Παρασκευή 2 Οχτώβρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«ΣΧΕΔΙΟ: ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ»
Στόχος να ανακάμψουν η επιθετικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου

Η κυβέρνηση προσφέρει στο μεγάλο κεφάλαιο δισεκατομμύρια ευρώ και μια σειρά από νέα εργαλεία για το μακροπρόθεσμο τσάκισμα των εργαζομένων

Από κινητοποιήσεις εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις στην «Airbus» με την ...ευκαιρία της πανδημίας

Copyright 2020 The Associated

Από κινητοποιήσεις εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις στην «Airbus» με την ...ευκαιρία της πανδημίας
Στις αρχές του Σεπτέμβρη η κυβέρνηση Μακρόν - Καστέξ ανακοίνωσε στη Γαλλία το «Σχέδιο: Ανάκαμψη για τη Γαλλία» (Plan: France Relance) της οικονομίας, με διακηρυγμένο στόχο τη στήριξη της χώρας για την «αντιμετώπιση της κρίσης» από την πανδημία COVID-19, τάζοντας ουσιαστικά άλλα 100 δισεκατομμύρια ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο αναζητά τρόπους όχι απλά να μειώσει τις απώλειές του αλλά και να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μακροπρόθεσμα οφέλη, να ενισχυθεί στην αναμέτρησή του με αντίπαλα μονοπωλιακά συμφέροντα.

Το «Plan Relance» προβλέπει μεταξύ άλλων 30 δισ. ευρώ για τη λεγόμενη «οικολογική μετάβαση» (τη διευκόλυνση επενδύσεων σε εναλλακτικές μορφές Ενέργειας και γενικότερα την «πράσινη οικονομία», τομείς όπου υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια συγκέντρωσης κεφαλαίου και κέρδους, στους οποίους τα επόμενα χρόνια θα ανέβει κατακόρυφα η κόντρα για την κυριαρχία). Αλλα 34 δισ. ευρώ θα κατευθυνθούν στη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας των εταιρειών», ενώ 15 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την «καινοτομία και μετεγκαταστάσεις» επιχειρήσεων. Ουσιαστικά η κυβέρνηση φροντίζει ώστε ακόμα ένα μεγάλο μέρος από όσα καταθέτουν οι λαϊκές - εργατικές οικογένειες στον κρατικό κορβανά να φτάσουν τάχιστα στα ταμεία ισχυρών κολοσσών που αναζητούν τρόπους αναδιάρθρωσης των επενδυτικών τους πλάνων, με στόχο να μπορέσουν να διεκδικήσουν και να κυριαρχήσουν σε μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς, σε Γαλλία, Ευρώπη και ευρύτερα.

Οπως τόνισε σε σχετικό του μήνυμα ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ζητούμενο είναι «να μετατρέψουμε τον κίνδυνο σε ευκαιρία, την κρίση σε δυνατότητα, επενδύοντας κατά προτεραιότητα στους πιο υποσχόμενους τομείς, αυτούς που θα καθορίσουν την οικονομία και τις θέσεις εργασίας του μέλλοντος. Αυτή είναι η δική μας επιλογή, αυτή του μέλλοντος, του σχεδιασμού. Με το "Σχέδιο: Ανάκαμψη για τη Γαλλία" θέλουμε να φτιάξουμε σήμερα τη Γαλλία του 2030...». Αναδεικνύοντας ότι βασική προτεραιότητα είναι η αναβάθμιση της θέσης της γαλλικής πλουτοκρατίας έναντι των αντιπάλων της, τόνισε: «Η Γαλλία του 2030 θα πρέπει να είναι πιο ανεξάρτητη, πιο ανταγωνιστική, πιο ελκυστική. Πρόκειται για την ανάγκη να μην εξαρτιόμαστε από άλλους για τα πιο σημαντικά... Το "Σχέδιο: Ανάκαμψη για τη Γαλλία" καταρτίστηκε ως επιταχυντής της κυριαρχίας (μας)...».

Νέες μειώσεις φόρων για τους εργοδότες...

