«Συζητάμε σήμερα για το πώς όλοι εμείς που προβληματιζόμαστε και δρούμε ώστε οι Σύλλογοί μας να έχουν ζωντανή λειτουργία και να κινούνται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα καταφέρουμε να γίνουμε πιο ικανοί στο να ακουμπήσει η αγωνιστική δράση των Συλλόγων μας χιλιάδες φοιτητές. Δίπλα στη λέξη Σύλλογος ο κάθε φοιτητής να βλέπει κάτι δικό του, κάτι το οποίο μπορεί να εμπιστευτεί, να αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες και την αγωνιστική διεκδίκηση ως εφόδιο για να βγει ολοκληρωμένος επιστήμονας, να βελτιώσει τους όρους σπουδών και τη φοιτητική του καθημερινότητα, να διεκδικήσει καλύτερες εργασιακές συνθήκες για το δικό του μέλλον. (...)

Οι σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας δεν περιορίζονται στους όρους σπουδών, αλλά αγκαλιάζουν πολλές πτυχές της ζωής της όπως η ενασχόληση με τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την καλλιτεχνική δημιουργία, τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου κ.ο.κ. Το 2018 η ικανοποίηση αυτών των αναγκών δεν μπορεί να θεωρείται πολυτέλεια, αλλά αυτονόητη προϋπόθεση για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη ενός νέου.

Η κάλυψη αυτών των αναγκών είναι και θέμα διεκδίκησης για τους Συλλόγους. Με αιτήματα για επαρκή κρατική χρηματοδότηση, υποδομές και σύγχρονες εγκαταστάσεις, προσωπικό, μπορεί να συσπειρωθεί μεγάλος αριθμός φοιτητών και να καλλιεργηθεί αγωνιστικό κριτήριο με γνώμονα τις ανάγκες μας. Επομένως η πολύπλευρη δράση των Συλλόγων μας για όλες αυτές τις ανάγκες της νεολαίας μπορεί να συνδυαστεί και με αιτήματα διεκδίκησης από το κράτος και τα ιδρύματα. (...)

Σήμερα η αξία της ενασχόλησης των Συλλόγων με αυτά τα μέτωπα μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα, αρκεί να δούμε ότι οι κυβερνήσεις, δομές του κράτους, διοικήσεις των ιδρυμάτων, επιτελεία της ΕΕ, διάφορες ΜΚΟ καθώς και διάφορες ομάδες, έχουν συγκροτήσει ένα πολυπλόκαμο πρόγραμμα παρέμβασης στην καθημερινότητα της νεολαίας μέσα από τέτοιες δραστηριότητες και δομές, κυνηγώντας χορηγίες, προβάλλοντας σάπιες ιδέες, τη ναρκωκουλτούρα κ.λπ.

Ταυτόχρονα, η ανάγκη ενός φοιτητή να αθληθεί, να ασχοληθεί με τον Πολιτισμό και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες σκοντάφτει πάνω στην εμπορευματοποίηση και το υψηλό κόστος που προστίθεται στο ήδη υπέρογκο κόστος σπουδών, στην απαξίωση των δημόσιων υποδομών. (...)

Υπάρχει πλούσια πείρα, την οποία πρέπει να αξιοποιήσει κάθε Σύλλογος, σε σχέση με την οργάνωση της πολιτιστικής δραστηριότητας και την κάλυψη αναγκών των φοιτητών στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και την ψυχαγωγία. Ξεχωρίζει το παράδειγμα του Πολυχώρου Νεανικής Δημιουργίας των Φοιτητικών Συλλόγων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που κλείνει ένα χρόνο λειτουργίας. Οι Σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ και οι συνδικαλιστές έχοντας μέριμνα για την ανάπτυξη πολύπλευρης δραστηριότητας των Συλλόγων, την περσινή χρονιά άνοιξαν τη συζήτηση για την ανάγκη ύπαρξης ενός χώρου που θα μπορούν όλοι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου να έχουν πρόσβαση, να μπορούν να εκφραστούν και να δημιουργήσουν. Η συζήτηση αυτή πάτησε και στα ερωτηματολόγια που εκατοντάδες φοιτητές συμπλήρωσαν στην αρχή της περσινής χρονιάς στους Συλλόγους τους, στα οποία δήλωναν τη διάθεσή τους για δημιουργική απασχόληση μέσα στο Πανεπιστήμιο από φοιτητές για φοιτητές, για πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες.

Οι Σύλλογοι μπήκαν μπροστά και διεκδίκησαν χώρο στο Πανεπιστήμιο και αντίστοιχο κονδύλι και συγκρότησαν ομάδες, ώστε να φτιαχτεί και να ανακαινιστεί ένας χώρος μέσα στο Πανεπιστήμιο. Η δημιουργία του Πολυχώρου έβαλε στο επίκεντρο των Συλλόγων το να παλέψουν ώστε όλοι να έχουν τη δυνατότητα ενασχόλησης με τον Πολιτισμό, δωρεάν και ποιοτικά, να υπάρχει ένας χώρος συνάντησης των φοιτητών του Ιδρύματος, δημιουργικής έκφρασης. Με τα εγκαίνια της λειτουργίας και τη συμμετοχή φοιτητικών συγκροτημάτων έγινε γνωστό το πρόγραμμα λειτουργίας του, κυκλοφόρησαν αφίσα και στοιχεία επικοινωνίας.

