Παρασκευή 29 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»:
  • ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ: Αντιλαϊκή κλιμάκωση σε ορίζοντα δεκαετιών με τη στρατηγική του κεφαλαίου
  • ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ: Συμφωνίες, παζάρια και προνόμια στην πλάτη του λαού
  • ΓΑΛΛΙΑ - ΡΩΣΙΑ: Η σύσφιξη των σχέσεων αλληλεπιδρά με ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις
  • ΛΙΒΑΝΟΣ: Πόλος έλξης μονοπωλιακών ομίλων, όπως έδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Α. Μέρκελ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ
Αντιλαϊκή κλιμάκωση σε ορίζοντα δεκαετιών με τη στρατηγική του κεφαλαίου

Η ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, στην προοπτική της «βιώσιμης» καπιταλιστικής ανάκαμψης και «ανάπτυξης», βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα των κάθε είδους «εκθέσεων αξιολόγησης» για την ελληνική οικονομία, τις οποίες δημοσιοποίησαν το τελευταίο διάστημα οι «θεσμοί» του κουαρτέτου και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Για παράδειγμα, η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (αρχές Μάη 2018) έβλεπε τα «πρωτογενή πλεονάσματα» της περιόδου 2023 - 2060 στο 2,2% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο, ακριβώς στα επίπεδα που «κλείδωσαν» στην πρόσφατη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ.

Την ίδια ώρα, σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με τίτλο «Η γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί σκληρές δημοσιονομικές προκλήσεις», επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα και στη Γαλλία, κατά τις επόμενες δεκαετίες, η «γήρανση του πληθυσμού» θα επιφέρει τις μεγαλύτερες περικοπές των κρατικών κονδυλίων που αφορούν κατά κύριο λόγο τις συντάξεις, αλλά και την υγιειονομική κάλυψη.

Σχέδιο αφαίμαξης μέχρι το 2070

Mάλιστα, η νέα έκθεση της ΕΚΤ έχει ορίζοντα αναφοράς την περίοδο 2016 - 2070, ενώ βέβαια σε αυτήν ενσωματώνονται οι μελλοντικές αποδόσεις των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη εφαρμόζονται στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.

Ειδικότερα:

-- Σε επίπεδο Ευρωζώνης, το «συνολικό κόστος για το Δημόσιο από τη γήρανση του πληθυσμού» προβλέπεται να αυξηθεί κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ στην περίοδο αναφοράς (2016 - 2070): Από το 26% του ΑΕΠ το 2016 στο 28,2% το 2040, για να υποχωρήσει στη συνέχεια στο 27,1% το 2070.

-- «Το κόστος για τις δημόσιες συντάξεις» είναι ο σημαντικότερος παράγοντας αύξησης του κόστους από τη «γήρανση» στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο, στη Σλοβενία, στη Γερμανία, στη Μάλτα και στην Κύπρο, ενώ αντίθετα συμβάλλει σημαντικά στη «μείωση του κόστους» στην Ελλάδα και στη Γαλλία, σύμφωνα με την έκθεση της ΕΚΤ.

-- Η αναλογία των συνταξιούχων σε σχέση με τον πληθυσμό ηλικίας άνω των 65 ετών προβλέπεται να μειωθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες, επισημαίνει η ΕΚΤ, και αυτό «κυρίως λόγω των μέτρων που περιορίζουν την πρόσβαση στην πρόωρη συνταξιοδότηση και αυξάνουν την προβλεπόμενη από το νόμο ηλικία συνταξιοδότησης». Τα παραπάνω «φωτογραφίζουν» και επιβραβεύουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, φέρνοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της αντιλαϊκής λίστας σε επίπεδο Ευρωζώνης κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Οι «αποκαλύψεις» έχουν και συνέχεια. Η ανάλυση της ΕΚΤ προϋποθέτει ότι όλες οι «συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν νομοθετηθεί τα τελευταία χρόνια θα εφαρμοστούν πλήρως». Την ίδια ώρα - με βάση βέβαια τα σημερινά δεδομένα - στις χώρες υψηλού «κινδύνου» για «αντιστροφή των θεσπισμένων μεταρρυθμίσεων» αναφέρονται η Ιταλία και η Ισπανία, ενώ από τη σχετική «λίστα» απουσιάζουν η Ελλάδα και η Πορτογαλία.

Στο «διά ταύτα», η ΕΚΤ τονίζει: «Συνολικά, απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες μεταρρύθμισηςσε ορισμένες χώρες για να περιοριστεί η αναμενόμενη αύξηση του κόστους δημογραφικής γήρανσης σε ένα περιβάλλον ήδη υψηλών επιπέδων δημόσιου χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, θα είναι σημαντικό οι χώρες να λάβουν πρόσθετη αποφασιστική πολιτική δράση και να αυξήσουν τις προσπάθειές τους για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης και της μακροχρόνιας περίθαλψης».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Ουσιαστικά η έκθεση της ΕΚΤ έρχεται να συμπληρώσει πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (δημοσιοποιήθηκε στις αρχές Μάη) αναφορικά με την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ». Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογραμμίζει πως η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2016 θεωρείται «η πιο κρίσιμη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας από καταβολής του».

«Από την άποψη αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών, υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι οι «προσπάθειες» πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων προκλήσεων που συνδέονται με τη συνταξιοδότηση, όπως η οικονομική ύφεση, η υψηλή ανεργία, η μη κανονική απασχόληση, η αδήλωτη εργασία και η φοροδιαφυγή.

Εξάλλου, το λεγόμενο «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε η κυβέρνηση, και το οποίο έρχεται να «κουμπώσει» με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, «φόρα παρτίδα» τονίζει: «Από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι το έλλειμμα θα έχει εξαλειφθεί».

