Χαϊδάρι (στον πεζόδρομο Καραϊσκάκη στις 7 μ.μ.) 15/5, Αιγάλεω 22/5, Ελευσίνα 22/5, Ηλιούπολη 22/5, Ελληνικό 22/5, Κερατσίνι 22/5, Μοσχάτο 22/5, Πάρκο Τρίτση 22/5, Ν. Φιλαδέλφεια 22/5, Μενίδι 23/5, Ζωγράφου 23/5, Νέα Σμύρνη 23/5, Περιστέρι 29/5, Φυλή 29/5, Πετρούπολη 29/5, Καισαριανή 29/5, Κορυδαλλός - Νίκαια 29/5, Νέο Ηράκλειο 29/5, Κυψέλη 29/5, Καλλιθέα 29/5, Νέος Κόσμος 29/5, Λούτσα 29/5, Μπραχάμι 30/5, Πέραμα 4/6, Ακαδημία Πλάτωνος 5/6, Γαλάτσι 5/6, Πειραιάς 5/6, Χαλάνδρι 5/6, Λαύριο 5/6, Γέρακας 19/6.

Νεάπολη 28/5, Πολίχνη 28 - 29/5, Λευκός Πύργος 29/5, Χορτιάτης 29/5, Θέρμη 4/6, Σταυρούπολη 4 - 5 - 6/6, Τούμπα 11/6, Καλαμαριά 12/6, Εύοσμος 12 - 13/6.

Λιτόχωρο 4/6, Βέροια 5/6, Κιλκίς 5/6, Σέρρες 6/6, Γιαννιτσά 6/6, Νάουσα 12/6, Κατερίνη 12 - 13/6, Χαλκιδική 20/6, Εδεσσα 26/6.

Αμαλιάδα 22/5, Πάτρα 5/6, Πύργος 5/6, Αγρίνιο 12/6.

Λευκάδα 29/5, Ηγουμενίτσα 5/6, Πρέβεζα 5/6, Γιάννενα 12/6, Κέρκυρα 12/6, Αρτα 12/6.

Αγιος Νικόλαος 28/5, Ρέθυμνο 29/5, Ιεράπετρα 29/5, Ηράκλειο 5/6, Χανιά 5/6.

Βόλος 28/5, Τρίκαλα 28/5, Λάρισα 29/5, Καρδίτσα 5/6.

Δράμα 22/5, Κομοτηνή 29/5, Ξάνθη 30/5, Καβάλα 5/6, Αλεξανδρούπολη 6/6.

Λαμία 29/5, Χαλκίδα 29/5.

Φλώρινα 23/5, Καστοριά 29/5, Γρεβενά 30/5, Κοζάνη 11/6, Πτολεμαΐδα 12/6.

Κόρινθος 28/5, Καλαμάτα 4/6.

Σορωνή Ρόδου 23/5, Μυτιληνιοί Σάμου 29/5, Λαγκάδα Χίου 30/5, Βροντάδος Χίου 5/6, Βαθύ Σάμου 5/6, Κως 5/6, Ρόδος 5 - 6/6.

Τα Μαθητικά Φεστιβάλ είναι γιορτές αφιερωμένες στις ανάγκες και τα όνειρα των μαθητών για «κάτι διαφορετικό»! Τα όνειρα των μαθητών δεν σταμάτησαν μέσα σε όλους αυτούς τους μήνες εγκλεισμού, δεν «κλείστηκαν» μέσα σε μια οθόνη. Αντίθετα, είναι πιο δυνατά από ποτέ και τώρα θα... δώσουν «τρόπο» στην οργή, όπως λέει και το σύνθημα των Μαθητικών Φεστιβάλ, συμπληρώνοντας πως είναι «ανάσα» ο αγώνας για να νικήσει η ζωή!

«Ολες οι Οργανώσεις, οι μαθητικές ΟΒ, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ έχουμε βάλει ήδη μπροστά τις μηχανές και με σχέδιο, πείσμα και αισιοδοξία, με τα καλέσματα και τα προγράμματα των Μαθητικών Φεστιβάλ στο χέρι, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την επιτυχία τους, για να φτάσει παντού το σύνθημα και το μήνυμά τους. Ολοι μπορούν να βοηθήσουν ώστε να γίνουν γνωστά τα Μαθητικά Φεστιβάλ σε ακόμα περισσότερους, στολίζοντας τα σχολεία και τις γειτονιές τους με τις αφίσες ή μοιράζοντας τις ανακοινώσεις ώστε από χέρι σε χέρι να φτάσουν σε χιλιάδες μαθητές. Αλλοι μπορούν να βάλουν τη δική τους πινελιά, εμπλουτίζοντας το πρόγραμμα των Μαθητικών Φεστιβάλ με το μεράκι τους για τραγούδι, χορό, καλλιτεχνική δημιουργία», σημειώνει σχετικά η Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ.

Οι κάρτες έχουν βγει σε τρία σχέδια:

• Η πρώτη είναι αφιερωμένη στους μαθητικούς αγώνες της χρονιάς, με σύνθημα: «Τα όνειρα δεν κλείνονται μέσα στην καραντίνα - Παίρνουνε εκδίκηση κόντρα στη ρουτίνα».
• Η δεύτερη είναι αφιερωμένη στα 150 χρόνια από την επέτειο της Παρισινής Κομμούνας, με σκοπό να μάθουν για αυτή οι μαθητές!
• Η τρίτη με τα λόγια του επαναστάτη Τσε Γκεβάρα: «Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη», δίνει το μήνυμα της ανάγκης να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό, που και με την πανδημία του Covid-19 αποδείχθηκε η σαπίλα του, αποδείχθηκε πως δεν έχει να προσφέρει τίποτα πια στον άνθρωπο, πρέπει να ανατραπεί!