Με τη νέα χρονιά οι Σύλλογοι είδαν ολοκληρωμένο σχέδιο ώστε από την πρώτη κιόλας μέρα, από τις εγγραφές, οι πρωτοετείς φοιτητές να γνωρίσουν τον Πολυχώρο, να δουν ότι η δράση ενός Συλλόγου ακουμπάει κάθε πτυχή της ζωής τους. Με τις ξεναγήσεις των ΔΣ να καταλήγουν στον Πολυχώρο, μοιράζονταν καλαίσθητες κάρτες επικοινωνίας όπου κάθε πρωτοετής δήλωνε το ενδιαφέρον του και έδινε τα στοιχεία του ώστε η υπεύθυνη επιτροπή να επικοινωνήσει μαζί του. Ο τρόπος με τον οποίο βήμα - βήμα αυτή η πρωτοβουλία αγκαλιάζεται σε κάθε αμφιθέατρο, εμπλουτίζεται με νέες δραστηριότητες, απόρροια της δημιουργικότητας των εκατοντάδων φοιτητών που συμμετέχουν, ανανεώνει το πρόγραμμα. Οι πολιτιστικές ομάδες του συντονίζονται με ζητήματα που ανοίγουν οι Σύλλογοι, όπως για παράδειγμα μπροστά στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Το παράδειγμα του Πολυχώρου αποδεικνύει ότι υπάρχουν ανεξάντλητες δυνατότητες οι φοιτητικοί Σύλλογοι να γίνονται αναγνωρίσιμοι στα μάτια των φοιτητών, να μπαίνει στο μυαλό ενός νέου ανθρώπου ως κριτήριο η ανάγκη του στον Πολιτισμό, κόντρα στη μετατροπή της ψυχαγωγίας και της νεανικής δημιουργίας σε πεδίο κερδοφορίας των λίγων. Η δημιουργία αντίστοιχων πολυχώρων - πολιτιστικών στεκιών σε άλλα ιδρύματα μπορεί να ανοίξει δρόμο στην παρέμβαση των φοιτητικών Συλλόγων, στην κατοχύρωσή τους.

Μαζί με τα παραπάνω, σημαντική παρακαταθήκη ως προς τη δουλειά που ανοίγουν οι Σύλλογοι για το μέτωπο της δωρεάν πρόσβασης στον μαζικό Αθλητισμό, αποτελεί το πανελλαδικό τουρνουά 3x3 που διοργάνωσαν πέρυσι δεκάδες Σύλλογοι μετά από πρωτοβουλία του ΜΑΣ. Εγινε σημαντική προσπάθεια να αναδειχθεί ότι ο Αθλητισμός είναι δικαίωμά μας και ανάγκη και όχι πολυτέλεια. Οτι οι Σύλλογοι πρέπει να στείλουμε στον πάγκο όσους εμπορευματοποιούν τον Αθλητισμό και αποκλείουν τους νέους από το δικαίωμα στην άθληση. Το τουρνουά του ΜΑΣ ήταν το πρώτο πανελλαδικό τουρνουά από φοιτητές για φοιτητές, που έδωσε την ευκαιρία να βρεθούν ομάδες από διαφορετικές πόλεις όλης της χώρας, για πολλούς φοιτητές ήταν η πρώτη τους επαφή με τους Συλλόγους, αλλά και συνέβαλε στο να αναδειχθούν οι δίκαιες διεκδικήσεις μας για σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις στην ευθύνη των ιδρυμάτων, ανοιχτές στους φοιτητές, προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού ώστε να στηρίζονται οι αθλητικές και πολιτιστικές ομάδες που υπάρχουν στο πλαίσιο των Συλλόγων, εξασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό του απαραίτητου εξοπλισμού για τη λειτουργία των ομάδων κ.ά. Οι Σύλλογοι πρέπει το επόμενο διάστημα καλύτερα να στρέψουν την προσπάθειά τους στο κρίσιμο για τη συνέχεια τέτοιων πρωτοβουλιών, που είναι η συγκρότηση αθλητικών επιτροπών σε κάθε Σύλλογο με πρόγραμμα δραστηριοτήτων αλλά και πλαίσιο αιτημάτων.

Προς αξιοποίηση είναι το παράδειγμα της αθλητικής επιτροπής του Συλλόγου της ΣΤΕΦ στην Πάτρα, που εδώ και χρόνια οργανώνει σταθερά και με πολύ μεγάλη συμμετοχή πλούσιο πρόγραμμα αθλητικών δραστηριοτήτων και αναδεικνύει με το πλαίσιο αιτημάτων της όσα είπαμε παραπάνω. Προτείνουμε να διοργανωθεί φέτος το 2ο πανελλαδικό τουρνουά 3x3 των Συλλόγων.

Επιπλέον, μπορούν και πρέπει να ενισχυθούν και άλλες πρωτοβουλίες που δημιουργούν το έδαφος για συμμετοχή εκατοντάδων φοιτητών, για γνωριμία με τον Σύλλογο και τις διεκδικήσεις του, για ανάπτυξη εμπιστοσύνης στη δύναμη που μπορεί να έχει η οργάνωσή μας. Τέτοια πρωτοβουλία ως παράδειγμα είναι το φεστιβάλ που οργανώνεται κάθε χρόνο από τον Σύλλογο Ιστορικού - Αρχαιολογικού του ΕΚΠΑ. Η διοργάνωση φεστιβάλ μπορεί να λειτουργεί ως η κορύφωση της δράσης των πολιτιστικών ομάδων του Συλλόγου, ως βήμα έκφρασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας και ταυτόχρονα πλατιάς ευαισθητοποίησης για ζητήματα που απασχολούν όπως η εργασιακή προοπτική, το επιστημονικό αντικείμενο με διοργάνωση εκδηλώσεων στο πλαίσιο των φεστιβάλ.

Τέλος, καλύτερα θα πρέπει να δούμε το να εντάξουμε στο πλαίσιο πάλης μας, στις διεκδικήσεις μας την ανανέωση αλλά και τη δημιουργία βιβλιοθηκών και χώρων μελέτης που θα στελεχώνονται από επαρκές προσωπικό, θα διαθέτουν επαρκή αριθμό συγγραμμάτων ανά επιστημονικό αντικείμενο για δανεισμό και θα έχουν διευρυμένο ωράριο λειτουργίας. (...)