Αντιλαϊκό «σιγόντο» από ΔΝΤ και ΟΟΣΑ

Σε ανάλογες «υποδείξεις» αναμένεται να προχωρήσει και η πλευρά του ΔΝΤ, και μέσω της επικείμενης έκθεσης για την «αξιολόγηση» της ελληνικής οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση, ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός συνδέει τη μακροπρόθεσμη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους με διατήρηση και κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων και των παρεμβάσεων σε ορίζοντα δεκαετιών, σε αντιστοίχιση και με τις πρόσφατες αποφάσεις του Γιούρογκρουπ για «πρωτογενή πλεονάσματα» στο 2,2% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο για την περίοδο 2023 - 2060.

Στην ίδια στρατηγική ανάκαμψης του κεφαλαίου εντάσσεται και η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, στην οποία καταγράφονται οι προτεραιότητες για την «επόμενη μέρα», όπως η νέα σφαγή στο αφορολόγητο, στις συντάξεις, οι παρεμβάσεις στα Εργασιακά, οι ανατιμήσεις στους φόρους που αφορούν τη λαϊκή κατανάλωση και βέβαια η παραπέρα συμπίεση στα επιδόματα Πρόνοιας της λαϊκής οικογένειας, ζήτημα στο οποίο «εξειδικεύεται» ο συγκεκριμένος ιμπεριαλιστικός οργανισμός.


Α. Σ.

ΔΕΗ ΑΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ
Συμφωνίες, παζάρια και προνόμια στην πλάτη του λαού

Eurokinissi

Λίγες μέρες μετά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος, Γ. Σταθάκη, προς τους βιομήχανους ότι η εναπομείνασα κρατική ΔΕΗ θα συνεχίσει να τους παρέχει ρεύμα σε χαμηλές τιμές, η γενική συνέλευση της επιχείρησης αποφάσισε την επέκταση των εκπτωτικών συμβολαίων που έχει συνάψει με μεγάλες βιομηχανίες μέχρι το Φλεβάρη του 2019.

Την ίδια στιγμή, δόθηκε και η τυπική έγκριση για την απόσχιση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη για τις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει η διαγωνιστική διαδικασία για την πώλησή τους, που σύμφωνα με το επίσημο χρονοδιάγραμμα αναμένεται να προχωρήσει με την υποβολή δεσμευτικών προσφορών μέχρι τον Σεπτέμβρη και στις 17 Οκτώβρη να έχει γίνει ανάδειξη των πλειοδοτών ή του πλειοδότη.

Οπως έγινε γνωστό, η γενική συνέλευση της ΔΕΗ αποφάσισε την κλιμακωτή έκπτωση όγκου στα τιμολόγια, η οποία φτάνει έως και 12%, για καταναλώσεις από 700 έως 1.000 Γιγαβατώρες. Από εκεί και πάνω, δηλαδή για τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη χώρα, το ΔΣ της επιχείρησης εξουσιοδοτείται να διαπραγματευτεί απευθείας νέα συμβόλαια. Αξίζει να σημειωθεί ότι με αυτήν την προοπτική συμφώνησαν και οι εκπρόσωποι του ΤΑΙΠΕΔ, που κάλεσαν τη ΔΕΗ να διαμορφώσει νέα τιμολογιακή πολιτική για την υψηλή τάση μετά την 1η Μάρτη 2019.

Ενταση πιέσεων και εκβιασμών για τα «ληξιπρόθεσμα»

Ταυτόχρονα, κι ενώ η εξασφάλιση χαμηλών χρεώσεων προς τους μεγάλους βιομηχανικούς και επιχειρηματικούς ομίλους είναι δεδομένΗ, υπό αίρεση τίθεται ακόμη και αυτή η χαμηλή «έκπτωση συνέπειας» ύψους 15% που αφορά το σύνολο των πελατών της ΔΕΗ, δηλαδή και τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΕΗ συνέδεσε το ζήτημα διατήρησης της έκπτωσης με την πορεία εσόδων της επιχείρησης από την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Οπως είπε, «τα πάντα θα εξαρτηθούν από την εισπραξιμότητα» και μόνο στην περίπτωση που «πάει καλά» δεν θα απαιτηθεί η κατάργηση της έκπτωσης, που σε τελική ανάλυση δόθηκε για να χρυσώσει το χάπι των «τσουχτερών» λογαριασμών, για να δώσει κίνητρο «συνέπειας» στην έγκαιρη πληρωμή τους και βέβαια για να ανακόψει τη διαρροή πελατών προς άλλες ανταγωνιστικές εταιρείες διανομής, που εφαρμόζουν επιθετική τιμολογιακή πολιτική, στη βάση και των εκπτώσεων που αποσπούν στην αγορά του ρεύματος από τη ΔΕΗ.

Για το θέμα τοποθετήθηκε πριν από λίγες μέρες και ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Σταθάκης, ο οποίος σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, την ώρα που απέκλειε τάχα το ενδεχόμενο αυξήσεων στα τιμολόγια ρεύματος της ΔΕΗ, άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο κατάργησης της εκπτωτικής πολιτικής της επιχείρησης, λέγοντας ότι το ζήτημα των εκπτώσεων βρίσκεται στη «διακριτική ευχέρεια της εταιρείας».

Ακόμη πιο ανησυχητικές όμως είναι οι ανεπίσημες διαρροές της διοίκησης της ΔΕΗ αναφορικά με το ζήτημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών και της διαχείρισής τους. Οπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, η διοίκηση της ΔΕΗ θεωρεί ως το «μεγάλο στοίχημα» της χρονιάς που διανύουμε την αύξηση των εισπράξεων από τα ληξιπρόθεσμα και την ευόδωση του προγράμματος είσπραξης που έχει συντάξει για λογαριασμό της η συνεργαζόμενη εισπρακτική εταιρεία «Qualco».

Στην παρούσα φάση που βρισκόμαστε, η εταιρεία εξετάζει όλες τις δυνατότητες που της παρέχει το ισχύον αντιλαϊκό πλαίσιο για την είσπραξη οφειλών, το οποίο περιλαμβάνει την «τιτλοποίηση» των απαιτήσεων από πελάτες, την πώλησή τους σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς ή και άλλα «funds» που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση «κόκκινων δανείων» ή ακόμη και την ενεχυρίασή τους για τη σύναψη ευνοϊκού δανεισμού από τράπεζες.

