Παρασκευή 7 Δεκέμβρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Αναιμική ανάκαμψη και ζόρια στην καπιταλιστική οικονομία

Eurokinissi

Ρυθμούς ισχνής ανάκαμψης εμφανίζει σε αυτήν τη φάση η εγχώρια οικονομική δραστηριότητα, όπως αυτή απεικονίζεται σε όρους ΑΕΠ.

Την ίδια ώρα, παράλληλα με τους όποιους ρυθμούς ανάκαμψης, τα επίσημα στοιχεία και η επεξεργασία τους από τα αστικά επιτελεία συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να αποτυπώνουν το «επενδυτικό κενό» στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία (που έχασε πάνω από το 25% του ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία), επί της ουσίας τις δυσκολίες στη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, παρά και τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις της «μνημονιακής» περιόδου, που με τη σειρά τους αποτελούν τον αναγκαίο όρο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ισχυρών επιχειρήσεων και ομίλων αλλά και για την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) για το γ' τρίμηνο του 2018 αποτυπώνουν τα παρακάτω:

-- ΑΕΠ: Καταγράφεται ισχνός ρυθμός ανάκαμψης 2,2% σε ετήσια βάση. Μάλιστα, οι μακροχρόνιες προβλέψεις τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και του ΔΝΤ κάνουν λόγο για ετήσιους ρυθμούς ανάκαμψης μόλις στο 1% κατά μέσο όρο για τις επόμενες δεκαετίες, οξύνοντας κι άλλο τα αντιλαϊκά «αντανακλαστικά» για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων.

-- Εξαγωγές: Ενισχύθηκαν σε ποσοστό 7,6% σε σχέση με το γ' τρίμηνο του 2017. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η - αναιμική - ανάκαμψη του προηγούμενου διαστήματος στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στη συνεχιζόμενη ενίσχυση των εξαγωγών, που με τη σειρά τους αποτελούν δείκτη της ενισχυμένης «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων εξαγωγικού προσανατολισμού, στο έδαφος πάντα των αντεργατικών ανατροπών.

-- Την ίδια ώρα, οι εισαγωγές εμφανίζουν μεγαλύτερη διόγκωση σε σχέση με τις εξαγωγές, με ρυθμό 15%, σε μια εξέλιξη που βέβαια έχει αρνητική επίδραση στο ΑΕΠ, ενώ παράλληλα συμβάλλει στη διεύρυνση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών.

Καθόλου τυχαία, τα αστικά επιτελεία επισημαίνουν τη συγκεκριμένη εξέλιξη, δείχνοντας βέβαια στην κατεύθυνση νέων διαρθρωτικών παρεμβάσεων, με στόχο την αλλαγή του «παραγωγικού προτύπου» και σε παρεμβάσεις που ενισχύουν παραπέρα την ανταγωνιστικότητα των ισχυρών επιχειρήσεων εξαγωγικού προσανατολισμού.

-- Στον αντίποδα, οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου εμφανίζουν ρυθμό υποχώρησης 23,2% σε σχέση με το γ' τρίμηνο του 2017. Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, η υποχώρηση των επενδύσεων οφείλεται στην πτώση του «μεταφορικού εξοπλισμού».

Για το 2019, σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό, οι νέες επενδύσεις («ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου») θα ενισχυθούν σε ποσοστό 11,9%, ως αποτέλεσμα των συντελούμενων αναδιαρθρώσεων, καθώς βέβαια και της κρατικής χρηματοδότησης επιχειρηματικών ομίλων μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Το «επενδυτικό κενό» του εγχώριου κεφαλαίου

Να σημειωθεί ότι οι νέες «ακαθάριστες επενδύσεις» καταγράφουν τις δαπάνες, μιας ορισμένης περιόδου, όπως για το μηχανολογικό εξοπλισμό εργοστασίων και άλλων επιχειρήσεων, το μεταφορικό εξοπλισμό, τις κατασκευές και άλλες υποδομές που αξιοποιούνται στη διαδικασία της παραγωγής και στη γενικότερη δραστηριότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.

Βέβαια, το υπάρχον απόθεμα των πάγιων επενδύσεων και του εξοπλισμού, λόγω φυσιολογικών και άλλων παραγόντων, βρίσκεται σε μόνιμη διαδικασία απαξίωσης, όπως από τη φθορά του στο πέρασμα του χρόνου, ενώ σε πιο μακροπρόθεσμο επίπεδο από την τεχνολογική και οικονομική απαξίωση λόγω εισαγωγής νέων τεχνολογιών που κάνουν «μη ανταγωνιστικές» τις προηγούμενες κ.ά.

Στην ουσία, τώρα, ακόμη και σήμερα, στη φάση της ανάκαμψης, η μάζα με τις αποσβέσεις στα πάγια κεφάλαια που έχουν επενδυθεί στο παρελθόν είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από τις νέες «ακαθάριστες επενδύσεις». Το γεγονός αυτό μαρτυρά τη συνεχιζόμενη τάση όσο και το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η καπιταλιστική οικονομία σε ό,τι αφορά την καταστροφή κεφαλαίων, που αδυνατούν να βρουν κερδοφόρες διεξόδους σε κλάδους της παραγωγής και της οικονομίας.