Η σταθερή παρέμβαση και επικοινωνία με τους φοιτητές είναι βασική προϋπόθεση για να εμπιστευτούν τις αγωνιστικές δυνάμεις. Η επαφή του Συλλόγου, της Επιτροπής Αγώνα με τους φοιτητές κάθε έτους ή τμήματος δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο μπροστά σε μεγάλες κινητοποιήσεις, σε σταθμούς. Στην προσπάθεια πλατιάς, εύστοχης και ζωντανής ενημέρωσης των συναδέλφων μας μπορούμε να γίνουμε πιο ευρηματικοί και αποτελεσματικοί:

• Με τη δημιουργία εφημερίδας του Συλλόγου, αρθρογράφους τους ίδιους τους φοιτητές και πλούσια θεματολογία.
• Με τη σταθερή προφορική ενημέρωση των μελών του ΔΣ στα αμφιθέατρα, τις γραπτές ανακοινώσεις του ΦΣ και τον πίνακα ανακοινώσεων σε κεντρικό σημείο της σχολής, όπου θα αναρτώνται όλες οι αποφάσεις του.
• Με τη δημιουργία blog ή site των Συλλόγων, τη συγκέντρωση των email όλων των μελών του Συλλόγου, την απαίτηση οι ανακοινώσεις και η δραστηριότητα του Συλλόγου να "ανεβαίνουν" στο site και τη σελίδα του τμήματος.
• Με την οργανωμένη παρουσία του Συλλόγου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την προβολή των θέσεων, των αποφάσεων, των αιτημάτων και των πρωτοβουλιών που παίρνει.

Ολα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την προσωπική - άμεση επαφή, αλλά αποτελούν ισχυρό μέσο ενημέρωσης σε ζωντανό χρόνο, ώστε πιο γρήγορα οι συνάδελφοί μας να ενημερώνονται και από τα μέσα που οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιούν.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα που γίνεται σοβαρή προσπάθεια από τις κυβερνήσεις και τα επιτελεία του συστήματος να απαξιωθούν οι φοιτητικοί Σύλλογοι ή και να μετατραπούν σε χειροκροτητές της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι ανάγκη να πάρουμε μέτρα ώστε η προσπάθεια αυτή να πέσει στο κενό. Δεν μπορεί ένας Σύλλογος, πόσο μάλλον αν συσπειρώνεται στο ΜΑΣ, να κλείνει τα μάτια μπροστά σε ανάγκες των φοιτητών που δεν καλύπτονται. Το επόμενο διάστημα, όλοι εμείς που μπαίνουμε καθημερινά μπροστά στη συλλογική διεκδίκηση για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών μας και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, να δυναμώσουμε την προσπάθεια να εμπλουτιστεί και να ζωντανέψει όσο περισσότερο γίνεται η λειτουργία των Συλλόγων μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους χιλιάδες φοιτητές που σήμερα διστάζουν, δεν συμμετέχουν στην πάλη, διατηρούν αμφιβολίες και συγχύσεις για την αξία του οργανωμένου αγώνα, τον ρόλο των φοιτητικών Συλλόγων. Αυτή η πολύπλευρη δράση μπορεί να συμβάλλει στην αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος».

• Αρθρο: Για τη συζήτηση γύρω από το άρθρο 16
• Αποσπάσματα από την εισήγηση στην 9η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ για την πολύμορφη δράση των φοιτητικών Συλλόγων
• Κάλεσμα για πανελλαδική σύσκεψη συντονισμού των μαθητών, την Κυριακή 16 Δεκέμβρη

Εχοντας αυτά στο μυαλό μας, αξίζει να παρακολουθήσουμε τη συζήτηση γύρω από την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Με μια πρώτη επιφανειακή ανάγνωση, τα πράγματα είναι απλά: Υπάρχουν αυτοί που υπερασπίζονται το άρθρο 16 και αυτοί που θέλουν να αλλάξει προκειμένου να επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών ή μη κρατικών - "μη κερδοσκοπικών" - ΑΕΙ.

Αρθρα επί άρθρων, αφιερώματα, παρεμβάσεις των ενώσεων του κεφαλαίου, φυσικά τοποθετήσεις κομμάτων, δίνουν και παίρνουν. Τα επιχειρήματα ανταλλάσσονται με οξύτητα. Βρισκόμαστε όμως πράγματι μπροστά σε μια μάχη ανάμεσα στους υπέρμαχους της ιδιωτικοποίησης από τη μία και τους προστάτες του δημόσιου πανεπιστημίου από την άλλη;

Από τις διαμαρτυρίες του 2007

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις συνθήκες εκείνες μέσα στις οποίες διατυπώνεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας το άρθρο 16 και ιδιαίτερα εκείνο το εδάφιο που ορίζει αυστηρά ότι «η ίδρυση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Το άρθρο 16 διατυπώνεται κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1975. Είναι η περίοδος της λεγόμενης μεταπολίτευσης, που σηματοδοτεί την προσπάθεια της αστικής τάξης να δημιουργήσει ένα πιο ομαλό κλίμα εδραίωσης της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της, παίρνοντας ταυτόχρονα τα αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης που είχε ανάγκη το κεφάλαιο εκείνη την εποχή, με στόχο πάντα να ενισχύει την κερδοφορία του. Ταυτόχρονα, είναι μια ιστορική συγκυρία κατά την οποία το λαϊκό κίνημα είναι ενισχυμένο, κάτω και από την επίδραση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Ευρώπη.

Ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτές τις ιστορικές συνθήκες εντάσσονται και μια σειρά κρατικοποιήσεις - Ολυμπιακή, αστικές συγκοινωνίες (ΕΑΣ), ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (ΗΣΑΠ), Εταιρεία Υδρευσης/Αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ) - που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή την περίοδο 1975-1977 και οι οποίες συνάντησαν την αντίδραση ισχυρών κύκλων της άρχουσας τάξης. Μάλιστα, η τότε ηγεσία του ΣΕΒ κατηγόρησε την κυβέρνηση για «σοσιαλμανία».