Αυτήν την περίοδο, λοιπόν, οι «μηχανές» των Μαθητικών Οργανώσεων της ΚΝΕ «δουλεύουν στο φουλ» για την προετοιμασία και την προπαγάνδιση των Φεστιβάλ, η πλειοψηφία των οποίων θα ξεδιπλωθεί το τελευταίο δεκαήμερο του Μάη, ενώ πολλά από αυτά θα γίνουν και μέσα στον Ιούνη.

Οι Μαθητικές Οργανώσεις Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ προετοιμάζουν με ενθουσιασμό τα Μαθητικά τους Φεστιβάλ! Κάθε απόγευμα, από τις 7 μ.μ., σε δεκάδες πλατείες και γειτονιές της Θεσσαλονίκης, της Κατερίνης, της Βέροιας, των Σερρών, των Γιαννιτσών, του Κιλκίς στήνονται με πρωτοβουλία και μεράκι από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ τα μαθητικά spots!

Τα μαθητικά spots είναι τα σημεία συνάντησης όλων των μαθητών της πόλης για την προετοιμασία των Μαθητικών Φεστιβάλ! Τα μαθητοστέκια θα αποτελέσουν σημείο συνάντησης για όσους μαθητές προβληματίζονται, αγανακτούν, νιώθουν οργή, δεν αντέχουν άλλο την αδικία και θέλουν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση που βιώνουν σήμερα! Το σημείο συνάντησης για να ξεσκάσουν οι μαθητές και να περάσουν καλά, να συναντήσουν φίλους και συμμαθητές μετά από καιρό, να βάλουν δυνατά τη μουσική που τους αρέσει! Γύρω από τα μαθητικά spots διοργανώνονται πλήθος πολύμορφων και δημιουργικών δραστηριοτήτων, όπως αθλητικά τουρνουά, συζητήσεις, παιχνίδια, workshops, escape room, προβολές ταινιών, διαγωνισμοί skate και bmx και πολλά άλλα!

Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ βρίσκονται από νωρίς το απόγευμα στα μαθητικά spots και καλούν τους μαθητές από κάθε σχολείο να διοργανώσουν μαζί τους τη μεγάλη μαθητική συνάντηση!

Τα μαθητικά spots στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν: Στις Ομπρέλες Παραλίας - Αγαλμα Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας, στην πλατεία Αγίου Θεράποντα, στην πλατεία Ευόσμου, στην πλατεία Ελευθερίας (Σταυρούπολη), στο Στρατόπεδο «Καρατάσου», στα Γηπεδάκια Στρεμπενιώτη (Νεάπολη).

Επίσης, στην Κεντρική Μακεδονία μαθητικά spots λειτουργούν στο Πολύκεντρο Γιαννιτσών, στην πλατεία Κήπου του Κιλκίς, στα Γηπεδάκια Προμηθέα και τα Πευκάκια Βέροιας, στο Πάρκο Κατερίνης.

• Αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκου Αμπατιέλου, στην εκδήλωση για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή.
• Με μεράκι και ευρηματικότητα προετοιμάζονται τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
• Ιστορικοί περίπατοι των Οργανώσεων της Σπουδάζουσας για τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
• Παιδική κατασκήνωση και στο φετινό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ.
• Αρθρο: «Οταν οι ιστορίες στα παιδικά βιβλία συναντούν την Ιστορία»...

Πρόκειται για μια έκδοση που καταγράφει (με χάρτες, εικόνες και κείμενα) κτίρια, σημεία και μνημεία που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γειτονιά της Αθήνας και του Πειραιά και συνδέονται ή είναι αφιερωμένα στον ηρωικό αγώνα που έδωσε ο λαός μας την περίοδο 1940-1944.

Ο οδηγός περιλαμβάνει προτάσεις για ιστορικούς περιπάτους, καθώς και ηλεκτρονικούς χάρτες που μπορεί να βρει κανείς «σκανάροντας» τα QR CODE που κρύβονται στις σελίδες του!

Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προμηθευτεί τον οδηγό από τις Οργανώσεις της Σπουδάζουσας ή να επικοινωνήσει στα τηλ: 6974149484 και 6989197602.

Η κατασκήνωση του φετινού Διημέρου θα γίνει στο Αλσος Τσαμάκια στη Μυτιλήνη, έναν χώρο που συνδέεται με λαμπρές σελίδες του κινήματος στο νησί, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, την περίοδο 1940 - '44. Εκεί θα στήσουν τη βάση τους οι νέοι κατασκηνωτές από όλη τη χώρα για να στείλουν μήνυμα κόντρα στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τα «τύμπανα του πολέμου», που αντηχούν ευρύτερα στην περιοχή.

Τη δική τους θέση όμως θα έχουν, για άλλη μια χρονιά, φέτος, στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» από όλη τη χώρα. Για ένατη χρονιά θα λειτουργήσει στο πλαίσιο του Διημέρου παιδική κατασκήνωση για παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και παιδιά Γυμνασίου.