Με λίγα λόγια, όσοι έχουν οφειλές προς την επιχείρηση, ακόμη και οι πολύ χαμηλές των 1.000 ευρώ, κινδυνεύουν η οφειλή τους προς της ΔΕΗ να μετατραπεί σε οφειλή προς τράπεζα με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Με δεδομένο ότι η διοίκηση της ΔΕΗ συνδέει το ζήτημα της μείωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών με την εξέλιξη της δανειοδότησής της από τις «αγορές» και τους όρους δανεισμού της και αναχρηματοδότησης των παλαιών της δανειακών υποχρεώσεων, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι ετοιμάζεται νέο «πογκρόμ» πιέσεων και εκβιασμών σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Προχωρά η πώληση των λιγνιτικών μονάδων

Ολα τα παραπάνω συντελούνται εν μέσω μιας περιόδου, όπου η κυβέρνηση έχει βγάλει στο σφυρί παραγωγικές μονάδες λιγνίτη της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη, επικαλούμενη και την πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου περί υποχρεωτικής «άρσης της μονοπωλιακής πρόσβασης της ΔΕΗ» στα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη, που αποτελεί άλλωστε ένα βήμα στη στρατηγική για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας. Η συγκεκριμένη απόφαση πέρασε στα προαπαιτούμενα της τέταρτης «αξιολόγησης» και η πρώτη φάση του διαγωνισμού ξεκίνησε με διαδικασίες εξπρές.

Υπενθυμίζουμε ότι έξι ενεργειακοί όμιλοι κατέθεσαν προσφορές για την απόκτηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη. Πρόκειται για την κοινοπραξία της κινεζικής«Beijing Guohua Power» με την «Damco Energy» του ομίλου Κοπελούζου, τη «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ» του Γ. Περιστέρη, την «ΕΒΑΛΧΑΛΚΟΡ» του ομίλου Στασινόπουλου, την τσεχική «Energeticky Prumyslovy Holding», την «Indoverse (CZECH) Coal Inv.» με έδρα την Κύπρο και τον όμιλο «Μυτιληναίος».

Μια ενδιαφέρουσα πλευρά της διαδικασίας πώλησης λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ δίνουν οι πληροφορίες που κάνουν λόγο για παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών, βιομηχανικών ομίλων και της ΔΕΗ, όπου ανάμεσα σε άλλα έχει πέσει εκ νέου στο τραπέζι το θέμα των υδροηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ.

Οπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, αναζητείται φόρμουλα ώστε το «αβαντάζ» που έχει σήμερα η ΔΕΗ ΑΕ εξαιτίας της αποκλειστικής παραγωγής ηλεκτρισμού από τα υδροηλεκτρικά, να «περάσει» και στους ομίλους, ως αντιστάθμισμα των υψηλών τιμών ρύπων που καταβάλλουν και οι οποίες αναμένεται να αυξηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα.

Θέλουν κι άλλες παροχές οι βιομήχανοι

Επιπλέον, αξιοποιείται και η διεθνής συγκυρία με τον λεγόμενο «εμπορικό πόλεμο» που έχει ξεσπάσει και τους εισαγωγικούς δασμούς σε μια σειρά προϊόντων που επέβαλαν οι ΗΠΑ, οι οποίοι πλήττουν άμεσα ή έμμεσα και την εγχώρια μεταποίηση και ειδικότερα τη βιομηχανία χάλυβα και αλουμινίου.

Το ζήτημα, μάλιστα, το έθεσαν μετ' επιτάσεως στην πρόσφατη εκδήλωση για το ελληνικό αλουμίνιο οι εκπρόσωποι των ομίλων Μυτιληναίου και Στασινόπουλου συνδέοντάς το άμεσα με το υψηλό ενεργειακό κόστος των εγχώριων ομίλων.

Ο Β. Μυτιληναίος ζήτησε ακόμη περισσότερα «κίνητρα προς την αγορά» για να αναπροσαρμοστεί η εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας προς τα υδροηλεκτρικά και το φυσικό αέριο, ενώ χαρακτήρισε «φωτιά» το ζήτημα των εμπορικών δασμών των ΗΠΑ, λέγοντας επίσης ότι «όλοι γνωρίζουν πόσο γρήγορα εξαπλώνεται». Αντίστοιχα ο Μ. Στασινόπουλος τόνισε ότι οι εγχώριοι όμιλοι βρίσκονται «σε πολύ χειρότερη θέση από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές λόγω του κόστους της Ενέργειας»...

Πάντως, ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Σταθάκης, από το βήμα του ίδιου συνεδρίου διαβεβαίωσε δημόσια τους εκπροσώπους των εγχώριων ομίλων ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να τους παρέχει ό,τι απαιτείται για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητάς τους και στο ζήτημα του ενεργειακού κόστους, πέρα βέβαια από τις γενικότερες παροχές της κυβέρνησης με πρώτη και κύρια την καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και το νομοθετικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης.

Απαριθμώντας όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα γι' αυτούς, αναφέρθηκε στο μέτρο της «διακοψιμότητας» και την παράτασή του έως το Δεκέμβρη του 2019, στην κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή και τη σημαντική μείωση των σχετικών συντελεστών στο φυσικό αέριο για βιομηχανική χρήση, στη σύναψη νέων συμβολαίων με ενεργοβόρες βιομηχανίες από τη ΔΕΗ, στην προαναφερθείσα παράταση των τιμολογίων υψηλής τάσης έως τον Φλεβάρη του 2019 που δόθηκε από τη ΔΕΗ, αλλά και στην επερχόμενη μείωση του ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλους ΑΠΕ) για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες καθώς και τη χρηματοδότηση από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους 300 εκατ. ευρώ μέχρι το 2021 για την «ενεργειακή αναβάθμιση» των ενεργοβόρων βιομηχανιών.

