Στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:

«8 Μάρτη 2021: 164 χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης βγήκαν στην απεργία και συγκρούστηκαν με τα αφεντικά και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πολλές φωτεινές σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Το 1910, το Συνέδριο των Σοσιαλιστριών Γυναικών καθιέρωσε την 8η Μάρτη ως μέρα τιμής και αγώνα των εργατριών όλου του κόσμου.

Σήμερα, οι εργαζόμενες και οι γυναίκες της βιοπάλης βρίσκονται αντιμέτωπες με το ίδιο βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, τους μηχανισμούς και τα επιτελεία του, που με διάφορα ιδεολογήματα και "εκσυγχρονισμένες" μεθόδους προσπαθούν να τις χειραγωγήσουν και να τις πείσουν ότι "ισοτιμία" σημαίνει:

• Τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η προστασία της μητρότητας, η στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας.
• Αποδοχή πως η μητρότητα είναι εμπόδιο στην "επαγγελματική" ζωή ή και λόγος απόλυσης.
• "Συμφιλίωση" της επαγγελματικής με την προσωπική και οικογενειακή ζωή μέσω της ελαστικής και μερικής απασχόλησης.
• Να δουλεύουν νύχτα - μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες.
• Να συνταξιοδοτούνται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία.
• Να "κυνηγούν" τη γυναικεία "επιχειρηματικότητα" και την "ποσόστωση" της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων.
• Να "προσκυνούν" τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, να εντάσσονται στα σώματα καταστολής και στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς που μακελεύουν και ξεριζώνουν τους λαούς, που ευθύνονται για τη δυστυχία των προσφύγων και των μεταναστών, ανδρών, γυναικών και των παιδιών τους.

Βρίσκονται αντιμέτωπες με τα κροκοδείλια δάκρυα και τις εκδηλώσεις "κατά της φυλετικής και εργασιακής βίας" των αστικών επιτελείων και κυβερνήσεων, της ΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς (ΓΣΕΕ, ETUC, ITUC), δηλαδή όλων όσων πίνουν νερό στο όνομα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτή η βαρβαρότητα, η πραγματική βία, σήμερα εκφράζεται γλαφυρά:

• Με την έκθεση γυναικών και ανδρών της εργατικής τάξης και του λαού στην πανδημία, αφού η υγεία, τα φάρμακα, τα εμβόλια αποτελούν πανάκριβα εμπορεύματα.
• Με την αγωνία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών να μάθουν γράμματα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα κατακερματισμένο, που ούτε τα στοιχειώδη δεν τους προσφέρει.
• Στους εργαζόμενους της Υγείας, των βιομηχανικών κλάδων, των σούπερ μάρκετ κ.α., που δουλεύουν εντατικά, με ατέλειωτες υπερωρίες, με λειψά μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς τους.
• Στις χιλιάδες των ανέργων και σε αναστολή εργαζομένων που καλούνται να ζήσουν με τα ψίχουλα που περισσεύουν από το καλό "τάισμα" της εργοδοσίας.
• Με τα νέα αντεργατικά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, για να ενισχύσει τους κεφαλαιοκράτες και να αυξήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, βάζοντας στο γύψο τη συνδικαλιστική οργάνωση, τους διεκδικητικούς αγώνες και την πάλη τους.
• Με την άγρια καταστολή όσων σηκώνουν κεφάλι και υψώνουν τη φωνή τους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά - μαθητές και φοιτητές.
• Με τις επεμβάσεις και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών που δολοφονούν και ξεριζώνουν χιλιάδες αθώους ανθρώπους».

Στο παραπάνω έδαφος, το ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζει πως οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων «δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τις γυναίκες που στελεχώνουν τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, τις κυβερνήσεις τους και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς», που ασκούν «αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, τσακίζουν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, ξεζουμίζουν και απολύουν εργαζόμενες και εργαζόμενους». «Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που την ανθρώπινη ζωή δεν διστάζουν να τη θυσιάσουν στο βωμό των κερδών τους. Με όλους αυτούς που κρύβουν ότι η μήτρα που γεννά τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Που απευθύνουν καλέσματα για "φεμινιστική ενότητα" και "απεργίες φύλου", αδιέξοδα για την πάλη των εργαζόμενων γυναικών», προσθέτει.

Καλεί να βαδίσουν οι γυναίκες μαζί με τους άνδρες του καθημερινού μόχθου στο δρόμο της ενίσχυσης του ΠΑΜΕ, «απέναντι στην αλλοτρίωση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, τηςοργάνωσης και ενίσχυσης της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά, πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ΣΣΕ με αυξήσεις. Για δημόσια δωρεάν καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Για προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Για δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους».

«Είναι ο δρόμος της πάλης για να σπάσουμε τις αλυσίδες της σιωπής, της εκμετάλλευσης, της ανισοτιμίας», καταλήγει.

Με συγκέντρωση τη Δευτέρα 8 Μάρτη, στις 5.30 μ.μ., στα Προπύλαια, η ΟΓΕ, μαζί με δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις και μαζικούς φορείς ετοιμάζονται να τιμήσουν την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Μια μέρα που πρέπει να αποτελέσει σταθμό στην ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας. Τα καλέσματα από σωματεία και άλλους φορείς του κινήματος πολλαπλασιάζονται καθημερινά, ενώ η αγωνιστική αυτή πρωτοβουλία ήδη πλαισιώνεται από μια πολύμορφη δράση, που απλώνεται σε όλη τη χώρα.

Στη Θεσσαλονίκη, συγκέντρωση τη Δευτέρα 8 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου, έχουν αποφασίσει Σύλλογοι και Ομάδες της ΟΓΕ και εργατικά σωματεία.