Η παιδική κατασκήνωση θα έχει δικό της αυτοτελές πρόγραμμα και χώρο, αλλά και κοινές δράσεις με τους υπόλοιπους κατασκηνωτές του Διημέρου. Οπως και στο περσινό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο στο Στόμιο, έτσι και φέτος η ΚΝΕ θα έχει προβλέψει με ιδιαίτερη μέριμνα την ασφάλεια και τα μέτρα προστασίας στην παιδική κατασκήνωση, φροντίζοντας και αυτό το Διήμερο να μείνει αξέχαστο στους μικρούς της φίλους για το δυναμισμό, τη ζωντάνια, τη συλλογικότητά του και τις όμορφες στιγμές που θα τους χαρίσει.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στις κατά τόπους Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η ΤΟ ΕΜΠ στα Προσφυγικά, στους Αμπελόκηπους

Η ΤΟ Γεωπονικού πραγματοποίησε ιστορικό περίπατο το πρωί του Σαββάτου στην Καισαριανή, συνοικία με ηρωική παράδοση στην ΕΑΜική Αντίσταση και πλήθος σημαντικών μνημείων, όπως το μνημείο για τη «σύσκεψη της Καισαριανής», όπου το Μάη του 1941 συναντήθηκαν 12 παλιοί Καισαριανιώτες αγωνιστές με τον Αρη Βελουχιώτη, το μνημείο για τη Μάχη της Μονής Καισαριανής, τα «πυροβολημένα» - οι προσφυγικές πολυκατοικίες όπου μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμα και σήμερα τα σημάδια από τα πυροβόλα των Αγγλων από το Δεκέμβρη το 1944 και, φυσικά, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, τόπο εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944.

Η ΤΟ ΕΜΠ πραγματοποίησε ιστορικό περίπατο την Κυριακή στην περιοχή των Αμπελοκήπων. Η διαδρομή ξεκίνησε με επίσκεψη στο σπίτι της ΕΠΟΝ και ακολούθησαν στάσεις σε σημαντικά μνημεία, όπως το μνημείο στα Προσφυγικά για τους μαχητές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που πολέμησαν στα Δεκεμβριανά, το μνημείο για την ηρωίδα ΕΠΟΝίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου κ.ά.

Στην Καλλιθέα βρέθηκαν την Κυριακή διαδοχικά για ιστορικούς περιπάτους οι Τομεακές Οργανώσεις ΑΣΟΕΕ, ΝΟΠΕ και Παντείου. Σημείο συνάντησης και αφετηρία στους περιπάτους τους αποτέλεσε το μνημείο για τον Σοβιετικό Στρατιώτη. Ακολούθησαν άλλοι σταθμοί, όπως το μνημείο των εκτελεσμένων στο γήπεδο της Καλλιθέας, το σημείο όπου βρισκόταν το παράνομο τυπογραφείο της ΚΕ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, το μνημείο εκτελεσθέντων στις 25/8/1944, το «κάστρο» της οδού Μπιζανίου, το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, όπου είχε εγκατασταθεί τον Δεκέμβρη του '44 το νοσοκομείο του ΕΛΑΣ, το μνημείο για τον Νίκο Βαβούδη, στέλεχος του ΚΚΕ.

Η ΤΟ ΦΜΣ περιηγήθηκε την Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας. Οσοι συμμετείχαν είχαν την ευκαιρία να «δουν με άλλο μάτι» τους δρόμους του κέντρου όπου κυκλοφορούμε καθημερινά, να γνωρίσουν μεγάλες στιγμές της ΕΑΜικής Αντίστασης που διαδραματίστηκαν εκεί, όπως τα φοιτητικά συλλαλητήρια για την αύξηση του συσσιτίου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, η αλύγιστη στάση των κομμουνιστών στα κρατητήρια της Γκεστάπο στη σημερινή πλατεία Κοραή, το μνημείο για το συλλαλητήριο του ΕΑΜ ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής κατοχής κ.ά.

Η ΤΟ Φιλοσοφικής πραγματοποίησε ιστορικό περίπατο την Κυριακή στην περιοχή του Βύρωνα με αφετηρία την πλατεία Λαζάρου, όπου υπάρχει αναθηματική πλάκα για το Μπλόκο του Βύρωνα. Ο περίπατος συνεχίστηκε με στάσεις στο μνημείο προς τιμήν των πεσόντων Βυρωνιωτών, στην προτομή του Κώστα Καραγιώργη, αντιπροσώπου του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλία, και το πολυϊατρείο του Βύρωνα, όπου νοσηλεύονταν αγωνιστές και σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Υγείας Βύρωνα.

Αντίστοιχα, διήμερο αντιφασιστικής δράσης το Σαββατοκύριακο οργάνωσαν οι Τομεακές Οργανώσεις του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής της ΚΝΕ. Το Σάββατο έφτιαξαν αντιφασιστικό γκράφιτι στο χώρο του Πανεπιστημίου και την Κυριακή επισκέφτηκαν το Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης στο Περιστέρι, από όπου ξεκίνησαν ιστορικό περίπατο στις γειτονιές της πόλης, στις οποίες την περίοδο της Κατοχής γράφτηκαν λαμπρές σελίδες ηρωισμού, με πρωτοπόρους κομμουνιστές, όπως η Αννα Παρλιάρου, αγωνίστρια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Το διήμερο δράσης ολοκληρώθηκε με παρουσίαση έκθεσης φωτογραφίας από την ΟΒ Φωτογραφίας, που ήταν αφιερωμένη στην 9η Μάη, και μουσικό αφιέρωμα στο αντάρτικο και αντιφασιστικό τραγούδι.

