Office of Congressman Henry Cu

Την κράτηση ασυνόδευτων παιδιών σε στρατόπεδα - κλουβιά με άθλιες συνθήκες συνέχισε η κυβέρνηση Μπάιντεν

Μετά από ένα χρόνο κυβέρνησης Μπάιντεν, η ένταση της καταστολής εναντίον των μεταναστών, οι εξοργιστικές εικόνες με το μάντρωμα ανήλικων παιδιών σε άθλια κέντρα κράτησης αλλά και με τους... καουμπόηδες - συνοριοφύλακες να κυνηγούν εξαθλιωμένους μετανάστες μέσα στο ποτάμι στα σύνορα με το Μεξικό στο Τέξας, η ίδια η «αποκατάσταση» όλου του αντιμεταναστευτικού οπλοστασίου της κυβέρνησης Τραμπ, επιβεβαιώνουν τη συνέχιση της ίδιας απαράδεκτης πολιτικής. Επιβεβαιώνεται ότι με ενιαίο κριτήριο τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου, το «άνοιξε - κλείσε» στην κάνουλα των μεταναστευτικών ροών καθορίζεται αποκλειστικά με βάση τις εκάστοτε ανάγκες του για το ξεζούμισμα «φτηνής» εργατικής δύναμης...

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Μέσα στο 12μηνο Οκτώβρης 2020 - Σεπτέμβρης 2021 συνελήφθησαν στα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού 1,7 εκατομμύρια μετανάστες χωρίς χαρτιά.

Από αυτούς, σχεδόν τα 2/3 απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, με χρήση της απαράδεκτης πατέντας «Title 42». Η εν λόγω διαδικασία, που καθιερώθηκε από την κυβέρνηση Τραμπ τον Μάρτη του 2020 με πρόσχημα την πανδημία, παρακάμπτει ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα της αμερικανικής νομοθεσίας για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, προβλέποντας την άμεση απέλασή τους προτού καν υποβάλλουν αίτηση για άσυλο. Το πρόσχημα είναι ότι δεν πρόκειται για απελάσεις, αλλά για «απωθήσεις» ατόμων από χώρες με... υψηλή μεταδοτικότητα μολυσματικών ασθενειών, όπως η πανδημία Covid-19... Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, η κυβέρνηση Μπάιντεν αξιοποιεί στο έπακρο την «Title 42» σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, με την εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, Τζεν Ψάκι, να αναπαράγει όλη αυτή την προκλητική επιχειρηματολογία, ισχυριζόμενη ότι η υπόθεση αφορά δήθεν την αντιμετώπιση υγειονομικού κινδύνου λόγω της πανδημίας, από χώρες με υψηλά ποσοστά μετανάστευσης όπως η πολύπαθη Αϊτή ή η Νικαράγουα.

Εξοργιστικές εικόνες από τον διωγμό Αϊτινών μεταναστών στο Ντελ Ρίο του Τέξας

Τον Μάρτη του 2020 «απωθήθηκαν» από τις ΗΠΑ 7.170 άτομα, τον Απρίλη του 2020 15.544. Μερικούς μήνες αργότερα, με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Μπάιντεν, αυξάνονται οι μεταναστευτικές ροές και οι απελάσεις. Τον Γενάρη του 2021 «απωθήθηκαν» 64.613 άτομα. Τον Απρίλη «απωθήθηκαν» διπλάσιοι (112.022 άτομα), ενώ και τον Ιούνη του 2021 καταγράφηκαν πάνω από 105.000 «απωθήσεις»...

Η «Title 42» συμπληρώνεται από την επανενεργοποίηση του περιβόητου προγράμματος «Μείνετε στο Μεξικό», βάσει του οποίου όσοι μετανάστες αναζητούν άσυλο στις ΗΠΑ υποχρεώνονται να παραμένουν στο Μεξικό για όσο καιρό - μήνες ή και χρόνια - οι αμερικανικές υπηρεσίες μετανάστευσης επεξεργάζονται τα στοιχεία και τις αιτήσεις ασύλου... Συχνά, μάλιστα, αναγκάζονται να μένουν σε κέντρα με άθλιες συνθήκες, εκτεθειμένοι εκτός των άλλων και σε εγκληματικές συμμορίες που λυμαίνονται μεγάλες περιοχές στα σύνορα του Μεξικού.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν υποτίθεται ότι θα τερμάτιζε το εν λόγω πρόγραμμα του προκατόχου της, ωστόσο και εδώ, μετά από ένα μικρό διάλειμμα, μια... «βολική» δικαστική απόφαση επανέφερε το πρόγραμμα σε ισχύ και η σημερινή κυβέρνηση σπεύδει να το εφαρμόσει...