Μεταξύ άλλων το «Plan Relance» περιλαμβάνει νέες μειώσεις στη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, καταρχήν των φόρων στον ίδιο τον όγκο παραγωγής. «Οπως το έχουν καταγράψει και οι οικονομολόγοι - αναφέρεται στο κεφάλαιο για την "ανταγωνιστικότητα" του "Plan Relance" - η Γαλλία ξεχωρίζει από τον αριθμό και το επίπεδο των φόρων παραγωγής που βαραίνει στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων: 77 δισ. ευρώ το 2018 και 3,2% του ΑΕΠ, έναντι 1,6% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ» (παρατηρώντας μάλιστα - και «κλείνοντας το μάτι» στους μεγαλοβιομήχανους έναντι των επιχειρηματιών άλλων κλάδων - ότι η βιομηχανία πληρώνει ένα δυσανάλογο μέρος των φόρων παραγωγής, το 19,2%, αν και αντιπροσωπεύει το 13,6% της εθνικής προστιθέμενης αξίας). Εκφράζοντας μάλιστα ανησυχία για το προβάδισμα αντιπάλων - όπως π.χ. τα γερμανικά μονοπώλια - προσθέτει: «Ετσι, οι φόροι παραγωγής, πιο πολλοί και πιο υψηλοί στη Γαλλία από ό,τι σε χώρες με τις οποίες γειτονεύουμε ή με τις οποίες συναγωνιζόμαστε, βαραίνουν στην ελκυστικότητα της (γαλλικής) επικράτειας και μπορούν να επιδράσουν αποτρεπτικά σε (επιχειρηματικές) αποφάσεις μετεγκατάστασης και επενδύσεων, ειδικά εταιρειών στη βιομηχανία...». Ετσι, το «Plan Relance» προβλέπει μείωση μιας σειράς φορολογικών δεικτών (CVAE, CET κ.τ.λ.) εκτιμώντας ότι «τα νέα μέτρα θα οδηγήσουν σε μείωση των φόρων παραγωγής η οποία εκτιμάται σε 10 δισ. ευρώ ετησίως»!

Ακόμα, το «Plan Relance» μονιμοποιεί μια σειρά από «εργαλεία» που από την περασμένη άνοιξη είχαν επιστρατευτεί με στόχο τη «διατήρηση των θέσεων εργασίας» και πλέον θα έχει η εργοδοσία στη διάθεσή της να χρησιμοποιεί στο πλαίσιο των ευρύτερων επενδυτικών της σχεδιασμών. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι το καθεστώς της λεγόμενης «Activite Partielle de longue duree» («Μακροχρόνια Μερική Δραστηριότητα» - APLD) που δίνει τη δυνατότητα μείωσης των ωρών εργασίας του προσωπικού μέχρι και για 24 μήνες αλλά και μείωσης των αποδοχών τους μέχρι και στο 70% του μισθού που έπαιρναν. Επιπλέον, περίπου το 30% της αποζημίωσης των εργαζομένων θα το καλύπτουν το κράτος και ο αντίστοιχος ΟΑΕΔ (Unedic). Το αξιοσημείωτο είναι ότι πλέον μια εταιρεία θα μπορεί να αξιοποιεί το καθεστώς της APLD επικαλούμενη ακόμα και σχέδια «μετασχηματισμού, αναδιάρθρωσης ή εκσυγχρονισμού» της (δηλαδή, τις ευρύτερες φιλοδοξίες της να αυξομειώσει την παραγωγή σε άλλη περιοχή, ακόμα και χώρα, ανάλογα με το τι ωφελεί την κερδοφορία της), αλλά και «δυσκολίες εφοδιασμού» (θέμα πολύ σχετικό που αλληλεπιδρά επίσης με ευρύτερους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς αλλά και ανταγωνισμούς).

...και νέα εργαλεία για τους μονοπωλιακούς ομίλους

Η ετοιμότητα της κυβέρνησης Μακρόν - Καστέξ να κάνει τους όρους και το περιβάλλον εργασίας «λάστιχο» με βάση τις εκάστοτε ανάγκες των μεγαλοεπενδυτών ενθαρρύνει πολλαπλά και την παραπέρα εργοδοτική επιθετικότητα έτσι όπως εκφράζεται σε κάθε κλάδο.

Ενδεικτική είναι η πρόσφατη ανακοίνωση που έβγαλε η εργοδοτική ένωση «Plastalliance» (αντιπροσωπεύει εταιρείες από τον κλάδο των πλαστικών κ.λπ.) που πανηγυρίζει για τα οφέλη της λεγόμενης «Accord de performance collective» (Σύμβασης Συλλογικής Απόδοσης - APC), ενός νέου είδους «σύμβασης» που καθιέρωσε η τελευταία αναθεώρηση του Κώδικα Εργασίας (το 2017) για «ανάγκες που γεννά η λειτουργία των εταιρειών» (όπως προβλεπόταν) και πλέον αξιοποιείται για να πέσει το βάρος και της νέας κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