Δεν είναι και λίγα όλα τα παραπάνω και φυσικά δεν γίνεται μετά από όλα αυτά να μη στάζει «μέλι» ο ΣΕΒ για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι ενώ η κυβερνητική πολιτική στοχεύει στην ικανοποίηση των αναγκών των βιομηχανικών καταναλωτών Ενέργειας, δίχως βεβαίως να παραβλέπει και τις ανάγκες κερδοφορίας των ομίλων παραγωγής Ενέργειας, είναι προφανές ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.


Φ. Κ.

Κοινές μπίζνες που ξεχωρίζουν

Ο κολοσσός της «Total» «διεισδύει» βαθύτερα στην αξιοποίηση του αερίου της Αρκτικής

«Αν ρίξουμε μια ματιά (στα δεδομένα), θα δούμε ότι ούτε μια γαλλική εταιρεία δεν έχει εγκαταλείψει τη ρωσική αγορά τα τελευταία δέκα χρόνια... Αυτό αποτελεί ισχυρό σημάδι κατά τη γνώμη μου», δήλωσε ο Μακρόν, εξηγώντας την αξία που γαλλικοί κολοσσοί αποδίδουν στη συγκεκριμένη χώρα.

«Μόνο στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψής μας» υπογράφτηκαν περίπου 50 γαλλο-ρωσικές συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας, σημείωσε ο Μακρόν, προσθέτοντας ότι «πρέπει να βασιστούμε σε αυτήν τη δημιουργική δύναμη (σ.σ. της κοινής επιχειρηματικής συνεργασίας)», αλλά και εκφράζοντας ελπίδες ότι οι γαλλικές άμεσες ξένες επενδύσεις - που είπε ότι σήμερα είναι δεύτερες στη Ρωσία - σύντομα θα βρεθούν στην πρώτη θέση.

Στις συμφωνίες που ξεχώρισαν συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα αυτή για την ενίσχυση της θέσης του ενεργειακού κολοσσού «Total» στο σχέδιο εξόρυξης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) «Arctic LNG 2». Πρόκειται για έργο που περιλαμβάνει και τη δημιουργία μονάδας επεξεργασίας LNG από τη ρωσική «Novatek» (της οποίας μέτοχος είναι και η «Total») και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2023 (στη χερσόνησο Γκνταν της Σιβηρίας), σηματοδοτώντας συνολικά την αξία που αποκτούν τα ενεργειακά αποθέματα της Αρκτικής συνολικά. Με τη συμφωνία, η «Total» αποκτά πλέον το 10% του έργου.

Οπως δήλωσε σχετικά ο Πατρίκ Πουγιανέ, διευθύνων σύμβουλος της «Total», πρόκειται για σχέδιο που ταιριάζει «με τη βιώσιμη δέσμευσή μας για συμβολή στα τεράστια αποθέματα αερίου του πολύ μακρινού ρωσικού βορρά που θα προορίζονται πρωταρχικά για τη σθεναρά αναπτυσσόμενη ασιατική αγορά... Το σχέδιο "Arctic LNG 2" θα συνεισφέρει στη στρατηγική μας ανάπτυξης του LNG μέσα από ανταγωνιστικά σχέδια που βασίζονται σε γιγάντια αποθέματα χαμηλού κόστους».

Αλλη σημαντική συμφωνία είναι αυτή που υπογράφτηκε με τη ρωσική «Rosatom» και την αρμόδια γαλλική υπηρεσία, με αντικείμενο τη συνεργασία στην «ειρηνική ανάπτυξη» της πυρηνικής ενέργειας.

Ο ίδιος ο Πούτιν ξεχώρισε σε αξία και τη συνεργασία στον τομέα του Διαστήματος, όπου, όπως είπε, «οι Γάλλοι συνάδελφοί μας διαθέτουν πολλές διακρίσεις παγκόσμιας τάξης». Επίσης, στάθηκε και στον τομέα της αεροναυπηγικής, αναφέροντας ως παράδειγμα αποτελεσματικής συνεργασίας την κατασκευή του επιβατηγού «SuperJet 100», στην οποία πήραν μέρος γαλλικά κεφάλαια κατά 25%. «Ηδη πουλάμε το αεροσκάφος αυτού του τύπου σε τρίτες χώρες, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για έναν τομέα γεμάτο προκλήσεις», εξήγησε. Ακόμα, η ρωσική αεροναυπηγική εταιρεία «Saturn» και η γαλλική «Safran Aircraft Engines» υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για περαιτέρω ανάπτυξη μηχανικού εξοπλισμού που θα αναβαθμίσει αεροσκάφη όπως το αμφίβιο αεροσκάφος «Be-200».


Α. Μ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΓΑΛΛΙΑΣ - ΡΩΣΙΑΣ
H σύσφιξη των σχέσεων αλληλεπιδρά με ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις

Ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν επίσημος προσκεκλημένος στο φετινό Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, όπου αντάλλαξε πολλές ευχές για ενίσχυση της διμερούς «ιστορικής συνεργασίας»

Μακρόν και Πούτιν στο Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης
Μακρόν και Πούτιν στο Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης
Στο φετινό Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης στις 24 - 26 Μάη (που πλέον έχει καθιερωθεί ως κορυφαία συνάντηση στελεχών επιχειρηματικών κολοσσών), ένας από τους επίσημους προσκεκλημένους ήταν ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.

Σε μια περίοδο που η κόντρα Δύσης - Ρωσίας δυναμώνει, η ίδια η επίσκεψη Μακρόν στη Ρωσία, τα όσα είπε αλλά και άκουσε, όπως και οι γαλλορωσικές οικονομικές συμφωνίες που υπεγράφησαν, επιβεβαίωσαν πόσο περιπλέκονται οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι καθαρό ότι, αν και «στυλοβάτης» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Γαλλία παζαρεύει όλο και πια ενεργά μια πιο «προνομιακή» φιλία με τη Ρωσία, ενώ διευρύνονται οι «τριβές» εντός του ευρωατλαντικού άξονα αλλά και οι κόντρες για τις προτεραιότητες και τις συμμαχίες με τις οποίες πρέπει να πορευτεί.