Αντίστοιχα, η κυβέρνηση Μπάιντεν δήλωνε ότι θα παρείχε υποστήριξη και βοήθεια στα ασυνόδευτα παιδιά - μετανάστες. Υποτίθεται πως θα σταματούσε τον εγκλεισμό τους σε καταυλισμούς - στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα - κλουβιά ωστόσο ξανάνοιξαν τον Μάρτη του 2021, με την κυβέρνηση να φυλακίζει εκεί χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά, καθώς αυξήθηκαν οι ροές ανήλικων μεταναστών από χώρες της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Χαρακτηριστικές ήταν εξάλλου και οι πιο πρόσφατες εικόνες καταστολής φέτος τον Σεπτέμβρη στην πόλη Ντελ Ρίο του Τέξας. Απελπισμένοι μετανάστες, στην πλειοψηφία από την πολύπαθη Αϊτή - με φόντο τις συνέπειες δεκαετιών ιμπεριαλιστικών «παρεμβάσεων», την τεράστια φτώχεια, τη δολοφονία του Προέδρου της χώρας τον Ιούλη και τον σεισμό των 7,2 Ρίχτερ τον περασμένο Αύγουστο - επιχειρούσαν να περάσουν στις ΗΠΑ.

Απέναντί τους η κυβέρνηση Μπάιντεν αντέταξε άγρια καταστολή και σκηνές Φαρ Ουέστ. Τον γύρο του κόσμου έκαναν οι εικόνες με τους έφιππους συνοριοφύλακες να κυνηγούν τους μετανάστες, να τους αρπάζουν και να τους τραβούν από τα ρούχα μέσα στο ποτάμι που χωρίζει τις ΗΠΑ από το Μεξικό, να τους επιτίθενται χρησιμοποιώντας μακριά χαλινάρια ως μαστίγια και λάσα... σε σκηνές που θύμιζαν καουμπόηδες σε ροντέο!

Την ίδια ώρα, χιλιάδες Αϊτινοί απελαύνονταν με συνοπτικές διαδικασίες, με αεροπλάνα να μεταφέρουν στο Πορτ-Ο-Πρενς τουλάχιστον 700 μετανάστες ημερησίως...

Ο δε Αμερικανός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Αλ. Μαγιόρκας, μετέβη στο Ντελ Ρίο, διαμηνύοντας πως οι Αϊτινοί μετανάστες λαμβάνουν ψευδείς πληροφορίες ότι θα τους επιτραπεί να μείνουν στις ΗΠΑ, ξεκαθαρίζοντας πως οι αμερικανικές αρχές θα επιταχύνουν τη διαδικασία επαναπατρισμού τους στην Αϊτή... επειδή είναι «ασφαλής η επιστροφή» στη χώρα τους!

Η δε αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις μετέβη τον Ιούνη στη Γουατεμάλα συνιστώντας, δίχως ίχνος ντροπής, στους απελπισμένους φτωχούς να μην έρθουν στις ΗΠΑ...

Την ίδια ώρα, βέβαια, που εντείνει την καταστολή κατά των μεταναστών, η κυβέρνηση Μπάιντεν παίρνει μέτρα για τη διασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών σε τομείς και κλάδους που τους έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο.

Μεταξύ άλλων, ανοιγοκλείνοντας την κάνουλα των μεταναστευτικών ροών, επιχειρεί να διαχειριστεί ελλείψεις εργαζομένων σε θέσεις που εκθέτουν το προσωπικό σε μεγαλύτερους κινδύνους λόγω πανδημίας, προβλήματα στην αλυσίδα εφοδιασμού κ.ά.