«Το θέμα είναι να είμαστε πρωτοπόροι και να προετοιμάζουμε τις επιχειρήσεις από σήμερα να διαπραγματεύονται και να σχεδιάζουν το δικό τους εξατομικευμένο κοινωνικό τους πρότυπο», σημείωνε σε ανακοίνωσή της η Plastalliance και εξηγούσε πόσο σημαντικές είναι οι ΑPC για την παράκαμψη των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εκτενές ρεπορτάζ της οικονομικής εφημερίδας «Λεζ Εκό», που αναπαρήγαγε την ανακοίνωση της εργοδοτικής ένωσης, σημείωνε ότι «στην περίπτωση των κλαδικών συμβάσεων (σ.σ. εξηγούσε η ανακοίνωση της Plastalliance) χωρίς να υπάρχουν πραγματικές αποζημιώσεις για τους εργοδότες αλλά πάντα με νέους περιορισμούς, παρεμποδίζεται η μεγάλη ελευθερία της εταιρείας, με την οποία δεσμεύεται μεν για τη θέση εργασίας, έχοντας όμως τη δυνατότητα βραχυπρόθεσμα (αντί κανονικής αύξησης όπως προβλέπουν τα μισθολογικά κλιμάκια) για μια οικονομική βοήθεια που μπορεί να συνεπάγεται είτε αύξηση μισθού είτε κουπόνια εστιατορίου είτε... βραβεία στην εργασία». Μια APC - εξηγεί η Plastalliance - δίνει το περιθώριο να αφαιρεθεί το «πριμ αρχαιότητας» (μισθολογικά κλιμάκια) «οδηγώντας σε μια εξοικονόμηση 85.000 ευρώ - πέραν των εργοδοτικών εισφορών - για την περίπτωση που μια εταιρεία απασχολεί 85 εργαζόμενους για 10 χρόνια». Επίσης, η Plastalliance ξεχωρίζει και τα περιθώρια που μια APC προσφέρει για «πιθανή τακτοποίηση της οργάνωσης εργασίας», ακόμα και αλλαγές στο καθεστώς της νυχτερινής εργασίας, αυξάνοντας δηλαδή νυχτερινές βάρδιες σε μέλη του προσωπικού, χωρίς απαραίτητα τις αντίστοιχες μισθολογικές αυξήσεις που προβλέπει αναλυτικά μια κανονική κλαδική ΣΣΕ.

Ηδη, η εμπειρία των εργαζομένων από πολλές εταιρείες του κλάδου των πλαστικών δείχνει ότι η εργοδοσία όχι απλά θα καταφύγει ευρέως σε APC για να παρακάμψει τις κλαδικές ΣΣΕ αλλά και κλιμακώνει και την τρομοκράτηση, με σκοπό να προλάβει μαζικούς, συλλογικούς αγώνες που θα την εμποδίσουν.

Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα των ομίλων «Valeo» και «Derichembourg», που έχουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και παρουσία σε δεκάδες χώρες. Με τις APC «χτυπούν» μια σειρά από κατοχυρωμένες για χρόνια κατακτήσεις των εργαζομένων, όπως επιδόματα μεταφοράς, γεύματα στη διάρκεια της εργασίας κ.λπ. και φυσικά προχωρούν σε μειώσεις μισθών εκατοντάδων ευρώ αλλά και «ενθάρρυνση της κινητικότητας», εκβιάζοντας τους εργαζόμενους να δεχτούν να δουλεύουν πότε στο ένα και πότε στο άλλο πόστο, ακόμα και σε διαφορετικούς χώρους ή πόλεις, ανάλογα με το τι βολεύει τον όμιλο.


Α. Μ.

Διαβάστε σήμερα στην ενότητα «Διεθνή και Οικονομία»:
  • «ΣΧΕΔΙΟ: ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ»: Στόχος να ανακάμψουν η επιθετικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου
  • ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ: Αλλο ένα όπλο στην υπηρεσία της μεγαλοεργοδοσίας
  • ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Οι «πράσινοι» σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων
ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ
Αλλο ένα όπλο στην υπηρεσία της μεγαλοεργοδοσίας

Ενταση της εκμετάλλευσης και των μεθόδων ελέγχου των εργαζομένων

Η τηλεργασία στον καπιταλισμό γίνεται άλλο ένα μέσο που εκτοξεύει την εκμετάλλευση των εργαζομένων
Η τηλεργασία στον καπιταλισμό γίνεται άλλο ένα μέσο που εκτοξεύει την εκμετάλλευση των εργαζομένων
Οσο κορυφώνεται η πανδημία του κορονοϊού, τόσο διευρύνεται και η επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας στα δικαιώματα των εργαζομένων, και ένα επιπλέον μέσο για αυτό είναι η τηλεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο, ειδικά σε ορισμένους κλάδους όπου αυτή είναι πιο εύκολο να εφαρμοστεί (Τηλεπικοινωνίες, Πληροφορική, υπηρεσίες κ.λπ.).

Γύρω από το ζήτημα της τηλεργασίας αναπτύσσεται μια ολόκληρη ιδεολογική εκστρατεία, ότι δήθεν κερδισμένοι είναι οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες. Αυτό που αποδεικνύεται στη χώρα μας αλλά και διεθνώς σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, είναι ότι η τηλεργασία καταργεί κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο. Πυκνώνουν οι καταγγελίες που μιλούν για 12ωρη εργασία, δουλειά τα Σαββατοκύριακα, αργά το βράδυ, κλήσεις σε κινητά και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από προϊστάμενους και πέραν του ωραρίου.