Μεταξύ άλλων, στην ομιλία του επισήμανε:

«Η πρώτη μαζική απεργιακή απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση και εργοδοσία στα εργασιακά δικαιώματα δόθηκε! Και θα έχει και συνέχεια...

Απέναντι στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης, που επιβάλλει τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, εκατοντάδες σωματεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας ξεκαθάρισαν πως οι αντεργατικές ανατροπές του αιώνα αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά! Και σ' αυτήν τη μάχη δεν πρέπει να λείψει κανείς!

Το περιγράφει πολύ εύστοχα το σύνθημα των σωματείων:

Απλήρωτες υπερωρίες - 10ωρη δουλειά, η "σύγχρονη" δουλειά μοιάζει με σκλαβιά!

Είναι ο εργαζόμενος που θα αμείβεται με 200 και 300 ευρώ, δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις, οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από "ατομική διαπραγμάτευση", θα δουλεύει 10ωρα και Κυριακές, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι συνδικαλισμένος, δεν θα είναι οργανωμένος, αλλά μόνος, κυριολεκτικά απροστάτευτος στις εργοδοτικές επιδιώξεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται πως ανακάλυψε τη χρονομηχανή! Αυξάνει τα ωράρια και μειώνει τη ζωή!

Αν η προηγούμενη κρίση έφτιαξε μια νέα γενιά εργαζομένων των 400 ευρώ και διαμόρφωσε την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τώρα το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί από τη νέα γενιά εργαζομένων να θυσιάσει το 8ωρο και ό,τι κατοχύρωνε ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, δηλαδή ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική δραστηριότητα.

Ενας από τους τρόπους που σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι καπιταλιστές για να κάνουν το 8ωρο "λάστιχο" είναι η λεγόμενη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", που είναι copy - paste από αντίστοιχες αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ. Ετσι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα τους εργαζόμενους όταν υπάρχει περισσότερη δουλειά, χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, εκτοξεύοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης!

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου καθιερώνεται "ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας"!

Για να μη θυμηθούμε τις συμβάσεις που επικύρωσε στον ΟΣΕ, που καθιέρωνε 9ήμερο χωρίς ρεπό ή στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, που είναι να σαν να διαβάζει κανείς αυτούσιο το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.

Και επειδή ακούσαμε φοβερά πράγματα από στελέχη της ΝΔ, ότι με την κατάργηση του 8ωρου οι εργαζόμενοι θα έχουν άπλετο χρόνο να... μαζεύουν τις ελιές τους και οι εργαζόμενοι φοιτητές να δίνουν μαθήματα στην εξεταστική, να ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δεν μπορεί για κανέναν λόγο να είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου να δουλεύει 10 ώρες τη μέρα!

Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός φοιτητή να δουλεύει 10ωρο αντί να παρακολουθεί τα μαθήματά του.

Θα έπρεπε να μπορεί να σπουδάζει χωρίς να χρειάζεται να δουλέψει και σίγουρα θα έπρεπε να δικαιούται επαρκή άδεια με πλήρεις αποδοχές για να δώσει τα μαθήματά του, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.

Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εργαζόμενου να του "βγάζουν το λάδι" στη δουλειά, να μην έχει χρόνο για τίποτα άλλο, να μην έχει κοινωνική ζωή, να μην μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του.

Οσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν ως "σύγχρονο" και συμβατό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, σε αντίθεση με το δήθεν "απαρχαιωμένο 8ωρο", η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Αν το 8ωρο είναι απαρχαιωμένο, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή του 5G, των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, ωριμάζει το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.

Το σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα πάει μαζί με την επίθεση στο δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία.

Ακριβώς επειδή θέλουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν 10ωρα, Κυριακές, θα είναι όλη μέρα "on call", δεν θα γνωρίζουν τι σημαίνει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ξέρουν καλά ότι αυτά γίνονται πιο εύκολα όταν οι εργασιακοί χώροι είναι "νεκροταφεία", με απομονωμένους, αδύναμους εργαζόμενους.

Το νέο νομοσχέδιο κάνει υποχρεωτικό το να παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψήφου για να παρθεί απόφαση για απεργία, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που με διάταξη που είχε ψηφίσει χρειαζόταν η συμμετοχή άνω του 50% των μελών του σωματείου για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία. Ηταν η περιβόητη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που "ερχόταν και δεν κρατιόταν" να ψηφίσει ο Αδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή...

Με την εργοδοτική τρομοκρατία, τις πιέσεις και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς, επιδιώκουν να κάνουν τη λήψη απόφασης για απεργία σχεδόν αδύνατη!

Προδίδουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει και για αυτό συκοφαντούν τις αγωνιστικές διαδικασίες! Τους φοβίζουν οι εργαζόμενοι που ξέρουν τα δικαιώματά τους και κυρίως το δίκιο τους! Που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται γιατί δεν είναι μόνοι, έχουν μαζί τους, στήριγμά τους, τους συναδέλφους τους.

Οπλο των εργαζομένων είναι και θα είναι τα συνδικάτα, τα σωματεία τους, η οργάνωση και η αλληλεγγύη, για να μη γίνουμε δούλοι τον 21ο αιώνα!».

Μιλώντας ιδιαίτερα για τους νέους σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Νίκος Αμπατιέλος τόνισε:

«Πολλοί νέοι και νέες μπορεί να αναρωτιούνται "Πώς μπορεί να είσαι σήμερα επαναστάτης;", "Πώς μπορείς να παλεύεις για την επανάσταση, όταν αυτή δεν είναι στην ημερήσια διάταξη;".

