Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διαβάστε σήμερα στην ενότητα «Διεθνή και Οικονομία»:
  • ΗΠΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Οι διατλαντικές σχέσεις «δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες»
  • Διδακτικά συμπεράσματα από τη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τις οδικές μεταφορές
ΗΠΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Οι διατλαντικές σχέσεις «δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες»

Από την Ενέργεια έως το εμπόριο και τις γεωπολιτικές «προτεραιότητες», τα μέτωπα της αντιπαράθεσης ολοένα οξύνονται

Copyright 2019 The Associated

«

Οσοι πιστεύουν ότι με έναν Δημοκρατικό Πρόεδρο όλα στη διατλαντική εταιρική σχέση θα είναι όπως ήταν κάποτε, υποτιμούν τις διαρθρωτικές αλλαγές». Αυτή η δήλωση του Γερμανού ΥΠΕΞ, Χάικο Μάας, αποδίδει το εύρος και το βάθος της «κρίσης» στις ευρωατλαντικές σχέσεις και μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων, ΗΠΑ και Γερμανίας, οι οποίες επηρεάζονται αναπόφευκτα από τις «τεκτονικές» παγκόσμιες αλλαγές, δηλαδή την άνοδο της Κίνας και τη μετατόπιση του παγκόσμιου «κέντρου βάρους» προς την Ασία.

Τα μέτωπα στη διάσταση ή και τη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια: Το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας σε βάρος των ΗΠΑ, η πυρηνική συμφωνία για το Ιράν, την οποία θέλουν να διατηρήσουν Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Κίνα, Ρωσία, ο ρωσικός αγωγός «Nord Stream 2» που θα καταλήγει στη βόρεια Γερμανία, ο μη αποκλεισμός της κινεζικής «Huawei» από την κατασκευή του γερμανικού 5G δικτύου, η αντιμετώπιση της Κίνας, οι προτεραιότητες και η «συνεννόηση» στο ΝΑΤΟ, η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν από τις βάσεις τους στη Γερμανία χιλιάδες στρατιώτες.

Η γερμανική κυβέρνηση έχει διατυπώσει επανειλημμένα την πεποίθηση πως όλα τα παραπάνω δεν σχετίζονται με τη σημερινή κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ και πως οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιες, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών τον ερχόμενο Νοέμβρη.

Παράλληλα, «οι διατλαντικές σχέσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές, παραμένουν σημαντικές και εργαζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι θα έχουν μέλλον», σύμφωνα με τον Γερμανό ΥΠΕΞ, αλλά «με τον τρόπο που είναι τώρα, δεν πληρούν πλέον τις απαιτήσεις που έχουν και οι δύο πλευρές». Σε κάθε περίπτωση, «ακόμη αυτά που μας συνδέουν με τις ΗΠΑ είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ακόμα κι αν οι σχέσεις μας είναι αρκετά περίπλοκες αυτήν τη στιγμή».

Στο στόχαστρο Ρωσία - Κίνα

Τελευταίο «επεισόδιο» στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Γερμανία είναι η αποχώρηση 11.900 Αμερικανών στρατιωτών από τις περίπου 34.550 που βρίσκονται εκεί, κίνηση που παρουσιάστηκε και στους συμμάχους του ΝΑΤΟ.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε προαναγγείλει τη μετακίνηση στρατευμάτων στα μέσα Ιούνη, ασκώντας έντονη κριτική στη Γερμανία για χαμηλές «αμυντικές δαπάνες - εισφορές» στο ΝΑΤΟ και για την κατασκευή του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2», υπογραμμίζοντας την αντίφαση η Γερμανία να «πληρώνει δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία για να αγοράσει Ενέργεια (...) και έπειτα υποτίθεται ότι θα τους υπερασπιστούμε από τη Ρωσία...». Σε νεότερες δηλώσεις του, ο Τραμπ είπε χαρακτηριστικά: «Βαρεθήκαμε να είμαστε τα κορόιδα. Μειώνουμε τις δυνάμεις μας επειδή δεν πλήρωναν».

