• Κάλεσμα στην Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ στις 10 Νοέμβρη.
• Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του ΚΚΕ στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για την ατζέντα της κυβέρνησης για την Παιδεία.
• Παρεμβάσεις για ελλείψεις εκπαιδευτικών και προβλήματα υποδομών σε σχολεία.

«Τις τελευταίες βδομάδες χιλιάδες φοιτητές σε όλη τη χώρα οργανώνουν την πάλη τους μέσα από μαζικές διεργασίες στις σχολές, σε φοιτητικά συλλαλητήρια και σε πανελλαδικό συντονισμό ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που σαρώνει ό,τι έχει μείνει όρθιο σε μορφωτικά, εργασιακά δικαιώματα. Η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται, με τη φόρα που της έδωσαν οι νόμοι Γαβρόγλου, να δώσει ένα ακόμα χτύπημα στα δικαιώματά μας με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει. Αυτόν τον αέρα οι φοιτητές θα της τον κόψουμε!

Η κυβέρνηση αναρωτιέται γιατί κινητοποιούμαστε αφού τα μέτρα που φέρνει "στοχεύουν στη στήριξη των φοιτητών"! Οι διαγραφές φοιτητών, τα περισσότερα δίδακτρα σε μεταπτυχιακά, η εισαγωγή της βάσης του 10 δεν είναι μέτρα στήριξης των φοιτητών, αλλά μέτρα που πετούν φοιτητές εκτός σπουδών. Αν η κυβέρνηση νοιάζεται τόσο πολύ για το πότε οι φοιτητές θα πάρουν πτυχίο, να στηρίξει τη φοιτητική μέριμνα που σήμερα είναι ανύπαρκτη, να στηρίξει τους εργαζόμενους φοιτητές που σήμερα δεν έχουν καμία διευκόλυνση (εξεταστικές επί πτυχίο, άδειες, ειδικά εργαστήρια), να ενισχυθούν μέτρα εκπαιδευτικού χαρακτήρα για να αντιμετωπιστούν τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές, να αντιμετωπιστούν δυσκολίες που προκύπτουν στην αφομοίωση, στην παρακολούθηση και την κατανόηση ορισμένων μαθημάτων από τους φοιτητές. Τίποτα από αυτά όμως δεν απασχολεί την κυβέρνηση, αυτό που θέλει να πετύχει είναι να διοχετεύσει άμεσα δυναμικό στη μαθητεία και την κατάρτιση, τις διετείς σπουδές, για να ρίξει κι άλλο τους μισθούς μας, τους όρους δουλειάς και να καθηλώσει ακόμα περισσότερο την κρατική χρηματοδότηση στον πάτο, αφού με βάση την αξιολόγηση τα χρήματα που αναλογούν σε κάθε ίδρυμα θα έχουν σχέση με τους φοιτητές που υπάρχουν. Λιγότεροι φοιτητές, λιγότερα χρήματα δηλαδή για την Παιδεία, περισσότερα όμως για τους διάφορους επενδυτές, επιχειρηματίες και βιομηχάνους!

Η παραπέρα ισοτιμία ιδιωτικών κολεγίων - πανεπιστημίων δίνει στους αποφοίτους "ίσες ευκαιρίες", όπως λέει! Οι μόνες ευκαιρίες που δίνει είναι στη μεγάλη εργοδοσία να αξιοποιήσει και νέες πλέον κατηγοριοποιήσεις φοιτητών - πτυχίων - αποφοίτων, ώστε να εξασφαλίσει χειρότερους όρους δουλειάς για όλους τους αποφοίτους, και στους επιχειρηματίες της Εκπαίδευσης που θα θησαυρίσουν. Ολοι οι απόφοιτοι στο μόνο που έχουν ίσες ευκαιρίες είναι στην κακοπληρωμένη δουλειά, στο κυνήγι πανάκριβων προσόντων, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας που τσαλαπατούν κάθε υποτυπώδες εργασιακό δικαίωμα.

Τις "καινοτομίες" της κυβέρνησης τις ξέρουμε καλά και τις απορρίπτουμε! Η "αξιολόγηση" και η "αυτονομία" των ιδρυμάτων είναι το όχημα με το οποίο πέρασαν η υποχρηματοδότηση, οι απολύσεις εργαζομένων, η μείωση εκπαιδευτικού προσωπικού, η υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας. Κάθε κυβέρνηση κατηγορούσε την προηγούμενη ότι "δεν εφαρμόζει καλά την αξιολόγηση και την αυτονομία με βάση τα πρότυπα της ΕΕ και της αγοράς" και όλες μαζί συνέχιζαν κανονικότατα τον δρόμο υλοποίησης όλων των νόμων και των κατευθύνσεων της ΕΕ και της αγοράς. Γι' αυτό το σημερινό πανεπιστήμιο έχει αυτά τα χάλια και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των φοιτητών για μόρφωση και δουλειά.