Στις 23 Μάη, η «Λε Μοντ» συνέδεε την άφιξη Μακρόν στη Ρωσία με ερωτήματα όπως: «Ποιος θα αναλάβει τη θέση του εγγυητή της παγκόσμιας τάξης, που άφησε κενή ο Ντόναλντ Τραμπ;». Και η συντάκτρια της συγκεκριμένης ανάλυσης εκτιμούσε: «Σε σύγκριση με τις ασυνέπειες του Τραμπ, η Ευρώπη μοιάζει πιο αξιόπιστη. Στον ρωσικό λόγο που απευθύνεται αυτές τις μέρες στους Ευρωπαίους βλέπουμε αναφορές σε λέξεις όπως "ελπίδα", "ευκαιρίες να δράσουμε από κοινού", "πολιτικά συμφέροντα και συμφέροντα στον τομέα της ασφάλειας που είναι κοινά και πρέπει να διατηρηθούν", τόσες λέξεις που είχαμε ξεχάσει. Ενας ηγέτης αρχίζει να ονειρεύεται μια Ευρώπη "ισχυρή και ανεξάρτητη", που την ίδια στιγμή όμως "θα μπορούσε να χειραφετηθεί από την "πειθαρχία του μπλοκ" της ΕΕ...».

Ανεξάρτητα από το «φρένο» που βάζει στις φιλοδοξίες του γαλλικού κεφαλαίου η αντικειμενική πραγματικότητα και πρώτα απ' όλα οι μεγάλες απώλειες που δέχτηκε μετά την κρίση του 2008, η αποφασιστικότητα με την οποία προσπαθεί να υπερασπιστεί τη θέση του αλληλεπιδρά με μια σειρά ισορροπίες: Αφενός τις διεθνείς ισορροπίες, όπως δείχνουν οι ισχυρές διαθέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία, με τον Μακρόν να τονίζει πως «δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την τελευταία δεκαετία δεν αποχώρησε ούτε μία γαλλική εταιρεία από τη Ρωσία». Αφετέρου, τις ισορροπίες μέσα στην ίδια την Ευρώπη, όπου η «αντιμετώπιση» της γερμανικής πρωτοκαθεδρίας είναι μόνιμο βάσανο για όλους τους άλλους «εταίρους».

«Ανάγκες» και «επιλογές»

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε με τον Ρώσο ομόλογό του, ο Μακρόν περιέγραψε τη γαλλορωσική συνεργασία ως μια «εταιρική σχέση με μεγάλη ιστορία» και τόνισε ότι η θέση που έχουν σήμερα οι δύο χώρες διεθνώς «γεννά υποχρεώσεις», αφού «σήμερα δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πιστέψουμε και να υπερασπιστούμε αυτό που κατάφερα να περιγράψω πριν από μερικές βδομάδες ως ισχυρό "πολυπολισμό", δηλαδή μια "γραμματική των διεθνών μας σχέσεων" που πιστεύει στη συνεργασία, που πιστεύει στους κανόνες με τους οποίους έχουμε εξοπλιστεί, που θέλει να τους σεβαστεί, αλλά και που αντιλαμβάνεται ότι αυτοί οι κανόνες δεν αποτελούν απλά λέξεις που ισχύουν για τους πιο αδύναμους ή για εκείνους που δεν ξέρουν πώς να τους κάνουν να γίνονται σεβαστοί». Και περιγράφοντας την «ευθύνη μας», μίλησε για «συνεχή, εποικοδομητικό διάλογο» (δηλαδή διαρκές παζάρι με ανταλλάγματα και εύθραυστους συμβιβασμούς). Ακόμα, διεμήνυσε ότι το γαλλικό κεφάλαιο δεν δεσμεύεται παρά από την προστασία των δικών του συμφερόντων και ως εκ τούτου ζήτησε «ανεξαρτησία», δηλώνοντας: «Ο Πρόεδρος Πούτιν το ξέρει, η εξωτερική πολιτική της Γαλλίας, υπό τη δική μου διακυβέρνηση, είναι εντελώς ανεξάρτητη». Στη συνέχεια, εξήγησε την ετοιμότητα των γαλλικών μονοπωλίων να συνδιαλλαγούν με οποιονδήποτε κριθεί ωφέλιμο για τα μακροπρόθεσμα σχέδιά τους: «Ο διάλογός μας με τη Ρωσία είναι ένα στοιχείο της ανεξαρτησίας μας, όπως είναι και η συμμετοχή μας σε μια Ευρώπη δημοκρατική και κυρίαρχη, όπως είναι και η σχέση που έχουμε επίσης με τη σύμμαχό μας χώρα των ΗΠΑ, και η ανεξαρτησία μας είναι συστατικό στοιχείο του ισχυρού πολυπολισμού που ανέφερα».

Φυσικά, ο Μακρόν δεν προσπέρασε τις διαφωνίες με τη Ρωσία, προτίμησε ωστόσο να μιλήσει για «παρανοήσεις» που - όπως είπε - «παραμένουν και πρέπει να επανέλθουμε σε αυτές». Την ίδια στιγμή, ωστόσο, υπογράμμισε: «Σέβομαι τον ενισχυμένο ρόλο που αποκτά η Ρωσία στην περιφέρειά της και συνολικά στον κόσμο, ειδικά στη Μέση Ανατολή. Και έχοντας ανακτήσει αυτόν το ρόλο, αποκτά και μεγαλύτερη ευθύνη... Την ίδια στιγμή - και ο Πρόεδρος Πούτιν το ξέρει - προσδοκώ η Ρωσία να σεβαστεί τα δικά μας συμφέροντα, τη δική μας κυριαρχία, εκείνη των Ευρωπαίων εταίρων μας, με τους οποίους η συνεργασία μας θα είναι πάντα άψογη... Πιστεύω ότι μπορούμε να βαδίσουμε από κοινού...».