Πάντως η κίνηση είναι μελετημένη και ενταγμένη στην ευρύτερη αμερικανική στρατηγική: «Η εγκεκριμένη πρόταση (...) θα αυξήσει επίσης την αποτροπή εναντίον της Ρωσίας, θα ενισχύσει το ΝΑΤΟ, θα καθησυχάσει τους συμμάχους, θα βελτιώσει τη στρατηγική ευελιξία των ΗΠΑ και την επιχειρησιακή διοίκηση του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη», εξήγησε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ.

Από τους 11.900 οι 5.600 θα μεταφερθούν σε Πολωνία, Βέλγιο και Ιταλία, στο πλαίσιο ευρύτερων κινήσεων ενίσχυσης της νοτιοανατολικής πτέρυγας των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών δυνάμεων απέναντι στη Ρωσία. Περίπου 6.400 άλλοι θα επιστρέψουν στις ΗΠΑ για να αναλάβουν ρόλους συμμετοχής ή υποστήριξης σε διάφορες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις που δεν θα αφορούν μόνο την Ευρώπη ή τη Μέση Ανατολή (όπως ήταν ο κεντρικός ρόλος της EUCOM).

Σύμφωνα με δύο ανώτερους αξιωματούχους του Πενταγώνου, η αναδιάταξη προβλέπει και μεταφορά στρατιωτών σε πρώην σοβιετικές χώρες στην Κεντρική Ασία ή τις Βαλτικές χώρες ως «ένα σαφές μήνυμα» στη Ρωσία. Μερικά από αυτά τα στρατεύματα θα σταθμεύσουν σε μόνιμη βάση, αλλά η πλειοψηφία θα αναπτύσσεται εκ περιτροπής, ανέφεραν οι αξιωματούχοι, τονίζοντας πως αυτό προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία και είναι πιο απρόβλεπτο και πιο αποσταθεροποιητικό για τη Ρωσία.

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο, είπε ακόμη ότι η αποχώρηση σχετίζεται με την αντιμετώπιση της κινεζικής απειλής και «θα φροντίσουμε να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε τις κινεζικές ένοπλες δυνάμεις».

Πιο «ανεξάρτητη» σε ασφάλεια, τεχνολογία, εμπόριο

Για ακόμη μια φορά, ο Χ. Μάας αναφέρθηκε στην ανάγκη η ΕΕ να ενισχύσει τον στρατιωτικό και γεωπολιτικό της ρόλο, στον λεγόμενο «ευρωπαϊκό πυλώνα στο ΝΑΤΟ»: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να μην είναι πλέον η προστατευτική ασπίδα της Ευρώπης που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα για την ασφάλειά μας, ότι πρέπει να υπάρχει ένας ευρωπαϊκός πυλώνας στο ΝΑΤΟ (...) Δεν θέλω η Ευρώπη να γίνει στρατιωτικά ανεξάρτητη. Θέλω να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας για την ασφάλεια μαζί με τις ΗΠΑ ως σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Ούτε μπορώ να φανταστώ ότι οι ΗΠΑ έχουν μακροπρόθεσμο συμφέρον να διαχωρίσουν από την Ευρώπη από την άποψη της πολιτικής ασφάλειας (...) Δεν μπορούμε να καλύψουμε το κενό που υπάρχει όπου αποσύρονται οι ΗΠΑ. Εχουμε ήδη αναλάβει μεγάλη ευθύνη, π.χ. στην Αφρική, ειδικά στο Σαχέλ, καθώς και στο Αφγανιστάν».