Φέτος οι φοιτητές είμαστε στους δρόμους γιατί εφαρμόζονται για πρώτη φορά από την κυβέρνηση της ΝΔ το σύνολο των νόμων Γαβρόγλου που έχουν οδηγήσει τις σχολές μας σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Η ΝΔ πολλαπλασιάζει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά που πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε με νόμο, ετοιμάζει το ν+2, αφού πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ καθιέρωσε στην πράξη το ενεργός - ανενεργός φοιτητής, έφερε την παραπέρα ισοτιμία κολεγίων - πανεπιστημίων σαν τον κλέφτη, όπως σαν τον κλέφτη ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε την πρώτη ισοτιμία τη Μεγάλη Βδομάδα (!).

Να "μαζέψει τα σάλια του" ο ΣΥΡΙΖΑ από τους αγώνες των φοιτητών, δεν θα βρει δεκανίκι υποστήριξης μέσα στις σχολές μας. Μέχρι πέρυσι απαντούσε στους αγώνες και τα αιτήματά μας με χημικά, ΜΑΤ, συλλήψεις φοιτητών και φέτος καταγγέλλει την καταστολή και την κατάργηση του ασύλου, που πρώτος ξεκίνησε με το πόρισμα Παρασκευόπουλου.

Η εναντίωση του ΣΥΡΙΖΑ στους νόμους της ΝΔ είναι κάλπικη, ξεπλένει τις ευθύνες της ΕΕ και αφήνει "εκτός" τα επιχειρηματικά συμφέροντα που και ο ίδιος υπηρέτησε με μεγάλη επιτυχία ως κυβέρνηση. Μαζί με την κυβέρνηση της ΝΔ κάθεται στο τραπέζι του διαλόγου για να αποφασίσουν πώς θα πετύχουν "συγκλίσεις" στην πολιτική που διαλύει τα δικαιώματά μας. Δεν κάνει κουβέντα για τις παραπέρα κατηγοριοποιήσεις σπουδών και την υποχρηματοδότηση, υπερασπίζεται δήθεν το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο που μέχρι πέρυσι με βάση τα λεγόμενά του υπήρχε (!), ενώ δίνει ρέστα όταν υπερασπίζεται δήθεν τη γνώση με τρόπο "μπρος στη γνώση τι είναι τα πτυχία;", εμπαίζοντας πραγματικά τους φοιτητές που παλεύουν να πάρουν ένα πτυχίο που να έχει αντίκρισμα και να μην είναι ένα απλό προσόν μέσα σε όλα τα άλλα.

Καλούμε όλους τους φοιτητές να συμβάλουμε ώστε να γίνουμε περισσότεροι στις διεργασίες των συλλόγων, στις Γενικές Συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις. Πιο πολλοί φοιτητές και σύλλογοι με συντονισμένο σχέδιο απέναντί τους. Να οργανώσουμε τη συζήτηση σε κάθε αίθουσα και αμφιθέατρο, τη δράση μας στις σχολές και στο δρόμο. Με επιτροπές ανά έτος, πρωτοβουλίες, συσκέψεις κοινού συντονισμού. Ο αγώνας μας να γίνει πιο ανθεκτικός και πολύμορφος! Αξιοποιούμε όλες τις μορφές πάλης, όλα τα όπλα που υπάρχουν για να τους χτυπήσουμε, συζητάμε, βγάζουμε συμπεράσματα για να δυναμώνουμε και να μην απογοητευόμαστε.

Οι αντιδράσεις από τις διοικήσεις, τους προέδρους έως και ΜΜΕ επιβεβαιώνουν ότι φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι τους αγώνες μας, είναι στο χέρι μας να τους δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο! Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά γίνονται την ίδια περίοδο που χτυπούν τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Και τι δεν έχουν κάνει για να κάτσουμε στα αυγά μας! Οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ στα Διοικητικά Συμβούλια τρομοκρατούν φοιτητές ότι οι κινητοποιήσεις και οι Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητών είναι παράνομες. Την ίδια ώρα ανοίγει η συζήτηση περί "παρατάξεων στις σχολές", επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά πως ο μόνιμος στόχος αυτής της συζήτησης είναι η κάμψη κάθε ριζοσπαστικής κατεύθυνσης στους αγώνες μας, η αθώωση της πολιτικής παλιών και νέων κυβερνήσεων. Κανείς να μην τσιμπήσει στις διάφορες "ανεξάρτητες" φωνές που εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια και επιβεβαιώνουν από τη θέση και τη στάση τους ότι το μόνο που επιδιώκουν είναι εξαρτημένους φοιτητές από την πολιτική που γεννά τα προβλήματά μας. Οπως τα προβλήματα δεν είναι ανεξάρτητα από την πολιτική, έτσι δεν είναι και οι λύσεις τους.

Στοχεύουμε όσους έχουν σαρώσει τα δικαιώματά μας. Η κυβέρνηση άλλαξε, αλλά η πολιτική τους είναι ίδια, οι ίδιοι νόμοι, οι ίδιες κατευθύνσεις της ΕΕ. Παρά τις διαφορές τους είναι ενωμένοι απέναντί μας, πρέπει να γίνουμε ενωμένοι απέναντί τους. Φωνές που στοχεύουν μόνο ένα κόμμα, έναν υπουργό, μας οδηγούν στην ήττα γιατί τα βάζουν με μέρος του προβλήματος και όχι με το σύνολό του. Δίνουν πάτημα στον αντίπαλο να ελιχθεί αλλάζοντας ένα πρόσωπο, αλλά να μείνουν εδώ οι νόμοι και η πολιτική του, ξεπλένουν τις τεράστιες ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει πείρα από παλιότερα χρόνια, οι φοιτητές μπορούμε να γίνουμε πιο δυνατοί αυτήν τη φορά!