Ετσι, στο νομοσχέδιο «Build Back Better», το λεγόμενο «κοινωνικό πακέτο», που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και βρίσκεται για νέα ενδοαστικά παζάρια στη Γερουσία, προβλέπονται μια σειρά μέτρα «χαλάρωσης» της μεταναστευτικής πολιτικής για εργατικό δυναμικό που βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με σχετικές αναλύσεις, αναμένεται να «επωφεληθούν» περίπου 7 εκατομμύρια μετανάστες που βρίσκονταν στις ΗΠΑ πριν την 1η Γενάρη 2011. Αυτοί θα δικαιούνται άδεια εργασίας και διαμονής για πέντε χρόνια, με δυνατότητα ανανέωσης για μία πενταετία - με την ομηρία τους να παρατείνεται - θα δικαιούνται έκδοση διπλώματος οδήγησης και ταξιδιωτικών εγγράφων που θα επιτρέψουν τη μετάβασή τους στο εξωτερικό. Θα μπορούν επίσης να «επωφεληθούν» από τις 222.000 οικογενειακές άδειες εργασίας και διαμονής και τις άλλες 157.000 άδειες εργασίας που δεν δόθηκαν για διάφορους λόγους μεταξύ 1992-2021.

Εξάλλου, αν κανείς προσπεράσει και τις «χλιαρές» και όλο συμβιβασμούς και «στρογγυλέματα» διακηρύξεις της Συνόδου, το τι διακυβεύεται το έδειξαν γλαφυρά με τις τοποθετήσεις τους όχι οι πολιτικοί εκπρόσωποι με τα «λογύδριά» τους αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες, εκπρόσωποι «επενδυτικών κεφαλαίων», ασφαλιστικών ομίλων κ.ο.κ. που πήραν τον λόγο, μιλώντας για την ανάγκη να βρεθούν τα κατάλληλα «εργαλεία» για τη διοχέτευση τεράστιων κεφαλαίων στις μπίζνες της «πράσινης» ανάπτυξης, με έμφαση σε υποδομές και άλλες επενδύσεις στις «αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες».

Οπως ανέφερε η Αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών, Τζάνετ Γέλεν, οι σχετικές επενδύσεις αναμένεται ότι θα «στοιχίσουν» περίπου 100 - 150 τρισ. δολάρια τις επόμενες τρεις δεκαετίες, προσφέροντας «τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης». Σε αυτό το πλαίσιο, ανακοίνωσε τη στήριξη των ΗΠΑ σε έναν νέο μηχανισμό κεφαλαίων, που θα εκδίδει «πράσινα ομόλογα» για επενδύσεις και θα εξασφαλίζει κρατική και ιδιωτική χρηματοδότηση για «πράσινες» επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και σε «βιώσιμες υποδομές» αναπτυσσόμενων χωρών.

Ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Αγγλίας Μ. Κάρνεϊ, που σήμερα έχει αναλάβει τον ρόλο του απεσταλμένου του ΟΗΕ για το Κλίμα, ανέφερε πως οι τράπεζες, τα funds, τα ασφαλιστικά μονοπώλια κ.ά. θα πρέπει να προωθήσουν περαιτέρω την υπόθεση των «πράσινων» επενδύσεων, κάνοντας το «ένα βήμα παραπάνω» πέρα από τις κρατικές αρχές. Σε αυτήν την κατεύθυνση, παρουσιάζοντας τη λεγόμενη «Χρηματοδοτική Συμμαχία της Γλασκόβης για το Net Zero» (για τις μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα), που αναφέρεται ότι συγκεντρώνει κεφάλαια 130 τρισ. δολαρίων, είπε χαρακτηριστικά: «Τα λεφτά είναι εδώ, αλλά αυτά τα λεφτά χρειάζονται πρότζεκτ μηδενικών εκπομπών και μετά υπάρχει τρόπος να τον κάνουμε αυτόν έναν πολύ πολύ δυνατό "ενάρετο κύκλο"».

Ο δε κεντρικός τραπεζίτης της Κίνας, Γι Γκανγκ, ανακοίνωσε πως η χώρα του ετοιμάζει νέα εργαλεία νομισματικής πολιτικής, με στόχο να κάνουν πιο προσιτές τις επενδύσεις χρηματοπιστωτικών οργανισμών σε «πράσινα» αναπτυξιακά σχέδια.