Σαφώς και δεν είναι έτσι. Γι' αυτό δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι το άρθρο 16 δεν είναι η ασπίδα προστασίας από την επέλαση των ιδιωτικών συμφερόντων στα ΑΕΙ, αλλά ένα εμπόδιο, το οποίο, όπως μαρτυρούν και οι ίδιοι οι αστοί αναλυτές, δεν είναι ανυπέρβλητο.

Ο δημόσιος χαρακτήρας της Εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής διαχείρισης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η οποία όπως είναι γνωστό ταυτίζεται συμβολικά με τη σοσιαλδημοκρατική παραλλαγή διαχείρισης του συστήματος - αν και ακολουθήθηκε και από φιλελεύθερες κυβερνήσεις - και οδήγησε σε αυτό που αστοί πολιτικοί και στοχαστές ονομάζουν «κράτος πρόνοιας» και «κράτος δικαίου». Το κεφάλαιο εκείνης της εποχής είχε ανάγκη από μια εργατική δύναμη που θα μπορούσε να χειριστεί τα νέα μέσα παραγωγής και θα είχε μια ορισμένη γνώση των επιστημονικών επιτευγμάτων που είχαν ενσωματωθεί σε αυτά. Εχοντας βγει λοιπόν από μια μεγάλη οικονομική και πολιτική κρίση ('29 - '33, Β' ΠΠ, γέννηση Λαϊκών Δημοκρατιών στην Ευρώπη), το κεφάλαιο απαιτεί από το κράτος του να αναλάβει πιο αποφασιστικά πρωτοβουλία για να μπορέσει να αναπαράγει την κερδοφορία του. Ομως το ρίσκο ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, το αμφιλεγόμενο της άμεσης απόσβεσης της επένδυσης, οδήγησε για εκείνη την περίοδο στην πιο «φρόνιμη» επιλογή των δημόσιων πανεπιστημίων. Αλλωστε αυτό το επιχείρημα, περί ρίσκου και σημαντικών δαπανών από την πλευρά του ιδιώτη, επαναλήφθηκε από τον σημερινό πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, στη Βουλή.

Από αυτήν την οπτική γωνία μπορούμε μάλιστα να κατανοήσουμε και τη θέση του Δ. Νιάνια (εισηγητή της κυβερνητικής πλειοψηφίας της ΝΔ) στη συζήτηση για το άρθρο 16 το 1975, όπου μεταξύ άλλων υποστήριζε:

«Το κράτος οφείλει να προστατεύση την ελευθερίαν του πνεύματος απολύτως και την ελευθερίαν των Ανωτάτων Ιδρυμάτων, όταν μάλιστα καθώς θα προτείνω η Ανώτατη Παιδεία είναι και οφείλει να είναι μόνον κρατική διά τον φόβον των μπίζνες...».

Να θυμίσουμε ότι και το 2007 είχε ανοίξει η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, με πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ αρχικά συμφώνησε, όμως λόγω εσωκομματικών πιέσεων, ιδιαίτερα από τον Ευ. Βενιζέλο, αλλά και των φοιτητικών κινητοποιήσεων, απέσυρε τη στήριξή του στην επιχειρούμενη αλλαγή και η συζήτηση αυτή πάγωσε.

Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να πούμε ότι η συζήτηση γύρω από το άρθρο 16 εκείνη την περίοδο συντέλεσε στην προώθηση εναλλακτικών πολιτικών σεναρίων για τον πιο αποτελεσματικό εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στα αστικά κόμματα. Προετοίμαζε σιγά - σιγά και αθόρυβα την ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα - στυλοβάτη της αστικής πολιτικής εξουσίας. Χαρακτηριστικά, η σημερινή υφυπουργός Παιδείας, Μ. Τζούφη, δήλωνε σε συνέντευξή της (2/11/2018): «...Το θέμα του άρθρου 16 είναι ένα εμβληματικό άρθρο, που αποτέλεσε αντικείμενο διαπάλης πολλών χρόνων στα πανεπιστήμια, και μάλιστα θα έλεγα συμβολικά ότι ήταν εκείνο που οδήγησε, με τους αγώνες των παιδιών εκείνης της εποχής, τον ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στην κυβερνητική εξουσία, βέβαια με τη διαμεσολάβηση των μνημονίων»...

Στις μέρες μας, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί σε κυβέρνηση, η συζήτηση για το άρθρο 16 εντάσσεται στην προσπάθεια τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ να δημιουργηθεί το νέο δικομματικό τοπίο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται στο δίπολο «πρόοδος - συντήρηση» και για τη ΝΔ στο δίπολο «κρατισμός - ιδιωτική πρωτοβουλία».

Χαρακτηριστικό της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να οικειοποιηθεί τη σοσιαλδημοκρατική κριτική ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι το άρθρο της Ράνιας Σβίγκου, εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, που με νόημα κλείνει ως εξής: «Οι δημόσιες τοποθετήσεις του πρώην υπουργού Ευ. Βενιζέλου για την αναθεώρηση του 2007 απαντούν, με πολιτική και ακαδημαϊκή επάρκεια, σε όσα σήμερα υποστηρίζει η ΝΔ αλλά και το ΚΙΝΑΛ. Ιδιαίτερα οι σύντροφοί του θα πρέπει να τον διαβάσουν προσεκτικά»! («Εθνος», 19/11/2018)

Τι υποστήριζε λοιπόν ο Ευ. Βενιζέλος το 2007; Στη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής στις 10/1/2007, έκανε λόγο για «ευέλικτα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) ως εναλλακτική λύση στην πρόταση για μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ», δηλαδή σε ΑΕΙ κρατικά αλλά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας και απόδοσης!