Η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ στις 10 Νοέμβρη μπορεί να συμβάλει ώστε να δυναμώσει ακόμα περισσότερο ο αγώνας των συλλόγων και των φοιτητών όλης της χώρας. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών είναι η μόνη πανελλαδική συσπείρωση φοιτητικών συλλόγων, φοιτητών, επιτροπών και συνδικαλιστών που σταθερά και μαχητικά παλεύει για την ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος σε αγωνιστική, ριζοσπαστική κατεύθυνση, που διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματα των φοιτητών σε μόρφωση - δουλειά - ζωή, που τα βάζει με όσους σαρώνουν τα δικαιώματά μας, κυβερνήσεις - ΕΕ - μεγαλοεπιχειρηματίες. Η ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή συλλόγων και φοιτητών στην Πανελλαδική Συνάντηση θα είναι ένα ακόμα βήμα στην προσπάθεια ανάπτυξης ενός μαχητικού, μαζικού φοιτητικού κινήματος, που περνάει στην αντεπίθεση».

MotionTeam

Εκ μέρους του ΚΚΕ τοποθετήθηκε ο βουλευτής του Κόμματος Γιάννης Δελής. Παραθέτουμε αποσπάσματα από την τοποθέτησή του:

«Δεν υπάρχει - στη μεταπολιτευτική τουλάχιστον πολιτική Ιστορία - κυβέρνηση η οποία να μη χρησιμοποίησε το γνωστό "παραλάβαμε χάος". Το ακούσαμε και σήμερα εδώ από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, χρησιμοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και από την προηγούμενη, προκειμένου βεβαίως να δικαιολογήσουν - και αυτή η δικαιολογία χρησιμοποιείται στο πρώτο διάστημα της κυβερνητικής τους θητείας, και χρησιμοποιείται ακριβώς για να δικαιολογήσουν - και για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες από το ότι τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά και οξύνονται.

Ενα δεύτερο, ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας που ευδοκιμεί, είναι αυτός ο περιβόητος "διάλογος". Δεν υπάρχει, και πάλι, κυβέρνηση στη μεταπολίτευση η οποία να μην προχωρήσει σ' αυτόν τον "διάλογο" για την Παιδεία, τον "Εθνικό Διάλογο" για την Παιδεία και ούτω καθεξής.

Ενίοτε, βέβαια, αυτός ο "διάλογος" διεξάγεται με γκλομπς και χημικά, και αυτή είναι μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε και πάλι από όλες τις κυβερνήσεις, και προχτές από τη σημερινή αλλά και πριν από λίγους μήνες από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και γι' αυτό ακούμε με έκπληξη εδώ τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ να συμβουλεύει την κυβέρνηση να ακούει τους αγώνες των φοιτητών και όλων αυτών που διαμαρτύρονται, όταν και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε σε πάρα πολλές περιπτώσεις - είτε έξω από το υπουργείο Παιδείας είτε έξω από τη Βουλή - να χρησιμοποιήσει τη βία και την καταστολή. Μερικές φορές μάλιστα και με ιδιαίτερα άγριο τρόπο.

Ερχομαι τώρα σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα που τέθηκαν από την ενημέρωση που έκανε η πολιτική ηγεσία, ξεκινώντας από την Προσχολική Αγωγή και την περιβόητη υποχρεωτικότητά της.

Το είχαμε πει από την πρώτη στιγμή που ψηφιζόταν αυτή η διάταξη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι χωρίς υποδομές, χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς τέλος πάντων ένα σχέδιο ανέγερσης υποδομών, το να πας και να λες ότι θα εφαρμόσεις την υποχρεωτική δίχρονη Προσχολική Αγωγή, νομίζουμε ότι αυτό αποτελεί κοροϊδία. Δεν διαψευστήκαμε, δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε, αφού απέχει πάρα πολύ η σημερινή κατάσταση στην Προσχολική Αγωγή από μια Προσχολική Αγωγή η οποία θα γίνεται με σύγχρονους όρους, και με τις κατάλληλες βεβαίως παιδαγωγικές προϋποθέσεις.

Τι να πούμε; Να πούμε για τα εκατοντάδες - ή μπορεί και τα χιλιάδες - προνήπια, τα οποία αναγκάζονται οι γονείς τους να τα μετακινήσουν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων μακριά από το σπίτι τους, για να πάνε σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο;

Να πούμε για τα υπερπληθή τμήματα, όταν οι ίδιες οι κυβερνήσεις κουρελιάζουν τις δικές τους νομοθεσίες και τα 22 παιδιά τα κάνουν 25 ή και παραπάνω από 25;

Να πούμε για νήπια - και, θα ήθελα να προσέξετε, μιλάω για νήπια - δηλαδή για παιδιά 4, 5 ή και 6 χρόνων, να είναι στοιβαγμένα σε ακατάλληλους χώρους, σε αποθήκες, σε αίθουσες εκδηλώσεων, σε κοντέινερς, προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή;

Δεν νομίζουμε ότι είναι συνθήκες 21ου αιώνα για την Προσχολική Αγωγή.