Η γερμανική κυβέρνηση «εργάζεται» επίσης να ενισχύσει την «κυριαρχία» της ΕΕ, ώστε η ιμπεριαλιστική ένωση να γίνει πιο ανεξάρτητη και πιο ανθεκτική έναντι της Κίνας, αλλά και των ΗΠΑ: «Η Ευρώπη πρέπει να τοποθετηθεί ως ενότητα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό ισχύος», απαιτεί ο Μάας, προσθέτοντας ότι «απαιτείται ασταμάτητη ανάλυση των στρατηγικών μας εξαρτήσεων - στην τεχνολογία, στην ασφάλεια, στο εμπόριο, στο νόμισμα». Επίσης για τον σοσιαλδημοκράτη Γερμανό ΥΠΕΞ, η ΕΕ πρέπει να μειώσει την εξάρτησή της από την Κίνα, π.χ. στην προμήθεια φαρμάκων, αλλά και στην ψηφιοποίηση, στην κατασκευή του δικτύου 5G.

Ταυτόχρονα, πρέπει «να σκεφτούμε πώς μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα τις συγκρούσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη στο μέλλον, ακόμη και χωρίς τις ΗΠΑ», συμπλήρωσε ο Γερμανός ΥΠΕΞ, κάτι που περιλαμβάνει όχι μόνο έναν «στρατηγικό διάλογο» ασφάλειας και άμυνας ή την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας στην ΕΕ, αλλά και «περαιτέρω ανάπτυξη και συντονισμό των αμυντικών πρωτοβουλιών» της Ενωσης.

Μηχανισμός απέναντι στις (αμερικανικές) κυρώσεις

Παράλληλα, η ΕΕ «εργάζεται για να ενισχύσει τις δυνατότητές της για επιβολή και εφαρμογή κυρώσεων», όπως αναφέρει η γερμανική προεδρία (από 1η Ιούλη) στις προτεραιότητές της με σαφή στόχο την αμερικανική πολιτική.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, μετά την αποχώρησή της από την πυρηνική συμφωνία για το Ιράν, έχει επιβάλει κυρώσεις σε ευρωπαϊκές εταιρείες που επενδύουν και έχουν εμπορικές συναλλαγές με το Ιράν, προκαλώντας σημαντικά εμπόδια στην οικονομική και γεωπολιτική διείσδυση γερμανικών, γαλλικών, βρετανικών κ.ά. ομίλων.

Παρά τις προσπάθειες - μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα - να παρακαμφθεί το δολάριο στις οικονομικές συναλλαγές στο Ιράν, «στον αγώνα εξουσίας για την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, αποδείχθηκε ότι Βερολίνο και Βρυξέλλες δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις εξωεδαφικές κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Τεχεράνης. Με αυτόν τον τρόπο, έχουν χάσει (σ.σ. έδαφος) στον παγκόσμιο αγώνα εξουσίας στη Μέση Ανατολή», επισημαίνεται στον γερμανικό Τύπο.

Αμερικανικές κυρώσεις επιβλήθηκαν επίσης τον περασμένο Δεκέμβρη σε ορισμένες εταιρείες που συμμετέχουν στην κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Nord Stream 2», ενώ μέσα στον Ιούλη Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί βουλευτές κατέθεσαν νέο νομοσχέδιο «περί προστασίας της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης» (PEESCA), το οποίο επεκτείνει τις κυρώσεις θέτοντας νέα εμπόδια στην ολοκλήρωση του αγωγού. Το νομοσχέδιο αναμένεται να εγκριθεί τον Σεπτέμβρη.

Ιδιαίτερα πλήττονται τα γερμανικά συμφέροντα, αν και στην κατασκευή του «Nord Stream 2» συμμετέχουν αρκετοί ευρωπαϊκοί όμιλοι. Ομως στο πλαίσιο της γερμανορωσικής συνεργασίας η θυγατρική του γερμανικού κολοσσού χημικής βιομηχανίας BASF, η «Wintershall Dea», προβλέπεται να έχει άμεση πρόσβαση σε πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της Σιβηρίας, κάτι που δίνει τη δυνατότητα στη γερμανική εταιρεία Ενέργειας να γίνει «Ευρωπαίος πρωταθλητής».