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν με γλαφυρό τρόπο το πώς πίσω από τα προσχήματα περί «προστασίας του περιβάλλοντος» - για την καταστροφή του οποίου ο πραγματικός ένοχος είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής - επιδιώκεται να βρουν κερδοφόρες διεξόδους τα τεράστια συσσωρευμένα κεφάλαια, διαδικασία που μεταξύ άλλων απαιτεί και καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος κεφαλαίου που βρίσκεται ήδη στην παραγωγή.

Τα όσα εκτυλίχτηκαν στη Σύνοδο δείχνουν πως, με επίκεντρο τη δήθεν προστασία του περιβάλλοντος, η «κούρσα» για την «πράσινη» ανάπτυξη θα συνοδεύεται όλο και περισσότερο από τη λυσσασμένη αντιπαράθεση ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης για το ποιο θα βγει περισσότερο κερδισμένο και ποιο θα χάσει σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Οπως και από ένταση του ανταγωνισμού ανάμεσα στα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη για το ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο από αυτήν την τεράστια «πίτα».

Αυτό άλλωστε αναδείχτηκε και μέσα από τη διαπάλη για το πόσο γρήγοροι π.χ. θα πρέπει να είναι οι ρυθμοί για τη λεγόμενη «ενεργειακή μετάβαση», για τις «πράσινες» υποδομές και τους όρους τους, για τα σχετικά με το «εμπόριο ρύπων», για το ποια εμπορεύματα θα βαφτιστούν «πράσινα».

Ενδεικτικό είναι, για παράδειγμα, το ότι η ΕΕ, η οποία θεωρεί ότι σε μια σειρά τομέων που συνδέονται με την «πράσινη μετάβαση» έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, εμφανίστηκε με ιδιαίτερα «προωθημένες θέσεις» (μείωση των εκπομπών κατά 55% μέχρι το 2030 συγκριτικά με το 1990 και «κλιματική ουδετερότητα» μέχρι το 2050), ενώ κάλεσε τα υπόλοιπα κράτη να προχωρήσουν στην «τιμολόγηση» των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ακολουθώντας το δικό της παράδειγμα. Η πρόταση της ΕΕ, όπως την κατέθεσε η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην πραγματικότητα αφορά τη δημιουργία μιας «διεθνούς αγοράς ρύπων», κατά τα πρότυπα λειτουργίας των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων ρύπων, τα οποία, ως γνωστόν, έχουν συντελέσει όλα τα προηγούμενα χρόνια στην εκτόξευση των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος σε ολόκληρη την Ευρώπη, αποτελώντας βασικό τμήμα της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας και της «Ενεργειακής Ενωσης» της ΕΕ.

Η πρόταση της ΕΕ θα μπορούσε να εκληφθεί ως προειδοποίηση στους εταίρους της αφού είναι γνωστό ότι μελετά εδώ και καιρό την υιοθέτηση ενός μηχανισμού επιβολής «δασμών άνθρακα» σε εισαγόμενα προϊόντα από χώρες που δεν υιοθετούν τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Κατά τα τελευταία χρόνια οι Βρυξέλλες επιχειρηματολογούν για το «δικαίωμά» τους να επιβάλουν έναν τέτοιο δασμό ώστε να «αντισταθμιστεί» το ανταγωνιστικό μειονέκτημα των ευρωπαϊκών βιομηχανιών έναντι των ανταγωνιστών τους από τρίτες χώρες που δεν υπόκεινται σε ανάλογους περιβαλλοντικούς περιορισμούς, επιτυγχάνοντας έτσι χαμηλότερο κόστος παραγωγής σε μια σειρά από εμπορεύματα. Πρόκειται κυρίως για προϊόντα ενεργοβόρων βιομηχανιών, όπως είναι τσιμέντο, σίδηρος, αλουμίνιο, διύλιση, χαρτί, γυαλί, χημικά και λιπάσματα, που μέχρι στιγμής συνεχίζουν να λαμβάνουν σημαντικές ποσότητες δωρεάν δικαιωμάτων και αντιπροσωπεύουν το 94% των βιομηχανικών ρύπων της ΕΕ.