Επιπλέον, όπως αποκαλύπτουν τα επίσημα στοιχεία και οι επεξεργασίες από τα αστικά επιτελεία, η αποκατάσταση της παραγωγικής δυνατότητας στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχει μπόλικο δρόμο να διατρέξει, ενώ βέβαια η προσέλκυση ικανής μάζας νέων κερδοφόρων επενδύσεων προϋποθέτει τη διαρκή κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων, που έρχονται να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Ενδεικτική είναι και η πρόσφατη μελέτη από τον όμιλο της Eurobank με βάση τις χρονολογικές σειρές της στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ).

Συγκεκριμένα:

Το 2017 αποτέλεσε το έβδομο στη σειρά έτος με «αρνητικές καθαρές επενδύσεις παγίων» στην ελληνική οικονομία, δηλαδή οι «ακαθάριστες επενδύσεις» είναι μόνιμα χαμηλότερες σε σχέση με τις αποσβέσεις.

Το λεγόμενο «επενδυτικό κενό» (ουσιαστικά η καταστροφή επενδυμένου κεφαλαίου) διαμορφώθηκε (σε τρέχουσες τιμές) σε 5,3 δισ. ευρώ το 2011, προσέλαβε το μεγαλύτερο ύψος του το 2013 με 13 δισ. ευρώ, ενώ για το 2017 διαμορφώθηκε στα 6,2 δισ. ευρώ.

Την περίοδο 2011 - 2018, σωρευτικά, η μάζα των πάγιων επενδύσεων στην ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 68 δισ. ευρώ και σε ποσοστό 30,1%.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Την ίδια ώρα, η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το «Μηχανισμό Επαγρύπνησης», μέσω του οποίου ανιχνεύονται οι μακροοικονομικές ανισορροπίες των κρατών - μελών, εντάσσει και την Ελλάδα στη λίστα με τα κράτη που υπάγονται σε «εμπεριστατωμένη επισκόπηση» για το 2019. Πρόκειται για έναν ακόμη ειδικό «εξονυχιστικό» έλεγχο, στο πλαίσιο της «κανονικότητας» του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, με γνώμονα τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Μεταξύ άλλων, οι δείκτες που καταρτίζει η Γιούροστατ, μέσω των οποίων παρέχεται η αναγκαία «στατιστική υποστήριξη» για την ετήσια έκθεση του «Μηχανισμού Επαγρύπνησης», αφορούν το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», που με τη σειρά του περιλαμβάνει παραμέτρους όπως το επίπεδο των μισθών και την παραγωγικότητα της εργασίας, την «πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία» κάθε οικονομίας, που αποσκοπεί στην αξιολόγηση της «ανταγωνιστικότητας των τιμών και του κόστους» σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές στις διεθνείς αγορές, την «καθαρή επενδυτική θέση» της κάθε οικονομίας, το κρατικό χρέος, το ισοζύγιο συναλλαγών κ.ά.


Α. Σ.

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:
  • ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Αναιμική ανάκαμψη και ζόρια στην καπιταλιστική οικονομία
  • «ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ»: Ενίσχυση κερδοφορίας και νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους
  • G20: Ανειρήνευτος ανταγωνισμός πίσω από τους όποιους προσωρινούς συμβιβασμούς
  • ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Συζήτηση με την πρόεδρο του ΚΚ Νορβηγίας, Ρούνα Εβενσεν, για τη σφοδρή επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου
«ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ»
Ενίσχυση κερδοφορίας και νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους

Σαφείς δεσμεύσεις ενώπιον των εκπροσώπων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της «εφοδιαστικής αλυσίδας» (logistics) κατέθεσε η ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, εκ μέρους της κυβέρνησης, για την πολύπλευρη στήριξη και ενίσχυσή τους, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της «Ελληνικής Εταιρείας Logistics». Αλλωστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει σαφές ότι ο κλάδος των logistics έχει υψηλή θέση στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζει, συνεχίζοντας βεβαίως το έργο των προκατόχων της, σε έναν ακόμα από τους «στρατηγικούς τομείς» που ιεραρχεί το κεφάλαιο. Στο πλαίσιο αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού, οι κρατικές υποδομές μεταφορών της χώρας, λιμάνια, σιδηρόδρομος, αεροδρόμια, οδικές διελεύσεις, αλλά και εμπορευματικά κέντρα, παραχωρούνται στους επιχειρηματικούς ομίλους με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και με ταχύτατους ρυθμούς, όπως επιτάσσει η πολιτική μετατροπής της χώρας σε «εμπορευματικό κόμβο» της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Εκτόξευση κερδοφορίας...