Ενταση της εκμετάλλευσης

Οι μεγαλοεργοδότες, ειδικά ορισμένων κλάδων, είχαν στα συρτάρια τους για χρόνια την επέκταση της τηλεργασίας, και με την πανδημία βρήκαν την ευκαιρία να κατοχυρώσουν μια σειρά από αντεργατικά μέτρα, που παρουσιάστηκαν ως έκτακτα και τείνουν να μονιμοποιούνται. Οι εργοδότες προβάλλουν σειρά από «πλεονεκτήματα» της τηλεργασίας και προσπαθούν να της προσδώσουν μια αίσθηση «πλήρους ελευθερίας και ιδανικών εργασιακών συνθηκών», αφού «αλλάζει απλά ο χώρος από τον οποίο δουλεύει κάποιος», όμως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι εργαζόμενοι επωμίζονται το κόστος της μετατροπής του σπιτιού σε εργασιακό χώρο, αυξάνονται ο βαθμός εκμετάλλευσής τους και η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, σε διάφορες χώρες έρευνες καταγράφουν τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει η εφαρμογή διαφόρων μορφών τηλεργασίας, με τον τρόπο που γίνεται από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στην υγεία των εργαζομένων. Σε συνθήκες πολλών ελαστικών ωρών εργασίας και των απαιτητικών χρονοδιαγραμμάτων, της εφαρμογής σύγχρονων συστημάτων αξιολόγησης και μέτρησης της απόδοσης των εργαζομένων, της ταυτόχρονης παρουσίας των παιδιών στο σπίτι, όχι μόνο δεν είναι εύκολο να συνδυαστούν οι οικογενειακές υποχρεώσεις, αλλά αντίθετα επηρεάζεται αρνητικά η κοινωνική ζωή του εργαζόμενου και των μελών της οικογένειας. Επίσης, εμφανίζονται φαινόμενα επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout) που επιδεινώνουν την υγεία των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, ο εργαζόμενος λόγω της έλλειψης αλληλεπίδρασης με συναδέλφους στο χώρο εργασίας απομονώνεται, κάτι που επιδιώκουν η μεγαλοεργοδοσία και οι αστικές κυβερνήσεις, προκειμένου να χτυπηθεί η οργάνωση των εργατών, η συνδικαλιστική και πολιτική δράση, που αμφισβητεί το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Η παρακολούθηση εκσυγχρονίζεται

Μια πλευρά για να επιτυγχάνονται από τη μεγαλοεργοδοσία όλοι αυτοί οι στόχοι συνδυασμένα είναι τα εξελιγμένα συστήματα παρακολούθησης των εργαζομένων.

Οπως καταγράφουν στοιχεία από ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, εταιρείες και επιχειρήσεις που ενδεχομένως δεν είχαν «υιοθετήσει» τον «Μεγάλο Αδελφό» της παρακολούθησης (και στον εργασιακό βίο...), μπήκαν σε ένα νέο παιχνίδι «γάτας και ποντικού», με τα ποντίκια - πειραματόζωα - εργαζόμενους να αναζητούν προγράμματα και εφαρμογές - «ασπίδα» προστασίας, μετά το πρώτο σοκ παραβίασης σχεδόν κάθε αίσθησης ιδιωτικότητας.

Αμερικανοί και Βρετανοί δημοσιογράφοι μεταξύ άλλων σε «Τάιμς Νέας Υόρκης», «Ουάσιγκτον Ποστ», «Guardian» και «Wired», καταγράφοντας τις εμπειρίες από τη γεωμετρική αύξηση της τηλεργασίας για πολλά επαγγέλματα στον τομέα των υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένου και του δικού τους), διαπίστωσαν έκρηξη κερδών σε ένα «νέο» κομμάτι της αγοράς: Τις εταιρείες λογισμικού, προγραμμάτων και εφαρμογών για υπολογιστές και κινητά.

Αυτές, σε πρώτη φάση, διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) Σε εκείνες που προσφέρουν υπηρεσίες προς τους εργοδότες ώστε να εξασφαλίσουν την απερίσπαστη εργασία και ...αφοσίωση του εργαζόμενου στο υποτίθεται συμφωνημένο ωράριο εργασίας. β) Σε εκείνες που απευθύνονται στους εργαζόμενους, προσφέροντας «ασπίδα» προστασίας από το αδιάκριτο βλέμμα του αφεντικού - «Μεγάλου Αδελφού» που ξαφνικά δεν απέκτησε πρόσβαση μόνο στην εργασιακή ζωή των υπαλλήλων του, αλλά και σε ένα κομμάτι της ιδιωτικής ζωής μέσω παρακολούθησης της δραστηριότητάς του, μέσω εφαρμογών τηλεδιάσκεψης.

Η «έκρηξη» ζήτησης για υπηρεσίες και προς τις δύο κατηγορίες υπηρεσιών ήταν πρωτοφανής, ακόμη και για τα δεδομένα των ΗΠΑ που χρόνια τώρα έχουν θεσπίσει διάφορες ελαστικές μορφές απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένης της τηλεργασίας.