Εκτός από τις συγκεντρώσεις, συνδικαλιστικές και μαζικές οργανώσεις αξιοποιούν τις αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων για στάση εργασίας στις 8 Μάρτη, ώστε να πραγματοποιηθούν εκείνη τη μέρα συσκέψεις, εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, έχουν την προσοχή τους στραμμένη στην κλιμάκωση του αγώνα μπροστά στο νομοσχέδιο με τις «ανατροπές του αιώνα» στα Εργασιακά, που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση.

Στις συγκεντρώσεις στις 8 Μάρτη καλεί και η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). «Στις μυλόπετρες της γενικευμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης η γυναικεία ανισοτιμία εντείνεται», σημειώνει στην ανακοίνωσή της, ενώ επισημαίνει το «ανέβασμα των ρυθμών» από τη σημερινή κυβέρνηση όσον αφορά την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Στις συγκεντρώσεις καλεί και η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ).

Φοιτητικοί σύλλογοι της Αθήνας και η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας προχωρούν σε κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας αύριο Παρασκευή, στη 1 μ.μ., διεκδικώντας μέτρα πρόληψης, προστασίας και στήριξης των φοιτητριών και φοιτητών, μαθητριών και μαθητών, από την πολύμορφη βία στους χώρους Εκπαίδευσης.

-- Το Εργατικό Κέντρο Λαμίας καλεί σε συγκέντρωση στις 8 Μάρτη, στις 5.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας.

-- Η Ομάδα Γυναικών Ηρακλείου της ΟΓΕ, η Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου και το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών Ηρακλείου οργανώνουν διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 7 Μάρτη, με θέμα: «Οι συνέπειες της πανδημίας στην ψυχολογία των παιδιών». Επίσης, με αφορμή την 8η Μάρτη θα προχωρήσουν σε κοινές εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς.

-- Διαδικτυακή σύσκεψη με θέμα «Σπάμε τη σιωπή της εκμετάλλευσης και της ανισοτιμίας - δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για τη ζωή και τα δικαιώματά μας» διοργανώνει το Σωματείο Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Παραγωγής Επισιτιστικών Προϊόντων Κεντρικής Μακεδονίας, την Κυριακή 7 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., μέσω της πλατφόρμας zoom. Πληροφορίες συμμετοχής στο epis.biom@hotmail.gr και στα τηλέφωνα 6977746387, 6979867573.

-- Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής οργανώνει διαδικτυακή σύσκεψη, το Σάββατο 6 Μάρτη, στις 6 μ.μ., μπροστά στη Μέρα της Γυναίκας.

• 8 Μάρτη - Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας: Κάλεσμα πάλης στις γυναίκες του μόχθου από το ΠΑΜΕ
• Εργαζόμενοι σε Κοινωνικές Δομές των Δήμων: Πάλη ενάντια στην ανασφάλεια και τη διαρκή ομηρία
• Εργαζόμενοι διανομείς: Ασήκωτο το «πακέτο» της εντατικοποίησης και της δουλειάς - λάστιχο
• Κοινωνική Ασφάλιση: Ετοιμάζονται τα επόμενα «ξηλώματα» στο σύνολο του Ασφαλιστικού

Οι 18 εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 4 μήνες και οι 28 εργαζόμενοι των Βρεφικών - Παιδικών Σταθμών Γρεβενών και Ελάτου και των ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 7 μήνες.

Οπως καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων στους ΟΤΑ Γρεβενών, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις, η δημοτική αρχή «σφυρίζει αδιάφορα» και κοροϊδεύει τους εργαζόμενους, σε μια περίοδο μάλιστα όπου οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης εντείνονται και από τους περιορισμούς της πανδημίας. Καλεί την κυβέρνηση και τη διοίκηση του δήμου να σταματήσουν τον εμπαιγμό των εργαζομένων και να καταβάλουν άμεσα τα δεδουλευμένα τους. Τέλος, να επεκτείνουν άμεσα τις συμβάσεις των εργαζομένων στις δομές που περιορίστηκαν στο μισό.

Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκε αντιπροσωπεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και της ΤΟ Γρεβενών του ΚΚΕ, εκφράζοντας τη συμπαράσταση στον αγώνα τους. Τους ενημέρωσε επίσης για την παρέμβαση του Κόμματος στη Βουλή στην κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος.

Στην επιτυχημένη εκδήλωση, τόσο από άποψη περιεχομένου όσο και από άποψη συμμετοχής, συμμετείχαν 36 συνδικαλιστές και εκπρόσωποι σωματείων και τοποθετήθηκαν 25, κατά βάση μέλη προεδρείων σωματείων.

Ενα ακόμα θέμα που απασχόλησε και καταγγέλθηκε είναι η στάση της πλειοψηφίας στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ ΟΤΑ), που βάζει εμπόδια στη συμμετοχή των συμβασιούχων στα σωματεία των δήμων, δυσχεραίνοντας την οργάνωση της πάλης και το συντονισμό της δράσης τους με το σύνολο των εργαζομένων στους ΟΤΑ.

Σημειώνεται ότι για τα ζητήματα που απασχόλησαν την εκδήλωση θα υπάρξει μέρα ενιαίας και μαζικής κινηματικής δράσης, με τη ΔΑΣ να καλεί «όλα τα σωματεία, τους εκπροσώπους των εργαζομένων και τους ίδιους τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στην εκδήλωση να δουλέψουν προς αυτήν την κατεύθυνση, με ορίζοντα τις 18 Μάρτη 2021».

Η εκδήλωση άνοιξε με εισήγηση από την Ελένη Καμαρινοπούλου, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού και εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό.