Οι επιδόσεις της κυβέρνησης στη δημιουργία ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος στον συγκεκριμένο τομέα αποτυπώνονται ήδη στα οικονομικά στοιχεία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που διενεργήθηκε υπό την επιστημονική επιμέλεια του Πανεπιστημίου Αιγαίου και παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών logistics κατά τη διάρκεια της κρίσης βελτίωσαν τα οικονομικά τους αποτελέσματα, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο την εκτόξευση του μεικτού περιθωρίου κέρδους από 11,7% το 2015 σε 26,2% το 2016. Σε ανάλογα υψηλά επίπεδα εκτιμάται ότι κινήθηκαν οι επιδόσεις των επιχειρήσεων και τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ η γενική εικόνα, όπως αποτυπώνεται στην έρευνα, είναι ότι «εντός της περιόδου οικονομικής ύφεσης οι επιδόσεις των εταιρειών παροχής υπηρεσιών logistics ακολούθησαν ανοδική πορεία».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ανάγκη βελτίωσης των υποδομών μεταφορών, και ειδικά στις σιδηροδρομικές υποδομές. Οι επιχειρήσεις του χώρου, όπως τόνισαν εκπρόσωποί τους κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, θεωρούν κομβικής σημασίας τη γρήγορη ολοκλήρωση των σιδηροδρομικών έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτήν την περίοδο, την εγκατάσταση σύγχρονων μέσων ηλεκτροδότησης και σηματοδότησης του σιδηρόδρομου, τη διευκόλυνση εισόδου νέων σιδηροδρομικών επιχειρήσεων στην εγχώρια αγορά. Ζήτησαν επίσης την επίσπευση των έργων σιδηροδρομικής σύνδεσης των εμπορευματικών κέντρων με τα λιμάνια, αφού όπως τονίστηκε η επίτευξη τέτοιων στόχων θα ενισχύσει τις εμπορευματικές ροές με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων, αλλά και ευρύτερα με τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης μέσω των διαδρομών του ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού δικτύου. Ειδικότερα για τη διασύνδεση με τις αγορές των Βαλκανίων σημειώθηκε ότι είναι απαραίτητες οι «συνέργειες» και η συνεργασία μεταξύ των βαλκανικών χωρών, για τη δημιουργία ενός συνεχούς σιδηροδρομικού διαδρόμου που θα ενσωματωθεί πλήρως και με αποτελεσματικότητα στο διευρωπαϊκό δίκτυο «ΤΕΝ-Τ».

Στην έρευνα καταγράφονται επίσης ορισμένα χρήσιμα στοιχεία για τη συνολική εικόνα του κλάδου. Ειδικότερα ως προς τη γεωγραφική τους κατανομή, σημειώνεται ότι το 52% των εταιρειών παροχής υπηρεσιών αποθήκευσης χωροθετείται στην Αττική και στη Βοιωτία, ενώ η συνολική ακίνητη περιουσία των παρόχων υπηρεσιών logistics μόνο στην Αττική καταλαμβάνει περίπου 3.000.000 τ.μ. Το Θριάσιο Πεδίο και η Βοιωτία διαθέτουν άνω των 2.000.000 τ.μ. σε αποθηκευτικούς χώρους. Σημαντική είναι η παρουσία των επιχειρήσεων και στο νομό Θεσσαλονίκης, όπου συγκεντρώνεται το 15,6% των σχετικών επιχειρήσεων πανελλαδικά, και πιο συγκεκριμένα στη Βιομηχανική Περιοχή Σίνδου, η οποία προσφέρει άμεση πρόσβαση στο εθνικό δίκτυο, ενώ βρίσκεται σε απόσταση 16 χλμ. από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα ανέβηκε αρκετές θέσεις στον σχετικό δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας (LPI), αφού από την 47η θέση που βρισκόταν το 2016, ανέβηκε στην 42η το 2018, αρκετά υψηλότερα από τις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων. Τέλος, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, στο 9,02%, ή 15,7 δισ. ευρώ, ανήλθε η άμεση συνεισφορά του τομέα των logistics στο συνολικό ΑΕΠ της χώρας, το 2016, λαμβάνοντας υπόψη και τις δραστηριότητες logistics που εκτελούνται ενδο-επιχειρησιακά σε εμπόριο και μεταποίηση.

Παράλληλα, ένα από τα σημαντικά προβλήματα που διαπιστώνουν (και) οι όμιλοι των logistics είναι η δυσκολία πρόσβασης σε χρηματοδότηση, κυρίως για την εκτέλεση επενδύσεων το επόμενο διάστημα που αφορούν την εκπαίδευση του προσωπικού, την εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία ή ακόμη και την αγορά νέων χώρων για την επέκταση των δραστηριοτήτων τους.

Μέρος αυτής της έλλειψης αναμένεται να καλυφθεί μέσα από νέο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που ετοιμάζεται ειδικά για τη χρηματοδοτική ενίσχυση «Clusters» (μορφή επιχειρηματιών συνεργειών), όπως ανακοινώθηκε από τον γενικό γραμματέα Εμπορίου Δ. Αυλωνίτη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα ποσά, είπε όμως ότι η νέα αυτή ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων με ζεστό χρήμα θα είναι ύψους «αρκετών εκατομμυρίων ευρώ». Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης και αυτού του τύπου επιχειρηματικής δραστηριότητας θα αναληφθεί μέσω του νέου νόμου για την «προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων», που ετοιμάζεται να ψηφίσει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση.

...με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους

Σε ένα τέτοιο φόντο, ο υπουργός Υποδομών Χρ. Σπίρτζης παρουσίασε το σχεδιασμό της κυβέρνησης για την ανάπτυξη έξι νέων εμπορευματικών κέντρων, σε Αλεξανδρούπολη, Βόλο, Λάρισα, Καβάλα, Ηγουμενίτσα και Πάτρα, σύμφωνα με όσα προβλέπει το «Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Μεταφορών». Το σχέδιο, που ετοιμάζεται σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Απρίλη του 2019 και, όπως είπε ο γγ Μεταφορών, βάσει αυτού «θα οργανωθεί μια νέα αλυσίδα υποδομών», ενώ ειδικά τα παραπάνω εμπορευματικά κέντρα θα συμπληρώνουν τα δύο μεγάλα που έχουν δρομολογηθεί σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Η αρχή για τα νέα εμπορευματικά κέντρα θα γίνει εντός του 2019 από την Αλεξανδρούπολη, σε έκταση 500 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας του δήμου, σε συνεργασία της ΓΑΙΑΟΣΕ με τον Οργανισμό Λιμένος Αλεξανδρούπολης.