Σημειωτέον, αν και η φον ντερ Λάιεν μετέφερε τις πιο «προωθημένες» προτάσεις της Επιτροπής, στη Σύνοδο εκφράστηκαν ως ένα βαθμό και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ για τα ζητήματα της «ενεργειακής μετάβασης», με βάση τον ορυκτό πλούτο κάθε πλευράς, τις ενεργειακές ανάγκες της βιομηχανικής της παραγωγής κ.ο.κ. Χαρακτηριστικές είναι π.χ. η αντιπαράθεση Γερμανίας - Γαλλίας για τον «πράσινο» ή μη χαρακτήρα της πυρηνικής ενέργειας, η τοποθέτηση του Τσέχου πρωθυπουργού, Αντρέι Μπάμπις, που αποκάλεσε «επικίνδυνες» τις προτάσεις των «κυρίαρχων κύκλων» της ΕΕ, λέγοντας ότι οδηγούν σε ακραίες αυξήσεις τις τιμές ορυκτών καυσίμων και γενικότερα των ενεργειακών προϊόντων, η τοποθέτηση της Πολωνίας, η οποία μπορεί να «δεσμεύτηκε» με την υπογραφή της στο κείμενο για απεξάρτηση από τον άνθρακα μετά το 2030, ωστόσο ξεκαθάρισε ότι θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα λιγνιτικά της εργοστάσια μέχρι το 2049, ως... αναπτυσσόμενη οικονομία.

Συνολικά, η συζήτηση περί των «ρυθμών» με τους οποίους θα προωθούνται τα «πράσινα» σχέδια αποτυπώνει αυτήν τη διαπάλη ανάμεσα στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως και το τελικό κείμενο της Συνόδου, πάνω στο οποίο όλες οι χώρες «δεσμεύτηκαν» για τη «σταδιακή κατάργηση» της χρήσης άνθρακα μέχρι το 2050 και όχι την «κατάργηση» χρήσης, που προκάλεσε αρκετά δυσμενή σχόλια από τις ηγεσίες και τα «πράσινα» λόμπι των δυτικών χωρών, ενάντια σε Κίνα και Ινδία οι οποίες επέβαλαν μια πιο μετριοπαθή φρασεολογία. Ανάλογα ήταν τα επικριτικά σχόλια για την άρνηση των Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας και άλλων χωρών να προσυπογράψουν την κοινή διακήρυξη για τη μείωση των εκπομπών μεθανίου, συμφωνία που επιχείρησαν να προωθήσουν με μεγάλη ένταση ΕΕ και ΗΠΑ, η οποία ωστόσο δεν έτυχε καθολικής αποδοχής.

Αντιστάσεις στην υιοθέτηση «φιλόδοξων στόχων» για την «ενεργειακή μετάβαση» πρόβαλαν σχεδόν σε ενιαίο μπλοκ Ρωσία και Σαουδική Αραβία, παραδοσιακοί παραγωγοί ορυκτών καυσίμων, με τη Ρωσία να έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι σχεδιάζει την αύξηση της παραγωγής υδρογονανθράκων τα επόμενα χρόνια, ισχυριζόμενη παράλληλα ότι οι τεράστιες δασώδεις εκτάσεις που διαθέτει θα απορροφήσουν τις εκπομπές ρύπων, κι ενώ βέβαια το φυσικό αέριο ως «μεταβατικό καύσιμο» έχει κι αυτό βαφτιστεί «πράσινο».

Ενώ και η Κίνα αντιτάχθηκε στην επιτάχυνση των ρυθμών της απολιγνιτοποίησης, αφού παραμένει ακόμη και σήμερα ένας από τους βασικούς καταναλωτές ορυκτών καυσίμων και ειδικά άνθρακα.

Την ίδια ώρα, συμφώνησε με το νούμερο 1 ανταγωνιστή της, τις ΗΠΑ, προκειμένου να «εργαστούν από κοινού» για την επίτευξη των κλιματικών στόχων τα επόμενα χρόνια, δίχως φυσικά να υπάρξουν συγκεκριμένοι δεσμευτικοί στόχοι.