Οι συνθήκες της πανδημίας, σημείωσε, ανέδειξαν τόσο τις διαχρονικές ελλείψεις δεκαετιών στις κοινωνικές δομές, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων όσο και την τεράστια συμβολή που μπορούν να έχουν οι κοινωνικές και προνοιακές δομές στην ανακούφιση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Επιπλέον, η αποφασιστική συμβολή όλων των εργαζομένων των δομών αυτών, ανεξαρτήτως ειδικότητας, μορφωτικού επιπέδου, την περίοδο της πανδημίας, έδωσε απάντηση σε συντεχνιακές λογικές που διαιρούν τους εργαζόμενους.

Κάνοντας μια σύντομη παρουσίαση των προβλημάτων που υπάρχουν στις διάφορες δομές (βλέπε πιο κάτω) σημείωσε πως έχουν «ως κοινή αφετηρία την πολιτική που έχει στόχο την υποβάθμιση της κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας, ανοίγοντας το δρόμο για την είσοδο επιχειρηματικών συμφερόντων στους τομείς αυτούς με στόχο το κέρδος, που άλλοτε εμφανίζονται με την προβιά των ΜΚΟ και άλλοτε με τη μορφή ιδιωτικών επιχειρήσεων, θυσιάζοντας τις ανάγκες ακόμη και των πιο ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, όπως τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρία, τους ηλικιωμένους».

Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, καλλιεργείται όλο και πιο έντονα η λογική που διαπερνά συνολικά τις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγείας, «η λεγόμενη "ατομική ευθύνη", τόσο στον τομέα της πρόληψης και προαγωγής της υγείας, στην υποστήριξη και φροντίδα της 3ης ηλικίας, στην Προσχολική Αγωγή, μετακυλίοντας την ευθύνη στην οικογένεια και στον ίδιο τον άνθρωπο, με απώτερο στόχο την απαλλαγή του κράτους από την αποκλειστική ευθύνη για τη λειτουργία και την αποκλειστική χρηματοδότηση».

Για το ρόλο των δήμων και των Περιφερειών επισήμανε ότι, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, «αποτελούν φορείς της πολιτικής που σκορπίζει φτώχεια και στη συνέχεια μοιράζουν κάποια ψίχουλα, πολύ συχνά με προεκλογική σκοπιμότητα». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι δημοτικές αρχές χαρατσώνουν το λαό και, ταυτόχρονα, για να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια από αυτήν την πολιτική, μοιράζουν συσσίτια, φάρμακα, κάνουν δωρεάν εξετάσεις «στους ίδιους ανθρώπους που και οι ίδιοι έχουν τσακίσει συνειδητά (...) δημιουργώντας σχέσεις εκδούλευσης και εξαγοράς με αυτόν τον κόσμο».

Παράλληλα, προωθούν την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών δομών, τη λειτουργία τους με κριτήριο τη λογική «κόστους - οφέλους». Σε αυτές τις συνθήκες οι κοινωνικές δομές αποτελούν «φυτώρια» «ελαστικών» μορφών εργασίας.

Στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς - παιδικούς σταθμούς βασικά προβλήματα είναι οι τεράστιες ελλείψεις μόνιμου προσωπικού. Οι όποιες προσλήψεις «αφορούν εργαζόμενους με πληθώρα διαφορετικών συμβάσεων, 8μηνες μέσω ΟΑΕΔ, 8μηνες ΙΔΟΧ, 2μηνες, 4μηνες, συμβάσεις με ανταποδοτικά, ετήσιες συμβάσεις μέσω των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ κ.ο.κ.». Χαρακτηριστικό είναι πως μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ απασχολούνται 15.500 εργαζόμενοι.

Αποτέλεσμα είναι «το ήδη "γερασμένο" μόνιμο προσωπικό να εργάζεται κάτω από συνθήκες εντατικοποίησης». Η προσωρινότητα της απασχόλησης σε ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού να μην εξασφαλίζει σταθερή παιδαγωγική σχέση ανάμεσα στον παιδαγωγό και το παιδί, τους όρους «για μια ολοκληρωμένη επιστημονική διαπαιδαγώγηση». Τα υπεράριθμα τμήματα, σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού, κάνουν σχεδόν αδύνατη την τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις με δημοτικές αρχές να αποκρύπτουν κρούσματα.

Εθιξε το ζήτημα της ακαταλληλότητας κτιρίων στα οποία στεγάζονται παιδικοί σταθμοί και σημείωσε πως το πιλοτικό πρόγραμμα «Νταντάδες της γειτονιάς» υπηρετεί «τον στόχο της σταδιακής απαλλαγής του κράτους από τη δημιουργία σύγχρονων παιδικών σταθμών».

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), στα οποία οι 2.400 εργαζόμενοι «είναι σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας τα τελευταία σχεδόν 18 χρόνια, αφού εργάζονται με ανανεώσιμες συμβάσεις». Καταγγέλλοντας τη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους ανέφερε ότι το 2020 το 60% της χρηματοδότησης των ΚΔΑΠ διοχετεύτηκε σε ιδιωτικές δομές και ότι φέτος έμεινε ίδιο το ύψος της χρηματοδότησης παρόλο που αυξήθηκαν οι αιτήσεις συμμετοχής, με αποτέλεσμα να αποκλειστούν 65.000 παιδιά.

Για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» (ΒσΣ) επισήμανε ότι μόλις το Νοέμβρη του 2020, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, δόθηκαν οδηγίες «σχετικά με την τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων», τα οποία όμως πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν αφού οι περισσότεροι δήμοι «στερούνται βασικών μέσων προστασίας».