Ο «Μεγάλος Αδελφός» της εργοδοσίας

Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» σε διάφορα ρεπορτάζ που δημοσίευσαν από τον περασμένο Απρίλη, Μάη έως σήμερα, καταγράφουν τριπλάσια ζήτηση σε υπηρεσίες εταιρειών λογισμικού που απευθύνονται σε εργοδότες. Στην κορυφή της πυραμίδας ζήτησης βρίσκονται εταιρείες όπως οι: «Time Doctor», «ActivTrak», «StaffCop», «HubStaff», «TeraMind» και elorus.com, η οποία δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα προσφέροντας ειδικά για την εγχώρια αγορά υπηρεσία παρακολούθησης του χρόνου του εργαζόμενου (employee time tracking). Μάλιστα, σε μία προσπάθεια οι υπηρεσίες της «Elorus» να εμφανιστούν «βοηθητικές» και «χρήσιμες» και για τους εργαζόμενους, διαβεβαιώνει πως με την καταγραφή του χρόνου χρήσης on-line σε υπολογιστές και κινητά, οι υπάλληλοι «δεν θα χάσουν ούτε λεπτό εργασίας».

Τι προσφέρουν οι εταιρείες στους εργοδότες; Σχεδόν τα πάντα! Η «Time Doctor», για παράδειγμα, έχει πρόσβαση σχεδόν σε όλα τα δεδομένα του υπολογιστή του εργαζόμενου. Ανά δέκα λεπτά φωτογραφίζει την οθόνη του υπολογιστή, ώστε να αποτυπώνει το στιγμιότυπο δραστηριοτήτων του και μπορεί μέσω κάμερας να τους φωτογραφίζει ανά δεκάλεπτο για να εξασφαλίζει πως βρίσκονται στη θέση τους...

Το λογισμικό της εταιρείας με το εύσχημο όνομα «TeamViewer» («Θεατής ομάδας») προσφέρει στον εργοδότη πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα του υπολογιστή του εργαζόμενου.

Η γνωστή πλατφόρμα τηλεδιασκέψεων «Zoom» στην επί πληρωμή εκδοχή της διαθέτει δυνατότητα ανίχνευσης της προσοχής του ατόμου που βρίσκεται μπροστά στην κάμερα (attention tracking), ώστε να εξασφαλιστεί ότι είναι διαρκώς απερίσπαστος σε αυτά που εμφανίζονται μπροστά στην οθόνη του (με διάλειμμα το πολύ 30 δευτερόλεπτα).

Η εφαρμογή «HubStaff», με το σύνθημα «Ξόδεψε λιγότερο χρόνο παρακολουθώντας και περισσότερο χρόνο στην παραγωγικότητα», προσφέρει έλεγχο του χρόνου χρήσης του εργαζόμενου σε υπολογιστές και κινητά, κάνοντας χρήση του γεωγραφικού εντοπισμού θέσης. «Μάθε πού δουλεύει ο καθένας», λέει απευθυνόμενη στον εργοδότη.

Η democompany.teramind.co προσφέρει τη συνεχή παρακολούθηση του εργαζόμενου σε πραγματικό χρόνο, αλλά και δυνατότητα παρακολούθησής του «μπρος και πίσω στο χρόνο», με βάση λεπτομερή αρχεία δεδομένων που αποθηκεύονται στον υπολογιστή. Υπόσχεται επίσης «βελτίωση της παραγωγικότητας» (από την ασφυκτική παρακολούθηση του υπαλλήλου) και προστασία... «κλοπής προσωπικών δεδομένων» (πέρα από αυτά που βάζουν στο χέρι η ίδια η εταιρεία και ο εργοδότης στο όνομα μεγιστοποίησης του κέρδους). Μέσω του προγράμματος «teramind» ο εργοδότης αποκτά πρόσβαση και στους λογαριασμούς που έχει ο υπάλληλος σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Στην ιστοσελίδα clockify.me/blog διαφημίζει τους βασικούς τρόπους, μεθόδους και εξελίξεις της τεχνολογίας που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να παρακολουθήσει στενά την απόδοση, την ποιότητα δουλειάς και την αποτελεσματικότητα των υπαλλήλων, ώστε «οι μάνατζερ να αποφασίζουν με ακρίβεια δεδομένων για τους μισθούς, τις αποδοχές, τις αποζημιώσεις αλλά και τις απολύσεις των υπαλλήλων». «Ετσι θα μάθετε εάν οι εργαζόμενοι είναι αξιόπιστοι», αναφέρεται σε άλλο σημείο, επικαλούμενη την έκθεση της εξειδικευμένης ιστοσελίδας «Comparably», «που διαπίστωσε ότι το 30% των εργαζομένων "ψεύδεται" σε σχέση με το τι πραγματικά κάνει εν ώρα εργασίας».

Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται και στην περίπτωση της τηλεργασίας πως οι εργοδότες (ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες εταιρείες, πολυεθνικές - μονοπώλια) βγάζουν από τη μύγα ξίγκι, καθώς προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την απόδοση αξιοποιώντας το παραμικρό δευτερόλεπτο εργασιακού χρόνου. Στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, πολύ περισσότερο σήμερα, ο εργαζόμενος συχνά αντιμετωπίζεται ως «πολυεργαλείο».

Αναζητώντας «ασπίδα»

Οι εργαζόμενοι μπροστά σε όλα αυτά συχνά νιώθουν ανυπεράσπιστοι. Βρίσκονται εκτεθειμένοι στις απαιτήσεις του εργοδότη για ηλεκτρονική παρακολούθηση κατά τις ώρες δουλειάς από το σπίτι, μέχρι να συνειδητοποιήσουν αργά ή σύντομα την τεράστια παραβίαση της ιδιωτικότητας που υφίστανται. Εκεί έρχονται να τους πουλήσουν προστασία εταιρείες με εφαρμογές και προγράμματα «ασπίδας προστασίας από τους εργοδότες». Προτείνουν προγράμματα που ξεγελούν τις εφαρμογές παρακολούθησης της εργασίας, όπως π.χ. το πρόγραμμα «Presence Schedule». Η συγκεκριμένη εταιρεία φέρεται πως τριπλασίασε τις πωλήσεις μέσα σε ελάχιστους μήνες στις ΗΠΑ από τα μέτρα καραντίνας τον περασμένο Μάρτη λόγω πανδημίας.

Αν κάτι τελικά επιβεβαιώνεται είναι ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε άλλο παρά χειροτέρευση των όρων εργασίας, βάθεμα της εκμετάλλευσής τους από τους καπιταλιστές. Οι δυνατότητες που δίνει η νέα τεχνολογία, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μετατρέπονται σε νέα δεινά σε βάρος τους.

Ομως, όλες αυτές οι δυνατότητες σε μια κοινωνία που κουμάντο κάνουν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, όπου έχει καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στον σοσιαλισμό, θα μπορούν να τεθούν στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους.


Δ.

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Οι «πράσινοι» σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων

Εκδήλωση του Συντονιστικού για τις επιπτώσεις της καύσης απορριμμάτων και της «απολιγνιτοποίησης»

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Την Τρίτη 22 Σεπτέμβρη, το Συντονιστικό Σωματείων και Φορέων Δυτικής Μακεδονίας ενάντια στην «απολιγνιτοποίηση» πραγματοποίησε εκδήλωση με τίτλο «Απολιγνιτοποίηση και καύση απορριμμάτων: Οι επιπτώσεις στην υγεία του λαού και στο περιβάλλον» στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας.

Στην εκδήλωση, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου της περιοχής, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τον αντιλαϊκό «οδοστρωτήρα» της «απολιγνιτοποίησης», μίλησαν ο Βασίλης Μπαλτίκας, πολιτικός μηχανικός και μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, εκπρόσωπος του Συντονιστικού ενάντια στην καύση απορριμμάτων στην «ΤΙΤΑΝ», και ο Νίκος Γεωργακόπουλος, γραμματέας του ΔΣ του ΣΕΕΕΝ Δυτ. Μακεδονίας.

Με την εκδήλωση αυτή, οι φορείς που απαρτίζουν το Συντονιστικό επιδίωξαν να ενημερώσουν, να αφυπνίσουν και να προετοιμάσουν τους εργαζόμενους και τον λαό απέναντι στα εφιαλτικά σενάρια που διακινούνται τα τελευταία χρόνια για την προώθηση των σχεδιασμών της καύσης απορριμμάτων στη Δυτική Μακεδονία. Σχεδιασμοί σχετικά με τους οποίους οι φήμες, αλλά και διεργασίες, φανερές ή και παρασκηνιακές φούντωσαν όταν άρχισε η σημερινή κυβέρνηση να προωθεί τη λεγόμενη «απολιγνιτοποίηση» στην περιοχή, ως συνέχεια της πολιτικής της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας που ακολούθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Οπως τονίστηκε και από τους ομιλητές, το σχέδιο της «απολιγνιτοποίησης» και οι άλλοι επικίνδυνοι σχεδιασμοί που συμπεριλαμβάνονται και προωθούνται σε αυτό αποτελούν ενιαίο και αδιαίρετο μέτωπο για τους φορείς και τα εργατικά σωματεία.

Κριτήριο η εξασφάλιση της κερδοφορίας και όχι η προστασία του περιβάλλοντος

Ο Νίκος Γεωργακόπουλος στάθηκε, μεταξύ άλλων, στη σύνδεση του σχεδίου για την «απολιγνιτοποίηση» της Δυτικής Μακεδονίας με τα προωθούμενα σχέδια της καύσης απορριμμάτων στην περιοχή, ως άνοιγμα ενός ακόμα πεδίου κερδοφορίας για το κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στη λεγόμενη «πράσινη οικονομία».