Πρόσθεσε ότι στον κυβερνητικό σχεδιασμό η Θεσσαλονίκη, η Ηγουμενίτσα και η Πάτρα «έχουν ξεχωριστή θέση», αφού αποτελούν κεντρικούς λιμένες για το διευρωπαϊκό δίκτυο μεταφορών και βασικά σημεία σύνδεσης με τον «Ευρωπαϊκό Διάδρομο Orient / East Med», όπως επίσης και ότι η Αλεξανδρούπολη και ο Βόλος «έχουν στρατηγική θέση και ρόλο». Αναφορικά με τα έργα περαιτέρω ανάπτυξης των διεθνών σιδηροδρομικών διασυνδέσεων, ο υπουργός αναφέρθηκε στην έναρξη της «μελέτης βιωσιμότητας» της σιδηροδρομικής σύνδεσης Φλώρινας - Καστοριάς με την Αλβανία, μέσω Κρυσταλλοπηγής, και την υλοποίηση του οδικού άξονα Ηγουμενίτσα - Σαγιάδα - Μαυρομάτι, ενώ - όπως είπε ακόμη - βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις με Ουγγαρία, Σερβία και ΠΓΔΜ για έναν ενιαίο σιδηροδρομικό εμπορευματικό άξονα. Ολα αυτά στο πλαίσιο και του σχεδιασμού της ΕΕ συνολικά για τα Βαλκάνια, με την «ενοποίηση» των μεταφορικών δικτύων της περιοχής.

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι η καπιταλιστική κερδοφορία, στον τομέα των logistics αλλά και στους υπόλοιπους κλάδους που ιεραρχεί το κεφάλαιο, πέρα από το βασικό - την ένταση της εκμετάλλευσης, που κατοχυρώνεται από τη συνολική επίθεση στα εργατικά δικαιώματα - θωρακίζεται και μέσα από την πολύπλευρη στήριξη του αστικού κράτους, με πακτωλό ζεστού χρήματος, υποδομές στην υπηρεσία των επιχειρηματικών σχεδιασμών, φοροαπαλλαγές και προνόμια, νομοθετικές παρεμβάσεις που διαμορφώνουν ένα ακόμα «φιλικότερο» περιβάλλον για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Παράλληλα, ο στρατηγικός στόχος της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή περνάει μέσα από την ανάδειξη της χώρας σε κόμβο Ενέργειας και εμπορευμάτων - με αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και της ένταξής της στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ - αλλά και μέσα από τις ευρωατλαντικές «διευθετήσεις» στην περιοχή, τις οποίες «τρέχει» η κυβέρνηση, βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι από τον σχεδιασμό αυτό η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν να «κερδίσουν» μόνο έναν νέο γύρο έντασης της εκμετάλλευσης και μεγάλους κινδύνους.

ΣΥΝΟΔΟΣ 20 ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ (G20)
Ανειρήνευτος ανταγωνισμός πίσω από τους όποιους προσωρινούς συμβιβασμούς

Οι ηγέτες του G20 στέλνουν τα «χαιρετίσματά» τους ...στα μονοπώλια που εκπροσωπούν

Copyright 2018 The Associated

Οι ηγέτες του G20 στέλνουν τα «χαιρετίσματά» τους ...στα μονοπώλια που εκπροσωπούν
Η διήμερη (30 Νοέμβρη - 1 Δεκέμβρη) Σύνοδος Κορυφής του G20, στο Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής, δηλαδή του άτυπου φόρουμ των 20 πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών του πλανήτη (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Αργεντινή, Μεξικό, Ινδία, Νότια Αφρική, Ινδονησία, Νότια Κορέα, Σαουδική Αραβία, Τουρκία και ΕΕ ως σύνολο), δεν ξέφυγε από τη γνωστή πρακτική των προηγούμενων συνόδων. Αυτή η συνάντηση πρωτοξεκίνησε λίγα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, το 1998, μετά από πρόταση των υπουργών Οικονομίας του G7 (που υπήρχε από το 1976), και συγκροτήθηκε 10 χρόνια μετά, το 2008, υποτίθεται ως φόρουμ συνεννόησης. Και μόνο το ότι οι καπιταλιστικές οικονομίες που συμμετέχουν κατέχουν το 85% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ελέγχουν το 75% του παγκόσμιου εμπορίου και το 80% των επενδύσεων και αντιστοιχούν στο 66% του παγκόσμιου πληθυσμού, εξηγεί τη σημασία του.

Αυτό ωστόσο που αποδείχτηκε τα 10 χρόνια που πέρασαν, είναι ότι πάντα καταγράφει τις ανειρήνευτες αντιθέσεις και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ισχυρότερες δυνάμεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, και τα γενικόλογα ευχολόγια των πανομοιότυπων σχεδόν τελικών διακηρύξεων συμβαδίζουν με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις της κάθε αστικής τάξης από τις 20 χώρες, για να ωφεληθεί αυτή από τους όποιους συμβιβασμούς επιτυγχάνονται με τους ανταγωνιστές της.