Ο Μακρόν κατέληξε επιβεβαιώνοντας την ετοιμότητα στενότερης «συνεννόησης» με τη Ρωσία. Επανέλαβε ότι το Παρίσι θέλει διατήρηση της διεθνούς συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, σημειώνοντας μάλιστα ότι «επιθυμία μας είναι η οικοδόμηση αυτής της συμφωνίας ευρύτερα στην περιοχή, και η κοινή δράση (σ.σ. με τη Ρωσία) για να το κάνουμε». Ενδιαφέρον είχαν και οι αναφορές του στη Συρία, για την οποία ναι μεν δήλωσε ότι «πάντα είχαμε καθαρές θέσεις» για το καθεστώς Ασαντ, ωστόσο αυτήν τη φορά, τόνισε πως «η πολιτική της Γαλλίας δεν είναι η οποιαδήποτε αλλαγή του καθεστώτος από τα έξω ή η οποιαδήποτε μετάβαση. Δεν είναι αυτή η πολιτική μας από το Μάη του 2017 (σ.σ. τότε εξελέγη ο Μακρόν), η πολιτική μας συνίσταται σε μια πολιτική λύση χωρίς αποκλεισμούς, που θα επιτρέψει την επεξεργασία ενός συνταγματικού πλαισίου, θα επιτρέψει σε όλο το συριακό λαό, και στους Σύρους που αναγκάστηκαν να φύγουν, να ψηφίσουν και να διαλέξουν την κυβέρνησή τους».

Και ρωσικές προσδοκίες για «αξιόπιστους εταίρους»

Από τη δική του μεριά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έκρυψε τις προσδοκίες που γεννούν στη Μόσχα οι αντιθέσεις που μεγαλώνουν εντός της Δύσης, ξεκαθαρίζοντας ότι το ρωσικό κεφάλαιο διατηρεί αυξημένες φιλοδοξίες και ασφαλώς θα αξιολογήσει τις «προσφορές» που θα δεχτεί.

Μιλώντας σε Γαλλορωσικό Επιχειρηματικό Φόρουμ, ο Πούτιν χαρακτήρισε τη Γαλλία «έναν παραδοσιακό, παλιό και αξιόπιστο εταίρο» και συμπλήρωσε: «Λέω "αξιόπιστος εταίρος" γιατί η Γαλλία πάντα έπαιρνε μια ανεξάρτητη στάση σε ζητήματα διεθνών σχέσεων και πάντα προσπαθούσε να διατηρεί τουλάχιστον την κυριαρχία της. Αυτό το εκτιμάμε...».

Αναφερόμενος στις γαλλορωσικές οικονομικές σχέσεις, είπε ότι «αναπτύσσονται διαρκώς» και τόνισε ότι το διμερές εμπόριο αυξήθηκε από πέρυσι κατά 16,5%, ενώ από το Γενάρη μέχρι το Μάρτη του 2018 η αύξηση έφτασε το 25%. Την ίδια στιγμή, εξέφρασε «απογοήτευση» για το ύψος των γαλλικών επενδύσεων στη Ρωσία, που σήμερα είναι 15 δισ. δολάρια, σχολιάζοντας μεταξύ άλλων: «Μόνο μία εταιρεία (σ.σ. η φινλανδική "Fortum", που ασχολείται με μορφές "καθαρής Ενέργειας") έχει επενδύσεις 6 δισ. δολαρίων στη Ρωσία και ολόκληρη η Γαλλία έχει επενδύσεις 15 δισ. δολαρίων. Ετσι θα έπρεπε να είναι;». Αντίστοιχη «απογοήτευση» εξέφρασε ο Πούτιν και για το σύνολο των ευρωπαϊκών επενδύσεων στη Ρωσία. «Το διμερές εμπόριο με την ΕΕ συνήθιζε να είναι ύψους 450 δισ. δολαρίων, αλλά υποχώρησε στο μισό τα τελευταία χρόνια».

ΛΙΒΑΝΟΣ
Πόλος έλξης μονοπωλιακών ομίλων

Ζωηρό ενδιαφέρον για λογαριασμό των γερμανικών μονοπωλίων εξέφρασε πρόσφατα, η καγκελάριος Αγκ. Μέρκελ, με στόχο μερίδιο από την πίτα επενδύσεων 11,8 δισ. ευρώ

Μεγάλοι ενεργειακοί κολοσσοί όπως ΕΝΙ, ΤΟΤΑL και ΝΟΒΑΤΕΚ ανταγωνίζονται για τον υποθαλάσσιο πλούτο της λιβανέζικης ΑΟΖ

Copyright 2018 The Associated

Μεγάλοι ενεργειακοί κολοσσοί όπως ΕΝΙ, ΤΟΤΑL και ΝΟΒΑΤΕΚ ανταγωνίζονται για τον υποθαλάσσιο πλούτο της λιβανέζικης ΑΟΖ
Η διήμερη επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε για πρώτη φορά στο Λίβανο στο τέλος της περασμένης βδομάδας (21-22 Ιούνη) η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ μόνο «εθιμοτυπική» δεν ήταν. Στην ατζέντα των διαδοχικών διαβουλεύσεων που είχε με την πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, δεν ήταν μόνο το Προσφυγικό, όπως παρατήρησαν πολλά ξένα ΜΜΕ. Στόχος της επίσκεψης ήταν η βολιδοσκόπηση δυνατοτήτων και προθέσεων με «έπαθλο» ένα γερό κομμάτι από τη μεγάλη «πίτα», πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που στήνεται γύρω από τις μεγάλες ανάγκες για τον εκσυγχρονισμό υποδομών του Λιβάνου σε παραγωγή Ενέργειας, δίκτυα νέων αγωγών πετρελαίου (ενόψει των γεωτρήσεων που έχει προγραμματιστεί να αρχίσουν το 2019 σε υπεράκτια οικόπεδα πετρελαίου της λιβανέζικης ΑΟΖ), διαχείριση υδάτινων πόρων, διαχείριση στερεών απορριμμάτων και λυμάτων, μεταφορές, νέα οδικά δίκτυα κ.λπ. Ας μην ξεχνάμε πως μετά την ενδοαστική κυβερνητική κρίση που σημειώθηκε στο Λίβανο στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, με αφορμή την ξαφνική «παραίτηση» από τον εκατομμυριούχο πρωθυπουργό Σαάντ Χαρίρι στη Σαουδική Αραβία, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και την Ευρώπη έσπευσαν να δημιουργήσουν «μαξιλάρι ασφαλείας» ώστε να σταθεροποιεί η κατάσταση στη χώρα και να αποτραπεί μία νέα, επικίνδυνη εστία έντασης στην Ανατ. Μεσόγειο. Με πρωτοβουλία του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, η ένταση στο Λίβανο αποκλιμακώθηκε (προσωρινά...) και επισφραγίστηκε με τη συγκέντρωση ενός ποσού περίπου 11 δισ. ευρώ δανείων και πακέτων επιχορηγήσεων με προνομιακούς όρους σε σύνοδο «δωρητών» στο Παρίσι στις 6 του περασμένου Απρίλη, στο πλαίσιο της λεγόμενης Συνδιάσκεψης για την Οικονομική Ανάπτυξη του Λιβάνου, CEDRE. Αυτήν την πίτα των 11 δισ. ευρώ εποφθαλμιούν πολλά ευρωπαϊκά μονοπώλια, με πρώτα τα γερμανικά...