Η επανάσταση δεν θα πέσει σαν ένα ώριμο φρούτο, έλεγε ο επαναστάτης Τσε Γκεβάρα... Πρέπει να κουνήσουμε και εμείς το δέντρο για να πέσει...

Και αυτό κάνουμε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε μέρα...

Παλεύουμε με τέτοια ένταση, πάθος, πείσμα και αντοχή, λες και η επανάσταση πρόκειται να ξεσπάσει την επόμενη μέρα!

Ταυτόχρονα έχουμε την υπομονή και την επιμονή, στηριγμένη στη βαθιά γνώση της κοινωνικής κίνησης και της κάθε φάσης της με τα χαρακτηριστικά της, να διακρίνουμε τις δυνατότητες για να οξύνεται η ταξική πάλη, να οργανώνεται και να αντιστέκεται η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, να δυναμώνει το στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του συστήματος, να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.

Την πεποίθησή μας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αυτό είναι ώριμο στην εποχή μας, τη βασίζουμε στην επιστημονική μαρξιστική μας θεωρία, στην επιστημονική ανάλυσή μας για τον κόσμο και την κοινωνία την οποία ζούμε!

Γιατί στην εποχή μας, εποχή μεγάλης ανάπτυξης της επιστήμης και της παραγωγής, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα μορφώνονται ολοκληρωμένα, ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα έχουν σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτόν τον πλούτο που βγαίνει από τα χέρια και το μυαλό εκατομμυρίων εργαζομένων θα τον απολαμβάνουν μία χούφτα μέτοχοι.

Η αντίθεση σε αυτό είναι το μόνο σύγχρονο. Αυτό είναι το καινοτόμο. Κι αυτή είναι η καρδιά της πρότασης πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ. Και επειδή παλεύουμε σήμερα με αυτήν την προοπτική, γι' αυτό το ΚΚΕ είναι σταθερός αντίπαλος του συστήματος.

Και το ίδιο το σύστημα γνωρίζει ότι έχει πολλούς εχθρούς: Ολους εκείνους που ασφυκτιούν στα στενά του όρια, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό...

Οι συχνές, βαθιές, συγχρονισμένες κρίσεις, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το ξέσπασμα συχνών γενικευμένων και περιφερειακών πολέμων αναδεικνύουν ότι το σύστημα αυτό έχει αγιάτρευτες δυσκολίες, αντιθέσεις οι οποίες απορρέουν από την ίδια τη φύση του, τον τρόπο λειτουργίας του με βάση το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών.

Οι καπιταλιστές "τρώγονται" στην κυριολεξία μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Μια φαγωμάρα η οποία μόνο προσωρινά διακόπτεται, όταν πρόκειται να συμφωνήσουν για το πώς περισσότερο και καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαία.

Αυτή η φαγωμάρα είναι που δεν τους καθιστά και άτρωτους και κάτω από την οργανωμένη, μαχητική έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας διαμορφώνονται εκείνες οι στιγμές στην Ιστορία που η εξουσία θα μπορεί να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης.

Πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο; Η απάντηση είναι όχι!

Γιατί η καθημερινότητα που βιώνουμε δεν οδηγεί από μόνη της σε αγανάκτηση και οργή... πόσο μάλλον δεν οδηγεί από μόνη της σε αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης!

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, λοιπόν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χρειάζεται διαρκώς, καθημερινά να σπέρνουμε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ασυμβίβαστη στάση σε ολοένα και περισσότερους!

Ο σύγχρονος επαναστάτης, λοιπόν, έχει ένα πολύ σύνθετο και σημαντικό καθήκον: Να φουντώνει καθημερινά τη φλόγα της επανάστασης! Να την κρατά αναμμένη ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές!

Γι' αυτό ο σύγχρονος επαναστάτης σήμερα είναι αυτός ο οποίος:

-- Δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αρκείται με τα λίγα, αλλά οργανώνει τη διεκδίκηση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του μαζί με τον συμμαθητή, τον συμφοιτητή, τον συνάδελφο.

-- Δεν δέχεται την αδικία, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον ρατσισμό, όλων των ειδών τις διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία!

-- Αποκαλύπτει σε ολοένα και περισσότερους τον άδικο για τους πολλούς, ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε! Αναδεικνύει τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει, τη δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερα και τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό!

Σύγχρονος επαναστάτης είναι αυτός που:

-- Δεν συμβιβάζεται με την παραπληροφόρηση, την ημιμάθεια, τον αντικομμουνισμό! Δίνει τη μάχη καθημερινά για την αποκάλυψη της αλήθειας! Είναι ο μαθητής που τα βάζει με την παραχάραξη της Ιστορίας μέσα στο μάθημα, ο φοιτητής που τα βάζει με τον ανορθολογισμό και τις αντιεπιστημονικές θεωρίες στο αμφιθέατρο, ο εργαζόμενος που προσπαθεί να αποκαλύψει την εκμετάλλευση, τα βάζει με τη λογική "εργαζόμενος και αφεντικό είμαστε ένα"!

-- Αναδεικνύει σε ακόμα περισσότερους νέους την πείρα από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κόντρα στην αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει για τον καπιταλιστικό μονόδρομο!

