην εργατική τάξη. Ο Γιώργος Μαγγανάς τον εργάσιμο χρόνο. Ο Κώστας Κάππος (5ο, 8ο κεφάλαιο) τη μαρξιστική θέση για την παραγωγική εργασία, το βαθμό εκμετάλλευσης και τη λαϊκή κατοικία. Οι Γιάννης Ντούρος -Γιώργος Στρατής το σύμφυτο του καπιταλισμού φαινόμενο της ανεργίας.

Οι αρχηγοί,

ιδού της Δύσης

ίδιοι με βάκιλοι

της φθίσης,

ο κύριος Κλίντον,

ο Ντ' Αλέμα,

ίδιοι με σύφιλη

στο αίμα!

* * *

Οι αρχηγοί

όλης της σφαίρας

ίδια δονάκια

χολέρας

ο Μπλερ, ο Σρέντερ

κι άλλα κτήνη,

οι λευχαιμίες

κι οι καρκίνοι!

* * *

Οι αρχηγοί,

της «νέας τάξης»,

μακριά μην κάτι

και αρπάξεις,

προσβεβλημένοι

είναι όλοι,

έχουν του ΝΑΤΟ

την πανώλη!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν προφανές ότι οι αποκαλύψεις σχετικά με τον τρόπο ζωής του Εστράντα και τον τρόπο που ασκούσε εξουσία -με τη διαφθορά ενδημικό φαινόμενο- θα προκαλούσαν αν όχι λαϊκή εξέγερση, πάντως σαφή λαϊκή αποδοκιμασία, που εκφράστηκε με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο από τη στιγμή του ξεσπάσματος των σκανδάλων και τελικά, ως φαίνεται, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Ωστόσο υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις περί του ότι η διάδοχη κατάσταση δε θα έχει καμία σχέση με τις λαϊκές προσδοκίες. Η προαλειφόμενη για την Προεδρία Γκλόρια Αρόγιο όσο και το παρόν πολιτικό κατεστημένο στις Φιλιππίνες «παίρνουν γραμμή» κατά βάση από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ η πολιτική τους ελάχιστες αποκλίσεις παρουσιάζει, επί της ουσίας, από εκείνην που ακολουθούσε ο κατά τα φαινόμενα έκπτωτος Εστράντα. Με κορωνίδα την πλήρη υποταγή στις υποδείξεις των ΗΠΑ, που από το 1997 με τη Συμφωνία Επισκεπτόμενων Δυνάμεων είχαν μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι τους. Η αλλαγή προσώπου μάλλον δε συνεπάγεται αλλαγή κατεύθυνσης.