Από την άλλη, δεν νομίζουμε ότι μπορεί και να επαίρεται η σημερινή κυβέρνηση για το ότι κατάφερε - μας είπε η κυρία υπουργός - να μειωθούν αρκετά οι δήμοι οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη φετινή δεύτερη χρονιά εφαρμογής της υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, και μόνο 13 δήμοι δεν κατάφεραν, αλλά αυτό που κατάφεραν οι προηγούμενοι έγινε με τους όρους που προηγουμένως ανέφερα. (...)

Σχετικά με τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, δεν χρειάζεται να αναφερθώ, νομίζω το θέμα έχει εξαντληθεί και αυτή η συζήτηση για τους διορισμούς προκαλεί οργή στον εκπαιδευτικό κόσμο. Διορισμοί έχουν να γίνουν μία δεκαετία περίπου. Ολες οι κυβερνήσεις έταζαν: Η κυβέρνηση Σαμαρά έταξε 10.000 διορισμούς, ο κ. Φίλης έταξε 15.000 - 20.000 διορισμούς, ο κ. Γαβρόγλου έταξε 20.000, 4.500 στην Ειδική Αγωγή. Ακόμα δεν έχει γίνει ούτε ένας, και αυτοί οι 4.500 διορισμοί στην Ειδική Αγωγή είναι "σταγόνα στον ωκεανό" των τεράστιων ελλείψεων σε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο της Εκπαίδευσης. Θα αναφερθώ σε αυτό εκτενέστερα παρακάτω.

Επειδή το ζήτημα μας απασχολεί και εμάς πάρα πολύ, και επειδή ειπώθηκε από την κυρία Ζαχαράκη πόσο γρήγορα έγιναν φέτος οι προσλήψεις των αναπληρωτών για την πρώτη και τη δεύτερη φάση, και για την τρίτη φάση, η οποία θα γίνει μέσα Νοέμβρη - προσέξτε, είμαστε μέσα Νοέμβρη, τα σχολεία ήδη θα λειτουργούν επί δύο μήνες χωρίς να έχουν καλυφθεί τα εκπαιδευτικά κενά. Δεν νομίζω ότι πρέπει να είμαστε και ιδιαίτερα υπερήφανοι γι' αυτό, αλλά με βάση τα στοιχεία του υπουργείου, πέρυσι, τη χρονιά 2018 - 2019, έγιναν 31.292 προσλήψεις. Εν τω μεταξύ, το καλοκαίρι που μας πέρασε αποχώρησαν από την Εκπαίδευση για διάφορους λόγους - κυρίως για λόγους συνταξιοδότησης - 2.381 εκπαιδευτικοί, και αυτά είναι επίσημα στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι τα κενά που θα έπρεπε να καλυφθούν ήταν 33.673 - και λέμε για αυτά τα κενά και τα υπολογίζουμε με βάση τον τρόπο που τα υπολογίζει και το υπουργείο, ενώ δεν θα έπρεπε, με υπερπληθή τμήματα και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα μιλάμε τουλάχιστον για 35.000 κενά, ίσως και 38.000 όπως ακούστηκε πριν από λίγο, και μέχρι σήμερα οι διορισμοί που έχουν γίνει είναι 26.000 περίπου αναπληρωτές. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται άλλες 10.000 τουλάχιστον προσλήψεις για να λειτουργήσουν τα σχολεία στοιχειωδώς.

Ακούσουμε με προσοχή την κυρία Ζαχαράκη. Απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί σε συγκεκριμένο αριθμό, και αυτό βεβαίως μας ανησυχεί, αλλά για να δώσω και μια εικόνα για τα κενά σήμερα και για την πραγματικότητα, για να μην μιλάμε μόνο με νούμερα, να πούμε ότι αυτά τα κενά δεν είναι σκέτοι αριθμοί. Είναι κλειστά ολοήμερα Δημοτικά, κλειστά ολοήμερα Νηπιαγωγεία, είναι κλειστά Τμήματα Ενταξης, κλειστές Τάξεις Υποδοχής, είναι αρκετοί μαθητές χωρίς παράλληλη στήριξη, είναι πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα που δεν διδάσκονται, είναι Δομές Εκπαίδευσης και Υποστήριξης προσφύγων (...)