Ακόμα η ανυπαρξία ενός ενιαίου κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας αφήνει χώρο στις δημοτικές αρχές να αναθέτουν στους εργαζόμενους του ΒσΣ παράλληλα καθήκοντα. Αναφερόμενη στον διαγωνισμό 4Κ σημείωσε ότι ήταν αποτέλεσμα των αγώνων των εργαζομένων και οδηγεί στη μετατροπή συμβάσεων σε ΙΔΑΧ, όμως από την άλλη παγιώνει ελλείψεις που προϋπήρχαν καθώς το υπάρχον προσωπικό είναι λιγότερο από όσο χρειάζεται. Επίσης υπογράμμισε ότι είναι επιβεβλημένη η ένταξη των εργαζομένων στα ΒΑΕ.

Στην ίδια μοίρα με τις άλλες κοινωνικές δομές βρίσκονται τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) που «συνεχώς υποβαθμίζονται και συρρικνώνονται, αφήνοντας τους ηλικιωμένους βορά στα νύχια της ανεξέλεγκτης δράσης των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κλειστής περίθαλψης ηλικιωμένων, ενώ οι εργαζόμενοι ζουν σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας εδώ και 18 χρόνια, με την ανασφάλεια της ανανέωσης του προγράμματος».

Προβάλλοντας το πλαίσιο αιτημάτων ανέδειξε την ανάγκη οι όποιες αγωνιστικές δράσεις αναπτυχθούν «να αγκαλιαστούν από φορείς, σωματεία, συλλόγους γονέων, με όρους συμμαχίας, ώστε οι αγώνες μας να αποκτήσουν μαζικά χαρακτηριστικά».

Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν ως προς τη λειτουργία των δομών κοινός τόπος ήταν οι καταγγελίες για τη συρρίκνωσή τους, την υποστελέχωση αλλά και την εντατικοποίηση της εργασίας του υφιστάμενου προσωπικού. Μπήκε το αίτημα για κρατική χρηματοδότηση των δομών, ενώ πολλές ήταν οι αναφορές στις επιπτώσεις της χρηματοδότησής τους από διάφορα ευρωενωσιακά προγράμματα που έχουν ημερομηνία λήξης και αντικειμενικά θέτουν το ζήτημα συνέχισης ή μη λειτουργίας των δομών, αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την προσωρινή απασχόληση, την εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια, χτυπούν ευθέως την επάρκεια και την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν.

Για τις εργασιακές σχέσεις κεντρικό είναι το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης άνοιξε επίσης συζήτηση για το ζήτημα της κοινοτικής Οδηγίας 1999/70 και αν αυτή οδηγεί ή όχι στη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Από αρκετούς ομιλητές τονίστηκε πως η Οδηγία ουσιαστικά θέτει τους όρους γενίκευσης των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, δεν διασφαλίζει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Στη βάση αυτή πρέπει να ερμηνευτούν οι όποιες δικαστικές αποφάσεις. Καταγγέλθηκε ακόμα η εχθρική στάση των δημοτικών αρχών απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίες, μεταξύ άλλων, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην εφαρμοστούν ακόμα και δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζόμενους.

Τη συζήτηση έκλεισε ο Βασίλης Πετρόπουλος, γενικός γραμματέας της ΠΟΕ ΟΤΑ, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ, καλώντας όσους συμμετείχαν να πάρουν ενεργά μέρος στην προετοιμασία για την πραγματοποίηση μέρας κινηματικής δράσης, με ορίζοντα τις 18 Μάρτη.

• Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις κοινωνικές δομές των δήμων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ενίσχυση των κοινωνικών δομών.
• Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα παροχής υπηρεσιών Πρόνοιας, ενταγμένο στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Ενταξη στα ΒΑΕ των ειδικοτήτων όλων των εργαζομένων που απασχολούνται στο «Βοήθεια στο Σπίτι», στα ΚΗΦΗ, του προσωπικού καθαριότητας των ΚΔΑΠ.
• Μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων σύμφωνα με τις επιστημονικές υποδείξεις.
• Ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας για το «Βοήθεια στο Σπίτι», με το οποίο θα καθορίζονται το είδος και η βαρύτητα των περιστατικών, οριοθέτηση καθηκόντων ανάλογα με την ειδικότητα των εργαζομένων.

Η «κούρσα» του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και ο «πόλεμος» για το μεγαλύτερο μερίδιο στην «πίτα» της αγοράς οδηγούν σε ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς χιλιάδες εργαζόμενους, είτε πρόκειται για τους ντελιβεράδες στην Εστίαση είτε για τους κούριερ στον κλάδο των Ταχυμεταφορών. Οι πρόσφατες εικόνες εργαζομένων να δουλεύουν πάνω στο μηχανάκι τις μέρες της χιονόπτωσης, να κινούνται σε δρόμους - παγοδρόμια, σε συνθήκες μεγάλης ολισθηρότητας και χαμηλών θερμοκρασιών, ακόμα και να μεταφέρουν με τα χέρια το δίκυκλο για να συνεχίσουν τη διανομή, έφεραν ξανά στο προσκήνιο τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την εργοδοτική πίεση και αυθαιρεσία. Τα αλλεπάλληλα «ατυχήματα», με πιο πρόσφατο αυτό που οδήγησε στο θάνατο ενός νέου εργαζόμενου το περασμένο Σάββατο, υπενθύμισαν με τραγικό τρόπο τους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια χιλιάδων εργαζομένων.

Οπως εξηγούν μέλη του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν με το δικό τους μηχανάκι, καθώς ελάχιστες είναι οι επιχειρήσεις που παρέχουν εταιρικά οχήματα. Τα έξοδα για τη συντήρηση, την επισκευή τυχόν βλαβών, τη βενζίνη, μεταφέρονται στις δικές τους πλάτες. Οι πιο «τυχεροί» λαμβάνουν το προβλεπόμενο επίδομα 15% επί του μισθού. Με δεδομένα όμως τα χαμηλά ωρομίσθια και τα πολλά χιλιόμετρα που «γράφουν» καθημερινά, κι αυτό το επίδομα αποδεικνύεται ανεπαρκές. Δεν λείπουν επίσης οι εργοδότες που με θράσος εξηγούν στους εργαζόμενους πως τα σχετικά έξοδα θα τα «βγάζουν» από τα φιλοδωρήματα των πελατών! Από την άλλη, τα εταιρικά μηχανάκια μένουν σε πολλές περιπτώσεις ασυντήρητα, σε τέτοιο βαθμό που γίνονται επικίνδυνα για τους οδηγούς τους.