Γιατί, τελικά, σήμερα μπορεί τα πάντα να μοιάζουν στατικά, αλλά δεν είναι...

Μπορεί το σύστημα να θέλει να πείσει τον λαό ότι δεν βγαίνει τίποτα με τους αγώνες, αλλά και αυτό είναι μία οφθαλμαπάτη...

Πολλά περισσότερα συμβαίνουν, πολλά περισσότερα κερδίζουμε, οι αγώνες μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο...

Ολες οι μεγάλες μάχες κρύβουν από πίσω τους εκατομμύρια μικρές ιστορίες ηρωισμού, αυταπάρνησης, θυσίας, σθένους και θάρρους.

Ετσι ξημερώνουν οι πιο όμορφες μέρες».

...ήταν ο τίτλος ενός διαδικτυακού σεμιναρίου που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Το σεμινάριο διοργανώθηκε από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής και συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000 εκπαιδευτικοί. Ομιλητές ήταν ακαδημαϊκοί και συγγραφείς, όλοι τους διακεκριμένοι στο παιδικό βιβλίο.

Κάποιες σκέψεις για όσα ειπώθηκαν.

Ας ξεκινήσουμε με δύο παραδοχές που επιβεβαιώνονται για μία ακόμη φορά. Πρώτον, η αστική εξουσία ξεχωρίζει και δίνει μεγάλη βαρύτητα στην παρέμβαση στη συνείδηση από πολύ μικρή ηλικία. Οπως ανέφεραν οι εισηγητές, κάθε παιδικό ιστορικό βιβλίο προϋποθέτει μία κοπιαστική προετοιμασία χρόνων από αρκετούς εμπλεκόμενους (ιστορικούς, παιδαγωγούς, συγγραφείς, εικονογράφους, γραφίστες κ.ά.). Αν εδώ συνυπολογίσουμε πως εκτός από παλιά ή νέα παιδικά ιστορικά βιβλία που εκδόθηκαν σχετικά με το 1821, υπάρχει μία πληθώρα πρωτοβουλιών, προγραμμάτων, δράσεων, διαγωνισμών κ.λπ. που «τρέχουν» αυτούς τους μήνες, πολλά από τα οποία μάλιστα προσαρμόστηκαν στις συνθήκες της παρατεταμένης καραντίνας, με ψηφιακά μέσα, δυνατότητες εικονικής και διαδικτυακής αξιοποίησης κ.ο.κ., μπορούμε να αναλογιστούμε πως από πίσω υπάρχει ένα πολυάριθμο ανθρώπινο δυναμικό. Η αστική εξουσία αξιοποιεί το σχολείο, θεσμούς όπως οι δήμοι, την Τέχνη, διάφορα ιδρύματα, για να περάσει τις ιδέες και τα μηνύματά της στα παιδιά όλων των ηλικιών με κάθε αφορμή.

Δεύτερον, στην επιχείρηση χειραγώγησης της νέας γενιάς, η Ιστορία και η διδασκαλία της κατέχουν ξεχωριστή θέση, γεγονός που και οι ίδιοι αναγνωρίζουν. Είναι χαρακτηριστικές ορισμένες από τις τοποθετήσεις των ομιλητών ότι «το ιστορικό βιβλίο είναι ιδεολογία», «πιο πολύ μαθαίνουμε για τους εαυτούς μας σήμερα παρά για το τι γινόταν παλιά», «από τα ιστορικά βιβλία μαθαίνουμε περισσότερο τι θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας, τι πολίτες θέλουμε να γίνουν».

Περνώντας στην ουσία όσων ακούστηκαν, φαίνεται πως κυρίαρχη - σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον - αστική προσέγγιση σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας είναι η μεταμοντέρνα θεώρηση ότι «δεν υπάρχει μία ιστορική αλήθεια και αν υπήρχε δεν θα έφτανε σε εμάς ως τέτοια, καθώς φτάνει πάντα μέσα από τις αφηγήσεις των ιστορικών», ή ότι «δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην Ιστορία, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν τα γεγονότα διαφορετικά». Ουσιαστικά, δηλαδή, η Ιστορία «ξεπέφτει» σε ένα αυθαίρετο συνονθύλευμα προσωπικών βιωμάτων, ερμηνειών και μαρτυριών, που προφανώς και φέρουν τον υποκειμενισμό αυτού που τα έζησε ή τα διηγείται. Η Ιστορία όμως είναι επιστήμη, με αντικείμενο και μέθοδο, που αξιοποιεί τις πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές αναζητώντας την αντικειμενικότητα και αλήθεια των γεγονότων, φαινομένων και διαδικασιών του παρελθόντος με κριτήριο την αιτιακή εξήγηση και ερμηνεία. Για να φτάσει σ' αυτό το αποτέλεσμα, η Ιστορία οφείλει να ερευνά τη γένεση και εξέλιξη των κοινωνιών, τις κινητήριες δυνάμεις της αλλαγής. Βεβαίως η αντικειμενική ιστορική αλήθεια δεν έχει να κάνει με την αστική (δι)αταξική αντικειμενικότητα, που άλλωστε δεν υπάρχει. Αντιθέτως, έχει σαφές ταξικό πρόσημο, αφού στέκεται με την πλευρά της κοινωνικής εξέλιξης. Επομένως, η άρνηση της αντικειμενικότητας της Ιστορίας οδηγεί στη διδασκαλία της με ακόμα μεγαλύτερο ιδεολογικό φορτίο.