Προχωρώ στο ζήτημα της Ειδικής Αγωγής. Χρειάζεται, νομίζω, μια ιδιαίτερη αναφορά. Εντάξει, δεν θα σταθώ εδώ στο ότι και η σημερινή κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα, και ασφαλώς καταλαβαίνουμε ότι θα αξιοποιήσει και θα εφαρμόσει τον γνωστό νόμο για τις νέες υποστηρικτικές δομές της Εκπαίδευσης. Ενας νόμος που, θυμίζω, στο ζήτημα της Ειδικής αγωγής έβαλε πάρα πολύ μεγάλα εμπόδια στο θέμα της διάγνωσης, αναθέτοντας αυτή τη διάγνωση στο γενικό σχολείο, σε ανθρώπους που δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια και την κατάλληλη κατάρτιση για να ασχοληθούν με το θέμα. Πιθανόν έτσι να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την έγκαιρη και την άμεση παρέμβαση που χρειάζονται τέτοια παιδιά. Δεν θα μιλήσω γι' αυτό, ούτε θα μιλήσω για τη συμπερίληψη, γι' αυτό και είναι ένα θέμα που ενώνει εδώ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ και την ΕΕ, που γίνεται, νομίζω, ο φερετζές για να συρρικνωθούν και για να κλείσουν οι διακριτές ειδικές δομές, και όλα αυτά στο όνομα της ένταξης. Μίας ένταξης όμως που αν γίνει με το πέταμα και με το στοίβαγμα αυτών των παιδιών στα γενικά σχολεία, τότε αυτά τα παιδιά θα οδηγηθούν, το πιθανότερο, σε ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση. Βεβαίως και η συμπερίληψη και η ένταξη είναι ο επιδιωκόμενος στόχος, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται με πολιτικούς όρους, θα πρέπει να γίνεται με επιστημονικούς όρους (...)

Αλλά έρχομαι στο ζήτημα της μεταφοράς, στο σύστημα μεταφοράς αυτών των παιδιών στο σχολείο, που είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα και που ξέρουμε ότι αρκετά παιδιά δεν φοιτούν σε αυτά τα σχολεία, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τα μετακινήσουν. Αυτό λοιπόν το σύστημα μεταφοράς έχει ιδιωτικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που να κηρύσσονται άγονοι οι διαγωνισμοί. Εδώ δίπλα, μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στο Αιγάλεω συγκεκριμένα, τα παιδιά του Ειδικού Νηπιαγωγείου Αυτισμού του Αιγάλεω δυστυχώς δεν μπορούν να μετακινηθούν στο νηπιαγωγείο τους, και μιλάμε για νήπια, για να φοιτήσουν σε αυτό το Ειδικό Νηπιαγωγείο Αυτισμού. Είναι πολύ συγκεκριμένα ζητήματα που, νομίζω, αποτυπώνουν την κατάσταση της πολιτικής, η οποία συνεχίζεται βεβαίως ως συνέργεια και της προηγούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ στις μετεγγραφές των φοιτητών, στις φοιτητικές εστίες, στο οξύτατο αυτό πρόβλημα, το οποίο παίρνει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος. Είναι χιλιάδες οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν, δεν έχουν τη δυνατότητα την οικονομική να σπουδάσουν τα παιδιά τους μακριά από το σπίτι τους. Πού να πάνε αυτά τα παιδιά, στην ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα, στην ανύπαρκτη φοιτητική στέγη; Γιατί δεν τους δίνεται - έχουμε πει και στον υπουργό, το έχουμε προτείνει επανειλημμένα - ένα φοιτητικό στεγαστικό επίδομα, έκτακτο, στο ύψος των αναγκών του ενοικίου που έχουν, μιας που και εμείς καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη να ανεγερθούν και να χτιστούν φοιτητικές εστίες;

Επίσης θέλουμε να θίξουμε και το σοβαρό ζήτημα της κατάστασης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ζήτημα των λεγόμενων πανεπιστημιοποιημένων ΤΕΙ, ξεκινώντας από το πρώτο που άνοιξε το δρόμο, και συγκεκριμένα το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Να σας πούμε εδώ ότι στην πρώην ΣΕΥΠ, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δίνουν εξεταστική στα έδρανα των καθηγητών. Οσο για τα εργαστήρια, νομίζω ότι αντί να είναι 20 άτομα, πολλές φορές είναι 30 ή και περισσότερα. Αυτό είναι το πρώτο που άνοιξε το χορό, το ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά που έγινε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.

Στο ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης, το οποίο έγινε Διεθνές Πανεπιστήμιο, υπάρχει μια τεράστια ταλαιπωρία των φοιτητών σχετικά με τις δηλώσεις των μαθημάτων. Γίνονται μπαλάκι οι φοιτητές ανάμεσα σε γραμματείες, σε καθηγητές, ποια μαθήματα και πόσα πρέπει να περάσουν για να πάρουν το πτυχίο τους. Υπάρχει μια γενικότερη αναστάτωση γύρω απ' αυτό το ζήτημα, και βεβαίως εδώ είναι γνωστή και διαχρονική η έλλειψη καθηγητών και αιθουσών, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται δεκάδες, κάποιες φορές και εκατοντάδες φοιτητές σε απαράδεκτους χώρους.

Τα ίδια και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Λάρισας (...) Είναι μια κατάσταση η οποία πραγματικά δεν περιποιεί τιμή για την ελληνική Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, γι' αυτό και ακούμε με μεγάλη έκπληξη - για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη έκφραση - αυτά τα γνωστά, ότι θα προσπαθήσουμε τα πανεπιστήμιά μας να καταλάβουν μια θέση ανάμεσα στα 100 ή στα 200 πρώτα.