Η χορήγηση των μέσων ατομικής προστασίας (κράνος, γάντια, μπουφάν) αποτελεί μόνιμο μέτωπο διεκδίκησης για το Συνδικάτο. Συχνά, όπως επισημαίνουν οι εργαζόμενοι, τα μπουφάν που χορηγούνται εξυπηρετούν περισσότερο ...διαφημιστικούς λόγους, παρά την ανάγκη προστασίας από το κρύο, από τη βροχή, από μια ενδεχόμενη πτώση. «Δεν δίνονται για να μας προστατεύουν, απλά για να φοράμε κάτι που φέρει το λογότυπο της εταιρείας», σχολιάζουν. Τους τελευταίους μήνες, στους υπόλοιπους κινδύνους έχει προστεθεί και η έκθεση των εργαζομένων στην πανδημία, λόγω των ελλιπών μέτρων προστασίας και των «πρωτοκόλλων» διασποράς του ιού που επιβάλλει η εργοδοσία.

Επιβαρυντικό παράγοντα, που ευθύνεται για τα συχνά «ατυχήματα», αποτελεί η μεγάλη εντατικοποίηση, η εργοδοτική πίεση και ασυδοσία. Τα χιλιόμετρα αθροίζονται στη διάρκεια μιας βάρδιας σε τριψήφια νούμερα, οι διαδρομές πολλαπλασιάζονται, οι αποστάσεις μεγαλώνουν. Ο διανομέας που αναγκάστηκε να κάνει δρομολόγιο 14 χιλιομέτρων για να παραδώσει μια παραγγελία και άλλων τόσων για να επιστρέψει στο κατάστημα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας των επιχειρήσεων να «φτάσουν παντού». Οι εργοδοτικοί εκβιασμοί και πιέσεις εκφράστηκαν και τις μέρες της χιονόπτωσης, κατά τις οποίες διανομείς αναγκάστηκαν να πάνε για δουλειά με την απειλή ότι ειδάλλως θα έχαναν το μεροκάματο.

Την τάση να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο οι αποστάσεις διαπιστώνουν και οι εργαζόμενοι σε εταιρείες διανομής. Στη δική τους περίπτωση, η εντατικοποίηση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι οι παραγγελίες που παραδίδουν δεν προέρχονται από ένα αλλά μια ολόκληρη σειρά καταστημάτων με τα οποία ο εργοδότης τους διατηρεί σύμβαση. Ετσι, οι «ζώνες» μέσα στις οποίες κινούνται συνεχώς «ανοίγουν», οι αποστάσεις διευρύνονται και το «τρέξιμο» μεγαλώνει.

Μεγάλες αλυσίδες Εστίασης αξιοποιούν την πρακτική της «διπλής ειδικότητας». «Είμαι διανομέας και μπουφετζής», λέει εργαζόμενος και εξηγεί ότι με τον τρόπο αυτό οι ντελιβεράδες, ανάμεσα στις παραδόσεις των παραγγελιών, καλούνται να κάνουν μια σειρά δουλειές: Εργασίες καθαριότητας, κουβάλημα και ξεφόρτωμα προμηθειών, γέμισμα των ψυγείων, ακόμα και να ετοιμάσουν καφέδες για τους πελάτες. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η συνήθης πρακτική των εργοδοτών να δίνουν με το ζόρι ένα ρεπό - αντί για δύο - τη βδομάδα, καθώς και οι υπερωρίες, δηλωμένες αλλά και αδήλωτες, από εργοδότες που υπογράφουν συμβάσεις με 4ωρο ή 6ωρο και επιβάλλουν στους διανομείς 8ωρη και 10ωρη δουλειά. Με δεδομένο το χαμηλό μεροκάματο, πολλοί εργαζόμενοι κάνουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, με αποτέλεσμα να περνούν ατελείωτες ώρες πάνω στο μηχανάκι.

«Θα αποφασίζεις εσύ το ωράριό σου», διατείνεται μέσα από την ιστοσελίδα της επιχείρηση που υπόσχεται στους διανομείς «ελευθερία και ευελιξία». Οσον αφορά τις απολαβές, η κατάσταση περιγράφεται ως εξής: «Εσύ αποφασίζεις πόσα χρήματα θα κερδίζεις. Περισσότερες διανομές, μεγαλύτερες απολαβές. Οσο πιο μακρινή η διανομή, τόσο υψηλότερη η αμοιβή». Αυτό που λείπει από την παρουσίαση του ...ειδυλλιακού τοπίου είναι το εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς που τους επιφυλάσσει: Οι εν λόγω διανομείς δεν προσλαμβάνονται με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αλλά απασχολούνται ως «συνεργάτες», με σύμβαση παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών. Αμείβονται με Παραστατικό Παρεχόμενων Υπηρεσιών (πρώην τίτλος κτήσης) και δεν ασφαλίζονται από τον εργοδότη τους, αλλά θεωρούνται ...ελεύθεροι επαγγελματίες, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ασφαλιστική τους κάλυψη αλλά και για την προστασία τους σε περίπτωση εργατικού «ατυχήματος».