Εκτός από τη σοβαρή οικονομική ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η αποτυχία του «Nord Stream 2», θα ήταν και μια ακόμη σοβαρή πολιτική «ήττα» για τη Γερμανία και την ΕΕ «στον αγώνα για παγκόσμια δύναμη». Αυτή η αδυναμία θα αναγκάζει την ΕΕ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να περιμένουν από τις ΗΠΑ να υποχωρήσουν σε περίπτωση αντικρουόμενων συμφερόντων, π.χ. για το δίκτυο 5G και την κινεζική «Huawei», σε ενδεχόμενη επιβολή περαιτέρω κυρώσεων κατά της Ρωσίας ή της Κίνας.

Ετσι η γερμανική κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι της γερμανικής οικονομίας πιέζουν για αντίμετρα από την ΕΕ, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ανακοινώσει ότι εργάζεται πάνω σε έναν μηχανισμό που θα μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο «την επίδραση των εξωεδαφικών κυρώσεων που επιβάλλουν τρίτες χώρες».


Ε. Μ.

Διδακτικά συμπεράσματα από τη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τις οδικές μεταφορές

Eurokinissi

Η συζήτηση και ψήφιση, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του λεγόμενου «Πακέτου Κινητικότητας», δηλαδή τριών Κανονισμών (σε αντίθεση με τις Οδηγίες οι Κανονισμοί έχουν άμεση ισχύ στα κράτη - μέλη και δεν χρειάζονται επικύρωση από τα εθνικά Κοινοβούλια) που μεταξύ άλλων αφορούν και ορισμένα θέματα σχετικά με το ωράριο εργασίας, το χρόνο και τις συνθήκες ανάπαυσης των οδηγών φορτηγών που εκτελούν διασυνοριακές μεταφορές, προσφέρει μια σειρά από χρήσιμα συμπεράσματα συνολικά στους εργαζόμενους στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου Μεταφορές και Τουρισμός αποτελούν κύριους μοχλούς της καπιταλιστικής της ανάπτυξης.

Συμπεράσματα που αφορούν τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων στην ΕΕ, πώς τα συμφέροντά τους προωθούνται από τα όργανά της και τις πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο, το κριτήριο «κόστους - οφέλους» ως βασικό κριτήριο της νομοθεσίας της ΕΕ, αλλά και πώς πλασάρονται η «πράσινη ανάπτυξη» και διάφορα άλλα επιχειρήματα με «φιλολαϊκό» δήθεν περιτύλιγμα για να δικαιολογήσουν τα πιο βάρβαρα αντεργατικά μέτρα.

Μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί και διαγωνισμός εκμετάλλευσης