Από την κοινή συνέντευξη Τύπου της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ με τον Λιβανέζο πρωθυπουργό Σαάντ Χαρίρι

Copyright 2018 The Associated

Από την κοινή συνέντευξη Τύπου της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ με τον Λιβανέζο πρωθυπουργό Σαάντ Χαρίρι
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η Μέρκελ πραγματοποίησε τη διήμερη επίσκεψη στο Λίβανο ως επικεφαλής αντιπροσωπείας Γερμανών βουλευτών και επιχειρηματιών που συμμετείχαν στις 22 Ιούνη σε μία «στρογγυλή τράπεζα» Λιβανέζων και Γερμανών καπιταλιστών στη Βηρυτό, με στόχο τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της χώρας...

Το ενδιαφέρον των γερμανικών μονοπωλίων

Μολονότι αποφεύχθηκαν στον λιβανέζικο και γερμανικό Τύπο συγκεκριμένες αναφορές στους Γερμανούς επιχειρηματίες που συνόδεψαν την καγκελάριο Μέρκελ, εντούτοις κατέστη ξεκάθαρη η εκδήλωση ενδιαφέροντος των γερμανικών μονοπωλίων σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας του Λιβάνου. Αυτό διαφάνηκε από την ομιλία που εκφώνησε η Αγκ. Μέρκελ στη «στρογγυλή τράπεζα» Λιβανέζων και Γερμανών επιχειρηματιών την περασμένη Παρασκευή στη Βηρυτό.

Κατά την παρέμβασή της, η Μέρκελ εξέφρασε το ζωηρό ενδιαφέρον των γερμανικών μονοπωλίων στους τομείς της Ενέργειας, της διαχείρισης υδάτινων πόρων, στερεών και υγρών αποβλήτων, αλλά και στον τομέα των Μεταφορών υπό την προϋπόθεση πως θα προωθηθούν άμεσα μία «σειρά μεταρρυθμίσεων» που θα κάνουν ακόμη πιο «ελκυστική» τη χώρα για το ξένο μεγάλο κεφάλαιο. Προφανώς οι ξένοι και ντόπιοι καπιταλιστές θέλουν να φθηνύνει ακόμη περισσότερο η εργατική δύναμη στο Λίβανο, μολονότι η φτώχεια «ροκανίζει» καθημερινά την ποιότητα ζωής στο 40% του λιβανέζικου λαού και η μάστιγα της ανεργίας, που ξεπερνά ιδιαίτερα στους νέους το 25%, ταλανίζει σημαντικό μέρος του εργατικού δυναμικού...

«Η Γερμανία θα μπορούσε να συμμετάσχει στα σχέδια επενδύσεων των υποδομών του Λιβάνου μετά τη σύνοδο CEDRE στο Παρίσι» τόνισε η Γερμανίδα καγκελάριος, προσθέτοντας: «Μπορούμε να προετοιμάσουμε τις γερμανικές επενδύσεις στο Λίβανο ιδιαίτερα στους τομείς της διαχείρισης αποβλήτων, των υδάτινων πόρων και της Ενέργειας... Θα θέλαμε να εστιάσουμε επίσης και στους αγωγούς πετρελαίου που όλοι τους είναι απαραίτητοι και σημαντικοί για τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος». Βεβαίως η Μέρκελ δεν παρέλειψε να ασκήσει έντονες πιέσεις στην κατεύθυνση της μείωσης του υψηλού δημόσιου χρέους, τονίζοντας ωστόσο πως «θα πρέπει να μειωθεί ικανοποιώντας το λαό»...

Σε επόμενο σημείο, αναφερόμενη στο Προσφυγικό, η Μέρκελ έδωσε εύσημα στην κυβέρνηση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Σαάντ Χαρίρι, επισημαίνοντας πως είναι «κοινό συμφέρον να βρούμε πολιτική λύση ώστε να βελτιωθούν τα πράγματα στη Συρία και να επιστρέψουν οι Σύροι πρόσφυγες στη χώρα τους». «Εύχεστε τη σταθερότητα και η Γερμανία είναι παρούσα και έτοιμη να σας βοηθήσει σε αυτό», πρόσθεσε χαρακτηριστικά...

Ο Λιβανέζος πρωθυπουργός, από τη μεριά του, παρουσία σημαντικών υπουργών της κυβέρνησής του, του κεντρικού τραπεζίτη Ριάντ Σαλάμε και Γερμανών επιχειρηματιών, αναφέρθηκε εκτενώς στο σχέδιό του για μείωση του δημόσιου ελλείμματος κατά 5% ετησίως έως το 2023 και εκσυγχρονισμό των υποδομών σε πληθώρα τομέων. Πρόσφερε μάλιστα την Ειδική Οικονομική Ζώνη στην Τρίπολη (Λιβάνου) «λόγω υποδομών και φυσικής θέσης» ως «πύλη» ευκαιριών στα ντόπια και ξένα μονοπώλια για την επικείμενη μεγάλη επιχείρηση ανοικοδόμησης σε Συρία και Ιράκ μετά την ήττα των τζιχαντιστών και τον μελλοντικό τερματισμό των συγκρούσεων. «Είναι κοινή πεποίθηση πως οι δύσκολες εποχές τελείωσαν. Μία νέα περίοδος ελπίδας και ευημερίας ξημερώνει. Ο Λίβανος, ιδιαίτερα ο ιδιωτικός του τομέας, βρίσκεται σε καλή κατάσταση και θα επωφεληθεί άμεσα και έμμεσα από αυτήν τη νέα περίοδο», τόνισε στη διάρκεια της ομιλίας του.