«Καύση απορριμμάτων», είπε, μεταξύ άλλων, «ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών συνθέτουν το παζλ της διαμόρφωσης στη Δυτική Μακεδονία ενός θαλάμου αερίων με επικίνδυνες επιπτώσεις για την υγεία του λαού μέσα από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, την αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής, την ισοπέδωση των ορεινών όγκων και τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, βοσκοτόπων κ.λπ.».

Αναφέρθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του γενικού διευθυντή της «Διαχείρισης Απορριμμάτων Δυτικής Μακεδονίας ΑΕ» (ΔΙΑΔΥΜΑ), πως «με πρωτοβουλία του προέδρου του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Κεντρικής Μακεδονίας, γίνονται συζητήσεις για τη δημιουργία στο Νότιο Πεδίο ενός εργοστασίου καύσης υπολειμμάτων που θα παράγει ηλεκτρική ενέργεια και στο οποίο θα μετέχουν η Κεντρική Μακεδονία, η Ηπειρος, η Δυτική Μακεδονία, ενδεχομένως η Λάρισα και η Κέρκυρα. Προτάθηκε η Κοζάνη, διότι είναι κεντροβαρές το σημείο ως προς την Εγνατία Οδό», όπως και άλλα δημοσιεύματα που αποκάλυψαν πως η ΔΕΗ και άλλες επιχειρήσεις δεν έχουν κρύψει ότι η καύση απορριμμάτων είναι μέσα στα «εναλλακτικά σενάρια» που επεξεργάζεται για την εποχή μετά τον λιγνίτη στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης, τονίζοντας:

«Θέλουν οι σημερινοί σταθμοί, που σταδιακά θα κατεβάζουν ρολά, να αποτελούν εν δυνάμει υποδοχείς αντίστοιχων επενδύσεων, όπως και η υπό κατασκευή μονάδα "Πτολεμαΐδα 5", που είναι η τελευταία από τις λιγνιτικές μονάδες που θα σβήσουν και για την οποία η διοίκηση της ΔΕΗ έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αξιοποιήσει - μεταξύ άλλων - και τις τεχνολογίες ανάκτησης Ενέργειας από σκουπίδια».

«Η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων και η επικίνδυνη καρκινογόνος καύση απορριμμάτων αποτελούν βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης της ΝΔ», συνέχισε, «προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα θησαυρίζουν εις βάρος των λαϊκών αναγκών».

Στη συνέχεια, τόνισε πως οι «πράσινες ευαισθησίες» της ΕΕ και των ελληνικών αστικών κομμάτων δεν έχουν να κάνουν με κάποια φιλοπεριβαλλοντική πολιτική, αλλά με τη στήριξη των ομίλων των «πράσινων» επενδύσεων για την εξασφαλισμένη κερδοφορία τους σε βάρος των εργαζομένων.

«Οι "πράσινες" διακηρύξεις στο Master Plan εκτός των άλλων είναι "αέρας κοπανιστός"», είπε χαρακτηριστικά, «καθώς την ίδια στιγμή που κλείνουν σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες με μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε ολόκληρη την Ελλάδα, όπως π.χ. ο ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου, ο ΑΗΣ Μελίτης, ο ΑΗΣ Μεγαλόπολης και η πιο υπερσύγχρονη μονάδα στην Ευρώπη ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας V, δημιουργούνται μονάδες παραγωγής ηλεκτρενέργειας με καύση απορριμμάτων, συντηρούνται με ευρωενωσιακή "κάλυψη" οι υγειονομικές βόμβες των χωματερών σε Αττική και άλλες περιοχές».

Συνοψίζοντας, ανέφερε πως τα αποτελέσματα σε γενικούς άξονες θα περιλαμβάνουν την αύξηση της ήδη μεγάλης ενεργειακής φτώχειας του λαού, την εκτίναξη των τιμολογίων ρεύματος και θέρμανσης, την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας με την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, την αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας που σε κρίσιμες καταστάσεις θα αποβεί μοιραία.

Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση της «απολιγνιτοποίησης»

Ειδική αναφορά έκανε στην προσπάθεια ενσωμάτωσης των λαϊκών αντιδράσεων και καλλιέργειας της αυταπάτης πως μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση της «απολιγνιτοποίησης» από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και τα στελέχη τους στην Τοπική Διοίκηση, με προκάλυμμα την «αλληλέγγυα οικονομία» και τις ενεργειακές κοινότητες.

«Οι ενεργειακές κοινότητες», τόνισε, «που νομοθετήθηκαν από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ψήφο της ΝΔ, προωθούνται συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Το νομικό τους πλαίσιο αποσκοπεί στη διευκόλυνση επενδύσεων στον τομέα των ΑΠΕ, για επιχειρηματίες του Τουρισμού, επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ή επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στον αγροτοδιατροφικό τομέα και φυσικά την Τοπική Διοίκηση και των δύο βαθμίδων. Αποτελούν ακόμα ένα "όχημα" κερδοφορίας του κεφαλαίου και εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων για την προώθηση της "απελευθέρωσης" της αγοράς Ενέργειας γενικά, με ειδικό στόχο την ενίσχυση του μεριδίου των ΑΠΕ στο συνολικό ενεργειακό μείγμα».