Το Συνδικάτο απαιτεί να ξεκαθαριστεί το «θολό τοπίο», μέσα στο οποίο θίγονται στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, ωστόσο το υπουργείο Εργασίας απαντά με ...μισόλογα. «Το είδος της σύμβασης εργασίας όσων απασχολούνται στη διανομή προϊόντων (εστίαση) προσιδιάζει στη φύση και στα χαρακτηριστικά της εξαρτημένης σχέσης εργασίας και πάντως δεν είναι συμβατή με την αμοιβή των εν λόγω εργαζομένων με Παραστατικό Παρεχόμενων Υπηρεσιών», σημειώνει σε σχετική εγκύκλιο. Αμέσως μετά όμως προσθέτει: «Σε κάθε περίπτωση οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι αρμόδιοι να ελέγξουν τα πραγματικά περιστατικά της κάθε περιπτώσεως ξεχωριστά και βάσει αυτών να κρίνουν τον προσήκοντα τρόπο αμοιβής και ασφάλισης».

Εντατικοποίηση που χτυπάει «κόκκινο» αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι στις εταιρείες Ταχυμεταφορών. Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών Αττικής (ΣΕΤΤΑ) έχει αναδείξει με μια σειρά πρωτοβουλίες του το εφιαλτικό σκηνικό που αντιμετωπίζουν οι κούριερ: Ο καθημερινός αριθμός των παραδόσεων έχει «φουσκώσει», το ωράριο «τεντώνει» πέρα από 8ωρο, η δουλειά Σάββατο και Κυριακή έχει γίνει συνηθισμένο φαινόμενο, τα ρεπό και οι άδειες δεν δίνονται. Οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν, ιδιαίτερα στα καταστήματα franchise, αποτυπώθηκαν στην περίπτωση του εργαζόμενου που δέχτηκε επίθεση και χτυπήματα (!) από την εργοδοσία, επειδή επέστρεψε στο πρακτορείο αδιακίνητα αντικείμενα, λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας, και μάλιστα σε μια μέρα κατά την οποία επικρατούσε έντονη βροχόπτωση. Οι κίνδυνοι για την υγεία των εργαζομένων επιτείνονται από τον συνωστισμό και την έλλειψη μέτρων προστασίας, που οδηγούν στην εμφάνιση και εξάπλωση κρουσμάτων κορονοϊού, στην αύξηση των εργαζομένων που νοσούν στις εταιρείες του κλάδου.

Παρότι η δουλειά έχει πολλαπλασιαστεί και οι εταιρείες καταγράφουν ενισχυμένα κέρδη, ούτε προσλήψεις κάνουν ούτε μετατρέπουν σε αορίστου χρόνου τους συμβασιούχους και τους εργολαβικούς. Αντιθέτως, διατηρούν και επεκτείνουν τις άθλιες αυτές εργασιακές σχέσεις, επιστρατεύουν «πατέντες» όπως η αξιοποίηση ταξί και μισθωμένων οχημάτων προκειμένου να ανταποκριθούν στον φόρτο δουλειάς, διατηρώντας το προσωπικό στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Τον περασμένο Δεκέμβρη ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Κ. Μασσέλος, αρθρογραφώντας στον Τύπο, έκανε λόγο για αυξημένη ζήτηση στις ταχυμεταφορές «από 60% έως και 100%» και παράλληλα επιχειρηματολογούσε ότι ούτε το προσωπικό ούτε οι υποδομές των επιχειρήσεων είναι δυνατόν να μεγαλώσουν «κατά 60%, 80% ή και 100% για λίγους μήνες» και στη συνέχεια να επιστρέψουν «στις "πραγματικές", οικονομικά βιώσιμες διαστάσεις».

Οσο για την πρόταση που έβαλε στο τραπέζι, αυτή δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την εργοδοτική πρακτική που μετατρέπει τους ντελιβεράδες σε «αυτοαπασχολούμενους» και «συνεργάτες». Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Επιτροπής, η ανάπτυξη ενός «Ειδικού Μητρώου Παροχής Υπηρεσιών Ταχυμεταφορών για ανεξάρτητα, φυσικά πρόσωπα» θα μπορούσε να δώσει λύση «στην αντιμετώπιση του προβλήματος της υψηλής ζήτησης», ενώ παράλληλα «θα δημιουργούσε και μια πηγή εσόδων για τους ανθρώπους που βρίσκονται χωρίς σταθερή εργασία». Ετσι, αντί για εργαζόμενους με μισθό, ασφάλιση, μέτρα προστασίας και εταιρικά οχήματα, στη γύρα για τη διανομή θα βγαίνουν «φυσικά πρόσωπα» με τα δικά τους μέσα, κυνηγώντας ένα κουτσό μεροκάματο, με τον κίνδυνο να βρεθούν ξεκρέμαστοι σε περίπτωση ατυχήματος την ώρα της δουλειάς.

Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών Αττικής προτάσσει τα αιτήματα για: 8ωρο - 5ήμερο και «φρένο» στις ατελείωτες υπερωρίες. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αυξήσεις στους μισθούς, Βαρέα και Ανθυγιεινά για όλους τους εργαζόμενους στις Ταχυμεταφορές. Ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες, συχνά και επαναλαμβανόμενα τεστ Covid-19, απολυμάνσεις σε οχήματα και χώρους δουλειάς.

Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, από την πλευρά του, με αφορμή και το πρόσφατο δυστύχημα, διεκδικεί: Διασφάλιση των μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των διανομέων. Εξοπλισμό, μηχανάκια και έξοδα συντήρησης και καυσίμων με ευθύνη της εργοδοσίας. Ενταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Κανένας διανομέας στους δρόμους σε έκτακτες καιρικές συνθήκες. Περιορισμένη ακτίνα κίνησης.