Μικρή χώρα, μεγάλος πλούτος

Ο Λίβανος, παρά το μικρό του γεωγραφικό μέγεθος, βρίσκεται σε στρατηγική γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου. Αντιμετωπίζει τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Γι' αυτό οξύνονται και οι ενδοαστικές κόντρες σε ένα δαιδαλώδες πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Την ίδια ώρα, ανεβαίνουν οι εντάσεις με γεωπολιτικούς αντιπάλους της ευρύτερης περιοχής (Ισραήλ), σε μια περίοδο που ξεδιπλώνονται τα σχέδια διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για έναν νέο γεωπολιτικό και ενεργειακό χάρτη στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι για παράδειγμα καταστρώνουν σχέδια για την παραπέρα εκμετάλλευση σημαντικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της λιβανέζικης ΑΟΖ. Το 2019 θα αρχίσουν γεωτρήσεις σε οικόπεδα της λιβανέζικης ΑΟΖ από τη γαλλική ΤΟΤΑL, την ιταλική ΕΝΙ και τη ρωσική ΝΟΒΑΤΕΚ. Οι έως τώρα ανεπίλυτες θαλάσσιες μεθοριακές διαφορές με το Ισραήλ, σε περιοχές με τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου, προκαλούν το ενδιαφέρον και άλλων μονοπωλίων, ενώ υποδαυλίζουν νέα πιθανή κρίση ή και ισραηλινο-λιβανέζικη σύγκρουση. Ανώτερα στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους μήνες (κατά πρόσφατες πληροφορίες ισραηλινών ΜΜΕ) «μεσολαβητικό» ρόλο, σε μία προσπάθεια να αποφευχθεί νέα σύγκρουση και να μπουν στο παιχνίδι εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της λιβανέζικης ΑΟΖ και τα αμερικανικά μονοπώλια Ενέργειας.

Ταυτόχρονα, τα περιορισμένα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, που κατά 70% καλύπτουν τη μισθοδοσία του δημόσιου τομέα και κατά 10% επιδοτούν την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, διαμορφώνουν το έδαφος ώστε ντόπια και ξένα μονοπώλια να βλέπουν δυνατότητες διείσδυσης σε τομείς όπως μεταφορές, διαχείριση στερεών και υγρών αποβλήτων, διαχείριση υδάτινων πόρων, δημιουργία βιομηχανικών ζωνών στην περιφέρεια ως «πύλη» για την προώθηση των συμφερόντων κατασκευαστικών μονοπωλίων (που ανθούν στο Λίβανο) στην επικείμενη τεράστια ανοικοδόμηση σε Συρία και Ιράκ. Ο διαγκωνισμός γαλλικών και γερμανικών μονοπωλίων και σε αυτήν τη χώρα αναμένεται μεγάλος.

Οι πιέσεις του ΔΝΤ

Σε κάθε περίπτωση, οι δυσκολίες του Λιβάνου, μετά το τεράστιο πλήγμα που υπέστη από την έναρξη του πολέμου το 2011 στη Συρία, είναι πολλές.

Το κύμα του περίπου 1,5 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων (που είναι το μεγαλύτερο κατά αναλογία κατοίκων παγκοσμίως) προκάλεσε μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, σε μία χώρα που μόλις είχε αρχίσει να συνέρχεται και να επουλώνει τις βαθιές πληγές που άφησε πίσω της η καταστροφική ισραηλινή επίθεση των 34 ημερών τον Ιούλη του 2006. Παρ' όλα αυτά, έως το 2011 οι ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε αυτήν τη μικρή χώρα με πληθυσμό λίγο πάνω από 6.000.000 κατοίκους, ξεπερνούσαν το 9%. Μετά το 2012 και ιδιαίτερα σήμερα, η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι χαμηλή. Λίγο κάτω από το 2% (1,7%) όπως εκτιμά το ΔΝΤ, ή λίγο πάνω από το 2% (2,1%) όπως εκτιμά ο χρηματοπιστωτικός οίκος αξιολογήσεων «Moody's».

Πριν από μία βδομάδα, το ΔΝΤ ξαναχτύπησε «κώδωνα κινδύνου», πιέζοντας έντονα για τον «συντονισμό πολιτικών» και τη λήψη «άμεσων μέτρων δημοσιονομικών προσαρμογών». Συνέστησε επίσης πολιτικές για «βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους», που ξεπερνά το 150% του ΑΕΠ στο Λίβανο, μολονότι σε αυτές ήδη έχει συναινέσει ο Λιβανέζος εντολοδόχος πρωθυπουργός που έχει δεχτεί να μειώσει τα κρατικά ελλείμματα κατά τουλάχιστον 5% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Ο Χαρίρι, με τη στήριξη μέρους της ντόπιας αστικής τάξης, έχει επίσης συμφωνήσει σε επιπλέον μέτρα «εξοικονόμησης δημοσίων πόρων» και σε μέτρα σταδιακού «στραγγαλισμού» της Λιβανέζικης Εταιρείας Ηλεκτρισμού.

Σε άλλο σημείο της έκθεσης του ΔΝΤ, τονίζεται ότι δεν προβλέπεται σύντομα «ανάκαμψη» των τριών βασικών πυλώνων της λιβανέζικης οικονομίας, που είναι ο τουρισμός εύπορων επισκεπτών από χώρες του Περσικού Κόλπου, η κτηματομεσιτική αγορά και η οικοδομή.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