Αφησα για το τέλος ένα θέμα το οποίο είναι εξαιρετικά σοβαρό, και θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή και στην κυβέρνηση, για το ζήτημα της καταστολής. Δεν μιλάω εδώ για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, για το οποίο μιλήσαμε και στην Ολομέλεια και ήδη έχουν αρχίσει αστυνομικές δυνάμεις να σουλατσάρουν μέσα στα πανεπιστήμια. Μιλάμε για τα σχολεία, για τα Γυμνάσια και για τα Λύκεια. Είναι αλλεπάλληλα και επαναλαμβανόμενα τα κρούσματα. Στις 27 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, στο 7ο ΕΠΑΛ της Λάρισας γίνεται έφοδος αστυνομικών, 10 προσαγωγές παρακαλώ των μαθητών του ΕΠΑΛ, γιατί αγωνίζονταν για τα αιτήματά τους, ζητούσαν καθηγητές, ζητούσαν βιβλία και εργαστήρια. Αυτό ήταν το "έγκλημά" τους.

Στις 4 Οκτωβρίου, λίγες μέρες μετά, η εισβολή της αστυνομίας στο 15ο ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης στην πρώτη ημέρα της κατάληψης, που είχε ανάλογα αιτήματα. Μετά από λίγες μέρες, στις 15 Οκτωβρίου, στα Γιάννενα, στο 3ο ΕΠΑΛ, νέα έφοδος της αστυνομίας, προκειμένου να κατασταλούν οι αγωνιστικές διαθέσεις των μαθητών, και στις 16 Οκτωβρίου, δύο βδομάδες περίπου πριν δηλαδή, στο 2ο Γενικό Λύκειο της Δράμας, παρέμβαση της αστυνομίας για να σπάσει η κατάληψη.

Δεν ξέρω αν αυτό εντάσσεται στις διαδικασίες του "διαλόγου" της κυβέρνησης. Θα ακούσουμε εδώ την πολιτική ηγεσία, την άποψή της γύρω απ' αυτά τα ζητήματα. Νομίζω όμως ότι είναι καταδικαστέα, και βεβαίως δεν πρόκειται αυτά να έχουν το αποτέλεσμα που οι εμπνευστές τους θεωρούν, γιατί τις κινητοποιήσεις αυτές των μαθητών δεν τις προκαλούν, ξέρετε, ζητήματα άσχετα από τους μαθητές. Τις κινητοποιήσεις τους τις προκαλούν και τις πυροδοτούν οι ίδιες οι ανάγκες τους, τα ίδια τους τα προβλήματα, που βιώνουν αυτά τα παιδιά στα σχολεία τους. (...)

Θα κλείσω λέγοντας ότι είναι φυσιολογικό, νομίζω, για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, που έχουν τα τελευταία χρόνια και την ευθύνη της διακυβέρνησης, να επιχειρούν να τσακώνονται στα επιμέρους και στα δευτερεύοντα. Για τους σημαιοφόρους, π.χ., έγινε μια διαδικασία επιλογής σημαιοφόρων που - σημειωτέον - άλλαξε μονάχα για το Δημοτικό από την προηγούμενη κυβέρνηση και όχι για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ή να τσακώνονται για άλλα δευτερεύοντα ζητήματα, προκειμένου να κρύψουν βεβαίως τη στρατηγική τους συμπόρευση και ταύτιση, η οποία αποδείχθηκε στο τελευταίο ζήτημα που ψηφίστηκε εδώ στην Ολομέλεια τις προάλλες: Το ζήτημα της ισοτίμησης των κολεγίων. Με την έννοια ότι η σημερινή ρύθμιση της ΝΔ ήρθε να πατήσει στη ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης, και εν πάση περιπτώσει υλοποιούν και οι δύο ρυθμίσεις - και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ - τη γνωστή ευρωενωσιακή στρατηγική».

Από τη σύσκεψη του Σαββάτου

Για την προετοιμασία του εορτασμού του Πολυτεχνείου αποφασίστηκε:

Παρασκευή 15/11: Εκθεση φωτογραφίας των φωτογραφικών ομάδων των ΦΣ που θα βρίσκεται στο χώρο του Πολυτεχνείου το τριήμερο 15-17/11.

Σάββατο 16/11: Εκδήλωση των φοιτητικών συλλόγων με την ΕΔΥΕΘ με τίτλο: «Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους. Δείχνουμε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς» και hip hop συναυλία στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Κυριακή 17/11: Κατάθεση στεφάνων των φοιτητικών συλλόγων και φορέων και συμμετοχή στην αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17.00 στο Πολυτεχνείο από κοινού με σωματεία εργαζομένων, συνδικάτα, τον ΣΦΕΑ και την ΕΔΥΕΘ.

Επίσης, αποφασίστηκε και το εξής πρόγραμμα δράσης:

Για την τρέχουσα βδομάδα: Πλούσια δραστηριότητα των πολιτιστικών ομάδων μέσα στις σχολές για το ζωντάνεμα των συλλόγων και πραγματοποίηση εκδηλώσεων με επιστημονικούς φορείς με βάση τα επιστημονικά αντικείμενα των τμημάτων.

Πέμπτη 7/11: Κινητοποίηση στην Πρυτανεία του ΑΠΘ για τα οξυμένα προβλήματα των τμημάτων, τις μετεγγραφές, τη φοιτητική μέριμνα.

Δευτέρα και Τρίτη 11 - 12/11: Πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων.