Στρώνοντας το έδαφος για τη νέα επίθεση, καθημερινά τα αστικά επιτελεία, υπουργοί, καθηγητές πανεπιστημίων - «σοφοί» που επιστρατεύει η κυβέρνηση, ινστιτούτα και εργοδοτικοί φορείς, μέσα από ημερίδες, συζητήσεις, δημοσιεύσεις, εκδηλώνουν απροκάλυπτα την εχθρότητά τους σε ό,τι έχει απομείνει από τα ασφαλιστικά δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Τα αναδεικνύουν και πάλι σε μέγα «κίνδυνο» για τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, προαναγγέλλοντας τα επόμενα βήματα ξηλώματος κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστική η διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε η «διαΝΕΟσις» (24/2) με τίτλο «Ασφαλιστικό και Δημογραφικό - Οι προκλήσεις του μέλλοντος», με τη συμμετοχή του αρμόδιου υφυπουργού για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών Π. Τσακλόγλου και της πρώην υπουργού Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Αχτσιόγλου, αλλά και καθηγητών πανεπιστημίου οι οποίοι διαχρονικά τάσσονται υπέρ της ιδιωτικοποίησης συνολικά της Ασφάλισης.

Αφετηρία και επίκεντρο της τοποθέτησης του υφυπουργού Εργασίας ήταν η κινδυνολογία και η αναγόρευση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος, με πρόσχημα το δημογραφικό, σε... «δημόσιο κίνδυνο». Συγκεκριμένα ο Π. Τσακλόγλου συνέδεσε ευθέως το Ασφαλιστικό με τα δημοσιονομικά και πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι αυτό προκαλεί «υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη, υψηλές μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό» και «περιορισμό δυνατοτήτων για άσκηση άλλων δημοσίων πολιτικών»! Η τοποθέτηση του κυβερνητικού στελέχους είναι εξόχως αποκαλυπτική, αφού παρά τη ρητορεία ότι η «μεταρρύθμιση» που σχεδιάζει η κυβέρνηση αφορά μόνο τις επικουρικές συντάξεις, οι αρνητικές εκτιμήσεις του αφορούν στο σύνολο της Ασφάλισης, δηλαδή και τις κύριες συντάξεις, και μάλιστα κυρίως αυτές. Διότι όσον αφορά τη συνταξιοδοτική δαπάνη την οποία θεωρεί «υψηλή», που στερεί πόρους από τη χρηματοδότηση επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων, το 85% είναι η δαπάνη για τις κύριες συντάξεις.

Επιπλέον, και οι μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό αφορούν αποκλειστικά τις κύριες συντάξεις και όχι τις επικουρικές, αφού για τις τελευταίες το κράτος δεν δίνει ούτε ευρώ. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση θέτει θέμα για το σύνολο του Ασφαλιστικού και όχι μόνο για την επικουρική ασφάλιση όπως διατείνεται στα λόγια. Ολη αυτή η προπαγάνδα δεν περιορίζεται στην προετοιμασία της επικείμενης ιδιωτικοποίησης των επικουρικών, αλλά αποβλέπει στην υπεράσπιση συνολικά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Απόδειξη για τα παραπάνω είναι και ο προκλητικός ισχυρισμός πως δήθεν οι μεταβιβάσεις του προϋπολογισμού για τις κύριες συντάξεις εμποδίζουν την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Πρόκειται για την επαναφορά της γνωστής προπαγάνδας, μιας από τις πιο αισχρές εκφάνσεις του «κοινωνικού αυτοματισμού», που επιχειρεί να στρέψει τη μία ομάδα εργαζομένων ενάντια στην άλλη, τη μία κοινωνική κατηγορία απέναντι στις άλλες, τους συνταξιούχους ενάντια στους εργαζόμενους, τους νέους ενάντια στους γονείς και τους παππούδες τους. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο»..! Επιχειρείται έτσι να αποκρυφτεί το γεγονός ότι εμπόδιο στην άσκηση κοινωνικών πολιτικών δεν είναι το «κόστος» των συντάξεων, αλλά η πολύπλευρη και αποφασιστική στήριξη που παρέχει το αστικό κράτος στους καπιταλιστικούς ομίλους και στην κερδοφορία τους.

Για το γεγονός π.χ. ότι κατά τη διάρκεια όλης της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, όπως και μέσα στην πανδημία, το 85% έως το 90% των ανέργων επιβιώνουν χωρίς την παραμικρή οικονομική ενίσχυση, δεν φταίει βέβαια η χρηματοδότηση των συντάξεων, με δεδομένο ότι ο ΟΑΕΔ όλα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει πλεόνασμα πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αλλωστε, στους ανέργους κατευθύνονται λιγότερο από το 40% των δαπανών του, όταν την ίδια στιγμή ο Οργανισμός έχει μετατραπεί σε Ταμείο ενίσχυσης των επιχειρήσεων μέσω των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».

Ως ευκαιρία υπεράσπισης των ανατροπών σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων του νόμου Κατρούγκαλου (4387) είδε τη συζήτηση η πρώην υπουργός Εργασίας Ε. Αχτσιόγλου. Ετσι, η υποτιθέμενη αντίρρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλιστικό σχέδιο της ΝΔ, το οποίο κατά την πρώην υπουργό «μεταθέτει τον κίνδυνο των αγορών στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους», γίνεται από τη σκοπιά της νομιμοποίησης και παγίωσης όλων των μέχρι τώρα ανατροπών σε βάρος τους, τις οποίες, όπως ήταν αναμενόμενο, διατήρησε σε ισχύ και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ.

Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε, πάντα στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της Κοινωνικής Ασφάλισης ως «κόστους» και των συντάξεων ως επιδομάτων φτώχειας, ότι το Ασφαλιστικό όπως διαμορφώθηκε από τον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου, «πρώτον, είναι μακροπρόθεσμα οικονομικά βιώσιμο, με δεδομένες τις αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις (...) Δεύτερον, εξασφαλίζει επάρκεια συντάξεων. Τρίτον, ακριβώς λόγω του δημοσίου διανεμητικού χαρακτήρα, προστατεύει από τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, στην οποία οδηγούν τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι με τον νόμο Κατρούγκαλου και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις της ΝΔ που ακολούθησαν πέρυσι, η κρατική χρηματοδότηση περιορίζεται στο 6,8% του ΑΕΠ στην περίοδο που διανύουμε (αν εξαιρεθεί η πανδημία) και στο μόλις 3,6% του ΑΕΠ το 2070!

Πρόκειται για τοποθέτηση - επιβεβαίωση της στρατηγικής την οποία υπηρετούν διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση, μετατρέποντάς την σταδιακά σε «ατομική υπόθεση» και μειώνοντας τη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση. Αλλωστε, και η επίκληση της έγκρισης από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Κομισιόν) αυτής της πολιτικής αποτελεί στην ουσία επιβράβευση της διαρκούς περικοπής συντάξεων - και ιδιαίτερα των νέων - που έφερε ο νόμος Κατρούγκαλου, μιλώντας για «επάρκεια συντάξεων».

Οσο για τη δήθεν ...αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, είναι χαρακτηριστικό ότι στην ίδια τοποθέτηση η Ε. Αχτσιόγλου τάχθηκε υπέρ των «πολλαπλών πυλώνων» στην Ασφάλιση, ό,τι ακριβώς δηλαδή υποστηρίζει και η ΝΔ. Ταυτόχρονα, ζήτησε τη στήριξη των Επαγγελματικών Ταμείων, στη συγκρότηση των οποίων πρωτοστάτησαν συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι άλλο από μια καραμπινάτη μορφή κεφαλαιοποίησης. Αλλωστε, ο νόμος Κατρούγκαλου υιοθέτησε και τη λεγόμενη «νοητή κεφαλαιοποίηση» για τις επικουρικές συντάξεις και πάνω σε αυτόν πατάει σήμερα η ΝΔ για να προχωρήσει παραπέρα στην αμιγώς κεφαλαιοποίηση - ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων.

Εκτός από επιχειρήματα που αντιστρέφουν την πραγματικότητα σχετικά με το Ασφαλιστικό, ο υπουργός Εργασίας έφτασε να θυμηθεί και την ανασφάλιστη δουλειά των νέων, που μιλώντας την προηγούμενη βδομάδα στη Γενική Συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως με την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών, «θα βάλουμε αντικίνητρα για τη μαύρη εργασία που έχει πολύ υψηλά ποσοστά στην εργασία των νέων». Σαν να είναι η εισφοροδιαφυγή καμιά «ατομική επιλογή» των ίδιων των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών, που απολαμβάνουν την πολύμορφη ασυλία του κράτους για να αφήνουν ανασφάλιστους ειδικά τους νέους. Κι αυτά χώρια από τα διάφορα «επενδυτικά κίνητρα» που αφαιρούν «βάρη» από την εργοδοσία, όπως τις ασφαλιστικές εισφορές που φορτώνονται πάλι στο λαό μέσω της φορολογίας.

Το γεγονός ότι κυβέρνηση και αστικά επιτελεία ανακινούν ευρύτερα και πάλι «ζήτημα Ασφαλιστικού», έρχεται να επιβεβαιώσει και πρόσφατο κείμενο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, το οποίο μεταξύ άλλων υπογραμμίζει: «Ωστόσο, αν και η αναγγελθείσα μεταρρύθμιση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν επαρκεί για να επιλύσει τα ριζωμένα προβλήματα του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα, ενώ δεν προωθεί παράλληλα και άλλες μεταρρυθμίσεις που συνδέονται με τον δεύτερο και τρίτο συνταξιοδοτικό πυλώνα. Ετσι, το συνταξιοδοτικό σύστημα παραμένει αντιμέτωπο με περαιτέρω προκλήσεις, οι οποίες εκτός από το δημογραφικό πρόβλημα, αφορούν και το ευρύτερο μακροοικονομικό περιβάλλον, αλλά και το πλαίσιο της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας».

Η υπονόμευση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης συνοδεύεται και από μια επιχείρηση προπαγανδιστικής στήριξης των ιδιωτικών ασφαλίσεων, με τον υπουργό Εργασίας να δηλώνει στη συνέλευση των ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιρειών «είμαστε εξίσου ανοιχτοί στην παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης στις διαφορετικές της μορφές. Είναι μια ευρωπαϊκή πολιτική άλλωστε» και να υπόσχεται πως «είναι προτεραιότητά μας η θέσπιση κατάλληλων φορολογικών κινήτρων για τις δαπάνες ασφαλίστρων που καλύπτουν τα κτίσματα έναντι φυσικών κινδύνων», δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για νέα πεδία κερδοφορίας.

Παράλληλα, και οι εταιρείες του κλάδου ήδη έχουν αναλάβει σχετική εκστρατεία «ενημέρωσης» του κοινού για την «ανάγκη» ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης στην Υγεία και στον τομέα των φυσικών καταστροφών. Ενδεικτικό της επικοινωνιακής «πίεσης» που σχεδιάζεται να ασκηθεί είναι και η τοποθέτηση παράγοντα της αγοράς, που ήδη «τρίβει τα χέρια της», ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει επίσης να πείσουμε τον Ελληνα να βάλει τη δαπάνη για ασφαλιστική κάλυψη πάνω από την ταβέρνα...», προϊδεάζοντας ότι το ιδεολογικό μπαράζ για την προβολή της ιδιωτικής ασφάλισης θα πάρει ακόμα πιο άγρια χαρακτηριστικά.