Το πακέτο των κανονισμών αποσκοπεί ουσιαστικά στην πλήρη απελευθέρωση της εσωτερικής καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ στον κλάδο των χερσαίων διασυνοριακών μεταφορών εμπορευμάτων, με την επιβολή κοινών κανόνων σε όλα τα κράτη - μέλη της. Βασικός παράγοντας που καθορίζει την κερδοφορία των επιχειρήσεων του κλάδου είναι ο βαθμός εκμετάλλευσης των μισθωτών οδηγών των μεταφορικών οχημάτων. Οι οδηγοί φορτηγών που εκτελούν διασυνοριακές μεταφορές εμπορευμάτων αποτελούν ένα από τα πιο σκληρά εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης. Εργάζονται κυριολεκτικά με κίνδυνο ζωής, σε απαράδεκτες συνθήκες εντατικοποίησης (βλ. νυχτερινή οδήγηση) υπό τη διαρκή απειλή της απόλυσης, με ατελείωτες ώρες στο τιμόνι, πολυήμερες απουσίες από τις οικογένειές τους, με εξευτελιστικούς μισθούς, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, αναλαμβάνοντας την αστική και ποινική ευθύνη των εργοδοτών που με πιέσεις και εκβιασμούς τούς «φορτώνουν» τις δικές τους παραβιάσεις ωραρίων οδήγησης - εργασίας, υπέρβαρα φορτία κ.ά. Το νέο πακέτο κανονισμών πάνω σε αυτήν την πραγματικότητα εισάγει ορισμένα στοιχειώδη αυτονόητα ζητήματα, όπως διαλείμματα από την οδήγηση, ρεπό ανά 2 και 4 βδομάδες, να μην παραμένει ο οδηγός εκτός της χώρας καταγωγής του πάνω από 8 βδομάδες, εβδομαδιαία ανάπαυση εκτός καμπίνας οχήματος. Επίσης εισάγει ορισμένες ρυθμίσεις στην έννοια του αποσπασμένου οδηγού, στους διασυνοριακούς ελέγχους και ηλεκτρονικούς ταχογράφους, με την ευθύνη όμως να βαραίνει τον οδηγό και όχι τον εργοδότη, παρά τις δεδομένες ψηφιακές δυνατότητες που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες για κάτι τέτοιο. Το «πακέτο» διατηρεί συνολικά τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, χωρίς επαρκείς περιόδους ανάπαυσης, σε άθλιες συνθήκες μέσα στα οχήματα. Είναι πραγματική κοροϊδία τα ευχολόγια για χώρους στάθμευσης με ανθρώπινες συνθήκες ανάπαυσης και ύπνου, αφού κανείς δεν υποχρεώνεται να φτιάξει τέτοιους χώρους. Ακόμη, καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει ώστε οι ώρες αναμονής των οδηγών σε διόδια, τελωνεία, συνοριακούς σταθμούς, λιμάνια κ.λπ. να θεωρούνται εργάσιμος χρόνος, ενώ με απύθμενο θράσος θεσπίζεται ότι οι ώρες που περνάνε οι οδηγοί κατά τη μεταφορά των φορτηγών τους με πλοία ή τρένα θεωρούνται ώρες ανάπαυσης!

Αυτά τα μέτρα προβάλλονται ως τάχα φιλεργατική πολιτική της ΕΕ. Ομως, αυτά ακριβώς που η ΕΕ ορίζει ως «ελάχιστα» με βάση τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Πυλώνα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων» όχι μόνο δεν αλλάζουν τη γενική κατεύθυνση, αλλά την κάνουν και πιο εύπεπτη γι' αυτό και επικίνδυνη. Ακόμη και αυτά όμως τα ελάχιστα μέτρα προστασίας των δικαιωμάτων, της ζωής και της ασφάλειάς τους, που με σκληρούς αγώνες έχουν πετύχει, μένουν στα χαρτιά κάτω από τις απροκάλυπτες εργοδοτικές αυθαιρεσίες και εκβιασμούς.

Δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό βέβαια γιατί γύρω από το ζήτημα αυτό έχουν ξεσπάσει εδώ και χρόνια έντονοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους που εδρεύουν στα κράτη - μέλη της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Ρουμανία, Βουλγαρία κ.ά.) και στους αντίστοιχους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Οι όμιλοι των κρατών - μελών της Ανατ. Ευρώπης, μικρότεροι κατά κανόνα σε μέγεθος από τους ανταγωνιστές τους, στηρίζουν περισσότερο απ' αυτούς το «ανταγωνιστικό πλεονέκτημά» τους στους άθλιους μισθούς και τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας των οδηγών, κάτι που τα αντίπαλα μονοπώλια του κλάδου θεωρούν «αθέμιτο ανταγωνισμό».

Οι δε μεγαλύτεροι όμιλοι της κεντροδυτικής Ευρώπης με περισσότερα οχήματα και προσωπικό, με γεωγραφικά πλεονεκτήματα μικρότερων αποστάσεων των δρομολογίων τους, μπορούν να διαχειριστούν ευκολότερα, χωρίς να πλήττεται η κερδοφορία τους, την καθιέρωση ελάχιστων προδιαγραφών για την εργασία των οδηγών, βλέποντας ως ευκαιρία να εκτοπίσουν έτσι τις επιχειρήσεις της Ανατ. Ευρώπης που δεν έχουν αυτές τις προϋποθέσεις.