Είναι άλλο πράγμα να γνωρίζουμε και να παίρνουμε υπόψη την παιδική και νεανική προσωπικότητα κατά τις διάφορες φάσεις ανάπτυξής της, και άλλο να χρησιμοποιείται αυτό ως άλλοθι για να υποστηριχθεί η άποψη ότι η ακριβής επιστημονική γνώση δεν μπορεί να δοθεί στο σχολείο. Είναι άλλο πράγμα να δεις τον ρόλο του μαθητή στην κατάκτηση της αλήθειας και άλλο να πεις ότι ο μαθητής καθορίζει τη φύση της αλήθειας.

Η παραπάνω αντιεπιστημονική τοποθέτηση ότι «δεν υπάρχει μία ιστορική αλήθεια» έρχεται να συμπληρωθεί με νέες σύγχρονες παιδαγωγικές και διδακτικές αρχές που από τη μία διαμορφώνουν ένα πολύ πιο εύφορο έδαφος επίδρασης στο μυαλό των παιδιών και από την άλλη προκαλούν συγχύσεις και σε εκπαιδευτικούς και γονείς. Πράγματι, ανήκει πλέον στο παρελθόν το δασκαλοκεντρικό σύστημα όπου ο εκπαιδευτικός - αυθεντία παραδίδει στα παιδιά τις γνώσεις του κατά βάση μέσα από μονολόγους. Τη θέση αυτής της ανιαρής παράδοσης έρχεται να πάρει η λογική της ομάδας, όπου εκπαιδευτικός και μαθητές γίνονται όλοι μαζί ερευνητές που συνθέτουν την Ιστορία. «Είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε στα παιδιά τα εργαλεία (ιστορικές πηγές, μαρτυρίες κ.λπ.) του ιστορικού... να τα καλούμε να δώσουν καινούριες ερμηνείες. (...) Με τις ερωτήσεις είναι ο μοναδικός τρόπος να αναπαράγουμε γνώση, μερικές φορές δεν έχει καν σημασία η απάντηση. (...) Παραθέτουμε τις πηγές χωρίς να παίρνουμε καθόλου θέση και καλούμε τα παιδιά να συνθέσουν τη δική τους ιστορία», είναι μερικά από όσα ακούστηκαν σχετικά.

Σίγουρα οι διδακτικές αυτές πρακτικές ακουμπούν πολύ καλύτερα στις σημερινές αναπτυξιακές και γνωστικές δυνατότητες των παιδιών. Ομως και εδώ εγείρονται κάποιες βασικές αντιρρήσεις - προβληματισμοί. Πρώτα και κύρια, ούτε τα παιδιά, ούτε πολύ περισσότερο οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, που όλοι μαζί καλούνται υποτίθεται να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες, δεν μένουν ανεπηρέαστοι από το κυρίαρχο σημερινό πλαίσιο, από τη συνολική επιβολή των ιδεών της κυρίαρχης οικονομικά τάξης, της αστικής. Αν και φαινομενικά φαντάζει ως αντίθεση, η αλήθεια είναι πως τελικά δίνεται μία ενιαία κατεύθυνση. Γι' αυτό και όσα ακούγονται στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολικών τάξεων, των υπόλοιπων προγραμμάτων και δράσεων, όλων των πρωτοβουλιών για το 1821, συγκλίνουν σε ορισμένα βασικά σημεία. Από το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, όπου χωρίς καμία ταξική εμβάθυνση στην Ιστορία καταλήγουν σε μια αντιφατική παρουσίασή της μέσα από τη δράση των προσώπων, υιοθετώντας συχνά και ψυχαναλυτικές ερμηνείες. Αντίστοιχα, μέσα από εξωσχολικά βιβλία γνώσεων, μουσεία και εκθέσεις, βιντεοπαιχνίδια και επιτραπέζια παιχνίδια - όλα τα παραπάνω κυκλοφόρησαν κατά δεκάδες τη φετινή χρονιά - επιδιώκεται τα παιδιά να διδαχθούν το ακατάλυτο της αστικής κυριαρχίας, την εθνική ομοψυχία κ.ά.

Ακόμα όμως κι αν δεχόμασταν μια ειλικρινή πρόθεση στο να ανακαλύψουν τα παιδιά πλευρές της Ιστορίας και να μη γίνονται «δέκτες προπαγάνδας», με ποια βασικά εφόδια θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτό το απαιτητικό καθήκον; Εξασφαλίζει το σχολείο σήμερα την ανάπτυξη της γλώσσας, της σκέψης, της κριτικής, του ορθολογισμού; Ειδικά μετά από έναν χρόνο και παραπάνω χαμένων ωρών και τηλεκπαίδευσης, που ήρθαν να προστεθούν στα αυξημένα ποσοστά λειτουργικού αναλφαβητισμού και σε άλλα αρνητικά ρεκόρ της Εκπαίδευσης στη χώρα μας, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορούν να εκληφθούν αυτές οι κατευθύνσεις.