Τέλος, οι φοιτητικοί σύλλογοι σε ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ αποφάσισαν τη συγκρότηση επιτροπής αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, η οποία θα αναπτύξει πολύμορφη δράση, θα πάρει πρωτοβουλίες στήριξης των προσφύγων, καταδίκης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που γεννούν τον πόλεμο και την προσφυγιά.

Αιχμή της παρέμβασης ήταν οι χιλιάδες ώρες που εξακολουθούν να χάνονται από την αρχή της σχολικής χρονιάς, στη Δευτεροβάθμια κυρίως Εκπαίδευση, με πολλά σχολεία ακόμα να μην μπορούν να συγκροτήσουν πρόγραμμα. Αλλά και η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως τόνιζαν, μετρά κενά, σε ειδικότητες κυρίως, με αποτέλεσμα προβλήματα στη λειτουργία των ολοήμερων. Παράλληλα, διαμαρτυρήθηκαν για την τακτική της β' και γ' ανάθεσης μαθημάτων σε εκπαιδευτικούς, που είναι σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για τα κενά στην Ειδική Αγωγή, με την κάλυψη των αναγκών στην παράλληλη στήριξη να φτάνει στο 40%. Σε αυτό το πλαίσιο, οι γονείς κατήγγειλαν την πολιτική μηδενικών διορισμών στην Εκπαίδευση, τη στιγμή που υπάρχουν διαπιστωμένα πάνω από 30.000 κενά με βάση τον αριθμό των αναπληρωτών.

Τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των γονιών προκάλεσε το γεγονός ότι, αν και είχε γίνει γνωστό ότι θα πραγματοποιούσαν παρέμβαση στο υπουργείο, στο αίτημα των εκπροσώπων των Ενώσεων να συναντηθούν με την ηγεσία του δεν υπήρξε καμία απάντηση στο διάστημα των δύο περίπου ωρών που βρίσκονταν εκεί. Οι γονείς δήλωσαν πως θα συνεχίσουν τις διεκδικήσεις μέσα από τους Συλλόγους και τις Ενώσεις, κλιμακώνοντας τον αγώνα για κάλυψη των αναγκών της Εκπαίδευσης.

Το πρόβλημα των ελλείψεων εκπαιδευτικών ιεραρχεί ψηλά και η Πανελλήνια Ενωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων στο υπόμνημα που έστειλε στο υπουργείο Παιδείας, όπου κάνει αναφορές στο σύνολο των προβλημάτων που εντοπίζονται στα σχολεία αυτά. Οπως τονίζουν στο υπόμνημα: «Μουσικό και Καλλιτεχνικό Σχολείο δε νοείται χωρίς μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές. Τα ατομικά, υποχρεωτικά μαθήματα δεν μπορούν να διδάσκονται ως ομαδικά. Απαιτείται άμεση πρόσληψη εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν όλες οι πραγματικές ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό».

Στο υπόμνημά της η Ενωση αναφέρεται ακόμα σε ελλείψεις στον απαραίτητο εξοπλισμό (μουσικά όργανα, καβαλέτα, εξοπλισμός για τα αντικείμενα του θεάτρου, του χορού και του κινηματογράφου), αλλά και στην έλλειψη κατάλληλων κτιριακών εγκαταστάσεων σε πολλές περιπτώσεις.

Ιδιαίτερα σημαντικό θεωρεί η Ενωση και το ζήτημα της συγγραφής σχολικών εγχειριδίων για τα μαθήματα της ειδικότητας, σημειώνοντας: «Δεν είναι δωρεάν ούτε ισότιμη η Εκπαίδευση όταν οι γονείς επιβαρύνονται με την αγορά των απαραίτητων για τη διδασκαλία των ειδικών μαθημάτων εγχειριδίων μελέτης, τα οποία δεν είναι κοινά για το σύνολο των μαθητών».

Ακόμα, θέτει το ζήτημα της κατοχύρωσης του επιπέδου μουσικών και καλλιτεχνικών σπουδών που προσφέρουν τα σχολεία, επισημαίνει το πρόβλημα που έχει προκύψει με τις μετεγγραφές από τη μη αντιστοίχηση κάποιων μουσικών πανεπιστημιακών τμημάτων κ.λπ.

Στο σχολείο φοιτούν σήμερα 54 παιδιά. Με βάση τα αριθμητικά δεδομένα αποτελεί το μεγαλύτερο Ειδικό Δημοτικό της Αθήνας και καλύπτει τρία γεωγραφικά διαμερίσματα. Οι υποδομές του χώρου δεν επαρκούν για να καλύψουν τις αυξημένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Το διατηρητέο κτίριο χωρίστηκε εσωτερικά σε μικρότερες αίθουσες με νοβοπάν, όλες οι αίθουσες επικοινωνούν ηχητικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να διαχέεται θόρυβος και να προστίδεται ακόμα ένα εμπόδιο στη συγκέντρωση των μαθητών. Δεν υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένο προαύλιο, χώροι για γυμναστική, για δραστηριότητες φυσικοθεραπείας και εργοθεραπείας, ενώ το εργαστήριο Πληροφορικής στεγάζεται στο διάδρομο με μόλις δύο υπολογιστές...