Αλλωστε και οι ΗΠΑ «ζυγίζουν» το πού τα μονοπώλιά τους έχουν το πλεονέκτημα στην «πράσινη» κούρσα, ενώ παρά την «επιστροφή» στη Συμφωνία του Παρισιού, μετά την προεδρία Τραμπ, έχουν μεταθέσει για το μέλλον το «πράσινο πακέτο» του Προέδρου Μπάιντεν, συνολικού ύψους 550 δισ. δολαρίων.

Παρ' όλα αυτά στη δημόσια τοποθέτησή του ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν παρέλειψε να αφήσει ευθείες αιχμές για την «επικίνδυνη έλλειψη αντίληψης του επείγοντος» σε Ρωσία, Κίνα και Ινδία. Παράλληλα, στο κείμενο πολιτικής για την κλιματική αλλαγή που δημοσιοποίησε ο Λευκός Οίκος ενόψει της Συνόδου, καταγράφεται η «δέσμευση» των ΗΠΑ για «κλιματική ουδετερότητα» μέχρι το 2050, αλλά και η προσήλωσή τους στην ανάπτυξη νέων καθαρών τεχνολογιών στις αερομεταφορές, στη βιομηχανία και στις βαριές οδικές μεταφορές.

Σημειωτέον, η άρνηση της Κίνας για επιτάχυνση των ρυθμών καθόλου δεν σημαίνει ότι έχει μείνει έξω από την παγκόσμια «κούρσα» των ΑΠΕ και γενικότερα των νέων τεχνολογιών παραγωγής «καθαρής» Ενέργειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις μέσα σε 4 χρόνια, μεταξύ 2015 - 2019, η συνολική ισχύς φωτοβολταϊκών στη χώρα από τα 50 GW ξεπέρασε τα 200 GW, των αιολικών από τα 130 GW έφτασε τα 220 GW, ενώ ανάλογη πρόοδο εμφάνισε στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδροηλεκτρικές πηγές, πυρηνικούς αντιδραστήρες και βιομάζα.

Την ίδια ώρα, τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα εκφράζουν όλο και πιο έντονα ανησυχίες πως για μια σειρά από «πράσινα» εμπορεύματα θα εξαρτώνται τα επόμενα χρόνια από την Κίνα, η οποία, για παράδειγμα, ελέγχει τα βασικότερα ορυχεία κοβαλτίου στον κόσμο, που αξιοποιούνται για τις ηλεκτρικές μπαταρίες, είναι η μεγαλύτερη παραγωγός φωτοβολταϊκών κ.ο.κ.

Αλλά και η δέσμευση της Κίνας για το σταμάτημα κατασκευής νέων εργοστασίων παραγωγής Ενέργειας στο εξωτερικό με καύσιμο τον άνθρακα και το σχετικό κείμενο προτάσεων που παρουσίασε στη Σύνοδο δεν αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από ΕΕ και ΗΠΑ, μιας και επί της ουσίας σηματοδοτεί έναν νέο γύρο εξαγωγής κεφαλαίων για «πράσινες» μπίζνες σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Εν μέρει και ως αντίβαρο στις πρωτοβουλίες της Κίνας, άλλωστε, ΗΠΑ - ΕΕ - Βρετανία σε εκδήλωση που οργάνωσαν στο πλαίσιο της Συνόδου (με συμμετέχοντες και τους ηγέτες των Ινδίας, Ιαπωνίας, Καναδά, Νιγηρίας, Κολομβίας, Εκουαδόρ), ανακοίνωσαν ότι θα προωθήσουν μια «εταιρική σχέση για τις υποδομές», προκειμένου να δώσουν ώθηση σε επενδύσεις και «κινητοποίηση πόρων για την κάλυψη κρίσιμων αναγκών υποδομής, για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης», με έμφαση στις «αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες».

Τελικά, αυτό που μένει από μια ακόμα διεθνή Σύνοδο για το Κλίμα είναι μια ακόμα επιβεβαίωση ότι τα σχέδια για το λεγόμενο «Πράσινο New Deal» προαναγγέλλουν πολλά ακόμα και πιο σφοδρά επεισόδια για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που θα πληρώσουν με πολλούς τρόπους οι λαοί.

Η διέξοδος για τους λαούς βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην πάλη για τον σοσιαλισμό, την κοινωνία και την οικονομία όπου η κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή με κριτήριο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών θα μπορεί να συμβαδίζει με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.