Το σχετικά νέο αυτής της χρονιάς είναι το γεγονός ότι παρατηρείται μια ακόμη μεγαλύτερη όξυνση της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, όπου φυσικά ξεχωρίζουν οι τεταμένες σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο και με την Κίνα κυρίως σε οικονομικό (προς το παρόν). Το όλο κλίμα, παρά τη γλώσσα της διπλωματίας που χρησιμοποιήθηκε και στην Αργεντινή, με τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Μ. Μάκρι να πρωτοστατεί, δεν μπορεί να συγκαλύψει ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για μια διαρκή πολεμική προετοιμασία. Το τελεσίγραφο των ΗΠΑ (διατυπώθηκε από τον Αμερικανό ΥΠΕΞ στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και έγινε ομόφωνα αποδεκτό) στη Ρωσία, ότι θα αποχωρήσει από τη Συμφωνία INF για τα πυρηνικά όπλα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, αποτελεί μια τρανή απόδειξη και μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, μαζί με την εξελισσόμενη αντιπαράθεση στη Μαύρη Θάλασσα, όπως και τα άλλα πεδία όπου συγκρούονται οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις.

Πιο ...ανθρώπινη καπιταλιστική εκμετάλλευση

Η τελική διακήρυξη του Μπουένος Αϊρες, που καταλήχτηκε μετά από ώρες παζαριού, και πάλι επιχειρεί να εμφανίσει όλους τους οργανισμούς του κεφαλαίου που συμμετείχαν, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. και «κερασάκι» τον γγ του ΟΗΕ, ως εγγυητές της ανάπτυξης και της λαϊκής ευημερίας, με δεδομένη την καπιταλιστική βαρβαρότητα που διευρύνεται σε όλο τον κόσμο ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης της κάθε χώρας.

Οι ηγέτες των δυνάμεων που συγκρούονται θανάσιμα για σφαίρες επιρροής, αγορές, ενεργειακούς πόρους και αγωγούς μεταφοράς τους, που αιματοκυλούν λαούς και δημιουργούν καραβάνια απελπισμένων προσφύγων και μεταναστών, εμφανίζονται στη διακήρυξή τους να ...ομνύουν για «διεθνή συνεργασία για βιώσιμη ανάπτυξη», «προστασία του δικαιώματος στην αξιοπρεπή εργασία και την εκπαίδευση», «μοίρασμα των πλεονεκτημάτων από την τεχνολογική μετάβαση», «προστασία της παιδικότητας και της ισότητας των φύλων», «αντιμετώπιση της πείνας και των ασθενειών», «προστασία των προσφύγων». Δηλαδή αυτών που οι ίδιοι ξεριζώνουν από τις εστίες τους με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την εξαθλίωση.

Πέρα από τα ...καλολογικά στοιχεία μιας έκθεσης ιδεών, αν κανείς «στύψει» την τελική διακήρυξη των 8 σελίδων, αυτό που τελικά μένει είναι η ανησυχία ότι η «παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη» γίνεται «όλο και λιγότερο συγχρονισμένη μεταξύ των χωρών» και εξακολουθούν να υπάρχουν «βασικοί κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοοικονομικών αδυναμιών και γεωπολιτικών ανησυχιών». Διαπιστώνεται δηλαδή ότι η αναιμική ανάπτυξη σε πολλές χώρες, έκφραση της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό, μπορεί να οδηγήσει σε νέα φάση κρίσης.

Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και τα μέτρα υποτιθέμενης αντιμετώπισής της, κάτι που έχει άμεσα σχέση με τη βιομηχανική παραγωγή, δηλαδή με ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα όπως και με το σε ποιες μορφές Ενέργειας θα δοθεί προτεραιότητα και πότε, ήταν άλλο ένα πεδίο σφοδρού ανταγωνισμού. Ολοι οι ηγέτες, με εξαίρεση τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τραμπ, δήλωσαν ότι στηρίζουν τη «δέσμευση στη Συμφωνία του Παρισιού για να προωθηθεί η αειφόρος ανάπτυξη», έναν συμβιβασμό βέβαια που επίσης δεν μπορεί να κρύψει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα. Οι ΗΠΑ σημείωσαν σε ξεχωριστή παράγραφο της Διακήρυξης ότι «επαναλαμβάνουν την απόφασή τους να αποσυρθούν από τη Συμφωνία του Παρισιού και επιβεβαιώνουν την άποψή τους για ισχυρή δέσμευση για οικονομική ανάπτυξη και πρόσβαση στην Ενέργεια και στην ασφάλεια, χρησιμοποιώντας όλες τις πηγές Ενέργειας και τεχνολογιών και παράλληλα προστατεύοντας το περιβάλλον». Ουσιαστικά πρόκειται για την προσπάθεια του κυρίαρχου τμήματος της αστικής τάξης των ΗΠΑ, που εκφράζεται με την κυβέρνηση Τραμπ, να αναθεωρήσει όποιες διεθνείς συμφωνίες θεωρεί ότι την βλάπτουν, όπως βλέπουμε σε σειρά άλλα παραδείγματα.