Αν, στη σημερινή συγκυρία, ο Βενιζέλος βάζει τρικλοποδιές στην επιχειρούμενη συνταγματική αναθεώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το άρθρο 16, αυτό όχι μόνο δεν αναιρεί αλλά αντίθετα επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί το οπλοστάσιο του «παλιού καλού ΠΑΣΟΚ». Αν σήμερα ο Βενιζέλος υποστηρίζει ότι το άρθρο 16 πρέπει να αλλάξει, το κάνει έχοντας την ίδια επιχειρηματολογία με αυτή του 2007, αφού υποστήριξε την αναγκαιότητα για «μη κρατικά ΝΠΔΔ, ιδρυματικού - μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με βάση το ισχύον Σύνταγμα» (Βουλή, 5/12/2018).

Αρα η ουσία είναι, ανεξάρτητα από το νομικό καθεστώς, για ποιον λειτουργεί το πανεπιστήμιο, ποιοι όροι και ποια κριτήρια θεσμοθετούνται για να διασφαλίσουν μια τέτοια κατεύθυνση. Αλλωστε και ο πρωθυπουργός το είπε ξεκάθαρα στη Βουλή, απαντώντας στον πρόεδρο της ΝΔ: «Κι εμείς με τη σύνδεση με την αγορά είμαστε, αλλά όχι με την υποταγή των ΑΕΙ στην αγορά». Λες και θα μπορούσε οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός, όπως και τα ΑΕΙ, να μην υποτάσσεται στις απαιτήσεις της αγοράς. Αλλωστε, αυτό επιβεβαιώνεται από όλες τις αιτιολογικές εκθέσεις των νόμων για τα πανεπιστήμια, από το ίδιο το περιεχόμενο αυτών των νόμων, όπου πάντα γίνεται λόγος για «πιο στενή σύνδεση με την αγορά».

Είναι τόσο ξεκάθαρη η οικειοποίηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της παλιάς, κλασικής σοσιαλδημοκρατικής επιχειρηματολογίας, που κυριολεκτικά δυσκολεύεται κανείς να βρει τις διαφορές στην επιχειρηματολογία ανάμεσα στην ομιλία του Ευ. Βενιζέλου στην ΠΑΣΠ Νομικής Θεσσαλονίκης, το Δεκέμβρη του 2006, και σε άρθρο δημοσιευμένο στην κυβερνητική «Αυγή» (2/12/2018) από τον πανεπιστημιακό Στέφανο Δημητρίου. Αυτό που και οι δυο υποστηρίζουν είναι ότι στην καπιταλιστική Ελλάδα τη δουλειά της σύνδεσης με την αγορά μπορεί να την κάνει ένα δημόσιο πανεπιστήμιο. Μάλιστα, ο αρθρογράφος της «Αυγής» ανοίγει το δρόμο στην ύπαρξη «κοινωφελών» και «μη κερδοσκοπικών» ΑΕΙ που όμως «θα υπάγονται στο ίδιο σύστημα με το δημόσιο πανεπιστήμιο, δηλαδή θα τυγχάνουν δημόσιας εποπτείας»!

Ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας, σε τοποθέτησή του σε ημερίδα του Ινστιτούτου Πουλαντζά (3/12/2018), έδωσε το στίγμα για τα «πλεονεκτήματα» των δημόσιων πανεπιστημίων στην Ελλάδα:

«Εχουν ένα μοναδικό προνόμιο: Να μπορούν να διαχειριστούν δημόσιο χρήμα αλλά και κονδύλια από ευρωπαϊκούς κοινωφελείς οργανισμούς, ακόμη και από ιδιώτες. Επιπλέον, τα μεγάλα Πανεπιστήμια στη χώρα μας έχουν δική τους περιουσία και έσοδα από κληροδοτήματα. Δηλαδή, διαχειρίζονται έσοδα από θεσμούς που δεν λογίζονται ως δημόσιοι. Οι Επιτροπές Ερευνών που λειτουργούν σε κάθε ΑΕΙ, υπό την εποπτεία της Συγκλήτου έχουν το δικό τους ΑΦΜ,άρα δεν ισχύει το επιχείρημα ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα είναι πιο ευέλικτα στη διαχείριση κονδυλίων (υπογράμμιση δική μας)».

Με λίγα λόγια, ο υπουργός παιδείας υποστηρίζει ότι τα κρατικά πανεπιστήμια σήμερα είναι όσο «ευέλικτα» χρειάζεται για να κάνουν τη δουλειά που θα έκαναν και τα ιδιωτικά. Αρα, οι όρκοι πίστης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, οι δεσμεύσεις περί αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα για τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας και του λαού μας. Ενα δημόσιο πανεπιστήμιο που δουλεύει για τις επιχειρήσεις, πιο «ευέλικτο» σε σχέση με το παρελθόν, λιγότερο «ακαδημαϊκό», και κυρίως ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που πολλές λειτουργίες του μετατρέπονται σε επιχειρηματικές δράσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να απαντήσει στην επικίνδυνη θέση της ΝΔ για τον ορισμό του αριθμού των εισαχθέντων από τα πανεπιστήμια, επαναφέρει την άποψη περί «αυταξίας της γνώσης». Πρόκειται για θέση βγαλμένη από το οπορτουνιστικό παρελθόν του, αλλά με πολύ πιο επικίνδυνες προεκτάσεις, γιατί βγάζει λάδι την αγορά, ουσιαστικά δουλεύοντας ενεργητικά γι' αυτήν.