Αυτή είναι η σκληρή αντεργατική πραγματικότητα στη διακρατική ένωση του κεφαλαίου, την ΕΕ, όπου οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί οδηγούν σ' έναν απάνθρωπο διαγωνισμό εκμετάλλευσης ανάμεσα στους ομίλους, οδηγώντας σε συνεχή χειροτέρευση όλων των μισθολογικών, εργασιακών και κοινωνικών συνθηκών των εργαζομένων, στην επιβολή όρων εργασιακής «ζούγκλας» για την εργατική τάξη. Η Οδηγία για την «απελευθέρωση των υπηρεσιών» και γενικότερα η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου στην ΕΕ, άλλωστε, έχει επιτρέψει σε μεταφορικούς ομίλους την εικονική μεταφορά της έδρας τους σε χώρες με εξευτελιστικούς μισθούς και εξοντωτικούς όρους δουλειάς για τους οδηγούς, γενικά τους εργαζόμενους, οξύνοντας το μονοπωλιακό ανταγωνισμό.

«Πράσινα επιχειρήματα» για μαύρη εκμετάλλευση

Στο έδαφος της συζήτησης για το εν λόγω «πακέτο κανονισμών» και στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος και των αλλαγών στο κλίμα η «πράσινη ανάπτυξη» χρησιμοποιείται από τα μονοπώλια σαν το πιο κατάλληλο «όχημα» για τη δικαιολόγηση των πιο απάνθρωπων αντεργατικών μέτρων. Ετσι, οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στο Ευρωκοινοβούλιο για να ανατρέψουν ακόμη και αυτά τα στοιχειώδη, αυτονόητα δικαιώματα των οδηγών να επιστρέφουν υποχρεωτικά κάθε οκτώ βδομάδες στον τόπο μόνιμης διαμονής τους, για να περάσουν τις μέρες των ρεπό που δικαιούνται με τις οικογένειές τους, αντιτάσσουν ότι κάτι τέτοιο είναι «εγκληματικό» για το περιβάλλον, αντίθετο με τη στρατηγική της «Πράσινης Συμφωνίας» της ΕΕ, γιατί τα φορτηγά θα κάνουν διαδρομές άδεια, χωρίς φορτίο, εκπέμποντας καυσαέρια που συμβάλλουν στην επιδείνωση του περιβάλλοντος και του κλίματος!!! Ενώ, αν έκαναν την ίδια διαδρομή φορτωμένα, τότε δεν θα εξέπεμπαν καυσαέρια, αλλά ...οξυγόνο. Δεν πρόκειται για απώλεια της κοινής λογικής, αλλά για προσήλωση στη λογική του περιβόητου κριτηρίου «κόστους - οφέλους» που διατρέχει όλη την ευρωενωσιακή νομοθεσία. Γιατί για τις επιχειρήσεις είναι κόστος να γυρνάνε χωρίς εμπόρευμα πίσω τα φορτηγά, χωρίς κέρδος δηλαδή για τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες, μόνο και μόνο για να γυρίσουν οι εργαζόμενοι οδηγοί στο σπίτι τους. Οι οδηγοί δηλαδή να περιμένουν όσο χρειαστεί, έναν, ακόμη και δύο μήνες, σε όποια χώρα ξεμείνουν, να κοιμούνται στις καμπίνες των φορτηγών, χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης μέχρι οι επιχειρήσεις να πάρουν καινούργιες παραγγελίες μεταφοράς για να γυρίσουν πίσω. Και για να μη νομίσετε ότι οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό δεν... νοιάζονται για τους εργαζόμενους, προτείνουν οι οδηγοί τις ώρες της ξεκούρασης και του ύπνου τους να τις περνάνε στις καμπίνες των φορτηγών και όχι ...σε κανένα «φτηνό μοτέλ», για να αποφεύγουν το συγχρωτισμό και να προστατεύονται από τον κορονοϊό!!! Κι όμως, δεν πρόκειται για ανέκδοτο, αλλά για τροπολογίες και επιχειρήματα που κατέθεσαν εκατοντάδες ευρωβουλευτές απ' όλο το αστικό πολιτικό φάσμα (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, ακροδεξιοί), αντιγράφοντας προφανώς το «σκονάκι» που τους έδωσαν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, των οποίων τα συμφέροντα ανέλαβαν να στηρίξουν. Ενώ λόμπι έστελναν προσπέκτους και email διαφημίζοντας τα νέα μοντέλα νταλίκας των αυτοκινητοβιομηχανιών με «ευρύχωρες καμπίνες για άνετο ύπνο»...