Πάντως, σύσσωμοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου υποστηρίζουν τις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δηλαδή τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, ενώ γίνονται και πάλι προτροπές και εκκλήσεις για τήρηση συμφωνιών για «συναλλαγματικές ισοτιμίες», «δίκαιη φορολογική πολιτική» ή «καταπολέμηση της διαφθοράς» και «λειτουργία του διεθνούς εμπορίου με κανόνες». Σημειώνεται ακόμα η συμβολή που έχει το πολυμερές εμπορικό σύστημα ως «κινητήρας της ανάπτυξης της παραγωγικότητας, της καινοτομίας, της απασχόλησης». Στο κρίσιμο αυτό σημείο αποφεύχθηκαν αναφορές στην πολιτική εθνοκρατικού προστατευτισμού, που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ και άλλοι, και διατυπώθηκε η γενικόλογη διάθεση για «μεταρρύθμιση» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Στο περιθώριο της Συνόδου, ΗΠΑ, Καναδάς και Μεξικό υπέγραψαν τη λεγόμενη νέα Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου που είχαν συμφωνήσει, η οποία αντικαθιστά την προηγούμενη NAFTA, σε μια προσπάθεια συγκερασμού των συμφερόντων των μονοπωλίων των τριών χωρών, με δεδομένες τις αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους λαούς.

Οπως επίσης ήταν φυσικό, οι εξελίξεις σε περιοχές όπου εξελίσσονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική, η Ουκρανία με την πρόσφατη επικίνδυνη κλιμάκωση στην Κριμαία και τη Μαύρη Θάλασσα, η Κορεατική Χερσόνησος, το Βrexit, απασχόλησαν τις διμερείς επαφές. Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν είχε συναντήσεις με ομολόγους του από τη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά η εξέλιξη στη Μαύρη Θάλασσα ανέβαλε τη συνάντησή του με τον Τραμπ. Για αυτές τις εξελίξεις ωστόσο δεν υπάρχουν αναφορές στη Διακήρυξη, παρά μόνο γενικόλογες διατυπώσεις για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

Πάντως, ο Κινέζος Πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, υπερασπιζόμενος την «πολυμέρεια στις διεθνείς σχέσεις» και το «ελεύθερο εμπόριο ως παράγοντα ευημερίας και σταθερότητας στον κόσμο», χαρακτήρισε θετικό το αποτέλεσμα της Συνόδου, ενώ σε διμερή συνάντηση με τον Αργεντινό ομόλογό του υπέγραψε 30 συμφωνίες στο εμπόριο, περιλαμβανομένης και αυτής ανάμεσα στην Κεντρική Κινεζική Τράπεζα και την Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής για συναλλαγές ύψους 60 δισεκατομμυρίων γουάν (που ισοδυναμεί με 8,6 δισεκατομμύρια δολάρια) οι οποίες αφορούν κινεζικές επενδύσεις στη χώρα. Από το 2017 υπήρχε επίσης μια πρώτη συμφωνία άλλων 70 δισ. γουάν.

Τη Σύνοδο των ηγετών «υποδέχτηκαν» αγωνιστικά με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χιλιάδες εργαζόμενοι.

«Εκεχειρία» που δεν αναιρεί τον «εμπορικό πόλεμο» ΗΠΑ - Κίνας

Η πολυαναμενόμενη συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου Ντ. Τραμπ με τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ, κατέληξε σε μια λεγόμενη εμπορική «εκεχειρία» για 90 μέρες, ώστε να «παγώσει» η επιβολή νέων δασμών και να επιχειρηθεί να βρεθεί συμβιβασμός. Πρόκειται για «αναβολή» στην αύξηση κατά 25% στους δασμούς σε εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα αξίας 200 δισ. δολαρίων, που είχε προγραμματιστεί για τις αρχές του χρόνου και εντάσσεται στα λεγόμενα μέτρα της αμερικανικής κυβέρνησης για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα, που φτάνει τα 360 δισ. δολάρια. Η Κίνα δεσμεύτηκε ότι θα αγοράσει μια «πολύ σημαντική» ποσότητα αμερικανικών προϊόντων, χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες.

Ωστόσο, πριν «σβήσει το μελάνι» της εν λόγω «συμφωνίας», για να δοθεί χρόνος στο παζάρι, άρχισαν οι απειλές και οι επιθετικές ενέργειες. Ο Τραμπ, ούτε μια βδομάδα μετά τη συνάντηση με τον Σι, επανέλαβε τις απειλές. Την Τετάρτη, δήλωσε με ανάρτησή του στο προσφιλές του «Twitter»: «Είτε θα κλείσουμε μια αληθινή συμφωνία με την Κίνα, ή δεν θα κλείσουμε καμία συμφωνία - και στο σημείο αυτό θα χρεώσουμε μεγάλους δασμούς εναντίον κινεζικών προϊόντων που εισάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες». Επίσης κατ' εντολή των ΗΠΑ συνελήφθη στον Καναδά (όπως έγινε γνωστό χτες από την 1η Δεκέμβρη) η οικονομική διευθύντρια της κινεζικής εταιρείας - κολοσσού των τηλεπικοινωνιών «Huawei» Ουάνγκζου Μενγκ, με το πρόσχημα της παραβίασης των κυρώσεων κατά του Ιράν, και εκκρεμεί έκδοσή της στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, λόγω του ότι η εν λόγω εταιρεία έχει μπει χοντρά στον ανταγωνισμό του τομέα των τηλεπικοινωνιών (δες σχετικό θέμα στην τελευταία σελίδα). Προφανώς η αντίδραση της κινεζικής πλευράς ήταν έντονη, επιβεβαιώνοντας ότι ο «εμπορικός πόλεμος» όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και θα κλιμακωθεί.