Ακούστηκε η λογική ότι «ο εκπαιδευτικός όταν πάει να διδάξει ή ο γονιός όταν διαβάζει ένα βιβλίο με το παιδί του είναι μόνος του και παίρνει μόνος του την απόφαση πώς θα αφηγηθεί». Και είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια, σχολικά και εξωσχολικά παιδικά βιβλία έχουν αλλάξει. Το διδακτικό ύφος μειώνεται και δίνει τη θέση του σε ερωτήματα, σε ανοιχτό διάλογο με τους μικρούς αναγνώστες.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς: Ετσι υπάρχουν περιθώρια για κομμουνιστές και άλλους προοδευτικούς εκπαιδευτικούς και γονείς να διαχωριστούν και να βοηθήσουν τα παιδιά να προσεγγίσουν την Ιστορία από επιστημονική μαρξιστική σκοπιά; Εως έναν βαθμό ναι, εφόσον βέβαια ταυτόχρονα κατανοούμε βαθιά ποιος έχει το πάνω χέρι και αντιλαμβανόμαστε πως ακόμα και όταν απευθυνόμαστε σε παιδιά, δεν μιλάμε σε λευκό καμβά. Οταν δηλαδή είμαστε αποφασισμένοι και κατάλληλα προετοιμασμένοι να πάμε κόντρα στην κρατική αστική παρέμβαση, με όποια της μορφή. Εξάλλου, μόνο έτσι μπορούμε να αξιοποιήσουμε πραγματικά τα περιθώρια που δίνονται και να μη γίνουμε κι εμείς, ακόμα και άθελά μας, άλλη μία φωνή αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Αρα χρειάζεται προσπάθεια να δουν τα παιδιά πίσω από μεμονωμένα ιστορικά γεγονότα ή πράξεις, να αναζητήσουν και να κατανοήσουν το αίτιο και το αποτέλεσμα, τα κίνητρα και τον ρόλο όχι μόνο ξεχωριστών ατόμων αλλά των κοινωνικών δυνάμεων στις οποίες εντάσσονται. Παράλληλα, προσπαθούμε μέσα από τις κατάλληλες ερωτήσεις να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών, να τρυπώσουμε ένα πνεύμα αμφισβήτησης σε όσα ήδη έχουν ακούσει, ίσως και υιοθετήσει. Για παράδειγμα, όλο το αφιέρωμα του «κόκκινου Αερόστατου» στην ελληνική Επανάσταση είναι δομημένο με ερωτήσεις και απαντήσεις, όπως «Ποιος ήταν ποιος και τι έκανε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία;» ή «Γιατί η Επανάσταση έγινε το 1821 και όχι π.χ. το 1801 ή το 1811; Δεν ήταν ίδια η εποχή;». Στόχος μας, βέβαια, να απαντήσουμε δίνοντας πειστικά επιχειρήματα και ταυτόχρονα να καλλιεργήσουμε κριτήριο και διάθεση για περαιτέρω ψάξιμο και διάβασμα. Επομένως, προφανώς και δεν αρνούμαστε νέες μεθόδους διδασκαλίας, που τοποθετούν τον μαθητή, ή μάλλον, καλύτερα, την ομάδα των μαθητών στο επίκεντρο και προκρίνουν την ενεργό και συμμετοχική στάση τους. Αντίθετα, επιδιώκουμε όσο το δυνατόν περισσότερο να ενσωματώσουμε αντίστοιχες μορφές και μέσα διδασκαλίας, για να μπορέσουμε πιο διεισδυτικά να δώσουμε την αντικειμενικότητα της Ιστορίας, το πραγματικό επιστημονικό περιεχόμενο όλων των μαθημάτων στα παιδιά.

Σε τελική ανάλυση, «όταν γράφω έχω στο μυαλό μου έναν πιθανό αναγνώστη κι αυτούς που είναι δίπλα του (τους φίλους, τους γονείς, τους δασκάλους), γράφω ώστε να προκληθούν διάλογοι, συζητήσεις μεταξύ τους», ανέφερε χαρακτηριστικά μία ομιλήτρια, αναδεικνύοντας την ευθύνη όσων βρίσκονται γύρω από το παιδί. Βασικό λοιπόν ζήτημα και για εμάς είναι το κατά πόσο έχουμε την επάρκεια να σταθούμε σε αυτές τις συζητήσεις με τους μαθητές ή τα παιδιά μας. Σε αυτόν τον πόλεμο ιδεών έχουμε περισσότερα και πιο αποτελεσματικά όπλα ειδικά τα τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο καλύτερης αφομοίωσης των θέσεων και επεξεργασιών του Κόμματος όσο και προσαρμοσμένης πρότασης για το πώς να απευθυνθούμε στα παιδιά. Ενδεικτικά, σε σχέση με την επέτειο των 200 χρόνων από το 1821, να αναφέρουμε την έκδοση του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, το ξεχωριστό αφιέρωμα του «κόκκινου Αερόστατου», τα υλικά της διαδικτυακής εκδήλωσης της ΤΟ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής, με διδακτικές παρουσιάσεις ανά ηλικία και σχολική βαθμίδα, κ.ά. Οπως επίσης την έκδοση «Κι όμως, κινείται» της «Σύγχρονης Εποχής», που μιλάει στα παιδιά για την Ιστορία και εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών.

Ας δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία μέσα από ένα βιβλίο να λύσουν πραγματικά τις απορίες τους, να νιώσουν τη χαρά της απόκτησης νέας γνώσης, να γεμίσουν αυτοπεποίθηση μέσα από την κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει. Να τους εξηγήσουμε πως ο κόσμος, με την πάλη των ανθρώπων, κινείται μπροστά. Εστω με σκαμπανεβάσματα, αλλά πάντοτε μπροστά. Και πως στην επόμενη εφόρμηση της ανθρωπότητας προς τα μπρος, θα βρίσκονται και εκείνα εκεί να φτιάχνουν Ιστορία.