Υποστήριξε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός στη Βουλή (23/11/2018): «Η γνώση είναι αυταξία, ανεξαρτήτως του αν αυτός που θα πάρει ένα δίπλωμα από το πανεπιστήμιο θα έχει τη δυνατότητα να βρει μετά εργασία, γιατί αυτό είναι μια άλλη ιστορία (...) Αυτό, όμως, είναι ένα ζήτημα που αφορά την αγορά». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος του ΙΕΠ, Γ. Κουζέλης («Εποχή», 2/1/2018), υποστηρίζει ότι ορθώς η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση παράγει περισσότερους απόφοιτους από όσους έχει ανάγκη η οικονομία, γιατί έτσι επιλέγονται οι καλύτεροι...

Ουσιαστικά, η επιχείρηση παραπέρα αποσύνδεσης των πτυχίων από το επάγγελμα ντύνεται από την κυβέρνηση με τον μανδύα της «αυταξίας της γνώσης», ανοίγοντας την πόρτα στην αγορά των πτυχίων! Που ακριβώς αυτό θέλει: Μια ανταγωνιστική διαδικασία απόκτησης προσόντων, αφού τα πτυχία δεν δίνουν πρόσβαση στο επάγγελμα, ανάμεσα στους απόφοιτους. Επί της ουσίας λένε ότι οι πανεπιστημιακές σπουδές δεν είναι Επαγγελματική Εκπαίδευση, ότι οι νέοι πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι δεν θα δουλέψουν στο αντικείμενο που θα σπουδάσουν. Ομως, Επαγγελματική Εκπαίδευση συνιστά και η Ανώτατη Εκπαίδευση, γιατί η επιστήμη δεν αποτελεί «αυταξία», δεν σπουδάζουμε γενικά για να γίνουμε επιστήμονες αλλά εργαζόμενοι που συμβάλλουν σε αυτό που έγραφε και ο Μπρεχτ, στην ελάφρυνση του μόχθου της ανθρώπινης ύπαρξης. Και από αυτήν τη διαπίστωση προκύπτει η σύγχρονη ανάγκη να μπορούν οι απόφοιτοι, οι σημερινοί επιστήμονες, με το πτυχίο τους να εργάζονται στο αντικείμενο που σπούδασαν. Και γι' αυτόν το λόγο παλεύουμε σήμερα για να μην προστεθούν νέα και να ανατραπούν τα υπάρχοντα εμπόδια με τις διάφορου τύπου πιστοποιήσεις που αλυσιδωτά και διαχρονικά υλοποιούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Τα έργα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύουν ότι πίσω από τα παχιά λόγια περί στήριξης του δημόσιου πανεπιστημίου κρύβεται η πιο στενή σύνδεσή τους με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Η αναβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ γίνεται με όρους ανταγωνισμού μεταξύ τους, με βάση την «αξιολόγηση» που η κυβέρνηση προωθεί, συμφωνώντας στην ευρωενωσιακή πολιτική για τη δημιουργία του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Γι' αυτό επιμένουμε ότι αν δεν βρούμε το οδηγητικό νήμα που θα μας βοηθήσει στην απάντηση για το πανεπιστήμιο και γενικότερα την Παιδεία που έχουμε ανάγκη, θα ανακυκλώνουμε το μοτίβο μιας θολής υποστήριξης του δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης μέσα στον καπιταλισμό.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι το εξής: Εφόσον η επιστήμη γίνεται ολοένα και πιο έντονα παραγωγική δύναμη, απαιτείται να ξεκαθαρίσουμε ότι το κεφάλαιο κατέχει και ελέγχει τη διαδικασία παραγωγής, αναπαραγωγής, ανάπτυξης της επιστημονικής γνώσης και του επιστημονικού δυναμικού.

Η ιστορική πείρα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο έχει αποδείξει ότι το κράτος αναλαμβάνει - ως συλλογικός καπιταλιστής - ορισμένες λειτουργίες προκειμένου να διευκολύνει την αναπαραγωγή των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Αρα, ανεξάρτητα αν ακόμα κι ένα «μη κερδοσκοπικό» πανεπιστήμιο λειτουργεί υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, είναι ίδρυμα που εντάσσεται αντικειμενικά στους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα: Κρατικά ή ιδιωτικά, τα ΑΕΙ που θέλει το κεφάλαιο πρέπει να είναι ανταγωνιστικά και κερδοφόρα, για να μπορούν να ανταποκρίνονται στον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής, που δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστή.

Γι' αυτόν το λόγο, η αυτονόητη υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας συνδέεται αντικειμενικά με τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νέων για πλήρη επιστημονική μόρφωση και εργασία με βάση αποκλειστικά το πτυχίο, για να τεθεί η επιστήμη στην υπηρεσία των πολλών. Αυτός ο δρόμος ανοίγει από σήμερα μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, τις μαζικές διαδικασίες στο χώρο των ΑΕΙ.

Και είναι αναγκαιότητα του σήμερα. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα. Πλούτος υπάρχει, γνώση υπάρχει. Αναξιοποίητο επιστημονικό δυναμικό υπάρχει και πάει χαμένο. Υπάρχει όμως και το κίνητρο του κέρδους. Εμπόδιο είναι η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, όπου άλλοι παράγουν τον πλούτο και τη γνώση και άλλοι αποφασίζουν για τους σκοπούς της παραγωγής και της επιστήμης. Εδώ βρίσκεται και η λύση. Να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση και έτσι να πάψει το κέρδος να είναι ο σκοπός της παραγωγής και τον πλούτο να τον χαίρονται οι δημιουργοί του, που είναι και η πιο σημαντική παραγωγική δύναμη.

Αθλητικές δραστηριότητες και παιχνίδια για παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και της Α' Γυμνασίου διοργανώνουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αττική, την ερχόμενη Κυριακή, 16 Δεκέμβρη, στις 10.30 π.μ., στο 2ο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Χαϊδαρίου (Λεωφόρος Αθηνών και Αναγεννήσεως, πλησίον δημαρχείου).