Η περιορισμένη χρηματοδότηση και ο τρόπος λειτουργίας των Σχολικών Επιτροπών δεν αναγνωρίζουν ως επιλέξιμες δαπάνες έξοδα για βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Αν για ένα «κανονικό» σχολείο τα τρόφιμα, τα φρούτα, τα αυγά, το ξίδι, τα μωρομάντιλα, οι πάνες και άλλα υλικά δεν θεωρούνται αναλώσιμα, είναι απαραίτητα για ένα ειδικό Δημοτικό που αναπτύσσει πρόγραμμα «αυτόνομης διαβίωσης», ώστε να μάθουν τα παιδιά να αυτοεξυπηρετούνται, αλλά και να αντιμετωπίζονται καθημερινές ανάγκες τους. Παρ' όλα αυτά, αυτές οι δαπάνες δεν χρηματοδοτούνται από τη Σχολική Επιτροπή του δήμου, με αποτέλεσμα είτε να επιβαρύνουν γονείς και εκπαιδευτικούς είτε να μένουν ακάλυπτες.

Στη συζήτηση που ακολούθησε με τους εκπαιδευτικούς, ο Ν. Σοφιανός επισήμανε ότι τα Ειδικά Σχολεία της Αθήνας μορφώνουν ένα ευαίσθητο τμήμα του μαθητικού πληθυσμού και συμβάλλουν στην καλλιέργεια απαραίτητων δεξιοτήτων, ώστε να μπορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες να ενσωματωθούν στο κοινωνικό σύνολο. Ανέδειξε την άμεση ανάγκη ο δήμος Αθηναίων να ενισχύσει αυτό το έργο λαμβάνοντας τα παρακάτω μέτρα: Ιδρυση και λειτουργία νέων Ειδικών Δημοτικών Σχολείων ώστε να λειτουργεί μία τουλάχιστον αντίστοιχη σχολική μονάδα σε κάθε διαμέρισμα και να αποφορτιστεί το 6ο Ειδικό, καλύπτοντας μόνο τις ανάγκες της 4ης Κοινότητας. Γενναία ενίσχυση της χρηματοδότησης των Σχολικών Επιτροπών. Να μεριμνήσει ο δήμος ώστε να χρηματοδοτούνται όλα τα αναγκαία υλικά και ο εξοπλισμός για το εκπαιδευτικό έργο των Ειδικών Σχολείων. Συνεργασία του Ειδικού Σχολείου με το γειτονικό κολυμβητήριο του ΟΠΑΝΔΑ. Ειδική διαμόρφωση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων του σχολείου.

Την ίδια μέρα, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Νίκος Σοφιανός έθεσε εκτός ημερήσιας διάταξης μια σειρά ζητήματα και για άλλα σχολικά κτίρια της Αθήνας:

«Η κατάσταση είναι άθλια σε αρκετά σχολικά συγκροτήματα και σε άλλα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους. Να σας μεταφέρω μόνο μια εικόνα από το 4ο Διαμέρισμα: Στο 66ο Γυμνάσιο ο καυστήρας είναι εκτός λειτουργίας. Στο 67ο Λύκειο η αίθουσα εκδηλώσεων είναι καμένη! Στο 3ο ΕΠΑΛ η αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων ακόμα να φτιαχτεί από το σεισμό. Στο 162ο Δημοτικό, που μας απασχόλησε στην προηγούμενη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την πλημμύρα και τις αυτοσχέδιες γέφυρες που κάνουν οι μαθητές για να μπουν στις τάξεις. Η κατάσταση παραμένει, παρά την όποια παρέμβαση του τότε αντιδημάρχου που παραμένει υπεύθυνος. Στο 56ο Δημοτικό Σχολείο υπάρχει πρόβλημα στεγανότητας της ταράτσας. Από τις πρώτες βροχές άρχισαν να τρέχουν νερά. Στο 6ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο στο παλιό Βουστάσιο (στην Κολοκυνθού), που με το πρόγραμμα ΕΣΠΑ μετατράπηκε σε Ειδικό Δημοτικό Σχολείο, από 23 μαθητές που είχε όταν ξεκίνησε να λειτουργεί, σήμερα έχει 54 και δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως πρέπει. Σήμερα μπαίνει επιτακτικά να υπάρξει άμεσος σχεδιασμός ώστε σε κάθε Δημοτική Κοινότητα ο δήμος της Αθήνας να εξασφαλίσει υποδομή για ένα τουλάχιστον Ειδικό Δημοτικό Σχολείο. Γιατί αυτές είναι οι ανάγκες και χρειάζεται άμεση κινητοποίηση από το δήμο. Εμείς επιμένουμε ότι η Διεύθυνση Σχολικών Κτιρίων πρέπει να επανασυσταθεί για να αποκτήσει μια αμεσότητα στην παρέμβασή της και όχι μέσα από τη συγχωνευμένη Διεύθυνση Κτιριακών Υποδομών του δήμου. Γιατί γι' αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να δείξουμε ευαισθησία όταν έρχονται ένα - ένα με δεκάδες υπογραφές γονέων.

Περισσότερα από το 50% των κτιριακών υποδομών της Αθήνας είναι κτισμένα στη δεκαετία του '60. Είναι κρίσιμη η κατάσταση και ο δήμος θα πρέπει να επιταχύνει μια σειρά από ενέργειες και λειτουργίες».