Τα προβλήματα δεν μπορούν να τα λύσουν κυβερνήσεις - ΕΕ που τα δημιούργησαν

Ο Βασίλης Μπαλτίκας αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στον αγώνα των σωματείων και μαζικών φορέων σε Βόλο και Θεσσαλονίκη ενάντια στην καρκινογόνο καύση απορριμμάτων, αλλά και γενικά στην πολιτική της ΕΕ και των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων, σχετικά με το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, τονίζοντας ότι αυτός καθορίζεται γενικά από τη φάση στην οποία βρίσκεται η καπιταλιστική οικονομία, από τους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους, αλλά και το άνοιγμα νέων πεδίων για επενδύσεις.

Ειδικά για τον τομέα των στερεών αποβλήτων, τόνισε πως την τελευταία δεκαετία, «πέρα από πεδίο άντλησης υψηλών κερδών για τους κατασκευαστικούς ομίλους (που εμπλέκονται στην κατασκευή και διαχείριση των διάφορων σχετικών υποδομών), έχει αναδειχθεί και σε σημαντικό παράγοντα υποβοήθησης της προσπάθειας των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη μείωση της εξάρτησης από εξωτερικές πηγές σε Ενέργεια και πρώτες ύλες».

Πρόσθεσε πως η κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, εξήγγειλε τη συνέχιση και εμβάθυνση της ίδιας πολιτικής για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Από τις πρώτες μέρες της και αξιοποιώντας το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται πίσω από τους στόχους της ΕΕ, ανακοίνωσε την προώθηση συμβάσεων ΣΔΙΤ για τη διαχείριση απορριμμάτων, αξίας 700 εκατ. ευρώ, χρηματοδοτούμενα από το τρέχον ΕΣΠΑ και με χρονικό ορίζοντα το τέλος του 2021. Το συνολικό σχετικό κονδύλι ήταν 930 εκατ. ευρώ, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να έχει προχωρήσει στη «συμβασιοποίηση» των 230 εκατομμυρίων.

«Το συμπέρασμα που βγαίνει», συνέχισε, «είναι πως το κρίσιμο ζήτημα της διαχείρισης απορριμμάτων δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια αυτών που το δημιουργούν, δηλαδή στους μονοπωλιακούς ομίλους που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας και τις κυβερνήσεις τους. Το σύστημά τους οξύνει τα προβλήματα με διαφορετικό τρόπο σε κάθε του φάση.

Η άναρχη παραγωγή με σκοπό το κέρδος ρίχνει στην αγορά προϊόντα που ενδέχεται να μην πουληθούν, προϊόντα με υπολογισμένο από πριν χρόνο αχρήστευσης, διογκώνοντας έτσι τον όγκο των απορριμμάτων. Ταυτόχρονα, ο σχεδιασμός διαχείρισης των απορριμμάτων ευθυγραμμίζεται σε κάθε φάση με τους γενικούς στόχους των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους - συλλογικού καπιταλιστή με κριτήριο πάντα την κερδοφορία τους».

Δεν διαλέγουμε αν θα μας πνίξουν τα σκουπίδια ή τα δηλητηριώδη καυσαέρια

Καταλήγοντας, σημείωσε πως «δεν έχουμε την πολυτέλεια στον 21ο αιώνα να διαλέξουμε αν θα πεθάνουμε από τον καρκίνο που προκαλεί η καύση των απορριμμάτων ή άλλων τοξικών καυσίμων. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διαλέξουμε αν θα μας πνίξουν τα σκουπίδια ή τα δηλητηριώδη καυσαέρια των κλιβάνων. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να φορτωθούμε το κόστος της παράδοσης της διαχείρισης απορριμμάτων στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας. Δεν είναι λογικό, η εκρηκτική ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και σε αυτόν τον τομέα να υποτάσσεται στην ανορθολογική τους διαχείριση, αντί για την ολοκληρωμένη και πραγματικά ορθολογική διαχείριση απορριμμάτων προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, η οποία πρέπει να ξεκινάει από τη μείωσή τους.

(...) Δεν είναι ουτοπία η διεκδίκηση τέτοιων αιτημάτων. Αντίθετα, είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς πως μπορεί να συμβιβαστεί το κυνήγι του επιχειρηματικού κέρδους με την αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων και η ανάθεση της λύσης του σε αυτούς που το δημιουργούν. Πόσο μάλλον όταν έχουν συμφέρον από τη διαιώνισή του. Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν κανένα τέτοιο συμφέρον και με σύμμαχό τους την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορούν να το λύσουν. Πάνω από όλα όμως έχουν και τη δύναμη να εφαρμόσουν το δίκιο τους, γιατί όπως λέει και το σύνθημα: "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!"».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