Αυτό ισχύει και για όλες τις δυνάμεις αυτού που παρουσιάζουν διάφοροι ως «πολυπολικό κόσμο», που δήθεν μπορεί να λειτουργήσει «αρμονικότερα», αλλά πρόκειται για τον κόσμο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού που σπαράσσεται από τις αντιθέσεις του.


Δ. Κ.

ΝΟΡΒΗΓΙΑ
Οι νέοι και οι γυναίκες τα μεγαλύτερα θύματα της αντεργατικής πολιτικής

Συνέντευξη με την πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Νορβηγίας, Ρούνα Εβενσεν

Η Ρ. Εβενσεν στο βήμα της Διεθνούς Συνάντησης
Η Ρ. Εβενσεν στο βήμα της Διεθνούς Συνάντησης
Με αφορμή την 20ή Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που έγινε στην Αθήνα (23-25 Νοέμβρη), ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με την Ρούνα Εβενσεν, πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Νορβηγίας, για την κατάσταση στη χώρα της, όπου υπάρχουν υψηλοί ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης που συνοδεύονται από μια διαρκή επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, όπως και με την ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή της στον εξελισσόμενο και οξυνόμενο ανταγωνισμό ΝΑΤΟ και ΕΕ με τη Ρωσία.

Η συζήτησή μας έχει ως εξής:

-- Τον Οκτώβρη έλαβαν χώρα στη Νορβηγία μεγάλης κλίμακας ΝΑΤΟικές στρατιωτικές ασκήσεις («Trident Juncture»). Ποια ζητήματα ανέδειξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας για την αντιιμπεριαλιστική πάλη; Ποια ήταν η ανταπόκριση του νορβηγικού λαού;

-- Τον περασμένο Οκτώβρη έγιναν στη Νορβηγία, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, οι μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Το ΚΚ Νορβηγίας τις αντιμετώπισε ως μια «άσκηση» για τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, που είναι ανεπιθύμητος γιατί θα σήμαινε το τέλος της ανθρωπότητας. Συνεπώς δεν θέλουμε η Νορβηγία να είναι πλέον μέλος του ΝΑΤΟ. Το ΚΚ Νορβηγίας παλεύει για αφοπλισμό, σοσιαλισμό και ειρήνη. Με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει και η προσφυγιά. Είμαστε επίσης το μόνο κόμμα στη Νορβηγία που είπε «όχι» στη στρατιωτική θητεία των γυναικών, που εφαρμόστηκε το 2015. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει καμία ανάγκη οι Νορβηγίδες, οι γυναίκες της εργατικής τάξης, να σκοτώνουν και να σκοτώνονται για τα ιμπεριαλιστικά κράτη.

Από την κινητοποίηση στο Τροντχάιμ ενάντια στο ΝΑΤΟ και την άσκηση «Trident Juncture»
Από την κινητοποίηση στο Τροντχάιμ ενάντια στο ΝΑΤΟ και την άσκηση «Trident Juncture»
Η νορβηγική κυβέρνηση υποτίθεται ότι «δυσκολεύεται» να δαπανήσει χρήματα για τα πάνω από 100.000 παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στη Νορβηγία, αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα να δώσει 10 δισ. κορόνες μέσα σε λίγες βδομάδες για να πραγματοποιηθούν οι ΝΑΤΟικές ασκήσεις «Trident Juncture». Μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων θα πληρώσουν οι Νορβηγοί εργαζόμενοι και ο νορβηγικός λαός, μέσω φορολογίας, λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ. Επιπλέον οι καταστροφές και η περιβαλλοντική ρύπανση ήταν τεράστιες εξαιτίας των ασκήσεων και έγιναν πάνω από 500 επίσημα παράπονα πολιτών. Αλλωστε, παιδιά και άλλοι άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν μπροστά στη θέα των πολεμικών προετοιμασιών, τα χωράφια των αγροτών, η θάλασσα όπου ψαρεύουν οι αλιείς και οι υποδομές υπέστησαν πολλές ζημιές. Π.χ. μια φρεγάτα χτύπησε ένα δεξαμενόπλοιο και ανατράπηκε.

Βρετανοί και Αμερικανοί στρατιώτες εδρεύουν μόνιμα στη Νορβηγία και αυτό το αντιμετωπίζουμε ως παραβίαση της νορβηγικής πολιτικής για τις βάσεις, που προβλέπει ότι δεν επιτρέπονται ξένες δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας σε καιρό ειρήνης. Γι' αυτό η αστική κυβέρνηση τις ονομάζει εκ περιτροπής δυνάμεις, για να κρύψει από το λαό τι πραγματικά συμβαίνει. Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Harry Truman» συμμετείχε επίσης στις ασκήσεις «Τrident Juncture» και αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί μετέφερε πυρηνικά όπλα, κάτι που επίσης απαγορεύεται στη Νορβηγία. Αλλά η κυβέρνηση επιχείρησε απλά να αποφύγει το ζήτημα αυτό, λέγοντας πως δεν γνωρίζει σίγουρα αν αληθεύει. Στο μεταξύ, οι αξιωματικοί των στρατών βρίσκονταν πάνω σε πλατφόρμες για V.I.P. (σ.σ. σημαντικά, επίσημα πρόσωπα), διασκεδάζοντας με τα σενάρια πολέμου, με σαμπάνιες και καναπεδάκια!