Η όλη συζήτηση αποδεικνύει την αντεργατική ζούγκλα που επιβάλλεται απ' άκρη σ' άκρη της ΕΕ, ανεξάρτητα αν τελικά σε αυτήν τη φάση δεν πέρασαν κατά την τελική ψηφοφορία οι εν λόγω τροπολογίες, μιας και επικράτησαν στο τέλος τα συμφέροντα των ομίλων από Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κ.λπ. που επιδιώκοντας να τελειώσουν από την αγορά τους ανατολικούς ανταγωνιστές τους ενέκριναν τη δική τους γαλέρα των «ελάχιστων κανόνων». Και τα δύο μπλοκ του κεφαλαίου καταδικάζουν τους μισθωτούς οδηγούς σε εργασιακά δικαιώματα στο ναδίρ, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η απροθυμία (πλάι και στην αντικειμενική αδυναμία από την αποψίλωση των σχετικών υπηρεσιών) ελέγχου των κρατών - μελών αφήνει ασύδοτη την εργοδοτική αυθαιρεσία, την παραβίαση και καταστρατήγηση και της πιο στοιχειώδους προστασίας των εργαζομένων.

Τα μονοπώλια, η ΕΕ και το πολιτικό τους προσωπικό δεν διστάζουν να ντύσουν όλη αυτήν την απάνθρωπη εκμεταλλευτική βαρβαρότητα με προκλητική κοροϊδία. Αξιοποιώντας τη δικαιολογημένη λαϊκή ανησυχία για φαινόμενα όπως π.χ. η καταστροφή του περιβάλλοντος ή η κατεδάφιση των δημόσιων συστημάτων Υγείας, αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ και κυβερνήσεων, παρουσιάζουν τα αντεργατικά τους εκτρώματα με «φιλοπεριβαλλοντικό» περιτύλιγμα ή με φαιδρά επιχειρήματα «προστασίας της δημόσιας υγείας», αποδεικνύοντας ότι τα μονοπώλια, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά και στη ρίζα του κανένα λαϊκό πρόβλημα.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου χρειάζεται να δυναμώσουν την πάλη τους διεκδικώντας 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, διάλειμμα, αναμονή και άλλες εργασίες να θεωρούνται εργάσιμος χρόνος, τακτικές ικανοποιητικές περιόδους ανάπαυσης στον τόπο κατοικίας τους, Συλλογικές Συμβάσεις με ικανοποιητικούς μισθούς, αποκλειστικά δημόσιες μεταφορές.

Οι εργαζόμενοι με την εμπειρία τους είναι σε θέση να βγάλουν πολύ διδακτικά και γενικευμένα συμπεράσματα, που ξεπερνούν τη συζήτηση για τους συγκεκριμένους κανονισμούς. Να αντιληφθούν ότι η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της βρίσκονται απέναντί τους, εχθρικές απέναντι στα δικά τους συμφέροντα γιατί ακριβώς υπηρετούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Να πιστέψουν στο δίκιο τους που για να γίνει πράξη έχει μόνο ένα δρόμο: Την ανατροπή της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των ενώσεών τους, για να πάρει ο εργαζόμενος λαός στα δικά του χέρια την εξουσία και την οικονομία, να ζήσει τη ζωή που του αξίζει.


Ε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