Για ένα δίωρο τα παιδιά θα συμμετάσχουν σε ποικίλες αθλητικές δραστηριότητες και παιχνίδια πίστας, καθώς όπως λένε και οι Οργανώσεις στην πρόσκλησή τους, «τα οφέλη της άσκησης για τα παιδιά είναι πολλαπλά. Οταν η άθληση συναντά το παιχνίδι, ξεκινάει η διασκέδαση!».

Από την κινητοποίηση στις 29 Οκτώβρη στην Αθήνα

«Ολοι εμείς οι μαθητές που από την αρχή της χρονιάς:

• Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, που με τους αγώνες μας έχουμε στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση να μην τολμήσει να καταθέσει το απαράδεκτο νομοσχέδιό της, που κάνει ακόμα πιο εξοντωτικό το σχολείο.
• Που στις 29 Οκτώβρη πλημμυρίσαμε τους δρόμους της χώρας οργανώνοντας μαθητικές πορείες σε πάνω από 50 πόλεις και συνεχίζουμε με δράσεις σε όλη την Ελλάδα.
• Δεν καθόμαστε στ' αυγά μας, αλλά αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε όσα μας αξίζουν και μας στερούν, κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες και μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση και αλλού χτυπάνε το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη ζωή με δικαιώματα...
• Με τη δράση μας απομονώνουμε τους φασίστες, τις σάπιες ιδέες τους και το ρατσιστικό τους δηλητήριο.

...Ηρθε η ώρα να συναντηθούμε, να συντονιστούμε, να ανταλλάξουμε ιδέες για το πώς θα συνεχίσουμε τον μεγάλο δίκαιο αγώνα μας, πώς θα τον κάνουμε ακόμα πιο δυνατό και μαζικό!

Να συζητήσουμε για το πώς συνεχίζουμε, για την άμεση απάντηση που πρέπει να δώσουμε στην κυβέρνηση και όσους στηρίζουν τους νόμους που κάνουν ακόμα χειρότερο το ήδη εξοντωτικό σχολείο.

Να μιλήσουμε για το πώς μπορούμε να ζωντανέψουμε τις μαθητικές μας κοινότητες με πρωτοβουλίες και δράσεις για όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας απασχολούν!

16 Δεκέμβρη οι μαθητές όλης της Ελλάδας ενώνουμε τη φωνή μας στην Αθήνα, στην Πανελλαδική μας Συνάντηση!

Επιστρέφουμε στην κυβέρνηση το απαράδεκτο νομοσχέδιό της! Ούτε να σκεφτεί να το καταθέσει!

Παλεύουμε για σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει!».

Μπροστά στην Πανελλαδική Συνάντηση, μαθητές από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πρέβεζα μιλούν στον «Ριζοσπάστη»:

Χρήστος Χαραλαμπίδης, αντιπρόεδρος του 15μελούς 2ου ΓΕΛ Πολίχνης και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης: «Είναι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο ότι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θα πραγματοποιηθεί η Πανελλαδική Συνάντηση μαθητικών συμβουλίων, συντονιστικών επιτροπών και μαθητών από κάθε γωνιά της χώρας. Μέσα και από αυτήν την πρωτοβουλία, θα μπορέσουμε πολύ καλύτερα να συζητήσουμε για το πώς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο αποφασιστικά και συντονισμένα το επόμενο διάστημα για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει και μας τα στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις.

Από την αρχή της χρονιάς δώσαμε πολλές μάχες ενάντια στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στα σχολεία μας και ενάντια στο απαράδεκτο νομοσχέδιο που θέλει να καταθέσει η κυβέρνηση, που κάνει ακόμα χειρότερο το Λύκειο. Συζητήσαμε στα μαθητικά μας συμβούλια για καθετί που απασχολεί τις μαθητικές κοινότητες. Μπήκαμε μπροστά στην ενημέρωση όλων των συμμαθητών μας αλλά και στην οργάνωση του αγώνα ενάντια στους επικίνδυνους σχεδιασμούς στην περιοχή μας, ενάντια στο ΝΑΤΟ που σπέρνει το θάνατο και τον ξεριζωμό από όπου και αν περάσει και την κυβέρνηση, που όπως και οι προηγούμενες, δίνει γη και νερό στα γεράκια του πολέμου, δίνει δισεκατομμύρια για πολεμικούς εξοπλισμούς στο ΝΑΤΟ και την ίδια ώρα θέλει να πείσει πως δεν υπάρχουν λεφτά για τα σχολεία μας, αφήνοντας πραγματικά τη λειτουργία τους στον αέρα. Για όλα αυτά αλλά και για την αποφασιστική δράση που έχουμε ανοίξει σε πολλά σχολεία και γειτονιές της Θεσσαλονίκης ενάντια στους φασίστες και το ρατσιστικό τους δηλητήριο, θέλουμε να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε τις εμπειρίες μας στην Πανελλαδική μας Συνάντηση, ανανεώνοντας και το αγωνιστικό μας σχέδιο για το επόμενο διάστημα και ετοιμάζοντας ακόμα πιο μαζικούς και μαχητικούς αγώνες για ένα σχολείο που θα μας μορφώνει και δεν θα μας εξοντώνει».

Χρήστος Μπρίκος, πρόεδρος του 15μελούς του 2ου ΓΕΛ Πρέβεζας: «Με το που είδαμε το κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας για την Πανελλαδική Συνάντηση μαθητών στην Καισαριανή, συνεδριάσαμε ως Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Πρέβεζας και πήραμε απόφαση συμμετοχής, εξασφαλίζοντας παράλληλα πως το κάλεσμα θα φτάσει σε όλα τα σχολεία της περιοχής μας.