Το ΚΚ Νορβηγίας οργάνωσε διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες νορβηγικές πόλεις κατά των στρατιωτικών ασκήσεων και κατά του ΝΑΤΟ. Ηταν μια πολύ σημαντική εμπειρία για το κόμμα μας και δεχτήκαμε μεγάλη υποστήριξη διεθνώς, λόγω και των σχέσεών μας με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα. Εγιναν διαδηλώσεις στο Τροντχάιμ, στο Οσλο, στο Μπέργκεν, στο Τρόμσε, στο Κρίστιανσαντ, με τη συμμετοχή μερικών εκατοντάδων έως και χιλίων ατόμων. Και είμαστε ικανοποιημένοι με αυτήν τη συμμετοχή, σε μια χώρα όπως η Νορβηγία, όπου το 75% των κατοίκων βλέπει το ΝΑΤΟ ως τη μόνη νορβηγική στρατιωτική δύναμη, όπου το φιλειρηνικό κίνημα είναι διασπασμένο όσον αφορά την άποψή του για το ΝΑΤΟ, όπου πολλά σοσιαλδημοκρατικά εργατικά σωματεία καλωσορίζουν το ΝΑΤΟ, όπου το οικολογικό κίνημα υποστηρίζει τους πολέμους και τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ και σε μία χώρα που κερδίζει πολλά από την πολεμική βιομηχανία. Μετά από αυτήν την εμπειρία αποφασίσαμε να δυναμώσουμε το φιλειρηνικό κίνημα στη Νορβηγία, να αναδείξουμε την ανάγκη να συμμετέχει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ), να παλεύει κατά του ΝΑΤΟ και του Ευρωπαϊκού Στρατού που σχεδιάζεται.

-- Η Νορβηγία θεωρείται μια «πλούσια», αναπτυγμένη και πρωτοπόρα στην καινοτομία καπιταλιστική χώρα. Ποια είναι η κατάσταση για τους εργαζόμενους; Με ποιες πολιτικές υπηρετούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου;

-- Η Νορβηγία είναι μια πλούσια και αναπτυγμένη χώρα, με σταθερή οικονομία και καλές προοπτικές. Ομως με τις πολιτικές των κυβερνήσεων, τόσο των Σοσιαλδημοκρατών όσο και της σημερινής συγκυβέρνησης «Συντηρητικών - εθνικιστών», τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα «πληρώνουν», σε αντίθεση με τους «λίγους» που έχουν και τα περισσότερα.

Ενδεικτικά, τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες όσο και οι Συντηρητικοί συμφώνησαν στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και ότι το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθεί κατά 5 χρόνια, από τα 67 στα 72 έτη! Ακόμη, η ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών σημαίνει ταυτόχρονα επιδείνωση των εργατικών δικαιωμάτων που είχαν όσοι εργάζονταν σε δημόσιους τομείς. Επιπλέον δεν έγινε δεκτό το εργατικό αίτημα για συνταξιοδοτική ασφάλιση από το πρώτο εισόδημα. Αυτό σημαίνει ότι οι εργοδότες δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν εισφορές για σύνταξη για εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, που προσλαμβάνονται για λιγότερο από 12 μήνες ή που αμείβονται με λιγότερα από 100.000 κορόνες το χρόνο. Αυτό θίγει ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους που δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και που εξαιτίας αυτής της μεταρρύθμισης θα επιμηκύνεται ο εργάσιμος βίος τους.

Επίσης θίγονται παραπέρα οι γυναίκες, που συχνά δουλεύουν στο δημόσιο τομέα σε επαγγέλματα με μικρότερα μεροκάματα απ' ό,τι οι άντρες και επειδή για βιολογικούς λόγους (σ.σ. εγκυμοσύνη, λοχεία, μητρότητα κ.λπ.) έχουν λιγότερα συνεχόμενα συντάξιμα έτη. Χαρακτηριστικά είναι τα εξής στοιχεία: Εννιά στις δέκα γυναίκες λαμβάνουν την ελάχιστη κρατική σύνταξη, ενώ κατά μέσο όρο οι γυναίκες αμείβονται με το 86% των μισθών των αντρών. Ενα άλλο θέμα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση εξετάζει να αυστηροποιήσει το νόμο για την άμβλωση.

Στο μεταξύ, η επίσημη ανεργία στη Νορβηγία εμφανίζεται στο 4%, αλλά πολλοί νέοι εργάζονται με μερική απασχόληση και συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Από το 2012, όταν εξελέγη η συγκυβέρνηση «Συντηρητικών - εθνικιστών», ψηφίστηκαν μέτρα που διευκολύνουν τους εργοδότες να προσλαμβάνουν προσωρινούς εργαζόμενους, με τον ισχυρισμό ότι αυτό θα οδηγήσει σε πιο σταθερή απασχόληση. Τα συνδικάτα κατήγγειλαν ότι αυτό δεν θα οδηγήσει σε αύξηση της πλήρους απασχόλησης, κάτι που επιβεβαιώνουν και τα φετινά στοιχεία. Είναι δύσκολο για τους νέους να βρουν μια σταθερή δουλειά πλήρους απασχόλησης. Ενα άλλο σημαντικό πρόβλημα για τους νέους είναι οι υψηλές τιμές των ενοικίων και της αγοράς κατοικίας. Είναι δύσκολο οικονομικά γι' αυτούς να βρουν σπίτι.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