Από την αρχή της χρονιάς είμαστε όλοι οι μαθητές επί ποδός. Η συζήτηση στα 15μελή έχει φουντώσει για τα καλά. Η Συντονιστική Επιτροπή έχει αγκαλιάσει όλα τα σχολεία της πόλης. Από την αρχή της χρονιάς είμαστε σε ετοιμότητα. Με την ανακοίνωση του νομοσχεδίου δηλώσαμε σε όλους τους τόνους πως δεν θα επιτρέψουμε να κατατεθεί. Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στο νομοσχέδιο που κάνει χειρότερο το σχολείο μας. Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και παλεύουμε για ένα σχολείο που θα μας μορφώνει και δεν θα μας εξοντώνει. Ηδη ετοιμάζουμε τη μαζική κάθοδο μαθητών στην Αθήνα σε συνεργασία με τις υπόλοιπες Συντονιστικές Επιτροπές της Ηπείρου. Θα είμαστε στην 2η Πανελλαδική Συνάντηση την Κυριακή 16 Δεκέμβρη στην Καισαριανή, γιατί όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί. Θα νικήσουμε».

Ηλέκτρα Καζάκου, αντιπρόεδρος του 15μελούς 15ου ΓΕΛ Αθηνών, μέλος Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας: «Ολοι οι μαθητές που κινητοποιηθήκαμε από την αρχή της χρονιάς σε υπουργεία, δήμους, στις γειτονιές μας, ενώνουμε ξανά τις δυνάμεις μας και συναντιόμαστε για να ετοιμάσουμε τα επόμενα αγωνιστικά μας βήματα. Από την αρχή της χρονιάς έχουμε κάνει ξεκάθαρο ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να τρομοκρατήσει και να βάλει στον πάγο τους αγώνες μας, εμείς απαντάμε με ακόμα πιο μαζικούς και μαχητικούς αγώνες με τους γονείς και τους αγωνιστές καθηγητές στο πλάι μας. Ξέρουμε καλά πως ενωμένοι και συντονισμένοι δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, πως τα δικαιώματά μας θα τα κατακτήσουμε με τους αγώνες μας. Αλλωστε, πρόσφατα οι μαθητές των Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων αυτό το απέδειξαν με τον ανυποχώρητο αγώνα τους. Για όλα αυτά θέλουμε να συζητήσουμε στην Πανελλαδική μας Συνάντηση, να ανταλλάξουμε πείρα, ιδέες και απόψεις για τη συνέχιση και το δυνάμωμα του μεγάλου μας αγώνα, από κοινού να σχεδιάσουμε την απάντηση που θα δώσουμε στο υπουργείο και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε όσους προσπαθήσουν να μας στερήσουν τα δικαιώματα και τα όνειρά μας! Καλούμε όλα τα 5μελή και 15μελή να πάρουν αποφάσεις και να συμμετέχουν στην Πανελλαδική μας Συνάντηση. Είναι χρέος κάθε μαθητή που βιώνει τα ίδια προβλήματα, να αντισταθεί στην ηττοπάθεια και στην αδράνεια, να κινητοποιηθεί και να ενωθεί μαζί μας στον αγώνα για τα δικαιώματά μας».

Μαριλένα Χριστοφορίδη, πρόεδρος του 15μελούς του 3ου ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου: «Οι μαθητές των ΕΠΑΛ δίνουμε ραντεβού την Κυριακή στην Πανελλαδική Συνάντηση στην οποία καλεί η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας. Δεν είναι λίγα αυτά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν στερήσει από τους μαθητές όλα αυτά τα χρόνια, παρ' όλες τις κορόνες για δήθεν αναβάθμιση των ΕΠΑΛ.

Στο 3ο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου η συζήτηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μας έβγαλαν στο δρόμο, μαζί με τους συμμαθητές μας από τα ΓΕΛ που πάλευαν ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης το οποίο κάνει το Λύκειο ακόμα πιο εξοντωτικό. Πολλοί ήταν αυτοί που μας έλεγαν ότι "στα ΕΠΑΛ δεν έχετε λόγο να αντιδράτε, αφού αυτό το νομοσχέδιο δεν αφορά εσάς, αλλά τα ΓΕΛ". Ομως εμείς και αυτήν τη χρονιά πήγαμε σε ένα σχολείο το οποίο δεν είχε καθηγητές και βιβλία, αντιθέτως είχε ανεπαρκή εργαστήρια και έπρεπε εμείς να καλύψουμε το κόστος για υλικά και αναλώσιμα απαραίτητα για την ειδικότητα που έχουμε διαλέξει, όσοι καταφέραμε να φοιτήσουμε σε αυτήν αφού πολλές καταργήθηκαν. Εμείς ξέρουμε ότι ο λογαριασμός είναι κοινός για να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του σχολείου, είτε αυτό είναι ΓΕΛ είτε ΕΠΑΛ, ξέρουμε ότι θα μοιραζόμαστε την ίδια ανασφάλεια όταν θα αποφοιτήσουμε από αυτό. Μας ενώνει η ζωή μας, το παρόν και το μέλλον μας, ο κοινός αντίπαλος και ο κοινός αγώνας.

Αυτή η συζήτηση στα 5μελή, στο 15μελές, στο προαύλιο, στον καφέ έχει κάνει περισσότερους συμμαθητές μας να συνειδητοποιούν την ανάγκη κοινού αγώνα με τους συμμαθητές μας από τα ΓΕΛ, από τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία, που με τον αγώνα τους εμπόδισαν τις αλλαγές που ήθελε να κάνει η κυβέρνηση στα σχολεία τους. Γι' αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει κανένας μαθητής να λείψει από το ραντεβού που δίνουν μαθητές από όλη την Ελλάδα την Κυριακή 16 Δεκέμβρη».

Η πρόταση του ΚΚΕ για την Προσχολική Αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων παρουσιάζεται σε εκδήλωση που διοργανώνει η Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου του Κόμματος την Παρασκευή 14 Δεκέμβρη στις 7 μ.μ., στο σχολικό συγκρότημα της πρώην Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Ομιλητής θα είναι ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ.